Archive of Our Own ^beta

Chapter Text

Tak! Tak! Tak!

Ahh! Ahh!

Tak! Tak! Tak!

Yastığımı kulağıma bastırıp çığlık atmamak için öylesine büyük bir mücadele veriyordum ki şu kapıdan dünya üzerinde en sevdiğim insan girse gözünün yaşına bakmadan parçalara ayırabilirdim, üstümde öyle bir sinir ve bunalmışlık vardı. Ayrıca, yalıtımı yapan o mimarı da ustayı da mahvetmek istiyordum güzel uykularımın katili olmalarının en büyük etkeni oldukları için.

Aniden ses kesildiğinde yastığı başımdan kaldırdım ve karanlığa mahmur gözlerle bakarak derin bir nefes alma gafletine düşüyordum bitti diye ki, biter miydi? Yatağın duvara vuruş temposu artmaya başladığında kızın tizden çıkan çığlıkları yükseldi ve alfanın hırlayışı odayı kapladı. Muhtemelen ağzını kapatmıştı o kısa sessizlikte, bunu bilmekten nefret ediyordum çünkü lanet olası çift üst katımdaydı ama küçük odamın sağ tarafındaki boş çift kişilik yatakta sevişiyor gibi bütün ses içerideydi.

"Ahh alfa! Geliyorum!"

Omegam mutsuzca mağarasında çenesini patilerine yaslayıp iç geçirince içime bir anda hüzün yerleşti. Alfasının yanında olmayışı, eşi tarafından reddedildiği için yüreğini kaplayan hüznü iliklerimde hissetmiştim ve bu yüzden de üzerimdeki papatyalı örtüyü tekmeleyerek doğrulmuş sonra da başımı yukarı kaldırmış "Lütfen, boşal artık yoksa kendimi keseceğim." diye sızlanmakta bulmuştum çareyi.

Tam on dakika sürdü ikisinin de tamamen boşalarak sessizleşmesi. Ama şimdi de öyle bir stres altına girmiştim ki omegam beni rahatsız ediyordu ve ben gecenin bu saatinde telefonumu kucağıma almış kendimle mücadele içine girmiştim. Mesaj atmalı mıydım, atmamalı mıydım... Benim de gençlik mücadelem böyleydi, gündüzleri ışık saçar geceleri yatağa uzandığım anda eşinden ayrı düşmenin acısını çekerdim. Muhteşem olmayan hayatımın muhteşem olmayan getirileri şimdilik bu gibi dertlerle sınırlıydı.

Telefonumun kilidini açıp mesaj kısmına girdim ve dudağımı ısırarak ekran kapanana kadar bekledim. Pekala, mesaj atmıştım atmasına, yaklaşık iki hafta önce falan ama geri dönmemişti, şimdi yine atmak ne kadar mantıklıydı?

Yüzde yüz mantıksız.

Sus artık.

Gurursuzluğun beni şok ediyor.

O zaman seni reddeden eşinin acısını bana çektirmeyi bırak, köşende iç geçirerek emir vermek çok kolay sanki, diye cevap verdiğim kurdum yeniden iç geçirip sıkıntısını bütünüyle bedenime geçirince oflayarak telefonu boş olan yatağa fırlatıp kesilen sevişme seslerinin fırsatını değerlendirmek için uyku pozisyonu aldım. Ve tabii ki, bu kez de gece boyu devam edeceğini bildiğim o ses yan daireden yükseldi.

Bzzzzzzzz!

Bzzzzzzzz!

Ağlamaklı bir sesle yüzümü isyanla yastığa gömdüm ve elimi duvara vurdum. Hem de defalarca... Ama ses asla kesilmedi ve aksine inadına yapıyormuş gibi bir de müzik sesi eklendi buna. İki yıldır bu evde yaşıyordum, her sene bu kez sınanmayacağım dediğim noktada üst kat her gün kızgınlıkta gibi davranmaya devam etmiş, yan dairenin eski kiracı çiftinin mahalle inleten kavgaları tahammül edilemeyecek seviyeye gelmişti. Taşındıklarında tamam demiştim fakat bu kez de ne olduğunu bilmediğim bir bzzz sesi en büyük sınavım olmuştu. İşin en boktan yanı ise sessiz olsun diye kapısını çaldığımda asla açmıyordu ve yüzünü bile görmediğim biriyle mücadele ediyordum resmen. Ama dahası da vardı, gecenin kör saatine kadar devam eden bu sese bir süre sonunda alışıp uykuya bayılmış ve çalan kapım yüzünden sabah saat sekiz buçukta, alarmımdan yarım saat önce uyandırılmıştım. 

Uykulu gözlerle açtığım kapının ardında en azından birini görmeyi beklemiştim ama karşılaştığım tek şey kapının önüne bırakılmış ve son derece iyi paketlenmiş taba rengi kargo paketi olmuştu. Alnımı kapının çelik kirişine hafifçe vurarak sızlandım. Kesinlikle bana ait olmadığını biliyordum ve kime ait olduğunu da... Çok sevgili gürültücü yan komşumun bütün kargoları istisnasız üç aydır bana geliyordu. Her ne kadar teslim almak istemesem de bir şekilde kapının önüne bırakılıyordu ve bana bırakıldığına dair not edilmesi üzerime zimmetlendiğinin göstergesiydi. İstesem bile atıp geçemezdim.

İçimden bin tane küfür ede ede kargoyu yerden aldım ve üzerinde yazan Min Yoongi ismine yüz buruşturup mobilyalarımla asla uyumlu olmayan ufak kitaplığımdan blocknot alıp kargosunun bende olduğuna dair bir not yazdım ve kapısına yapıştırıp içeri girdim. Sonra da ara sıra içtiğim sigara paketini bez dolu çekmeceden alarak dişimle jelatinini yırtarak bir dal alıp yerine geri bıraktım.

Evde sigara içmeyi sevmezdim ancak balkonda içmek de pek kolay değildi. Çünkü balkondan çıkınca sağ tarafta kalan binanın en alt katında üniversiteli bir grup gencin çöp olarak kullandığı bir balkonu vardı. Haliyle yoğunca gelen koku yüzünden balkonun en sol tarafına çekilerek tüttürmek gerekiyordu. Sadece bununla da sınırlı değildi bu konu çünkü yaşadığım daire arka cephede kalıyordu yani yatak odam, banyo camı ve salonla mutfağın camı da çöp dolu balkona bakıyordu. Koskoca evde oksijenden faydalanabileceğim tek nokta salonun solda kalan tarafındaki fransız balkonla, küçük balkonun bir kısmıydı.

Kısa şortumun altındaki çıplak bacaklarımı birbirine sürtüp omzumdan düşen beyaz tişörtümü düzelterek sigaramdan birkaç duman alıp dirseklerimi demirliklere dayayarak ayılmaya çalıştım. Ancak sigara içerek etrafı izlemek bir süre sonra fazlasıyla düşüncelere boğulmama neden olup bende daha çok uyuma isteği yaratıyordu çünkü ben sorunlarından uyuyarak kaçan biriydim ve şuan aklıma düşen şeyden pek de memnun olmamıştım. Bu yüzden yaslandığım siyah demirliklerden doğrulup boştaki elimle önce sarı saçlarımı sonra da yüzümü ovuşturup  kollarımı yukarı kaldırarak gerindim. Sabahın keskin soğukluğu açıkta kalan tenimdeki tüm gözeneklerin belli olmasını sağlayarak bir üşümenin ilk işaretini hissetmemi sağladı.

Bir duman daha çektim ve dişlerim hafifçe takırdarken üflediğim dumanla karşı binadan bana yüz buruşturarak bakan saçları pırasaya benzeyen çocukla göz göze geldim. İnce bedeni, bakımlı yüzü ve boynunda her daim takılı kırmızı boncuklu kolyesiyle bana böyle iğrenerek bakmasının sebebi sanırım görmek istediği kişinin kendi türü olan omega değil de alfa olmasını istemesiydi. Yoksa o kadar da paspal olduğumu düşünmüyordum, yani sabah mahmurluğundan kaynaklı bakımsızlık tamam ama fakültenin gözde omegalarından biriydim yani.

Gözlerimi kocaman açıp "Ne var?" diye sessizce ağzımı oynatarak ona diklendiğimde yüzünü daha çok buruşturup gördüklerine tahammül edemez bir hızla perdesini çekip garip iletişimizi kesti. Eh, sonuçta ben de bir omega yerine her sabah baksırla dolaşan six packli hatta eight packli bir alfa görmeyi isterdim ama her istediğimiz olmadığı gibi her dileğimiz de gerçekleşmiyordu maalesef.

Yere eğilip sigaramı mermerin her zamanki köşesinde söndürerek içeri geçtiğimde akşam geldiğimde zaten yatacağım, bozulacak mantığımdan şaşmadığım yatağıma hüzün dolu bir bakış attım.  Ardından da hemen yanında Jimin ve Hoseok hyung gelmediği sürece asla bozulmayan çift kişilik yatağa bakındım. Artık bu yatağı sadece duştan sonra giyeceğim ve akşam geldiğimde çıkarttığım kıyafetlerimi koymak için kullanıyordum. Bu yüzden de yatağın görevi şaşmadı, üzerine temiz kıyafetlerimi çıkartarak duşa girdim.

Doğalgazın hala uğramadığı mahallede bozuk şofbenin iki ve üçüncü ayarında mekik dokuyarak en kısasının yarım saat sürdüğü duştan çıktığım gibi elektriği çok çekmesin diye şofbenin şartelini indirdim sonra da buzdolabından bir önceki günden kalma pişzza kutusunu alarak yatak odasına gittim. 

Bir yandan soğumuş pizzayı yedim bir yandan da yatağın üzerine çıkarttığım ancak beni asla tatmin etmeyen kombinimi değiştirdim. Bol ve dizleri yırtık kot pantolon giyip üzerine de beyaz bir tişörtle yumuşacık polar bir mont giyerek banyoya geçtim. Saçlarıma köpükle biraz hacim verip son dokunuşlarla gitmem gerektiğine karar vererek çantamı kaptığım gibi evden çıktım. Merdivenlerden seke seke inerken rutubet kokulu binanın kokusuna alt katlarda yaşayan alfalardan birinin kokusu karıştı. Arkası dönüktü ve siyah, asker traşı kesiminde saçları vardı. Kapısını açarken her hareketinde deri ceketinin komuz kısımlarının gerilişi görünüyordu. Benim indiğimi fark ettiğinde hafifçe döndü ve kulağındaki küçük pırlanta küpesi parıldadı. Beni yanından geçerken şöyle bir süzdü ve naneli, ferah kokusunu serbest bıraktı. Göz devirmemek için kendimi zor tuttum... Bir omegayı tavlamak için kullandığı yöntem fazlasıyla klişe gelmişti bana.

Bak bunu değerlendir, yoklukta iyi gider.

Sen en son depresyonda değil miydin?

Beni rahat bırak, defter tutuyorum.

Kaç isim var o defterde merak ediyorum.

İsim değil, koku var.

Pofurdayarak göz devirdim ve mahallenin aşağısındaki sokağın karşısında birçok öğrencinin bulunduğu durağa geçerek ringi beklemeye başladım. Her on beş dakikada bir olduğu için kırmızı ringin köşeden dönmesi pek uzun sürmedi. Kartımı okutup arka taraflara geçmek için hızla yürürken alfanın biri bana yerini verdiğinde teşekkür edip otururken ona hafifçe gülümsedim ve kirpiklerimin altından baktım. Alfanın dudakları hafifçe kıvrıldı ve kahverengi gözleri de aynı hızda parıldadı. Bundan hoşlanmış olmalı ki tam tepemde durarak tek eliyle tutunduğu üst demirle bana güç gösterisinde bulundu. Muhtemelen çok yakında kızgınlığa girecekti ve böylesine küçük bir temasla etkilenip etkileşim almak için de bu yola baş vurmuştu.

Her omega gibi ilgiden hoşlanırdım ancak bu demek değildi ki her gülümsemeyi ve her nezaketi  kabul edip karşılığını vermeliydim. Bu yüzden de kabul etmediğimi belli etmek için kulaklığımı taktım ve başını yola çevirip sessizce fakülte yolunu izlemeye başladım, alfa da zaten pes edip başka yere çoktan geçmişti.

Sessizce izlediğim yolda kulağımda çalan şarkıyla çantamın üzerinde tuttuğum düzgün ritim, kulağıma doluşan iç gıcıklayıcı sesle şaşarak kaşlarımı çatmama sebep oldu.

Bzzzzzzzz!

Tak! Tak! Tak!

Ahh!

Bzzzzzzzz!

Hayatımı karartan seslerin bütünü küçük bir uğultu olarak başlayıp müziğin arka planından yükselerek beni delirtmişti. Yaşam kalitemi düşüren bu durum kurdumu da etkiliyordu çünkü o küçük bzzz sesi değil de yukarıdaki sevişme sesleri bir zamanlar kendi evimdeki boş çift kişilik yatakta ve evin farklı köşelerinde yükselirken şimdi tek kişilik yatakta başkalarının seslerini dinliyordum. Huzursuzluk bir ceset ağırlığı gibi çöktü ve göğsümü ağrıttı. Sancılı geçen ilişkimin kırıcı detayları omegam yüzünden yüzüme çarpıp dururken tırnağımın köşelerini yolarak dikkatimi dağıtmaya çalıştım ama yeterli gelmediği için ayaklanıp ineceğim duraktan bir önce düğmeye bastım.

Oturan birkaç alfayla gözlerim istemsizce kesişti ve inmek için tutunduğum direkte dibimdeki başka bir alfasının daha ilgisine maruz kalmak omegamın stresini bir anda silmiş, cilveli bir gülüş takınarak gözlerimi yavaşça kapatıp açmama sebep olmuştu. Yonsei Üniversitesinin popüler omegalarında başı çekmiyordum ancak yolda yürürken alfaların göz odağı haline gelip yanlarındaki omegalardan azar yemelerinde oldukça etkiliydim. Güzel sanatlar fakültesinde durum daha bir farklıydı. Her fakültenin bir gözdesi vardı, bizimkinde de bu bendim, benim için güç gösterisine tutulacak ve bir kere de olsa kızgınlığını benimle geçirmek isteyecek kadar gözde bir omega olmak ilahi bir güç gibiydi.

Postacı çantama sıkıca tutunarak indiğimde omzum üzerinden bir gülüş göndererek kısa bir hoşça kalla vedalaştım ve hızlıca fakülteye yürüdüm. Yürürken de düşünmemeye çalıştım, en azından denedim ve sanırım biraz da olsa bunu başardım.

Duraklar arasında çok bir mesafe olmadığı için fakültenin kafeteryasına ulaşmam çok vaktimi almadı. Gözlerim doğruca tanıdık kızıl saçları alfayı aradı. Hoseok için fazlasıyla erken bir saatti aslında, Jimin'le ben resim okuyorduk o ise modern dans ama yine de bizimle vakit geçirmek için erken kalkma enerjisini bularak birçok zaman erkenden fakültede oluyordu.

Aradığım beden kot ceketiyle sandalyesine yayılmış bir vaziyette gözüme çarptığında neşeyle yanına koşturdum ve yanındaki sandalyeye yerleşmeden hemen önce yanağına kuru bir öpücük bırakarak "Günaydın," diye şakıdım. Yanında Jimin'in olmayışı yüzünden de hemen sordum "Kızgınlığının bittiğini söylemişti, gelmeyecek mi?"

"Ev arkadaşı dün kafasından oluşturduğu kombinin tişörtünü giyip yıkamadığı için yeni bir şeyler oluşturuyormuş. Bir on dakikaya gelir." oynadığı oyundan çok anlık başını kaldırıp bana baktığında hızlıca süzgecinden geçirdi beni "Bugün daha bir ışıl ışılsın, hayırdır? Suho'dan mesaj falan mı geldi?"

Adını duyduğumda içimi bir hüzün kapladı ve dudaklarımı büzme gereği duydum. Aklım gerçekten sürekli ondaydı ve arayıp rahatsız etmek istemiyordum. Üstelik bunları yapsam bile daha fazlasının olmayacağını bilmek hem beni hem de kurdumu incitmekten başka bir işe yaramıyordu. Atlatıyor muydum peki, sanmıyorum ama deniyordum, en azından kırgınlığımı toparlamaya çalışıyordum ama süre gerekliydi. Sonuçta kaç kişi şu zamanda ruh eşi tarafından reddediliyordu ki? Bir noktada biz hayatımızın sonuna kadar bağlı olacaktık bu yüzden de ondan tamamen kopamazdım. Omegamla alfanın arasındaki bağ buna izin vermiyordu.

Dudaklarım Hoseok'un iki parmağı arasına sıkıştırılınca düşüncelerimden sıyrılıp güneş açmış gülüşünü yakaladım. Dudaklarımı daha sıkı tutup iki yana salladı "Şaka yaptım sadece, bu ne böyle? Aptal bir alfa için değer mi bunları büzmeye, kendine gel."

Elini ittirdim ve hızla omuz silktim "Ne yapayım, aklıma düşürdün."

"Hiç çıktı mı ki?"

"Hyung..." dedim sızlanarak "O benim ruh eşim, biliyorsun... Aklımdan çıksa da ruhuma işlendi, elimde değil."

"Nasıl ruh eşin onu anlamış değilim ama şu çocuğu siktir etmenin zamanı geldi. Bak sen burada dudak büzüyorsun, o Polonya'da iki kişiyi aynı anda idare ediyor."

"Üç kişiyi." dediğimde Hoseok kaşlarını kaldırıp eliyle masaya hafifçe vurarak küfür etti. Suho sana olan sevgim bitti diyerek benden ayrılıp ruh eşi oluşumu da reddedince omegam inanılmaz bir stres altına girmişti reddedildiği için. Ve ben hala arada sırada omegamın kulağıma fısıldadığı gibi gurursuz ona mesaj atmayı kesemiyordum.

Mesaj atmıyor ya da benimle az sıklıkla iletişime geçiyor olabilirdi ama yine de bağ sayesinde bile olsa iletişimimiz vardı. Bir şekilde bu konuyu halledecektim, sadece dönmesini beklemem yeterliydi, evet, biz problemlerini henüz çözememiş iki yetişkindik, ancak zaman bizi büyütüyordu, döndüğünde çözemeyeceğimiz hiçbir şeyin olmadığına inanıyordum.

Çok düşünüyordum, hem de çok ve gereksiz. Bu yüzden de fark ettiğim anda başımı iki yana sallayıp dağıttım her şeyi ve sonra da kafamda moralimi toparlamak için güldüm "Tamam tamam," Hoseok'a sırnaştım hemen tatlı tatlı "En sevdiğim alfam yanımdayken Suho'ya ihtiyacım yok benim."

"Ha şöyle işte, gel bakayım kolumun altına."

Kıkırdamama engel olamadım ve Hoseok'un kolunun altına yanaşmaya yeltendim ancak masaya nereden geldiğini görmediğim bir şekilde dahil olan sarı saçlarıyla Jimin, başımı ittirip benim yerimi aldı. Dudaklarını da alfanın boynundaki kuzgun dövmesine bastırıp bana dil çıkarttı "Hayırdır alfama yanaşmalar falan? Birkaç gündür kızgınlıktayız da o kadar da değil."

"O benim de alfam."

Jimin'in üzerinden alfaya kocaman bir sarılma verdiğimde Hoseok üzerine binmiş ağırlığa göz devirip ofladı "Sizin yüzünüzden basiretim bağlanıyor biliyorsunuz değil mi? Bari kokunuzu bırakmayın da şansım olsun."

"Bu kadar kolay lokma olma hyung, kokumuzu bıraksak da savaşmıyorsa zaten sana göre değildir." diyen Jimin bu sefer biraz daha ileri gitmiş Hoseok'un boynuna gıcıklığına, koku bezlerine yanaşmadan sulu sulu öpücükler bırakmıştı. Hoseok ise her zaman alışkın olduğu bu tavra kınayan bir cık cıklamayla karşılamaktan geri durmadı ve derince bir nefesle yakındı "Sizle mi savaşacak? Güç onunla olsun o zaman ne diyeyim..."

Gülüşerek biraz daha ona sataşmayı sürdürdük sonra Jimin kızgınlığında ev arkadaşının eve getirdiği alfaya neredeyse saldırarak rezil olduğu anısını anlatmaya başladı. Ben de kendime kafeteryanın karton bardaktaki leş gibi kahvelerinden alarak ikisinin mide bulandırıcı bakışlarına maruz kaldım. Çoğu kişi için çok kötü olabilirdi ama kahvedeki şeker ve köpüğün yapay tadından çok hoşlanıyordum. Bir nevi guilty pleasure gibiydi benim için, bunu herhangi birinin anlayabileceğini pek sanmıyordum.

Kahveden sonra Jimin'le Profesör Johan'ın çağdaş resim sanatı dersine gitmek için kalktık. Fakültenin en zor dersi diyebilirdim, sanırım bunun sebebi dersi verenk profesörün çok eski olmasından kaynaklıydı. Sınıfın yüzde elliesine yakın kesimin kalacağını düşünüyordum.  Profesörün de gerçek bir yaşlı kurt olduğunu düşünürsek bu düşüncemin kesinliği daha da artardı. Ama bu derste uyumayacağım anlamına gelmiyordu, profesörün sesi ninni gibi gelmişti adeta. Büyük amfide fark edilmeyeceğimi bildiğimden çantamı önüme alarak not alma görevini Jimin'e bıraktım. 

Ne kadar uyuduğum hakkında bir fikrim yoktu ama ağzımın köşesinden akan sıvıyla hıh diye sersem gibi uyanmadan önce fovizm ile ilgili bir şeyler anlatıldığını anımsıyordum, şimdi ise herkes ayaklanmış gidiyordu.

"Günaydın prenses," 

Jimin eliyle dudağımın köşesini temizleyerek sırıttı "Senin şu uyku problemini çözmemiz gerek." peşinden gelen teklifin ise kesinlikle problemin çözümüyle alakası yoktu "Manitacılık işlerine acilen geri döndürmeliyiz seni."

"Bunun manitacılıkla ne alakası var? Üst katı ve yan komşumu yok edersen sorun kalmaz gibi."

"Böyle bir şey yapamayacağımıza göre diğer seçeneği değerlendirelim. Bir tane manitan olsun sabaha kadar seni yorsun, sonra bebek gibi uyursun."

Bu çocuk var ya aşırı zeki, bayılıyorum.

Elimi onu ve omegamı geçiştirir gibi sallayarak ofladım "Susun ikiniz de."

"Kurdun da sevdi bu fikri itiraf et. İki buçuk aydır sadece Suho'nun tişörtlerine sürtünmektense," eliyle kalçasına vurup imayla göz kırparak devam etti "İçeriye bir şey girmesini tercih edeceğini biliyorsun."

Çevreden birkaç alfa duymuş olmalı ki kokuları ciğerlerime kadar işledi. Kurdum elbette hüzünlü bir hoşlantıyla içerilerde heyecanla dolandığı için aldığım bu ilgiyi hoş karşıladı, tabi ben de kendimi tutamayıp feromonlarımı salgılamakta gecikmedim ama çabuk toparladım ve alfalara hafifçe gülümseyerek Jimin'i bir sonraki ders için ittirip oradan uzaklaştım. Ama susmadı, ikinci ders boyunca bana sürekli instagramdan birilerini gösterip durdu. İtiraf etmem gerekirse, gösterdiği alfaların hepsi mükemmel ötesiydi ve onlara bakmak Suho'yu düşünerek iç geçirmeme neden oluyordu. Hal böyle olunca da otomatik olarak yaşadığımız boktan ve toksik kavgaları düşünüp strese girmeden duramıyor, kendimi sürekli mesaj kutusuna girerek ekrana bakarken buluyordum. Bu aptalca hareketim yüzünden Hoseok ve Jimin tam bir saf olduğumu söylüyordu ama bağımıza tutunmadan yapamıyordum. Bağımlılıktı biliyordum ama gerçekten kendimi durduramıyordum.

Can sıkıcıydı. Gerçekten vizyonsuz gibi beni ve bağı reddeden bir alfayı aklımdan çıkaramadığım için kendime çok öfkeliydim. Bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum, o bir şeyin Suho'dan vazgeçmem olduğunun da farkındaydım fakat bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum. Daha önce duygularım ve omegam hiç bu şekilde incinmediği için çok fazla düşünüyordum bu konuyu.

Son derece boğucu duygularla mücadele içindeyken Jimin bana ders sonuna kadar instagram hesabından bir sürü fotoğraf gösterdi. Tanrıya şükür ki son dersim seçmeliydi ve kontenjan yetersizliğinden ortak alamadığımız tek dersti. Yani o Hoseok'un biten dersiyle kampüs içindeki bir kafeye gidecekken ben derste tek başıma biraz da olsa kafamı dinleme fırsatı yakalayacaktım. Bulunmaz bir nimetti benim için.

Litografi dersinde full odak çizimime odaklandım. Çizimim güzeldi aslında ama mantığını çözemediğim için bocalıyordum. Bu yüzden de profesör yanımdaki alfaya bana yardım etme görevini verdi.

Jihoon, adı buydu, siyah uzun saçlarını ensesinde gevşekçe toplamıştı. Birkaç asi tutamı yüzüne dökülerek yaptığı çalışmasından arada sırada başını kaldırarak beni kontrol ettiğini hissediyordum. Birkaç kere de göz göze geldiğimizde emin olmuştum. Fakat izlendiğimi bildiğimden dolayı pek rahat değildim, evet hoştu ama bende biraz farklı bir etki bırakabiliyordu. Çoğunlukla da bu iyi yaptığım şeyleri batırmak ya da fazlasıyla sakarlık olabiliyordu.

İzlenilmenin, pardon, hoş bir alfa tarafından izlenilmenin verdiği heyecanla mücadele ederken kendi işini bitirince bıraktı ve tekerlekli sandalyesini benimkinin yanına kusursuzca kaydırıp eğildi. O rahatça baksın diye için elimi çektim ve dudağımı ısırdım. İşleri batırdığımda emin olduğum için konuşmak istememiştim. O da bunu bildiğinden hafifçe gülümsedi ve bana biraz daha yaklaştı. Kehribarla karışık misk kokusu aniden burnuma doldu, güzel kokuyordu.

"Aslında çok basit bir tekniği var." diyerek önümdeki süngeri aldı ve krem rengi  plakanın üzerinde gezdirerek nemlendirdi "Ne çok ne az, biraz nemlendirmen yeterli. Taş baskıda yağ ve su birbirine karşı koyar, bak, şimdi yağlı mürekkeple üzerinden geçiyorsun."

Jihoon, yağlı mürekkeple üzerinden geçmek için ayağa kalktığında tam arkama geçip oklava benzeri mürekkebin köşelerine ellerimi, üzerine de kendi ellerini koyup göğsünü sırtıma yasladı ve ittirdi. İleri ve geri gidişlerinde kalbinin atışlarını hissederken yüzünü yüzümün yanına yaslamasıyla kokusunu daha net hissetmeye başladım. Alfa olduğu için oldukça yapılı olan bedeninin arasında kaybolmuştum ve ah, omegam yüzünden kendimi kontrol edemiyordum. 

Jihoon çekildiğinde bile kıpır kıpırdım. Eski Taehyung olsa, şimdiye Jihoon'la bir tuvalet köşesinde sevişmese bile yiyişirdi. Ancak uzun zamandır kendimi geri çekiyordum böyle şeylerden. Her ne kadar bir alfayla, özellikle beni iyi hissettirecek bir alfaya özlem duysam da sadece ufak yakınlaşmalarla sınırlı kalıyordum. Bu yüzden yine aynı şeyi yaptım, anlattığı şeyleri ders bitimine kadar can kulağıyla dinledim ve kendimi dizginledim.

Fakat alfalar tuttuğunu koparmayı severdi, o da fakültenin göze çarpan alfalarındandı ben fakülteden çıkıp Jimin'lerin yanına geçerken yanıma koşarak gelmişti.

"Badaa'ya mı gidiyorsun? Eşlik edebilir miyim?" demişti bir parmağıyla deri ceketini omzunun üzerinden atıp diğerini de cebine sokarken.

"Hı-hmm..." diye onay verirken hafifçe de gülümsemiştim ve sessizce yürümeye başlamıştık. Bu sessizlik bir süre devam etti ancak ilk diyaloğu o başlattı çünkü neredeyse gelmiştik Badaa'nın önüne. Benimle konuşma fırsatını sadece yürüyüşle sınarlayacağını elbette düşünmemiştim.

"Aslında sana bir şey sormak istiyordum. Yani uzun zamandır..." elini ensesine atıp yandan bir gülüş bırakırken kapının ağzından çekilip ona döndüm. Aynı anda da alfanın elini saçıma uzanırken gördüm. Gözlerimi kocaman açarak uzun parmaklarının yönünü bulmasını, saçımdan bir yaprak parçasını alarak yere doğru hafifçe bırakmasını izledim. İrkilmeyip doğrudan ona bakmamdan cesaret almış olmalı ki bu kez çekingence değil de alfa olduğunu belli edercesine bir cesaretle sormuştu "Akşam boş musun?"

Yanağımın içini ısırıp teklifini kendi içimde değerlendirdim. Bir yanım istiyordu çünkü Jihoon oldukça çekici bir alfaydı, kampüste neredeyse herkesin dedikodusu dönerdi ama Jihoon hakkında pek olumsuz duyumlar yoktu ancak diğer yanım... Suho'ya bağlı diğer yanım ise umutsuzca bana engel oluyordu. 

Ben düşüncelerimle cebelleşirken Jihoon beklemeden devam etti ve reddetmemi sağlayan bir teklifte bulundu " Sutimoon'a gideceğiz. Biraz içeriz, takılırız falan?"

"Çok isterdim ama hem alkol kullanmıyorum hem de proje teslimim var." derken sanki kabul edecekmişim gibi keşke kafeye falan gitselerdi diye iç geçirmiştim.

Götü başı dağıtıyoruz demiyor da...

Susar mısın lütfen, içtiğim zaman neler olduğunu biliyorsun, diyerek tısladım içten içe. Kurdum da burun kıvırıp bu kadar yakışıklı bir alfayı reddettiğim için arkasını dönerek mağarasına kapandı.

"Anladım... O zaman başka bir zaman?"

Ağzımın içinde "Hı-hmm..." diye geveleyip orada yollarımızı ayırdık ama Jihoon kolay pes eden bir alfa değildi, bana giderkenki bakışları pek çok şey anlatmıştı aslında.

Kafenin içerisinde tanıdıık yüzleri bularak bir süredir masaya yerleştikleri dağınıklıktan belli olan arkadaşlarımın yanına yürürken ikisi de ben yanlarına varana kadar göz hapsine almıştı. Böylelikle ulaştığımda ilk konuşan elbette Jimin oldu "Lütfen bana Jihoon'la bu akşam dışarı çıkacağını ve sikişeceğini söyle."

"Bu akşam proje ödevimi yapacağım. Jihoon istediğiyle sikişebilir."

Menüyü alıp kendime içecek seçerek ayılıp bayılmalarını görmezden gelmeye çalıştım. Bu kez de Hoseok konuştu "Ben hayatımda peşinde bu kadar alfa koşan ama yine de reddedildiği ruh eşine bağlı bir omega görmedim."

"Salak bu çocuk yemin ederim. Hayatının şansını kaçırdı farkında değil, herif yürürken bile kalça hareketleri aklımı alıyor yatakta ilah gibidir."

"Bir insanın kalça hareketinden yatakta ilah olduğunu çıkartamazsın." dediğimde Jimin parmağıyla alnıma bir fiske atıp ona doğru bir tane yapıştırmama aldırış etmeden bilge bir tavırla konuşmaya başladı.

"Sana bir insanın yüzüne ve hareketlerine bakarak yatakta nasıl seviştiğini söyleyebilirim. İnan bana şok olursun."

"Dün akşam netfilxime neden giremediğim belli oldu. Yine saçma sapan bir belgesel falan izlemişsin belli."

Söylediğime tepki olarak orta parmağını gösterip dil çıkarttı ve arkasına yaslanırken ben de aynı karşılığı verip çantamdaki bilgisayarımı masaya koydum. Burası genelde benim el becerimi yükseğe çıkartmak için dijital resim çizdiğim bir kafeydi, Jimin de güya ders çalışıyorum diye gelir Hoseok'la akşama kadar geyik yapardı. Hatta şimdiden başlamışlardı, sanırım bugünün gündeminde de insanların yüzüne bakarak nasıl seviştiklerini tahmin etmek vardı.

Jimin, köşede oturan adının Faye olduğunu anımsadığım kadın bir alfa için insanın pertini çıkartacak kadar iyi seviştiğini söylemişti ve Hoseok da ona katılarak hemen arkasındaki bir omeganın muhtemel bir şekilde agresiflikten hoşlandığını, boşaldıktan sonra kedi gibi mırıldadığını iddia etmişti. Hatta bununla da kalmamış kimin ne tür prezervatif sevebileceğine kadar inmişlerdi. Bütün konuşmaları bu yöndeydi ve ben çizimime konsantre olmaya çalışmayı geçin bir süre sonra onlara olan ilgimi de kaybetmiş bir şekilde kendimi bilgisayarımdaki klasörden eski fotoğraflarımıza bakarken bulmuştum. Ancak büyültmeye cesaret edememiştim, sadece küçük iconlara bakmakla yetiniyordum.

Bing!

Jimin, telefon sesiyle önüne baktı ve sonra Hoseok'a dönüp gözlerini büyülttüğü gibi telefonuna sarılarak zafer nidası attı "Hassiktir, içerdeyim! Kabul etmiş!"

"Ciddi misin? Ver bakayım."

Jimin ayağa kalkıp birkaç kere tepinerek insanların bize garip bakışlarına maruz bırakmış ve ışıltılı gülüşünün sebebini sormamı sağlamıştı "Ne oldu, içerdeyim ne demek?"

"Benim, daha doğrusu okul takımının yeni altın bebeğinin instagram hesabına istek atmıştım. Kabul etmiş!"

"Woaaa... Cidden iyiymiş. Kimlere cenneti yaşatıyordur kim bilir..."

"Hem fotoğrafta hem de canlıda nasıl böyle olabiliyor bilmiyorum ama, her şekilde ilah gibi."

Jimin her zaman abartırdı ve biraz da ayran gönüllü olduğundan onun halini bildiğim için anlamak için çabalamamıştım. Bu yüzden de tabletimin kalemiyle bir ağacın kavuğunu boyamamı sürdürüp "Alt tarafı bir alfa işte." demiştim.

"Hayır bu öyle değil, bir alfa vardır bir de alfa." son söylediği alfayı oldukça kudretli ve uzatarak söylemeye dikkat ettiği gibi de ekleme yapmayı unutmamıştı "İki l ile."

"Yani? Bir fark göremedim."

"Şuna bir bakarsan ne demek istediğimi anlayacaksın. Gerçek bir görsel şölen."

"Aman aman, istemez sende kalsın fotoğrafı, neredeyse hepsi aynı." demiştim ağzıma kadar soktuğu turuncu kılıflı telefonunu elimle ittirerek.

"Hihh! Altın çocuk hakkında düzgün konuş. O sıradan bir alfa olamayacak kadar muhteşem, maç arasında formasının önünü kaldırıp yüzündeki teri silerken görünen o kasları...Basket topunu sektirirken kurduğum o hayal-" 

Telefonumun yükselen sesiyle Jimin'in getirdiği cümlenin devamını duymadım bile çünkü ekranda yazan Suho'nun ismi beni harekete geçirmişti. İki haftanın sonunda tek kelime etmeden çağırıyı yanıtladım.

"Bir saniye bekle," dediğimde Jimin'e elimle vurup susması için uyardım ve ağzım kulaklarıma varana kadar gülerek devam hatytın ucundaki Suhoo'ya döndüm "Nasılsın? Çok merak etim seni, mesajıma da dönmedin."

"İyi ya, şöyle böyle takılıyordum kafayı dinledim. Bilet işini hallettin mi?"

Tırnağımın ucunu dişlerimin arasına alarak sanki beni görebilirmiş gibi gözlerimi kırpıştırıp bahsettiği şeyi anlamaya çalıştım "Bilet mi? Ne bileti?"

"Sana dedim ya, kartımda sorun var birkaç hafta sonra döneceğim Polonya-Seul uçak bileti baksana diye. Unuttuğunu söyleme bana."

Kalbim heyecandan deli gibi atmaya başlamıştı, dönüyor oluşunu idrak edememiştim. Her şey şaka gibiydi, belki de bir şans, her şeyi düzeltebileceğimiz bir şans.

Hızla telefonumdan mesajlarımı açtım ve kontrol ettim ancak söylediği gibi biletle ilgili bir şey görememiştim. Belki de silmiştim ya da mesajı iletilmemişti "Mesajlara baktım ama göremedim. Cidden dönüyor musun?"

"Sana söylemedim mi yahu... Ben bunu sarhoşken falan mı söyledim acaba... Neyse, kartım anlamadığım şekilde hata veriyor da ödeme yapamıyorum seninkini deneyelim mi?"

"Olur, olur deneyelim. Bekle kartımı çıkartaca-"

"Sen bana kartının önlü arkalı fotoğrafını çek at mail orderla hallederim ben güzelim."

Güzelim... Ufak bir sözün yarattığı etkiyi tarif edemezdim. İçimin kıpır kıpır olmasına engel olamadım hatta yanaklarımın kızardığına bile yemin edebilirdim.. Ondan güzel sözler duymayalı çok olmuştu ve şimdi uzun zaman sonra duymak kalbimi bir maraton koşucusu gibi attırmıştı..

Onu onaylarken elimle çantamın içinden cüzdanımı çıkartmaya uğraştım hemen ama Jimin yaptığım şey yüzünden elimi ittirerek fısıltıyla bana engel olmaya çalışıyordu. Muhtemelen ses dışarı çıktığı için dinlemekten çekinmemişti.

"Ne yapıyorsun amına koyayım, salak mısın sen?"

"Ne? Kartında sorun varmış." diyerek elini ittirdim ama Jimin'in bileğimi tutup sesini daha çok yükseltmesi telefonu sesi gitmesin diye göğsüme bastırmama sebep oldu.

"Herif seni düdüklüyor Taehyung, kendine gel."

"Ne alakası var, sadece kartında sorun olduğu için bilet parasını ödeyeceğim."

"Siktirsin ordan, takıldığı üç omegadan neden almıyor? Mail order mı kaldı kaçıncı yüzyıldayız."

Huysuzca elini bir kez daha ittirmem şu dakikaya kadar suskun kalan Hoseok'un harekete geçmesine sebep oldu. Jimin'e engel olup düz bir ifadeyle bakarken ona cevap vermek isteyen Jimin'e karşı feromonlarını kullanıp yerine oturttu "Defalarca söyledik bunu Jimin, belki de bazı şeyleri yaşayarak tecrübe etmesi anlamasına yol açacak."

"Ama hyung..."

"Sus artık."

Bu konuşmaları defalarca yapmıştık ve ben yeniden yapmak, duymak istemediğim için kartımı alarak masadan kalkıp dışarıya çıkmıştım. Hızlıca kartımın önlü arkalı fotoğrafını çekip Suho'ya gönderdim.. 

"Gönderdim. Ne zaman geleceksin belli mi?"

"Bilet falan ayarlayacağım, sonra ev falan bakacağım."

"Bende kalabilirsin, yani ev bulana kadar. Biliyorsun." diye atladım hemen. Bu fırsatı kaçıramazdım, belki bende kalırsa konuşmak, vakit geçirmek ve de aramızdakileri düzeltmek için bir çözüm şansı sağlardı. Üstelik bağımızı da kuvvetlendirirdi. İçimdeki umut tükenmediği için peşi sıra bir tedirginlik oluştu, kurdum aşırı huzursuzdu.

"Hıı... Bilmem bakarız ya..." ağzında gevelediği kelimelere ben daha herhangi bir cevap veremeden savuşturup devam etti "Neyse Taehyung-ah benim şimdi gitmem gerek, ben seni ararım." 

"Ara ama tamam mı?"

"Hmm, tamam tamam. Konuşuruz sonra öptüm."

"Ben de öpt-" diyemeden telefon suratıma kapandı ve cümlemi fısıltıyla sonlandırdım "Öptüm."

Bir nefes bıraktım. İçimdeki huzursuzluk daha çok arttı ve yüreğimin daraldığını hissettim. Neden böyle oluyordu anlamıyordum. Ruh eşlerinin arası böyle olmamalıydı böyle hissettirmemesi gerekiyordu. Bir alfa eşine böyle hissettirmemeliydi ve ben bu kadar gurursuz olmamalıydım ama kurdumun kırıklığını, kalbimin sızısını derinden hissedişim beni yönlendiriyordu. Bağımızı korumak istiyordum ve açıkçası bir insanın sevgisi nasıl bitebilir bilmediğim için inat ediyordum. Hayatımda ilk kez reddedilmiştim, hem de ruh eşim tarafından, bunun kolay olmasını kimse beklememeliydi.

Elimde telefon yürürken derin bir iç çekip etrafıma şöyle bir bakınarak önüme dönmeme fırsat kalmadan, burnuma sanki sabahın erken saatlerinde bir çikolata fabrikasının önünden yürüyormuşum gibi hafif bir koku çalındı. Koku duyuma güvenirdim, sahibini tek seferde karşı kaldırımda yürürken bulmam zor olmamıştı bu yüzden..

Sonbaharın en güzel günlerinde esen hafif rüzgarda ensesinden topladığı ıslakça duran kuzguni siyah dalgalı saçlarından yüzüne dökülenleri, bütünlüğü bir Koreliyi şaşkına çevirecek kadar sadece siyah renklerden oluşan dövmeli sağ eliyle geriye atarak sırt çantasını düzeltti. Kusursuz yüzü de böylece daha net göründü ve dikkatimi çeken ilk şey bir ışık hüzmesini içine sığdırmış gibi olan parlak gözleriydi. Bakışlarının keskinliğini ise arkadaşıyla konuşurken yanağında oluşan çukur yumuşatıyordu. O sırada gözlerim aralanmış ince dudaklarından siyah kolsuz tişörtünün kollarındaki her bir kol kasının hareketini yakalamıştı. Gözlerimi ondan alamamak bir yana daha dikkatimi ne çekebilir derken bu kez de yine vücudunun sağ tarafında, dizinin bir parmak üzerindeki 7 numara yazan basketçi şortunun altından görünen siyahlıkta takılı kalmıştım.

Yürüdükçe hafifçe yukarı toplanan şortun altından görünen dövmenin kalanını merak etmeden duramadım. Ve bence kim olursa olsun bütününü hayal etmeden duramayacak bir dövmeydi. Çünkü örümcek ağlarının oluşturduğu kara desenlerin arasından bir örümceğin bacakları görünüyordu ancak yukarı doğru ne kadar ilerlediği, nerede bittiği muammaydı...

Taze çikolata kokusu daha da yoğunlaşırken dudaklarımı aralayarak koku hafızamda daha öncesinden yer ettiğini anımsadığım alfaya olan bakışlarımı sürdürmekten alamadım kendimi. Tanımadığıma yemin edebilirdim, asla yanılmazdım bu konuda kendime güveniyordum ve şuan o taze çikolata kokusunu daha önce nerede duyduğumu hatırlayamadığım için bakışlarımı ondan koparamıyordum.

Dikkat et.

Ne?

Omegamın uyarısını almakta geciktiğim için yürürken karşıma çıkan direğe bodoslama dalarak kafa atmak bütün beyin hücrelerimi sarstı, kendimi geri doğru savrulurken buldum ve zor sağladım dengemi. Kafam öyle bir sızlıyordu ki bir gözümü kapatıp elimi alnıma koyarak ovaladım ve lanet olası direği oraya kim koyduysa bütün ırkına sağlam küfürler yolladım.

Birkaç alfa, canımın acısını önemsediklerini sanmadığım tavırlarla yanıma geldiklerinde benimle ilgilenip iyi olup olmadığımı sordular ama ben elimle ovuşturduğum başımı pek önemsemeden gözlerimin kaybettiği alfayı yeniden bulmaya çalıştım. Onu bir anda görmüş ve bir anda kaybetmiştim. Geriye ise sadece o tatlı, içime hoş gelen taze çikolata kokusundan başka bir şey bulamamıştım..

Chapter Text

"Salak, zaten iki gram beyin hücren vardı onu da finallere kullanacaktın."

Jimi buzu başıma bastırırken oflayarak elini itmeye çalıştım. Ona laf yetiştirmek on kişiye aynı anda derdimi anlatmakla eş değerdi çünkü bir başladı mı durmak bilmiyordu.

"O direğin orada olmadığına yemin edebilirim." diye yakındım ki gerçekten o direğin orada olmadığına adım kadar emindim. Bir alfa kokusundan kolay kolay etkilenip kendimden geçmezdim, ancak bende akıl falan bırakmamıştı ve dikkatim dağılmıştı.

Sen öyle sanmaya devam et. 

Anlaşılan omegamın her zamanki bilmiş tavırları yerine gelmişti ki benimle alay ediyordu. Kısaca göz devirdim, cevap verirsem inada bindirip beni daha çok sinirlendirecekti. Öte yandan, omegamdan kaçmaya çalışıp bir diğerine tutulduğum da bir gerçekti. Şu an beni sinirlendiren tek şey Jimin'in odak noktasının direğe çarptığım için şişmeye yüz tutmuş başım değil, hala Suho'yla ilgili kötü şeyler söyleyip bir an olsun susmamasıydı. Saçma sapan şeyleri birbiriyle ilişkilendirmek tam onun işiydi. Ona göre dünya yörüngesinden biraz oynasa da Suho suçluydu ama bazen... Pekala, haklı olabilirdi ama o benim ruh eşimdi, kolay pes etmemi bekleyemezdi benden. 

"Kafandan o piçi atamadığın için etrafını görmemen normal. Herif gözlerinin önüne perde çekmiş oyuncak gibi kullanıyor seni, beynini de böyle dağıtıyor haberin yok." söylenmelerine gözlerimi kapadım ama hala devam etti "İnanılmaz, bir de uçak biletini sana aldırdı değil mi? Sikik herif, geldiğinde onu-"

"Of!"

Gerçekten of.

Bu durumdan aşırı sıkılmıştım ve Jimin üzerime geldikçe darlanmaya başlıyordum. Ama o hala susmak bilmeden konuşmaya devam ettikçe ona karşı olmasa da gizlediğim öfke köpürüyordu patlamak için. Çünkü ben zaten söylediği tüm şeyleri biliyordum, sandığının aksine saf ya da aptal değildim ya da bunları anlayamayacak kadar aptal hiç değildim. Bu durumdan en çok sıkılan kişi de bendim ayrıca. Ama her insanın duygularını gösterme şekli, bunu anlama duyarlılığı ya da nasıl söylenir bilmiyorum ama sahip olduğu duyguları şekillendirme biçimi  farklıydı. Ben onun kadar mantıklı düşünemiyordum çünkü beni inciten şeylere ve sahip olduğum anılara tutunmak beni yaşatıyor gibi hissediyordum. Duygusal yaklaştığım durumlarda da genellikle alttan alıyordum.

"Of falan yok. Geri zekalı gibi hareket etme.."

"Bunları konuşmak istemiyorum. Gerçekten başım zonkluyor."

"Hep ben konuşunca zonkluyor zaten."

"Kafamı direğe çarptım bilmem farkında mısın?"

"Seni manipüle etmesine izin verirsen olacağı bu." başını iki yana sallayıp cıkcıkladı ve buzu biraz daha sertçe bastırıp ben sızlanırken devam etti "Seni gerçekten tanımakta zorlanıyorum. Sen böyle biri değildin."

Hoseok hyung ortamın gerildiğini hissettiği için sessizliğini bozmuş ve uyarır gibi "Jimin," demişti. Jimin ise göz devirerek dediklerinin arkasında durduğunu belli eden bir tavır takınmıştı.

Böyle biri derken değişen ses tonu ve tavrı beni o kadar rahatsız etmişti ki gözlerimi ona dikmiştim. Dudakları dümdüz kaşları da çatık bir şekilde başıma bakınırken ses tonu yüzünden elimle elini ittirip gözlerime dönmesine neden oldum ve sordum "O ne demek? Nasıl biri olmuşum ben?"

Jimin, önce gözlerini kırpıştırdı ve söyleyip söylememek konusunda tereddüt etti ama onu tanıyordum, ağzından çıkan şeyleri bazen kontrol edemiyordu. Kötü biri olduğundan değildi kesinlikle ama bu bazen kırıcı olabiliyordu. Tıpkı şimdi olduğu gibi.

"Böyle işte. Ruh eşi omegalarla düşüp kalkarken evde gururunu hiçe sayan ucuz omegalar gibi. Parmağında oynatıyor seni ama sen hala siktiri boktan bir herif için-"

Söylediği şeyleri maalesef ki sindiremedim. Gözlerim de hafiften dolmaya başladığında ittirdiğim elini yeniden başıma yönlendirdi. Kırılmış ve öfkelenmiştim ancak o pek farkında değildi. Ben de anlaması için elini yeniden ittirip kendimi geri çektim. Bu hareketimle buz poşeti elinden düşüp yere dağılırken kesilen sözü yüzünden bana baktı.

"Sus artık," dedim gözlerine üzgünce bakarak. Ardından da daha fazla konuşmamak için kafedeki bütün gözlerin üzerimize dönmesini sağlayan bir sesle oturduğum sandalyeyi ittirerek kalktım "Gerçekten, lütfen sus."

Jimin'den şüphe etmiyordum asla ama bu konuda hassas olduğumu biliyordu. Bunun beni ne kadar incittiğine de defalarca kez şahit olmuştu ve beni bu şekilde görmek istemiyordu, onu anlıyordum ama incindiğimi bile bile... Sanki kendimi kötü hissetmeyecekmişim gibi ağzından öylece kelimeleri dökmesi kalbimi kırmıştı. Üstelik omegam da incinmişti ki aramız çok da iyi değilken bunun olması ruhumda fazlasıyla sıkıntı yaratmıştı.

"Doğruları söylüyorum diye-"

"Doğruları söylediğini ben de biliyorum ama beni bu kadar kolay kırman gerekmiyor." öfkem kırgınlığımda birleştiği için feromonlarıma yansımış ve vanilyanın en acı haliyle şekillenmişti "Ben çok mu mutluyum, çok mu meraklıyım sanıyorsun? Bir şeyler yapmaya, kendimi ikna etmeye çalışıyorum. Her seferinde evet diyorum, artık önüme bakmalıyım çünkü bu böyle yürümüyor. Ama olmuyor Jimin, ruh eşimin beni reddetmesini kaldıramıyorum. Gün sonuna kadar her şey çok güzelken geceleri tek kişilik yatağıma uzandığımda..."  sesim sona doğru titrediği için derince bir nefes alıp elimle gözümün altını sildim. Kendimde devam etme gücü bulur bulmaz da devam ettim "Bir zamanlar birlikte uyuduğumuz çift kişilik boş yatağı izlerken ne hissettiğimi bilmediğin için beni anlamaman normal ama kırgınım, hem de hiç olmadığı kadar. Ve ondan gelecek her şeye, hiç istemesem bile enayi gibi atlamaya hazırım."

Hoseok hyung doğrularak Jimin'in elini tutmuş, sakince bana bakmış ve adımı söylemişti ama devam edemeden başımı iki yana salladım. 

Hoseok hyunga pek karşı çıkmazdım aslında ama bu kez beni durdurmasını istememiş, Jimin'in beni incittiğini belli etmek istemiştim. Bu yüzden de konuşurken titreyen sesimi güçlü göstermek için uğraşmamıştım "Hata yapmamam, kendime gelmem için söylediğini biliyorum hyung ama Jimin'in bu konuda üzerime gelmesi artık kalbimi kırmaya başladı."

"Sakinleş biraz, feromonların insanları etkiliyor."

İnsanların tatlı ve sevimli gördüğü yüz ifademin altında beni kırdıklarında bambaşka biri çıkardı. Çok da kolay öfkelendiğim için karşı taraftan bir atak beklerdim, konuşmasını, konuyu irdelemesini ve gerekirse tartışarak sonuca ulaştırmasını. Ama Jimin bunu yapmadı.

Manolya kokulu feromonlarından yükselen üzüntüsünü anlıyordum ama bunu yüzüne yansıtmadığı için irdelemek istemiyordum. Çünkü sonunda kırılan yine ben olacaktım ve tartışma ilerletirse daha büyük bir kavgaya dönüşecekti. Bu yüzden bana değil de dümdüz bir ifadeyle masaya bakan Jimin'e sadece acı dolu bir alayla gülüp "Ben gidiyorum." dedim ve eşyalarımı alarak kafeden çıktım. İnsanların içinde tartışmak istemiyordum daha fazla, zaten yeterince üzgündüm.

Peşimden gelmediler, ki zaten gelmelerini de istemiyordum. Kafamı dinlemeye, biraz da olsa rahatça düşünüp yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Kampüsün içinden çıkışa kadar kulağımda kulaklıkla dolanıp durarak bu ihtiyacı gidermeye çalıştım. Havanın giderek serinleşmesi belki biraz da olsa düşüncelerimi uyuşturur diye düşünmüştüm ama etrafımdaki mutlu çiftleri görmek beni daha çok imrendirdi. Üstelik omegam da kabuğuna çekilerek beni fazlasıyla boğmaya başlamıştı. 

Kampüsün içinde dolanıp dururken bir buçuk paket sigara içtiğimi asla hatırlamıyordum ama nasıl daraldıysam ciğerlerimi zehirle doldurmaktan çekinmemiştim. Bulduğum boş bir banka oturarak biraz düşünmenin iyi geleceğini ummuştum ama bunun iyi bir fikir olmadığını çok geçmeden anlamıştım. Jimin'le olan kavgam ve Suho'ya olan takıntımın beni sigaradan daha çok zehirlediği gerçeğiyle yüzleşmiştim ve bu da duygusal anlamda kalbimin ağrımasına neden olmuştu.  Durup düşünmek pek işe yaramadı çünkü düşüncelerim ama sevginin acımasız olduğunu her seferinde hatırlattı. 

Günün sonunda kalp ağrım içimden atamadığım kocaman bir öfkeye dönüştü ve bu öfkeyi atabileceğim hiçbir yer olmayınca eve gitme vaktimin geldiğini anlayarak ayaklandım. Önce evimin yakınlarındaki pizzacıya uğradım ve mantarsız ekstra peynirli pizza siparişi verdim. Şansıma, fazla beklemedim, pizza hemen çıktığında alıp içimdeki enerjiyi atabileceğim bir aksiyon filmi düşünerek eve yürüdüm. 

Ama aksilikler peşimi bırakıyor muydu, elbette ki hayır... Çünkü bu kez de sorun her zaman açık olan demir kapıya iliştirilmiş elektrik faturasıydı. Tek kişi yaşadığım halde gereğinden yüksek gelişi tutara bakarken sinirlerimi daha çok zıplatmıştı. Son zamanlarda özellikle daha çok yüksek geliyordu, yan dairenin de elektriği bana bağlıymış gibi olan tutarın sebebini çözemiyordum.

Faturayı elimde öfkeyle sallayarak yukarı çıktığımda ikinci bir sinir harbine tutuldum. Kapının üzerine düzgün bir el yazısıyla yazılmış sarı bir not kağıdı yapıştırılmıştı. Okumaya bile gerek duymadım çünkü lanet olası kargolarından gına gelmişti ve ben notun üzerindeki yazıyı ezberlemiştim artık.

Kargomu balkonuma atar mısın ;)

Dudaklarımı birbirine bastırarak kağıdı elimle buruşturup içimden bir ton küfür ettim ve kapıyı bütün apartmanda yankılanacak şekilde kapattım. Kağıdı da buzdolabının yanındaki ayakkabılığın üzerinde bulunan kavanozun içine, diğerlerinin yanına attım. Bir adresi doğru yazmak bu kadar zor olmamalıydı, üzerime yük gibi yapışıp kalmıştı kargoları. Gerçekten aylardır çatmamak için zor tutuyordum kendimi, gelen kargoların ne olduğunu bile bilmiyorken aniden üzerime zimmetlenmesi bile tedirgin ediciydi ama ne yazık ki karşımda bunu söyleyebileceğim bir muhatap bulamadığımdan çözüme kavuşmuyordu. 

Pizza kutusunu tezgaha bıraktım, sonra sabahtan koltuğun üzerine bıraktığım kargoyu alarak çift kanatlı, önü korkuluk olan dar balkonumun kapısını açtım. Dairelerin balkonları arasında bir kol mesafesi bile yoktu, kargoyu yan dairenin dar balkonuna koymak bir saniye bile sürmemişti. 

Kargoyu koyduktan sonra içeri girip altıma dizlerimin üzerinde bir şort, üzerine de bol beyaz bir tişört giyerek yiyeceğim şeyleri hazırladım ve televizyon başına geçerek saçma sapan talk show programlarını açtım. Yani günün laneti bu ya, üzerime yapışmıştı bir kere, devamı elbette gelecekti. 

Pizzamın kapağını neşeyle açıp da tamamiyle mantar-peynir karışımı olduğunu görünce bütün keyfim kaçtı. Evde yemek yapacak malzeme olmadığı için elimdeki tek seçenek hepsini tek tek sabırla ayırmak oldu. Televizyonda saçma sapan bir komedi programı eşliğinde mantarları ayıklarken baş rol oyuncunun sürekli talihsiz olaylar yaşamasını izlemek büyük bir ironiydi. Ancak kendi hayatımı düşündüğümde az da olsa gülümsetmişti beni. 

Pizzadaki mantarları ayırma işlemimden hemen sonra en azından keyifli bir aksiyon filmi izleyerek yemek yemek istemiştim haliyle. Bu yüzden de netflixime girip izlemediklerimden birini açtım. Daha doğrusu açmayı denedim ama bu kez de başka bir sorunla karşılaştım.

Netflix hesabınız çok fazla cihazda kullanılıyor.

Pizza kutusunu da bilgisayarı da uzak bir köşeye attım sinirle. Muhtemelen Jimin, kendine bir hesap açmak yerine otlakçılık yaptığı sigaralar gibi netfliximi de kullanmayı kesmiyordu. Kavga etmiş olmasak şimdi gider onu bir güzel döverdim ve asla da pişman olmazdım ama bunu yapamayacak kadar sinirliydim.

Film izleyemediğim için yapacak tek şeyim kafamı dağıtmak için bir şeyler çizmekti. Salonum ve mutfağım bir olduğu için ve evin ışık giren en iyi yeri evin en solu, ikili koltuğun yanındaki boydan boya olan dar balkonun önüydü. Hele akşam güneşi vururken odaya dolan turuncu ışıkla çizdiğim resimlerden daha keyif alıyordum. Bunu kaçıramazdım, bu yüzden boyalarımı ve diğer malzemelerimi ayarlayıp güneş kaybolmadan işe giriştim.

Önce ince fırça, kısa çizgiler ve siyah boyayla başladım ve sonra çizgilerimi büyütüp detaylandırdım. Aslında ne çizdiğimi bilmiyordum, bazen sadece fırça darbeleri yapar ve kendi kendime şekillendirirdim. Bazen belirli şeyler olurdu, onları tuvale çizerdim. Ama bu kez, çizdikçe kaşlarımı çatmış, örümcek ağlarının üzerine büyük bir örümcek çizerken ne yaptığımı fark etmiştim. Kalemim yer yer hafif, bazı noktalara da sert darbeler vuruyordu ve her çizgi bir diğerini tamamlıyordu. Çizgiler tamamlandığında ise şaşkındım, geri çekilerek az buçuk bitmiş siyah bir ağın üzerindeki siyah örümceğe gözlerimi kırparak bakmıştım. Öylesine çizdiğim şeyler gün içinde beni etkileyen şeyler olurdu ama karşı kaldırımdan yürüyen bir alfanın basketçi şortundan görünen dövmeden etkilenmek...

İtiraf et sen de dövmesinin kalanını hayal ettin.

Başımı iki yana sallayarak fırçayı da paleti de bir kenara bırakıp "Aisssh," diye cıkcıkladım ve oturduğum yerden kalktım. Hiç omegamın dırdırını çekecek gücüm yoktu. Nereyse hava da kararacaktı, eh, şimdilik arkadaşım da yoktu. Sanırım en iyi seçenek uyumaktı, en azından saçma sapan şeylerden etkilenmezdim, ya da günü daha fazla aksilik olmadan kapatırdım.

Kendimi doğruca odamdaki tekli yatağa bırakıp örtüyü de üzerime çekerek tavana baktım. Sonra da soluma, boş çift kişilik yatağa döndüm. İçim burkuldu ve biraz da kalbim sızladı. 

O yatakta çok fazla anımız olmuştu Suho'yla. Beni sevdiğini, asla bırakmayacağını söyleyerek üzerime titrediği tüm anlar gözlerimin önünden geçip giderken arkamı döndüm ve gözlerimi sıkıca kapattım. Gerçekten aptaldım ben, gurursuz bir aptal...Jimin çok haklıydı.

Ha şunu bileydin.

Bazen gerçekten şirret bir kurt gibi davranıyorsun.

Tam üzerine bastın.

Pislik.

Örtüye iyice sarınıp kendimi uykunun kollarına teslim etmek için giriştiğim mücadeleden galip çıktım. Güzel de uyudum esasında ama sabaha karşı dörtte yukarıdan paldır küldür bir ses yükselip bir inleme doldu ve ben gözlerimi bu sese açtım.

"Ahhh, alfa!"

Gerçekten mi? Yine mi?

Yatağın için ağlamaklı sızlanışım hiçbir işe yaramadı. Asla durmadılar, inlemeler mi dersiniz, çığlıklar mı, yere vurup hırıldaşmalar mı... Ve bu da yetmezmiş gibi bu sese kulağımda çınlayan bzzzz sesi eşlik etmeye başlamıştı. Öfkeden ağlayacaktım, öyle bir noktadaydım ki artık bunu eyleme dökmek,. kapılarına dayanıp büyük bir kavga etmek istiyordum. Ama tek başıma uğraşmak yerine en mantıklı olanı seçtim ve doğruca polisi aradım. Onlar gelene kadar iki sesin de kesilmeyeceğini biliyordum, ihbar edip yasal yollara başvurarak hakkımı kullanmak o an için oldukça mantıklı görünmüştü..

Seul polisi, tam da tahmin ettiğim gibi bir dakika bile gecikmeden beni telefonumdan aradığında doğruca kapıyı açtım onlara ve direkt olarak şikayetimi dile getirdim. Biri baskın omega ve alfa olan iki kurt ciddiyetle notlarını alıp tutanaklarını tutarak bana imzalattırdıklarında daha fazlasına gerek olmadığı,konuyla ilgileneceklerini söyleyerek içimi rahatlattılar. Ben de haliyle derin bir nefesle içeri girdim. 

Polisler, dedikleri gibi hemen ilgilenmeye başladılar. Önce yan dairenin kapısını çaldığını duydum, o iç gıcıklayıcı ses çoktan kesilmişti ama üst kattaki sevişme sesleri bir türlü kesilmemişti. Ama o da çok sürmedi, polisler yan taraftaki işlerini çabuk bitirmiş olmalılar ki üst kata çıkmışlardı.

Omegamın öğlen ettiğim kavgadaki huzursuzluğu biraz da olsa devam ediyordu ama sinirimin hafiflediği gerçeğini inkar edemezdim. Çünkü artık ne ses ne seda vardı. Tam olarak aradığım sükunete kavuşmuşken şikayet etmenin gururuyla henüz soğumamış sıcacık yatağıma kıvrılıp güzel bir uykuya teslim ettim kendimi. Ama hayatımın boktan şanssızlığı göz önüne alınacak olursa aylardır hayalini iple çektiğim uykum kapımın alacaklı gibi çalınmasıyla bozuldu. İlk başta rüyaymış gibi hissettirdi ve hiç hareket etmedim. Ama kapı daha şiddetle çalınırken rüya ve gerçeği ayırt ettim. O tatlı uykudan çıkmak öyle zor geldi ki, sızlana sızlana kendimi yataktan sürüdüm ve gelen kişiye küfürler ede ede açtım kapıyı.

Tahminimce bizimkiler ya da yine yan dairenin kargosu için rahatsız edildiğimi düşünüyordum ancak beklediğimin aksine Seul polis departmanına ait üniformalı biri alfa biri omega iki polis memurunu görmek beni fazlasıyla şaşırttı. 

Uyku sersemi gözlerim ve mahmurluğum anında toparlandı ve polislere bakarak sordum "Buyrun?"

"Kim Taehyung, doğru değil mi?"

"Evet, benim, ne oldu?"

"Birazdan yıkım işlemlerine başlayacağız, duvar dibinde toparlanacak eşyalarınız varsa toplayın lütfen."

Rüyada falan mıydım diye anlık sorgulayarak gözlerimi birkaç kez kapatıp açtım, biraz da kırpıştırarak silkelendim. İki polis memuru hala karşımda bütün ciddiyeti ve tutanak kağıtlarıyla duruyorken artık kesinlikle ayılmam gerektiğini kanaatindeydim bu yüzden de sordum "Anlayamadım, yıkım işlemi derken?" 

Polis memuru gözlerini gezdirdiği defterden başını kaldırdı hemen ve elindeki kalemle yan daireyi gösterdi "Bu iki daire tek daire olmalı. Dün gece şikayetiniz üzerine gelen polis memurları, ev sahibinin binanın yapı ve bütünlüğünü bozan kaçak bir duvar ördürüp kiraya vererek usulsüzlük yaptığı tespitinde bulundu. Elektrik de sizin dairenizin elektriğine bağlı olup vergi kaçakçılığı da dahil olmak üzere tutanak tutuldu."

Ne?

"Pardon ama, ne?" 

"Aradaki duvar yıkılarak yapı eski haline getirilecek."

"Bir kez daha soruyorum... Ne?"

Polis memuru göğsüme doğru kağıtları koyup içeri girdiklerinde geriye kaçıp olayları, yaşanan şeyi idrak etmekte zorlanarak bakındım ve verdikleri yanıtı daha da şaşkınca dinledim. Çünkü gerçekten şu an yaşanan şeyler hakkında hiçbir lanet fikrim yoktu ve inanın anlamak için bütün beyin hücrelerimi zorluyordum. Yine de o kadar allak bullak olmuştum ki idrak etmek beni ciddi anlamda zorluyordu.

"Duvarı yıkıp evleri birleştireceğiz."

"Ama, ama o zaman diğer evin sahibiyle evlerimiz birleşmiş olacak." ellerimi iki yana açıp yakınırken bir yandan da polisler duvarı inceliyordu "Burası benim evim."

 "O halde, ev sahibinizle görüşün Bay Kim. Şimdi müsaadenizle-"

"Müsaade falan etmiyorum. Böyle bir şeyi kabul etmiyorum, burası benim evim, tek kişilik kontratım var."

"Bizim de yıkım iznimiz."

Yeniden karşı çıkacaktım ama alfa olan polis memuru tek kaşını kaldırıp burada üstünlüğün tamamen üniformasında olduğunu anlamamı ister gibi feromonlarını baskıladığında yerime pusmak dışında yapabileceğim hiçbir şeyim yoktu. Ve ben ne olduğunu anlayamadan evime giren baretli, neon sarı yelekli ustalar duvarı incelemeye başlamışlardı bile. Hiçbir şeyin şaka olmadığını sanırım o zaman anladım. Benim yüzümden olmuştu, polisler şikayetim yüzünden yan daireye girdiklerinde fark etmişlerdi ve dün her şey çözüldü derken bambaşka bir kaosun içinde bulmuştum kendimi. Oysaki yapmam gereken tek şey ortalığı birbirine katıp onlarla kavga etmekti. Şimdi her şey, şakadan daha komikti.

Başımı iki yana salladım. Onlara laf anlatamayacağımı, polisin üstün olduğunu anlamıştım ama denemekten de vazgeçemezdim. Bu yüzden kapının hemen dışında üstleri olduğu belli olan daha yapılı, üniforma giymiş alfaya doğru yürüyerek durumu anlatmaya çalıştım. En azından anlatmayı denedim ama beni dinlediğini bile sanmıyordum. Bana yasalardan ve onların getirdiği yükümlülüklerden bahsederken suratına karşı sikerim seni de yasalarını da dememek için muhteşem bir çaba harcamıştım ki ben genelde çok çabuk çileden çıkardım. Ama bunu yapmam beni bu kez de yargı karşısına çıkartırdı. Yani elimde koca bir hiç vardı.

Evimdeki baretli ustalar diğer daireye geçtiklerinde apartmandaki polis memurunu bırakıp yeniden kendi evimin içindeki polis memurlarının yanına yürüdüm yeniden "Bakın, gerçekten anlamıyorsunuz. Burası benim evim, o ev de onun evi-" derken duvara vurulan sert darbeyle yerimden sıçradım. Sonra ikinci bir darbe daha vuruldu ve tam o noktada ufak bir çatlak oluştu. Her vuruşta daha da büyüyen çatlak bir delik oluşturdu ve benim umutsuz bakışlarım arttı. Evim mahvolmuştu, duvarımı yıkıyorlardı ve ben sadece izliyordum... Tam bir aptaldım.

Ustalar durmadan kırmaya devam ederken duvarın deliği  genişlemişti ve sanki son darbeyi bekliyormuş gibi çökerken ortalığı bir anda toz duman altında bıraktı. Gözlerimi kıstım ve öksürerek elimle tozlu havayı dağıtıp görüşümü düzeltmeye çalıştım.

Yavaş yavaş tozun dumanı dağılmaya başladı, görüşüm netlik kazandı. İlk başta bir çift kömür karası gözle çarpıştı gözlerim. Ardından alfanın bütün yüz hatlarını seçebildiğimde anlamam biraz uzun sürdü. Kulak ve dudak piercingleri, arkadan toplanmış yüzüne firar eden uzun kuzguni saçlar, göğsünde birleşmiş kollarındaki siyah dövmeler... İhtimal veremedim ama fazla gerçekti. Bu yüzden de otomatik olarak havayı koklarken buldum kendimi. Dün akşam üzeri saatlerinde kafamı direğe geçirip sarsılmamı sağlayan alfanın taze çikolata kokusundan emin olmaya çalıştım.

Ve sonunda tamamen dağılan toz dumanları arasında bakıştığım alfayla, birbirimizi kırmadan önce bütün duvarları kırmış, yaşanacak şeylerden bihaberce o küçük kelebek etkisini, ileride neler yaşanacağını bilmeden kendi ellerimle oluşturmuştum. 

Aylardır sadece evindeki sesi duymuş, kendisini bir kere bile görmemiştim. Ancak şimdi oradaydı, tam karşımda. Gecelerimi zehir eden komşumla aramızda enkaz varken göz temasımız pencereye yakın olan ikili koltuğumun üzerine çöken duvarla koptu. Hayır, dedim içimden, hayır hayır hayır hayır! Bu eve ilk çıktığımda ikinci el aldığım ilk eşyamdı ve ben anılara fazlaca değer verirdim, şimdi anılarımdan bir tanesi harabeye dönmüşken sakin kalmamın mümkünatı yoktu. 

Polisleri ittirip yarısı kırılmış koltuğuma doğru koşturarak gözlerim dolu dolu, nazikçe dokunup "Koltuğum... Canım koltuğum..." diye mırıldandım. Onu tamir ettiremeyeceğimi ya da eskisi gibi sağlamlaştıramayacağımı biliyordum ve en kötüsü o koltukta bir sürü anıya sahip olmamdı. Suho'yla ilk burada öpüşmüştüm, Jimin'in omzunda ilk burada ağlamıştım ve sayamadığım çok daha fazla iyi ya da kötü anıyı biriktirmiştim. Şimdi hepsi çöp olmuştu....

Duygularımın yaşanmışlıklar dolu koltuğa bakarken bana yaşattığı yoğunluk yüzünden evden çıkan polis memurlarına dönüp bakma gereği bile duymadım. Zırvaladıkları şeyler yasal işlemler ve cezalarla ilgili ev sahibine ulaşacakları yönündeydi. Olan olmuştu ve konuştukları şeyler boştu. Zaten ev sahibine ben de ulaşacaktım ve ulaştığımda onu elimden kimse alamayacaktı.

Kapı kapanıp ortalık sessizliğe büründüğünde içeride artık iki kişiydik. Alfa ne konuşuyor, ne de ses çıkarıyordu, hala bulunduğu yerdeki hasta koltuğuna benzer siyah deri koltuğa yaslanmış duruyordu. Beni izlediğini omegamın kıvranarak ona bakmam için zorlamasından anlamıştım ama şu an cidden olan biten yüzünden karmakarışıktım. Birilerine öfkelenmeyi unutacak kadar şaşkın hem de...

Ama bir yerlere saldırma hissinin başladığını hissederek molozların diğer tarafındaki alfaya çevirdim bakışlarımı. Şu an saldırmaktan ziyade suç atabileceğim tek kişi oydu. Bildiğim tek şey aynı evi paylaşmanın söz konusu bile olmayacağıydı. Ev benimdi, dönemin ortasında hiçbir yere gidemezdim ve gitmeyecektim de. 

İşaret parmağımı ona doğru uzattım ve "Burası benim evim, ev sahibiyle konuşacağım." dedikten sonra adını kargolardan anımsamaya çalışarak devam ettim "Duydun mu beni Min Yoongi."

Fakat beklediğim tepki, kesinlikle yanağının sağ tarafında oluşan çukurla kıvrılmış dudakları değildi. Hele alayla gülümseyerek başını sallaması hiç değildi. Bu tavrına karşılık hayretle  dudaklarımı aralayarak alfaya baktım ve "Bu sana komik mi geliyor?" diye sordum. 

Omuz silkti ve kollarını göğsünde kavuşturdu "Evet, komik."

"Neymiş komik olan şey?"

"Bu evden gideceğimi sanman."

"Bu ev benim," derken elimle bulunduğum yeri işaret ettim ve sonra da kendimden emin bir şekilde cümlemin devamını getirdim "Ve bu evden gidecek olan sensin."

"Tıh!" dudaklarının arasından çıkardığı sesle birlikte yaslandığı yerden kalkıp evleri ayıran molozların önüne geldiğinde artık tam anlamıyla karşı karşıyaydık. Gece karası saçlarının üzerindeki yer yer tozları, bana bakan gözlerinin ne derece parlak olduğunu ve aptal gülümsemesini daha net görüyordum. Baskın bir alfanın bütün özelliklerini taşıyordu vücudu. Onun yarısı inceliğindeydim ve bana tepeden bakarken omuzlarının biraz üzerinde olsam bile aradaki fark uçurum gibi geliyordu. Fakat korkutucu değildi, bu da bende ona diklenme cesareti oluşturuyordu.

Gözlerinde bundan hoşlandığı belli eden bir parıltı geçti ve eğildi yüzlerimizi aynı hizaya getirip gözlerimin içine bakarak "Burası benim de evim, gitmiyorum." dedi.

Yakınlığı yüzünden burnuma gelen kokusundan mı yoksa gözlerindeki sinir bozucu ışıltıdan mıdır bilmiyorum, bir adım geri gitme ihtiyacı hissettim. Ama ayağım molozlardan firar etmiş bir taş parçasına takılıp beni alfanın üzerine doğru tökezletti. Sıcak elleri de aynı hızla dirseğimden beni tek hamlede yakaladı. Sanki bir ateş parçası tarafından yakalanmışım gibi kendimi toparlayarak ondan uzaklaştım ve cümlesine "Gideceksin!" diye karşılık verdim.

"Hayır."

"Gideceksin dediysem gideceksin."

"Aynen, gittim, bak."

Feromonlarımı kontrolsüzce salgıladığımın farkında değildim ve işin şaşırtıcı tarafı onun baskın bir alfa olduğu kokusunun yoğunluğundan belli olmasına rağmen asla benim kadar feromon salgılamıyordu. Bunu neden yapmadığını tam olarak algılayamadım ama eğer yapsaydı beni buradan oldukça kolay bir şekilde şutlayacağı bariz bir gerçekti. Fakat bende de bir huy vardı biri benimle umursamıyormuş gibi konuşunca sinirlerim zıplıyordu. Tam çenemi tutamayıp okkalı bir küfür savuracaktım ki sol tarafta, alfanın evinin kapısından birinin girdiğini gördüm ama ondan önce içeriye sesi doluştu.

"Hassiktir, sıçtım. Babam beni öldürecek."

Alfanın içeri girişiyle birlikte evin içine rom ve misk kokusu dolması beni daha da beter düşüncelere sürükledi. Umuyordum ki, evde iki kişi olarak kalmıyorlardı yoksa bünyem bunu kaldırmazdı.

İçeri giren alfa, moloz yığınlarının üzerine basarak ilerlerken siyah uzun saçlarını eliyle geriye ittirmiş ve diğeriyle de ağzını kapatmıştı. Küçük gözleri ve bir alfaya göre benden biraz daha büyük kalan bedeni onun pasif olduğunu belli ediyordu. Ki her ne kadar deri ceket ve pantolon giyerek sert görünmeye çalışmış olsa da kokusu kendini ele veriyordu.

Alfa, yüzünde tıpkı benim gibi her şeyin bir şaka olmasını dileyen bir ifade varken dövmeli olana dönüp sordu "Bu nasıl oldu? Baskın mı yedin?"

"Buyur kendin sor."

Dövmeli olan alfa eliyle beni gösterirken deri ceketli olan alfa bana dönüp baştan aşağı süzerek bekledi. O an için hiçbir açıklamam yoktu, sadece polisin numarasını çevirdiğim ellerim kırılsaydı da böyle bir hata yapmasaydım diye içimde sayıp sövüp fırtınalar kopartıyordum.

"Suçlu ben miyim yani? 2 aydır kafamı siktiniz!" diye hayretle dövmeli olana bağırırken daha çok sinirlendim çünkü lanet olası duvarın kaçak oluşu benim suçum değildi "Ben ne bileyim duvarı kaçak diktiğinizi!"

"Duvarın alçıpan olduğunu anlayamayacak kadar saf olamazsın."

"Oturup da manyak gibi duvarlara dokunmuyorum!"

"Gerçi doğru... Elektrik faturanı fark etmemenden anlamalıydım zaten."

Bir an, çok kısa bir an gerçekten saf gibi suratına bakakaldım çünkü aynı anda kafamın içinde öfkeden o kadar çok şey dönüyordu ki hangi birini düşünüp hangi birine çatacağımı bilememiştim ama dövmeli olanın söylediği şeyi yavaş yavaş beynim idrak etmeye başladı. Biraz önce ayrılan polis memurlarının elektriğin benim daireme bağlı olduğuyla ilgili söylediği bir cümle kafamın içinde dört döndü. Sonra o karışıklığın hepsi birbirinden sıyrılıp birer birer bana olan şeyler hakkında mantıklı bir açıklama sundu ve gözlerim farkındalıkla büyüyerek seğirmeye başladı. 

"Günaydın omega."

Tatlı gülüyor.

Ne yazık ki ben omegamla aynı düşüncelere sahip değildim, yani, kısmen. Karşımda alay eder gibi parlak gözleri ve sempatik duran gamzesiyle bana bakarken okkalı bir yumruk atmak için ellerimi sıktığımda vanilyalı feromonlarım gittikçe acılaşmaya başlamıştı, çünkü sinirliydim. Kontrol edemediğim feromonlarım gülen yüzündeki burnunun hafifçe kırışmasına sebep olunca deri ceketli alfa ne derece delirdiğimi fark ettiği için ben saldırmadan önüme geçip beni durdurdu. İkimizin arasında duran alfaya sarılır vaziyette yapışıp dövmeli olana ulaşmaya çalıştım "Sen-sen! Sen beni dolandırdın mı?!!"

"Teorik olarak doğru sayılmaz."

"Seni öldüreceğim Min Yoongi, duydun mu?! Sen artık ölü bir adamsın!"

"Ben ne yaptım?" deri ceketli olan beni üzerinden ittirerek şaşkınlıkla soru yönelttiğinde üzerime sinen kokusunu soluyup suratımı buruşturarak ona baktım "Sen bu işe karışma yoksa seni de öldürürüm!" sonra da yeniden dövmeli alfaya döndüm "Duydun mu beni?"

"Sen önce adımı doğru öğren de sonra tehdit savur."

"Çok pardon, dolandırıcı diye seslenmeliydim değil mi?"

Yine karşısına geçtim ve doğruca gözlerine baktım. O da çenesini kaldırıp gözlerini kıstı ve bana doğru iyice yaklaşmadan adını söyledi "Jungkook, Jeon Jungkook." dedi.

Artık yeniden aramızda molozlar kalacak şekilde karşı karşıyaydık ve yine ikimiz de birbirimize daha yakından bakıyor, gözlerimizi birbirimize kilitlemiş vaziyette feromonlarımızı salgılıyorduk. Onun taze çikolata kokusu yavaş yavaş acımsı, bittere dönüşmeye başladı, saçlarından daha kara gözlerinin etrafında kırmızı halkalar kendini gösterdi. Bu sanki bir uyarıydı, alfası hem bana hem de omegama baskınlığını göstererek bu kadar yeter anlamında bir işaret verip kim olduğunu anlamamı istiyordu. Muhtemelen benim sineye çekilmemi istiyordu ama ben bu kadar basit değildim. Evet, normalde pasif omegaların tüm özelliklerini taşıyordum ve feromonlar özellikle beni çok etkilerdi ama şu an yaşanan şeyler bambaşkaydı. Karşımdaki alfa ise feromonlarını beni kontrol etmek ister gibi kullanmıyordu, dediğim gibi sadece bir uyarıydı. Bu yüzden de benim omegam da kendini belli etmek isteyerek tıpkı onun gibi gözlerimin çevresindeki kehribar halkaları açığa çıkarttı.

Jeon Jungkook...

Omegam bana fısıldadığında vücudumdaki bütün tüylerim diken diken olarak irkilmemi sağladı. Üzerimde hiçbir şekilde feromon kullanmadığından emindim ancak ne olduğunu anlayamadığım bir şekilde omegam adını fısıldadıktan hemen sonra gözlerim rengi eski haline dönmüş, kendini geri çekerek beni alfanın kırmızı gözleriyle bırakmıştı. 

Gözlerimi birkaç kere kırpıştırıp durumun ne olduğunu algılamak için kendimi geri çekerek hiç istifimi bozmadan, en azından çaktırmadan onu boydan boya süzdüm. Sonra da tıpkı onun yaptığı gibi alayla bir tıh sesiyle "Dolandırıcı olduğun için adının bu olduğundan emin değilim." dedim.

"Imm... Bölüyorum ama, Min Yoongi benim." Bir eli cebinde olan deri ceketli, küçük burun ve dudaklı alfa çarpık bir gülüşle boştaki elini salladığında söylediği cümlenin doğruluğunu ispatlamak için açıklamasına devam etti "Bu ev babama ait. Min Hoon, benim babam."

"Yani şu adam, sen ve baban hem beni hem de devleti dolandırdınız."

"Tam olarak öyle değil."

Elimi tozdan kirlenmiş sarı saçlarımın arasından çıkartıp yaşadıklarıma inanamazcasına güldüm. Evimin kendime ait olan tarafında volta atıp geri onların olduğu kısma gelerek yüksek sesle konuştum "Tam olarak nasıl oldu? Çünkü evi ortadan ikiye bölüp yan dairenin elektriğini de bana ödetiyor olduğunuz kısım kulağa tam olarak öyle geliyor da."

"Pekala, öncelikle dolandırma kısmı Jungkook'a ait. Duvar konusundan ise babamın haberi yok."

"Harika." dedim ve başımı iki yana salladım "Hem babanı hem de beni dolandırdınız."

"Bak omega, şu konuda bir anlaşalım. Sorununun elektrikle olan kısmını onunla hallet. Benimle de ev konusunda anlaşmaya çalış, hmm?"

"Anlaşma falan yok. Ev benim. Kapı gibi kontratım var."

Anlaşma falan düşünmüyordum, onun kısmına baktığımda kutu gibi bir daireydi, benim dairemin salon kısmını ortada iyiye ayırmışlardı. Karşı duvarda küçük renkli şişelerle dolu bir raf, rafın önünde deri bir koltuk vardı ve tuvaleti bile yoktu, ev diyebileceğim hiçbir tarafı yoktu hatta yüzdesel olarak baktığımda bile benim dairem yüzde seksen daha büyüktü, onun tarafı ise yüzde yirmilik bir dilimdeydi. Bu yüzden de anlaşmaya varmak gibi bir düşünce kesinlikle söz konusu bile olamazdı benim açımdan.

"Ben çünkü öpücükle kiraladım evi."

Elimle boş konuşuyorsun der gibi bir hareket yaparak Jungkook denilen dövmeli alfaya yüz buruşturdum "Dolandırmış da olabilirsin, bilemeyeceğim artık."

"Oh çok da güzel yapmışım keşke daha çok dolandırsaymışım."

Tam ona bağırmak için ağzımı açmıştım ki "Tamam ikiniz de susun." dedi Min Yoongi denilen alfa. Ve sonra da aramıza girerek bizi susturup derince bir nefesle devam etti "Anlaşmaya varmak zorundayız çünkü vergi ve kaçak elektriğin cezası götüme girdi."

"Peki bu benim ne kadar umrumda? Duvarı da ben çekmedim, elektriği de ben bağlamadım. Anlaşmaya varmak için hiçbir sebebim yok, aksine varmamak için var. Bu ev benim, bir başkasıyla paylaşmaya niyetim yok."

"O zaman kiranın kalanını ödersin."

İşin parasal boyutunu hiç düşünmediğim için ona gözlerimi kırpıştırarak baktım "Bir de para mı ödeyeceğim?"

"Dairenin metrekaresinin arttığını farkındasın değil mi? Kontrat maddesine göre metrekare artışında kiranın artacağı da yazıyor."

"Kontratımda evimin ortadan bölündüğü ve kaçak duvar ördüğünüz tarafın elektriğini ödeyeceğim de yazmıyordu ama."

Başlı başına saçmalıktan ibaretti ve tanrı aşkına, bir anda başıma gelen boktan şeyden nasıl kurtulacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. Tek istediğim bunun bir rüyadan ibaret olması, uyandığımda da buz gibi bir su içerek nefes nefese kalmak, hemen ardından da bunun bir rüya oluşuna karşılık tanrıya şükür etmekti. Gelin görün ki yıllardır bahtsızlığım peşimi bırakmazken rüyadan uyanmak çok absürt bir dilekti.

Yoongi iki elini de ceplerine sokarak omuz silkip "Paşa gönlün bilir omega. Ya ödersin ya birlikte kalırsınız ya da evden çıkarsın." dediğinde Jungkook'a baktım. Kollarını göğsünde kavuşturup bir eliyle çenesini okşayarak öylece bekletken durumu çabuk kabullenmiş görünüyordu.

"Bunu kabul etmek zorunda değilim."

Gerçekten de değildim ama olay pek de istediğim yöne doğru gitmiyordu.

"O zaman bu aydan itibaren ödeyeceğin kira 1.050.000 won olacak."

"Ne?!"

"Ha bir de üç yıllık kontrat için aldığımız 6 aylık ödemenin kalan ay farkını da ödemem gerekiyor."

"Siz gerçekten dolandırıcısınız." Elimle ağzımı kapatıp bir adım gerilediğimde tamamen boka battığımı farkındaydım. Annemle babama bunu asla söyleyemezdim çünkü zaten onlarla iletişimimi olabildiğince kopartarak kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalışıyordum. Ağabeyime de aynı şekilde çünkü zaten evin altı aylık toplu ödemesini ağabeyim yapmıştı, ben her ay bana yatan bursumdan hem ona ödüyordum hem de aylık kirayı ev sahibine yatırıyordum. Bu kadar ödememin arasında bir de avukata gidemezdim ki gitsem bile ağabeyimin çevresi oldukça genişti, kulağına gitmeme ihtimali yoktu. 

Bu evden taşınamazdım çünkü konum olarak kampüse yakın, kirası da iyiydi, yani 850.000 won iken iyiydi. Bir anda bunun 200.000 won artışı ve üç yıllık kontratın 6 aydan kalan farkı eklenince tansiyonum düşmekten beter olmuştu. Kısacası sınav zamanımda ne bu evden taşınabilirdim ne de tek başıma kalarak artan kirayı ödeyebilirdim. Ama iki kişi kalırsak kira daha da düşecekti, 575.000 won olacak, eksik kısmın farkını da Jungkook ödeyecekti. Ve bunun kira ve su kısmı da vardı, onlardan da kar edecektim. Yani zararlı çıktığım kısım sadece ev arkadaşımın bir alfa oluşuyla birlikte sürekli ses çıkartan yan komşum olacaktı.

Yutkunarak gözlerimi iki alfa üzerinde dolaştırdım ve en son Jungkook'da duraksadım. Alfa arkadaşlarım vardı ama ev arkadaşı kısmı bambaşka bir boyuttu. Bir kere ben evime çok fazla kişinin gelip gitmesinden hoşlanmazdım ve şimdi evde bir kişi daha olacaktı üstelik baskın bir alfaydı.

Çıldırmak üzereydim. Nasıl olacağını bilmiyordum, ev arkadaşlığı zırvalığının başımıza neler açacağı hakkında en ufak bir fikrim yoktu ama mecburdum kabul etmeye. 

İki elimle dağılmış sarı saçlarımı geriye ittirip evin içinde stresle dolaştım ve en son Jungkook'un tam karşısında durdum. Alfa bütün dikkatini bana vermişti ve ben işaret parmağımı ona doğru kaldırdığımda bile gözlerimi gözlerinden ayırmamıştım. Sonrasında bütün seçenekleri değerlendirip ev arkadaşlığımızı başlattığımızı ilan ettiğim o cümleyi kurmuştum.

"Lanet olası evin kurallarını belirlemeden seninle markete bile gitmem."

Alfa, gözlerini kıstı ve dudaklarını iki yana kıvırarak parlak gözlerle işaret parmağını ona doğrulttuğum işaret parmağıma dokundurup göz kırparak konuştu.

"Anlaştık."

Chapter Text

Ciddi anlamda, başıma gelen şeyi, evimin duvarının yıkılıp tanımadığım bir alfayla ev kuralları maddelerini oluşturmaya çalıştığımda anladım diyebilirdim. Yoongi'yi evden gönderdikten sonra Jungkook'la başbaşa kalmıştık ve inanın bana tam olarak ne yapmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu. İnsanlar eve çıkmadan önce genelde birbirlerini tanıyor olurdu ve ona göre bir yol izlerlerdi. Ancak ne o beni ne de ben onu tanıyordum. Eğer birlikte yaşayacaksak ikimizin de birbirimizin sınırlarını bilmesi gerekiyordu. Bunun için de en sağlıklı yol ev kurallarını belirmekti. Ve ben yaklaşık bir saattir sildiğim tozlanmış tezgahın üzerinde maddeleri oluşturmak için kafa patlatırken Jungkook kendi evinin tarafındaki yatık deri koltuğa tatildeymiş gibi uzanmış rahatça bir şeyler karalayarak kırdığı dizlerini sallandırıyordu. Ara sıra da telefonuna gelen mesajlara cevap vererek ciddiyetsizce gülümsüyordu.

Ona ters ters bakınıp kağıdıma geri döndüm ve maddeler eklemeye devam ettim. On beş dakika kadar da yeni maddeler için verdiğim uğraşı kesip hepsini teker teker okudum ve tatmin olduğumu düşünerek son kez kağıda baktım. Defalarca okuduğum maddelerden pek tatmin olmadığım için kafama yenilerini ekleme ihtimalini de not etmeden geçemedim çünkü hiçbir şekilde ona güvenmiyordum. Beni dolandırmıştı, nasıl güvenebilirdim ki?

Kendi maddelerimi bitirdiğimi söylemek için döndüğümde onu ellerini başının altına koymuş kağıdı da dizlerinin üzerinde bırakmış bir halde uyku vaziyetinde görmek beni sinirlendirdiği için "Hey!" diye ters ters bağırdım "Bitirdiysen kalk ve buraya gel."

Gözlerini açtığında gördüğüm ve saniyelik süren kırmızı parlaklık bana onun bir alfa olduğunu, üstelik baskın bir alfa olduğunu yeniden hatırlattığı için sebebini bilmediğim bir şekilde artan vanilyalı feromonlarımı dizginlerken buldum kendimi. 

Alfa ellerini eşofman altının cebine sokmuş vaziyette yanıma avare avare gelerek yandan bir gülüşle tezgaha yaslandı. Dibime öyle bir girmişti ki istemsizce omegam hafifçe kıkırdayarak bundan hoşlandığını belli etmişti. Bir adım geri gitme gereği duymuştum çünkü kokusu benim de dikkatimi dağıtıyordu. Ben kendi içimde omegamın cilvesinin kurbanı olmamak için cebelleşirken Jungkook, bu hareketime yan gözle bakarak yanağındaki çukuru belli eden daha da gıcık olacağım bir gülüş attı..

Tatlı ama, itiraf et.

"Sus."

"Konuşmadım ki?"

Sesli konuştuğumu fark etmediğim için "Nefes alman yeterli." diyerek toparlamaya çalışmış sonra da kağıdı ona doğru ittirerek onunkini de ben almıştım. 

Hızla maddelerinde gözümü gezdirdim ve gözüme çarpan bulaşık ve temizlik maddesine kaşlarımı çattım. Ancak o benden önce davranıp kağıdı havaya kaldırdı ve kaşlarını havalandırarak "Dövme yaptığımı biliyorsun değil mi? Eve müşterilerim gelecek, her gelen için senden izin mi alacağım?" diye sordu.

"Evime tanımadığım insanları almaktan hoşlanmam."

"Tanışırsın."

"Neden bir daha görüşmeyeceğim insanlarla tanışayım ki?"

"Orta yolu bulmak için çabalıyorum ama sen hiç yardımcı olmuyorsun, gerçekten söylediğin her maddeyi kabul etmemi mi bekliyorsun benden?"

"Ev benim."

"Ve ben de kalan diğer yarı kirayı ödeyeceğim. Burası artık benim de evim, eğer orta yol bulmayacaksan kalan kiranı da ödersin ben de siktir olup giderim."

Söylediklerinde haklı olduğunu elbette biliyordum ama kurulu düzenimin üzerine hiç tanımadığım bir alfanın ortak olması bir anda her şeyi kabul edeceğim anlamına da gelmiyordu. Öfkeliydim ve ne yapacağımı bilmiyordum bu yüzden de orta yolu bulmaktan çok kendi zihin sağlığımı düşünerek ilerlemeye çalışıyordum çünkü hayatım boyunca üniversiteye başlamadan önce hayatımda çokça şeyimi hyungumla paylaşmıştım. Yaklaşık üç yıldır ise hayatıma ailemi bile dahil etmeden, bireysel hareket ederek yaşıyordum. Bir anda eskiye dönüp buna adapte olmanın bende yarattığı sarsıntıyı kimsenin anlamasını bekleyemezdim doğrusu eğer yol kat etmek istiyorsam, dediği gibi orta yol bulmalıydım.

Rahatsızca ve de öfkelice bir nefes alıp haklı olmasının üzerimde yarattığı etkiyi görmesini sağlayarak kaşlarımı çattım ve elindeki kağıdı alarak maddenin üzerini karalayıp bir şeyler ekledim. Sonra da ona uzatarak "En azından eve birileri gelirken haber ver." dedim. 

Jungkook kağıda şöyle bir baktı ve başını sallayarak hmmladıktan sonra "Bu kabul edilebilir." diyerek onay verdi sonrasında da okuduğu madde yüzünden yakındı "Bulaşık yıkamam da ne demek? Bana dolandırıcı diyorsun ama ev işlerini bana yıkmaya çalışmışsın resmen."  

Aynı anda da yüzünü buruşturup kollarını bağladığında ben de aynı şekilde kollarımı bağlayıp kalçamı tezgaha yasladım "Sen de tuvalet temizlemem yazmışsın. Aynı hesap."

Gözlerini kısıp şöyle bir baştan aşağıya beni süzerek gözlerime geldiğinde kaşlarımı kaldırıp inatla omuz silktim. Eh, sonuçta bir noktada aylarca dolandırıldıktan sonra benim de bazı konularda şansımı denememi yadırgamamalıydı değil mi?

"Tek başına nasıl yaşadın bu zamana kadar?"

"İki kişi demek bulaşık demek. Tencere yıkamaktan hoşlanmadığım için paketli gıda tüketiyorum ama sen yemek yiyeceksen bulaşık çıkacak demek. Bu da demek oluyor ki bulaşıklar birinde, yani sende olmalı."

"İyi de neden ben? Ayrıca midesizsin, paketli gıdalar çok sağlıksız."

"Bu seni alakadar etmez." diyerek kaşlarımı çattığımda üşengeçliğimi yargılayacak en son insandı ve gerçekten de onu ilgilendirmiyordu. Zaten onu parçalayacak gibi baktığım için üzerime daha fazla gelmeden yazdığım maddeye geri dönerek yakınmaya devam etti. Eh, biraz da o kıvranmalıydı, değil mi?

"Bu cidden adil bir dağılım değil."

"Bence fazlasıyla adil."

"Pekala, şöyle yapalım o zaman," eliyle beni işaret ederek orta yol için bir öneri verdi "Ben tencereleri yıkarım sen diğer bulaşıkları?"

"Eğer evin temizliğini sen yaparsan ben de tuvaleti temizlerim."

"Kabul."

"Kabul." dedim ben de ve araya giren derin sessizlikle gözlerine bakmaya devam ettim. Kore halkının yüzdesel olarak çok yüksek kesimi siyah gözlüydü kalanı ise koyu kahverengiydi çok çok düşük bir kısmı ise elaya yakındı ancak daha önce kömürden bile kara bir göz rengi olduğunu düşünmemiştim. Üstelik öylesine parlaklardı ki yıldızların bile sönük kalacağını düşünüyordum. Hatta belki de...

Kendime geldiğim anda gözlerimi ondan çekmem bir saniyemi bile almadı. Nefesimi tuttuğumu bile bırakana kadar farkına varmamıştım ve toparlanmak için yutkunmuştum. Garip bir şekilde feromonlarını salgılamadığını bilsem bile ciğerlerime dolmuş gibi hissettiğim için kendime kızdım. Ama sanki bu her zaman olan bir şey gibi davranarak hafifçe boğazımı temizlediğim gibi elimdeki kağıda döndüm, sigara ve kargolarla olan kısma vurgu yaptım "Evde sigara içemezsin haberin olsun, kargoların da umurumda değil zaten hep buraya geldiği için köşeye koyar geçerim."

"Kabul." durdu ve geri dönerek okuduğu maddeyi okudukça kaşlarını çattı yavaş yavaş "Eve omega getirmek yasak mı? Yaah, ciddi misin?" derken eliyle gururlu bir tavırla hafifçe göğsüne vurdu "Bil diye söylüyorum, ben safkan ve baskın bir alfayım. Kızgınlığımı basit bir bastırıcıyla geçiremem ama sen dersen ki benimle geçir..." beni öyle bir süzdü ki çıplakmışım gibi hissettim "Bir düşünürüm."

"Benden uzak dur."

"Duracağım zaten. İçinden geçerim senin."

"Yeltenirsen taşaklarını ceviz gibi kıracağımdan emin olabilirsin."

"Taşaklarımı tutmak için bu kadar hevesli olman gururumu okşadı doğrusu."

Güldü, ama bu öyle bir gülüştü ki dünyadaki bütün sinir bozucu şeyleri unutun, Jungkook, ciddi anlamda başımın belası olacağını belli edercesine sinir bozuculuktaki bir alfaydı resmen. Her şeye bir cevabı vardı, hiçbir şeyden geri kalmıyordu. Üstelik baskın alfa olduğu belliydi ama safkan alfalar her on alfa-alfa ilişkisinin üçünde ortaya çıkıyordu ve onun da benim evimde kalacak olan olması tam anlamıyla tesadüfün içinden geçtiğimizin göstergesiydi. Yani, hem onun kızgınlığı hem de benim kızgınlığımda ikimizin bir araya gelmesi demek ciddi anlamda içimden geçmesiyle birdi. Cesaretli falandım, eh yerine göre işve cilve naz da vardı, tabii bu sıralar hariç, ama tanımadığım safkan ve üstelik baskın bir alfanın kızgınlığında etrafında olmamam gerektiğini bilecek kadar da akıllıydım. Ruh eşimin de olduğunu düşünürsek, bir felaket olurdu. Fakat onunla aynı evde kalmaya mecburdum, ne ironi ama, değil mi...

Yine de, ben Kim Taehyung'dum. Yuva diye benimseyerek bağlandığım evin içerisinde bir alfayla yaşayacaksam eğer bir başka kurdun, özellikle de omeganın kokusunun evime sinmesini istememem normaldi. Benzer düşünceyle onun açısından bakınca o da aynı şeyleri düşünmüş olmalı ki göze göz dişe diş mantığından yola çıktı ve "Omega yoksa alfa da yok o zaman." diyerek konuyu kilitledi. Şu dakikadan sonra hiçbir halta itiraz edemezdim çünkü bir başka omeganın evimde koku bırakmasına katlanamazdım.

İçimden saya söve "Kabul. Sadece haber verdiğimiz arkadaşlarımız gelecek." demekten başka çarem kalmamıştı.

"Kabul. Kızgınlıklarımızı biriyle geçireceksek de bunu dışarıda yapacağız."

"Anlaştık."

"Anlaştık."

Maddeleri okuyup onayladıklarıma hafif hafif kafa salladım ama kahve içtiğiyle ilgili maddeye kalemle vurup tek kaşımı kaldırmadan geçemedim. Kahvesine dokunmamamı, kullanırsam ve eğer azalmışsa ona haber vermemi istiyordu. Bunu pekala yapabilirdim ama benim takıldığım nokta tamamen farklıydı "Kahve bağımlısısıysan geceleri uyumuyorsundur." elinde tuttuğu kağıdımı hızla elinden çekip yeni bir madde ekledim "Gece on ikiden sonra ses çıkartırsan seni öldürürüm."

"Daha önce dırdırcı olduğunu söyleyen oldu mu?"

"Peki ya sana gıcık olduğunu söyleyen oldu mu?"

"Daha çok taş gibi olduğumu söyleyenler oldu." yüzüme doğru eğilip meydan okurcasına gözlerimin içine bakarken ben da aynı şekilde eğilip karşılık vermiş küçümseyerek yanıtlamıştım onu "Çakıldır o, taş olsa duramazsın."

"Dikkat et de o çakıl sana-"

"Uzaklaş, alfa."

Dibime o kadar çok girmişti ki sesimin boğuklaştığını, gözlerimin renginin değiştiğini onun gözlerinin içindeki yansımamdan görmüştüm ve omuzlarından ittirerek burnumu kapatmıştım. Feromonları ciğerlerime işlemişti resmen, daha önce çabasızca omegamın ortaya çıktığı olmamıştı, ki gerçek bir feromon bile değildi üzerinden yayılanlar. Sadece yakınlaştığı için üzerinde olan sıradan, etkisi olmaması gereken feromonlardan başka bir şey değildi ve neden böyle olduğu hakkında iki fikrim vardı. İlki safkan ve baskın bir alfa oluşu, ikincisi ise tamamen benim zilli omegamın rahat durmuyor oluşu. Her iki türlü de tehlikeliydi orası ayrı konu ama omegamı rahat durması için sağlam bir tembih çekmem gerekiyordu. Jungkook'a ise... 

Sanırım onu omuzlarından ittirmem bazı şeyleri anlamasına neden olmuştu çünkü bir adım gerileyip yüzü dümdüz bir ifadeyle benimkinde dolaştığında gözlerinden geçen ifade kafasının karıştığını belli ediyordu.

"İyi misin?" diye sordu hemen dudaklarını birbirine bastırarak. Ellerimi henüz burnumdan çekmemişken baş salladım "Sorun yok. Uzun zamandır yakından alfa feromonlarını solumamıştım."

Yalancı, Jihoon kulağının dibindeydi.

"Haa, etkilendin yani?"

Omegam ve o aynı düşünceleri farklı cümlelerle ifade edince haliyle benim sinir yine kendini gösterdi. Hele bir de anında endişeli yüzünün alaycı bir gülüşe bürünmesi ve yanağında belki dışarıda görsem tatlı diyebileceğim çukurun oluşması iyice sinirlenmemi sağlamıştı. Şerefsiz herif, bulduğu her fırsatta laf sokuşturup duruyordu.

"Ben senin nerenden etkileneceğim be, dolandırıcı şerefsiz."

"Bu durumda evde tek oda olduğunda aynı odada kalamayacağımız maddesini kabul edebilirim. Bayılırsın fenalaşırsın falan bir de polis ifadesiyle uğraşamam, şahit falan yazarlar şimdi."

"Sen-sen." diye şaşkınlıkla ne diyeceğimi şaşırmıştım ve Jungkook beni umursamaz baş sallamasıyla geçiştirip cebindeki telefonunu çıkartarak "Oh," diye mırıldanmış sonra da eklemişti "Ben gidiyorum derse geç kalacağım."

"Bekle, maddeleri bitirmedik daha."

"Ben bitirdim, sen ekleyeceklerini ekle akşam söylersin güzelim."

İçimde bir şeylerin eriyip bittiğini hissetmeye fırsat bile buılamadan eliiyle başımın üstüne telkin edercesine pat pat vurarak kendi evinin tarafındaki siyah sırt çantasını almaya gitti. Ardından ise söyleyeceğim tüm kelimeleri ağzıma tıkarak diğer kapıdan çıkıp gitti. Gittiği süre zarfında arkasından birkaç dakika öylece baktım ve gözlerimi etraftaki dağınık, pis moloz yığınlarında gezdirdim. Yeni lanet olasıca ev arkadaşımla ilk günümde üzerime koca bir duvarın temizlik yükü binmişti, ne kadar da harika değil mi? Hayatım muhteşem derecede pasparlak ışıltı saçıyordu, ha-ha.

Bink!

Bir yeni mesaj

+82...

Molozları toplatman için para gönderdim 😉

üzerine eklersin

fark çıkarsa kalanını da gönderirim

Telefonumdan yükselen sesle bilinmeyen numaradan gelen mesajı okudum ve o ışık saçan hayatımın orta yerine düşmüş alfayı bir kez daha çıplak ellerimle boğmak istediğimi fark ettim. Çünkü telefon numaramı asla vermemiştim, rehberimde bile gereksiz insanların numarası yoktu ki cidden mecbur kalmasam bölümün whatsapp grubuna bile girmeyecektim ama kendisi ona dolandırıcı dememin hakkını verircesine numarama mesaj göndererek bildiğini çaktırmama zahmetinde bile bulunmamıştı.

enayi

şerefsiz herif

numaramı nereden buldun

dolandırıcı

sen o güzel kafanı bunlara çok yorma da 

hesabını kontrol et para gelmiş mi gelmemiş mi

emin olamadığım tek şey banka hesabındı

enayi

ya hakkında yasal işlem başlatacağım

abim avukat

annem de savcı

donuna kadar alacağım

bir gram da acımayacağım

dolandırıcı

neyse ki

don giymiyorum ✌🏻 

Hesabıma para düşüp düşmediğine bakmak için girdiğimde söylediği gibi göndermiş olduğunu gördüm ama not kısmında yazan 'dün gece çok iyiydin' yazısı sanki buradaymış gibi sesiyle kafamın içinde yankılanınca mesajdan ona tonlarca yaratıcı küfür gönderip karşılığında dudak büzerek gülen emoji aldım. Yani hiçbir halt olmadı, ben yine öfkemle kaldım o ise eğlendiğiyle. Ha bir de deliler gibi kahkahalar atan kurdum vardı o konuya girmek dahi istemiyordum.

Dersim olmasına rağmen gitmemiştim okula çünkü molozları toplaması için inşaattan birilerini bulmak zorunda kalmıştım. Ama şöyle ki, paranın üzerine ekleme yapmama gerek kalmamıştı. Adamlara Jungkook'un gönderdiği parayı teklif ettiğimde itiraz etmeden kabul etmişlerdi. Bugünün en karlı kısmı paramın cebinde kalışıydı yani, yoksa cidden kafayı yiyebilirdim. Yıkılmış duvar ortadan kalktığında da ciddili bir temizlik işine girişmiştim ve o kadar zorlanmıştım ki... 

Tozlar bütün evi kaplamıştı. Abartısız on kova su harcayıp, beş tane de bez değiştirmek zorunda kaldım. Jungkook'un boyalarla dolu raflarına ise elimi bile sürmedim ama deri koltuğu güzelce sildim. Zaten onun olduğu kısımda birkaç raf, altında çekmeceli dolap ve sadece koltuk olduğundan temizleme kısmı kolay olmuştu. Saatler sonra temizlik bittiğinde bile emin değildim tam olarak temizlendiğinden ama daha fazla çaba harcamak külfet gibi gelince mecburen bırakmıştım.

Bütün işlerimi bitirdiğimde kırık koltuğun karşısına dikilmiş ve iç çekerek bakmıştım. Onu çöpe atamazdım, gerçekten ortadan ikiye ayrılmıştı ama cidden atamazdım. Benim için bir ton anı vardı orada.

Orada öylece iç çekerek baktığım koltuktan telefonum çalınca ayrılıp Hoseok'un çağrısını yanıtladım. Ben daha konuşamadan direkt hesap sorar gibi "Neredesin sen? Trip mi atıyorsun?" diyerek daldı konuya.

Aslında tripli falan değildim sadece öfkeliydim ve aptalca şeylerle uğraşmaktan gidememiştim derse ama Hoseok öyle söyleyince dudak büküp eskimiş sandalyeye oturarak parmağımı çiçekli masa örtüsünün deseninde gezdirdim sanki beni görebilirmiş gibi. Sonra da ses tonuma biraz naz ekledim "Yoo hyung, ne alakası var. Evdeyim, temizlik yapıyorum."

"Giyin gel, Jimin'le konuşturacağım seni."

"Yok benim işim var. Konuşmak istemiyorum."

"Başlatma işine, gel dedim sana."

"Yok hyung, istemiyorum."

Hattın ucundan gelen Jimin'in istemiyorsa zorlama hyung ben de istemiyorum zaten diyen sesi kalbimi kırdığı için şakadan yaptığım nazlı tavır götümde patlamıştı. Bu yüzden de kırgın bir tonla Hoseok hyung konuşmadan "Doğru diyor hyung, ben istemiyorum. O da istemiyorsa gerek yok. Kapatıyorum, işlerim var." diyerek çağrıyı kapattım.

Canım sıkılmıştı ve biraz da üzülmüştüm. Derince aldığım nefes bu sıkıntının derinliğini belli ederek göğsümden dışarıya uçtu. Jimin biraz zor biriydi ama bazı konularda anlayışlı olmasını bekliyordum ve bu da benim için önemli bir konuydu. Onu anlıyordum aslında, bu kadar kendimi parçalamamı istemiyordu ki haklıydı. Ama bu konuda bana yardım ederken kırıcı olmamasını tercih ederdim çünkü ben zaten kendimi yeterince kırıyordum.  

Bir iç çekişle ayaklanıp kafamı dağıtmak için buzdolabındaki dünden kalmış pizzayı çıkarttım ve yerken düşünmemeye çalıştım. Ancak başarılı olamadım çünkü böyle şeyleri fazlasıyla kafaya takardım. Jimin'le sık sık tartışırdık ama bu tartışmalar saçma sapan şeyden olduğu için bir on dakikaya kalmaz barışırdık ama bu biraz farklı hissettirmişti. İkimiz de birbirimize ağır konuşmuştuk ikimiz de birbirimizi kırmıştık ama Jimin'in biraz önce söylediği şey zaten kırık olan kalbimi biraz daha kırmıştı.

Düşüncelerimin bir sonucuna varamadım çünkü kalbimin kırılan yerlerini nasıl yapıştıracağımı bilemedim. Böyle zamanların en iyi eşlikçisi sigaraydı ve balkona çıkıp nefeslenmek o an için iyi bir seçenek gibi görünmüştü. Çünkü sigarayı iki dudağımın arasına koyduğum an, elimdeki telefonumdan instagramı açmam, Suho'nun ismini yazıp profiline girmem çok sürmemişti.

Dikkat çekici bir alfaydı, ona nasıl aşık olduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu. Üniversitenin ilk yılı ortak dersimizde tanışmış, arkadaş olmuştuk. Sonrasında ben ona çöpçatanlıkla omega ayarlamak isterken bir anda kendim düşüvermiştim. Onu uzun zamandır görmediğim için profilinde dolaşmak çok yabancı hissettirdi.

Küçücük gözleri, güldüğünde belli olan elmacık kemikleri onu daha da ilgi çekici hale getiriyordu ve bence insanları en çok bakışlarındaki çapkınlık etkiliyordu. Biraz daha dolanırken çoğu fotoğrafta birlikte olduğumuz süre boyunca yüzümüzün görünmediği birkaç paylaşım haricinde benimle fotoğraf atmayan adamın öğrenci değişimle gittiği ülkeden her gün başka bir omegayla içerken hatta daha da yakın fotoğraflarını fark etmek kalbime zarar vermişti. Hayatımın en kötü yıllarındaydım, hayatımın en kötü dönemiydi, hiçbir şey yolunda gitmiyordu. 

Gözlerim dolarak aşağı kaydırdığım profili kapatıp yaktığım bir diğer sigarayla elimin tersini gözlerimin altına bastırıp burnumu çektim ama ağlamadım. Artık ağlamak istemiyordum. Ama ne kadar ağlamak istemesem de bir noktada acı çekmeyi durduramıyordum.

Hava dönmeye başlayana kadar balkonun köşesine çökük vaziyette oturmuş, düşünmüştüm. Muhtemelen de kapının alacaklı gibi çalışını hava serinleyip üşümemi sağlamasa içeri girene kadar anlamayacaktım.

Koştur koştur "Ne oluyor be, geldik patlama balkondaydım!" diye bağırarak açtığım kapıyla Jungkook içeri elindeki, çok pardon omzundaki, bankla, hayır abartmıyorum bildiğimiz parklarda olan demir ayaklı ahşap bankla, içeri dalmıştı "Çekil, çekil, çekil! Belim koptu, aisshh!"

Omzundaki bankı dik bir vaziyette yere koyup koluyla da yaslanarak bana aptal aptal gülümsemiş, çenesinden akan teri dirseğiyle hafifçe silmişti. Neden bu kadar ışık saçarak güldüğünü bilmiyordum ama sanki yaptığı şey çok matahmış gibi bankı göstererek "Nasıl ama? Gıcır gıcır değil mi?" demişti. 

"Bu ne şimdi?"

"Bank. Parktan söktüm."

"Onu görüyorum. Neden parktan söktüğün bank salonun ortasında onu çözemedim."

"Koltuk alacak param yok, senin var mı?" kırılan koltuğumla arasında gözlerim mekik dokuduğunda dudak büktüm istemsizce çünkü yoktu ve oturacak bir şeye ihtiyacımız vardı. Ama yani bunun bank olacağını düşünmek fazla uç bir noktaydı.

Jungkook hiç konuşmayışımı bir onay olarak bilip bıraktığı bankı sırtladığı gibi kırık koltuğun arkasına bıraktı ve ellerini beline koydu "Tut şunun ucundan da çöpe atalım."

"Asla olmaz!" diye bağırarak kırık koltuğun üzerine oturup başımı iki yana salladım "Bu koltuğu çok seviyorum, asla atamazsın."

Tepkilerimin aşırılığını farkındaydım ama isteyerek yaptığım bir şey değildi. Gündüzden beri içim giderek baktığım ve kopamadığım koltuğu şimdi yerine saçma sapan bir bank geldi diye atma fikri beni dehşete düşürmüştü. Onu da bu tavrım fazlaca şaşırtmış olmalıydı ki kafası karışık ne yaptığımı anlamazca bakıp duruyordu.

"Kırık olduğunu farkındasın değil mi?"

"Onu atamam."

"Bir oda bir salon bu ev, atmayıp ne yapacağız?"

Kaşlarımı çattım ve düşmemek için koltuğa tutunarak dizlerimin üzerine kalkıp aşağıdan ona dik dik baktım çünkü evi sanki yıllardır burada oturur gibi sahiplenmesi sinirimi bozmuştu . Bu ev benimdi, artık ev arkadaşı olabilirdik ama yine de uzun süredir oturan kişi ben olduğum için daha çok söz hakkım olmalıydı.

"Atmayacağız dedim. Anısını var anlamıyor musun?"

"Yarısını atalım diğer yarısını da balkonun köşesine koyalım o zaman. Maksimum aklıma bu geliyor."

Bu çocuk zeki. Etkilendim.

Sus, sus lanet olası omega sus, dedim içimden çığlık çığlığa çünkü cidden söylediği şey gayet mantıklıydı. Ve bundan hiç hoşlanmamıştım, insanların kelimelerini bir anda ağzına tıkıp mantıklı şeyler söylüyordu, gerçek bir dolandırıcıydı.

"İyi tamam. Öyle yap." dememle birlikte koltuğun üzerinden kalkıp mutsuzca bakındım. Spotçudan aldığımızda da kırıktı, bir süre böyle kullanmıştım ama sonra Suho altına iki tahtayla çivi çakıp ayrılıp duran parçaları sabitlemişti. Şimdi ise Jungkook Suho'nun tamir ettiği koltuğun kırılmış yarısını sırtlamış balkonun köşesine yerleştirmişti. Diğerini de evde daha fazla yer kaplamasın diye çabucak aşağıya indirip geri dönmüştü. 

Moralim bozuk olduğu ve gündüzden de iş yaptığım için her şeyi bitirene kadar sadece onu sandalye oturup izlemekle yetinmiştim. Bir omega olmama rağmen pek de kırılgan değildim çabuk da yorulmazdım öyle ama onu izlemek beni ciddi anlamda tüketmişti. Baskın alfaların enerjisinin çok zor tükendiği aşikardı ama Jungkook'daki çok farklıydı. Yerinde duramıyordu, oradan oraya koşturuyor, bazen ciddiyetle bankın orasını burasını inceliyor, temiz bezle siliyor, bazen de yaptığına gururla gamzesini belli ederek gülümsüyordu.  Garipti onu izlemek. Hem sinir bozucu, hem garip... Saçma bir ikilemdeydim.

"İşte böyle." dediğinde tam televizyonun karşısında, eve ait olmayan ama sanki oraya aitmiş gibi parıldayan banka doğru dönük bir şekilde ellerini beline koymuştu "Nasıl ama, bence onda on. En azından götümüzü koyacağımız bir yerimiz oldu."

"Yani..." omuz silktim memnuniyetsizce "Belediye evi basmadığı sürece idare edebiliriz."

"Şikayet eden biri olmazsa bir şey olacağını sanmıyorum."

Biri derken bana yaptığı imayı kaçırmamıştım ama bu saatten sonra yapacak tek şey olayı kabullenmekti bu yüzden sadece yüzümü buruşturmakla yetindim ve ayağa kalktım. Elimle bankın arkasındaki dövme koltuğunu işaret edip eskiden duvar olan yeri boydan boya gösterdim "Şu kısma perde falan alalım bari, dövme yaparken kapatırsın, ben de rahatça dolanabilirim. Bok gibi duruyor böyle."

"Hafta sonu çin pazarından bakarım."

Güzel. en azından bazı konularda lafı ağzıma tıkmıyordu.

"İşin bittiyse sana evle ilgili şeyler söyleyeceğim. Gel benimle." deyip balkona doğru yürüdüm ve kapı kolunu yukarı kaldırıp tık sesini çıkmasını sağladım "Böyle kilitleniyor, dışarıdan açılmıyor. Ama içeriden normal bir şekilde aşağıya ittirirsen açılır." sonra evin sağ cephesindeki mutfak tezgahının yanında kalan boydan boya dar balkonlu camı gösterdim "Burası iptal. Yaşamayı seviyorsan sağ cephedeki camları açmazsın."

"O niyeymiş?"

"Karşı en alt daireyi görüyor musun?" elimle perdeyi aralayarak işaret ettiğimde benim açımdan görmek için üzerinden yükselen feromonları hissedebileceğim kadar dibime girmişti. Keskin çenesi, parlak yüzündeki küçük benleri ve yanağındaki ufak yara iziyle yakından tanışmıştım ama en çok da buram buram kokan çikolata kokusu yüzünden omegam aptalca bir heyecana düşmüştü ve sanırım zaman kavramım sekteye uğramıştı.

"Şu balkonu dolu olan mı?"

"Ha?"

Yüzünü buruşturarak bana döndüğünde yakınlığımız yüzünden ne yapacağımı şaşırmıştım. Bana bu kadar yakınken düşünme yetimden uzaklaşmıştım ve açıkçası Jungkook kafasını kafamla tokuşturup "Diyorum ki şu zemindeki balkonu dolu olan ev mi?" demesi beni o heyecandan çıkartmıştı. Başımı iki yana sallayarak gözlerimi bana bakan gözlerden güç bela ayırdım ve biraz evvel gösterdiğim yere bakarken cevap verdim.

"Evet, orası çöp ev. Altı tane üniversiteli alfa kalıyor. Yedikleri ya da evde biriktirdikleri her şeyi balkona atıyorlar ve çok kötü kokuyor. Yani kısaca camı açarsan ölürsün."

"Abartıyorsun gibi geliyor bana." 

"Ben yokken deneyebilirsin." diyerek omuz silktiğimde Jungkook gözlerimi şüpheyle kısmıştı.

"Pekala, bu korkutucu. Belediyeye şika-"

"Özel mülk olduğu için müdahale etmiyorlar."

Jungkook iğrenerek aşağıya bakıp dururken ben de doğruca mutfak tezgahının altında bulunan çamaşır makinesi boşluğundaki dolabı açtım "Makine dairesi aşağıda zaten biliyorsun, deterjanlar da burada. Diğer ev eşyalarını kendin keşfedersin. Ha bir de, klimanın ısıtma ayarı bozuk sadece soğutuyor ama eski olduğu için faturayı coşturuyor. Yani yazın olabildiğince az kullanacağız." kapağı kapatıp banyoya ilerlediğimde hemen kapının yanındaki sigorta kutusunu gösterdim "Banyodaki ısıtıcının şarteli burada. Gireceğin zaman açarsın çıkınca da kapat ki elektrik çekmesin." sonra da banyoya girip eskimiş banyo perdesini aralayıp ısıtıcının ayarını gösterdim "Bir numara çok soğuk iki asla sıcak değil üç kaynar. Ama ikiden üçe attığında 5 dakikan var duş alman için. Tuvalete de kağıt atma tıkanıyor bokunla uğraşamam."

"Başka bilmem gereken bir şey yoksa," cebinden sigara paketini çıkartıp bir tanesini dudaklarının arasına koydu "Sigara molası vereceğim."

Kaşlarımı çatıp "Var," dedim ve sigarayı dudaklarından çekip göğsüne bastırdım. Sert bir kayaya bastırıyormuşum hissini şimdilik es geçmeye çalışarak konuşmak zordu "Evde kesinlikle sigara içemeyeceğini söylemiştim. Balkonda içeceksin."

"Tuvalette otururken bira sigara yapamayacaksam neden yaşıyorum ki?"

"İstersen ölebilirsin, umurumda değil."

"Gerçekten katlanılmaz birisin. İnsanların sayılı zevklerinin de katili."

"Ayrıca, erkenden gittiğin için en önemli şeyi söylemeyi unuttum ki bunda zaten anlaşmıştık."

"Ne gelecek bakalım..."

"Yatak odası bana ait."

Jungkook çenesinin altının keskinliğini gösterircesine başını geriye atarak evi dolduran bir kahkaha attığında karşısında ellerimi göğsüme kavuşturup bıkkınca göz devirdim. Ciddiyetimi sanırım anlamamıştı ama ciddiydim, bir alfayla özellikle de baskın bir alfayla aynı odada kalacak kadar aklımı kaybetmemiştim.

"Bu," demişti başını iki yana sallayarak "Bu son zamanlarda duyduğum en komik şeydi omega. Baya iyiydi..."

"Sen şaka yapmış olabilirsin ama ben ciddiyim. Seninle aynı odada kalmayacağım, baskın bir alfayla aynı odada kalacak kadar kafayı yemedim. Her an her şey olabilir."

"Dur bekle," eliyle önüne dökülmüş saçlarını geriye atarak kaşlarını çatınca parlak siyah gözlerini kocaman açmıştı. Bu da ne kadar ciddi olduğumu anladığını gösteriyordu "Sen ciddisin?"

"Senin aksine insanları dolandırmıyorum."

Ona değmeden yanından geçip tuvaletten çıkınca peşimden odanın kapısına kadar geldi ama içeri girmeden öylece kaldı. Ben de ona dönüp kapıyı hafifçe ortalayıp arasında durarak boydan boya süzdüm. En azından, girmemesi gereken yere, kişisel alanıma karşı dikkatliydi.

"Bir tekli bir de çiftli yatak varken ben neden salonda yatıyorum? Ben de kira veriyorum, asıl dolandırıcı sensin."

"Bunun dolandırıcılıkla ilgisi yok. Daha çok kurtsal bir mesele gibi düşün, omegam yabancı bir alfayla aynı odada kalmayı reddediyor."

Şu adamı da alfasını da reddettiysem ömür boyu kızgınlığımda boş kalayım.

Bunun o alfayla ilgisi yok, aptal, sen sadece Suho'nun üzüntüsünü başka kanlarda arıyorsun, diyerek omegamı içten içe dizginlemeye çalıştım. Jungkook ise yüzümden omegamla tartıştığımı anlamış olmalı ki işaret parmağını bana doğru uzatıp hafif kızgın bir tonla aklımı okurcasına konuştu "Kurdun bile hak veriyor bana işte değil mi, ondan duraksadın."

Eh, aklın yolu bir.

"Kurdumun ne söyleyip ne söylemediği önemli değil. Tanrım... Daha yeni tanıştık, beni dolandırdığını öğrendim ve bir anda aynı evi paylaşmaya başladık. Tabi ki seninle aynı odada kalmayacağım Jungkook biraz mantık kur."

Omegamı da, onu da def edercesine sarf ettiğim kelimeleri kapattığım kapıyla taçlandırdım ama saati fark etmemle yeniden açtım. Hala öylece bıraktığım yerde olan alfayla göz göze gelip  tavana işaret ettim ve bum, yukarıdaki sevişkenlerden koca bir inleme kazandım "Bunlar arada bu saatlerde sevişiyorlar ve asla susmuyorlar haberin olsun. İyi geceler."

Sonrasında yeniden kapattığım kapıyla üzerime uzun bir pijama giyerek doğruca yatağıma yattım. Yukarının sesini yok saymaya çalıştığım için uyumaya konsantre olduğum söylenemezdi. Başaramadığım bir saatin sonunda da telefonuma gelen mesajla yan dönüp komodine uzanarak mesajı açtım ve Jungkook'la konuşmaya başladım.

dolandırıcı

bunlar tüm gece böyle devam mı edecek cidden

enayi

evet

yok saymaya çalışıyorum

mesaj atma bana

dolandırıcı

çekilecek çile değil

hep böyleler mi

enayi

bu sessiz halleri

kızgınlıkları çok daha kötü

dolandırıcı

anladım

görüldü

taehyung

görüldü

madem odayı paylaşmıyorsun

en azından ikinci el dolap alayım odaya

kıyafetlerimi getireceğim ama koyacak yerim yok

bir tek kıyafet için girerim odaya

hm?

görüldü

enayi

iyi tamam

***

Gece sanki durmaksızın sevişen benmişim gibi bir uykusuzlukla sabahı sabah ederek uyandığımda yorganı tekmeleyerek yataktan kalktım. Gözlerimi ovuşturarak etrafı izlerken etrafımdaki eşyalara odaklanmak ayılmam için en kestirme yoldu. Çünkü dağınıklığı seçtiğimde zihnim çabucak kendime geliyordu, tabi bir etkisi de sol tarafımdaki çift kişilik yatağı kaplayan kıyafetlerimdi. Onlara bakmak beni derinden yaraladığı için daha çabuk rüya aleminden çıkıp gerçeğe dönüyordum. Şimdi de sırada sigara içmek olduğu için ayaklanıp dağılmış aynalı makyaj masasının önünden geçerken dağılmış sarı saçlarıma bakmadan salona açılan kapıyı açtım. Balkona yürürken Jungkook'u dövme koltuğunda iki büklüm yatar vaziyette bulmuştum. Dizlerini kendine çekip sarılmış bir alfadan çok daha kırılgan birine benzettim.

Pek kırılgan olduğundan emin değilim ama... güzel kırar bence... En çok da belini...

"Sen ne kadar arsız oldun böyle." diye mırıldandım göz devirerek. Omegamsa kıkır kıkır gülerek sabah şekeri edasından oradan oraya koşturdu durdu. Bu mutluluğun sebebini bilmiyordum ama onu uzun zamandır bu kadar konuşkan görmemiştim genelde ufak cilvelerle yetinirdi ki bu benim de hoşuma giderdi. Özellikle de Suho'yla olan karmaşık hislerden beridir de böyle olmamıştı, sanırım en son Suho'dan önce bu kadar girişkendi alfalara karşı. Uzun zamandır bir alfanın varlığını bu kadar yakın hissetmediğimiz için davranışlarımın omegayla birlikte farklı hislere yönelmesini de anladığım için pek üzerine düşmedim. Sadece dikkat etsem yeterdi, ipleri elimden bırakırsam omegama kapılıp yanlış şeyler yapabilirdim ve bu da sonrasında duygularıma zarar verirdi.

Jungkook sanki içten içe hakkında düşündüğüm şeyi hissetmişçesine yattığı yerde kıpırdanıp kolunu bir yere bacağını bir yere atıp ağzını şapırdatınca ona şöyle bir yüz buruşturmayla bakmaktan kendimi alamadım. İşte şimdi tam anlamıyla kırılganlıktan çıkmış, kocaman ve hiçbir yere sığamayıp dolup taşan bir alfaya dönüşmüştü.

Sığamadığı başka yerler de olduğuna eminim.

Sen cidden çok arsızlaştın.

Omegamın tatminkar mırıltısı bu arsızlığı pek umursar gözükmüyordu. Eh, yalan yok hissettiği mutluluğun bana da yansıması bir miktar yüzümde tebessüm oluşturmuştu ancak

göz devirmeden de duramamıştım. Jungkook'dan gözlerimi ayırıp mutfak çekmecesinde paketimden bir dal koydum dudaklarımın arasına ve çakmakla birlikte balkona çıktım. Önceden duvar dibine çöküp içtiğim sigarayı şimdi üzerinde bir sürü anım olan kırık ve artık tekli olan koltuğun üzerinde dizlerimi göğsüme çekerek içmeye başladım. Bu koltuğu buraya koydurmakla iyi mi kötü mü yapmıştım bilmiyorum fakat bir noktada iyi de hissetmiştim. Sanki Suho'ya ait hislerimin bir kısmını dışarı atmıştım gibi...

Suho demişken, parmaklarım düşüncelerimden hızlı bir şekilde telefonumdan instagrama girmiş ve profiline basmıştı bile. Arkadaşlarıyla eğlendiği, ev partilerinde tekila shotları devirdiği hikayeleri dudaklarımı ısırarak burukça izlemiştim. Ne kadar da umursamaz görüyor diye düşünmeden edemedim, çünkü ben bunu yapamazken onun yapabiliyor oluşu göğsümde derin bir sızıya yol açmıştı. En son bir hikayesine başkasının onu videoya çektiği  anları izleyerek elinde telefon varken bana neden bir mesaj bile atmadığını sorguladım. Bu düşünce üzerine belki bir umut gözümden kaçmıştır diyerek kontrol etmek için mesajlarına girdim fakat koca bir hiçle karşılaştım. En son mesajımı görüldü yapmıştı.

Uçak biletiyle ilgili kart bilgilerimi attığım konuşmaya iç geçirerek bakıp yazıp yazmamakta kararsız kaldım. Fakat zaten cevap vermiyordu, en fazla yine cevap vermezdi, bu beni ne kadar kırabilirdi ki? Zaten bana görüldü atsa bile her şekilde bana geri mesaj atıyordu. Bu hep böyle olmuştu. Yine bana mesaj atacaktı.

taehyung

günaydın

arayacağını söylemiştim ama aramadın

biletini ne zamana aldın?

Tek tikti, her zamanki gibi. Ben kocaman bir aptal olduğum için kırılmayacağımı düşünmüştüm ancak yine tam tersi oldu. Omegamı kontrol etmek istedim ama o da kalp kırıklığımın yükünü derin bir sessizlikle karşılıyordu. Sigaramdan güçlü bir nefes çekerek telefonun kilidini kapattım ve sırtımı koltuğa başımı da duvara yaslayıp külünü yerdeki ortalama yirmi santim olan karton kolinin içine döktüm. Ardından son bir kez daha çekip söndürdüm ve ayaklanarak gerindim.

Son zamanlarda çokça çizim yaptığım için sırt ağrılarım artmıştı, ya da çok streslendiğim için, neyse ne. Kollarımı yukarı kaldırım bütün kaslarımı sıkıştırarak gerinirken tam karşıda bana her zaman iğrenerek bakan omeganın yine aynı ifadesiyle karşılaştım. Fakat bu kez gözleri beni süzüp başka bir noktaya kaydı. Duruşumu düzeltip baktığı noktaya doğru döndüm neden iğrenmek yerine ağzının suyunun aktığını öğrenmek için. Şortu ve tişörtü, dağılmış uzun saçları, kulağının arkasına iliştirilmiş sigarayla esneyen Jungkook'la karşılaştım.

Esnerken konuşabildiği kadarıyla "Günaydın," demiş ve vücudunu germeye çalışarak yüzünü buruşturmuştu "Off, her yerim tutulmuş."

"Vah yazık..." derken gülerek mırıldanmıştım. Yalan yok, pek üzüldüğümü söyleyemezdim çünkü geceler boyu dövme makinasının sesiyle beni uyutmamıştı, bir yerleri tutuldu diye karalar bağlayamazdım "Büyüyünce geçer merak etme."

"Gerçekten zalimsin."

"Sen de dolandırıcı. Mükemmel bir uyum değil mi?" diyerek yapmacık bir gülüş vererek içeri girecekken durup yerdeki sigara izmaritli koliyi işaret ettim "Onu boşaltmayı unutma."

"O kalsın izmaritlerimi biriktiriyorum."

"Anlamadım?"

Jungkook bir elini şortunun cebine sokup yüzüme doğru eğilerek boştaki eliyle başımı pat patladığında sabah mahmurluğu yüzünden üzerinden gelen çikolata kokusunda boğulduğumu hissettim. Sanırım yeni uyandığı için feromonlarını pek kontrol edemiyordu. Çikolatanın en taze, en tatlı aromalarını teker teker solurken gözlerimi büyültmüş, hafifçe de yutkunmuştum. Aynı anda da Jungkook yanağındaki çukuru çarpık bir gülüşle ortaya çıkartarak benden önce davrandı konuşmaya ve sorumu yanıtladı. "Sen böyle şeyleri kafana takma omega. Ay sonunda öğrenirsin."

Anında kendime geldim hızla "Çek elini be," diyerek elini ittirip içeri geçtim. Balkonda onu kahkaha atar vaziyette bırakıp kendimin de kalp çarpıntısıyla mücadele etmesine aşırı sinirlerim bozulduğu için söylenmemi durduramamıştım "Havalara bak sanki devlet sırrı da ay sonunda öğrenirsin diyor, aptal."

Balkondan hala güldüğü sesleri gelirken ben de doğruca dün buzdolabına koyduğum pizzamın son dilimini alıp odaya geçtim. Bir yandan yedim, diğer yandan da üzerim için kolları olmayan bej rengi pink floyd tişörtü ve önü fermuarlı siyah sweatshirt, altım için de dizleri eskitme bir bol kot pantolon çıkarttım. Muhtemelen akşam üzeri üşüyecektim ama bunu dert etmedim, koluma üzerimle uyumlu postacı çantamı alarak odamdan çıktım. Bu sırada Jungkook'u dün getirdiği bankın üzerinde, elini sırtının arkasına yettiği kadar vurarak söylenirken bulmuştum. Arada bir de boynunu oynayıp sızlanıyor ve oflayıp pufluyordu. Biraz da olsa üzülmediğimi söyleyemezdim ama çok azdı bu. Ancak yine de bir miktar iyilikte bulunmadan edemedim.

"Bardak rafının en üstünde ilaç kutusu var, kas gevşetici al oradan."

"Bunun yerine akşam boş olan yatakta yatsam?"

"Çok beklersin."

"Sağ ol ya, çok yardımcı oldun."

Göz devirdim, en azından ilaç kutusunun yerini söylemiştim, onu da yapmayabilirdim ama yapmıştım.

"Evde hiçbir şey yok akşam evin eksikleri alışverişine çıkalım."

"Olur."

"Mesaj atarım."

Elimle tamam dercesine işaret yaparak onu geçiştirdim. Tanrıya şükür ki bu sabah sakin geçmişti, ağız dalaşına girmeden kapıyı kapatıp çıkmıştım. Her gün yaptığım gibi ringe bindim ve kulaklığımdan müzik dinleyerek kış ayına dönmeye başlayan ağaçları izleyerek düşüncelere daldım.

Fakülteye yaklaştıkça modum düşmeye başlamıştı çünkü Jimin'i görecektim. Beni fazlasıyla kırdığı için ettiğimiz kavgadan sonra onu görmek bana nasıl hissettirecekti bilmiyordum ama kötü hissedeceğime dair sağlam tahminlerim vardım. Yine de çözülmeyecek bir problem değildi ama insan en yakın arkadaşıyla böyle bir konudan dolayı kavga edince haliyle endişelenmekte haklıydı.

Dalgınlıktan fakültenin önündeki durağı kaçırıyordum ama son anda fark ederek düğmeye bastım insanlara çarpıp özür dileye dileye otobüsten hızla indim. Fakültenin arka girişine uzanan taşlık yoldan koşturarak ilerlerken bir yandan da önce içeri mi girsem yoksa kafeteryaya mı diye seçenekleri tartıyordum. Kafeteryaya girmek istemiyordum, orada olduklarını düşünüyordum bu yüzden de direkt içeri doğru yöneldim. Ne yazık ki beklediğimin aksine Hoseok hyungu fakültenin önündeki üstü kapalı banklarda Jimin'le sohbet ederken gördüm.

Beni fark ettiğinde elini kaldırdı Hoseok hyung, Jimin ise sadece baktı ve başını botlarına eğip öyle bekledi. Eğer gözlerime baksaydı bir cesaret yanlarına gidebilirdim ama hyunga hafifçe gülüp içeri yöneldim. Hoseok hyung ben giremeden hızlı davranmış ve yerinden kalkarak kolumdan tuttuğu gibi çekiştirmeye başlamıştı oturdukları yere.

"Otur bakayım şöyle." demişti otoriter bir sesle beni Jimin'in yanına ittirip oturmamı sağlayarak.

"Hyung-" 

"Sus Taehyung. Tek kelime etme."

"Ama-"

"Ben şimdi gideceğim. Siz de konuşup çözeceksiniz aranızdaki problemi tamam mı? İtiraz istemiyorum, döndüğümde bu iş çözülmüş olsun. Jimin? Duydun mu beni?" Jimin'den ses çıkmadığı için bu kez Hoseok yoğunca feromonlarını yayarak ciddiyetini anlamasını sağladı ve Jimin bununla birlikte başını salladı hemen "Anladım hyung. Tamam."

Hyung gittikten sonra uzunca bir sessizlik oldu. İkimiz de başımız önde hiç konuşmadan durarak beklemeye başladığımız için ilk kimin konuşacağını çözemiyordum ama kesinlikle bu kişi ben olmayacaktım. Söyleyecek hiçbir şeyim yoktu çünkü kalbim en yakın arkadaşım tarafından kırılmıştı.

Ama durdukça da kafamın içindeki düşünceler öyle bir yemişti ki beni bütün hayatımı sorgulamış, neden yaşadığıma kadar düşünmüştüm. En kötüsü de geçmişe dönmeyi istemiştim, Suho'yla yeni flört ettiğim, Jimin'in ve Hoseok hyungun benimle kucaklarına oturabileceğim kadar yakın, birbirimizin yanında uyuyabildiğimiz kadar samimi olduğumuz o döneme... Çünkü o zamanlar Suho beni hiçbir arkadaşımdan kıskanmıyordu, kısıtlamıyordu. Ben asla kısıtlanmayı kabul edecek biri değildim, eğlenmeyi ve içmeyi severdim, alfaların kurlarından keyif alır ve onları peşimden koştururdum. Her şey bir sene içinde olmuştu, aptalca bir aşka tutulmuş Jimin'in dediği gibi gururumu hiçe saymıştım, ruh eşimin beni reddetmesini kaldıramamış ve bunu takıntı haline getirmiştim.

Yavaş gözlerimin dolduğunu hissedince burnumu çekerek gözlerimi kırpıştırıp derince nefeslenmiş, ağlamamaya çalışmıştım. Artık gerçekten ağlamak istemiyordum ama Jimin diz kapağını benimkine çarpıp dürttüğünde ona cevap verirken sesimin titremesine engel olamamıştım.

"Ne?" dedim ona kısık, titrek bir sesle. O ise yeniden dizime vurduğunda bu kez ben de onunkine vurdum yavaşça. 

"Ne?" dedi o da benimki hafif bir tonda.. Sonra yine sessizlik olacağını düşünmüştüm ama Jimin burnumu bir kez daha çekmemi sağlayarak kalbimi onaran bir cümle kurmuştu "Özür dilerim."

Kalbimi bu kadar çabuk toparlayan iki kelimenin verdiği rahatlıkla sessizleştim ve başımı omuzlarımın arasına gizlemek ister gibi eğdim. Jimin bir şey söylemeyişime karşılık bana doğru dönmüş ve elimi ellerinin arasına alarak beni kendine çekip sıkıca sarılmıştı "Gerçekten öyle söylememeliydim, bazen abartarak konuşuyorum ve bunu farkında olmuyorum."

"Önemli değil Jimin-ah. Söylediklerinin çoğunda haklıydın. Ben sadece doğruluğunu reddetmek için bahane yarattım."

"Hayır sus, önemli. Kötü zamanlarda geçiyorsun ve ben senin bu halini kaldıramadığım için üzerine çok gittim. Yapmamalıydım... Yapsaydım da bu böyle olmamalıydı. Gerçekten çok üzgünüm Taehyung, sonrasında dediklerim için de çok üzgünüm. Sen benim her şeyimsin, dediklerim için ağzımı kırsan yeridir."

Dudak bükerek geri çekilmeden önce boynunu öptüm ve yüzüne bakmak için kendimi geri çektim. Minik burnu, küçücük çekik gözleri ve hafifçe dolu gözleriyle pembeleşmiş dudaklarına bakındım. Hayatımda görebileceğim en güzel omegalardan biriydi, bir gören dönüp birkaç kez daha bakardı ve ben gerçekten onun gibi bir arkadaşa sahip olduğum için çok şanslıydım.

Elimle yüzüne dökülen yumuşak sarı saçlarını kulağının arkasına ittirip gözlerine düşenleri de hafifçe kenara çektim. Sonra da birkaç kez yanağından öpüp "Kırmam ki ağzını. Sonra kim bana gerçekleri söyleyecek, kim benim potansiyelimi yüzüme vuracak." dedim gözlerim dolu doluyken.

"Öylesin. Bir tane alfanın peşinde konuşmak yerine bin tane alfayı peşinde koşturacak kadar güzelsin. Çok da zekisin. Ben sadece iyi olmanı istiyorum, en yakın arkadaşım olduğun için üzülmene dayanamıyorum. Bundan sonra kullandığım kelimeleri daha dikkatli seçeceğim, söz."

"Sen de öylesin. Sen de benim her şeyimsin."

"Woaaa..." Hoseok hyung elleri deri ceketinin cebinde geldiğinde ikimize tatmin bir gülümsemeyle bakıp baş sallamış sonra da hepimizi güldüren bir cümle kurmuştu. Muhtemelen başından beri uzaktan bizi izliyordu.

"Benim gizli porno klasörümdeki iki omega sikiştikten sonra birbirlerinin gözyaşlarını siliyordu. Aynı ona benziyorsunuz."

"Klasöründe bizim kadar güzel iki omega olduğundan emin değilim." Jimin yanağıma bir tane öpücük kondurup kondurduğu yere de yanağını yaslayarak bana sıkıca sarıldığında ben de ona karşılık verdim.

"Siz barışın da ben klasörümdekilerle idare ederim."

Hoseok hyung arkamıza geçip kollarını kocaman açarak bize sarılmış başımıza birer öpücük kondurmuştu. Kalbimden kalkan yükle dünden beridir bozuk olan moralimin iyileştiğinin kanıtı olan gülümsememin yanaklarımı ağrıtması ise o kadar iyi gelmişti ki... Jimin'le iyi olmak beni her zaman mutlu ediyordu ve bu eksikliği bir gün içinde fazlasıyla hissettikten sonra ikisini de artık yanımdaydı, sorunlarımın büyük bir kısmı çözülmüştü.

Jimin birden ikimizi de itip ayaklandığında hyungla elimizden tuttu fakültenin aksi yönüne doğru "Hadi hadi aşkı meşki bırakın, geç kalacağız. Başlamadan yetişelim."

"Nereye geç kalacağız? Derse girmiyor muyuz?" diye sordum ve ona rağmen takip etmeyi bırakmadım.

"Ders mers yok, bugün ter var kas var uyluk var. Alfalar var!"

Hoseok hyungun kolunun altına girip elimi beline sarmış yürüyüşüne ayak uydurmaya çalışmıştım "O ne demek ya? Bizi geneleve falan götürmüyorsun değil mi? Henüz o kadar mentalim iyileşmedi Jimin."

"Of saçmalama, bugün basket takımının maçı var."

"Instagram yetmemiş anlaşılan. Takımın altın çocuğunu görmeye gidiyoruz belli." Hoseok hyunga dudak büzerek anlamazca bakınca hemen açıkladı "Şu geçen Jimin'in içerdeyim diye bağırdığı çocuk var ya, takip isteğini kabul etmişti, hani sen de fotoğrafına bakmamıştım falan... O işte."

"Yakışıklı bir şey mi bari?"

"Dizlerim aşınsın o derece." diyen Jimin'e kaşlarımı kaldırdım gülerek "O derece diyorsun."

"Sen benim alfa seçiciliğime güvenmiyor musun? İlik gibi çocuk, ağzımın suyu akıyor be. Bir gör senin de için gidecek ama sıraya girmen gerek."

Güldüm ve kapalı basketbol sahasına yürüyerek ilerledik. Birkaç kez okulun maçlarına katılmıştık, Suho basketbol oynamayı da izlemeyi de seviyordu hatta bazen evin arkasındaki sahada birlikte oynadığımız da olmuştu ama ben pek beceremezdim ve yenilirdim. Yenildiğim için de Suho hep benimle dalga geçerdi. O yüzden ben de sadece izlemekle yetinmiştim. İzlerken ise başlarda sıkılıyordum ama sonrasında tam bir holigana dönerek kendimi kaybetmeye başlamıştım.

Orta sıralara kadar ilerleyip de insanların arasından boş yer bulmak zordu ancak Jimin oldukça odaklanmış görünüyordu ki üç kişilik bir yere yerleştirmişti bizi. Tabi bu sırada gözleri deli gibi sahayı tarıyor, bahsettiği çocuğu bir an önce bulmak istiyordu. Ben ise öylece sahaya bakıyordum ki Jimin sonunda bulduğunda kolumdan çekiştirip bana kırmızı, üzerinde yedi rakamı yazan formalı çocuğu işaret etti "Bak orada. Şuna bak, hayatımda daha ateşli bir şey görmedim."

Gözlerim mi yanılıyordu yoksa onun yüzü tanıdık mıydı diye dikkatle gözlerimi kısınca insanların gürültüsünü kendi zihnimde bastırmayı deneyerek zihnimi kurcaladım.

Kısa şortundan görünen ve uyluklarının üstüne uzanan siyah örümcek dövmesi, sağ kolunun tamamını kaplayan dövmeler, terden ıslanarak dalgalarını yitirmiş kuzguni saçlar, uzun boy, bronz ten, köşeli çene... Yüzün sahibinin adı aklımda yankılanırken Jimin, o adı seslice söylemişti.

"Seni kim yiyor Jeon Jungkook be..."

"Jimin şunun profilini açsana bana." diyerek en yakın arkadaşımın kolundan tutup elimi uzatarak sabırsızca hızlandırmaya çalıştım. Gözlerim iyi görüyordu ama emin olmam gerekiyordu o olup olmadığından.

"Etkilendin değil mi sen de?" 

"Neyinden etkileneceğim ben be o salağın. Sikik dolandırıcı." diyerek Jimin'in elinden telefonunu aldığım gibi profiline girerek öfkeyle soludum. Tanrım... Bu ne saçma sapan bir tesadüftü bilmiyorum ama fotoğraftaki tam olarak o'ydu, Jeon Jungkook'tu.

"O surat ne öyle, tanıyor musun?" diye soran Hoseok hyunga bakmadan başımı  iki yana sallayıp dudaklarımdan alaylı bir gülüş çıkararak henüz hiçbir şey bilmedikleri için kaos yaratacak o cümleyi kurdum.

"O benim yeni ev arkadaşım."

Chapter Text

Jeon Jungkook

takipçi     takip edilen

 528           153

280 beğenme

jeon: take me back to the night we met 🌌

(bu gönderi yoruma kapalıdır)

••

342 beğenme

jeon: bir sojudan daha güzeli o sojuya eşlik edecek arkadaşlara sahip olmaktır 🍻 @minsuga @kimnamjoon

4 yorumun tümünü gör

minsuga: işte buuu 🍻 

kimnamjoon: ben senin arkadaşın değilim hesabı öde

↳jeon: hyung yemin ederim kartımı unutmuştum

jeonsoyeon: erkekler 🙄

kyungsoo: 🔥 🔥 

319 beğeni

jeon: ortamların aranan adamları kaos yaratmaya gidiyor @mingyu_97

3 yorumun tümünü gör

minsuga: gecenin sonunda ikisini de kareoke bardan topladım

mingyu_97: gerekeni yaptık

eunwoo: ayıp be kardeşim biz saksı mıyız neden çağırılmadık

366 beğeni

jeon: koç canımızı çıkartmadan 5 dakika önce

4 yorumun tümünü gör

mingyu_97: keşke sadece canımızı çıkartsaydı be

minsuga: senin yüzünden 20 tur koştuk insanfsız

jessicawood: fotoğraf alllfa koktu 🫠

↳jeon: 😉

eunwoo: gençliğimi sahada bıraktım ben bugün

jeon: amma abarttınız ha bebekler @minsuga @eunwoo @mingyu_97

***

Bir dizi saçma sapan ve hayatımı tepeden tırnağa değiştiren tesadüfler silsilesinin içerisinde olmak inanın pek alışkın olduğum bir şey değildi ve Jimin'in telefonundan Jungkook'un olduğu fotoğrafları kaydırırken yeni bir tanesinin içinde bulmuştum kendimi. Gerçekliğini sorgulamak için defalarca fotoğraflarda dolanmıştım, ancak gerçekti, hem de o kadar gerçekti ki salondaki insanlar bir anda adını tezahüratla bağırırken kafama kafama bu gerçeği kakmışlardı.

"Jeon Jungkook, Jeon Jungkook!"

Hosoek hyung ben seslice küfür edince hemen yanımda hmmlayarak bütün ciddiyetiyle "Jeon Jungkook'u kimin yediği belli oldu sanırım." deyince kaşlarımı çatıp dirseğimi geçirdim ona ve cırıldadım  "Ne alakası var hyung, öyle bir şey yok aramızda. Ayrıca hiç tipim bile değil."

"Onu bana değil bir anda artan feromonlarına söyle."

"Hayır ikiniz de susun, önemli bir noktayı kaçırıyorsunuz. Ev arkadaşı da ne demek onu dökül bakalım."

Hoseok hyungun imasını ettiği şeyle bağlantısı olduğunu düşünmüyordum ama feromonlarımın yükselişe geçişini hemen kontrol altına alarak telefona son kez bakıp Jimin'e uzattım. Derince bir nefesle de gözlerimi sahada basket topuyla ısınmaya çalışan alfaya bakındım ve gözlerimi ondan ayırmadan "Dün öyle şeyler oldu ki inanamazsınız." diyerek bir noktadan başlamayı hedefledim.

"Sikiştiniz?"

"Jimin!" adını bağırıp birkaç kişiden özür diler gibi bakındığımda Jimin kendini elimden kurtarıp önüne düşmüş sarı saçlarını itekleyerek konuşmuştu "Şu an beni şaşırtabileceğin tek şey inan bana Suho piçini siktir edip başkasıyla ateşli bir gece geçirmiş olman."

"Of hayır, cidden öyle değil. Tanrım... O kadar saçma ki... Bunu izlemek zorunda mıyız? Kafeye gidip anlatsam olur mu?"

"Bana uyar."

"Ama.. ama Jungkook.. kas... uyluk ve diğer ateşli basketçiler..." diyen ve dudak büken Jimin elini sahaya doğru uzatıp yalandan ağlar bir ses çıkartarak mızmızca yerinde zıplamıştı "Elveda, alfacık..."

Ona göz devirmeden edemedim ve göğsündeki tişörtü elimle buruşturacak şekilde sıkıp peşimden sürükleye sürükleye salondan çıkarttım. Bana karşı koymadı ancak omegasındaki memnuniyetsizliği hissetmiştim, bu muhtemelen baskın bir omega olarak benim tarafımdan bastırıldığı içindi.

Basketbol salonundan çıktığımızda tam karşıdaki kafeye geçerek en uçlarda, köşe bir noktaya oturduk. Hoseok hyung biz oturur oturmaz gelen garsona benim için papatya çayı, Jimin için mineralli su, kendine de sert bir kahve söyledi. Artık nerede ne içeceğimizi bilecek kadar bizi tanıdığı için itiraz etmeden beklemiştik ve ardından ise ikisi ellerini masaya koyarak beni göz hapsine almıştı. Bakışlarındaki meraklı ve sorgulayıcı ifadeye en son ne zaman denk geldiğimi bilmiyordum ama alt dudağımı ısırmıştım. 

"Üst katın sevişme ve yan tarafın da makine sesini biliyorsunuz," diye başladığımda oturduğum yerde hafifçe kıpırdandım "Dün gece artık canıma tak etti ve polis çağırdım. Her şey buraya kadar gayet normaldi, polis geldi tutanak tuttu ve gitti. Ama sonra sabah kapım çalındı ve karşımda polisleri gördüm." garson kız masaya çayları bırakırken sustum ve kaşla göz arasında kokusuyla Hoseok hyunga kur yaparak geri çekilmesini bekleyerek bıkkınca nefes aldım. Jimin ise benim kadar sabırlı olmadığı için elinin tersiyle hyungun göğsüne vurup dikkatini bana vermesi için ufak bir uyarı geçti, ben de omega kız gidince devam ettim hemen "Benim ev sahibi vekaletini zamanında oğluna vermiş, oğlu da evin salonunu ikiye bölmüş ve yan tarafa kapı yaptırıp kiraya vermeye başlamış. Binanın yapı bütünlüğünü bozan kaçak bir duvar olduğu için usulsüzlük tespit edilmiş. İşin içine vergi kaçırma ve kaçak elektrik de girince aradaki duvarı yıktılar. Dolandırıcı piç aylardır elektriğimi de kullanıyormuş."

"Bunun ev arkadaşlığıyla ne ilgisi var peki? Fazlasıyla saçma." diye bir soru yönelterek kaşlarını çatan Hoseok hyunga hak vermemek elde değildi ancak gelin görün ki bunu anlayacak kimse yoktu.

"Değil mi? Evin metrekaresi arttığı için kira arttı. O artınca ön ödemesi de arttı ve aylık kiram da... Yıl ortasında yeni bir eve çıkamazdım, param olmadığı için de evin ödemesi beni zora sokacaktı. İkimizin de sözleşmesi olduğu için inat ettik ama etmesek de mecburduk. Herif sürpriz yumurtadan çıkar gibi yan dairemden çıktı. Onun yüzünden hem kafamı direğe çarptım hem dolandırıldım hem de hiç istemediğim bir ev arkadaşım oldu."

"Bekle, şimdi yan dairendeki kişi Jeon Jungkook'muymuş?" Jimin bunca zaman anlattığımdan sanki hiçbir şey anlamamış gibi sorduğunda biraz da hayret içerisindeydi. Ona bile olağandışı gelmiş olmalıydı ama onaylar gibi başımı salladığımda küçük gözlerini açarak bu gerçeği biraz daha anlamasına yarar cümleyle devam ettim.

"Evet, dövme stüdyosu olarak olarak kullanıyordu sanırım çünkü kalmak için çok büyük değildi. Tuvaleti bile yok."

"Sen şaka yapıyorsun?"

"Ciddiyim Jimin."

"Şuan ev arkadaşısınız, doğru mu anladım?"

"Doğru."

"Jeon Jungkook'la?"

"Of, evet Jimin ev arkadaşıyız o dolandırıcı şerefsiz alfayla. Dün bütün gün başka derdim yokmuş gibi onunla uğraştım durdum. Hayatımda ilk kez ev arkadaşım olacak o da baskın bir alfa ve beni dolandırdı. Üstelik ikili koltuğum duvarı yıkarlarken kırıldı ve paramız olmadığı için salonumun ortasına parktan söktüğü bir bank getirdi. Hiçbir şey yapamadım. Her şey kontrolümden çıkmışcasına bayır aşağıya gidiyor. Çıldıracağım!"

Jimin hala şaşkınlıktan küçük dilini yutmuş gibi bana bakıyordu ve Hoseok hyung da kahkaha atarak duygularını farklı şekilde dile getiriyordu. Ben ise karmaşıktım. Hayatım olağan akışının dışında ilerlerken uzaktan izleyerek çığlık atıyordum ama değişen hiçbir şey yoktu. Kendim bile nasıl değiştirebileceğimi bilmiyordum.

"Taehyung-ah," demişti Hoseok hyung çok güldüğü için eliyle ağzını kapatarak "Bu gerçekten sadece senin başına gelebilirdi zaten."

"Bahtı sikik piyadeyim dediğimde öyle söyleme diyorsunuz, bak, öyleyim işte gördün mü!"

Orada derdimi açıklayadururken Jimin masanın üzerindeki ellerimi tutarak dikkatimi ona yöneltmeme neden olacak şekilde beni çekiştirip üzerime eğildi ve oturduğu yerden kalkarak alnımdan öptü "Senin için Jungkook'dan vazgeçiyorum. Ye bitir onu Taehyung."

"O dolandırıcıyla işim olmaz. Salonda yatırıyorum zaten, tanımadığım baskın bir alfayla aynı odada kalacak kadar delirmedim."

"Ömrümü çürütecek bu çocuk benim."

"Ne? Aylardır apartman faturası ödüyor gibi fatura ödüyorum, herifin beni dolandırdığı yetmedi üstüne evime kondu, bir de onu odamda yatıracağım öyle mi? Siktirsin gitsin, dövme koltuğunda beli tutulur umarım."

"Shhhh! Öyle deme lazım olur!"

Bu çocuğun alfa zevki mükemmel. Keşke biraz dinlesen.

Onu bu zamana kadar dinlesen üç tane çocukla aynı anda konuşuyor olurdum canım, başıma bela alamam.

Üç tanesi bir Jeon Jungkook eder mi?

"Sus, susun ikiniz de," dedim yüksek sesle omegama ama bu aynı zamanda da Jimin'e bir uyarıydı "Cidden. Hayatım zaten karmaşık, daha Suho kısmını çözemedim, üzerine bir de bu çıktı. Omegamın kudurukluğunu geçirmek benim en son derdim bu durumda. Ayrıca ona karşı da bir şey hissetmiyorum bunu da ekleyeyim."

Hoseok hyung her ne kadar bana sürekli arka çıksa da "Jungkook'a geçmiş olsun o zaman." diyerek bu kez düşündüğümün tam tersi bir cümle kurmuştu.

"Hyung... Benim tarafımda olman gerekiyordu, mağdur olan benim."

"Mükemmel bir arkadaşsın ama ev arkadaşı olarak insanı canından bezdirecek agresifliktesin. Ayrıca temiz olabilirsin ama dağınıksın."

"Haklı."

"Sağ olun ya, beni gerçekten sevmeyin bu kadar."

Ellerimi göğsümde kavuşturup sandalyeye yaslanarak agresifçe baktım onlara. Evet, ev konusunda biraz kuralcı çokça da huysuz olabilirdim ama bu benim kötü bir ev arkadaşı olduğumu göstermezdi. Ama Jungkook konusunda işler değişkendi çünkü o alfa tamamen bana zıt ve resmen sinirlerime oynamaya yemin etmiş gibi davranışlar sergiliyordu. Diğer konulardan söz etmiyorum bile bu yüzden ona hayatı zehir etmek çok da umrumda değildi.

"Güldük eğlendik falan ama bu tabii ki işin şakasıydı," Hoseok hyungun gülen yüzü ciddiyete bürünürken ben de yüz ifademi yumuşatıp ortama salgıladığı feromonlar yüzünden dikkatimi ona çevirerek can kulağıyla dinledim "Baskın bir alfayla aynı evde kalmak senin için zor olmayacak mı? Omegan buna nasıl tepki verdi?"

"Omegama kalsa ohoo, el ense göte parmak çoktan kabullendi durumu." dediğimde Jimin gururla gülümsedi ve "Omegan işini biliyor da sen Suho'dan kopamıyorsun hayatım." dedi

"Hayır, öyle değil. Bahsetmek istediğim şey, feromonları çok güçlü biliyorsun, kızgınlık durumunda işler kötüye gidebilir ve seni kolayca kontrol altına alabilir."

"Biliyorum hyung, bu yüzden ev kuralları koyduk. Kızgınlıklarımızda evden uzaklaşacağız."

"Peki şuan feromonları ağır gelmiyor mu sana?"

"Arada sırada dikkatimi çekiyor ama bu çok anlık oluyor. Öyle çok baskılayıcı ve rahatsız edici bir koku almadım hiç. Yani en azından şu an öyle, sanırım bu konuda kendini kontrol etmesini biliyor."

Hoseok hyung başını anladım dercesine bir onayla sallayıp kahvesinden yudumlayarak ortama sessizlik getirdi. Ben de sessizliğine eşlik ettim ama Jimin tüm hiperaktifliğiyle ortama yeni bir konu atarak muhabbeti başka bir noktaya çekti. Tüm konuşma boyunca onu Jungkook konusunda geçiştirmek durumunda kaldım çünkü çöpçatanlık yaparak farklı düşüncelere yönlendirme peşindeydi beni.

Sohbetin daha da ileri yürüdüğü noktada artık susması için üstün bir çaba harcayarak Jimin'i derse götürmek için çekiştirdim. Zaten iki dersi kaynatmıştık, üçüncüyü de kaçırmak istememiştim.  Ancak Hoseok hyunga bunu yapamadım, ders için değil de fakültedeki arkadaşlarıyla buluşmak için kalkarken Jimin bana yavru köpek bakışları atarak engel olmaya çalıştı. Zor da olsa Bayan Kia'nın dersine onu sokmayı başarmıştım ama keşke başarmasaydım demeden de geçmedim. Öyle çok bunaltmıştı ki bitmek bilmemişti ders.Tam canımın sıkıldığı ve uyusam mı diye düşündüğümde telefonuma gelen bildirimle mesajlara girdim.

dolandırıcı

fakültedesin

enayi

bu bir soru mu yoksa teyit falan mı

dolandırıcı

soruydu

enayi

spor okuyanların maksimum zekası bu oluyormuş demek

dolandırıcı

kötü bir stalkersın

bilgisayar mühendisliği okuyorum

enayi

bilgisayar okuyanlar soru eki nedir bilmez mi peki

bak

mesela bu bir soruydu

dolandırıcı

yaranı deşmek gibi olmasın ama

aylarca elektriğini kaçak kullandım

ruhun bile duymadı

zeka konusuna girmeyelim yani

enayi

adi dolandırıcı

hayatı var ya zindan edeceğim sana

başına gelecek her kötü şeyden beni sorumlu tut

dolandırıcı

sonra yaparsın

dersin ne zaman bitiyor

ev alışverişine gidecektik

enayi

gideriz

yarım saate bitecek

fakülteye gelme

dolandırıcı

ok

Konuşmanın kısa sürmüş olması ve mesajlardan çıkacakken gelen yeni bir bildirimle biraz heyecanlanmıştım çünkü Suho'nun mesaj atması beklenmedikti. Ama bu heyecanın kısa sürmesi beni pek de şaşırtmadı. Tıpkı sevgililiğimizin son zamanları gibi şimdi de bütün moralimi bozmuştu ve yine kendimi bok gibi hisseder vaziyette bulmuştum dersin ortasında.

taehyung

günaydın

arayacağını söylemiştim ama aramadın

biletini ne zamana aldın?

görüldü

suho 🌼

pardon ya

görmemişim işlerim vardı

ben sana sonra yazacağım

taehyung

önemli değil

biletini ne zamana alacağını söyleyecektin

görüldü

Canım sıkıla sıkıla telefonuma baktığımda yeni bir mesaj yazmamak için kendimi zor tutuyordum ve sürekli dudağımı kemirdiğim için Jimin elinin tersiyle yapıştırıp duruyordu. Bu durumdan çok sıkılmıştım, düşünmek, fazlasıyla düşünmek artık duygusal ve mental olarak zarar vermeye başlamıştı ve ben bunu nasıl aşacağım hakkında hiçbir şey bilmiyordum. Tek düşünebildiğim ruh eşimin beni nasıl reddediyor oluşuyla bunu nasıl toparlayabileceğimdi.

Suho bana görüldü attı ve bir daha da cevap vermedi. Yüzüm düşmüş vaziyette bir süre mesaj atmasını bekledim ancak beklediğim şey gelmeyince telefonumu çantama atıp eskiz defterime anlamsız şeyler karalamaya başladım. Jimin'in sorar bakışlarını da cevapsız bırakmayı seçtim, o da çok üzerinde durmadı ve sadece eliyle dizimi tutup hafifçe sıktı, çünkü biliyordu neden bir anda modumun düştüğünü. Konuşmaktan ya da ısrar etmesindense şuan için elinin hissettirdiği sıcak destek hissini tercih ederdim ve açıkçası iyi de gelmişti.

Sözel derslerin benim için keyifli yanı bir şeyler çizmekti ve üzgün olduğum zamanlarda omegamı çizerdim hep. Daha önce hiç görmemiştim ama aklımda defalarca görmüşüm gibi bütün detaylarına hakimce çizip dururdum.  Aslında, şimdiye kadar görmüş olmam gerekirdi. Bir kurt eşini bulduğunda gösterirdi kendini ilk kez ama ben ve Suho arasında pek böyle bir şey olmamıştı. Sadece bağı hissediyordum ancak ne onunkini ne de benimkini görmüştüm. Sadece hayalimde, gerçeğe en yakın halini biliyordum. Şimdi de hissettiğim gibi çizerek içimdeki stresi atmaya, zamanın geçmesini sabırla beklemeye çalışmıştım. Hatta bir ara elimi omzumun arkasına dokundurup onu hissetmeyi denemiştim ama tabi ki o boşluk hissi asla dolmamıştı.

Tanrıya şükürler olsun ki ara vermeden devam ettiği dersi bitirdiğini söylediğinde zaten gitmek için hazır olduğumdan ayaklandım. Jimin de benimle aynı düşüncelerde olduğu için hızla bana eşlik etmiş, kendimizi temiz havaya atmıştık. Ama benim nefes almak, rahatlamak neyimeydi ki, Jimin fakültenin önünde sigara yakarken dudağıma koyduğum sigarayı yakamadan yeşilliklerin arasında omzuna astığı spor çantası, eşofman takımı ve kafasını kapattığı kapüşonlusuyla gelen bir adet Jungkook'u görmüştüm.

"Ya ben sana gelme demedim mi," dedim sızlana sızlana. Dünyaya söylediğim şeylerin tersini yaparak beni deli etmek için gelmişti resmen. Ayrıca, fakültemi nereden bildiğini de sorgulamayacaktım asla, çocuk banka hesabımı bile biliyordu, fakültemi bilmesi çıtır çerezlik bir meseleydi onun için bence.

"Kime?"

"Kimseye. Of...." diyerek göz devirip gitmeden hemen önce Jimin'in omzuna hafifçe vurdum "Geliyorum şimdi." fakültenin tam önündeki çimenliğin ortasında onunla buluşunca o konuşmadan atladım hemen "Sana fakülteye gelme yazmıştım."

"Ama geldim. Dersin bittiyse gidelim hadi."

"Şu an gerçekten hiç alışverişe gidesim yok, keyfim çok kaçık. Sonra gidelim."

"Çok geç. Gideceğiz diye derse girmedim, bunu önceden söylemeliydin hafta sonu da dövme randevularım var."

"Cidden hiç keyfim yok. Sonra-."

"Bir şey olmaz." diye beni bölüp bileğimden tuttu ve ben şaşkınca birkaç adımla onu takiplerken alfalara özgü sıcak elinin yakıcı gücü yüzünden birkaç saniye bocaladım. Suho da böyle sıcaktı ama ona dokunduğumda hiç bütün bedenime sıcaklık yayıldığı olmamıştı. Tuhaf bir his olduğu için onu durdurup bileğimi kurtardım. Gitmek istemediğimi söyleyecektim ki Jungkook geri döndü ve çenesiyle yüzünü işaret etti "Bu surat ne, aşk acısı mı çekiyorsun?"

"Keyfim yok dedim işte ne uzatıyorsun?"

"Hmm..." gözlerini kısarak benim göremediğim bir şeyi görür gibi bakışlarını üzerimde dolandırıp iki büyük adımda kokusunu ve daha da fazlası, sıcak nefesini hissedebileceğim kadar yakına geldi. Kararmaya yakın havadan dolayı zaten simsiyah ama pasparlak gözleri benimkileri başka bir yere bakamayacağım kadar keskince kendininkilere sabitlerken nabzımın hızlanışı, kulaklarıma doğru bir ısı yükselişi nüksetti bedenimde. 

Asi bir tutam, hafif esen rüzgarla kapüşonunun köşesinden çıkarak gözünün önüne düşünce bile hiç istifini bozmadan bana bakmaya devam etti ve yine aynı şeyi yaptı. Kafasını alnıma vurup burnunu kırıştırarak yüzüne aptal bir gülüş kondurdu "Omegan öyle söylemiyor ama." dedi.

Kaşlarımı çattım hemen. Benimle böyle dalga geçmesi sinirimi bozuyordu, kendimi hep nabzımı sabitlemeye çalışırken bulmak aptalca hissettiriyordu. Ona cevap vermek için düşünmeden önce omegamın neden heyecanlığını sorguluyordum ki Jungkook ben daha omegamla aramdaki meseleyi çözemeden bileğimi tuttu. Ardından ise biraz önceki gibi peşinden sürüklemeye çalıştı ve ben birkaç kez engel olmaya çalıştıysam da durmadı. Bu yüzden ben de ona hızlıca eşlik edip sert ve geniş sırtına avucumla sertçe vurarak "Tamam, tamam bırak kolumu geliyorum işte of!" diye diye debelendim durdum.

Bunu söylediğim anda ikiletmeden sözlerimi dikkate alıp kolumu bıraktığında ise hem onu takiplemeye devam ettim hem de huysuzca söylendim durdum. Tabi beni çok da umursamadı, hatta o kadar hızlıydı ki ona yetişmek için koşturmak zorunda kalıyor, köpek gibi soluyordum. Tabi bir de Jimin'i meselesi vardı çünkü ben fakültenin köşesinden kaybolmadan ağzı kulaklarında bana el sallamıştı.

Bir noktaya kadar dayansam da pek uzun sürmedi ona yetişmeye çalışma çabam. Elimi dizlerimin üzerine koyarak durup eğilmiş, diğerini de boşluğuma giren ağrıya bastırarak benden çarpı iki hızla yürüyen Jungkook'a sinirli bakışlar atmıştım. Yokluğumu fark etmiş gibi durup bana döndü.

"Yoruldun mu?"

"Yok canım ne yorulması, nefesim götüme kaçtı sadece." diyerek yüzümü buruşturdum karnıma giren ağrıyla.

"Abartma sen de normal yürüyorum."

Gerçekten o kadar hızlı yürümüştü ki nefes nefese kalmaktan ona cevap verecek mecalim bile yoktu ki ben bunun altında asla kalmazdım. Neyse ki bunu da dikkate aldı, anlayış gösterip beni bekledi ve de yavaş yürümek için çabaladı. Yani, benim kadar gaddar değildi en azından.

Kampüsten çıkıp ana yolun üstündeki geçitten karşıya geçerek bulunduğumuz mahallenin sokağında yürürken nefesim düzene girmişti. Ancak bu kez de çok sessiz kaldık. En azından biraz da olsa ses olur diyerek "Yürürken liste yapalım." deyip telefonumdan notları açtım "Pirinç, yumurta ve kırmızı fasulye yazıyorum, hiç yok."

"Deterjan?"

"Yazdım."

"Geri dönüşüm için çöp torbaları?"

"Yıldız da attım yanına." 

Telefonumdan not etmeye devam ederken Jungkook'un elini dirseğimde hissedip çok hafifçe yandan bakış atarak beni yönlendirdiğini görmüş, not almaya geri dönmüştüm. Dönmüştüm dönmesine ama sıcak ellerini sweatimin üzerinden nasıl bu kadar net hissedebildiğime dair sorularla dolan aklım çöp poşetinin yanına hala yıldız atıp durmuştu takılmış bir plak gibi.

"Ecza kutusunda yara bandı kalmamış." diyerek bana ufak bir hatırlatma yaptığında kendime geldim, yıldız atmayı bırakıp yeni bir madde ekledim.

"Ramen de yazıyorum. Bir de dondurulmuş sebzeler."

"Donmuş sebzeleri boş ver, annem Busan'dan gönderir."

"Oh," diye başımı kaldırdım beni yine kolumdan tutup yönlendirirken "Busanlı mısın?"

"Evet, ne oldu?"

"Jimin de Busanlı. İkinizin gıcıklığının sebebi belli oldu."

"Hah," derken bana kendinden gurur duyar gibi bakmış ve küçümser gibi de süzmüştü "Bir kere sen Busanlılara kurban ol tamam mı? Siz Daegulular biz dünyanın merkezindeyiz diye kıskanıyorsunuz."

"Jimin'le korkunç bir ikili olurdunuz." dedim ona dehşetle bakarken. Gerçek anlamda birini alıp ötekine vurmalıklardı ve Busanlıların genetiğinin araştırılması gerektiğini düşünüyordum. Bir şey yoksa bile kesinlikle bir şey vardı, o derece. Sonra birden irkildim ve başımı iki yana salladım, nedense ikisinin karşılaşma ve birbirlerinden etkilenme fikri garip bir şekilde beni ürkütmüştü. Ayrıca Daegulu olduğumu bildiği de gözümden kaçmamıştı.

Markete girdiğimizde Jungkook arabalardan birini alıp üzerine yaslandı, ben de öne geçip elimdeki listenin olduğu reyona yönlendirdim bizi. Listeye göre ilerlediğimiz için pek sorun olmamıştı aslında, en ucuz ve karlı olanlardan seçmiştik, tutumlu olması bu konuda anlaşacağımız anlamına geliyordu yani. Ama konu paket ramenlere gelince... İşler bu noktada çirkinleşmeye başlamıştı çünkü toplu paketler çok daha uygundu ama Jungkook benim aksine fazlaca acı ve baharatlı olanları seçtiği için büyük bir tartışmanın ortasında bulmuştuk kendimizi. Ve Jungkook elindeki rameni, ülkesini savunur gibi savunduğu için benim bütün savunmalarımı ekarte ediyordu.

"Bak, bunun sodyum oranı çok fazla, ayrıca sosunda palm yağı var ve MSG ve TBQ kullanılmış. Ne korkunç bir içerik, Tanrım..." diyerek rameni iğrenerek rafa geri koyduğunda göz devirip geri alarak inatlatmıştım onunla "Ne yapayım. Tadı güzel. Diğerleri de çok baharatlı, bu ideal oranda."

"Zaten kafan çalışmıyor daha fazla TBQ'ya maruz kalırsan nörolojik olarak hiç iyiye gitmeyeceksin."

"Ya sana ne benim nöronlarımdan, doktor musun sen? Bunu alalım işte, midem sindiremiyor hastaneye gidiyorum sonra, hem sen sossuz da yiyebiliyorsun ne olur alsak? Git kendi paranla al kendine işte?"

"Birincisi param yok, ikincisi neden ortak alışverişte senin istediğini alıp kendi paramdan harcayayım? Sen al o zaman kendi paranla."

"Benim de param yok."

"Taş kağıt makas o zaman. Kazananın istediğini alırız."

"Bekle." diyerek montumun kolunu sıyırdım omuzlarımı gevşetip el bileğimi döndürdüm, sonra da parmaklarımı kapatıp açarak yumruk yapıp avucumun içine yerleştirdim. Kaybetme şansım yoktu, bu zamana kadar kaybettiğim oyun sayısı üç falandı.

 "Başla."

İkimiz de yumruk yaptığımız ellerimizi hızlıca üç kez avucumuza vurarak üçünden birini gösterdiğimizde o kağıt ben ise makas yaparak yenmiştim. Ama işler elbette istediğim gibi gitmedi ve diğer ikisinde ben makas o ise taş yaparak kaybetmeme neden oldu.

"Hay sikeyim ya..."

Ben söverken Jungkook sevinciyle kucakladığı baharatlı rameni sepete yerleştirip zafer triplerine girmişti. Suratım düştüğü ve dudaklarımı da büktüğüm için abim Seokjin ben her bunu yaptığım zamanki gibi Jungkook da işaret ve baş parmağının arasına dudağımı kıstırıp onu takip etmem için çekiştirdi. Kendimi ondan kurtarmak için birkaç kez eline vurmuş, bıraktığında da huysuzca alaylı gülüşüne bakınmıştım. İnanın bana, daha önce kimseye onun kadar gıcık olmamıştım. Bütün hareketleri beni çileden çıkartmak için tanrı tarafından özenle ruhuna katılmıştı gibiydi ve resmen beni sınıyordu.

Alışverişin sonrası benim için pek de keyifle geçmedi, kötü bakışlarla listedeki eksikleri tamamlamasını izledim ve o hızlı kasadan ürünleri geçirip ben de poşetlerken somurtup durdum. Bir şeye sinirlenip gıcık olduğumda keyifsiz olduğunu belli ederdim ama bu Jungkook'un umurunda değildi. Nazımın işlemediği nadir insanlardandı, cırcır böceği gibi sokağa girene kadar kesinlikle neden bahsettiğini bilmediğim konularda başımı şişiriyordu ve en garibi de ben buna çok çabuk alışmıştım. Enerjisi ciddi anlamda bitmek bilmedi ve biteceğe de benzemiyordu.

Yatakta da bitmediğine eminim.

Dostum, dedim içimden, n'olursun sus çünkü biraz daha beni sinir ederse elimde kalacak bir adam için libidonu zorlamak hiçbir işe yaramaz.

Ama görmek isterdin, itiraf et.

Omuzlarının genişliğinde kaybolurdun.

Elleri de sıcaktı, biliyorsun...

Benden hızlı olduğu için önümde yürüyordu ve karanlıkta gördüğüm geniş omuzlarına bakmak içimde bir şeyleri harekete geçirmişti. Yürürken sırtındaki kemiklerin hareketini bile görebiliyordum, dik postürü, arada dalgalanan gece karası saçları, poşeti sıkıca tutan ve asla zorlanmayan kemikli elleri ve... 

"Yok artık ama sen de," diyerek irkilmiş ve kendimi yüksek sesle omegamı azarlarken bulmuştum. Haliyle Jungkook da arkasını dönüp beni bir deliymişim gibi süzmüştü. Sırf sinirimden ona gözlerimi açıp elimle sorgulayıcı bir hareket yaptım "Ne? Kendi kendime konuşuyorum, önüne dön."

Jungkook bana daha da deliymişim gibi kafa sallayıp göz devirerek önüne dönerken karşı mahallelerin sağ tarafında henüz kapanmamış olan bir ikinci el dükkanına doğru bakındı. Ben daha nereye baktığını bile kestiremeden adımlarını oraya yönelterek bana kısaca gelsene bi deyip öylece gitti.

Elimde bir sürü ağır poşetle saya söve peşine düştüm ve karşıdan karşıya koştura koştura adamla sanki kırk yıllık dostmuş gibi selamlaşan Jungkook'a hayretle bakakaldım. Bir anda nasıl bu kadar samimi olmuştu bilmiyorum ama Jungkook Busan'lıydı, adama ise Gwangju'dan olduğunu söylemiş, hemen oralı gibi konuşmasını değiştirmişti. Onu hiç tanımasam Gwangju'dan olduğunu söyleyebilecek kadar güzel konuşmuştu adamla.

"Songjeong market var ya, hah, işte onun sağdaki sokağından girince bir antikacı var, orası işte."

"Bayan Woojin'in çiçekçi dükkanının karşısı mı?" diye sorduğunda Jungkook dudaklarını küçük bir o şekline getirip çok yakın bir akrabasını bulmuş gibi bir ses çıkarttı "Oh, Ajusshi, evet! Biraz daha zorlasak akraba çıkacağız."

Adam sarı dişlerini gösterip göbeğini hoplata hoplata güldü ve eliyle Jungkook'un sırtına sertçe vurdu. İkisi arasındaki samimiyeti izleyerek şok olmaktan tepki veremiyordum hala. Ben asla böyle sosyal bir kelebek değildim, nasıl yapıldığını da yıllardır çözememiştim zaten tek başıma çalışmayı sevdiğim için resim okuyordum. Ama Jungkook bunu o kadar kolay yapıyordu ki... Gerçek ve nitelikli bir dolandırıcı olmadığına artık kimse inandıramazdı beni.

"Benim dolaba ihtiyacım var ajusshi, şunu bana kaça satarsın?"

"60.000 wona olur sana."

"Ne 25.000 won mu? Olur olur."

Alfa kendi kurallarına göre hareket ederken cebinden çıkarttığı ve dudakları arasına iliştirdiği sigaranın paketi adama uzatıp dostvari kandırmacalı bir yaklaşım sergilerken üst düzey oyunculuğuna hem ben hem de omegam tepki verememiştik izlemekten başka. Ancak adam da aptal değildi, hemen kabul etmesi fazla basit olurdu.

"Mümkün değil, 60.000 wona vereyim."

"Aigo, ajusshi!" eliyle ağzını kapatıp satıcıya deli dehşet bir şey söylemiş gibi bakmış ve başını iki yana sallayarak daha da abartmıştı "Aç mı gezeyim bu ay, dilencilik mi yapayım, çöpten kuru ramen mi toplayayım?"

Adam Jungkook'a sıkıntıyla bakarken derince bir nefes almış ve dolabı inceleyerek biraz düşündükten hemen sonra "50.000 won olur başka da olmaz. O da memleketlim olduğun için."

"Yap bir güzellik ajusshi, 30.000 wona kapatalım işte."

İkisi arasındaki çekişmeli pazarlık yüzünden beklediğim için ağırlık yapan poşetleri yere bırakmış kimin kazanan olacağını iple çekerken bulmuştum kendimi. Şimdilik Jungkook kaybediyor gibi görünse de nasıl yaptı bilmiyorum ama adam şöyle bir bakınıp "40.000 won, daha da inmem." diye son noktayı koymuştu ama Jungkook dolandırıcılık skillerini kullanmayı ihmal etmemiş, doğruca başka bir pazarlığa girişmişti.

"40.000 won artı olarak dolabı kamyonetinle evin önüne bırakırsın, şuradaki uno kartları ve iki saksı çiçeği de alırım, kabul?"

İki tane kurumasına ramak kalmış saksı çiçeğiyle masanın üzerinde dağınık duran yıpranmış uno kartlarını ne sikim yapacaktı hiçbir fikrim yoktu ama dolandırıcı ruhuna engel olamadığı açıkça ortadaydı. Sadece şaşkınca olan şeye bakıyor ve adamın kabul diyen sesine ağzımı şaşkınca açarak tepki veriyordum. 

Bir anda kendimi iki elimde tuttuğum saksı, saksının dibindeki uno kartlarıyla apartmanın önünde Jungkook'a bakarken bulmuştum. Her şey çok hızlı olmuştu ve ben takip bile edemeden kamyonete binmiş, bindiğimiz gibi de inmiştik. Jungkook birkaç dakika süren bu yolculukta keyifle yaktığı sigarası ve sürdürdüğü sohbeti bir an bile bölmeden kamyonetten inerek dolabın yere bırakılışını izlemişti. Ajusshi'nin işi bittiğinde de sigarasını iki dudağı arasına alıp arkasından el sallayarak yolcu etmişti onu. Gözlerimi kırpıştırıp alfanın dumandan kapattığı tek gözüne bakıp kamyonet uzaklaşınca sigarayı atışını takipledim. Sonra bir eliyle saçlarını düzeltmiş, çarpık bir gülüş takınmıştı yüzüne. 

Alfa bana döndü ve baştan aşağıya süzerek ben daha olayları kendi çapımda idrak edemeden telefonunu çıkartıp flaşını patlattı. Gözlerim kamaşınca beni kendime getiren de bu oldu, hemen silkelenip saksıları öfkeyle salladım "Ne diye çekiyorsun beni, komik mi?"

"Çaresiz bakışlarını belgelemek istedim."

"Bana bak benim abim-"

"Avukat, annen de savcı, beni dava edersin biliyorum. Çok konuşma da yardım et şunu sırtlayayım." lafı yine ağzıma tıktığı gibi oturur pozisyonda eğilip ellerini arkaya attı ve bana eliyle hadi der gibi işaret çaktı "Dolabı üzerime doğru it ben iplerden tutacağım. Arkadan destek olacaksın sen de tamam mı?"

"Kafayı yedin sanırım üç katı sırtında dolapla mı çıkacaksın?" söylediği şeyin saçmalığına kınayan bakışlarla karşılık vermiştim. Gücünden emindim, fiziksel olarak baktığımda kendini oldukça belli ediyordu ama üç katı tek başına çıkacağına inanması da bir tık şovdu bence.

"Hadi hadi onu bunu bırak ittir şunu."

Elimdeki poşetleri ve saksıları yere koydum ve dolabı ittirmek için arkasına geçip elimi yasladım. Dolap ucuz, sert tahtadan yapıldığı için eşek ölüsü kadar ağırdı ve ittirirken gram kımıldamamış, kıpkırmızı kesilmeme neden olmuştu. İçimden bir dünya küfür ede ede dolaba biraz daha güç uygularken bütün kaslarım yardım dileniyordu benden durmam için. Neyseki sırtına ittirmeyi başarmıştım ve Jungkook da dolabı sırtına yükleyip yerle bağını kestiği gibi paytak adımlarla merdivenlere doğru yürüdü.

Beni daha ne kadar şaşırtacağını bilmiyordum ama çabasız bir güçle kendini sergilemesine hayran olmamak elde değildi. Şişmiş kollarını ve boynundaki belli olan damarları başka bir zaman olsa doya doya izleyebilirdim. Ancak şu an merdivenlerden çıkarken arkasında kaldığım için can güvenliğim tehlikedeydi. Sanki çok bir işe yarayacak gibi dolabı tutuyor, destek oluyordum.. El bebek gül bebek yetişmemiştim ama dolap taşımak için de güçlü olduğum söylenemezdi. Canım tam anlamıyla çıkmıştı, kan ter içinde nefes nefese üç katı çıkmak bütün oksijenimi sömürmüş, tam anlamıyla nefesimi keserek diz kapaklarıma kadar titrememe neden olmuştu. İki gündür çektiğim çile çile değil cehennem azabına dönüşmeye başlamıştı resmen.

Köpek gibi soluyarak üçüncü kata ulaştığımızda titreyen ellerimle anahtarı düşürmeden kapıyı açıp doğruca tezgahın altındaki beş litrelik damacanayı kafama dikip kana kana içmiştim. Bu sırada Jungkook dolabı yere bırakmıştı bile ama gözümün görecek hali yoktu. Hayatımda hiç bu kadar zorlandığımı hatırlamıyordum, kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki göğsümü delip geçeceğini sanmıştım.

Ondan nefret ediyordum, üç kat dolabı sırtında taşımamış gibi mutlu gülümsemesinden, bitmeyen enerjisiyle aşağıda kalmış malzemeleri alıp gelmesinden, gururla dolabı inceleyen kocaman simsiyah, pasparlak gözlerinden ve en önemlisi de yanağının köşesindeki sempatik duran çukurdan. Tanrım...Üstelik evim, fazla heyecanlandığı için çikolata fabrikası kokmaya başlamıştı ve üzerime kokusunun az çok sindiğine bahse girebilirdim. 

"Taş gibi dolap aldım, nasıl ama?"

Gururla ve göğsünü kabartarak söylediği sözlerle yüzündeki gülümsemesi maksimum boyuta ulaşarak övdüğü dolaba yüzümü buruşturarak baktım. Hiçbir albenisi yoktu, yanından geçerken dönüp baksam kullanacağım kelime iğrenç olurdu ve bir daha da asla bakmazdım. Ayrıca oldukça da eski duruyordu, çöp kutularının yanına atılan yıllanmış, kırık dökük mobilyalardan hiçbir farkı yoktu. 

Bu düşüncelerimi elbette kendime saklamadım ve aklımda ne varsa yüzüme yansıtarak döktüm "İğrenç, sapsarı çirkin bir rengi var. Hiçbir mobilyayla da uyumlu değil. Yanına aldığımız eşantiyonları da dünyanın en saçma alışveriş artıkları."

Eliyle beni geçiştirir gibi bir hareket yapıp dolabın sağlamlığını ölçmek için avuç içiyle pat pat vurdu ve boydan boya inceledi. Elinin tahtaya vuruşuyla zihnimde canlanan akıl dışı görüntüler yüzünden neredeyse tükürüğümde boğulacaktım. Çok saçmaydı, ellerinin bırakacağı pembeliğin hayalini kurmak öyle saçmaydı ki hiçbir şeyden habersizce buna devam eden alfaya sinirlenip, yanımdaki dolabın çekmecesinden bir bez çıkartıp ona attım "O dolabı temizlemeden odama asla sokamazsın."

"Temizleyeceğim zaten, hiç çekemem çeneni."

Ona bir el hareketi çekip beş litrelik damacanayı dolabın boşluk tarafına geri iteklerken çantamdan aldığım sigarayla balkona doğru yöneldim, o da dolabın içlerini temizlemek için açtı.

Kırık koltuğa oturup yüzüme çarpıp duran rüzgarla sigara içmek beni sakinleştirmiş ve kalp ritmimi düzene sokmuştu. Ama aklıma durup durup Jungkook'un avuç içiyle dolabın sağlamlığını test etmek için vurduğu an geliyordu. O tok sesin yerinde bir ten olsa nasıl bir ses çıkardı diye...

Mesela senin.

Hayal etmediğini söyleyemezsin.

Omegamın sesiyle hayalimde daha net bir şekilde canlanan görüntüyü elimle dağıtmaya çalışır gibi havada salladım ve seslice susması için söylendim. Aptal omega, bir türlü susmuyor ve asla gerçekleşmeyecek görüntülerle aklımı bulandırmaya çalışıyordu. Kızgınlığım da yaklaşmamıştı, tehlikesi de buydu.

Omegam onu def etmeme aldırış etmeden aklıma başka görüntüler de sokmaya çalışırken çalan telefonum imdadıma yetişti de sonunda durmayı başardı. Ancak, omegamdan sonra diğer tehlike Jimin'di ve ona fırsat bırakmadan büyük bir göz devirmeyle "Ben de diyordum niye aramadın." diye konuya girdim. Jungkook'un beni götürüp de aramaması mümkün değildi çünkü, hatta bu kadar beklemesi bile şaşırtıcıydı.

"O neydi öyle anlat çabuk, bütün fakülte gözünü bile kırpmadan sizi izledi."

"Abartma istersen."

"Ağzına kadar girdi. Çok sevdiğim filmin en sevdiğim sahnesini izlemek gibiydi. Anlat çabuk, nereye sürükledi seni?"

Bir kez daha gözlerimi devirdim abartma seviyesine ve özetle eve gelene kadar olanları anlattım. Bir dünya sövdüm ve ona ne kadar gıcık olup nefret ettiğimi belirtmekten de geri durmadım. Ben anlattıkça yer yer kıkırdayıp beni sinir etti Jimin ve en son bitirdiğimde ise, sanki onu bir kaşık suda boğmak isteyen ben değilmişim gibi "Bak doğruyu söyle bana, öpüştünüz mü?" diye sorduğunda kırık koltukta kendimi geriye attım ve ağlar gibi sesler çıkarttım. O kadar şey anlatmıştım ve cidden sorduğu soru bu muydu yani? 

"Ya hayır ne öpüşmesi Jimin, öldüresim var onu diyorum anlamıyor musun."

"Ağzının içine girmişti ama, öpecek gibiydi."

"Beni öpmeye kalkarsa ağzının ortasına tokatı yer."

"Sen yine de çok şey etme de."

Jimin'e okkalı bir cevap verecekken içeriden ağız dolusu yaratıcı bir küfür duymamla dikkatim dağıldı. Hattın diğer ucundaki arkadaşıma beklemesini söyleyerek yerimden kalkıp içeri koşar adımlarla girdim. Ve lanet olsun ki gördüğüm şey benim için en ama en kabus dolu andı. 

Haşeratlardan nefret ederdim, bakamaz ve dokunamazdım, bulunduğu ortamı da hızla terk ederdim. Şu anda ise evi  orta yerindeki dolabın içinden ve altından hızla kaçışan hamamböcekleri benim en korkunç kabusumu gerçekleştirerek bahtsızlığımda ulaşabileceğim en son noktaya ulaşmamı sağladı. Ve hepsi, Jungkook yüzündendi. O çok gurur duyduğu dolap sayesinde bütün bedenimde böcekler var gibi hissedip, çığlık çığlığa bağırmıştım. 

Elimdeki telefondan Jimin'in ne olduğunu soran sesini duyuyordum ama ona cevap bile verecek durumda değildim. Olduğum yerde zıplayıp kaçmaya çalışıyordum. Böcekler sanki üzerime doğru geliyor gibi hissettiğim için de hızlı düşünmek zorundaydım. O an kaçarken en yüksek nokta bu durumda tezgahla aramda olan Jungkook'ken direkt üzerine zıplamak en mantıklı hareket gibi gelmişti. Ve tabi kucağına atlarken ona küfürlerimi de esirgeyememiştim.

"Ya ben senin amına koyayım, senin yüzünden başıma gelmeyen kalmadı. Uykunda boğacağım seni!"

Kelimenin tam anlamıyla ona yapışmıştım. Kollarımı boynuna dolamış bir şekilde bir elimle sırtına bütün kuvvetimle vururken Jungkook düşmemem için beni belimden kavramıştı ve kendine bastırıyordu. Sıcak elleri benim sırtına vuran ellerime kıyasla nazikti "Bir sakin olur musun, alt tarafı böcek, hallederiz."

"Neyi hallediyorsun etrafa dağıldılar. Kim bilir nerelere girdiler."

Evin içinde bir yerlerde oldukları ihtimalini düşünmek bile evden koşarak uzaklaşmam için yeterli bir sebepti, sakin olmam mümkün değildi böyle bir durumda. Ayağım yere değecek de üzerime çıkacaklar korkusu yüzünden bütün gücümle Jungkook'u ahtapot gibi kavramıştım, bırakmaya da niyetim yoktu. Yüksekte olmak bir nebze de olsa güven veriyordu.

Gergin nefesler alarak Jungkook'un geniş sırtına doğru uzanan ellerimden birini farkında olmadan kürek kemiklerine geçirmiştim. Aynı anda da parmaklarımın altındaki kasların gerildiğini hissetmiştim. Aramızda geçen bu kısa temasın farkındalığıyla ne yapacağımı bilemedim. Nefeslerim hala düzensizdi ve kıçıma değen mermerle beni tezgaha oturttuğunu biraz geç anlamıştım bu yüzden de ellerimi hala üzerinden çekmemiştim. İdrak ettiğimde de kendimi ondan yavaşça ittirmiştim ama alanım dardı ve o da tam olarak önümde taze çikolata kokusu ciğerlerime dolacak kadar yakındı. 

Birbirine sürten yanaklarımızdan sonra çarpışan gözlerimiz ve dudaklarıma değen sıcak nefeslerine gözlerimi kırpıştırarak birkaç saniye öylece kaldım. Alfanın gözlerinden başka hiçbir bir yere bakamıyordum, kapkara gözleri beni içine çekmişti ve irislerinin etrafındaki çemberin kızıla dönüşmesini izlemek omegama büyük bir özgüven sağlamıştı. Sanki kurtlarımız birbirine kilitlenmiş gibiydi ve omegam kendini belli ettiği için heyecan içerisindeydi. 

İstemsizce omzuna çıkarttığım parmaklarımı sıkıştırdım. Bu hareketimle normale dönen gözleri yutkunmamı sağladı. Daha önce bedenimin tepkilerini kontrol edemediğim anlar olmamıştı ama şimdi bir şey, ona olan odağımı bozmama engel oluyordu. 

Sağ gözünün ucundaki, dudağının altındaki, burnundaki ben ve yanağındaki yara izini bir anda ezberlemiş olduğumu fark ettim. Evimin duvarı yıkılmadan önce, onu ilk gördüğüm anda kazımıştım aklıma. Yüzündeki bütün detaylara bir anda hakim olmak beni şaşkına çevirdi. Hafif kuru olduğu belli olan dudaklarındaki ikili piercing, dudaklarını araladığında hareket edince kendime gelmeyi başardım ve hafifçe irkildim.

Omzundaki ellerim ise istemsizce yeniden omuzlarını sıktığımda onun da belimdeki eli hafifçe gevşemişti, ki ben, belimi sıktığını bile oradaki sıcaklık yok olduğunda anlamıştım.

Jungkook gözlerini kırpıştırıp kaşlarını çattı ama geri çekilmedi. İkimizin de geri çekilmesini sağlayan şey, hala elimde tuttuğum telefondan yükselen Jimin'in "Ne oluyor orada?" diyen sesiydi.

Hafifçe yerimde zıplayıp telefonu kulağıma koydum, saf saf "Ne?" diye sordum. Bu sırada Jungkook kendini benden biraz geriye çekmiş, elini ensesine sürterek bir şeyleri anlamaya çalışır gibi ifadesiyle kaşları çatık bir halde dolaba bakıyordu. Nedense gerildim ve ben gerildiğimde öfkelenirdim bu yüzden söylenmeye başladım "Aptal alfa çöpten dolap bulup getirdi ve evimi hamamböcekleri bastı."

"İkinci el aldım bir kere nereden bilebilirdim böcekli olduğunu?"

"Sus artık tek kelime etme."

Biraz önceki karışık hali toparlanmış gibi görünüyordu ama bu bir şey ifade etmiyordu benim için. Kafamı toplamış, onun yüzünden başıma gelenlere odaklanmıştım. Yüzüme öyle masumca, gözlerini kocaman açarak bakmasının beni yumuşatacağını sanarak açıklama yapmaya çalışan alfaya ters ters baktım ve bacaklarımı tezgaha topladım. Yere bakmak istesem de yapamadan irkilerek titredim çünkü gerçekten evde böcek olduğunu bilmek diken üzerinde hissettiriyordu.

"Ee ne yapacaksınız?"

"Evi ilaçlatmadan bu evde kalmam ben." diye mırıldadım Jimin'e, ciddi anlamda evde o iğrenç şeylerden olduğunu bilerek kalmam mümkün değildi "Sana gelsem olur mu, her tarafımda böcek dolaşıyor gibi hissediyorum."

"Zahmet olacak yani, tabii ki bana geliyorsun." benim bir tanecik arkadaşım elbette beni sokakta bırakacak değildi ama sonra Jungkook yırtık dondan çıkar gibi ortaya atıldı. Arkadan ben nerede kalacağım derken olabildiğinde sessiz söylemesine rağmen Jimin duymuş olacak ki başkalarına iyilik yapacağı tuttu ve sırf basketbol takımının altın çocuğunu merak ettiği için, tabi altında başka sebeplerin de yattığından emindim, "Eğer alfa da gelmek istiyorsa bir şartım var." diye ekledi.

"Şart mart yok, cehennemin dibine kadar yolu var onun Jimin."

"Alfayı telefona ver bakayım çok konuşma sen."

"Hayır dedi-heey! Telefonumu ver!"

Telefonum elimden kayıp giderken ona engel olamadım ve Jungkook uzaklaştığı için de böcekler yüzünden tezgahtan inemedim. Defalarca ona telefonunu bırakmasını söylesem de beni hiç dinlemedi, ona ne söylediği hakkında hiçbir fikrim yoktu ama kısa sürmüştü. Jimin'i dikkatle dinlemiş onaylayıcı kelimeler mırıldanıp çağrıyı sonlandırmıştı. 

Jungkook'un yüzünde anlamaz gibi bir ifade vardı, kaşları kalkmış, dudakları da aralanmıştı ve sanki konuştukları şey ona garip gelmiş gibiydi. O Jimin'di, ne söyleyeceği ne yapacağı ya da ne isteyeceği kestirilemezdi, üniversiteden beri arkadaşım olmasına rağmen ben bile çözememiştim. Ancak bir tahminim vardı ve sormaktan korktuğum halde rahatsızca kıpırdanıp "Sana ne söyledi?" diye sorduğumda parmağıyla başını kaşımış ve tam da tahmin ettiğim cümleyi kurmuştu.

"Eğer bana fal bakmasına izin verirsem istediğim kadar kalabilirmişim."

Dudak bükerek başımı büyük bir sızlanmayla geriye attım ve yeniden öne eğerken elimle yüzümü kapattım. Böyle bir şey yaptığına inanamıyordum. Park Jimin baş belasının önde gideniydi, çok tehlikeli bir omegaydı ve çöpçatanlıkla üstün manipülatif yeteneklerini göstereceği kurbanını ise çoktan seçmişti.

Chapter Text

Burada olduğuma inanamıyordum. Jimin'in göt kesecek kadar soğuk evinde, gri eşofman takımıyla duvara dayalı kare masanın bir köşesinde oturan Jungkook'un varlığına hiç ama hiç inanmak istemiyordum. Daha bugün içimden ikisinin tanışmasının korkunç olduğunu düşünmüştüm ve bum, şimdi buradaydık. Üstelik Jimin Jungkook'a yaklaşık bir saattir öyle keskin bakıyordu ki içini okumaya çalışıyor gibiydi. 

Elimle bu rahatsız edici durumu düzeltmek için Jimin'e bir çimdik attım ve bakışlarını üzerime çektim "Tuhaf ve rahatsız edicisin. Kes şunu."

"Susar mısın, onu tanımaya çalışıyorum. Aurası çok keskin."

Jimin elimi ittirip bakışlarının altına tatlı bir gülümseme kondurarak daha da tuhaf bir ortam oluşmasını sağladı. Sıkıntıyla iç geçirmeden edemedim çünkü yapmaya çalıştığı şeyi biliyordum, annesinden geldiğini savunduğu auraları hissedebilme ve fal bakabilme özelliğini sonuna kadar Jungkook üzerinde kullanmaya çalışıyordu ama henüz yeni tanıştıkları için bu yaptığı, durumu garip bir hale sokmuştu. Gerçi Jungkook'un pek de umrunda değil gibiydi, etrafına bakınarak ortamı tanımaya çalışıyordu.

"Sigara içer misin?" 

Alfa, Jimin'in sorusuyla başını döndürüp kendisine sunulan pakete ilahi bir varlıkmış gibi bakarak Busanlı olduğunu belli edecek şekilde konuşmuştu "Sonunda evinde sigara içen birisi, hiç sormayacaksın sandım."

"Bu da ne? Busanlı mısın? Bunu bana neden daha önce söylemedin Taehyung?"

İkisi de Busanlı olduğu için ortam bir anda gariplikten sıcacık bir hale bürününce göz devirdim. Jimin gıcığın tekiydi ve Jungkook ondan bin beterken nasıl olur da ikisinin Busanlı olduğu bilgisini saklamazdım ki? Tamamen kişiseldi, zihinsel olarak kendimi korumam gerekiyordu ve maalesef başarılı olamamıştım.

"Daha çok gençtim, ondan söylemedim."

İkisi de düşüncelerimi doğrular gibi kahkaha atıp sigaralarını yakarken beni duman altında bırakmalarına karşı yüz buruşturdum. Jimin bir oda bir salon evinde sevmediğim tek şey içeride sigara içmesiydi. Bana biraz boğucu geliyordu ancak Jimin bunu umursamadan buraya geliş sebebimizle ilgili konuyu açarak evi nasıl böcek bastığını sordu. Elbette benim için suçlu kişi Jungkook'du, dağınık olsam da ve oturduğumuz mahallenin böceklerden muzdarip olunduğu bilinse de o evde kaldığım süre boyunca böcekle karşılaşmamıştım bile. Tabii ki tüm sorumlu Jungkook olacaktı. Fakat Jungkook da hiçbir suçu yokmuş gibi üste çıkmaya çalışıyordu. Bu da beni delirtiyordu, kelimenin tam anlamıyla onu parçalamamak için kendimi zor tutuyordum.

Girdiğimiz hararetli sen suçlusun her şey senin yüzünden oldu-hayır değilim bunu nereden bilebilirdim tartışmasının sonunda Jungkook bayılırmış gibi yaparak kendini sandalyeye hızlıca yasladığında son pes etmiş olacak ki ellerini iki yana kaldırıp "Aishh!" diye bir ses çıkarttı. Sonra elleriyle saçlarını dağıtarak yılgın bir ifade takınmış şekilde Jimin'e dönüp sordu "Gerçekten hep böyle dırdır mı ediyor? Bu yüzden mi aynı eve çıkmadınız?"

"Evet."

"Hayır." Jimin'in onaylayan ifadesine dönüp omzuna bir tane patlattım. Gerçekten sırf gıcıklığına bana ters gidecek şeyler söyleyerek beni delirtmeye çalışıyordu "Benim tarafımda olman gerekiyordu!"

"Ama bunlar gerçekler hayatım."

"Bak işte en yakın arkadaşın bile aynı şeyi söylüyor. Jimin-ah, böyle seslenebilir miyim sana? Jimin-ah, daha iki gün oldu başımı öyle çok şişirdi ki... Eve bin tane saçma sapan kural koymuş, sağ camları açma, eve omega getirme, gece ses çıkartma onu yapma bunu yapma.... E ne yapayım ben?"

Jimin sinsi bir gülüşle bana döndüğünde "Demek eve omega getirmeni yasakladı hmm... Enteresan..." dediğinde kafasında dönen çarkları ve bundan çıkarttığı anlamları bildiğim için aşağıdan bacağımla dürttüm onu. Flörtöz olduğum dönemlerde hoşlandığım alfaların karşında da böyle imalı konuşarak yüzümü kızartırdı Jimin. Ancak şimdi tamamen farklı bir durumdaydık, Jungkook baş belasının tekiydi ve uzun süre de öyle olacak gibi görünüyordu.

"Ne var? Orası benim evim, başka omeganın kokusundan rahatsız oluyor kurdum."

İki küçük ahududuya benzeyen dudaklarının köşeleri imayla söylediğim şeye sen onu benim külahıma anlat dercesine bir ifadeyle kıvrıldığında en yakın arkadaşımla ilgili tahminimde yanılmadım her zamanki gibi. Bu yüzden daha fazla konuşmasın diye dürtmek yerine ayağına vurmak için uzandım ancak ne yapacağımı tahmin etmiş olmalı ki kendini geri çekerek kurtuldu benden. Sonra da bundan keyif alır gibi sigarasını içine çekip gözlerini kırpıştırarak dikkatini yeniden alfaya vermişti.

"Dövmelerini kendin mi yaptın?"

"Bir çoğunu kendim tasarlayıp yaptım, bazılarını da arkadaşım yaptı."

Bacağındakini de kendisi mi yaptı acaba?

Omegamın aklıma düşürdüğü o soruyla yerimde kıpırdandım ve dövmesinin kalanını hayal ederek çizdiğimi hatırlayınca başımı başka bir yere çevirdim. Örümceğin bütün hatlarına hakimdim ve sahibi de tam yanımdaydı, oturduğu yerde bacağını sallayıp duruyordu. 

Tanrım... Vücudum aniden ısınmaya başlamıştı ve yanaklarım yanıyordu. Yutkunarak çaktırmadan elimin tersini yanağıma yaslayıp kontrol ettim. Yanaklarım mı kızarmıştı benim? Hayır, sadece çok sıcaktı, camlar kapalı olduğu için bazen sıcak basması normaldi değil mi, soğuk olsa da sıcak basardı hm? Evet, ayrıca, çok da saçmaydı bu durum. Durduk yere böyle bir tepki vermem çok yersizdi. Düşünerek bile çizmemiştim ki, yanaklarımın bu yüzden kızarmış olmasına imkan vermiyordum.

Yanaklarını kızartacak kadar hayal etmeseydin o zaman.

Omegamı görmezden gelmek zordu ama kızarmış yanaklarımın bir an önce normale dönmesi için kulağıma fısıldadığı şeyleri göz ardı etmem gerekmişti. Bu yüzden de bir şey çaktırmadan ayaklanıp pencereye ilerledim, şöyle bir dışarıya bakınıp salonun içinde olan mutfağa ilerleyip tezgahın üzerine sıralanmış şişe suyu açtım. Suyu hararetimi alana kadar yarısına kadar içtiğimde biraz da olsun rahatlamıştım ancak arkamı döndüğümde pek de öyle olmadığını fark ettim. Yerime geri oturmak için attığım birkaç adımı istemsizce durdurmuş, alfanın dövmelerini incelemek için elinden tutmuş Jimin'e bakakalmıştım.

Jungkook'un elini çevirip küçük parmaklarını dövmelerinin üzerinde gezdirirken oturduğu sandalyeden hafifçe kalkmış ve eğilmişti. Dövmelerine yakından bakarkenki ilgisi ve yakınlığı nefes kesiciydi ama bunun iyi mi kötü mü olduğunu anlayamamıştım. Sadece basit bir sohbetti ancak omegamın rahatsız olarak hiddetlendiğini hissetmiştim ve bu hareketlerime de yansımıştı. Elimdeki su şişesini istemsizce sıkıştırdığımda çıkan hafif sesle feromonlarımı yaymak üzere olduğunu fark etmiştim ve bu da beni kendime getirmişti. Omegamın neden böyle davrandığını anlayamamıştım ve anlayamadığım için de dudaklarımı birbirine bastırıp hızla sandalyeme geri oturarak kollarımı birbirine kavuşturmuştum.

Bu sırada Jimin alfanın çevirdiği kolundaki saat dövmesine dikkatini çevirmişti "Woaaah... Çok güzel." hayranlığını dile getirdiği cümleye merakla eklemişti  "Üçü beş geçe... Özel bir anlamı var mı?"

"Doğum saatim."

"Aaa, öyle mi? Gece mi gündüz mü?"

"Gündüz. Önemli mi ki bu?"

"İnan hiç önemli değil."

Jimin'in gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. Hiçbir şey yapmasına gerek kalmamıştı, Jungkook sanki açık bir kitaptı ve Jimin istediği bilgileri sayfaları karıştırarak bulmuş, altını çizmiş ve post-itlemişti. Şimdi ise tek yapması gereken boş bulduğu bir anda köşesine çekilerek elde ettiği bilgileri araştırmaktı. Ancak önce, eve gelmeden aldığı sözü yerine getirmeliydi.

Bir falcı edasıyla uzun süredir masanın köşesinde duran keseden tarot kartlarını çıkartmış hızlıca kararak Jungkook'dan göz temasını kesmemişti. Jungkook ise ilgiyle Jimin'e bakmakta ve neler olacağını izlemekteydi. Heyecanlı görünüyordu ve gözleri parlakça karşısındaki baskın omegayı izlerken çenesi düşük olduğu için sessizliği kısa sürmüştü. 

"Normalde de bakıyor musun fal yoksa öylesine sallıyor musun?"

"Herkese bakmadığımı ve çıkan kartları senin enerjine göre yorumladığımı bilsen yeterli."

"Yani bakıyorsun?"

"Canım isterse evet."

Ve bir de şeytanlık düşündüğünde diye iç geçirdim çünkü öyleydi. Hoşlandığı çocukları falına bakma bahanesiyle kandırıp kendini tarif ederek kafasına girmekte üstüne yoktu. Bunu Suho ile bana da yapmıştı ama onun falına baktıktan sonra eğer onunla çıkarsam hayatımın hatasını yapacağımı söylemişti ki ben o zaman öyle düşünmesem de şu an... Neyse... Öyle işte, bu konu hakkında düşünmek de yorum yapmak da canımı sıkıyordu.

Jimin kartları yarım ay şeklinde yelpaze gibi açtı ve "Şimdi sus bakayım alfacık, enerjine odaklanmam gerek. İçinden cevabı evet ya da hayır olmayan bir soru sor." eliyle masaya serdiği kartları göstermiş doğruca da Jungkook'un gözlerine bakarak devam etmişti "Sonra da hissederek bir kart çek ki cevabını vereyim."

Jungkook ellerini kartların üzerinde sanki çok ciddi bir iş yapıyormuş gibi gezdirerek bir tanesini önüne doğru çektiğinde heyecanla arkasına yaslandı ve Jimin'in onu açışını izledi.

Fırtınalar içerisindeki kalbe saplanmış üç kılıç olan kartla Jungkook arasında hızla git gel yapan Jimin "Kılıç üçlüsü." diye ilk seçilmiş kartın adını söyledi ardından ise ona bir soru sordu "İlişkilerinde çok mu vericisin? Bu yüzden de en çok kırılan taraf hep sen olmuşsun ve hep bu yüzden kaybetmişsin. Yeni mi bitti ilişkin?"

Yan gözle alfaya baktığımda Jimin'e pür dikkat kesildiğini görmüştüm ama konu şu ki, ben de pür dikkattim. Tepkilerinden Jimin'in doğru şeyler söylediği belliydi ve bana ne oluyorsa artık, eskiden yaşadığı ilişkiden bahsedilmesi bütün odağımın noktası olmuştu.

"Dönemin başında bitti, 4-5 ay kadar oldu."

"Kırmış seni belli, hatta seni suçladı değil mi?"

"Alfamı." dediğinde Jungkook'un sesindeki kırıklığı hissetmiş ve daha da meraklanmıştım "Ama artık çok da umursamıyorum. Ruh eşi var, beni ilgilendirmiyor."

"Zaten kendini suçlamana gerek yok. Sunduğu bahaneler bir düzine yalan, seni aldattığı için kendini inandırmak istemiş sadece. Senin de kırıldığın şey verdiğin değerin karşılığını alamamak ama inan bana bütün kalp kırıklıklarının sebebi ileride karşılaşacağın büyük aşka hazırlıktır."

"Ağzın iyi laf yapıyor omega."

Jungkook kahkaha atarak keyiflendiğini belli ederken kavuşturduğu kollarını göğsünden ayırıp Jimin'in üç kart daha seçmesi için verdiği direktifi yerine getirdi ve kapalı bir şekilde desteden üç tanesini önüne doğru çekti. Ama ben gördüm, gözlerinin içinde belki gerçekten bir yıldız kümesi yoktu ama kalp kırıklığını hatırlamak orada birkaç ışığın sönmesine neden olmuştu. 

"Güneş... Bayılıyorum bu karta, tam seni yansıtıyor." Jimin'in açtığı kartla ellerini çırpıp oturduğu yere biraz daha yerleşerek devam etmesiyle bakışlarımı alfadan ayırdım "Müthiş bir auran var, yaydığın enerji ve yaratıcılıkla insanları etkileyebiliyorsun ki bunu falına bakmadan bile anlayabiliyorum. Alfan ve sen bu konuda birbirinizi tamamlıyorsunuz. Mükemmel uyum desem yeridir."

Tıh, diye içimden söylendim. Ne aura ama, eve kara bir bulut gibi çökmüştü ve başıma gelmeyen şey kalmamıştı. Üstelik etkileyici falan da değildi, Jimin sağlam sallıyordu bence ve Jungkook da buna kolayca kanıyordu.

Yüce İsa! Sen yüz karasısın, gözlerin kör olmuş senin.

Kendini istediğin kadar kandırabilirsin ama inkar etmenin faydasız olduğunu anlayacaksın.

Omegam çok üsteliyordu ve onunla kavga etmek benim için dert değildi ancak Jimin dikkatimi çeken başka bir cümle kurunca tartışmayı arka plana itip kulak kesildim ki omegam da aynı dikkati çevirmişti ikisine. Aslında daha çok alfaya. Bütün detaylarına hakim olmak ister gibi birer birer kazımaya çalışıyordu aklına.

"Yeni bir ilişkiye başlamak için o mükemmel zamana yaklaşmışsın, aşk çok yakınında alfa. Ama tereddüt edeceğin bir nokta olacak." Jimin gözlerini çok anlık bana döndürdüğünde ona gözlerimi açıp sessizce ne diye çenemi kaldırarak tepki gösterdim. Her kelimesindeki hedefinin ben olduğumu biliyordum ve buna devam ederken çok profesyonelce hareket ediyordu. Bana kınayan bir bakış attı ve Alfaya döndüğü gibi benim üzerimden yeni bir ima yaptı "Omegan olduğunu düşünüyorsan ve bu kişi dünyanın en gıcık omegasısıysa bile duygularından kaçınma, kendinden emin ol, korkma. Sen ona nasıl deli oluyorsan, o da sana deli olacak bak göreceksin."

Kendime engel olamadım ve dudaklarım arasından kocaman bir kahkaha salıp sanki gülmekten gözlerimden yaş gelmiş gibi parmağımla gözümün altını temizleyerek alfayı gösterdim "Ya bu dolandırıcıyı kim ne yapsın."

Jungkook havada hala onu gösteren elime önce şöyle bir vurup "Sen önce kendine bak." dedi ve sonra masanın üzerindeki desteden bir kart alarak ve kafama doğru attı "Asıl seni kim ne yapsın, huysuz, aksi omega! Ömür çürütürsün sen ömür."

Kart kafamı acıttığı için ayağımla ona tekme attım ama eliyle savurup buna engel oldu. Bu yüzden bir kez daha tekme atıp sızlanınca bu kez denk getirmenin gururunu yaşadım. Ancak sonrasında hiç beklemediğim yerden, Jimin'den enseme doğru bir tokat yedim "Rahat dur artık. Alfa, sen de bir daha da ben söylemeden kartlara dokunma."

Baskın bir omega oluşunu değil de arkadaşım olan Park Jimin sertliğini kullanmıştı ki bu daha beterdi bence. Dört bir yanım hainler ve dolandırıcılarla kaplıyken hangi biriyle uğraşacağımı şaşırdığım için huysuz bir oflamayla sandalyemi geri ittirip kollarımı göğsümde kavuşturarak beklemeyi tercih ettim. Jungkook da mesajı almıştı ve sessizleşerek masada dik bir konumda doğrulmuştu.

Jimin ikimizin de sakinlediğinden emin olduktan hemen sonra yere düşmüş kartı alıp destelerin arasına geri koydu ama koymadan önce şöyle bir baktığı karta yandan bir gülüş atmayı da ihmal etmedi. Her ne gördüyse keyifli ve cilveli bir dudak kıvırması kondurmuştu dudaklarına. Aklından kim bilir ne sinsilikler geçmişti de böyle gülmüştü hiç ama hiç merak etmiyordum. Muhtemelen beni sinirlendirecek bir şeylerdi.

Jimin o gülüşünü dudaklarından çekmeden Jungkook'a bir kart seçmesini söyledi ve öne çıkarttığı kartı hızla açtı. Kartı görmesiyle de "Sanırım bu senin ilk hayatın çünkü dünya kartı, bütün döngünün tamamlandığı ve dileklerin gerçekleştiği bir karttır. Yeni bir yolculuk başlıyor senin için ve bu yolculukta farkına vardığın şeyler seni tamamlayacak o kişiye götürecek. Birlikte büyük adımlar atacaksınız ve yürüdüğünüz yolda ikinizin elleri birleşmişken diğer elleriniz de dolu olacak."

"Sanırım yolun sonunda evleniyorum." diyen Jungkook bu fikirden son derece mutlu gibi sırıtmıştı.

"Sana söyledim, hayatının aşkını bulacaksın diye. Bütün kartların birbirini tamamlıyor ve sorduğunun sorunun cevabı da hayatının aşkıyla ilgili." bilmiş tavırlarıyla Jungkook'un ilgisini çoktan çektiği ve ikisi de Busanlı olduğu için yenilmez bir özgüvenle devam etmişti sözlerine "Şimdi alfa... Bir kart hakkın daha var, bu senin kader kartın ancak kaderinde ne olacağını bilmek istemezsen çekmek zorunda değilsin."

"Delirdin herhalde, beni böyle meraklandırıp da ikilemde bırakamazsın. Tabii ki çekeceğim." uzun ve dövmeli parmakları, dikkat kesildiği bir kartı önüne çekiştirdi "Aç bakalım."

"Ah... Kader çarkı..."

"Ne demekmiş kader çarkı?"

Jimin dudaklarını şaşkınca aralayıp açtığı karta bakışlar attığında aklındakileri toparlamış olmalı ki yanaklarının köşeleri hafif hafif kırışmış ve yüzüne güzel bir gülüş yerleştirmişti. Sebebini anlayamadım ama gözlerindeki parlaklık hoşuma gitmediği gibi beni de tuhaf bir şekilde fazlasıyla heyecanlandırmıştı çünkü bu ifadesi bana kafadan sallıyormuş gibi değil de daha çok farkına vardığı şeyin gerçekleşme olasılığının yüksek oluşu gibi gelmişti.

"Dört temel element bir araya gelmiş demek. Bu da kadersel karşılaşmanın sonucunda ruh eşini bulacağın anlamına geliyor. Her şey birse ve bir aslında her şeyse ruh eşinle birleşeceksiniz diye de yorumlamak çok yanlış olmaz. Üstelik atacağın her adımda şans var, ne yaparsan yap, hangi yoldan gidersen git seçimlerin şans dolu. Çark tek bir yöne, geleceğe doğru ilerliyor, aynı şimdi gibi ve o gelecekte de ruh eşin var alfa. O kadar şanslısın ki, hayatımda ilk kez böyle bir fal bakıyorum."

"Annem beni rüyasında dokunduğum şeyleri altına çevirirken görmüş." demişti Jungkook gururla. Göğsünü gere gere söylediği bu rüyanın aslında kendini farkında oluşuyla birleştiğinde doğruluğu sırf ona gıcık olsam bile inkar edemeyeceğim bir noktaydı. Jimin onunla ilgili basket takımının altın çocuğu diye bahsetmişti ve başarılı olduğunu da defalarca dile getirmişti. Okula geldiği gibi takıma girmesinden de belliydi bunun doğruluğu, takımın dönem içerisindeki başarısını yükselttiğini de kulaktan duyma bilgilerle biliyordum. Yani Jimin'in Jungkook için kullandığı övgüler sadece alfa oluşundan ya da aşırı yakışıklılığından değildi.

"Falında her şeyi gördüm, eh, umarım Taehyung'un huysuz hayatına da neşe getirirsin, sonuçta ev arkadaşısınız."

"Ben neşe doluyum zaten!" diye çıkışınca Jungkook cıkcıklayarak tam tersine ima yaptı "Yaa, neşe saçıyorsun herkese."

"Dolandırıcılara karşı sevgi dolu kalamıyorum."

"Biraz zekanı kullan o halde."

"Seni var ya-!" masaya ellerimi vurduğum gibi kalktım ama Jimin oturduğu yerden benimle birlikte kalkıp ben ona saldıramadan ensemden tuttuğu gibi geç olduğunu, yatması için battaniye getireceğine dair bir şeyler mırıldanıp yatak odasına sürükledi ve kapıyı arkamızdan kapattı. Minik öfkemin geçtiğini söyleyemezdim çünkü Jungkook üzerime oynuyordu ve altta kalmak pes etmek demekti. Üstelik Jimin de vardı, alfaya fal bakmaya başladığından beri aşk hakkındaki göndermelerine maruz kalıyordum. Eğer dur demezsem sonuna kadar gideceğini biliyordum.

"Beni ona yamayacaksın diye göbeğin çatladı resmen, kırk takla attın yalan uydururken. Aferin sana ya." elimle kapıyı gösterirken Jimin pis pis sırıtıp beni boydan boya süzmüştü.

"Sen neden yükseliyorsun ki? Ortada hiçbir şey yoksa gül geç işte."

"Çünkü sürekli beni tarif edip durdun ve imalı imalı güldün. Hiç komik değildi."

 Jimin ben söylenirken beni dinlemiyor gibi dolaptan yorgan ve çarşafları çıkarıp kucağıma attı ve popoma kış kış yapar gibi vurup "Çok da iyi yaptım. Git de yorganları ver yatağını yap alfanın, gelirken de su getir." diyerek beni başından savmaya çalıştı.

"Yatağını mı yapacağım bir de? Oldu olacak bir de ısıtayım?"

Isıtma işine ben tamamım, eğer alfa da dahil olacaksa çok daha fazla tamamım.

Arsız omegam elbette fırsatları değerlendirmek için elinden geleni yapıyordu ama sadece söylenmekle kalacağının garantisini verebilirdim. Sıradan gönül eğlenceleri için çok geçti, hele bir de dolandırıcı olduğunu göz önünde bulundurduğumda kesinlikle omegama uymayacaktım.

"Ay ne var ısıtsan, içiniz ısınırdı canım."

"Soğuktan götü donar umarım."

"Sen ne gıcık bir şey oldun ya. En azından git de yorganları ver yoksa salonda yatarsın. Başka bir omegayla yatmaya meraklı değilim, işime gelir haberin olsun." 

Elimde yorganlarla beni kapı dışarı ittirdiği için öylece bakakalmıştım yüzüme kapanan kapıya. İnanılmaz bir arkadaştı Jimin, ben lafı ağza tıkmakta ne kadar başarılıysam Jimin bu konuda benden bile uzman sayılırdı. Jimin'le aynı özelliklere sahip bir de Jungkook çıkmıştı şimdi başıma. Ve yorganları vermezsem salonda Jungkook'la uyuma ihtimalini göze alamazdım. Bu yüzden de burnumdan soluduğum gibi yorganları koltuğa uzanmış telefonuyla keyif çatan alfaya dönerek ilerledim.

"Al yap yatağını."

Yüzüne attığım yorganların arasından kendini kurtarıp "Yavaş ol yavaş." demişti ama bu benim pek de umrumda olmadı. Hiç cevap vermeden tezgahtan bir su aldım sonra ayağa kalkarak yatağını yapmaya başlamış alfada gözlerimi dolaptırıp istemsiz omegama kapıldım. Feromonlarım belli belirsiz yayıldı, bir anda olan bu şey yüzünden koştur koştur ışığı kapatıp odaya geri girdim. 

Tabii odaya girdiğimde de bunu belli etmemeye çalıştım çünkü Jimin'in sorgusuna takılmayı hiç istemiyordum. Neyseki Jimin çoktan yatağa kıvrılmış, telefonundan harıl harıl bir şeyler bakmaktaydı da heyecanlı tavırlarımı fark etmedi.. Her zaman uyurken telefonuyla ilgilendiği için ben de pek yadırgamadım ama çoraplarımı çıkartıp yanına kıvrıldığım anda beni kendine çevirince işte dedim, kesin neden feromonlarımın arttığını soracak. Ancak aksine, Jimin çok daha heyecanla gözlerini kocaman açmış, iki omzundan tutarak beni sarsmıştı. İşte o zaman bunun sıradan bir telefon kurcalaması olmadığını anlamıştım.

"Bana bak," derken o kadar ciddiydi ki birkaç kere gözlerimi kırpmak zorunda kalmıştım..

"Ne?"

"Venüsü terazide, kendi burcunda da yönetici konumunda bu yüzden tam bir aşk adamı. Marsı da akrepte, nasıl flört edebileceğine nasıl sınırlarını zorlayacağına inanamazsın Taehyung, ve en bombası yükseleni oğlak! İkiniz birbiriniz için yaratılmışsınız. Bu çocuğu kaçıramazsın."

"Sana inanamıyorum. Bunlara nasıl baktın, doğum gününü söylemedi bile sana."

"İnstagramına baktım ama okul takımının sayfasında da bilgileri yazıyormuş-"

"Gerçekten bu kadar araştırdığına inanamıyorum."

"Shhhh, sözümü kesme! Güneş, ay ve merkürü de başak, çocuk mükemmeliyetçiliğin vücut bulmuş hali resmen."

Gözlerimi devirdim. Fala da astrolojiye de inanmazdım bu yüzden anlattığı şeyler fazla absürd ve anlamsız geliyordu. Ki söz konusu Jimin'di, sallıyor olması çok olasıydı çünkü tek odağı beni peşini bırakamadığım toksik ilişkimden kurtarmaktı.

"Sadece Suho'dan kurtulmam için bunu yaptığını bilmiyorum sanki."

"Suho'nun ben amına koyayım, yalan yok, öyle yapacaktım ama falında açtığım kartlar yüzünden gerek bile kalmadı buna. Söylediklerim gerçek, alfayı kaçırma, böyle bir adamın seni nasıl sahipleneceğini bilsen aklın uçar."

"Bunu aptalca bir falın sonucuna bakarak söyleyemezsin. Bu çok saçma."

"Ya adam 78 destelik karttan aşıklar kartını çekip kafana attı sen neyin saçmalığından bahsediyorsun beni delirtme."

"Bunun ne gibi bir anlamı olabilir ki, tanrı aşkına?"

"Kafana attığı kart aşıklar kartıydı. Sonra desteden kendi için bir kart daha seçti ya, o da dünya kartıydı. Taa önceden sana baktığımda kule kartı çıkmıştı. Dünya kartı kule kartının yıktığı şeyleri toparlayan bir kart ama bu tamamen sana bağlı. Bu bir işaret. Hayatımda hiç bu kadar ciddi olmamıştım, artık aptalca bitmiş bir toksik ilişkinin değil gerçeklerin peşinden koş."

Jimin hızla söylediği cümlenin zorlayıcı ve ısrar ediciliğini fark etmiş olacak ki durdu ve tuttuğu omuzlarımı bıraktı. Şu anda söylediği şeyler benim açımdan kırıcı değildi ama daha dün aşırı hareket ve söylemlerinin sonucu birbirimizi kırmıştık. Bugün konuşarak toparlamıştık, şu anda da aynısını yapıyor olma ihtimalini düşünmesi normaldi ve bu hali beni iyi hissettirmişti. Konuştuğumuz şeyleri dikkate aldığını gösteriyordu bu.

Jimin'in karanlıkta gördüğüm gözleri parıldadı ve korkuyla artan feromonları normal seviyeye gelerek dudakları aralandı "Üzgünüm. Bir an engel olamadım, geç olduğu için saçmaladım sanırım. Uyuyalım mı?"

Onunla arkadaş olduğumdan beri bildiğim en önemli şey fazla abarttığını fark ederek kaçmak istediğinde Jimin'in üzerine gitmemekti. Ben de öyle yaptım, Jimin arkasını dönüp lafı ağzıma tıktığında hafifçe gülümseyip ona arkasından sarılarak ikimizi de kaşık pozisyonuna soktum. Sonra da burnumu ensesine güvenle sürtüp uykuya dalmadan önce "Seni çok seviyorum Mimi, iyi geceler." diye sakince mırıldandım.

***

Ertesi sabah Jungkook ve Jimin'le Busan maceralarının anlatıldığı ancak bir öğrenci evinde ne kadar malzeme varsa o kadar onlarla yaptığımız kahvaltının ardından bir böcek ilaçlama merkezi araştırma işine girişmiştik. Uygun fiyatlı bir böcek ilaçlama şirketiyle konuştuğumuzda bize evi 1 gün kullanamayacağımızı söylemişlerdi. Neyse ki Jimin vardı ve bugün hafta sonu olduğu için mutluydum, en azından bu saçmalıklar derslerimi etkilemeyecekti. Sadece tek derdim Jungkook'du çünkü Jimin yine bütün nezaketiyle ona evinde kalabileceğini söylemişti ve o da bayıla bayıla kabul etmişti. Baş belası alfa yine tepemizdeydi yani.

Ama düne göre bugün biraz daha sakinleşmiştim. En azından ben öyleydim çünkü söz konusu evim olduğunda yaşadığım güvenli alandan çıkmak hem benim hem de omegamın huzurunu fazlasıyla bozuyordu. Ayrıca Jimin dün geceden sonra üzerime çok fazla gelmemişti bu yüzden benim de gereksiz çıkışlarım durulmuştu. Neden bu kadar hırçınlaştığımı ben bile bilmiyordum, sadece bir anda çıkışıveriyordum ve kendime engel olamıyordum. Düşündüğümde bunun tek sebebi Jungkook'a bu konuda olan öfkemdi, evim onun saçma sapan ikinci el dolabı yüzünden böceklenmişti. Üstelik ilaçlamadan sonra evi temizlemeliydik, bir dünya iş vardı. Benim gibi üşengeç birine yüklenen fazla sorumluluk yüzünden ağlayarak yastıkları yumruklamadığıma şükretmeleri gerekiyordu. Mızmızlanmama ve öfkeme katlanacaktı yani.

Araştırdıklarımız içinden bir ilaçlama şirketiyle anlaşıp birlikte eve gittiğimizde ben içeri girmedim, kapıda bekledim ama görevlilerin ne yaptığını görmüştüm. Bu yüzden de Jimin'in evine doğru yan yana yürüdüğümüz yolda "Bin tane iş çıktı başımıza işte. Mutfak dolaplarının arkasına kadar sıktılar ilacı." diye söylenerek oflayıp pufluyordum.

"Amma abartıyorsun, o kadar da değildi."

"Hayır gördüm, mutfak dolabının arka tarafı kırıktı açıklık görünce arkasına kadar soktu ilacı. Nasıl temizleyeceğiz orayı ki? Ya ilaç kaldığı için zehirlenirsek?"

"Ağzından bal damlıyor gerçekten, bu kadar pozitiflik sence de çok değil mi güzelim?"

Güzelim mi? Mhh...

Bakışlarımı kullandığı kelime yüzünden yürürken ona çevirdim istemsizce. Güneş batmaya başladığı için yan tarafından vuran turuncu ışıklar hafif bronz tenini altın gibi göstererek yutkunmama neden oldu. Omegam heyecanlanmıştı ve benim de ayağım kurdumu haklı çıkarırcasına lanet olasıca bir taşa takıldı, öne doğru tökezledim. Böylelikle Jungkook da beni dirseğimden yakalayarak düşmeme engel oldu. Aynı hızda da alfanın çikolata kokusu burnuma dolduğu için feromonlarım hazırlıksız yakalandığım bu durum karşısında bir miktar artış gösterdi. Çünkü ellerinin kolumu kavrayış şekli, düşmemem için beni kendine çektiğinde göğsüne yaslandığım sırtım ve kıyafetlerine rağmen alfasından kaynaklı cayır cayır yanan tenini hissedişimin verdiği hisse oluşan özlemim açığa çıkmıştı. 

Hayatımdaki eksiliği farkındaydım, öfkelenme sebeplerimi, ani parlayışlarımı ve özlemini çektiğim şeyi çok iyi biliyordum. Son bir yılda o kadar değişmiştim ki, gerçekten de bazen kendimi tanımakta zorlanıyordum. Evet bazen alfalara kur için cilveyle yaklaşıyordum ama Suho'dan beri bunu ileri götüremiyordum. Daha çok kırılmaktan korkuyordum. Tam olarak Jimin'in bahsettiği şey aslında buydu ama ben koca bir aptal olduğum için yine aklıma Suho'yu getirdim ve Jungkook'dan hemen uzaklaştım.

Jungkook ise kısa süreli içinde bulunduğum bu durumu fark etmemiş gibi yürümem için beni ittirip biraz önceki tökezlememe karşılık "Sen hayatı bu negatiflikle şansa yaşıyorsun ben sana diyeyim." dedi. Ben de hala daha gümbürdemekte olan kalbimi dizginlemeye çalışarak çıkıştım ona.

"Senin yüzünden. Sen yanımda olduğundan beri burnum boktan kurtulmuyor."

"Bak nasıl oluyor biliyor musun sen konuştuğunda...Bıdı bıdı bıdı. Aynen böyle."

Alfa eliyle çok konuştuğumu göstermek için hareketli bir ifade yaparken yanağındaki çukuru ortaya çıkardı. Beni umursamayışı yüzünden kaşlarımı çatıp onu sertçe dirseklemeye çalıştım ancak başımın tepesinden tutarak beni kendinden uzaklaştırıp ekarde etmeyi başardı.

Yol boyu bunu tartışmıştık, Jungkook'a göre sorun tamamen benim evrene yanlış enerji göndermemden kaynaklıydı çünkü hep kötü düşünüp kötüyü çekiyormuşum, biraz pozitif düşünerek yönlendirme yapmam gerekliymiş. Başımda bin türlü şey varken bunu nasıl yapabilirdim ki? Cidden, ona başıma gelen ve onun da içinde bulunduğu bir dizi saçmalığı anlattım çünkü tüm bunlar varken evrene pozitif enerji göndermeyi düşünemiyordum bile.

Ve abartmıyorum, gerçekten yol boyu bunu tartışıp durduk. Genelde ben söylendim, bütün olumsuzlukları üzerimize çekecek kadar cümle kurdum o ise hep beni gülerek savuşturdu. Fark ettim ki, ben ne kadar söylenirsem söyleneyim Jungkook asla büyük tepkiler vermiyor, aksine her şeye inanılmaz bir pozitiflikle yaklaşıyordu. Hatta çoğu noktada ben bile hafifçe tebessüm ederek susması için omzunu tokatladığımı bile itiraf edebilirdim. Bu durum beni biraz şaşırttı doğrusu çünkü onu bu kadar kolay adapte olmayı beklememiştim, şeytan tüyü dedikleri şeyden vardı muhtemelen. Ki baskın alfa olmasına rağmen bunu boyun eğdirerek ya da sertçe yapmıyordu, tamamen kişiliğinden kaynaklıydı. 

Yine de huylu huyundan vazgeçmezdi. Şu an ona alıştığımı, sohbetinin de keyifli olduğunu düşünüyordum ancak bunu tamamen kabullenmem için biraz daha zaman gerekiyordu. Sonuçta herkesin evindeki kaçak duvar yıkılıp bir anda ev arkadaşı olmuyordu ve bir de o kişi dolandırıcı çıkmıyordu.

Tartışmamızın, daha doğrusu benim söylenmelerimin devam ettiği nokta Jimin arayana kadar sürdü. Hatta, uğradığımız markette bira markası seçerken de, yemek seçeceğimiz restoranı kararlaştırırken de devam etti. Ben o kadar şanssızdım ki taş kağıt makasta yeniden yenildim. Hatta ve hatta poşetleri kimin taşıyacağı konusunda bir taş kağıt makas daha yaparak yenilmeye doymamış, somurtarak taşımıştım tüm poşetleri.

Bütün gururumu ayaklar altına alıp omegamı kullanarak Jungkook'a bari merdivenlerden çıkarken yardım et dediğimde bile bir süre yüzüme bakmıştı. Biraz daha zorlasam ve biraz daha bana baksa kabul edeceğinden emindim ama bana kanmamış, kafamın üzerini pat patlayarak yavaş çık yorulursun diyerek önden önden gitmişti. Elimde poşetlerle sürüne sürüne çıkmıştım merdivenleri. Ve Jimin'in bir oda bir salon evine nefes nefese girip bir yandan da söylenirken burada olduğunu bilmediğim ve tanıdığım sesi duymak beni gülümsetmişti "Yine ne yaptınız da bıcır bıcır omegayı dırdırcı birine dönüştürdünüz?"

"Hyung!" diyerek elimdeki poşetleri bıraktım ve pencere dibinde sigara içen Hoseok hyungun yanına koşturarak sıkıca sarıldım. En çok nazımın geçtiği ve beni iki Busanlıdan koruyacak yegane alfanın burada oluşu elbette beni fazlasıyla mutlu etmişti. Ayrıca onun da yüzü gülmüştü.

Eliyle hafifçe beni sararken sigarasını dikkatle benden uzaklaştırdı "Dur yakacağım şimdi bir yerini."

"Bir şey olmaz," kendimi geri çekip ona baktığımda üzerinde Jimin'in evinde bıraktığı ayrı takımların eşofmanlarını giydiğini fark ettim. Ev kıyafetlerine nazaran yapılı olan kızıl saçları bana bugün arkadaşlarıyla ve flörtleştiği sevgili adayıyla dışarı çıkması gerektiğini hatırlatmıştı ancak şu an buradaydı "Bekle, sen neden buradasın bir şey mi oldu?"

"Oldu işte bir şeyler. Yemekte anlatırım." bir şeyler daha ekleyecekti cümlesine ama Jungkook'u gördüğünde dikkatini ona yönelterek eliyle bir selam verdi "Hoseok ben. Sanırım sen de Taehyung'un yumurtadan çıkan ev arkadaşısın."

Jungkook, Hoseok hyunga gözlerini kısarak güldüğünde aynı şekilde karşılık verdi "Sanırım öyleyim, Jungkook ben de."

İkisinin tanışması kısa sürdü ama iki alfaya göre feromon savaşları yapılmadı. Çünkü birçok baskın alfa, kendisi gibi baskın bir alfayla tanıştığında sidik yarıştırır gibi üstünlük kurmaya çalışırdı. Özellikle ortak arkadaşlar varsa alfalar daha sahiplenici olurdu. Tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda ikisi de oldukça samimi bir tanışma yaşadığı için rahatlamıştım. Ki zaten aksini de beklemiyordum, Hoseok hyung asla öyle biri değildi ve Jungkook da fazla sakindi.

Hoseok hyung bakışlarını Jungkook'dan çekip gülümseyerek yeniden bana baktığında eliyle sarı saçlarımı dağıtıp bir çocukmuşum gibi davradı "Yine bahtsız bedeviliğin zirvesini yaşamışsın, Jimin anlattı."

"Yaa, sorma... Bir dolap bir kurumuş çiçek ve bir deste uno yüzünden başımıza gelmeyen kalmadı."

"Evrene sürekli negatif yollarsan başımıza taş da yağar."

"Umarım kafana denk gelir de yarılır." dedim Jungkook'un cevabına ithafen. Sonra da düşmemek için Hoseok hyungun koluna tutunup karşımdaki alfaya tekme atmaya çalıştım ancak başarılı olamadım. Bunun üzerine Jungkook taklidimi yaparak yanımızdan Jimin'in yemek paketlerini açmasına yardım etmek için gitti. Ben de fırsattan istifade nazımı kullanarak hyunga geri dönüp derince bir nefesle baktım "Sadece sessizce okulumu bitirmek isterken bir anda ne oldu baksana."

"İyi anlaşıyor gibi duruyorsunuz ama?"

Şaşkınlıkla ağzımı kocaman açarak baktım ona. Oradan bakınca nasıl gözüküyordu bilmiyorum ama Jungkook'a gıcık oluyordum ve bunu da belli ettiğimi düşünüyordum. Lafı ağzıma tıkışları, beni sürekli savuşturması, parlak bir yaramazlıkla bakan gözleri ve sürekli sırıttığı için yanağında oluşan o derin çukur beni gıcık ediyordu. Hele o hareketleri yok muydu... Dünyanın en gıcık alfasıydı.

"Onu uykusunda boğmak istiyorum ne iyi anlaşmasından bahsediyorsun hyung?" derken omegam bütün düşüncelerimin tam tersine savundu.

Bütün düşündüğün şeylerin alfa hakkında hoşuna giden özellikler olduğunun umarım farkındasındır.

Hiç de bile!

Bakalım nereye kadar inkar edeceksin.

Omegamla tartışırken bir yandan da düşünmemeye çalışmak zordu çünkü aptal kurdum hep beni yönlendirmeye çalışıyordu. Ne söylediğini bile bilmediğine emin olduğum içinse bu tartışmayı fazla uzatmadan susmayı ve Hoseok hyungu dinlemeyi seçtim.

Hyung, Jimin'le poşetleri açarak masayı kuran ve çoğu zaman da ettiği derin sohbette gülümseyip duran alfayı şöyle bir süzerek omuz silkmişti "Bilmem. Genelde ilk tanıştığın insanlara karşı pek konuşkan olmazsın, her zaman susarak izlemeyi tercih edersin. Ama ona sataşıp durdun ve o da hiç tepki vermeden seni savuşturdu. Anladığım kadarıyla da ev meselesi olduğundan beri böyle devam ediyor gibi görünüyor."

Bunu yolda gelirken ben de fark etmiştim. Birbirimizi pek tanımıyorduk hatta duvar yıkılınca tanıştığımızı söylemek daha doğru olurdu. Birbirimizin nazını çekmek zorunda da değildik ama Hoseok hyungun söylediği gibi Jungkook fazlasıyla ılımlıydı, beni çok güzel idare edip savuşturmayı başararak lafı ağzıma tıkıyordu. Normalde biri lafı ağzıma tıkıştırsa kavga ederdim ama Jungkook'la hiç böyle bir aşamaya geçmemiştik. Ne kadar sürerdi bilmiyordum ama şu an için birlikte yaşamaya mecburduk.

Omuz silkerek "Bilmiyorum." dediğimde Hoseok hyung, sigarasından bir duman alıp camdan dışarı üfledi ve yüzüne şapşal bir gülümseme kondurdu "Eğer aynı evde kalmaya sürdürecekseniz daha uyumlu olmaya çalış. Belki bakarsın Jimin'le olduğunuz gibi olmuşsunuz."

"Kimseyle Jimin gibi olamam hyung."

"Belki Suho gibi olur?"

Konunun Suho'yla alakasını çözemediğim gibi kurdumun dikkat kesilmesini ve kalbimin de hafifçe hızlanışını durduramadım. Suho'dan önce hiç sonuna kadar direttiğim bir ilişkim olmamıştı, açıkçası kimseyi daha ileri seviyede düşünmemiştim ve Jungkook'a baktığımda da bu böyleydi aslında ama bazı noktalarda kafamı karıştırdığı kesindi. Bu yüzden konuyu dağıtmak için göz devirerek "Kaderimde eğer böyle bir şey varsa isyan ederim. Jimin giriyor senin de aklına değil mi?"

Hyung imayla güldü ancak cevap veremeden Jimin hepimizden önce yerleşip oturduğu masaya gelmemiz için bağırdı. Biz de sohbeti kesip onlara katılmak zorunda kaldık ama konunun üzerine daha fazla gitmediğimiz için memnun olmuştum.

Hyung bir uçta, Jimin diğer uçtaydı ve masanın karşısı duvara yaslıyken ben Jungkook'la yan yana oturuyordum. Çok da geniş olmayan masada bolca yemek vardı, ilk başta alırken gözüme fazla gözükmüşlerdi ama şimdi baktığımda yetecek gibi duruyordu. Üstelik bir de Jimin'in babasının gönderdiği yemeklerden de vardı masada. Onlar da dahil olunca bir öğrenci evine fazlasıyla lüks, son derece keyifle başlamıştık yemeklerimize. 

Ortadaki tabaktan çubuğuma sebzeyle sotelenmiş tofuyu alarak ağzıma götürdüğümde kaşlarımı çatmış Hoseok hyungu dinliyordum. Anlattığına göre flört adayı ve diğer arkadaşlarıyla çıktığı yemekte ufak bir tartışma yaşanmıştı. Bu tartışma sonucunda ise kızla düştükleri fikir ayrılığı sonucu bir daha görüşmeme kararı almışlardı. Ancak Hoseok hyung bunu kendine ve alfa gururuna yediremediği için bizimle de tartışarak görüşümüzü almak istemişti.

"Bir saniye," demişti Jimin yemek çubuklarıyla ortadaki perilla yaprağını ustalıkla bir diğerinden sıyırarak "Cidden tek sebebi bu mu? Dohyun'a bir tane perilla yaprağını ayıramadı diye yardım ettin diye mi yani? Çocuğun beta olmasını geçtim, o senin arkadaşın?" 

"Ben de aynen böyle söyledim."

"Bu çok saçma. Ne düşünüyordu ki?"

"Aniden aramızda aşk başlayacakmış!"

"Böyle bir bahaneyi ilk kez duydum."

Jimin kızın tavırlarına yükselirken bahsettikleri konuyu düşünüyordum, bir yandan da çubuğumla aldığım eti pilavla birlikte ağzıma götürmekteydim. O ve Hoseok hyung pek çok açıdan birbirine benziyordu, yerine göre kıskançlık ederlerdi. Ama ben pek öyle değildim, omegam bağlandığı kişilere fazla düşkündü ve bazen dozu arttırabiliyordu. Özellikle Suho ile olan toksik ilişkimi düşündüğümde ve Suho'nun sırf Hoseok'un çoraplarını giydim diye ortalığı birbirine kattığını düşünürsek ben de bu gibi şeyleri problem etmeye başlamıştım. Ama biraz da olsa bu göze göz dişe dişti onunla. Muhtemelen böyle bir durumda ben kalsam ben de flörtünün davrandığı gibi kıskanırdım. Ama hemen bitirir miydim orası değişirdi.

Hoseok hyung içkisinden bir yudum aldı ve hiç konuşmadan yemek yiyen Jungkook'la benden tarafa bakındı. Genelde ters düştüğümüz için pek yorum yapmamıştım ama onun bir destek belirtisi beklediği belliydi bu yüzden hızla sormuştu "Siz ne düşünüyorsunuz? Sevgiliniz arkadaşınıza perilla yaprağını ayırması için yardım edemez mi?"

"Olmaz, edemez."

"Edemez."

Jungkook'la aynı anda aynı anlama çıkan cümleyi kurarken nedense aynı fikirlere sahip olmamız bana garip gelmemişti bu yüzden de yemek yemeğe devam etmiştim normal bir şekilde. Ancak gözümü Jungkook'a kaydırmadan da edememiştim çünkü kimse fark etmemişti ama hafifçe kaşlarını çatmıştı iştahla çiğnediği yemeğini yerken ve her ne düşünüyorsa hafif de olsa feromonlarının bitter çikolata gibi acımtırak kokusu burnuma ulaşmıştı hemen yanımda oturduğu için. Sanırım hayal etmesi bile sinirlenmesine bir sebepti ve bu da onun ilişkilerinden kıskanç olduğunu gösterirdi.

Elbette bu tepkimiz Jimin ve hyungun sorgulamasına neden olmuştu ve ikisi de peş peşe atlamıştı.

"Neden olmazmış?" 

"Sonuçta arkadaşız."

Jungkook ağzı dolu bir şekilde sırtını dikleştirmiş başını da iki yana sallayıp ı-ıh diye bir sesle karşılık verirmişti olumsuzca. İki kaşının ortasında da hala biraz evvel çattığı için minik bir çizgi vardı. Lokmasını yuttuğu anda verdiği tepkinin ardından konuşmaya başladı hızla "Ne olacağını asla bilemezsin. Perilla yaprağını soyarlar ve bir bakmışsın el ele tutuşmuşlar. Sonra da-"

"Aşık olurlar," diye ekleme gereği hissettim ağzımdakini çiğnerken. Jungkook yemek çubukları ve dolu yanaklarıyla haklı olduğumu gösterir gibi sesini yükseltti "Evet! Aşık olurlar. Ve sonunda evlenebilirler!"

"Neden bir perilla yaprağı yüzünden evlensinler ki? Birbirimize karşılıklı güvendiğimiz sürece önemli olmamalı."

"Aynen öyle hyung. Hem, bunun birbirimize içki doldurmaktan ne farkı var. Böyle düşününce farkı anlamak daha kolay bence."

Hoseok hyung, Jimin'in verdiği örneği mantıklı bulmuş olmalı ki buyur bakalım bir de bunu açıkla gibi bir el hareketiyle ikimizin de açıklama yapması için bekledi. Yine ilk Jungkook konuştu ve ben de omuz silkerek söylediğine onay verdim.

"İçki doldurmakta sorun yok."

"Evet, onda sorun yok."

Jimin gözlerini kısmış ikimize bakınırken biraz da meraklı bir havaya bürünmüştü, sanki tepkilerimizi ölçmek için özellikle ısrar ediyor gibiydi "Perilla yaprağı ve bunun arasındaki farkı anlamadım."

"Evet, aynı şeyler. Hiçbir fark yok."

Jungkook iki elini avuç içleri birbirine bakacak şekilde yan tutup ikisi arasındaki ayrımı anlatmak için masaya dik bir şekilde hafifçe bir kere vurdu "İçecek doldurmak kültürel bir şeydir. Perilla yaprağı ayıklamak değil. Bu bir savaş ilanıdır. Olmaz bunu kabul edemem."

"Gidip motor becerilerini geliştirsin ve perilla yaprağını kendi ayırsın. Ben de edemem, kimse kusura bakmasın."

"Haklı."

Jimin dudaklarını yaramazca içe katlayıp gülümserken eline aldığı bira şişesini Hoseok hyungun masada duran şişesine çarparak "Siz ikinizin mağarası ortak sanırım." dediğinde hiç oralı olmadım fakat ilk kez pek sağlıklı görünmeyen sağlıklı bir diyalog kurduğumuz için bir miktar rahatladığımı hissetmiştim. Ve sanırım omegam da bu durumdan memnundu çünkü alfa ile iletişime geçmek benimle arasındaki bağı sıkıştırmış, içimdeki öfkeyi dizginlemişti.

Jimin bana göz kırparak imayla bakınırken ona gözlerimi açarak çıkıştım ve omuz silkip içkisini içmeye geri dönmesini sağladım. Sonra da gözlerimi yeniden Jungkook'a çevirdim ve baskın bir alfa olmasına rağmen tatlı tatlı Hoseok hyung ile konuşmasını dinledim. Aurası rahatsız etmiyordu, hatta onun yanında kendimi fazlasıyla çirkef birisi gibi hissetmeden duramamıştım. Dediğim gibi, normalde gerçekten böyle biri değildim, hatta Suho çoğu zaman bir bebek gibi hareket ettiğimi söylerdi, bence gerçekten her şeyin beklediğimden farklı ve garip ilerlemesiyle ilgisi vardı. Kesinlikle uyum sağlamaya çalıştıkça bunu aşacağım konusunda bugün biraz anlayış içerisine girmiştim.

Bir başka sohbet içerisine girip vaktimizin çoğunu masada geçirerek gece yarısını biraz geçirince peşi sıra gelen esnemeler artık uyumamız gerektiğini belli etmiş, ayaklanmıştık. Hoseok hyung ve Jimin'le yatak odasına geçerken ben de peşlerine takıldım beklemeden.  Fakat daha yatağa geçmek için yürümeye kalmadan Jimin kazağımın ucundan tutarak beni engelledi "Hayırdır, sen nereye?"

"Uyuyacağım?"

"Sen salonda uyuyorsun."

"Aynen uyudum bak." diyerek ona bir orta parmağımı gösterdiğimde yeniden gitmek için yürüdüm ama bu kez daha sert bir şekilde beni çekmiş ve sonra da parmağını gözümün önünde sallayarak konuşmuştu "Üzgünüm ama Hoseok hyungu bir alfaya kaptıramam. O benimle uyuyacak siz de içeride ayaklı başlı yatarsınız. Hatta çok isterseniz başka pozisyonlarda da olur, nasıl rahat ederseniz artık."

Çatık kaşları, hafifçe tebessüm halindeki dudakları ve kafasındaki sinsi planları işleme geçirmeye odaklı parlak gözleri ciddi olduğunu gösteriyordu.

"Şu an ne söylediğinin farkındasın değil mi?"

"Gayet farkındayım."

"Jimin-"

"Hadi, kışt kışt!"

Umutla yatakta yayılmış bizi izleyen hyunga bakındım. Hyung pek oralı değildi hatta keyifle ağzı bir karış gülüyordu Jimin beni kapıya doğru göğsüme bastırdığı yastıkla itilirken. Ben yine de bir umut "Hyung-." dedim ama kapı çoktan suratıma kapanmıştı. Sızlanmayla kapıya yumruk atar gibi yapıp küfür ettim ve burnumda soluya soluya arkamı dönüp açık olmasına rağmen küçük duran koltukta boylu boyunca uzanmış telefonuyla ilgilenen alfaya baktım. Ufak adımlarla suratım asıkça ve elimdeki yastıkla ona doğru ilerlerken, bakışlarını telefonundan tepesinde beklemekte olan bana çevirince baştan aşağıya uzunca baktı.

Diz kapağımla kolunu ittirdim ve "Kay." dedim. Çünkü lanet olsun ki başka çarem yoktu.

"Sebep?"

"Kovuldum işte kay, ne uzatıyorsun."

"Neden kayıyorum, ayak tarafına yat."

Sıkıntıyla ofladım ve diz kapağımla bu kez daha sert bir şekilde kolunu dürttüm. Kimse beni birinin ayak ucuna yatırtamazdı "Ayağını ağzımın olduğu yerde görmeye niyetim yok alfa."

"O zaman üstümden atla, duvar tarafında uyumam ben."

"Offf!" dedim ve koltuğun üzerine çıkıp duvarla arasına geçtim ama bilerek gıcıklığına koluna basıp acıyla bağırmasına neden oldum. Ama tabii ki umursamadım çünkü daha büyük bir problemim vardı, duvarla arasında sıkışıp kalmıştım ve ben de onun gibi duvar dibinde uyuyamazdım. Alanımın darlığı yüzünden neredeyse büzüş büzüş olmuştum. Üstüne üstlük dün de burada uyuduğu için burnuma çalınan çikolata kokusu artık daha da fazla geliyordu.

"Biraz kay ya, sıkıştım burada." diye onu ittirirerek söylenirken Jungkook telefonu çoktan bırakmış ben nasıl rahatsızsam o da elini kolunu koyacak yer bulamadığı için debelenip durmuştu.

"Nereye kayabilirim kıç kadar yerde yatıyoruz."

"Biraz şuraya doğru-off."

"Oldu mu?"

"Hayır, biraz daha."

Yatağın içinde dönüp kendime alan açma çabamın fazlasıyla boğucu olduğunu farkındaydım ama o muhteşem pozisyonu yakalayamazsam uyumam imkansızdı, ki duvar dibi rahat değildi. Sürekli kıpırdandığım için ona çarpıp duruyordum, bir türlü rahat edememiştim. Bu durum Jungkook'u gerçekten bezdirmiş olmalı ki burnundan öfkeli bir nefes bıraktı ve ben daha ne olduğunu anlayamadan beni tuttu, üzerinden tek bir hamlede geçirip kendini duvar dibine beni de diğer tarafa koydu. Yorganla birlikte paket edilmiştim, anın şaşkınlığı yüzünden de bocaladığım için salak salak gözlerimi kırpıp bana tepeden bakarak iki omzundan beni sarsmakta olan alfaya bakınmaktaydım.

Yakınarak konuşmadan önce çikolata kokusundan ziyade hafifçe kızıla dönmeye başlamış irisleri saniyeler içerisinde eski rengine döndü ve bana "Tanrı aşkına," dedi "Dur artık, dur ve daha fazla hareket etme."

"Durdum."

"Ve lütfen uyu omega. Rica ediyorum."

"Tamam."

Sonrasında ise kalkıp ışıkları kapatmış ve bana hiç dokunmadan duvar tarafına geçerek sessizliğini devam ettirmişti. Nabzımı ve nefeslerimi düzene sokmak bir ömür gibi geldi, ancak bu kesinlikle beni baskıladığı için değildi. Omegam, ciğerlerime işleyen kokusunu soluyup gözlerinin renginin değiştiğini gördüğü anda büyülenmiş gibi kendini geri çekmişti. Üstelik buna karşı çıkabilecekken etkilenen tek kişi sadece omegam değil bendim de. Kelimenin tam anlamıyla tutulup kalmıştım. Tam da bu yüzden kendimi yorganın içine gömüp burnumun ucundaki kokusu bir türlü gitmek bilmezken ondan etkilendiğim için sinirlenmiştim de.

Bütün gece kafamın içindeki tilkiler yüzünden uyumayı başaramayacağımı düşünsem de uzun zamandır doğrudan uykuya dalamayan ben, bu kez uykunun kollarına çok kolayca kapılmıştım. Bu sırada da alfa sayesinde diye mırıldanan kurdumun sesini hayal meyal işitmiştim.

Chapter Text

Kış güneşinin en keskin saatlerinin aydınlattığı odada gözlerimi aralamamla Jungkook'un arkamdaki sıcak bedenini, enseme vurup duran nefesinin beni titretecek kadar uyuşturmasıyla aralamıştım gözlerimi. Bunu anlamam, bir şeyleri idrak etmem elbette çok sürmemişti ve bana temas bile etmediğini, sadece nefesini hissedişimi hesaba kattığımızda cidden kısa sürdüğünü söyleyebilirdim. Ancak bana değmiyorken bile beni terletecek kadar sıcak basmasına neyin sebep olduğunu anlayamamak düşüncelerimin çılgına dönmesine neden oldu. Üstelik buna bir de kokusunun sebep olduğu kalp çarpıntım eklenince omegam bastırılmış duygularımı eşelemeye başladı. Aslında bastırılmış duygulardan ziyade, uzun süredir muhtaç olduğum, olduğumuz hisleri dile getirmişti.

Göğsü nasıl da sıcacıktır şimdi.

Sokulmak istemez misin?

Eminim büyük ellerinin belini sarmalaması hoşuna giderdi.

Omegam konuşup dururken nefesimi tuttuğumu, tam da bahsettiği gibi ona sokulmuş olduğumu fark ettim. Bu gerçek anlamda uzunca zaman sonra bir alfaya bu kadar yakın olduğum ilk seferdi ve o kadar iyi hissettirmişti ki. Kokusu, sıcaklığı ve ah... O his... Kokusu üzerindeydi ve kokum da üzerindeydi. 

Gerek yoktu belki ama her yer feromoronlarımızın karışımı koksa da yine de üzerimi şöyle bir koklayıp çikolata kokusunu solurken buldum kendimi. Kokusunu üzerimde hissetmek garipti ama çok kısa bir an hoşuma gitmişti. Heyecandan ne yapacağımı şaşırarak gözlerimi kırpıştırıp etrafa bakındım. Nerede ve ne yapıyor oluşumu fark ettiğim anda ise gerçek dünyaya geri döndüm.

Enseme değen nefesiyle daha da fazla ısınmaya başladığımı hissederek kendimi yataktan nasıl attığımı bilemeden fırladım ve uzak bir köşeden sinerek alfaya baktım. Tabii alfa, asla uyanmadı, ağzını şapırdatarak sırt üstü döndü ve uykusuna devam etti. Ancak biraz önce dudaklarındaki hafif tebessüm yerini düz bir çizgiye, kaşlarının arasını da kırışmaya çevrildi.

Neden izin vermiyosun?

Sadece ufak bir dokunuş, ne zararı olabilir ki...

Hayır, dedim içimden inatla ve hemen ardından arkamı dönerek seslice kendi kendime fısıldadım "Tanrı aşkına, sus lütfen."

Beni hiç dinlemiyorsun.

"Çünkü mantıklı konuşmuyorsun!"

"Sen kendi kendine mi konuşuyorsun?"

Gözlerimi kocaman açarak arkamı döndüm ve tek kolu üzerinde kapüşonlusu kaymış, uykulu gözlerle bana bakan alfayla göz göze geldim. Ne olduğunu anlamaya ve çözmeye çalışıyor gibiydi ama arada sırada kendi içimde omegamla kavga ettiğimi nasıl açıklayabilirdim bilmiyordum. Ve bu özelliğim bir yana omegamın beni terletecek kadar sıcak düşünceleri de varken ne yapacağımı da açıklayamazdım. Tek bildiğim ve uzun zamandır da sığındım agresifliğe yönelmek en doğru seçim gibi gelmişti. Onu terslerken de seçimlerimi sorgulayan kurdumun arkadan sesini duymuştum.

Seçimlerin bok gibi.

"Ne olmuş yani konuşuyorsam?"

Alfa, bana kınayan bakışlar atıp götünü yan devirdiğinde gereksiz agresifliğim havada kaldı. Hatta ben bu agresifliği yemek masasında tüm huysuzluğumla sürdürürken bile beni savuşturmayı başarmıştı ki bu davranışına karşılık Hoseok hyungla Jimin bana arada sırada imayla gülümsemişti. Sanki bilmediğim bir şey biliyorlarmış gibi... Çünkü her şey garip ilerliyordu ve istemsizce kendimi koklarken buluyordum, onlar da beni sürekli yakalayıp dururken çaktırmamak için öfkeme sığınıyordum. Bu yüzden ben de uzun zaman sonra yaşadığım fakat bastırdığım duygular yüzünden omegamla kavga ederek somurtup durmuştum. Bunu gerçekten eve gidene kadar devam ettirmiştim. 

Hayatımda köşe bucak temizliği en son ne zaman yaptığım sorulsa muhtemelen hiç yapmadığımı söylerdim ancak bugün gerçekten bir ilki yaşayacağımı asla tahmin etmemiştim. İlaçlanmış evime girdiğim anda karşılaştığım manzara karşısında ensemdeki bütün tüyler diken diken olmuştu. Daha üzerimden genzimi yakan ilaç kokusunu, yerlerdeki yapış yapış hissi ve etrafta ters dönmüş ölü hamam böceklerinin şokunu atamadan Jungkook tarafından içeri çekilmiştim. Böceklerin üzerinden sekerek giderken istemsizce yüzümdeki iğrenme ifadesi bütün yüz kaslarımın ağrımasına neden oldu.

"İğrenç," dedim kollarımı kendime sararken "İğrenç, iğrenç, iğrenç. Böceklerden nefret ediyorum."

"Şu nefretine biraz ara ver, temizlikten sonra devam edersin."

Tezgahın altından bir bezle kova çıkartıp bana uzatırken "İş paylaşımı yapalım." deyince elini ittirip tuvaleti gösterdim "Banyo benim."

"Banyo ve odan. Salon ve mutfak da benim."

"Ben sadece tuvaleti temizleyecektim. Anlaşma yapmıştık."

Jungkook hiç oralı olmadan kucağıma temizlik kovalarını ve bezleri kitleyip omzumdan ittirerek beni ilerletmeye başladı. Ona direndim ancak sıcak elleri ve geri gitmek için yaslandığım göğsünün sertliği bana engel oldu ve kolayca beni tuvaletin içine ittirdi "Bu ekstrem bir durum omega. Acil durumlarda acil durum kuralları uygulanır."

"Ne saçma bir kural böyle. Bunu şimdi uydurdun-"

"Hoop!" elini havaya yumruk yaparak laf kalabalığı yaptı. Bunu yaparken yüzünde tarif edemeyeceğim kadar büyük bir gülümseme, gözlerinde ise evrenin en parlak yıldızları vardı sanki ve ben ona kilitlenmiş vaziyetteyken son sözünü söyleyerek gitmişti "Artık bir kural oldu."

Kapalı kapıya gözlerimi kırparak bakarken neler olduğunu anlamaya çalışmıştım. Gözlerine kilitlenmek bir anda kafamı karıştırmış ve bundan faydalanarak evin kurallarına acil durum maddesi eklemişti. Ben de resmen öylece kabul edivermiştim. Oflayarak  bezi kovanın içine attım. Sinir bocuzuydu, alfa, gerçekten beni sınamak için gelmişti bu hayata.

El bebek gül bebek büyümemiştim asla ama bu kadar da değildi. Hiç böyle bir durumla karşılaşmamıştım.Yapış yapış mermerlere yıkanması gereken kilime ve ters dönmüş hamamböceğine iğrenerek bakarken bunun altından nasıl kalkacağımı düşünmeden edemiyordum doğal olarak.

Ellerimi belime koyup derince bir nefes aldım ve kendimi sen nelerin altından kalktın be Taehyung, bunların altından mı kalkamayacaksın diye motive ederek elimdekileri lavabonun içine bıraktım. Sonra da önceliklerimi sıraladım. İlk başta odama giderek üzerime temizlik için rahat şeyler giymiştim. Sonra yeniden banyoya girerek kirli sepetinin ıslanmaması için dışarı çıkarttım, peşi sıra da uzun bir faraşa böceği ittirmek için çabaladım. Ve inanın bana böceği almaya çalışmak on dakikamı götürmüştü, her an canlanacağından korktuğum için ölü olduğunu bilsem bile huylanmıştım. Sonunda ise bütün gururumu ayaklar altına alarak ayaklarımı sürüye sürüye yerlerin kabasını viledayla almaya çalışan alfanın yanına yürüdüm.

Alfa, sesinin kusursuzluğunun fısıldarken söylediği şarkıyla bile mükemmel olduğunu belli edercesine adını hatırlayamadığım ancak bir kız grubu olduğunu bildiğim bir şarkı mırıldanıyordu. Bu yüzden de beni fark etmemişti onu tişörtünden çekiştirene kadar.

"Shh," dedim somurtkanca dudaklarımı büzerken "Baksana bir." Jungkook viledayla bana döndüğünde sorar gibi bakınca doğrudan çıkartım cümleleri "Tuvaletteki böceği alamıyorum. Yardım etsene bana."

"Ölü değil mi?"

"Ya canlanırsa?"

"Bu kadar ilaçtan sonra canlanırsa yaşamayı hak etmiş demektir."

"Dalga geçme ya, ciddiyim."

Bana uzunca baktı baştan aşağıya kadar. Sorgulayıcı bir tavır yerine son derece alaycı bir ifade takınıp çarpık bir gülüşle taçlandırdığı ince dudaklarından kelimeler dökülürken oldukça keyifli görünüyordu.

"Ölü bir böcekten mi korkuyorsun cidden?" 

"Sana soranda kabahat zaten. Siktir et ben hallederim tamam." diyerek bütün keyfimi kaçırdığı ve gururumun üzerinde zıpladığı için kendi başıma halletmeye kadar verdim. Arkamı dönüp kaşlarımı da çatarak tuvalete doğru yürüdüm ama Jungkook başımın tepesinden tutarak beni geriye çekti kendini de ileri iterek önümden tuvalete gitti hızla. Arkasından bakarken bütün öfkemin anında eriyip gitmesine ve yüz ifademin zafer gülümsemesine dönüşmesine izin verdim. Peşinden ördek gibi koştur koştur giderken de istediğimi kabul ettirmenin zevkini benden misliyle çıkartacağını bilemedim.

Jungkook ben kapının dışında beklerken klozetin yanından birkaç yaprak tuvalet kağıdı koparttı ve eğilerek tek seferde benim on dakika mücadele sonucu faraşa koyamadığım hamam böceğini alarak doğruldu.

Mantık olarak, normal şartlarda sıradan bir insanın yapacağı iki şey vardı. İlki klozetin içine atıp sifonu çekmekti ikincisi ise klozetin yanındaki çöpe atmaktı. Ancak Jungkook'un sıradan insan kategorisinde olmadığını peçeteyle tuttuğu böceği yaramaz çocuklar gibi üzerime atar gibi yapıp diğer elindeki peçeteyi attığında tam anlamıyla tescillemişti.

"Böö!" diyerek attığı ve böcek sandığım peçete yüzünden çığlık kıyamet bağırarak evin içinde koşturmaya başladım bir yandan da sanki üzerimdeymiş gibi silkelenip durdum.

Hareketlerimi dışarıdan biri görse muhtemelen deli zanneder ve hızla yanımdan uzaklaşırdı. Ama kendimi kontrol edemiyordum, böcek üzerimde hareket ederken nasıl olur da öylece hareketsiz durabilirdim bilmiyordum. Üstelik Jungkook ben bağırıp dururken arkamdan gelmiş beni tutmaya çalışıyordu.

"Sen ne yapıyorsun geri zekalı! Al onu üzerinden! Al!"

"Tamam, dur, şaka yaptım. Boş peçeteyi attım sadece."

"Dolandırıcısın sen ya, nefret ediyorum senden. Ne diye atarsın ki zaten! Korktuğumu söylemiştim sana."

Jungkook elleriyle beni tutarak kendine çekerken daha fazla çırpınmamamı sağladı, pişmiş kelle gibi sırıtarak "Tamam, tamam sakin ol. Bak, hiçbir şey yok işte, şaka yaptım..." dedi ve üzerimi silkelemeye başladı. Nefes nefese ona baktım kaşlarımı çatarak ve yaptığı eşek şakasına karşı ardı ardına vuruşlarla cevap verdim. Ufak tokatlarım vücudunun rastgele yerlerine denk geldi ve Jungkook kendini korumak için eliyle siper aldı.

"Aptal! Bir daha böyle bir şaka yaparsan seni öyle bir döverim ki alfalık gururun yerle bir olur! Duydun mu beni?!"

"Ahh! Tamam dedim ya, vurma, bir daha yapmayacağım."

"Hele bir yap, bak o zaman ne oluyor." yüzünü gizlediği kollarının arasından gördüğüm sırıtışıyla son bir kez daha vurup çıkıştım ona "Gülüyorsun bir de hala, inanamıyorum."

"Ama ne yapayım, köşede bana masumca bakarken çok üzerine böcek atılası duruyordun, dayanamadım."

Gerçekten ama gerçekten bu adam benim sınanmam için gönderilmiş, bütün özellikleri itinayla gıcık etmek üzerine seçilerek gönderilmişti. Başımın büyük belada olduğunu biliyordum ama bu kadarını da asla tahmin edememiştim ve şimdi onunla geçirdiğim her gün, her an tam anlamıyla bir komedi filmine konu olabilecek nitelikler taşımaktaydı.

Hala daha gülerek yaptığı eşek şakasını savunduğu için elimi yeniden vuracakmış gibi yapıp geri çektim ve büyük cüssesini ittirerek temizliğime geri gitmek için yürüdüm.

Nihayetinde böcek kalktığı için detaylı bir temizliğe girişebilmiştim. Önce yapış yapışlığın kabasını alarak başladım ve hemen ardından duvarla bağlı olan küvete girerek duş başlığını kaptığım gibi yerin mermerlerini ıslattım. Çamaşır suyunu döktüğüm mermerleri her daim küvetin içindeki kovada bulunan büyük fırçayla da fırçaladığımda iyice işlesin diye lavabo, klozet ve banyonun içini de süngerle çamaşır suyuna buladım. Tüm bunları yaparken oldukça eğlendim ve keyifle vakit geçirdim. Birçok kişi için tuvalet temizlemek külfet gibi dursa da ya da iğrenilse de ben fazlasıyla severdim. Hatta moralim bozuk olduğu zaman tuvaleti temizlemek bütün düşüncelerimden uzaklaşmama neden olurdu. Çoğu zaman da ödevlerim için muhteşem fikirleri bulmamı sağlardı. 

Çamaşır suyunun yeterince beklediğinden emin olduğumda geriye durulamak ve suyu çekpasla gidere yönlendirmek kaldığından beklemeden duruladım her yeri. Ve en sonunda, tertemiz olmuş banyoya gururla bakarak kendimden emince çıktım dışarı. Tabii belimin, ayaklarımın ve de kollarımın ağrısı tamamen ayrı bir konuydu, bunu duştan sonra bir ağrı kesiciyle halledecektim.

Odama geçmeden içeriye de bir göz atmadan edemedim. Jungkook bütün salonu tepetaklak ederek dilinde yine bilmediğim bir şarkı mırıldanıyor ve bir yandan da temizliğine devam ediyordu. Bitmek bilmeyen enerjisi hala yerindeydi, mırıldandığı şarkının ritminde hareket ederek bitmeyeceğini de ispatlıyordu.

Sağa ve sola sallanan kalçalarına, geniş omuzlarının hareketlerine ve tepeden topladığı saçlarının dalgalanışına odaklanmamak için büyük bir çaba harcayarak ona "Tuvalet bitti odama geçiyorum sonra da duşa gireceğim." diye bağırdım.

Banyonun aksine odayı temizlemek daha zor gelmişti. En azından banyoyu foşur foşur yıkayabiliyordum ama odayı silmek ölüm gibiydi. Zaten bu hayattaki en büyük zorluk benim için odamı toplamaktı ve şimdi bunun bin beter halini, ilaçlı ve yapış yapışken yapacaktım. Benim için korkunç bir deneyim olacağından şüphem yoktu. Sadece şükrediyordum ki odada böcek çıkmamıştı ve Jungkook'un bir başka eşek şakasına maruz kalmamıştım.

Tam da tahmin ettiğim gibi odanın içinde etrafta kalan kıyafetlerimi ve çarşafların hepsimi kirliye attım etraflıca da kabasını alacak ciddili bir silme işlemi gerçekleştirdim. Benim için tek sorun çift kişilik yatağın altıydı çünkü normal baza tipi değildi. Metal bir plaka altlığıydı ve kaldırmayı daha önce hiç denememiştim ve denediğimde pek de başarılı olamamıştım.

Ellerimi belime koyarak derince bir nefesle el mahkum, salona yürüdüm ve temizlik yapmaya devam eden Jungkook'un tişörtünden çekiştirdim. Çünkü omzunda demir bir bank sırtında da koca bir dolap taşıyan alfadan başka yardım seçeneğim yoktu elimde.

Jungkook, bir eliyle tuttup kaldırdığı bankın altını diğer eliyle temizlemeyi bırakarak bana döndüğünde göz devirip sordu "Bu sefer ne oldu?"

"Yatağın altını silmem gerek ama ağır olduğu için kaldıramıyorum."

"Ve güçlü kaslarıma ihtiyacın var?"

"Kaldırmak için gücüne ihtiyacım var desek daha doğru olur aslında."

"Yani hala aynı noktadayız, güçlü kaslarıma ihtiyacın var?" kaşlarını kaldırarak söylememi ister gibi baktığında ona bu kozu vermek dahi istemiyordum ancak gerçekten temizliğin bir an önce bitmesini istiyordum. Bu yüzden yüzümü buruşturup biraz bekleyip düşündüm fakat o çarpık bir gülüşle çok basitmiş gibi ifade etti "Sadece söyle gitsin."

"Şerefsizsin. Bilerek yapıyorsun." dedim sızlanarak.

"Seni gıcık etmek hoşuma gidiyor."

"Off. tamam. Güçlü kaslarına ihtiyacım var, oldu mu, mutlu musun?"

"Gururumun nasıl okşandığını tahmin bile edemezsin."

Yanağındaki çukuru derinleştirerek bankı yerine koydu ve yatak odama yürüdü. Peşinden gittiğimde çift kişilik yatağı tek eliyle çabasız bir güç kullanarak kaldırarak bana temizleyecek alanı genişçe sundu. Hayatımdan ondan saha gıcık birini görmediğim gibi ondan daha şovmeniyle de karşılaşmamıştım.

"Buyur bakalım omega,"

Sanki değerli bir şey sunuyor gibi abartılı bir reverans yaparak eliyle yatağın altını gösterirken hiç vakit kaybetmeden güzelce sildim. Sonra temiz bir bezle yeniden silerek daha detaylı bir temizlik yaptım. Bu süreçte ara sıra Jungkook'a baktım yoruldu mu diye ama hiç kıpırdamadan ve de rahatsızlık duymadan yatağı havada tutması beni bir miktar şaşırttı. Yani baktığımda yapılı oluşundan ve cüssesinden tabii bir de baskın bir alfa oluşundan kaynaklı gücünü tahmin edebiliyordum ama insan biraz da olsa yorulurdu değil mi? Jungkook'un tutuşunda bir gram değişiklik yoktu ve kıpırdamamıştı bile.

Eğildiğim yerde yeri silerken odayı incelemesi bittikten hemen sonra tek eliyle telefonunu çıkarttığında alfaya şöyle bir bakındım. Fakat baktığımda kirli düşüncelerinin yavaş yavaş kurbanı olduğumu fark ettim. Çünkü tanrım... Omegam delirmiş gibi bana sürekli bir şeyler fısıldıyordu. Ve o kadar haklıydı ki...

O güçlü kollarıyla kim bilir nasıl tutardı seni.

Ne güzel kavrardı belini.

Ve belki demir yatağı bile yamulturdu. Düşünsene...

Yanaklarımdan doğru başlayan sıcaklık yüzünden yerleri daha sert silmeye başlayarak kafamdaki tüm sesleri yok etmeye çalıştım ancak biraz geç kalmıştım. Feromonlarımın kontrolsüzce yayılmasına engel olamadım, olamadığım gibi de Jungkook'un sorusuna maruz kaldım.

"Feromonlarını kontrol etmekte hep zorlanır mısın yoksa kızgınlığın mı yaklaşıyor?"

Gözlerim anında onunkileri bulup kilitlendiğinde öylece kaldım. Ne cevap vereceğimi bilememiştim ve vereceğim cevabın mantıklı olacağından hiç emin değildim. Bu yüzden gözlerimi kırpıştırırken araladığım dudaklarımı kapatıp açmış ve ona "Bu sıralar omegamla biraz sorun yaşıyorum." demiştim. Bir nevi doğruydu yani.

Jungkook'un dipsiz bir kuyunun içine vuran sonsuz gökyüzü parlaklığına sahip gözlerine bakmayı sürdürürken dakikalardır sabit duran bedeni aksayarak yatağı hareket ettirmesine neden oldu. Suho varken temizlik yaptığımda yatağın altını hızlıca temizlerdim ve tedirgin olurdum düşürecek diye ama Jungkook bocaladığında bile tepki vermeden neden aksadığını anlamaya çalışmıştım. Bir eli anlık sanki canı acımış gibi göğsüne doğru gitmiş ve sonra hemen o eliyle yatağı tutan diğer eline destek olmuştu. Neden bocaladığını anlamamıştım, esasında sormak da istemiştim ama dişlerini sıktığını çenesinin kasılmasından dolayı sormamıştım.. 

Tepemde sabit duran yatağa bakınıp daha fazla oyalanmadan yerleri son bir kez silerek olduğum yerden çıkınca yatağı eski konumuna bırakan Jungkook'a mırıltı dolu bir teşekkür bıraktım. 

"Efendim, ne?" diye kulağını uzattı sanki duymamış gibi ama kesinlikle duyduğunu biliyordum. Gıcık, gıcık bir alfaydı.

"Teşekkürler."

"Duyamıyorum sesin çok alçak geliyor."

"Teşekkür ederim," diye sesimi yükselterek kirli bezi üzerine attım ve kahkahalarla odadan çıkışını izledim. Nasıl bir anda beni afallatıp bir an sonra da gülebiliyordu inanamıyordum. Bütün algılarımla oynamıştı iki saniyede.

Bir nefes aldım, sonra da yatak çarşaflarını geçirerek kalan temizliği hallettim. Güneş bu süreçte çoktan batmış, zaten faydası olmayan ısıları da yerini soğuğa bırakmıştı. Günün bir diğer mücadelesi ise gireceğim duştu yani. Ben kıyafetlerimi almış ısıtıcının şartelini açarken Jungkook da neredeyse bitirmişti temizliğini, son dokunuşlarını yapıyordu.

Çok isterdim gerçekten sıcak bir suyla bir saat boyunca derim buruşana kadar duş almayı ama alışmıştım bu evin macera dolu ısıtıcısına. On dakika ısıtıcının iki ayarına ulaşmasını bekleyip üçe geçirdiğimde kazandığım beş dakikayla saçlarımı köpürttüm ancak durulayana kadar kaynamıştı bile. Sonra üçten ikiye düşürüp beş dakika daha kazandım. Bu böyle tamamen kendimi temizleyene kadar sürdü ve en sonunda çıkıp durulandım.

Hava soğuduğundan üzerime kalın bir kazakla yünlü eşofman altı geçirmiş, saçlarımı kökleri ısınana kadar da kurutarak mis kokulu salona giriş yapmıştım. Jungkook da çoktan temizliği bitirmiş, banka uzanarak telefonuyla uğraşıyordu. Beni gördüğünde "Oh, çıktın mı?" diye doğruldu.

"Evet. Sen de girersin diye şartelini indirmedim."

"Hı-hmm... Yemek sipariş edeceğim, o gelene kadar girerim ben de. Pizza?"

"Ne oldu, hani hazır ürünler tüketmiyordun. Bir anda hamur yiyesin mi geldi?" dedim imayla bankın köşesine yerleşip ayaklarımı yukarı toplarken.

"Ayda yılda bir. Senin gibi hamur yanaklı olmaya niyetim yok."

"Bana bak-"

"Aman tamam tamam sustum." dedi ben ayağımla onu dürtüklerken "Seçenekli dilim olandan söyleyeceğim, ne istiyorsun?"

"Ekstra karışık ama mantarsız olsun. Bir de fesleğen sos koysunlar."

"İçecek?"

"Kola zero." telefonundan başını kaldırıp tam dalga geçecekken işaret parmağımı salladım ona "Sakın."

Dudaklarını içe katladı ve sinir bozucu gülümsemesini başını öne eğerek gizlemeye çalıştı. Bir süre ona baktım ters bir hareket yaparsa ayağımla vurmak için ama sakin durup bütün işlemleri tamamladığında ayağa kalktı "Tamamdır. Yarım saate gelir, ben duşa giriyorum."

Evinin eskiden kendine ait olan bölümündeki dolaplardan kıyafet alarak doğruca banyonun yolunu tuttuğunda ben de sigara içmek için balkona çıktım. Sigarayı iki dudağım arasına koyarak kapıyı kapattığımda balkonun da temizlendiğini fark ettim ve kaşlarımı kaldırdım. Sadece sigara izmaritleri bulunan boş koli hariç cidden pırıl pırıl oluşunun beni utandırdığını söylemem gerekiyordu. Genelde balkonla ilgilenmediğim için pek sık bu kısmı temizlemezdim ve en iyi tabirle bok götürürdü. Ama şimdi mermerden temizlik kokusu bile geliyordu.

Ayaklarımı yukarı toplayarak sigaramı içerken bu kez sadece durdum ve bekledim. Öyle çok yorulmuştum ki içimden instagrama girip Suho'ya bakmak bile gelmemişti ve whatsapp konuşmasındaki görüldü kısmına kafayı takasım yoktu. Sadece ve sadece, sessiz bir şekilde sigaramı içip bitirerek içeri girmeyi hedefledim. Cidden tam istediğim şekilde bunu yapıyorken Jimin aradı ve Itaewon'a gitme teklifinde bulundu. Birkaç sarhoş vakam yüzünden Suho'yla kavga etmiştim ama sebebi sadece bu değildi. Yapmamam gereken şeyler yaparak sabah pişman uyanıyordum bu yüzden o zamandan beri pek çıkmıyordum. Ki şu an da fazlasıyla yorgun olduğum için Hoseok hyung'la ona iyi eğlenceler dileyip sigaramı söndürerek içeri geçtim. Ancak içerisi de bir festival havasıyla konser salonundan farksız olacağını hesaba katmamıştım.

Balkonun kapısını açtığım anda banyodan yükselen şarkı sesi ve Jungkook'un eşlik edişi beni duraksattı. Temizlik yaparken mırıldandığı şarkılardan az çok korece kız gruplarına ait bir şeyler olduklarını anlamıştım ama kız gruplarının tam anlamıyla fanı olduğu gerçeği banyodan yükselen sesle bende apayrı bir şok yaratmıştı.

Anti-ti-ti-ti fragile, fragile

Anti-ti-ti-ti fragile*

Yüzümde nasıl bir ifade vardı emin değilim ama kapıyı kapatıp salonun içine doğru yavaş adımlarla yürürken bunun basit bir hayranlık olmadığından emindim. Bir festivalde kendinden geçercesine coşkuyla eğlenen bir adamdan hiçbir farkı yoktu sesi şu anda ve işin en saçma tarafı gözümde dans eden halinin canlanışıydı.

Kocaman baskın bir alfanın genç kız gruplarından birinin konserinde eğlenir halinin hayali kocaman gülümsetti. Ancak o hayali büyük bir hızla dağıtıp başımı iki yana sallayarak geçiştirdim. Bu sıralar onunla ilgili fazlaca düşünce yer ediniyordu zihnimde, buna biraz dur demeliydim. 

Duştan gelen sesler eşliğinde televizyonun kumandasını alıp banka yerleştim ve garipçe etrafa bakındım. Asla evin salonunda bir bank olmasına alışamayacaktım ve asla kabullenmeyecektim. Oturduğumda eski koltuğum da konforlu değidi ama bir bank kadar rahatsız değildi bu yüzden oturduğum yere yerleşirken yüzümü buruşturmadan duramamıştım. Üstelik tam evet, yerleştim dediğimde ise kapı çalarak bütün rahatımı bozmuştu.

Oflaya puflaya kapıyı açmaya gittiğimde pizzacı siparişleri sayarak teker teker kutuları ve şişe kolayı kucağıma tutuşturup ödemesinin alındığını söyledi. Sonra da iyi akşamlar dileyip hızla merdivenlerden inerek gitti. Kollarım arasında biçimsizce tuttuğum siparişler yüzünden ayağımla kapıyı ittirip kapamışken tam o sırada da Jungkook banyodan çıkmıştı. Hem de hiç beklemediğim bir halde...

Gri eşofmanının üzerinden siyah baksırı belli olacak şekilde çekilmişti ve uzun kollu tişörtünü sağ omzunun üzerinden atmıştı. Gözlerimi zar zor çıplak, nefes kesen ve ellerinizi gezdirdiğinizde pürüzsüz diye nitelendirebileceğiniz göğüslerinden, özellikle de çizgileri bile belli olan kaslarından çekmeyi başardığımda bütün görüntüye daha ters bir manzarayla karşılaştım. Kafasına koyduğu beyaz havluyu kulaklarına sıkıştırmış bir şekilde gözlerini kırpıştırarak bana bakıyordu. Sonra gözlerim yine aşağıya kaydı ve olanlar oldu. Uyluklarında olan örümcek dövmesinin devamı olduğuna kalıbımı basacağım kırmızı bir örümcek bacağı baksırının köşesinden kasığına doğru uzanıyordu.

Aman. Tanrım. Azdım.

Bu hangimizin düşünceydi seçemezdim. Omegam yüzünden elim ayağıma dolaştı ve tavan yapan heyecanım önce kola şişesinin düşmesine sonra pizza kutularının dengesini kaybetmeme yol açtı. Aptal gibi düşmemeleri için ay ay ay diye verdiğim tepkiyle Jungkook'a doğru sendeleyip çıplak, ve sert, göğsüne yapıştım.

Jungkook beni kavrayıp dirseğimi tutunca kıçımın üzerine düşmemiştim ama yanağım göğsüne öyle bir yapışmıştı ki gözümü açamayacak kadar yaslanmıştım. Ve tanrım... Kokusu yüzünden nefesim kesilmişti. Zengin bir pastane şefinin kaliteli bir kuvertür çikolatayı benmari usulü eritirken yükselen o taze koku gibi buram buram çikolata kokuyordu.

Bütün bu düşüncelerimin hızı birkaç saniye kadarken yakınlığımız yüzünden kendimi ondan çekmem de aynı süredeydi. Elimle onu ittirip nefesimi tuttum kokusunu daha fazla solumamak için. Nefesimi tutmanın kokusundan etkilenmemem için bir çözüm sandım ama Jungkook, görünüş olarak da insanı bocalatacak kadar yakışıklıydı. 

Garip hareketlerim yüzünden dışarıdan bakıldığında daha çok utançtan mosmor göründüğüm kesindi. Özellikle kolları arasından kurtulmak için girdiğim o eşsiz mücadele oturup izlenmeye değerdi. Neyseki Jungkook pek anlamış gibi değildi neden bu kadar elimin ayağıma dolandığını, bu yüzden de sormuştu "İyi misin?"

"Tamam tamam iyiyim. Dengemi kaybettim sadece." diyerek pek de tatmin etmeyen gereksiz bir bahane sundum. Ardından da hemen yerdeki pizza kutularına eğildim ve üst üste koymaya çalıştım. En azından onlar benim aklım gibi dağılmamışlardı da daha çok rezil olmamıştım. Jungkook da aynı şekilde eğilerek üçüncü kutuyu alıp kalktı ve ben o an göğsünün tam ortasındaki yıldırıma benzeyen ancak biraz daha değişik duran dövmeyi fark ettim. Birbirinden farklı ve dalgalı çizgiler halinde uzanan şekiller çok büyük değildi. Bu zamana kadar gördüğüm dövmelerinin hepsi sanki özenle yapılmış gibiydi ancak bu dövme, daha çok Jungkook'a ait gibi duruyordu ve sanki daha tamamlanmamış ya da tamamlanmayı bekleyen bir şekilde işlenmişe benziyordu derisine. 

Kendine gel Taehyung, çek gözlerini ve işine geri dön diye defalarca tekrarlasam da omegama uyarak arada sırada gözlerimi ona değdirmeden duramıyordum. Pizzaları ve kola şişesini alıp kalktığımda bile kaçamak bakışlarımı sürdürdüm ama dikkat çekmemek için de hemen konuşmaya başladım.

"Tabak çıkartmayalım bence boşuna hm?"

"Olur. Zaten hiç bulaşık yıkama günümde değilim bu kadar temizlikten sonra." bir yandan bana cevap verip diğer yandan da uzun kollu tişörtünü üzerine geçirirken üstteki dolabı açarak bardak alıp peşimden geldi. Bankın önündeki orta sehpaya pizza kutularını koyup oturduk ve bir tanesini açtım. Açtığım gibi de sitemle "Şansımı sikeyim ya, of!" diyerek geri kapattım.

İstediğim hiçbir şey yolunda gitmiyordu. Mantarsız istememe rağmen içinde mantar vardı yine ve istediğim sosu da koymamışlardı. Bu da bütün tadımı kaçırmıştı, son zamanlarda o kadar sık yapıyorlardı ki bunu sinirlenmemek elimde olan bir şey değildi.

Jungkook pizza kutusunu merakla açtı ve sordu "Ne oldu? Oh, mantar koymayın yazmıştım siparişe."

"Senlik olduğunu düşünmüyorum. Daha önce de aynısını yaptılar."

"Benimkini al?" Jungkook önündeki pizza kutusunu açarak bana doğru itti ve bol fesleğen kokulu margarita pizzayı almam için başıyla işaret etti "Ben mantarlı da yerim sıkıntı değil."

"Mantarları çıkartırım o sorun değil ama fesleğen sos yok."

Bazen problematik bir insan olabiliyordum ve çoğu yemekte kriterim olduğu doğruydu. Mesela baharatlı şeyleri  yemezdim, yemekleri de karıştırmaktan hoşlanmazdım. Benim için hepsi ayrı ayrı güzeldi. Haliyle şimdi de tadım kaçmıştı ve dudak bükerek iç çektiğimde sıcak bir duşla rahatladıktan sonra keyifle yemek yiyemeyecek olmamın mutsuzluğunu yaşıyordum. Tek istediğim gerçekten televizyon karşısında otururken pizzamı kemirmek, köşelerini de sabaha ayırarak buzdolabına kaldırmaktı. Ama bunu yapamayacak olmamın tatsız olduğunu düşünüyorken Jungkook pizzamın diliminden mantarları ayıkladı sonra da kendi pizzasından bir dilim alarak üst üste koyup havaya kaldırdı.

"Fesleğenli oldu?"

"Saçmalama, böyle pizza mı yenir?" dedim yüzümü buruşturarak ama beni umursamadan elime tutuşturdu "Neden yenmeyecekmiş, böyle bir kural mı var? Dene işte bir kere."

"İkisi de ayrı malzemeli."

"Hamur, peynir ve garnitürler işte? Pizzanın temeli bu değil mi, hiçbir farkı yok."

Kaşlarını kaldırıp tuttuğunu bile fark etmediğim bileğimi ağzıma doğru ilerlettiğinde tedirgince tost gibi duran pizzaya bakıp sonunda yemeğe karar vererek yemek için ağzımı araladım. Jungkook bu sırada kaşları havaya kalkmıştı, parlak gözlerini arada sırada kırpışarak ilk ısırığı aldığımdaki tepkimi merakla bekliyordu.

Beklediğim kadar kötü olmadığını ilk lokmamı çiğneyerek damağıma gelen leziz tatla anladığımda şaşkınca karşılık verdim Jungkook'un bakışlarına. Çünkü gerçekten, zannetmiştim ki lezzetleri farklı olup midemi bulandıracak ama asla olmamıştı. Karışık bir pizza tost yer gibiydim hatta daha bol peynirlisi.

Elimi ağzıma götürdüm ve ufak mırıltılar çıkarak ona "Mhh... Tadı güzelmiş." dediğimde Jungkook ağzı kulaklarına varırcasına gülümseyerek bileğimi bırakıp kendi pizzasından bir dilim aldığı gibi kendiyle gururlandı.

"Ben sana dedim."

Geri cevap vermedim ve tıpkı istediğim gibi pizzamın tadını keyifle çıkartmaya baktım. Genelde de yemek yerken pek konuşmaz ve bir şeyler izlerdim ancak Jungkook pek öyle bir insan olmadığını sessizce yerken sohbet açışıyla belli etmişti.

"Mantarı hiç mi yemiyorsun yoksa pizzaya özel mi?"

Dilimimden artan pizzanın köşesini kartonuma koyup yeni bir dilimi elime aldığımda "Hiç yemiyorum." diye cevapladım onu.

"Alerjin falan mı var ki?"

"Hayır genel olarak mantar yemiyorum. İnsan desen değil hayvan desen de değil bitki hiç değil kendi başına tuhaf bir varlık naptığı belli değil. Bana tekinsiz geliyor ve ben tekinsiz tipleri sevmem."

"Sen gerçekten sıkıntılısın. Mantarla bu kadar içli dışlı olmana gerek yok, sadece yemek ve tadını çıkartmak varken neden bu kadar detayına iniyorsun ki?"

"Çünkü kötü?"

"Ayağımda olmadığı sürece benim için sıkıntı yok."

"Iy iğrençsin!" diyerek yüzümü buruşturarak omzundan ittirdim onu "Yemek yiyorum n'olur sus."

"Hiçbir şey söylemedim ki? Ayaktan mı iğrendin ayak mantarından mı?"

"Susacak mısın artık?"

Jungkook dilini ısırarak banka iyice yerleşirken ona komik bir ifadeyle iğrenerek bakmaya devam ediyordum. Yemek yerken pek midesi bulanan bir insan değildim hatta insanların konuşmaktan çekindiği şeyleri de rahatça uzun uzadıya konuşurdum ama mantar işi değiştirirdi, gerçekten büyük bir travmam vardı. Küçükken annemler evde olmadığında beni hyunguma emanet etmişlerdi ve bu onun ilk tekken çocuk bakma tecrübesi olduğu için heyecanlıydı. Kendisinin en sevdiği ve tost makinesinde en kolay yapılan yiyecek ızgara mantar olduğundan büyük bir tabak neredeyse pişmemiş mantarı bana zorla yedirmeye çalışmıştı. Çünkü ona göre bir çocuk ağlarsa acıkmış demekti ve ben ağladıkça ağzıma o mantarı tıkıştırıp durmuştu. En azından bana büyüdüğümde böyle anlatmıştı ama bence canıma kastı vardı ve en küçük çocuk olduğum için Seokjin hyung ilginin üzerinden çekilmesinden hoşlanmıyordu.

"Hiih!" Jungkook sanki bir şey hatırlamış gibi pizzayı bırakıp peçeteyle ağzını sildiği gibi ellerini silkeleyip mutfaktaki musluğa koşturdu "Bugün dövme randevusu vardı."

"İptal ettim demiştin ikisini de?"

"Öyleydi aslında ama geç olanı biraz bekletmek istedim temizliği bitireceğimi düşündüğüm için de geri aramadım. Son rötuş için gelecek zaten bir saate biter."

"Ben sigara içip odaya geçerim o zaman. Hiç çekemem tepemde o sesi."

Jungkook ellerini silip malzemelerini hazırlarken ben de pizzamın köşelerini daha sonra yemek için kutuya koyup kapattım, dolaba koydum. Sonra da çıkıp bir dal sigarayı titreyerek içtim. Havalar artık soğumaya başladığı için biraz hızlı bitirmiş ve odama geçmiştim. Dövme makinesinin sesine aşina olduğum için uyuyamayacağımı bildiğimden de en azından işleri bitene kadar resim yapmaya karar verdim. Biraz karakalem çalışmak istiyordum, bundan dolayı da yatağa yaslanıp defterimi kucağıma aldığımda içeriden sesler gelmeye başladı ve ben Jungkook'un müşterisiyle karşılaşıp merhaba demek zorunda kalmadığım için sevindim. 

Ancak büyük bir sorun vardı, gelen müşterisi bir omegaydı ve kokusu odama kadar gelmişti. Üstelik de baskın oluşu omegamı rahatsız etmişti ve huzursuzlanarak yerimde kıpırdanmama neden olmuştu.

Bir süre makine sesiyle az çok işittiğim konuşmaları görmezden gelerek resmime devam ettim ama içimde yükselen o sahiplik duygusuna engel olamadım. Burada bir omega yaşadığını, buranın başka bir omegaya ait olduğunu bilmesini istedim. Açıkça, kendimi belli etmek istedim çünkü bu biraz kurtsal bir meseleydi. Burası benim evimdi ve o omeganın cilveli tavırlarıyla kontrolsüzce feromonlarını salgılaması sinirimi bozmuştu. Kendimi her ne kadar dizginlemeye çalışsam da omegam çoktan galeyana gelmişti.

Kendini göster Taehyung.

Hiçbir şey yapmasan bile kendini göster ki bilsin bu evin asıl sahibinin kim olduğunu.

Kimse yuvamızda gövde gösteremez.

Bu doğruydu, kendimi şöyle bir göstersem, su alma ayağına içeri girsem kim ne diyebilirdi ki? Ayrıca şu araya perde çekme meselesini de halletmemiz gerekiyordu ki en azından gelen tiplerle tanışmadan Jungkook işini yapardı ben de rahatça etrafta dolanırdım. Evet, en yakın zamanda çözecektim onu da.

Eskiz defterini yatağıma koyup düşen kalemi bile umursamadan odamın kapısını açtığımda feromonlarım çoktan diğer omeganın feromonlarıyla çarpışmıştı. Onlardan tarafa bakmadan ancak feromonlarımı belirgin düzeyde tutarak mutfağa ayaklarımı sürüyerek ilerledim ve üstten bir bardak aldım. Bu sırada yan gözle baktığımda omega kızın yüz üstü yatık, arkasında da Jungkook'un siyah eldivenleriyle sırtına eğilmiş bir şekilde dövme yaptığını gördüm.

Tepeden topladığı uzun saçlarından birkaç tutam eğildiği için köşelerden firar etmiş, işini yapan ciddi yüz ifadesine nefes kesici bir görüntü katmıştı. Onu biraz daha izlemek isterdim ama daha fazla dikkat çekmemek adına suyu doldurmadan elimdeki telefondan bir şeyler bakıyor gibi yaptım ve sonra bırakarak bardağıma döndüm.

"Balım, internetin şifresi mi değişti?"

"Hayır aynı."

Balım mı?

Omegamla aynı soruyu şaşkınca içimden sorduğumda suyumu içmeye devam ediyordum ama feromonlarımın daha da güçlenmesine engel olmamamıştım. İşin pis tarafı kız da baskınlığını belli etmek için karşılık veriyor gibiydi. Feromonlarım bir türlü onu geçemiyordu ve bu çok sinir bozucuydu.

Sinirlendim. Çünkü Jungkook eve geldiğinden beri feromonlarını dahi hissetmezken omeganın birinin gelip de buranın sahibiymiş gibi koku bırakması benim için söz konusu bile olamazdı. Bu asla kabul edemeyeceğim ince bir çizgiydi.

"Ama girmiyor balım. Watermelonsugar değil miydi? Aa tamam sonunda 123 vardı doğru."

Kaşlarımı çattım.

Zihnime birer birer bilgiler doluşmaya başladı. Aradaki duvar kalktığında Jungkook'un tarafını temizlediğim için biliyordum, internet modemine ya da kablosuna dair hiçbir şey yoktu. Ve kızın söylediği şifre de benim evimdeki internetin şifresiydi.

Bu bir şaka mıydı? Jungkook, gerçekten benim evimdeki bütün olanakları dolandırıcı edasıyla kullanmıştı. Dolandırıcı edası değil, Jeon Jungkook gerçek anlamda beni defalarca kez dolandırmıştı ve benim ruhum bile duymamıştı. Dank eden bilgiler yüzünden içtiğim suda birkaç saniye içinde boğuluyordum neredeyse. Onu öldürecektim. Jungkook'u öldürecektim ve kimse elimden alamayacaktı.

Öksürerek bardağı kırarcasına tezgaha bıraktığımda Jungkook'a döndüm ve öfkeyle baktım. Dövmenin üzerine eğildiği yerden gözlerini bana dikip geri çekilirken yakaladığım için lütfen beni öldürme der gibi bakıyordu. Ancak bu bakışlar bana sökmezdi. Elektriğimi kullandığı yetmemiş gibi bir de feromonlarıyla evimi kirleten arsız bir omeganın ağzından internet şifremi duymuştum. Ne kadar sakin kalabilirsem tam olarak öyleydim işte.

Jungkook'a doğru öfkeyle yürürken elindeki eldiveni hızla çıkarttı ve maskesini indirip oturduğu yerden kalkarak kıza "Hannie canım, yapmam gereken bir şey vardı hemen geleceğim." dedikten hemen sonra ona salladığım yumruğumu tutup beni kendine çekti ve ağzımı kapatarak odama doğru sürükledi beni. 

Kapıyı kapatana kadar çırpındım ve bıraktığı ilk anda seri halde nereye denk geldiğini umursamadan tokatlamaya başladım. Bir yandan da "Seni öldüreceğim! Mahvedeceğim, duydun mu? Şifremi nasıl çalabildin ne zamandan beri internetimi kullanıyordun dolandırıcı adi!"

O aptal omeganın kokusu eve sinmişken ve Jungkook'un beni başka bir konuda daha dolandırdığını öğrendiğimden kendimi kontrol edemeden vurduğum tokat-yumruk karışımı darbelerden hiç kaçmadı. Ama sonunda dayanamamış olmalı ki bana engel olmak için harekete geçti. Önce ellerimi tutmaya çalıştı ancak başaramadı. Sonra ben kendimi göz açıp kapama süresinde çift kişilik yatağımın üzerinde, Jungkook'un da altında buldum. El bileklerimden beni yatağa sabitlemişti ve tepeden birbirimize bakıyorduk.

"Bir saniye durur musun artık, kendimi açıklayayım."

Kalbimin heyecandan ve şaşkınlıktan atış hızı göğsümü delecek gibiydi. Bana tepeden dikkatle, o kapkara gözlerle bakıyordu, saçlarından birkaç tutam yüzümü değiyordu ve kokusu her yerdeydi. Dudaklarımı bir şey söylemek için araladığımda ise gözlerinin bir anlık kayışı söyleyeceğim bütün kelimeleri unutmama neden oldu. Üstelik ağırlığını bile hissetmiyordum, sadece üzerimde olduğunu biliyordum.

"Şifreni çalmadım. Duvarlar ince olduğu için arkadaşına söylerken duydum."

Gözleri dudaklarımdan gözlerime çıktığında söylediği şeyleri kafamda tarttım tartmasına fakat yine de kullanması için bir sebep göremedim. Ancak bunu yerine ağzımdan çıkan tek şey "Üzerime çıkmana gerek yoktu. Kalk." demek oldu. Rahatsız olduğumdan değil, sadece bu kadar yakın olmak tuhaf hissettirmişti ve bir de bunu söylerken omegamın kendini belli ettiğini, gözlerimin renginin değiştiğini ona baktığımda gözlerinde gördüğüm yansımamdan fark etmiştim.

"Çünkü beni dinlemeden saldırıya geçiyorsun. Bana başka bir seçenek bırakmadın."

"Ne yapmamı bekliyorsun ki?"

"Hemen saldırmamanı?"

Elleri hala bileğimdeyken dönüp kıpırdandım ve ondan kurtulmaya çalıştım. Başarılı olamayınca da öfkeyle başımı kaldırarak diklenmekte buldum çareyi "İnternet şifremi duymuş olman kullanman gerektiği anlamına gelmiyor. Bu dolandırıcılık, nasıl sinirlenmeden tepki verebilirim ki? Üstelik bunu başka bir omegadan duyuyorum!"

"Haksız olduğunu söylemedim."

"Üzerimden kalk."

"Kalktığımda vurmayacaksan eğer..."

"Benimle pazarlık yapacak durumda değilsin."

"Üzerinde olan benim ama."

Biz öylece kavga ederken sinirden acılaşan feromonlarıma içerideki omeganın kokusu eklenince benimkileri bastırması dikkatimi dağıtarak kapıya doğru bakmama neden oldu. Omegam içerideki baskın omega yüzünden alfanın üzerimde oluşuna yükselemeyecek kadar huysuzlaşmıştı aniden. Rahatsızcs Jungkook'un altında kıpırdanarak bileklerimi oynattım. Elleri gevşedi ve sanki bir şeyi fark etmiş gibi dikkat kesildiği başını hafifçe bana çevirdi.

"Tamam haklısın. Pazarlık yapacak durumda değilim." dediği gibi de devam ederek üzerimden kalktığında ben de onunla birlikte doğrulup yataktan ona bakındım "Sadece sakin ol."

Biraz önce üzerimde oluşunu, benim acı, vanilyalı feromonlarıma karşılık onun tatlı çikolatalı feromonlarını bütün ciğerlerimde hissedişimi ve özellikle üzerimdeyken bile bunu rahatsız etmeden yapışını hala atlatamamıştım. Bu yüzden ona konunun sadece bu olmadığını, içerideki omeganın feromonlarından da rahatsız olduğumu söyleyemedim. Sadece benden bir adım uzakta, nemli oluşundan dolayı hafif dalgalanmış saçlarına, dik duruşuna bakındım.

Sonra Jungkook bana kısaca baktı ve çıktı odadan. Arkası hırka ve ceketlerle dolu kapıya bakındım bir süre ve beni anlamadığını düşündüm. İçerideki omega bu noktada feromonlarını üzerime yönlendirince iğrenir gibi yüzümü buruşturarak kendiminkileri o aptal omeganın seviyesine getirmek için yeniden bir uğraşa giriştim. Ancak çok değil, birkaç dakika sonra çikolata kokulu feromonlar bütün evi kaplayarak omeganın kokusunu bastırmaya başladı. Jungkook'un kokusu bir anda her yerdeydi. Küçük salonumdan odama kadar olan bütün alanları bir saniye içerisinde kaplamıştı ve bu nasıl olabilirdi bilmiyorum ama baskın bir alfa olmasına rağmen pasif bir omega olan beni boğar gibi hissettirmemişti. Aksine içerdeki omeganın feromonlarını yok ederek benim stresten deliren omegamı rahatlatmıştı. Omegam bu ani rahatlamayla ufak bir mırıltı çıkartarak sakince bir köşeye sinip yoğunlaşan feromonları soludu dikkatle.

Ben de onun gibi yaptım, derinde bir nefes alarak yutkundum ve ayağa kalkarak yatağımın için girdim. Eskiz defterim odadan çıkmadan önce düşen kalemimin yanındaki yerini aldığında bile kaldırmak için uğraşmadım çünkü Jungkook'un feromonları o omeganın feromonlarından dolayı stresten dört dönen omegamı sakinleştirmişti. 

İnternet şifresi konusunda hala öfkem dinmemiş olsa da benim için önemli olan tek şey, omegamın yuva olarak benimsediği evin içerisine girmiş bir yabancı yüzünden oluşan durumu Jungkook'un fark edip kontrol altına almasıydı. 

Yattığım yerden yorgana sarılarak feromonlarını solurken uzun zaman sonra ilk kez bu kadar rahat ve tasasızdım. Aklımda hiçbir kötü düşünce ve üzüntüye dair bir şey yoktu, sakindim. Gözlerimi kapatarak bütün bu sakinliğimin yanında omegamın isteğine karşı çıkmamış, feromonlarımı arttırıp onunkilerle buluşmasını sağlamıştım. Jungkook ise hiçbir üstünlük yarışına girmeden tüm baskınlığına rağmen feromonlarımızın karışmasına izin vermişti.Bu da içerideki dövme makinesinin sesine rağmen gözlerimin, dudaklarımdaki hafif tebessümle beraber kapanarak uykuya dalmama yardım etmişti.

Chapter Text

therama club

sohbet grubu

hoseok

jimin

taehyung

yersiz yurtsuz

jimin nerdesin

sikicem seni nerdesin buraya gel

@küçük şeytanım  

BIKTIM SENDEN 

küçük şeytanım

noluyo ya

ne bu tantana kardeşim 

iki öpüştük diye de bu kadar laf edilmez

yersiz yurtsuz

hala öpüşmek diyorsun ya pes

PES

küçük şeytanım

ama hyung

gerçekten hiçbir şey yapmadım ki

yersiz yurtsuz

geceden beri yediğin boklarla uğraşıyorum

kafamı yardılar kafamı

on kere sorguya girdim çıktım

nereye kayboldun

hangi deliğe girdin diyeceğim de

genelde sana girdikleri için bir şey de diyemiyorum

küçük şeytanım

bu da biraz ayıp oldu sanki

yersiz yurtsuz

ha bana olmadı

kafamı yardılar diyorum sana mı ayıp oldu gerçekten 

küçük şeytanım

ya of tamam salaklık ettim

ben nereden bileyim çocuğun belalı olduğunu

iki üç takılıp seviştik

birkaç kere de yemeğe çıktık

sonra da bitirdik

yersiz yurtsuz

nasıl bi bitirme mesela

küçük şeytanım

ne demek nasıl

konuşmayı kestik işte

yersiz yurtsuz

mesajlarına cevap vermeyi kestin

ama o sana mesaj atmaya devam etti dimi

küçük şeytanım

evet?

bitti yani

yersiz yurtsuz

ya bitti diye mesaj atsana

seni istemiyorum de ilişkiye hazır değilim de

sen daha iyilerine layıksın ben sadece gönül eğlendiriyorum de

bir şey söyle bitir

mesajlara cevap vermemen bitirdiğin anlamına gelmiyor aptal

küçük şeytanım

evet onu fark ettim

normalde biri bana mesaj atmazsa bitirdiğini düşünürüm ve bir daha da mesaj atmam

bunun normali bu değil mi zaten

yersiz yurtsuz

adam manyak çıktı jimin

sence senin normalin onun normali mi

kafamı yardılar diyorum sana gerizekalı

küçük şeytanım

hiçbir şey yapmadım

sadece birkaç alfayla dans ettim

yersiz yurtsuz

tabii

iki tane alfayı düşürdün

biriyle öpüşüyordun diğeri de boynunu kemiriyordu

ve sen de o sırada riku'ya gülerek bakıyordun

arsızlığın kaçıncı boyutu bu

küçük şeytanım

hyung biliyorsun

arsıza kazık çakmışlar bu tıngırtı nerden geliyor demiş

yersiz yurtsuz

ben sana benim kazığı bi çakıcam üç hafta götünün üzerine oturamayacaksın

küçük şeytanım

ah be hyung gelir mi o günler 

yersiz yurtsuz

ya kes

hala konuşuyorsun

küçük şeytan

özür dilerim

ortalık karışınca tüydüğümü biliyorsun

riku beni ve o alfaları parçalayacakmış gibi bakınca

dedim jimin kaç

kaç kurtar kendini oğlum yoksa sikileceksin

ben de tuttum alfalarımın elinden kaçtım

işte sonra o adrenalin falan çok yüksekti

eve gitmeyi bekleyemedik arka sokakların birinde birtakım şeyler yaşandı

yersiz yurtsuz

sağ ol be

o sırada kaosun ortasında kafası yarılan ben

🧍🏻‍♀️🧍🏻‍♀️

küçük şeytan

hyuunngg öyle söyleme 🥺

normalde olsa seni unutmazdım biliyorsun

ama heyecanlandım ve götümü kurtarmak için kendimi koşarken buldum

yersiz yurtsuz

sonra kurtardığın götünle ara sokakta üçlü yaptın

küçük şeytanım

yani teknik olarak üçlü değildi

öyle demesek de olur

ama bambaşka bir deneyimdi orası kesin 🤗

yersiz yurtsuz

bir daha bana alfam falan deme

ben sadece taehyung'un alfasıyım

o beni asla bırakmazdı arkasında

taehyung

günaydınn

noluyo burda ne konuştunuz sabah sabah bu kadar ya

yersiz yurtsuz

oo günaydın prenses

taehyung

bu arada konu ne bilmiyorum ama

 ben seni arkamda bırakmazdım hyung

yersiz yurtsuz

işte bak

bak da gör 

hayırlı arkadaş nasıl oluyormuş öğren @küçük şeytanım

küçük şeytanım

kalbimi kırıyorsun

neden üzerime geliniyor şu anda anlamıyorum

heyecanlanınca düzgün düşünemiyorum biliyorsunuz 

yersiz yurtsuz

kafamda dört tane dikiş var

bence çok fazla konuşma artık

taehyung

ne oluyor ya ne dikişi adam gibi anlatsanıza şunu

mesajlardan hiçbir şey anlamadım

küçük şeytanım

bekle

ciddi miydin sen

kafan mı yarıldı

yersiz yurtsuz

ya ben sabahtan beri kime ne anlatıyorum oğlum

adamlar ağzıma sıçtılar

baskın alfayız falan da yani

herif çete gibi dolanıyormuş 

on tane baskın alfayla üzerime daldı

bar saniyeler içinde 56 oldu

birkaç tanesini indirdim yere de 

biri kafamda şişe kırınca oradan sonrası hiç yok bende

hastanede uyandım kafama dikiş atmışlar

sonra karakola götürdüler elli kere ifadeye girdim çıktım

götüm düzledi nezarette oturmaktan

bir saat falan oldu çıkalı

taehyung

ya ne diyorsun hyung

şunu tam anlatsanıza bi 

küçük şeytanım

bak şimdi

riku'yu biliyorsun

birkaç kere takılmıştık sonra ben konuşmayı kestim 

ama o bana mesaj atmaya devam etti

ben ilişkiyi bitirdiğimizi sanıyordum ama bitmemiş

yani şöyle mantıken konuşma kesilirse bir bilemedin iki üç mesaj daha atarsın sonra da bitti deyip kendini geri çekersin

ben nereden bileyim takıntılı orospu çocuğu olduğunu 

dün de bara gittiğimizde arkadaşlarıyla ordaymış

e tabi ben de durur muyum oraya eğlenmeye gittim 

kafamda da bitirmişim ilişkiyi sonuçta

bir de kızgınlıktan yeni çıktım ya libidom hala yüksek

taehyung

o senin her zamanki halin kızgınlıkla ilgisi yok

küçük şeytanım

inkar edemeyeceğim bu doğru

neyse işte bi tane alfa düşürdüm

yersiz yurtsuz

alfalar...

iki tanelerdi

küçük şeytanım

ya evet iki tane ama ikisiyle de sevişmedim ki

oke üçlüye karşı değilim ara sokakta da yapmam bunu

ayrıca ikisi de ateş parçası gibiydi 

benim yerimde kim olsa götürürdü ikisini de tamam mı

eh ben de öyle dedim zaten tamam bunların ikisini de kafalarım

işte dans yiyişmece öpüşme derken

riku karşıdan bir kalktı

siktir dedim ben öldüm yok ol ortadan oğlum

yersiz yurtsuz

sonra barda baya bir olay çıktı herkes birbirine girdi

ben de jimini arıyorum alıp çıkartmak için oradan ama

şerefsiz haysiyetsiz 

bak

BAK YİNE SİNİRLENDİM

alfalarını da almış kaçmış

benim içerde ağzıma sıçılırken de ara sokakların birinde üçlü yapmış

küçük şeytanım

YA KARDEŞİM YAPMADIM

ÜÇLÜ YAPMADIM

AMA

hayatımın en güzel seksini yaptım

özür dilerim hyung ama pişman değilim

yersiz yurtsuz

adi köpek hala savunuyor musun kendini

taehyung

hyung jimini bilmiyorsun sanki

benim sikim soğusun da kimin götü yanıyorsa yansın kafasında

çok da sorgulamamak gerek

yersiz yurtsuz

dün çok iyi anladım bunu

bundan sonra da ona göre davranıcam

küçük şeytanım

😔😔

taehyung

şimdi nasılsın peki hyung

nerdesin

yersiz yurtsuz

sihyun'u aradım aldı beni

oraya geldim şimdi

biraz uyuyup akira'ya geçeceğim

bugünün en mutlu haberi dersin iptal olması sanırım 

küçük şeytanım

senin şu ev sorununu çözelim artık

sığınmacı gibi yaşıyorsun aylardır bi orda bi burda

bana gel şimdilik derse gitmeyeceğim

taehyung

neden derse gelmiyormuşsun?

yersiz yurtsuz

yok akira'da kalacağım burası kampüse daha yakın 

yarın buradan geçerim 

sen derse git bence

taehyung

uygulamalı derslerde devam zorunluluğu var

derse gelmen gerek

küçük şeytanım

ne dersi ya

götümün üzerine oturamıyorum bilmem farkında mısın

iki saat taburede çizim yaparsam 

götümü ameliyatla almanız gerekebilir

uzun zamandır argonot yumuşakçası gibi takıldığın için bilmemen normal

taehyung

o ne ya

yersiz yurtsuz

cinsel organını kopartıp hayatı boyunca bir kez ilişkiye giren hayvan

taehyung

konu nasıl benim cinsel hayatıma geldi 

şaşkınım doğrusu

küçük şeytanım

sus cevap verme bana

bi krem sürenim bile yok zaten çok mutsuzum

krem demişken dün ne oldu

geldi mi jungkookun müşterisi

taehyung

adını anma o dolandırıcının

dün o omega olmasaydı sıçmıştım ağzına

sabah da sıçacaktım da erken çıkmış evden

o kadar öfkeliyim ki anlatamam size

yersiz yurtsuz

yine ne oldu

jimin'den çıkarken iyiydiniz

küçük şeytanım

şu öfke işini biraz azaltsak mı taehyungcum

mütemadiyen bir yerlere öfke saçıyorsun

yersiz yurtsuz

bu adamın öfkesinin geçmesi için manastırda 10 yıl boyunca meditasyon yapıp pilav yiyerek taş üstünde uyuması gerek

küçük şeytanım

aslında bi sikişse pamuk gibi olacak da işte 

anlatamıyorum ki...

taehyung

susun

haksız yere öfkelenmiyorum ben

geçerli sebeplerim var

yersiz yurtsuz

tamam tamam anlat

taehyung

bakın şimdi

dün akşam müşterisi geldi eve ben de odaya geçtim

baskın bir omegaydı jungkookla flörtleşip duruyordu

bir süre odamda takıldım ama sonra feromonları evi kaplamak için yoğunlaştığında omegam delirdi

bunu başından konuşmuştuk burası benim evim 

yuvam olarak benimsediğim yerde başka bir omeganın kokusuna katlanamam

kendimi gösterip yuvanın sahibi olduğumu belli etmek için su içmeye çıktım 

bir yandan da feromonlarımız çarpışıp duruyor

baskın olduğu için bir türlü üste çıkamıyorum 

iyice sinirlendim

sonra omega internetin şifresini giremedi 

hatırladığında da benim internet şifremi söyledi

yersiz yurtsuz

inanılmaz bir adam

küçük şeytanım

oha internet şifreni mi çalmış yani

taehyung

evet

duyunca sinirim tepeme öyle bir vurdu ki

parçalayacaktım onu

ama beni tuttuğu gibi ağzımı kapattı ve odama paketledi

küçük şeytanım

ben bu filmi izlemiştim

yersiz yurtsuz

benim klasörümde de bir değişiği var

taehyung

ya cıvıtmayın of

öyle bir şey olmadı

iki üç vurdum odada rastgele

sonra modemi takmaya gelen adamdan duymuş

özür diledi gitti ben de uyudum

mahvedeceğim onu

küçük şeytanım

odaya girdikten sonra neden özet şeklinde yazıp detaylandırmadığını sorguluyorum

görüldü

yersiz yurtsuz

şüpheli

görüldü

küçük şeytanım

görüldü atma ve dökül bakalım

o arada ne yaşandı

taehyung

ya bir şey olmadı

ben öyle dinlemeden seri halde buna vurunca beni durdurmaya çalıştı ama durduramadı

sonra bi anda kendimi yatakta altında buldum

öyle işte

küçük şeytanım

SONUNDA BAŞARDIM DE BANA

NOLUR BAŞARDIM DE

yersiz yurtsuz

SİKTİR

CİDDEN BAŞARDIN MI

taehyung

ya siz neden konuyu hep benim cinsel hayatıma getiriyorsunuz

hayır tabii ki de

öyle bir şey olmadı

çok konuşup dinlemeden vurduğum için durdurmak amaçlıydı yaptığı şey

küçük şeytanım

*olmayan cinsel hayatın

ayrıca durdurma şekline bayıldım

jungkookla gurur duyuyorum

yersiz yurtsuz

feromonları rahatsız etmedi mi peki o kadar yakınken

taehyung

hayır hyung ikimiz de şok olduk zaten

biraz bakıştık

tuhaftı yani üzerimde baskısını hiç hissetmedim

sonra da duvarlar ince olduğu için şifreyi duyduğunu söyledi

bir de şey

of bunu söylersem ağzınız durmayacak|

yazıyor...

çevrimiçi

yazıyor...

çevrimiçi

küçük şeytanım

yazıp yazıp silme artık

doğurucam burda

yersiz yurtsuz

söyle hadi

laf atmayacağız söz

küçük şeytan

kendi adına konuş

taehyung

söylemeyeceğim 🧍🏻‍♀️

küçük şeytan

nazlanma

zaten söyleyeceksin

şimdi söyle işte

görüldü

taehyung

ya OF

tamam anlatıcam

küçük şeytan

şöyle yola gel

aferin 

taehyung

biz öyle alt altayken hala sinirliydim 

o da üzerimden kalkmadı

aksine daha çok sinirlendirdi

sonra içerideki o aptal omega feromonlarını arttırınca ben de arttırdım ama baskın olduğu için bir türlü geçemedim

aşırı rahatsız ediciydi onu öldürmek istiyorum

jungkook da bunu fark etti sanırım üzerimden kalkıp haklı olduğumu söyledi sonra da özür dileyip gitti

birkaç dakika sonra da bütün evi saniyeler içinde kendi feromonlarıyla kapladı ve omeganın kokusunu yok etti

hiç rahatsız etmedi beni ve aksine rahatlattı

hayatımda hiç bu kadar dertsiz tasasız hissetmemiştim

bütün stresimi aldı resmen

yatağa gidip rahatça uyuma isteğiyle dolduğumda omegamın kendini belli etmek istemesine karşı gelemedim 

baskın bir alfa olduğunu biliyorum

muhtemelen izin vermeyecekti ama feromonlarımın onunkilere karışması isteğine engel olamadım ve denedim

jungkook da engel olmadı aksine izin verdi hatta hiçbir baskınlık kurmaya bile çalışmadı

küçük şeytan

👀

yersiz yurtsuz

hiç rahatsız etmedi mi

hmmmm

taehyung

hiç hyung

yersiz yurtsuz

bunun önemli bir şey olduğunu farkındasın dimi

alfa kendini affettirmek için feromonlarına baskınlık kurmaya bile izin vermiş senin bu sinirin niye onu anlayamıyorum

küçük şeytanım

hala suhoya ihanet ettiğini falan düşünmüyorsundur umarım

çünkü sen böyle düşünürken muhtemelen suhonun yanındaki omegalar her gün güncelleniyor da

yersiz yurtsuz

jimin şuan bunun sırası değil

küçük şeytanım

özür dilerim tutamadım bi an

sadece taehyungun kendini sınırlaması ve ona iyi gelebilecek şeyleri elinin tersiyle itiyor olmasını istemiyorum artık

biliyorum sürekli aynı şeyleri söylüyorum ama kendini bu kadar kapatmamalı

taehyung

konu suho değil

beni yine dolandırmış olduğunu öğrendim

öfkelenmem için yeterli bir sebep bence

yersiz yurtsuz

jimin bu konuda haklı

at gözlüğü takıyorsun bazen ve bu da onlardan birisi

öfkeli olmanı anlıyorum kim dolandırılsa aynısını düşünür çünkü zaten bu ilk dolandırılman değil

özür dilediğini söyledin ve sonrasında ağzını bile açmadan içerideki omegadan rahatsız olduğunu anlamış ve bunu çözmüş

birazcık kabul etmeyi ya da affetmeyi? denesen fena olmaz

ve anladığım kadarıyla eve koyduğun kurallara karşı da çıkış göstermemesi uyumlu olduğunu da gösteriyor

küçük şeytanım

bu doğru

yersiz yurtsuz

bence ev arkadaşı bağlarınız gelişirken şu dolandırılma meselesini bir kere aç başka bir nokta varsa çözün bir daha da olmamasını söyleyerek konuyu kapatın

küçük şeytanım

en azından bir daha olmasını engellemiş olursun

taehyung

öyle mi diyorsunuz yani

yersiz yurtsuz

öyleee

sen hyunguna güven

taehyung

hoseok hyung da olmasa jiminin sikişin gitsin önerilerinden başka bir şey duyamayacağım için buna çok okeyim

küçük şeytanım

bu arada ben hala bu sözümün arkasındayım

busanlı diye demiyorum ama ben bu çocuğu tuttum

falı zaten inanılmazdı baskın olmasına rağmen feromonları kullanma şekli de güven verici

ayrıca teni de bronz

mükemmel olması için evren çabasızca uğraş vermiş

taehyung

bronz tenli olmasının ne gibi bi artısı olabilir

sadece soruyorum

yersiz yurtsuz

umarım o salak belgeseli örnek göstermezsin

küçük şeytanım

ne varmış o belgeselde

adam davranış bilimleri uzmanı

yersiz yurtsuz

🤦🏻‍♂️

küçük şeytanım

kes

bak şimdi taehyung geçen bir belgesel izledim

taehyung

netfilxe giremememden anladım zaten

küçük şeytanım

nerd seviyesinde belgesel izleyici olmak suç olsaydı ben

taehyung

sen kafayı yemişsin

küçük şeytanım

kaynatmayın bakın bu önemli bir mevzu

ben söylemiyorum 

davranış bilimleri uzmanı Kim Junhae söylüyor

beyaz tenliler cinsellikten ziyade yan yana olmayı severmiş bu yüzden de iyi bir cinsellik istiyorsak tercihimiz bronzdan yana olmalıymış çünkü bronz tenliler endorfini daha çok salgıladığı için libidoları yüksek ve daha yoğun cinsellik yaşarlarmış

yani jungkookla seviş

seviş ben arkandayım

taehyung

beyazlar 31e devam yani

yersiz yurtsuz

hayatımda duyduğum en saçma şey

küçük şeytanım

hyung sen bence istisnasın

çünkü geçen yaz tatile gittiğimizde aikiye aranızda ne geçtiğini sordum

kıza ne yaptıysan anlatamadı bile kıpkırmızı kesildi

yersiz yurtsuz

öğrenci değişimle gelmeseydi nikahı basmıştım aikiye

ciddiyim şakam da yok

taehyung

uzaktan yürütebilirdiniz bence

aiki bambaşka bir omegaydı

yersiz yurtsuz

uzakta yar sevenin sikine kırağı düşermiş

orda burda eğlensem de iş ilişkiye geldiği zaman partnerime fazlasıyla sadık biriyim cinsellik işin taşağı 

öpüp koklamam elini tutup gezip dolaşmam

yanında olmam gerek

küçük şeytanım

GİRSİN

BAK GÖRDÜN MÜ İŞTE DEDİĞİME GELİYOR YİNE KONU

beyaz tenliler cinsellikten çok yan yana olmayı seviyor

yersiz yurtsuz

hani istisnaydım piç

sen komodo ejderi gibi karaktersiz bir insansın var ya

sik gibi belgeseller izliyorsun ayrıca

gerçekten adamın savunduğu şey 

saçmalıktan başka bir şey değil

bilimsellikten uzak tamamen ırkçılığa yönelik

taehyung

saçma ve ırkçı oluşuna katılıyorum

pek bilimsel durmuyor 

daha çok kıçından sallamış gibi

küçük şeytanım

ben jungkooka güveniyorum

adamın yemek yemesinden bile belli nasıl seviştiği

siz hala geçin dalganızı

bilim var bilim 

siz kimsiniz bilime inanmıyorsunuz

bu söylediklerinizi tek tek yutturacak size jungkook 

taehyung

bilimi falan bilemem ama

jungkookla sevişmeyeceğim için bunu öğrenemeyeceğini biliyorum

küçük şeytanım

göreceğiz onu bekle sen

*** 

Jung Hoseok

takipçi      takip edilen

4341             986

3863 beğeni

jhopeonthestreet: 😏✌🏻

968 yorumun tümünü gör

kimnana: 🔥🔥🔥

renebaebae: bakışlarınla beni baştan çıkarttığın için sorumluluk almalısın

sseulgi:clublarla böyle yakışıklılar vardı da benim niye haberim yoktu

***

Park Jimin

takipçi      takip edilen

4270             843

3980 beğeni

p.jmn: alfam da alfamm

1023 yorumun tümünü gör

bunnysohee: auranız yaktı geçti

minako.aiki: çok güzelsiniz 💖💖

↳jhopeonthestreet: sen daha güzelsin

leeminseo: bi ikili çok tehlikeli ama park jimin çok daha tehlikeli 😈

***

Kim Taehyung

takipçi      takip edilen

3997             461

2960 beğeni

kthvante: always and augustine, never the betty

(bu gönderi yoruma kapalıdır)

3021 beğeni

kthvante: it's about time we get it straight

(bu gönderi yoruma kapalıdır)

2988 beğeni

kthvante: remember how I used to make you laugh the most

(bu gönderi yoruma kapalıdır)

3634 beğeni

kthvante: ✍🏻

(bu gönderi yoruma kapalıdır)

Chapter Text

seokjin ve taehyung

velet

hyung

görüldü

hyung

görüldü

hyung

görüldü

hyung

görüldü

hyung

görüldü  

yan odadaki avukat

taehyung

acil mi

velet

nerdesin

yan odadaki avukat

ifadedeyim

emniyette

velet

aaa

niye

noldu

yan odadaki avukat

avukatım ya hani

velet

haaa doğru

işin bitince yazsana

görüldü

15.04

yan odadaki avukat 

geldim

ne oldu

paran mı bitti 

sen boşuna yazmazsın bana

velet

aşk olsun

ne alakası var

yan odadaki avukat

iyi öyle olsun

paran var mı peki

velet

var var merak etme idare eder

yan odadaki avukat

ne kadar idare eder

velet

yarım saat falan 😬

yan odadaki avukat

ben malımı biliyorum işte de o yüzden soruyorum

ne alacaksın

velet

derste canım o kadar sıkıldı ki

alışveriş sitesinde bir miktar sepet yapmış olabilirim ☺️

yan odadaki avukat

ne kadar lazım

velet

gönlünden ne koparsa be hyungum

yan odadaki avukat

inan bana gönlümden bir won bile kopmuyor

yani o kadar kopmuyor ki inanamazsın

bir de ne var biliyor musun bu sıralar cebimde

velet

ne var

yan odadaki avukat

akrep var

elimi cebime atınca sokuyor

velet

o zaman ne kadar lazım diye niye soruyorsun

ayıp değil mi duygularıyla oynuyorsun kardeşinin

yan odadaki avukat

her seferinde inanan sensin

biraz akıllan

seni çok dolandırırlar bak dikkat et

velet

etrafım dolandırıcı kaynıyor hangi birine dikkat edeyim

ayrıca hyungum değil misin

hemen dava açarsın çatır çatır burnundan getirirsin

yan odadaki avukat

avukatlık ücretimi ödersen götünden kan bile alırım dolandırıcıların ne diyorsun

velet

ya git

senin gözünü para bürümüş

senden ala dolandırıcı mı var

yan odadaki avukat

ne kadar ağladın

gönderdim paranı sadakam olsun düş yakamdan

velet

canım

bir tanem

alfalar alfası avukatlar avukatı hyungum 💖

mesaj geldi şimdi

ama keşke açıklamaya 11 temmuz 2025 tarihinde geri ödenmek üzere borç olarak verilmiştir yazmasaydın

biraz kırıcı olmuş

yan odadaki avukat  

ben kendimi sağlama alayım da 

zaten tüm bunları evlenirken faizleriyle alacağım eşinden haberin olsun 

benimki olur da evlenmezsen senden alabileyim diye ufak bir önlem sadece

ekonomik özgürlük bağımsızlık yalnız yaşam ayağına evden ayrıldın ama banka hesabımla arandaki ilişki bir türlü kopamadı

evlenip boşansam nafakam daha az olurdu

velet

soru eklerini birleşik yazmadığın bir evrende bu dediğin olabilirdi

yan odadaki avukat

boş yapma da konuşmadığımız zaman içinde 

aksiyon oldumu olmadımı özet geç

karşılıklı özetleşip hayatımıza devam edelim

velet

🙄🙄

ses atacağım biraz uzun

yan odadaki avukat  

ses falan dinleyemem mesaj at

prensiplerim var benim

velet

sadece yaşananları ses atacağım 

ne gibi bir prensibin var anlayamadım

yan odadaki avukat

ses kaydı mahkemede delil olarak geçmiyor

olur da bir şey olursa elimde yazılı kanıt olsun

velet

🔈 ses 7 dk

girsin.

paşa paşa dinleyeceksin dinlemezsen 

anneme geçen sene ayrıldığın kıza 

kaptırdığın wonları söylerim

yan odadaki avukat

işimiz nazardan kapımız nankörden uzak olsun

sana da yazıklar olsun

dinliyorum sus

kira mı arttı

para falan yok bende veremem baştan söyleyeyim

nE

NE DİYORSUN SEN

ALFA MI BİR DE

IY BÖCEK Mİ BASTI EVİNİ PİS PASAKLI

NE ZAMAN YAŞANDI BUNLAR

velet

üç dört gün içinde falan

yan odadaki avukat 

sen doğduğunda kendimi dünyanın en şanssız insanı sanıyordum ama şimdi anladım ki sen bir numarasın

böyle devam et tamam mı sana bir numaralar yakışır

velet

normalde insanların abileri 

kardeşlerine destek olur ev sahibine dava falan açar

sen pasif bir omegasın 

baskın bir alfayla yapamazsın

 başka ev bakalım vs der

atlar arabasına gelir bir ortamı yoklar 

alfanın gbtsine kadar araştırır

sen ne şekil bir abisin tam olarak çözemedim

iyi gibisin ama kötü gibisin de

ilgili gibi görünüp ağzıma sıçıyorsun

güreşirken yanlışlıkla burnumu da kırmıştın 

(bu biraz şaibeli

çiğ mantar yedirip zehirledin 

ama tüm gece hastanede elimi tuttun

çift kişiliğin falan mı var acaba

yan odadaki avukat

ha gayret az kaldı çözeceksin durumu

velet

çöpten bulduk yalanına inanmak için fazla büyüğüm artık

yan odadaki avukat

sen yine de büyük resme dikkat et

velet

öf tamam

sen özetle şimdi ne oldu ne bitti

yan odadaki avukat

bende durumlar aynı

davalarla uğraşıp duruyorum

annem hala aynı kör randevular ayarlamaca falan

velet

annemin kör randevu için ayarladığı omegalar

 benim aksiyon dolu hayatımdan daha korkunç geliyor

üzgünüm ama biraz da gerçekler

yan odadaki avukat

bak bir tanesi iyiydi

oturduk kahve içmeye sonra birkaç kez daha buluştuk 

yakınlaştık da hani hala her şey normal 

ve bu biraz tedirgin edici

sonra bana dedi ki eski sevgilinle nasıl sevişiyordunuz

ne yapınca hoşuna gidiyordu

velet

yüzümdeki ifadeyi görebilsen keşke

yan odadaki avukat 

daha kötüsü geliyor bekle

yan masadaki adam bizi duyduğu için garip garip süzüyor

bu sefer ona taktı kafayı

karşımda pipeti çiğnerken seni süzmesi çok hoşuma gitti

kim bilir aklından neler geçiriyor falan dedi

velet

NE DİYORSUN ABİCİM SEN

KALK GİT BE

yan odadaki avukat

takım elbiseli eli yüzü düzgün bir alfayım yani

bok gibi de param var her yaz tatildeyim

yakamda güney kore avukatlık barosunun iğnesi var bir de

gavata falan mı benziyorum oradan anlamadım ki

bu ne genişlik

velet

bize gelince param yok

oh olsun sana 

başına gelen her şeyi hak ediyorsun

yan odadaki avukat

sence de bu konuşma çok fazla uzamadımı 

haftalık konuşma kotamızı doldurduk

yakışıklı avukat kaçar

velet

doğru söylüyorsun çok bile konuştuk

hayatımızda aksiyonlar birikene kadar görüşmeyelim

görüldü 15.56

yan odadaki avukat  

şhh bana bak

eğer o alfa bir şey yaparsa

biliyorsun yan odada avukat var tek telefonunla

parmaklıklar ardında bulur kendini

velet

biliyorum

işte bu yüzden sen 

💖

görüldü 16.07

***

jungkook ve taehyung  

dolandırıcı

bir şey yaptım

enayi

ne

ne var

yine ne yaptın

dolandırıcı

öyle değil

hemen çıkartma tırnaklarını

enayi

tamam söyle

dolandırıcı

bir şey aldım

bir gör ama effffffffffffffsane

enayi

ne aldın

dolandırıcı

enayi

tatlıymış|

bu ne şimdi 

nesi efsane bunun

dolandırıcı

duş perdesi

banyodaki perde milattan önce kalmış gibi görünüyordu

fakülteden çıkınca çin pazarına uğradım 

salonun arasına perde alacaktım 

rahatça dövme yapabilmek için

sonra bunu gördüm fayanslarla uyumlu

bir de sana benziyordu

almam gerektiğini düşündüm

enayi

sen düşünme nolursun

nerem benziyor buna

dolandırıcı

tekir kedi yavrusu gibi tırnaklarını çıkartmadan duramıyorsun

sana benziyor işte

her an saldırıya hazır bekliyor

enayi

hiç de bile çıkartmıyorum 

ayrıca da bi sebebi vardı

beni dolandırdın bilmem farkında mısın

dolandırıcı

bak yine çıkarttın tırnaklarını

biz bunları aşmıştık en son

tekir kedisin işte

enayi

o dün beni yeniden dolandırdığını öğrenmeden önceydi

ayrıca tekir kedi falan değilim

olsam olsam sarı kedi olurum ben

dolandırıcı

isteyerek yaptığım bir şey değildi dedim ya sana

kartonpiyer ince olduğu için bütün sesleri duyuyordum

kullanmış bulundum internetini

enayi

aynen kullanmakla da kalmadın müşterilerine de söyledin

dolandırıcı

yaniiiiii

biraz olmuş gibi ama kesinlikle öyle de denemez

enayi

ay yok sinirlenmeyeceğim dedim ama

sen insanı çatlatırsın

ne demek öyle denemez bal gibi de kullanmışsın

bunu söylemek bu kadar zor mu

dolandırıcı

yav tamam ben kullanmadım demedim ki kullandım

hem de çatır çatır kullandım

müşterilere de verdim şifreyi

bu dolandırıcılık değil ama

enayi

yok bu çocuk bana kafayı yedirtecek|

nasıl değil sen beni çıldırtmak mı istiyorsun

benim evime takılı internetin şifresini duyuyorsun

kullanıyorsun sonra müşterilerine de söylüyorsun

her ayın faturasını da ben ödüyorum oh süper ya

dolandırıcı

afiyet olsun ne diyeyim

enayi

BAK BENİ DELLENDİRME

BU DOLANDIRICILIK DEĞİL DE NE

dolandırıcı

değil tabi ki

bak şimdi şöyle düşün

bi kafeye gittin ve internetin şifresini istedin

böyle düşünemiyorsan da bir alternatifim daha var

evine misafir gelmiş de şifreyi istemiş kullanıp gitmiş gibi 

olaya nasıl baktığınla ilgili

tamamen bakış açısı yani

enayi

ya sen geri zekalı mısın

bana neden düşünmem için alternatifler sunuyorsun

yeni dolandırıcı skilli falan mı açtın

ortada olan şey belli

niye zorluyorsun

dolandırıcı

kendini kötü hissetme diye

farklı açıdan bakmak gerek bazı şeylere

bir de can güvenliğim için|

enayi

çok sağ ol ya

dolandırıcı

bak gördün mü içini rahatlattım işte

enayi

ben nasıl rahatlarım biliyor musun

duş perdesindeki mızrağı sana sokarsam 

dolandırıcı

anlaşıldı senin tekir kedi modun hala açık

ben yavaştan kaçayım

kasada ödeme yapacağım

görüldü

enayi

jungkook

dolandırıcı

he

enayi

beni başka bir şekilde dolandırdığın oldu mu

bu konuyu artık kapatmak istiyorum

eğer dolandırdığın başka bir şey varsa söyle

yoksa bir sonrakinde o mızrağı çok başka şekilde kullanırım

ve bu hiç hoş olmaz

dolandırıcı

ürperdim o ne be|

nerden anladı ki|

yok 

dolandırmadım

enayi

emin misin

dolandırıcı

daha çok ürperdim|

eminim

enayi

iyi tamam

ama dur

son bir şey daha var

dün akşam

yazıyor...

çevrimiçi

yazıyor...

dolandırıcı 

ne geliyor yazıp yazıp siliyor|

içimden geçmese bari|

öpmedim ki ama çok da bir şey yapmaz bence|

enayi

eve gelen müşterilerini feromonlar konusunda uyarır mısın

özellikle omegaları uyarırsan çok iyi olur 

çünkü bu konuyu seninle konuştuk

ev olarak benimsediğim yeri bir başkasının sahiplenmesi

öylece izin verebileceğim bir şey değil

konunun huysuzluk olmadığını bil yani

dolandırıcı

ohh iyi bari dolandırma meselesini aştık|

biliyorum

en başında konuşmuştuk

diğer şeyler işin şakası olabilir ama feromon konusunda haklısın

bunun önemli bir konu olduğunu biliyorum

böyle bir şey bir daha yaşanmayacak emin olabilirsin

enayi

bir de şey

yazıyor...

çevrimiçi

yazıyor...

çevrimiçi

dolandırıcı

yaz artık çatladım burda|

ney

enayi

teşekkürler

dolandırıcı

bu ne için

enayi

içim kıpır kıpır oldu aniden|

ter de bastı|

dün için

feromonlarını kullanman iyi hissettirdi

ama bi daha üzerime çıkarsan dayak yersin

bu konuda anlaşalım

dolandırıcı

tekir kedi gibi pıt pıt vurup söyleniyordun

bana susturmak için başka bi şans bırakmadın ki

enayi

üzerime çıkmana gerek yoktu

dolandırıcı

sen kendini tırnaklarını çıkarmışken gördün mü hiç

susturmam mümkün değildi

enayi

susturmak için tek yol bu değildi

dolandırıcı

susturmak için bir seçeneğim daha vardı ama bu pek hoşuna gitmezdi|

susturmak için bir seçeneğim daha vardı ama bu pek hoşuna gitmezdi

enayi

neymiş o

görüldü

yazıyor...

dolandırıcı

biraz geç düşecek sanki|

ne okuduysan o

görüldü

enayi

SENİ DÖVERİM

dolandırıcı

sen bi utandın gibi

hoşuna mı gitti

enayi

saçmalama salak herif

uzaklaş benden

dolandırıcı

yanakların kızardı bence

dün de öyle oldu

enayi

eve kamera falan mı yerleştirdi de gördü yanaklarımı|

böyle kafanda kurmaya devam et

ruh hastası

dolandırıcı

inanılmaz eğleniyorum var ya|

keşke yanında olsam da görebilsem|

yok yok

ben seni çözdüm

ne zaman böyle utansan

ya da bir şey hoşuna gitse yükselip öfke saçıyorsun

bunun tek bi açıklaması var

enayi

her şeye de bir açıklaman var

profesör doktor herbokolog

dolandırıcı

kediler de ilk başta tanımadıkları insanlara tüylerini kaldırıp

tırnaklarını çıkartırlar yakınına gittiğinde de tırmalarlar

sonra karşı tarafa güvendiklerinde tırnaklarını geri çekip çenelerini okşanması için başlarını sürterler

ama çok fazla okşarsan da aniden yine tırnaklarını geçirirler

bence sen de öylesin bana alışmaya başladın ama seni utandırdığımda aniden yükselip tırnaklarını çıkartıyorsun

nazlı bi omegasın

enayi

kafamı kuma gömmek istiyorum bu saçma sapan his yüzünden|

domatese döndüm|

omegam yerinde duramıyor|

sen bu hayata beni sınamak için mi geldin

dolandırıcı

kızma hemen tamam ya

eve geliyorum bir şey lazım mı

enayi

istemiyorum hiçbir şey

dolandırıcı

hadi hadi nazlanma

enayi

rahat bırak beni 

resim yapacağım yazma bi daha

dolandırıcı

sana pizza alayım

görüldü 17.15

enayi

mantarsız fesleğen soslu olsun

dolandırıcı

tekir kedisin işte|

öyle aldım zaten ☺️

görüldü 17.18

***

Kim Seokjin

takipçi        takip edilen

6437             2076

3500 beğeni

av.kimseokjin: hakimi etkilemek için üç numaralı bakışımı kullandım

543 yorumun tümünü gör

kthvante: hyunglar hyungu be şu yakışıklılığa bak😍

kcskimmirae: oğluşum

johannagk: kore adalet sarayında böyle avukatlar varsa daha çok suça meyilleneceğim 🔥

↳av.kimseokjin: hanımefendi ücretini ödediğiniz taktirde avukatınız olmaya gönüllüyüm

***

Bubblegum 🔒

takipçi        takip edilen

12               18

6 beğeni

taehyungdegilim: güno günoo en sevdiğim ders sabahın 8.30una koyulmuş gibi bir güne uyandık

3 yorumun tümünü gör

jhopeonthestreet: güzelliğin yüzünden hastaneye kaldırıldım

5 beğeni

taehyungdegilim: 3 saat sandalyede çizim yaptıktan sonra gel de hayatın tadını çıkart

2 yorumun tümünü gör

p.jimn: sabah güneşi sidikliye vurur

10 beğeni

taehyungdegilim: dünyanın en gıcık alfası durup durup kuruluyorum sana

2 yorumun tümünü gör

p.jimn: memleketlim hakkında doğru konuş çarpılırsın

↳taehyungdegilim: ikinizi kafa kafaya tokuşturucam

12 beğeni

taehyungdegilim: geçmiş karşıma ayağıma vuruyo neymiş efendim sigara içerken canı sıkılıyormuş beraber çıkarsak sohbet edermişiz defol git be adam

2 yorumun tümünü gör

p.jimn: oh bi de öpüşürsünüz

↳taehyungdegilim: siz iki busanlı çete mi oldunuz başıma

Chapter Text

Üniversiteye başlayıp evden ayrılana kadar yaşadığım ev iki ailenin sığabileceği büyüklükteydi. Kendime ait bir oda, ders çalışmam için ufak bir çalışma odası ve de iki tuvalet vardı. Fazlasıyla rahattım, bana karışan kimse yoktu. Bir ağabeyim olmasına rağmen kendime ait şeyleri pek sık paylaşmadığım için de bu duyguyu pek bilmezdim ancak ayrı bir eve çıktığımda, yavaş yavaş belli şeylerde kendimi törpülemeye çabalamıştım. Hala daha bazı huylarımdan vazgeçtiğimi söyleyemezdim, bu yüzden de tek başıma yaşamak daha mantıklıydı benim açımdan.

Ancak şimdi, durumlar çok farklıydı ve hayatımın tam anlamıyla aniden değiştiği noktada elbette bocalamam kaçınılmazdı. Bunun en iyi örneği ise sabahları bitik bir vaziyette uyanıp tuvalete girip bir saatimi telefondan saçma videolar izlemeyerek ayılmaya çalışmamdı. Bu bir rutin gibiydi artık ama biriyle koordineli olarak yaşadığım gerçeğini yarım saatin ardından alacaklı gibi çalan tuvalet kapımla anlamıştım.

"Tanrı aşkına, omega, çık artık mesanem patlayacak."

Jungkook acı içinde bana yalvarırken sabahları uyanmanın zorluğunu hala üzerimden atamamıştım ve bir ev arkadaşım olduğunu ısrarla reddederek gözlerimi kırpıştırmaktaydım. İnsanın belli alışkanlıklarından aniden vazgeçmesini bekleyemezdiniz, ben de tam olarak bu kaosun içerisinden çıkmaya çabalıyordum ancak bir türlü başaramıyordum.

"Çıkacağım, vurup durma!" dedim huysuzca telefonumu kilitleyip toparlanırken. Karakterim gereği reflekslerim hızlı olsa da ağır hareket ederdim bu yüzden acele etmek yerine ellerimi ve yüzümü yıkadım, dişlerimi de uyuduğum için ağzımda bakteri biriktiğini düşündüğümden fırçalayarak çıktım banyodan. Benim için normal bir süreydi fakat Jungkook için oldukça uzun olduğundan ben kapıyı açtığım anda beni kenara ittirip söylenmeye başladı.

Daha afyonum bile patlamadığı için cevap verme gereği bile duymadan odamdaki dolaptan ağır ağır kıyafetlerimi giyinip üzerime çeki düzen verdim, sonra da salona geçtim. Karşılaştığım ilk şey, alfanın feromonlarının bütün salona yayılmış olmasıydı ve soluduğumda omegamın hiçbir rahatsızlık hissetmeden bunu garipsememesiydi. Üstelik daha eşyaları ortalıkta bile değildi, sadece uyuduğu yerde bile feromonları güçlüce yayılmıştı.

Ben zannediyordum ki, omegam bir noktada rahatsız olur ama beklediğimin aksi yönde ilerliyordu. Omegamın bu feromonlara tepki olarak içime sıcacık bir his bırakıp beni biraz daha mayıştırması oldukça şaşırtıcıydı. Kişisel olarak da hala yeni birinin varlığı ufak bir kıymık gibi arada rahatsız etse de sanırım bu noktada hayatımda ilk kez evde birinin varlığından rahatsız olma hissini geri plana itebilmiştim. 

Omegamın memnuniyetini kabul edip düşüncelerimi kenara bırakarak buzdolabından sütü ve mısır gevreğini çıkartıp bir kaseye doldurdum. Kahvaltıyla pek aram yoktu, sabahları erken saatte yediğim yemekten midem bulandığı için mısır gevreğini tercih ederdim. Aslında pek tercih değil, alışkanlıktı çünkü aile evinde annemler erkenden işe giderdi, Seokjin hyung ders çalıştığı için odasında yerdi ben de kolaya kaçıp atıştırmalıklarla idare ederdim. Zamanla da bu bir alışkanlık olarak kalmıştı işte.

Gece dönem ödevimin taslağını çıkarttığım için biraz geç uyumuştum, bu yüzden birkaç saatlik uykuyla bu günü atlatmam gerekiyordu. Derince bir iç çekişle dudak bükerek ellerimi saçlarımın arasından geçirip daha fazla dağılmasını sağladım. Uykum, ciğerlerime kadar çikolata kokusuyla dolduğum için neredeyse açılmıştı ama hala o mahmurluğumu atamamıştım. Bu yüzden kaşığımı mısır gevreğine dalgınca sokup karıştırarak yemeye başladım. 

Masanın çiçekli desenine bakarak ağzımdakileri bitirdiğim gibi yeni bir kaşıkla doldurduğum sırada tuvaletin kapısı açıldı ve dikkatim o yöne kaydı. Karşılaşmayı beklemediğim manzara yüzünden aptal gibi ağzım açık ona bakındığımdan dudaklarımın kenarlarından mısır gevreğinin sütleri akmaya başladı. Aklım da fikrim de kelimenin en basit anlamıyla uçmuştu çünkü alfa, ben tuvaletten çıkarken girdiği gibi değil de üstünü çıkartmış bir şekilde sadece eşofman altıylaydı ve yüzünden damlayan sular boynuna doğru süzülüyordu. Ve oradan da göğsüne, tam olarak şimşek çaktığında görünen çatlaklar gibi duran dövmesine doğru.

Jungkook banyoda yüzünü kurulayacak havlu olmadığı için tezgahın üzerindeki havlu kağıttan koparırken göz göze gelince ağzımdaki mısır gevrekleri boğazıma kaçarak neredeyse boğulmama neden oldu. Tanrım, elimle ağzımı kapatıp öksürüğümü kontrol etmeye çalışıyordum ama gözlerime hakim olamıyor sürekli o çıplak, pürüzsüz ve hala daha ıslaklık olan göğsüne kayıp duruyordum. Ve en korkunç olanı ise Jimin'in mesaj atmasına rağmen bahsettiği şeyin kulağıma fısıltı gibi doluşmasıydı.

İyi bir cinsellik istiyorsak tercihimiz bronzdan yana olmalıymış çünkü bronz tenliler endorfini daha çok salgıladığı için libidoları yüksek ve daha yoğun cinsellik yaşarlarmış.

Omegamın heyecanı benim heyecanımla birleşince feromonlarımı kontrol etmem de zorlaştı çünkü ne gözlerimi ondan alabiliyor ne de kafamdaki sesi kontrol edebiliyordum. Ama işin en iyi yani Jungkook yüzünü kurularken bu halimi pek fark etmemiş, bir kase ve mısır gevreği kaparken söylenmeye başlamıştı.

"Yemin ederim biraz daha çıkmasaydın içeri dalıp klozetin köşesinden işemeyi düşünüyordum." 

İnanın bana, ona bir çift laf etmeyi ben de istiyordum ama tam karşımda sandalyeye dizi havada kalıp bir kolunu dizine dayayacak şekilde yarı çıplak otururken cümlelerimi toparlayamamıştım. Tek yaptığım ona orta parmağımı göstererek boğazımı temizleyip ağzımı yüzümü beceriksizce temizlemeye devam etmek olmuştu. Tabii bir de Jungkook'a bakmamaya çalışmak.

Kendimle ilgilenmekten Jungkook'un gözüme sokarcasına salladığı peçeteyi geç fark etmiş, ettiğim gibi de almıştım ama o bir açığımı buldu ya yemeğine başlamadan hemen alayla "Ağzını mı bulamadın bu nasıl yemek yemek al şunu." demeyi ihmal etmemişti.

Ters ters bakarak çenemden akan sütleri temizlerken içimden binlerce kez küfür edip Jungkook'un ağzına laf verdiğim için kendime kızdım. Bu sıralar kendimi rezil etmek konusundan üstün bir çaba sergilediğim yetmemiş gibi bir de bunu Jungkook'a karşı yapmak ayrı bir sinir bozucuydu.

"Bugün ne yapacaksın?"

Gözlerimi çıplak göğsüne bakmamak için evirip çevirirken sorduğu sorudan dolayı doğrudan yüzüne bakarken buldum. Sorusunun beni biraz duraksatmadığını söylesem yalan olurdu çünkü uzun süredir yalnızdım, iki şekilde de... Daha önce hiç kimse yemek masasında bana gün içerisindeki planlarımı sormamıştı. Jimin'le ya da Hoseok hyunglayken genelde birlikte bir şeyler yapardık bu yüzden onları saymıyordum ama Suho'ylayken sadece flört dönemimde aldığım bir soruydu bu, sonrasında Suho bana gün içinde ne yapacağımı asla sormaz eve geldiğimde de günümün nasıl geçtiğiyle ilgilenmezdi. Bir süre o sormadan anlatmış olsam da Suho her hareketimi eleştirdiği için ben de bırakmıştım. Bu da bana uzun süre yalnız hissettirmişti. Şimdi ise uzun zamandır karşılaşmadığım bu sorunun içimde yarattığı o heyecanla ısındığımı hissettim. Hiçbir şey yapmayacak olsam bile anlatma isteğime karşı koyamayıp ağzımdakileri bitirerek Jungkook'un güneş yansıdığı için daha parlak duran gözlerinden kendimi  zar zor ayırarak konuşmaya başladım.

"Bugün tek dersim var, sonrasında ne yapacağımızı konuşmadık Jimin'lerle. Muhtemelen bir kafeye geçeriz." sonra Jungkook'un tavrını kontrol etmek için duraksadım. Bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama sanırım güven duymak istedim. Beni dinlemesini, söylediklerime olumlu yaklaşmasını ve mış gibi yapmamasını... Nitekim, baktığımda aksi gerçekleşmedi, beni ilgiyle dinlediğini, dinlerken de arada sırada başını sallayıp kısa aralıklarla yemeğine bakındığını fark ettim. Bu bende istemsiz bir tebessüm oluşturmuş ve devam etme isteği doğurmuştu. Bu yüzden omuz silkip kaldığım yerden devam ettim "Ama hava çok soğuk olmazsa belki kampüsteki botanik bahçeye resim çizmeye giderim. Soğuk olursa da eve gelirim, uygulamalı dersimin taslağını bitirmem gerek."

"Maç var öğlen gelsene." arkasına yaslanarak kaşığını bana doğru hafifçe salladığında yüzündeki sırıtışla kendince benimle dalga geçmeye çalışarak devam etti "Bir numaralı fanım olarak seni tribünde görmek isterim."

Elbette altta kalmadım ama içten içe de gülmeyi ihmal etmeden kaşığımı onun kaşığını ittirmek için kullanarak onu komikçe taklit ettim "Bir numaralı fanım olarak seni tribünde görmek isterim. Nereden senin fanın oluyormuşum acaba, nasıl vardın bu kanıya."

"Bu kasları nasıl yaptığımı görürsün işte. Geçen gün bi aklın kalmış gibiydi."

Cümlesini bitirdiği gibi göğsünü ve kaslarını şişirmesi haliyle odağımın oraya yönlenmesine neden olunca yiğitliğe bok sürmemek için "İlgi alanım içi boş protein tozu kaslar değil, üzgünüm." demiştim. 

Bunu söylerken büyük bir özgüvenim vardı ama Jungkook yanağımdan makas alıp masadan kalkarken lafı öyle bir ağzıma tıkmıştı ki süt boğazıma kaçarak beni öksürük krizine sokmuştu. Yine, karşısında rezil olmuş elim kolum bağlı kalmıştım.

"Oysaki geçen gün yanağın kaslarımla tanışmıştı."

Yanağımızın değil de ağzımızın tanışmasını yeğlerdim.

Sikeyim, dilimin gitmediği cümleyi omegam öyle kolay fısıldamıştı ki kulağıma öksürüğüm daha çok şiddetlenmişti. Ve üzerine Jungkook'dan aptal bir sırıtmayla peçete yardımı alırken kabul etmek zorunda kalmıştım. Beni öyle iyi ekarte ediyordu ki hiçbir şey yapamıyor, kitlenip kalıyordum. İşin en garip kısmı ise önceleri beni öfkelendirip üste çıktığı için uyuz eden bu durumun artık biraz da olsa tebessüm ettirici olmasıydı. Hatta itiraf etmem gerekirse bu kadar dişli olması hoşuma bile gidiyordu. Uzun zamandır durgun olan hayatıma biraz da olsa aksiyon katarak kalbimin garip bir heyecanla çarpmasını sağlıyordu.

Dövme malzemelerinin olduğu tarafa kahkahalarla giderek dolabından kıyafetlerini alırken öksürüklerimin arasından elimi kaldırıp zar zor "Buraya gel, seni çok fena döveceğim." demeye çalışmıştım ancak ağzımdan anlamsız şeyler çıkmıştı.

Jungkook bana insanın içini kaynatan, yanağındaki derin gamzeyi ve gözlerinin köşelerinde parmaklarımla saymaktan çekinmeyeceğim kadar hoşluk katan çizgileri açığa çıkartarak öpücük attığında önümden öylece öksürükler eşliğinde tuvalete doğru geçip gidişini izledim.

Yenilgiyle yediğim mısır gevreğini tadım kaçtığı için yarım bırakıp bir dal sigara içmeye balkona çıktım. Dikkatimi ilk çeken şey Jungkook'un sigara markasının izmaritlerinin benimkinden fazla oluşuydu. Pek dikkat etmemiştim ama sanırım geceleri fazlasıyla kahve ve sigara içerek geç yatıyordu. Evin kurallarını koyduğumuz zamanda tam da tahmin ettiğim gibi uyku problemi vardı ama sessiz olduğu için belli etmiyordu uyumadığını. Eğer maçı varsa az uyuduğu için performansını etkiler miydi diye düşünmeden edemedim.

Sigaramdan bir duman çekip düşüncelerimi dağıtmak için instagrama girdiğimde bu kez dikkatimi başka bir şey çektiği için rahatsızca kıpırdandım. Suho her gün istisnasız girdiği platformda ne bir post ne de bir hikaye paylaşmıştı. Bu bana acaba beni arkadaşlıktan mı çıkarttı diye düşündürdü ama kontrol ettiğimde bir değişiklik göremedim. Whatsapp konuşmamız da hala görüldü şeklindeydi. Merak, istemeden de olsa bütün bedenimi ele geçirdi, stresle dudağımı ısırdım. Bir destek bekledim, omegamla konuşmak ve alayla bile olsa bana birkaç kelime etmesini ama yoktu. 

Suho'yla ruh eşi olduğumuz ilk andan beri onu ve alfasını hissedememiştim, bunun yokluğu defalarca kez kalbimi acıtmıştı. Kurtlarımız çok iyi anlaşırken ve hayatıma dahil olmayı bu kadar çok istemişken ne olduğunu bile anlayamadığım hızda değişmişti her şey. Ruh eşi olduğumuz belli olmasa gerçekten birbirimiz için olmadığımızı düşünecektim. Şu an nerede ne yapıyor bilmiyordum ama onu hissedebilmeyi çok istedim, duygularım bu kadar karışık olduğu için de öfkelendim. 

Birkaç gündür kendimi iyi hissederken şimdi gerçek öyle bir çarpmıştı ki bana Jungkook balkonun kapısını tıklattığında gözlerimi telefonumdan zar zor ayırabildim. Ve ne gariptir ki kabarıp buklelenmiş saçlarıyla bana ışıl ışıl gülümseyerek bakarken salondan dışarıya sızan çikolatalı feromonları içimi ısıtmış, o zamana kadar üşümüş olduğumu fark etmemi sağlamıştı.

"Ben çıkıyorum." dedi ama tam giderken tavrımı fark etmiş olacak ki kapıyı geri araladı ve beni baştan aşağıya inceleyerek sordu "İyi misin? Feromonların çok dengesiz."

"İyiyim, sorun yok." desem de birkaç saniye birbirimize baktık.

"Emin misin?" 

Bir insan, başka bir insana bakarken nasıl olur da gözleri bu kadar parlayabilir ve nasıl olur da kapkara görünürken bu kadar anlamlı bakabilirdi bilmiyorum ama sadece gözlerime bakması bile iyi hissettirmişti. Çünkü, belki birinin iyi olup olmadığımı sorması normal bir soru olabilirdi ama benim için öyle değildi. Önem verdiğim birinin bunu yapmaması ancak bir haftadır tanıştığım birinin yapması arasında büyük bir fark vardı ve Jungkook Suho'nın benim için yapmadığı bir şeyi yapmış, feromonlarımdaki kötü değişimi fark ettiği gibi sormuştu.

Gözlerimi hafifçe kırparken kalbim gümbürdedi, feromonlarım yavaş yavaş daha tatlı bir vanilya şeklinde yayılmaya başladı. Hissettiğim şeyleri kontrol edemediğim için ben bile şaşkındım ama Jungkook bunu da fark etti ve bakışlarının meraklı hali hafif bir gülüşe dönüşürken bana sordu.

"Sanırım bu eminim demekti?"

Başımı hafifçe salladım ve durgun bir ses tonuyla "Evet, sanırım öyle demekti." diye yanıtlarken gözlerimi onunkilerden hiç ayırmadım. Sadece, bu hissettiğim şey her ne ise pişman olmamayı diledim. Çünkü uzun zamandır kaybettiğim ve benim için değerli olan o şeyi bulduğumu sanarken yanılmak zaten incinmiş olan omegamı daha da kötü etkilerdi. 

Jungkook, ben karşısında binbir karışık hisle mücadele ederken çıktığını söylemesini mırıltılarla geçiştirip yarısına gelmiş sigaramın üzerine bir sigara daha yakarak bir süre daha balkonda kaldım. Evden çıkana kadar bir elimde sigaram, diğer elimdeki telefonda Suho'nun profili vardı ve aklımda ise karmakarışık düşünceler. 

İçeri girip hazırlanarak evden çıktığımda bile üzerime özen bile göstermediğimi, Jimin bana bu ne paspallık dediğinde fark etmiştim. Gerçi gri eskitme kot pantolon ve asker yeşili tişörtümle ceketim benim her zamanki okul halimdi ama saçlarımı düzeltmemek fazla paspal gözükmeme neden olmuş olabilirdi, hak veriyordum. Neyse ki Jimin beni tuvalete sokup saçlarıma çeki düzen vererek kendince oldurmaya çalışmıştı da öyle girmiştik derse.

Bu durum fazla uzun sürmedi ama, modernizm ve post modernizm dersinde durgun halimden sıyrıldım. Felsefe ağırlıklı bir konuda kendi görüşümü savunurken görüşüme saygı duymadan saçma sapan konuşan bir omegaya öfkeyle yükselip canını çıkartmak bütün ruh halime iyi geldi. Öyle ki, dersten çıktığımda bile öfkemi atamamış, söylenmeye devam etmiştim.

"Geri zekalı, fikrini saçma buluyorum da ne demek. Katılmayabilirsin ama saygı duymak zorundasın. Ayrıca savunduğu şey de hiç mantıklı değildi, asıl ben saçma buluyorum fikrini!" diye söylenerek Jimin'le çimenlerin oradaki gölgelikli bankların oraya, Hoseok hyungun yanına yanına geçtik. Çantamı sinirle koyduğumda sigarasını yana doğru üfleyerek bana hafifçe omuz attı ancak Jimin'e doğru sordu "Yine kim sinirlendirdi sarı şekeri?"

"Ilsung salağı. Neyse ki Taehyung içinden geçti."

"Oh!" dedim elimle göğsümü silkeleyerek "Çok da iyi yaptım. Bilgisi olmayan konularda boş yapmasın."

"Sarı şekerin gazabına tutulduysa birkaç gün kendine gelemez."

"Sana sarı şeker mi diyorlar?" Omzuma atılan bir el ve tanıdık gelen sesle yan tarafıma dönerek gözlerimi kırpıştırdım. Jungkook tıpkı benim gibi ancak daha sakin bir şekilde çantasını masanın üzerine koyarken ortaya kısaca bir "Selam," demiş, omzuma attığı eliyle beni dürterek devam etmişti "Kokuna bakılırsa ekşi sarı şekersin sanırım."

"Tadına bakmadan bilemezsin."

Jimin'in söylediğine karşılık bağırarak iteklerken ben daha ne olduğunu anlamadan Jungkook hemen omzuma attığı kolunu boynuma sıkıştırıp beni kilitledi.

"Dur bi bakayım."

Başımı eğip üstünü ısırdığında neye uğradığımı şaşırdım çünkü dişlerini tam kafamda hafif de olsa hissetmek üzerimde tuhaf bir etki bırakmıştı. Ensemden itibaren mühür yerim dahil tüm vücuduma kısa süreli bir elektrik yayıldığını hissettim. Alfaların köpek dişleri, omegalarınkinden birkaç milim uzundu ve mühür yerim olmasa da vücudumun herhangi bir yerinde hissetmek haliyle fazlaca etkilemişti beni. Üstelik kötü anlamda değildi bu, feromonlarımla tepki vermemi sağlayacak kadar önemliydi ve ben daha önce hiç böyle bir hisse kapılmamıştım. 

Kafamdaki dişler yerini boşluğa bıraktığında kalbimin gümbürtüsü kulaklarıma doldu ve yanaklarımın kızardığını hissettim. Yine sabahki gibi utanç verici bi durumla karşılaştığımdan bunun fark edilmemesi için hemen Jungkook'un kolunu ittirip "Ne yapıyorsun kafam acıdı aptal!" diye bağırdım sonra hızımı alamadım Jimin'i bir posta daha itekledim "Sen de salak salak şeyler söyleme bir daha."

Hoseok hyung Jimin'e göz kırpıp hemen arkasında durdu "Ne yapsın, Jimin'e pas verince gol atmadan duramıyor biliyorsun."

"İyi bok yapıyor."

Her ne kadar agresif bir yaklaşım sergilesem de tam olarak öyle olmadığını bildikleri ve beni tanıdıkları için, Jungkook da artık beni çözmüştü, hiçbirinin yüzündeki gülüş azalmadı. Hatta Jungkook beni yumuşatmak için oturduğumuz yerin hemen yanındaki çalılıktan bir dal çiçek kopartarak bana uzattı "Hemen de kızıyorsun, al, barışalım."

Adını bilmediğim sarı renkli çiçeği elime alarak yaptığı bu jeste de kızarmamaya çalışmak için "Sen niye geldin ki buraya?" diye sordum.

"Senin söylemeyeceğini bildiğim için Jimin'le Hoseok'a bugün maç olduğunu söyleyeyim dedim. Onlar seni nasıl olsa getirir."

"Benim dersim bitti gelirim, kaçta?"

"Benim de bitti. Taehyung'u da alır geliriz, o iş bizde."

Jimin'le Hoseok ortaya atıldı hemen, ben de böylesine heyecanlı oluşlarına göz devirmekle yetindim. Emrivakilerden ya da zorlamalardan pek hoşlanmazdım ama açıkçası reddetmek istememiştim. Bir önceki maçı evimde yaşananları anlatmak için yarım bırakıp çıkmıştık ve uzun zamandır Suho yüzünden basketbol maçlarına küstüğümü düşünürsek bugünün kafa dağınıklığını atmam için iyi gelebilirdi.

"Bir saate insanlar gelmeye başlar. Ben de şimdi ısınmaya gidiyorum."

"Süper," dedi Hoseok hyung eliyle baş parmağını kaldırarak "Bir saate orada oluruz biz de."

Jungkook da eliyle aynı işareti yaparak masadan kalktığında çocuk gibi zıplayarak birkaç adımla uzaklaştı ve elini uzatarak parmağıyla beni işaret edip göz kırptı "En özel koltuğu en özel fanıma ayarlayacağım. Amigo kızların arka sırasına geçmeyi unutmayın."

"Ben karşı takımı tutuyorum."

Bana hiç aldırış etmedi, çocuksu bir neşeyle arkasını döndüğü gibi çimenlerin oradan giderek gözden kayboldu. O gidene kadar peşinden bakmış, bizimkilere de dönerken gözlerime devirmiştim ve tam bir şey söyleyecekken bana imalı bakışlarıyla karşılaşmıştım. Hoseok hyung'un bakışları aslında normaldi de Jimin'in bakışları çok şey anlatıyordu.

Elimi ona doğru tehditvari salladım hemen "Bakışlarını üzerinden çek hemen. Sandığın gibi bir şey yok.

Hiçbir suçu yokmuşçasına ellerini iki yana kaldırıp biraz öncekinden daha da imalı bir şekilde sırıttı "Ağzımı bile açmadım, sen kendin konuştun."

"Sen ona bakma." dedi Hoseok hyung Jimin'e doğru olumsuzca baş sallarken "Ona karşı öncekinden daha yumuşak olman ikimizi de şaşırttı sadece..."

Hoseok hyung Jimin'den farklı olarak daha yumuşak, daha imasız bir cümle kurduğu için sakince omuz silkmekle yetindim. Biraz da olsa alıştığım kesindi hatta bazı hareketleri beni güldürürken öfkemin dindiğini bile hissediyordum ve bu öncekiler kadar rahatsız etmiyordu. Bir alışma dönemi olduğu barizdi ve artık o dönemi atlamış sayılırdım, hala daha yalnızlığın verdiği rahatlığım vardı ama bazı şeyler tuhaf gelse de orta yolu bulacağımıza inanıyordum.

Elimdeki sarı çiçeği dalından döndürürken sakince konuştum "Söylediğin gibi yavaş yavaş alışmaya çalışıyorum hyung. Aynı evin içinde iki düşman olmaktansa arkadaş olmak daha doğru hissettiriyor."

"Şimdilik. Sonra bi bakmışsın sevgilisiniz."

"Ya sen ne ara böyle biri oldun ben anlamadım ki." derken elimdeki sarı çiçeği kitabımın arasına koyarak kınayıcı bir sesle devam ettim konuşmaya "Bir alfayla omega ev arkadaşı olup aynı zamanda da arkadaş olamaz mı Jimin? Hemen yatağa sokuyorsun."

"Ben sadece gördüğümü söylüyorum. Belki de kaderindir nereden bilebilirsin ki?"

"Aynen, ruh eşime anlat onu."

Bu cümleyi kurduktan sonra o kadar yanlış hissetirmişti ki, bir an için Suho'ya karşı olmadığı bir alternatifte acaba nasıl hissederdim diye düşünmeden edemedim. Ancak daha fazla derinlere dalamadan Hoseok hyung olası bir kavgaya karşı temkinli olarak "Tamam kavga etmeyin hadi. Soğuk bir şeyler alıp maça gidelim de izleyelim." dedi ve son noktayı koydu. Böylece konu ortada kaldı ve toparlanıp kafelerden birine gitmek için fakülteden çıktık. Ben kendime vanilyalı soğuk latte aldım, Jimin ve Hoseok hyung da soğuk americano. Yürüye yürüye maçın yapılacağı kapalı spor salonuna gittik ve fazlasıyla kalabalık olan alanda ittire kaktıra en öne ulaşmayı başardık.

Alfa ve omega feromonlarının birbirine karıştığı alanda herhangi bir feromonu seçmek oldukça zorken, bahsettiği gibi amigo kızların arka sırasına geçtiğimizde gözlerim sahanın en son köşesindeki çikolata feromonlarının sahibini bulmakta pek zorlanmadı. Üzerinde üniversitenin isminin yazılı olduğu kırmızı beyaz basketbol takımı vardı ve ıslak, dalgalanmış saçlarını, boynuna astığı beyaz havluyla gelişigüzel kurularken arkadaşlarına gülerek bir şeyler anlatıyordu.

Eliyle baş parmağını kaldırıp dudaklarından okuduğum kadarıyla arkadaşına tamam diyerek sahaya döndüğünde onca insanın arasında gözleri direkt gözlerimi buldu. Hemen gözlerimi kaçırdım ve feromonlarımı kontrol ettim acaba bu yüzden mi beni hemen buldu diye ama feromonlarım normaldi. Belki de gözleri öylesine değmiştir diyerek çaktırmadan ona bakmak istediğimde bu kez kaçamadım sahanın ışıklarıyla daha da parlak duran gözlerine takıldım.

Bana yarım ağız gülüp göz kırptığında nefesimi tuttuğumu anlamamıştım çünkü normal şartlarda bu hareketine bir cıklamayla göz devirirdim. Şimdi ise omegamın heyecanına ortak olurken bulmuştum kendimi. Sanırım bunun sebebi uzun zamandır yabancılaştığımız o küçük kalp çarpıntısını yeniden hissetmemizden kaynaklanıyordu ama hemen kaçmak istemiştim. Bu yüzden de şaşkınlıklar içinde başımı iki yana sallayarak bu andan çıkmak için doğruca Hoseok hyung ve Jimin'e yaklaşmıştım.

İkisi çoktan ortamın yoğun tezahuratlarına alışmış bir şekilde maç için sahaya çıkan oyunculara bakarken elbette Jungkook'la yaşadığım göz kırpma anı Jimin'den kaçmamıştı. Beni Hoseok hyungla ortasına çekip imayla göz kırpmasından anlamıştım ama ortam kalabalık olunca bir şey söylemek yerine omzumla omzuna çarpıp rahat dursun diye uyarı yapmakla sınırlı kaldım.

Tezahuratlar artarken artık bütün odağımı aşağıya verdim. Jungkook boynundaki havlusuyla yüzünü kurulamadan önce gülüyorken bir an sonra havluyu çektiğinde bakışları keskinleşti ve o hırsı, o mücadeleci oyuncu ortaya çıktı. Nasıl bir anda sevimliyken aniden aurasını değiştirmişti bilmiyorum ama içimdeki o heyecanı dizginlemenin zor olacağını daha maç başlamadan sezmiştim. Ve sanırım uzun zamandır Suho yüzünden küskün olduğum basketbol maçlarına olan heyecanım canlanarak içimdeki o holiganın da kıvılcımla ateşlenmesini sağlamıştım.

Güçlü ışıkların aydınlattığı salon artık daha güçlü tezahüratlarla dolup taşarken oyuncuların hepsi yerlerine geçmişti ve adının Yoongi olduğunu hatırladığım alfanın da orada olduğunu görmüştüm. Diğer alfalara göre biraz daha ufak duruyordu, sanırım bunun sebebi baskın olmayışındandı ama oyundaki becerilerini topu sahaya sürdüğü anda gösterince baskınlığının ötesine yeteneğinin geçtiğini anlamam uzun sürmedi.

Her biri eline geçtiği topu kaybetmemek pahasına rakip üniversitenin takımının potasına ulaşmaya çalışırken pür dikkattim. Hepsi çok iyiydi, ama Jungkook, çevredekilerin ona takımın altın çocuğu diye taktığın lakabın hakkını verircesine oynuyordu. Top eline her geçtiğinde sahanın hakimiyetini tamamen eline alıyor ve sayı alana kadar da durmuyordu. En basit tabirle, sahada parlıyor denilebilirdi.

Onları bir süre hafif bir sakinlikle izledim. Sonrasında maçın ilk çeyreğinde Yoongi'nin rakip takımdan çalarak hızlı pasıyla başlayan hücumu bütün sahada isminin yankılanmasına neden oldu. Ben de kendimi bir anda heyecanla adına ithaf edilmiş tezahuratlara eşlik ederken buldum. Hatta bir ara Kim Mingyu'nun perdelemesine karşı kendimi hadi, hadi diye bağırken kaybettiğim de olmuştu ama beni asıl heyecanlandıran şey kesinlikle Jungkook'tu. 

Topu eline aldığı andaki saha hakimiyeti inanılmazdı ve rüzgar gibi süzülerek savunmada olan arkadaşını geçmiş potaya ilerliyordu. Sanki çocuk oyuncağıymış gibi potaya gönderdiği topu zarifçe bir zıplamayla attığında, top çemberin içinden geçene kadar nefesimi bırakmamış, geçtiği anda ise herkesin sevincine ortak olarak zıplamıştım.

"Jeon Jungkook, Jeon Jungkook, Jeon Jungkook!"

Adına yapılmış tezahüratlara delirmiş bir holigan gibi eşlik ederken Jimin'le birbirimizin omzuna sarılıp hoplayıp zıpladık ve sonunda alkış tuttuk. Bu sırada da Jungkook'un sevinçle üzerine atlayan arkadaşları çekilmiş, bulduğu boşlukta tatmin olmuş bir şekilde tişörtünü kaldırarak yüzündeki terleri silme gereği duymuştu. Tabii bu hareketiyle açılan karın kasları ve de daha öncesinde yakından gördüğüm göğsündeki yıldırıma benzeyen dövmeyi açığa çıkartıp alfa ve omegalar dahil herkesi deli gibi çığlık attırmıştı.

Gözlerim ondan ayrılmadığı için hareketlerinin bütün detaylarına hakimdim. Bu yüzden insanlar çığlık atınca bizim olduğumuz tarafa kendinden emin ve çapkın bir gülüş atmış, ardından ise cebinden bir şey çıkartır gibi yaparak parmaklarının ucuyla bir kalp göstermişti. 

Parmak uçlarıyla yaptığı kalbi bozmadan gözleri beni eliyle koymuş gibi bulunca göz kırptı hemen. Ağzı kulaklarında gülümsemesine göz devirip burun kıvırdım ve dudaklarımı okuyacağını bile bile şovmensin dedim. Hemen omuz silkti ve sahaya doğru koşmadan başını sallayarak gülümsedi ve arkasını dönerek oyuna geri döndü, bu yüzden son anda dudaklarımın köşelerine belli belirsiz yansıyan gülüşümü görmemişti.

Ama Jimin görmüştü ve kaşlarını iki kere kaldırıp indirerek ağzı kulaklarına varana kadar gülerek "Sizden var ya çok güzel olur." diye ima yapmayı ihmal etmemişti

"Öyle bir şey olmayacak, sus ve maçı izle."

Hem söylenip hem Jimin'in koluna vururken omegamın salak salak gülümsediğini ve bu hissi bana ufak tefek heyecanlarla yansıtışını baskılamaya çalıştım. Öte yandan bu hisleri bastırmak doğru gelmemişti ama yine de çabaladım.

Maçın ilerleyen dakikaları fazlasıyla çekişmeli geçti çünkü rakip takım hırslanıp daha sertleşmiş, sayı alarak eşitlenmişlerdi. Üstelik Eunwoo'ya neredeyse sakatlayacak kadar sert oluşları, beni içimden sessiz küfür ettirirken Jungkook'u da oldukça sinirlendirmiş olmalı ki rakip takımdan bir oyuncu önünden geçerken attığı bakışta irislerinin kırmızıya döndüğünü görmüştüm.

O an bir şey oldu. İçimden bir yerlerde var olan bir boşluk ve sanki o boşluğu dolduracak şeye yakın olduğumu hissettim. Ancak bunu tarif edebilmek için kelimelerimin yetersiz kalışı yüzünden şaşkına uğradım. Üstelik omegamı gerçek anlamda hissetmeye yakın olduğum ilk andı diyebilirdim. Öyle ki, omegam açığa çıkmak için gözlerimin rengini değiştirdi ve Jungkook'un kırmızı gözleri benimkilerle kesişene kadar da kontrolsüzce alfaya baktı. Bir göz açıp kapama mesafesi yeterli oldu ikimizin de göz renklerinin normale dönmesi için. Alfanın gözleri benimkilerle kısa süreli kesişerek normale döndüğü anda başını çevirip maçına dönünce ben de başımı iki yana salladım kendime gelmek için. Tuhaf bir andı, açıklamak için de anlamak için de ne yapmam gerekiyordu emin değildim.

"Orospu çocuğunun faulünü gördünüz mü?" Hoseok hyungun sesiyle kendime gelerek döndüğümde kınayan bir cıklama bıraktı "Muhtemelen bir serbest atış verecekler."

Çok fazla maç izleyen biri olmasa da milli maçları takip ederdi bu yüzden söylediği gibi olunca şaşırmadım, hakemin serbest atış verişini izledim heyecanla. Daha doğrusu gözlerim sürekli Jungkook'a takıldı çünkü gördüğüm, yakınımda olduğu kadarıyla bana gösterdiği taraf sevimli, bazen gıcık ve hep de güleçti. Sahada ise hırslı ve mücadeleci bir tavırla müthiş özgüvenli bir adam vardı. Maçın ilerleyen dakikalarında da bu hırsı performansına daha çok yansıyarak izleyen herkesin heyecanını arttırdı.

Sadece o da değil, takım arkadaşları Yoongi ve Eunwoo ile uyum içinde yaptığı bütün hareketleri sayesinde rakip takımın savunmasını altüst etmişlerdi. Kalbim küt küt atıyordu ve çok farklı bir heyecanla dolmuştum çünkü çok çekişmeliydi. Maçın bitmesini sağlayan sayıyı Mingyu'nun asistiyle karşılayan güçlü bir smaçla topu çemberden geçiren Jungkook, ben de dahil olmak üzere bütün salonun yıkıcı bir sevinç gösterisinde bulunmasına sebep oldu.

O kadar uzun zaman olmuştu ki bir maçın heyecanını hissetmeyeli, kendimi kaptırıp bir grup öğrenciyle çığlık çığlığa bağırırken tek düşündüğüm içimde aylardır atamadığım enerjinin artık barınmayışıyla gelen hafiflikti. O kadar iyi gelmişti ki, nefes nefese Jimin'e sarılırken bile maçın biraz daha sürmesini dilemiştim içimden.

O sırada Jungkook'a bakmak bile aklıma gelmemişti bu yüzden salondan çıkıp çim alandaki kalabalığın arasında beklerken durup durup çıkışa bakıyordum gelecek mi gelmeyecek mi diye. Üstelik bunu neden yaptığımı bile bilmiyordum, tahminimce refleks olarak yapıyordum ama omegama göre asla öyle değildi.

Aslında çok belli ama işte...

Abartıyorsun, biliyorsun değil mi?

Yalancısın. Köpek gibi merak ediyorsun da yediremiyorsun kendine.

Sadece bir kere baktım, reflekstendi.

Tabii, o yüzden kalbin deli gibi atıyor.

"Sen niye arkana bakıyorsun sürekli?"

"Ha?" dedim irkilerek Hoseok hyunga dönerken. Tıpkı omegamın dediği gibi arkama baktığımı bile fark etmemiştim ve kendime çok kızmıştım yaptığım şey yüzünden. Çünkü bir noktada olmaması gereken bir şey gibi hissettirirken aynı zamanda da doğru hissettirmişti ve ben bu tarz duyguların içine girmeyeli çok uzun zaman oluyordu. Haliyle karışıktım, karışık olduğum için de ne yapacağımı bilemediğim durumlarda açığa çıkan gergin ve öfkeli halime büründüm.

"Neden bakacak, takımın yıldızını bekliyor işte."

"Ne alakası var, niye bekleyeyim ki onu?" diye çıkıştım Jimin'e. İmalı sırıtışı, ben bu tavırları biliyorum bakışları ve çakmak çakmak bakan gözleriyle Jimin hiçbir hareketimi kaçırmadığı için yapabileceğim tek savunma şekline sığınmıştım.

"İşte ben de onu diyorum, niye?"

"Bir numaralı fanım olduğun için olabilir?"

Dakikalardır arkaya bakıyordum, ki bunu hala sonuna kadar inkar edebilirdim, ama gerçekten tam bu konuşmada mı belirmişti dibimde yani... Nefesini de neredeyse ensemde hissedecektim, öyle bir yakınlıktı.

Hemen yan tarafımda kalsın diye bir adım çekildim ve kollarımı göğsümde birleştirerek "Benim favorim başka bir kere." diye savunmaya geçtim. Favorim olduğundan değildi, sadece kendini yüksekte görüp havalanarak beni gıcık etmesi sinirlerimi bozuyordu.

"Başka mı? Kimmiş bakayım favorin?"

"Şu arkasında 5 numara yazan çocuk."

"Mingyu mu?"

"Evet o."

Jungkook başını ve bedenini hafifçe geriye atarak güldüğünde çikolatalı feromonları biraz değişmiş, omzuna astığı spor çantasının askısını da sıkıca kavramıştı.

"Mingyu senin gibi omegalara bakmaz."

Gülüşü değişmeden beni boydan boya süzerek kurduğu cümleye kaşlarımı çattım. Çünkü benim gibi omegalardan kastının ne olduğunu merak etmiştim ve açıkçası biraz rahatsız olarak kırılmıştım da. Omegamın onun tek bir kelimesine karşı gösterdiği çaresizlik hissinin önüne geçmeye çalışarak omzundan ittirip tam anlamıyla karşı karşıya gelmemizi sağladığımda kaşlarımı çattım "Ne varmış benim gibi omegalarda?"

Jungkook hala karşımda gülüyordu ve en sinir bozucu kısmı da bakışlarındaki ifadesiydi. Benim bilmediğim bir şeyi biliyor da bunu inadına söylemiyor gibiydi. Yüzüme doğru eğilip yakın mesafeden gözlerime baktığında kaşlarımı daha çok çatıp başımı kaldırarak ona dik dik bakmaya devam ettim.

Kararmış havayla göz bebekleri irislerini gölgeleyecek kadar büyümüştü ama öyle parlaklardı ki kendi yansımama bakmak tuhaf hissettirmişti. Biraz önce acılaşan feromonları yavaş yavaş daha tatlı olmaya hatta fazlasıyla da çekici gelmeye başladığında ise gözlerinden belli belirsiz bir kızıllık geçti ve Jungkook tarafından çenemin tutularak hafifçe sallanması yüzünden kızıllık hemen kaybolup gitti.

"Çünkü..." diye fısıldamış ve devam edeceğini belli edecek şekilde araladığı dudağını kapatıp gülüşünü sildiğinde ifadesini ciddileştirmişti. Neden bilmiyorum ama omegam cümlenin devamını biliyor gibi heyecanla başını kaldırmış, biraz önceki kırgınlığını eliyle tek seferde silip atmış gibi davrandı. İşin garibi, o heyecanı bana da yansıttığı için zar zor yutkundum ve hissin bende geri çekilme isteği uyandırmasına karşı koyamadım. Çünkü bana çok yakındı ve bu kadar yakınken gözlerimin içinde yansımamı görmek çok farklı gelmişti.

Kendimi hemen toparlayıp çenemdeki elini ittirdiğim gibi "Getir devamını." diyerek karşılık verdim sinirle ama o hala işin şakasındaydı. Alay eder gibi elini başımın tepesine koyup maçın heyecanıyla terlediğim için nemden dağılmış sarı saçlarımı daha çok karıştırdı "Söylemem, vurursun sonra elin çok ağır."

"Şimdi de vurabilirim. Söyle," elini tekrar ittirdim sinirle "Ne varmış benim gibi omegalarda?" ama bu kez yeniden sormanın verdiği rahatsızlık yüzünden başımı iki yana sallayarak pür dikkat bizi izleyen Hoseok hyung ve Jimin'e döndüm "Of neyse, söyleme. Sıkıldım ben gidelim artık."

Her ne söyleyecekse duymak istemiyordum, gerçekten istemiyordum.

Planım Jimin'le Hoseok hyung'un kolundan tuttuğum gibi oradan uzaklaşmak ve Jungkook'un olmadığı herhangi bir yere gitmekti ama omzuna atılan kolla sert bedene çekildiğimde işler pek istediğim gibi gitmedi. 

"Hemen de kızıp kaçıyorsun, şaka yapmıştım."

"Sen şaka yapma mümkünse." diyerek omzuma attığı kolunu ittirmeye çalıştım ama başarılı olamadım. Bunun yerine razı gelip göz devirmekle yetindim çünkü daha eforsuzdu.

"Tamam kızma ama gitme de. Arkadaşımın Yeonnamdong'da ufak bir barı var, kutlama yapacağız. Siz de gelin."

"Hayır."

Olur.

"Olur."

"Olur."

Omegam dahil arkadaşlarımın ikisi de kutlamayı onaylayınca öylece ortada kalmıştım. Tercihim eve gitmekten yanaydı çünkü orası güvenli alanımdı, dışarı çıkmak özellikle bar tarzı mekanlara gitmek Suho'yla olduğumda bu yana pek hoşlandığım şeylerden değildi. Eskiden çok fazla giderdim, özellikle Jimin'le ve Hoseok hyungla sabahlardım da ama sonraları Suho'yla kavga etmek zor gelmeye başladı ve ben kavga etmekten yorulduğum için dışarı çıkmamaya başladım.

Jimin tereddütümü fark etmişti. Genel bahanem zaten içki içmiyorum ne yapacağım orada, surat asınca da modunuzu düşürüyor gibi hissediyorum ben en iyisi hiç gelmeyeyim olduğu için bu kez bunu çözmek ister gibi boşta olan tarafıma gelip elini sardı belime "Hem bak, maça gelirken de bin tane surat astın ama sonra çok eğlendin. Birkaç saat takılır döneriz, hm?"

"Kulüp gibi değil zaten ufak pub tarzı bir bar."

Jimin Jungkook'un cümlesine karşı yanağımdan öpüp "Bak pubmış. Zaten uzun zamandır dışarı çıkmıyorduk, gerçekten birkaç saat takılır döneriz." dediğinde kabul edeceğimi asla düşünmemiştim. Düşüncemi değiştiren şeyin ise bana istekle bakan arkadaşlarımdan ziyade kolu hala omzunda olan alfa oluşu asla beklemediğim bir şeydi. Gerçekten hiçbir şey yapmamıştı, Jimin ve Hoseok hyungdan döndürdüğüm gözlerim onunkilerle buluşunca bana sadece o parlak gözleriyle heyecanlı heyecanlı bakmıştı. Çikolata feromonları ise omegamın heyecanını körükleyecek kadar yeterliydi. O an sadece istemiştim, pişman olsam bile dışarı çıkıp eğlenmenin tanıdık hissini yeniden yaşamak güzel olur diye düşünmüştüm. Peki değmiş miydi derseniz... 

Açıkçası, gideceğimiz yeri yüksek sesli müzikler olan ve insanlar arasında mesafe olmayacak kadar yakın oldukları bir mekan olarak düşünmüştüm ama öyle değildi. Ahşap ağırlıklı tasarımı, loş ve eski görüntüsüyle Seoul Shakers, ara sokaklarda bulunan avare bir puba benzese de aslında sıcacık, klasik bir rock havası izlenimi veriyordu. Özellikle kısıktan çalan bilindik amerikan ve kore rock parçaları, bar deskinin arkasındaki farklı alkol şişelerinden oluşan dekorla bütün bir haldeyken ortamı yumuşatan şey bence bir aya açılacağını bildiğim masaların arasındaki büyük şömineydi. 

Masada tanıdığım yüzler hariç Jungkook'un takım arkadaşları da vardı. Hepsi kendisi gibi sürekli şakalaşıyor ve gülüyordu. Hatta Jimin içlerinden Eunwoo'nun bir şeyler anlatışını hülyalı bakışlarla dinliyordu. Beni şaşırtan şey ise Hoseok hyung'un Yoongi'ye olan tavırlarıydı çünkü nasıl desem... Burası Yoongi ve abisine aitti ve Yoongi içkileri masaya tepsiyle getirirken ilk ayaklanan kişi Hoseok hyungdu. Tepsisine destek olurken parmağını Yoongi'nin parmağına sürtmesi ise Jimin'in beni dürtmesiyle algıladığım diğer şeydi. Hoseok hyung baskın bir alfaydı ve genelde onu baskın ya da pasif omegalarla gördüğüm için şimdi pasif bir alfaya kur yapar gibi yaklaşırken görmek beni şaşırtmıştı. İşin en ilginç tarafı Yoongi'nin Hoseok hyunga bakmadan arada sırada bir alfaya göre çiçeksi kokan feromonlarıyla karşılık verişiydi.

Onlara böyle odaklanmışken "Şhhh..." diye kolumu tuttu Jimin ve heyecanla beni sarstı "Bar deskinin içindeki ultra yakışıklı alfa kim?"

Ben daha kim olduğunu çözemeden Jungkook kısaca dönüp bakmış ve "O mu?" diyerek yemek çubuğuyla Yoongi'yi göstermişti "Yoongi hyungun abisi Namjoon hyung."

Deskin içinde beyaz tişörtün üzerine giydiği kot ceket, mavi bol kotu ve elinde tuttuğu şişe birasıyla etrafı öylece izlerken yalan yok, fazlasıyla dikkat çekici görünüyordu. Jungkook'dan biraz daha yapılıydı ve asker tıraşlı saçları vardı. Bazı alfalar görünüşleriyle baskın ya da pasif olduklarını belli ederlerdi, Jungkook'u ilk gördüğümde de anlamıştım bu adam da kesinlikle baskındı.

Jimin alt dudağını düşünceyle ısırıp hemen düşüncesini söyledi "Sanırım aşık oldum." hemen ardından ise sorular sıraladı "Kaç yaşında? Sevgilisi var mı?"

Basit bir soruydu aslında ama masada ben, Hoseok hyung ve Jimin hariç herkes bir anda gülmeye başlayınca aklıma ilk gelen şey adamın biraz problematik biri olabileceğiydi. Bununla ilgili de ilk açıklamayı kardeşi Yoongi yaptı, peşinden de Jungkook devam etti.

"Namjoon hyung... Nasıl desem, biraz tuhaf biridir."

"Oldukça hem de."

"Tuhaftan kastınız nedir tam olarak?" Jimin gözlerini Namjoon'dan ayırmadan sorduğunda artık ilgisi tamamen ondaydı.

"Bu açıklayabileceğim bir şey değil. Herhangi bir insanın yaşayarak öğrenmesi gereken bir şey."

Konuşma burada bitse de Jimin için bitmemiş olmalı ki gözü arada sırada sürekli bar deskine takılıyor ve bir şeyler içerken asla da ayrılmıyordu. Onu tanıyorsam aklına bir plan vardı ve mutlaka tanışana kadar da durmayacaktı.

Birkaç saat takılır sonra döneriz dediğim ortamda saat neredeyse bire gelirken artık ben de alışmıştım onların sohbetine bu yüzden gece daha da keyifli hale gelmeye başlamıştı. Sadece onlar içtiği için biraz daha çakırkeyif takılırlarken ben daha sakindim. Bu da bir anda ortamın yeni konusu haline geldi. Çünkü önümdeki bardağım hala tertemizdi, haliyle herkes neden içmediğimi de sorgulamıştı. Bu hareketi başlatan da elbette geldiğimizden beri içkileri su gibi devirip hala uçmamış olan Jungkook'tu.

"Bir tane içeceksin, ne olacak ki?"

"Alkol sevmiyorum." dedim inatla ama içten içe de istiyordum. O kadar uzun zaman olmuştu ki ortamın verdiği neşeye eşlik eden alkolü tüketmeyeli. Sadece hem alkol aldığımda inanılmaz dağıtıyordum hem de Suho'dan kaynaklı korkularım vardı.

"Sen onu benim külahıma anlat. Köpek gibi bir içiciydin 2 sene öncesine kadar. Suho şerefsizi seni bozdu."

Tabii Jimin her zaman olduğu gibi beni yine yalancı çıkartmadan duramamıştı. Huy edinmişti beni bozmayı ve asla da vazgeçmiyordu. Jungkook ise oturduğu yerden biraz doğrulup sessizce bizi izlemiş onun yerine arkadaşı Mingyu konuşmuştu.

"Suho da kim?"

"Taehyung'un takıntılı olduğu toksik eski sevgilisi."

"E tamam işte eskiymiş," önümdeki bardağı ittirip içmem için destek çıktığında konuşan Mingyu olsa bile gözlerim Jungkook'un suskunlaşan yüzüne kaymıştı "Bir tane iç de bozulmadığını göster."

"İç, iç,iç iç!"

Eunwoo, Mingyu, Yoongi de dahil olmak üzere ellerini masaya vurarak içmem için yaptıkları ufak çaplı tezahürata Jimin de gülerek eşlik ederken yanağımın içini ısırmıştım. Jimin'in dediği gibi sağlam içerdim, üniversitenin ilk yılı akşamlarımızın çoğu Itaewon'daki barlarda geçmişti. O gecelerde kendime flört yaptığım zamanlarım da vardı ve Jimin'le alfaları etkilemek gerçekten beş dakikamızı bile almıyordu. Hızlı zamanlarım da Suho'yla sevgili olup aynı hızla bittiğinde geriye sadece evde oturan ve korkularından dolayı basit eğlenceleri kendine çok gören bir omega kalmıştı. Üstelik en kötüsü bunu biliyordum ama hiçbir şey yapamıyordum. Çünkü bazen, eliniz kolunuz bağlı olurdu.

"İç, iç, iç, iç."

İç Taehyung...

Sesle başımı kaldırınca Jungkook'un gözleriyle karşılaştım. Benimkilerin tam içine parlak bir heyecanla, onlara eşlik etmemi bekler şekilde bakıyordu, zorlayıcı değildi ya da mecbur kılar gibi değildi. Sadece, görür gibiydi, ortak olmamı istiyordu ve küçük bir gayret göstermemi bekliyordu. Neden olduğunu bilmiyordum ama tam gözlerindeydi bu ifade. Bu yüzden de emin olamamıştım, omegam mı söylemişti içmemi yoksa Jungkook'un konuşmasını kafamdan mı uyduruyordum bunu bilmiyorum ama kalp atışım hızlanmıştı. 

Elimi omzumun arkasına götürdüm ve hafifçe sıkıştırdım Suho'yu hissetmek ister gibi ama her zamanki gibi olmadı. İçsem ne olabilirdi ki? Yani, bir ya da iki bardak soju en fazla ne yapabilirdi? Suho burada değildi, beni azarlayıp kötü hissettirecek kimse yoktu ve zaten bir iki bardak beni körkütük sarhoş da etmezdi. Bu ona ihanet etmek olmazdı nihayetinde?

Derince bir nefes aldım ve sojuyu kaptığım gibi masada yükselen seslerin artmasını sağlayacak şekilde salladım. Şişenin içinde oluşan minik girdapla kapağı ters düz şeklinde açarken kendimden emindim. Ve hatta bardağa doldurup teklediğimde de hiç tereddütüm yoktu. Bu yüzden elimle ağzımı silmeden bardağıma yenisini doldurmuş ve tam ortada herkesle tokuşturarak ikinciyi de mideye göndermiştim.

"Bir numaralı fanıma da bu yakışırdı, vur bakayım bir tane daha."

Dolu bir bardak Jungkook tarafından önüme itildiğinde yine hiç düşünmeden bardağı kaptım ve göz devirip teklemeden "Ben Mingyu'nun fanıyım bir kere." dedim. Jungkook bir şey söylemedi arkadaşları dalga geçerken ama nedense feromonlarında ufak bir değişim hissetmiş, biraz pişman olmuştum.

Sonra ardı arkası kesilmeyen duygu yoğunluğuna kapılmıştım. Neden feromonlarına bu kadar tepki veriyordum, bu ne kadar doğruydu ve benim bir ruh eşim vardı gibi cümleler zihnimin tamamını işgal etti. Duygularımın bu kadar karışık olmasının bana zarar verdiğini biliyordum ama isteyerek yaptığım bir şey değildi, kafamın içinde dönüp duran o şey, sanki bilerek kendimi incitmemi istiyor, beni olumsuz düşüncelere itiyordu.

Ellerimle yanaklarımı tuttuğumda Jimin sanki aklımı okumuş gibi bacağımı tutup hafifçe sıktı. Sessiz desteğiyle düşüncelerimi toplamak için mücadele verdiğim sırada ise Jungkook lavaboya gideceğini söyleyerek kalktığında en azından bir süreliğine gittiğine sevinmiştim. Çünkü düşüncelerim bu kadar yoğunken bile gözlerim onunla buluşmak için farklı bir efor sarf ediyordu.

O dakikaya kadar her şeyin normal olduğunu sanıyordum çünkü öyle görünüyordu. Sonra telefonum çaldı ve telefonu çevirdiğimde ekranda Suho'nun ismi gördüğüm gibi nefesim kesildi. Omegam bile şaşırmıştı.

Hissetti.

Nasıl? Nasıl mümkün olabilir bu?

Çalan telefonumu açmayışım yüzünden Jimin bir şey olup olmadığını kontrol etmek için eğildi ve yüzüme bakarak bileğimi tuttuğu gibi engel olmak için "Hayır, açma." dediğinde çoktan ayağa kalkmış elini ittirerek kalabalıktan uzaklaşmıştım bile. Zihnim, bunu bir işaret olarak algılamıştı. Uzun zamandır beklediğim o işaret... Omzuma dokunduğumda beni hissetmişti. Hissettiği için de gittiğinden bu yana ilk kez aramıştı beni.

Daha fazla bekletmeden çağrıyı yanıtladığımda doğruca adını söyledim "Suho?"

"Neredesin?"

"Ben..." demiştim tutukça. Çünkü bu bana çok uzun zamandır sormadığı bir soruydu  "Jimin ve Hoseok hyungla dışarıdayım."

"E pes gerçekten. Madem gelmeyecektin söyleseydin ya ona göre ayarlardım araba falan."

"Bir saniye bekle. Anlamıyorum nereye gelecektim ne arabası?"

"Sana dedim ya bugün dönüyorum diye. Geleceksin diye araç falan ayarlamadım. Off Taehyung, bir işi de doğru yap, kapat telefonu ben halleder-"

"Hayır hayır bekle!" diye bağırırken bana bunu ne zaman söylediğini düşündüm ama asla konuşmadığımıza yemin edebilirdim. Ve demek ki sabahtan beridir mesajlarımın iletilmeyip instagramda aktif olmamasının sebebi uçakta oluşuydu. Muhtemelen de bana söylediğini sanarak unutmuştu ancak buradaki önemli nokta, Suho'nun dönmüş olmasıydı "Tamamen aklımdan çıkmış, özür dilerim. Havalimanındasın değil mi? Valizlerini aldın mı?"

Bir oflama sesi yükseledi hattın ucundan. Hala sabırsızdı ve hala da agresif "On beş dakikaya teslim edecekler. Acele et yoruldum."

"Tamam otuz dakikaya oradayım. Sakın ayrılma oradan." diyerek telefonu kapattığım gibi bizim masamıza koşturarak aceleyle çantamı koluma astım ve içinden biraz ücret çıkartıp Jimin'in eline tutuşturdum.

"Nereye, ne oldu?"

"Suho gelmiş." diyerek Hoseok hyungu cevapladığımda Jimin benimle birlikte ayağa kalkarak kolumdan tuttu ve gitmeme engel olmaya çalıştı yine "Hayır saçmalama, hiçbir yere gitmiyorsun."

"Gitmem gerek." 

"Taehyung-"

Diğer elimle elini ittirip hemencecik yanağına bir öpücük kondurdum ve "Üzgünüm. Yarın konuşuruz olur mu?" dediğim gibi çıkışa koşturdum onu dinlemeden. Çünkü söyleyeceği şeyleri biliyordum, haklı olduğunu da ama ruh eşim olduğu için ona karşı bu kadar tolerans gösteriyordum, takıntılıydım ve engel olamıyordum bu bağlılığıma.

Köşeden döndüğümde o kadar hızlı koşuyordum ki sert bir şekilde birinin göğsüne çarptım. Geriye savrulduğumu ve aynı hızla da omuzlarımdan tutulduğumu hissedip beni tutan kişinin bileklerine sarıldım. 

Alfa...

Omegamla aynı anda soluduğumuz çikolata feromonlarının sahibine bakarken gözlerimi birkaç kez kırpıştırmıştım. Yanaklarına alkolden dolayı tatlı bir kızarıklık yerleşmişti ve sanırım yüzünü yıkamıştı, sonra da muhtemelen ferahlamak için saçlarını da ıslatmıştı çünkü gözlerinin önüne düşen birkaç uzun tutam nemli görünüyordu. Karanlıkta, yüzüne gölgeler düşerken bile çekici görünüşünün beni etkilediğini kelimelerimle ifade edemesem de yutkunarak belli edince Jungkook, hareket eden adem elmama kısa süreyle baktı. Sonra gözleri heyecanla nefes aldığım aralık dudaklarıma çıktı.

Hemen toparlanmak için kendimi geri çektim, aslın o da izin veriyordu ama omzumdaki çantamdan gidiyor olduğumu fark edince elleri sıkılaşmış, kaşlarını da kaldırmıştı.

Bakışlarının değiştiğini hissettim, parlaklıkları arttı ve dudaklarını araladı. Pür dikkat bekledim konuşmasını ama Jungkook tek kelime etmeden gözlerimin içine baktı dudaklarını birbirine bastırdı. Gözlerinden tıpkı sahada olduğu gibi bir kızıllık geçip giderken benimkilere de aynısı oldu. Renginin değiştiğini içimin içime sığmayışından anladım. Omegam bir şeyler yapmak için çırpınıyordu, tam şuanda açığa çıkmasını beklemiyordum, neden olduğu hakkında da hiçbir fikrim yoktu ve üstelik yeni bir hisse kapılmıştım.

Omegam da ben de Jungkook'un yeniden araladığı dudaklarından bir şey çıkmasını istemiştik sebepsizce ama aramızda derin bir sessizlik vardı. Niye böyle düşünüyordum bir sebebi olmalıydı. Neden? Neden böyle bir şey istiyorduk ki, ne bekliyorduk ondan?

Ben bir aptaldım ve belki de korkağın önde gideni. Çünkü hiçbir sebebe sığdıramadığım hareketlerimle düşüncelerimi anlamak için çabalamamıştım. Yeniden çalan telefonumun ekranındaki ismi görüp bakışlarını gözlerime çıkarttığında bana nasıl baktığını anlamamıştım. Bana gitme der gibi bakarken ve beni tuttuğu kollarının arasından sıyrılıp o kapıdan çıkarken beni arkamdan izleyişini, boşlukta kalan ellerini görmemiştim. Beni defalarca kıran ve bu kez paramparça edecek adama koşmuştum.

Chapter Text

Bu hayatta her hareketimizin sonucunda bir tecrübe edinirdik. Sütü çok sıcakken içersen dilin yanardı, soğumasını bekler öyle içerdin. Rameni çok kaynatırsan lapa olurdu bu yüzden bir sonraki yapışında daha dikkatli olur, tadına bakar altını öyle kapatırdın. Ancak iş, seçimlere ve davranışlara geldiğinde son raddeye kadar yanlış kabul edilmezdi. Aşk konusunda sözde çok iddialıydım, ta ki Suho'ya kadar. Bu hayatta asla yapmam, kesinlikle tekrarlamam ve bir daha asla dediğim şeylerin hepsini sanki hiçbir şey bilmiyormuşum gibi duygularımdan bihaber bir gurursuzlukla defalarca yapmıştım. Ve hepsini de aşık olduğum, belki de öyle zannettiğim için yapmıştım.

Bu halimi camı görmeden uçmaya çalışan bir kuşa benzetiyordum. Dışarı çıkmak için uğraşıyordum ama her seferinde vurduğum o cam benden bir parça götürüyordu. Bense sadece Suho'ya ulaşmaya çalışıyordum, o camın orada olduğunu asla görmüyor defalarca kez deniyordum. Fakat bu kez, bilmediğim şey o camın boynumu kıracak olmasıydı.

Seoul Shakers'dan çıktığım gibi bir taksiye atladığımda ilk önce havalimanına gitmesini söylemiştim ancak aynadan kendime baktığımda maçın verdiği adrenalinin beni serseriye dönüştürdüğünü düşünüp beş dakikalığına eve uğramanın mantıklı olacağına karar verdim. Zaten yolumuzun üzeri olduğu için pek bir vakit kaybı değildi, en azından uzun zaman sonra karşısına çıktığımda saçlarımın dağınık, görüntümün de paspal olmasını istemiyordum.

Taksi kapının önünde durduğunda beş dakika içerisinde döneceğimi söyleyerek katları koşarak çıkmış, şifreyi hızla girerek doğruca odama gittim. Bana çok yakıştığını düşündüğüm ve içinde kendimi güzel hissettiğim toz pembe, üzerinde birkaç mavi çizgi olan ince, bol kazağımı ve siyah pantolonumu alarak banyoya koşturdum. Banyo yapmak şu an için uzun süreceğinden sadece üzerimi çıkartıp doğruca koltuk altımı yıkadım ve kuruladıktan sonra deodorant sıkarak saçlarıma geçtim. Çok kötü durmadıkları için ıslatıp biraz köpük sıkarak şekil vermek yeterli gelmişti, en azından temiz duruyorlardı. En son olarak da seçtiğim kıyafetleri giyerek yeniden koştur koştur taksiye indim. Hepsi toplamda yedi dakika içerisinde olduğu için çantamda Suho'nun hediye aldığı parfümü arabada sıkmak zorunda kalmıştım.

Saat gece bir olduğu için yolların boş olması avantajımaydı ve yedi dakikamı hazırlanmakla geçirmiş olsam da olması gerektiğinden daha erken varmak beni mutlu etmişti. Havalimanının gelen yolcu kısmında taksi şoförüne beklemesini söyleyerek indiğimde yüzümde kocaman bir gülümseme, kalbimdeki heyecanlı atış ve içimde büyük bir özlem vardı. Aradan uzun bir süre geçtiği için onu görmenin bende yaratacağı etkinin büyük olacağını biliyordum, kalbim o kadar hızlı atıyordu ki ölecek gibi hissediyordum. Ancak iç kısma yürürken tam olarak beklemediğim nokta bir kuş gibi Suho'ya uçarken göremediğim camdı. Bu kez benden götürdüğü şey bir parça olmamıştı çünkü kanadım ya da bacağım yerine direkt boynumu kırmıştı.

Suho her zaman umursamaz, ters ve fazlasıyla da çapkın bir alfaydı. Aslına bakılırsa eğlenceliydi de... Yani bir zamanlar... Ruh eşi olduğumuz için ve bağımızı tamamen kopartamayacağımızı bildiğim için buna güvenerek, belki geldiğinde yeniden deneriz umudum vardı. İlgimi ve alakamı asla eksik etmiyordum ve çoğu zaman gerçekten yeniden deneyebiliriz umudumu yeşertecek kelimeler kullandığı da oluyordu.

İnsanın gözü görmeyince gönül katlanıyordu. Şimdi ise...

Benim aylardır hayalini kurduğum, havalimanında onu karşıladığımda kollarına atlayarak solumak istediğim boynunda bir başka omeganın soluklandığını görmek belki de kafamda kurduğum en son senaryoydu. İnsanın kendi uydurduğu yalana inanması tam olarak böyle bir şeydi işte. Koskocaman bir yalana inandığımı tam o anda anladım. Yüzümdeki gülüş de kalbimdeki heyecanlı ritim de öylece dondu kaldı Suho'nun ellerini omeganın beline sarmasıyla. Ne yapmam gerektiğini bile bilmiyordum, şaşkındım, paramparçaydım, omegam benimle birlikte acı çekiyordu. Göğsüme pençelerini geçiriyor, boğazımı düğüm düğüm eden, içinden çıkamadığım bir acıyla ruhuma işkence ediyordu.

Hayatımda ilk kez yerin dibine girmek istedim çünkü beni görmelerini istemedim. Bunu nasıl saklayabilirdim, nasıl daha az ezik durumuna düşerdim bilmiyordum, sadece saklanmak istiyordum. Özellikle omega boynunu kokladıktan sonra kıkırdayarak geri çekildiğinde Suho'nun onu çenesinden tutup dudaklarını öpmesi ve dillerinin birbirine dolandığını görmek ciğerlerime giden havayı bıçak gibi kestiğinde gitmek için oldukça hazırdım ama yapamadım. Toplum içinde cilveleşiyorlardı, nasıl? Suho asla yapmazdı.

Neden dedim içimden, onda olup bende olmayan ne var? Beni neden insanların içinde öpmüyordu? Neden benimle kıkırdamıyordu? Bu kadar mı yetersizdim onun için?

Birbirlerinden geri çekildiklerinde düşüncelerimin cevabı olan bir şekilde Suho beni hissetmiş olmalı ki bana dönmeden hemen önce omeganın elini tuttu ve çıkışa, yani bana doğru baktı. Çökmüş omuzlarım, birbirine bastırdığım dudaklarım ve paramparça kalbimle hala ona bir umutla bakıyor olmak boğazımı düğüm düğüm etmişti ama aptal olduğum kesindi.

"Oh, taksiyle mi geldin?" dediğinde omzumu hafifçe patpatlamasıyla vücudumun cayır cayır yanarak dokunuşunu istemez gibi bir tepki vermesi bir oldu. Canımın acısı ruhumun acısıyla bir oldu, özellikle çok da istekli olmayan bir sarılma verdikten sonra onu itme isteğimi zar zor baskılamak zorunda kaldım.

Suho geri çekilince arkamdaki taksiye bakarak ekledi "Doğru, ehliyet sınavından kalmıştın yine değil mi, unutmuşum."

Ne bekliyordum bilmiyorum ama kesinlikle ehliyet sınavıyla ilgili bir şey söylemesini beklemediğim kesindi. O gittikten sonra fazlasıyla depresyonda olduğum için ehliyet sınavını kaçırmıştım ve ona da mesajla söylediğimde belliydi zaten demiş ve konuşmayı devam ettirmek için çabaladığımda görüldü atmıştı. Yine de bu, her şeye rağmen aylar sonra görüşmemizde söylediği ilk şey olmamalı diye düşünüyordum.

"Hoseok arabasıyla gelseydi bari, sürünmeseydik takside."

"Hoseok hyung alkollüydü." demiştim kısık bir tonla. O ise bana doğru hafifçe eğilerek koklar gibi yaptığında içtiğim üç shot sojunun kokusuna yüzünü buruşturarak yeni bir imada bulunmuştu "Senin de pek bir farkın yok gibi. Hala çocuk gibisiniz. Neyse, gidelim o zaman."

Yanındaki sıkı sıkıya tuttuğu omeganın elinden çekerken omegaya şöyle bir bakınma gereği duydum. Koreli ya da herhangi bir Asya ülkesinden olmadığı belliydi çünkü Suho'yla farklı bir dil konuşuyordu. Pasparlak kahverengi, uzun saçları ve de masmavi gözleri vardı. Boyu benden biraz uzundu ve benim vanilyalı feromonlarımın aksine taptaze bahar çiçekleri gibi kokuyordu. Suho'nun bana aldığı parfüm gibi...

Onu izlemekten, aramızdaki farklı gözlemekten kendimi alamıyordum. Omega, valizlerini bagaja koyarken üzerine giydiği çok da crop olmayan tişörtü arada sırada belini açıyordu. Giydiği daracık pantolondan da iç çamaşırı belli oluyordu. İnsanların giydiklerini asla yargılamazdım, umurumda olmazdı çünkü ancak şimdi gözlerim Suho'ya kaydığında sessiz kaldığını görmek acı verdi. Hatta ona bakışlarındaki canlılık yüreğimi milyonlarca parçaya böldü. Çünkü kavgalarımızdan çoğunluğu da benim kıyafetlerim olmuştu, eğildiğimde görünen belim, pantolonumdan belli olduğunu söylediği iç çamaşırım onu rahatsız ediyordu ve dudaklarıma sürdüğüm lip balmım ona göre alfaların dikkatini çekiyordu. Ancak yanındaki omegada bana yaptırmadığı her şey mevcuttu. Suho'ya sadece ben yetememiştim anlaşılan.

Hiçbir kelime kullanamadığım gibi hareketlerim de tutulmuştu onları izlerken. Ama ben bir aptaldım, çekip gitmek yerine taksiye bindiklerinde onlar arkaya ben de öne oturmuştum ve arkadaki kıkırtılarını başımı öne eğerek dinlemek zorunda kalmıştım. Hoş, ne konuştuklarını da bilmiyordum ama benimle asla böyle neşeli olmamıştı. Biz, daha doğrusu ben insanların içinde kıkırdayıp güldüğümde akşam eve döndüğümüzde kavga ederdik, sebebi ise gülerken insanları kendime baktırmammış ama şimdiki hareketleriyle o kadar tutarsızdı ki... O omegaya hiç böyle söylemiyor aksine gülerken ağzının içine bakıyordu. Bunların hepsine dikiz aynasından bakarken şahit olmanın kalbimdeki tarifi ise imkansızdı.

Taksiciye benim evimin olduğu bölgeyi söylediğinde kucağımdaki ellerimle oynamayı bırakarak bu kez tırnak etlerime yöneldim. Stresli olduğumda yaptığım gibi yavaş yavaş onları yolarken de korkarak sordum "Ev... Bulabildin mi?"

"Bulduk. Senin evin bir üst sokağında çatı dairesini kiraladım gelmeden."

"Güzel..."

Dudaklarımdan çıkan cılız mırıltı tarif ettiği konuma kadar havada asılı kaldı. Tarif ettiği sokağa vardığımızda Suho, taksinin bagajındaki valizleri çıkartmak için benden yardım istedi. Önce omeganınkini indirmesine yardım ettim sonra Suho'nunkine. Bütün valizleri indirdiğimizde omega bana dudak bükerek küçümseyici bir tavırla bakmış, Suho'ya İtalyanca olduğunu düşündüğüm bir şeyler söyleyerek valiziyle içeri ilerlemişti.

Pembe kazağımın ucuyla oynadım karşısında, suskun, kırık ve her şeye rağmen umut doluydum. Ama aptaldım, çok aptal hem de. Şimdi bile suçu kendimde bulacak kadar aptaldım, onu özlediğimi söyleyebilecek kadar aptal hem de.

Saat gece ikiye gelirken hava oldukça soğuduğu için omuzlarımı içe doğru almaya çalışmış ve derince bir nefes alarak yüzüme doğru vuran rüzgarda gözlerimi kırpıştırmıştım ona bakarken. Dudaklarım aralandı, kalbim kırıktı ama ona onu özlediğimi söyleyebilecek gücüm vardı ancak beni bölmüş, son umudumu da gücümü de kırık kalbimin yanına atmıştı.

"Seni ö-"

"Havalimanından para çekmedim de, taksi parasını sen halledersin değil mi canım. Sonra aramızda hesaplaşırız biz."

Hiçbir şey söyleyemedim, sadece karşısında küçülüp kaldım. Ağzıma tıkılmış kelimelerle valizini alıp arkasını dönüp giderken itiraz etme ihtiyacı hissettim, bunun böyle olmaması gerektiğini düşündüğümden "Ama-" demiş elimi uzatmıştım fakat Suho beni yine bölmüştü.

"Ben seni sonra ararım güzellik. Yoldan geldim dinlenmem gerek."

Güzellik...

Artık o kadar da güzel hissetmiyordum. O kadar da iyi değildim. Berbattım, kendimi suçlayacak kadar aptal ve kördüm, cebimde de bir saatlik taksi parasına yetecek param yoktu, kredi kartıma yüklenmek zorundaydım. Hayatım tam anlamıyla boka dönmüş vaziyetteyken sessizce taksi parasını kredi kartımla ödemek çok da koymamıştı bu durumda.

Ayaklarımı sürterek kollarım boşlukta sallana sallana bir zamanlar birlikte yürüdüğümüz yollardan eve doğru ilerledim. Rüzgar bütün kemiklerime işlemişti ama pek de umurumda değildi o an için çünkü kalp kırıklığımdan daha çok acıtamazdı hiçbir şey canımı. Öylece yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm... O yol benim için bitmek bilmedi çünkü korktum, kendimle yüzleşmekten korktum. Kendimi suçladım en çok çünkü beni bu noktaya getiren şey seçimlerimdi.

Suho'yla ilişkim her zaman kaygı dolu olmuştu. Ve sağlıklı düşünmem bu bakımdan çok zordu çünkü zihin negatif çalışırdı. Belli durumlarda savunma mekanizmasını çalıştırarak beyin kişiye bolca kaygı, endişe ve korku pompalardı. Yine aynısı oldu, asla onu suçlamadım hatayı kendimde aradım ve tüm bunların peşpeşe geldiğini düşündüm. Zehirli cümleler beynime bir bir işlendi.

Belki de bugün, Seoul Shakers'a gitmeseydim Suho'nun yanına daha çabuk giderdim.

Hoseok hyung arabasıyla bizi alsa Suho daha mutlu olurdu.

Soju içmesem, Suho o yokken de içmediğime inanıp öfkelenmezdi.

Bu noktada, kendimi suçlamıştım çünkü ona yetemediğimi, istediği biri gibi olamadığımı anlamıştım. Ben o omega gibi değildim, ruh eşi tarafından reddedilmiş, ruh eşine layık olmayan karaktere sahip bir omegaydım. Yetersizdim, benim gibi omegalar böyle olurdu.

Boğazımda bir yumruyla şifreyi girdiğimde evin aydınlık olduğunu ve ortadaki bankta pembe, tüylü bir sabahlıkla oturan Jungkook'un elindeki bardaktan yudumlayarak bir belgesel izlediğini gördüm. Sesle kısaca dönüp baktı bana ve hemen geri önüne döndü. Odama gitmek istedim, odama gitmek ve yatağıma girip günlerce uyumak. Uyursam acı çekmezdim, uyursam tüm bunların kabus olduğunu düşünür, zihnimi yanıltırdım. Uyursam, sorunlarımdan kaçardım ve belki düşlediğim o hayallerde daha mutlu olurdum.

Ama ayaklarım beni hiç beklemediğim bir yere, Jungkook'un bankta oturan bedeninin yanına götürdü ve sessizce oraya oturttu. Bomboş baktım televizyona, pelte gibi hissediyordum. Geçmişten bu zamana yaşadığımız her şeyin yükü omuzlarıma binmişti. Sesler vardı, ama hiçbirini duymuyordum o an için aklımdan defalarca kez kendimi suçlarken televizyonda neyin olduğu önemsizdi.

Mingyu senin gibi omegalara bakmaz.

Ses bir yankı gibi defalarca tekrar etti. Korkunçtu, bana defalarca anlatır gibi kafamda yankılanarak duygularıma dokunuyordu. Benim gibi omegalara bakmaz. Evet, Suho da bakmamıştı, ses haklıydı.

Böyle söylemişti değil mi Jungkook maçtan sonra. Benim gibi omegalar tam da böyle oluyordu... Tam olarak dediği şeyi de altında yatan imasını da anlamıştım.

Önce yanaklarımın ıslandığını hissettim, sonra omuzlarım sarsıldı ve onu ağzımdan kaçan minik bir hıçkırık takip etti. Gittikçe şiddetlenen ağlamamı durdurmak için bankın ucunda otururken ellerimle yüzümü kapattım ama olmadı. Kendimi dizginlemeye çalıştığım her dakika yüzümü saklayarak yüksek sesle ağladım.

Omuzlarım ağlamamdan dolayı şiddetle sarsılırken kazağımın ucundan Jungkook'a doğru bir çekiştirme hissettim ve o anki güçsüzlüğümle omzuna doğru düştüm. Daha önce kimseye tutunma ihtiyacı hissetmemiştim ama sanki bu anı bekliyormuş gibi ellerimle sıkıca koluna sarılıp tırnaklarımı pembe, peluştan sabahlığına geçirdim yüzümü de aynı yere saklayıp ağlamaya devam ettim.

Jungkook hiçbir şey söylemedi, kolunu sıkıca tutup hıçkırıklarla ağlarken her şeyi omzunda yapmama izin vererek belgeselini izlemeye devam etti. Kalp kırıklığıyla başladığım Suho'yu suçlamalarımın kendime yönelmesi, suçlunun ben olduğunu düşündüğüm aşamadan sonra yavaş yavaş kabul etmeye dönüştü. Hıçkırıklarım da bununla birlikte azalarak derince iç çekişli burun çekmeler haline geldi.

Sıkıca tuttuğum pembe peluşlu sabahlığından ayrılarak şişmiş gözlerle bakışlarımı kaçırırken biraz utanmıştım. Jungkook ise pek oralı olmuyor gibi görünse de bakışlarını belgeselinden ayırıp bardağını sehpaya koyduğunda doğruca bana bakarak "Bitti mi?" diye sorunca istemsizce başımı eğip "Hı-hmm.." derken bulmuştum kendimi. Çok utanç vericiydi, tanrım...

Bir cevap vermedi ancak çenemden nazikçe tuttuğunda hemen ondan kurtulmaya çalıştım. Burnumun kıpkırmızı olduğunu, gözlerimin şişkinliğini kimsenin görmesini istemezken geri çekilmek için yaptığım başarısız hamleyle bu kez çenemi biraz daha sıkı tutup gözlerine bakmamı sağladı ve pembe sabahlığının kolunu uzattı. Önce gözlerimin altını sildi sonra yanaklarımı ve en son dudaklarımın üstüne doğru akan burnumu, hiçbir çekincesi olmadan temizlerken yüzümün her bir noktasını dikkatle inceledi. Gözlerinden anlayış harici hiçbir şey okunmuyordu, mide bulantısı ya da tiksinme de yoktu, ima da yapmamıştı. Sadece, güzelce ilgilenmişti.

Yüzümün tamamen temiz olduğundan emin olunca bana mı öyle gelmişti bilmiyorum ama gözleri benimkilere kenetlenmişken baş parmağının çenemi hafifçe okşadığını hissetmiştim. Ama belli belirsizdi, emin olamadığım için tepki bile verememiştim. Gerçi tepki vermeye halim bile yoktu ama...

Burnumu çekerek ona bakarken eve ne ara geldiğini merak etmiştim. Saçları hafifçe kabararak keskin yüz hatlarını daha yuvarlak göstermişti. Duş almış olmalıydı, saçları ıslaktı ve benim aksime alkol yerine temiz kokuyordu. Havanın biraz soğumasından dolayı da üzerinde kalın kıyafetler vardı. Özellikle pembe peluş sabahlığı fazla dikkat çekiciydi, normal bir zamanda olsak kesinlikle dalga geçerdim ama şimdi tatlı görünüyordu.

Buğulanmış gözlerimi daha iyi görebilmek için kırptığımda dudaklarımı araladım ama konuşmadım. Benim yerim Jungkook derince bir nefes aldı ve sordu "Sıcak çay ister misin?"

Çay içmeyi çok sevmezdim, gerçekten hasta olduğum zamanlarda tüketmeyi tercih ederdim ama o sorduğu ve benimle ilgilendiği için karşılıksız bırakmak istemedim, başımı salladım.

"Olur, içerim."

Ayağa kalktığında mutfak tezgahına giderek bir büyük kupaya ocaktaki demlikten doldurarak hızla geri geldi ve elime tutuşturup dövme boyalarının olduğu dolaba gitti. Sessizce, oradan bir ceket çıkartmasını bekledim ve karşıma geçtiğinde yorgunca başımı kaldırdım. Yavaşça kapıyı işaret ederek "Gel benimle." dedi bana.

Dışarı çıkmak gibi bir niyetim yoktu, tercihim yatağa girip günlerce uyumaktı ama ona güvenmemi bekler gibi bakarken öylece arkamı dönmek bencillik olurdu. Bu yüzden ayağa kalkıp üzerime feromonları kokan ceketi atmasına ve kapıya yürürken elini omzuna koyarak beni yönlendirmesine izin vermiş, hatta ayakkabımı giydirmek için eğilmeden çayını tutmuştum.

Kalktığında yarısı bitmiş çay bardağını pembe peluşlu sabahlığının cebine koyarak aşağıya inerken nereye gittiğimizi bilmiyordum ama omzumdaki eli bana güven veriyordu. Dışarı çıktığımızda beni bulunduğumuz apartmanın iki yanında bulunan ağaçlarla kaplı çocuk parkına yönlendirmesine izin verdim.

Gecenin iki buçuğuydu, üzerimde bol gelen ona ait kalın bir ceket, elimde ise bir bardak kombu çayıyla üzerinde pembe peluştan bir sabahlıkla sığamadığı salıncağın üzerine oturarak hafif hafif sallanan Jungkook'a eşlik ediyordum. Arada sırada onun tarafından esen rüzgarla burnuma dolan feromonları beni rahatlattığı için gözlerimi kapatıyordum. Bazen de ceketinin yakasına burnumu sürtüyordum.

Çakmak sesiyle gözlerimi araladığımda bir dal sigarayı yakarak bana uzattığını gördüm ve alarak "Teşekkür ederim." diye fısıldadım. Ardından öylece sallanmaya devam ettim.

Aramızda yine bir sessizlik oluştu ve daha çok sigara içerken bıraktığı dumanla birlikte üfleme sesleri yükseldi. Bir şeyler konuşmak istiyordum, evet her zaman susardım ama bu kez kalbim öyle çok kırılmıştı ki o kırıklarından üzerinden geçerken elimi tutup bana destek olacak birini istemiştim yanımda.

"Ben..." birkaç kere burnumu çekip yüzümü buruşturarak yeniden ağlamamak için çok çaba harcadım ama dolan gözlerimle dudaklarımdan çıkan hafif hıçkırığıma engel olamadım "Ne diyeceğimi bilmiyorum, ne yapacağımı da bilmiyorum. Öyle... Öyle işte."

"Bir şey söylemene gerek yok. Eğer sadece ağlamak istersen, ağla gitsin."

Ağlamamalıyım. Ağlamamalıydım ama kendime engel olamıyordum. Aklımda sürekli beni, ruh eşini neden reddettiğini sorguluyordum. Hepsinin sonucu da davranışlarıma çıkıyordu ama yapmıştım. İstediği gibi biri olmak için gerçekten çabalamıştım sadece nerede hata yapmıştım anlamıyordum. Neden bana katlanamamıştı? Böyle bir omega olduğum, istediği olamadığım için mi?

Kalbimin acısını dudaklarıma kondurduğum gülüşe sığdırıp elimdeki sigaraya bakarak durdum ve bir nefes çekmeden hemen önce çayımdan yudumladım. Sonra dumanı içime çekerek dışarıya üfledikten sonra her şeyi olabilecek en kısa şekilde en başından itibaren özet geçtim. Onunla tanışmamı, geçirdiğimiz günleri, aptalca detayları ve yüzümün güldüğü her anı... Sonra bir noktada her güzel anıyı kabusa dönüştüren ve artık hiç güzel olmayan günlerimi. Hoseok'un çorabını giydim diye demediğini bırakmadığı hakaretten tutun, tuttuğum notları fakültedeki arkadaşıma verirken gülümsedim diye iş attığımı ima edişlerine kadar anlattım.

Olabildiğince sakin olmaya çalışsam da Suho'ya karşı olan hislerimin beni böylesine perişan edişi yüzünden yer yer ağladığım da olmuştu. Bu süreçte Jungkook iyi bir dinleyiciydi, ben ağlarken feromonlarıyla beni telkin etmek için bile çabalamıştı ve asla bölmemişti. Sadece, ben anlattıkça ve arada sırada Suho'ya olan aşkımdan, ruh eşi olmanın ancak onu hissedememenin ağırlığından bahsederken Jungkook'un feromonlarının uzaklaştığını hissetmiştim. O ana kadar feromonlarının bana ne kadar iyi geldiğini de anlamamıştım.

Anlatacaklarım bittiğinde acı bir gülümseme takındığım yüzümü eğerek çatlak sesimle "Öyle işte." dedim "Dürüst olma adı altında öylesine zalimdi ki... Geriye dönüp baktığımda o güzel anılar yavaş yavaş kötüye dönüşmeye başladı ve ben artık o anlara tutunmakta zorluk çekiyorum."

Jungkook hafif hafif sallandığı salıncakta ayağını hızla kuma bastı ve durdu. Bana baktığını hissetmiştim ama ona bakamayacak kadar bok gibi hissediyordum kendimi, üstelik feromonlarını da üzerimden çektiği için nedense biraz kırıldığımı hissetmiştim.

"Objektif olmamı ister misin yoksa pohpohlayayım mı?"

"Jimin aylardır söyleniyor zaten daha kötüsü olamaz."

"Hayır konu Jimin değil, o senin arkadaşın. Yabancı birinden duymak seni kötü hissettirebilir."

Her ne kadar yabancı olduğunu söylese de, gariptir ki ben haftalardır kuru kuruya bir öfkeyle ev arkadaşı oluşumuza karşı çıksam da hiç yabancıymış gibi hissetmemiştim.

Jungkook hafif hafif yeniden sallanırken ona bakma cesareti göstererek başımı kaldırdım ama bu kez onu tam ileriye bakarken ve cebinden çıkarttığı soğumuş çayını içerken buldum.

"İnan bana hissettirmez. Söyle hadi."

"Suho sik kırığının tekiymiş."

Gülümsedim biraz da olsa çünkü ben söyle dedikten hemen sonra beklemeye bile gerek duymadan ağzından dökülüvermişti cümlesi. Sanki hazırda bekliyordu küfrü.

"İkinci olarak da, anlattığın şeylerin sonucunun ne olduğunu biliyorsun ama ulaşmak için uzun yolu tercih ediyorsun. Eğer kısa yolu seçseydin, aslında hatanın senden değil ondan kaynaklı olduğunu görürdün ve bu işi bitirebilirdin."

"Söylemesi kolay görünüyor sizin için ama inan bana her yolu denedim."

Jungkook salıncaktan bana doğru döndüğünde arkasından esen rüzgar bağladığı saçlarını hafifçe öne düşürdü. Sakince geri attığı saçları yine asice öne geldiğinde bu kez pes etti ve bakışlarını benimkilerle buluşturmayı tercih etti. Yorgunluğu bulunduğum yerden okunmasına rağmen parlaklığını bir nebze bile kaybetmediği gözleriyle bakarken anlamamı çalışmamı istiyor gibiydi. Hiç denemediğimi, denemek için çabalamadığımı ve kendimi kandırmak için her yolu deneyerek aptalı oynadığımı anlamamı...

İçimi okuyordu sanki, bakışları çıplak hissettirmişti. Fark edemediğim aptallığımı fark etmiş ve bunu bana kelimelerle değil de bakışlarıyla göstermek ister gibiydi. Kaçmak istedim, çünkü Suho'yu öyle dokunulmaz kılmıştım ki kendimi suçlamak, layık olamamak daha kolayıma geldi. Bu yüzden de dakikalardır elimde yanan sigaramı eğilip kumda söndürerek konuşmaya başladığında göz temasımızı kesmeyi tercih ettim.

"Belki de denediğin yollar seni hep yanlışa sürüklemiştir."

"Ya da başından beri tek hata bendedir."

"Bence Suho, senin özsaygını yerle bir ettiği için kendine doğru soruları sormuyorsun. Bu da seni yanlış sonuca ulaştırıyor." derken oturduğu salıncakta bana döndü ve eğdiğim başımı kaldırıp doğruca gözlerine bakmamı sağlayacak bir soru sordu "Sana doğru soruları sormama izin ver. Ve cevap verirken gözlerimin içine bak."

Biriyle konuşurken göz teması kurarak dinlemek ya da ilgili görünmek benim için çok önemliydi. Jungkook'un iyi bir dinleyici olduğunu sabah mısır gevreği yerken gün içinde neler yapacağımı en saçma ayrıntısına kadar anlattığım sırada fark etmiştim ve bu beni memnun etmişti. Biri tarafından dinlenmek benim için değer vermekle aynıydı. Konuşurken sessizce bakması bile binlerce kelimeye bedeldi belki de. Bu yüzden alfanın gözlerine bakmaktan bunu fark ettiğim andan itibaren çekinmemiştim.

Ona göz temasını kesmeden başımı sallayarak hafifçe onay verdiğimde net bir soru sordu "O yokken en çok neyini özledin mesela? En çok aklına ne geldi?"

"Her şeyini." dedim ama bu onu tatmin etmemiş olmalı ki başını iki yana sallayarak itiraz etti "Bu çok genel bir cevap. Bir insan bir insanın her şeyini özleyemez, spesifik olarak sevdiğin bir şey mutlaka vardır."

Neyini özlüyordum? Sahi, Suho'nun özleyebileceğim neyi vardı? İlgisizliğini mi, değersiz hissettirmesini mi, neyini? Güvende hissettirmesi? Evet, bu olabilirdi belki. Onunlayken güvende hissediyordum, bana verdiği güven ve ailemden uzaktayken verdiği şefkati sevmiştim..

"Elimi tuttuğunda güvende hissettirmesini seviyordum. Bana sarıldığında verdiği şefkati de seviyordum."

"Geçmiş zaman kullanıyorsun. Ben şimdiki duygularını istiyorum omega. Şimdi bu özlediğin şeyler hala var mı yok mu?"

Durdum ve düşündüm biraz. Şimdi bu saydıklarımdan hiçbirini hissetmiyordum, elimi tuttuğunda hissettiğim güven duygusu? İlişkimizin son beş ayında elimi tuttuğu sayı onu geçmezdi. Şefkat? Sadece beni kırdığı ama yine de hatalı olduğumu düşünüp ondan özür dilediğimde sarılınca hissetmeye başlamıştım. Ama yine de...

Bir bahane sunmak için ağzımı açtığımda Jungkook'un kaşlarını kaldırması beni engelledi ve sadece başımı iki yana sallayıp "Yok. Şimdi yok." dedim sessiz bir tonla.

"İlişkinde güvende hissediyor musun?"

Hayır.

"Hayır."

"Beraber eğleniyor musunuz?" Evet demek için ağzımı açtım ama Jungkook bana yeniden "Sadece şimdiki zaman." dediğinde gözlerimi kırpıştırdım ve cevap verdim "Hayır."

"Ne kadar haklı olursa olsun sana kendini değersiz hissettiriyor mu?"

Evet.

"Evet."

"Bazı zamanlar yabancıymış gibi hissediyor musun?"

Evet.

"Evet."

"Onunla bir gelecek kurmak istiyor musun?"

Hayır.

"Tabii ki!" diye atladığımda gözlerinden bir öfke parıltısı geçtiğini ve bunun kısa süreli feromonlarına yayıldığını kokusundan anlasam da düşünmekle o kadar çok meşguldüm ki kendimi düzeltme gereği duydum "Yani evet istiyorum ama bunun için erken. Daha önce ileriyi düşünmedim, bilmiyorum. Olabilir?"

"Peki, Suho ile olan ilişkin, kendi çocuklarının ya da yakın arkadaşının yaşamasını istediğin bir ilişki mi?"

Ne cevap vereceğimi bilemedim. Çünkü aklım da mantığım da, en önemlisi kalbim de cevabı çok iyi biliyordu. Kendime her konuda yalan söyleyebilirdim fakat mükemmel ve özendirici, birine tavsiye edebileceğim bir ilişkimin olduğunu söyleyemezdim. Bu yüzden de ne yapmaya çalıştığını çok iyi anlamıştım ve anladığımda ittiğim, kaçmaktan korktuğum tüm o şeyler birer birer doluşmuştu zihnime. Onun için birçok şeyden vazgeçmiştim ama kendim olmaktan vazgeçtiğim an işler çıkmaza sürüklenmiş, kendime olan saygımı yitirmiştim. Şimdiki farkındalığımla düşündüğüm şeyler yüzünden gözlerim dolmaya başladı. Neden ağlayan taraf bendim? Kendini parçalayan, kalbi ağrıyan....Tüm yükü sırtlanan...

Mahvetmişti beni. Söylediği, yaptığı ve baktığı her şeyimin yanlış olduğuna inandırmıştı, kendi kafamda kurmama sebep olarak hatayı kendimde aramama sebep olmuştu. Arkadaşlarımla kavga etmiştim, onlarla dışarı çıkmamak ve bana inanmalarını sağlamak için hasta numarası yapmıştım Suho'nun yanında olabilmek için. Hayatında yer edinmek için, hikayesindeki o kişi olabilmek için kendimden bile ödün vermişken o bambaşka bir hayat yaşamıştı.

Artık onun için ağlayan taraf olmak istemiyorum. Onun her şeyi olduğumu sanarken, onun için Jimin'in dediği gibi ruh eşiyiz diye gururumu ayaklar altına alırken neden ağlayacaktım. Ben onun neyiydim ki? Bana sevgim bitti arkadaş kalalım dediğinde orada son kez ağlamalıydım. Bana sarılıp teselli vermesine izin vermemeliydim. O gün hiçbir şey olmamış gibi sinemaya gidelim mi dediğinde tamam dememeliydim. Sinemada beni öptüğünde umutlanmamalıydım. Ayrıldık dedikten sonra bile beni itip çekmesine için vermemeliydim. Bir ayrılıp bir barışırken aptal gibi kendimi onun altında bulmamalıydım. Bütün bunları onun hiçbir şeyiyken yapmamalıydım.

Yüzümü buruşturarak Jungkook'a döndüğümde farkındalığımın yüzüme vurduğunu görmüş ve başını onaylarcasına sallamıştı destek verir gibi.

"Evet, her ne düşünüyorsan yüzündeki ifade bir şeyleri anlamaya başladığını belli ediyor omega. O hisse tutun."

"Çok aptalım." dedikten sonra gözümden süzülen yaşla kendimi yeniden şiddetle ağlarken buldum. Nasıl bu kadar aptal olabilmiştim, ona kendimi mahvedecek kadar nasıl bağlanmıştım hiç anlamamıştım. Canımı bu kadar yakarken nasıl katlanmıştım hakaretlerine. Nasıl kendime göstermediğim şefkati ona göstermiştim. Ruh eşiydik biz, madem öyle neden sadece ben acı çekmiştim neden bütün yükü ben sırtlanmıştım.

Oturduğum salıncağın zincirine sıkıca tutundum ve ağlamaktan ağrıyan midemi tutarak öne doğru eğilmiş bir şekilde devam ettim gözyaşlarımı akıtmaya. Tek bir damlasını bile hak etmeyen bir adam için bu kez son olarak farkındalıklarımla kendimi mahvetmek istedim.

Nasıl ki eve geldiğimde Jungkook'un omzunda ağladıktan sonra gözlerimdeki yaşları temizlediyse bu kez de fark etmediğim sessizlikte tam karşımda bulmuştum onu. Tek farkı, şu an feromonları yoğun değildi ve gözlerinde biraz kırgınlık vardı. Bu kadar kısa sürede anlamıştım ki, Jungkook'ın bazı şeyler için kelimeleri kullanmasına gerek yoktu. Bütün duygu geçişlerini gösterebildiği gözleriyle de birçok şey anlatabiliyordu.

İç çekişlerim, titrek nefeslerim ve ıslanmış suratımla ağlamalarım minik yutkunuşlara dönüştüğünde Jungkook yeniden, evde yaptığı gibi pembe peluşlu sabahlığının kol kısmını yüzüme yaklaştırıp sildi. Yine, yüzümün her noktasını temizlerken özenli ve nazik davrandı. Zorunda olmamasına rağmen bunları yaparken hiç de rahatsız olmuşa benzemiyordu, tam aksine burada olması gereken birisi gibiydi.

Yüzümdeki bütün yaşları temizlediğinden emin olduktan sonra "Bitti mi?" diye sorduğunda aslında bitmemişti ama bitmesini istediğim için dudaklarımı içe katlayarak başım ileri ve geri salladım.

"Hadi eve gidelim o zaman. Biraz uyuyup rahatlarsın hm?"

Yine kafa salladım ve ayağa kalkıp arkasını dönerek beni beklemesini izledim. Birkaç kere derince nefes alarak temiz havayı ve de alfadan yükselen bir miktar feromonu solumaya çalıştım. Biraz öncekinin aksine pek alamamak beni şaşırttı. Bu yüzden ayağa kalkıp yanına biraz yaklaşmakta buldum çareyi ama ben ağlarken arttırdığı feromonları artık eskisi gibi değildi ve ben neden olduğunu bilmeksizin biraz da olsa sakındığı o feromonları solumak istediğimi fark etmiştim.

Aslında planlarım arasında yürürken ona doğru yalpalamak yoktu ama ben düz yolda bile tökezlemeyi başardığımdan Jungkook beni tutup kollarının altına almakta gecikmemişti. Bir eliyle hemen omzumun diğer tarafından tutmuş, kendine çekerek az da olsa kokusuna yaklaşmamı sağlamıştı.

Binaya kadar onun dibinden yürüdüm, merdivenlerde ise sırtımdan destek vererek yürümeme yardım etti. Şifreyi yazıp içeri girdiğimizde o doğruca dövme sandalyesine giderken ben sadece elimi enseme atmış sessizce odama geçmiştim. Ancak üzerime bol gelen pijamalarımı giyip yatağımın içine girmeden öylece beklemiştim çünkü tam şu anda aramızda bir kapının olması nedense doğru hissettirmemişti. Bir şeyler çok yanlıştı, bir şeyler o kadar yanlıştı ki kalbim çok farklı atmaktaydı bana o yanlışı hissettirmek için.

Hayatımda hiçbir zaman içimden geldiği gibi davranmamıştım ama şimdi bu kapının önünde gidip bunu değiştirmek için elimi kapının koluna atmış, tek seferde indirerek ışığı kapatmak için elini duvara dayayan Jungkook'la göz göze gelmiştim. Bana ne olduğunu sorar gibi bakan gözleri biraz da şaşkındı çünkü araladığım kapıyı biraz daha açarak ona asla beklemediği o cümleyi kurmuştum.

"Şey... Boş olan yatakta uyumak ister misin?"

Gözleri irileşirken başını yavaşça onaylar gibi sallayarak hafifçe, mahçup bir gülümseme kondurduğum suratımla kapıyı içeri geçmesi için açık bırakmış, doğruca yatağıma geçerek üzerimi örtmüştüm. Yatağın içinde yorgana sarılı vaziyette kapıdan içeriye girmesini sessiz bir heyecanla beklerken salonun ışığının kapanması heyecanımı daha da körükledi ve Jungkook odaya yavaşça girip kapıyı kapattı. Hemen ardından ise aylardır bozulmamış olan çift kişilik yatağa girerek sırt üstü yattı ve sadece gözleriyle burnu gözükecek şekilde üzerini örttü.

Bir süre onu izleyerek bekledim, karanlıkta o kadar net belli olmasa da pencereden giren hafif ay ışığından gözlerini kırpıştırdığını, hareket eden yorgandan sakin nefes alışlarını gözledim. Bunu kaç dakika yaptığımı bilmiyordum ama soluklanırken feromonlarını hissetmeye çalıştığımı farkına varınca gülümseyerek cam tarafına döndüm ve yorganı avuç içlerime sıkıştırıp iyice yatağın içine sokuldum.

Odanın içinde başka birinin varlığını hissetmek ve o kişinin bana verdiği güven duygusu uzun zaman sonra bir o kadar yabancı bir o kadar da tanıdıktı. Bazı şeyleri kestirip atmak yerine kabullenmem gerektiğini fark etmiştim.

Tam o sırada bana hiç ummadığım rahatlamayı veren, gülümsememi sağlayan Jungkook'un, "Senin gibi omegalardan kastım tahmin ettiğin gibi değildi. Senin gibilere bakmaz dedim çünkü Mingyu alfalardan hoşlanıyor." diyen sesi kulağıma doldu ve geceye hafif alaylı bir kıkırtı bırakarak kalp atışlarımı hızlandıran cümlesine devam etti. "Benim aksime."

***

7 beğeni

taehyungdegilim: O beni ev arkadaşım 🌸

(bu gönderi yoruma kapatılmıştır)

Chapter Text

Düzenli uyku uyumadığımı ve alfa feromonlarına da çok sık maruz kalmadığımı düşünürsek bu kadar huzurlu uyumamı kesinlikle Jungkook’a borçluyum diyebilirdim. Çünkü bütün gece akşamdan sakındığını feromonları odayı kaplamış ve asla ağır olmadan beni etkisi altına almıştı. Tıpkı önceki gibi fazlasıyla rahat uyumuştum, feromonları beni daha önceleri hiç uyumadığın kadar güzel uyumama neden olduğu için de sabaha kadar huzurluydum. 

Sabaha kadar diyorum çünkü uykumun en ağır noktası sabah saatleri olurdu ve aşırı bir ses yoksa bile uyanmazdım. Şimdi ise tatlı feromonları solumak bana her şeyden iyi gelirken, huzurlu uykumun en tatlı yerinde bir anda feromonlarının değiştiğini, giderek acılaştığını ciğerlerime nüfuz ederken hissetmek irkilerek uyanmama neden oldu. Yanağımı yastığa sürttüm yavaşça ve ışığa alışmaya çalışan gözlerimi yumruk yaptığım elimle ovuşturup sızlanarak boğazımı tuttum. Bir anda yoğun ve acı bitter kokusuna maruz kalmak da neyin nesiydi anlamamıştım, bu yüzden de olan biteni anlamak için yorganımla beraber arkamı yavaşça dönmüş ve Jungkook’un çift kişilik yatakta bana kilitlendiğini görmüştüm.

Bakışları sertti ve çenesi sıkıydı. Yumruk yaparak tuttuğu battaniye, dümdüz olmuş dudakları ve bir an olsun kırpmadığı gözleriyle neye baktığını anlayamamıştım ama kitlendiği yeri takip ettiğimde gözlerinin tişörtümün omuz kısmında olduğunu fark ettim. Uyurken tişörtümün kaydığı omzumdan bir zamanlar çiçeklendiğimde herkese göstermek için can attığım ancak Suho’nun beni reddedişinden itibaren göstermekten kaçındığım beyaz ve mor menekşe çiçeklerim gözler önündeydi.

İster istemez hem omegam hem de ben rahatsız olduk. Sebebini bilmiyordum bu rahatsızlığın, sadece hayatımda ilk kez çiçeklerimi bir alfa gördü diye keşke olmasalardı diyecek kadar içimde bir sızı oluşmuştu. Bu yüzden elimle yavaşça düşmüş omzumu toplama gereği duymuştum. Hareketimle de gözleri omzumdan gözlerime çıktı ve acı feromonları yavaş yavaş dağılarak uzaklaşmaya başladı, sanki çiçeklerimi kapatmamla bir şeylerin yanlış olduğunu fark etmiş ve başını çevirip sırt üstü uzanmıştı

Tepkilerinde bir mantık aramaya çalıştım, sadece belki de sabah insanı olmadığını düşündüm ama yine de onu hiç böyle uyandığı anda görmediğim için şaşkınlığımı gizlemekten zorlandım. Bu yüzden de Jungkook’un aksine ondan doğru tarafa dönerek yorgana iyice sarılıp gözlerimi üzerinde dolaştırdım. 

“Günaydın,” diye mırıldadım yavaşça. Ve bunu yaparken umutsuzca bana yeniden dönerek bakmasını istedim fakat Jungkook, tekdüze bir sesle cevapladı beni “Günaydın.”

Ardından yatakta doğruldu ve derince bir nefes alırken iki yanına uzattığı elleriyle dümdüz karşıya bakarak “Dün için…” diye başladı ve devam etti “Kimsenin seni savunmasız görmesine izin verme Taehyung… Bana bile, ev arkadaşın olsam bile izin verme.”  

Yattığım yerde onun gibi yavaşça doğrulup ona gözlerimi kocaman açarak bakarken ne söylemeye çalıştığını anlamamıştım. Neden şimdi bana bunu söylüyordu? Bugün, dünün aksine daha iyi hissediyordum ve duygusal boşluk hissi hala kalbime ağırlık yapıyordu ama buna rağmen rahatlamış gibiyken bir anda kalbimde bir sızı bırakmasını çözemiyor, feromonlarının acılığını anlayamıyordum. Her zaman her noktada kötü düşünmeme neden olan zihnim hemen harekete geçti ve bir an için acaba bana destek olduğu için pişman mı oldu diye sorgulamaya başladım. Aynı hızla benim de feromonlarım vanilyanın en keskin, en acı tonuna dönüşmeye başladı.

Jungkook, ortamdaki feromonlarımızın bariz değişiminden sonra yataktan kalktığında hafifçe gerindi ve saçını eliyle geriye atarak kapıyı açtı ve tuvalete girdi. Bende arkasından öylece baktım durdum. 

O tuvaletten çıkana kadar ben de yataktan çıkmadım, sadece bomboş bir şekilde oturup onun kapıyı açan sesini bekleyerek ayaklandım. Üstümü başımı düzelterek salona yürüdüğümde onu buzdolabını açmış süt ve mısır gevreği alırken buldum, ben de kolunun altından buzdolabındaki yarım kavanoz çilek reçelini kaptım. Sonra da tezgahın üstündeki dolaba uzandım en dibinde kalan ekmeğin bozulmamasını ümit ederek. 

Parmak ucumda olabildiğince kalkmaya çalışmıştım ama parmağım sadece jelatine değiyordu. İkisiyle kıstırabilseydim eğer rahatça kendime çekip alabilirdim ama öyle bir noktadaydı ki bir türlü yetişemiyordum.

“Hay sikeyim.” diye fısıldayıp tek ayağımın parmak ucuyla biraz daha dengeli uzandım ama yine de yeterli değildi. İşaret ve orta parmağımla neredeyse kıstıracaktım ki Jungkook’un sıcak bedenini tam arkamda hissettim. Nefesimi kesmişti yakınlığı.

Topuklarımı yere bastım, ellerim de ekmekten uzaklaştı. Jungkook saniyelerdir debelendiğim paketi basitçe bana ittirerek tutmamı sağladı. Nefesimi tuttuğumu tezgahla arasından ona doğru elimde ekmekle dönene kadar anlamamıştım, kirpiklerimin arasından bakındığımda o nefes yavaşça dışarıya çıktı.

Böyle anları hep filmlerde ve aşk romanlarında okumuştum ve şimdi aynısını yaşarken tam olarak başrol gibi hissetmem gereken o yerde Jungkook çekilmiş, beni boşlukta bırakmıştı. Eline aldığı mısır gevreğini bile bırakmış doğruca odaya girmişti. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum, dün her şey normaldi ama sabahtan beri o kadar anlamsızca ilerliyordu ki her şey sadece izlemekte yetiniyordum. 

Çiçekler yüzünden…

Jungkook, odadan elinde dün parka gitmeden bana giydirdiği ceketle çıkarak ayakkabılarını giyerken bana kısaca gitmesi gerektiğini söylediğinde elimdeki poşetle tezgahtan ayrıldım ve karşısına geçtim.

“Neden, ne oldu ki?” diye sordum anlamaya çalışır gibi. Jungkook kısaca başını kaldırıp bana bakmış, baktığı gibi de tökezleyerek kısa bir küfür savurmayı ihmal etmeyerek “Önemli bir şey yok. Sadece gitmem gerek. Birkaç gün…”

“Birkaç gün mü?”

Merdivenlerden hızla inerken ya da bir hafta dediğini işitmiştim ama o an elimde poşet ekmekle ona bakarken tek kelime etmeme fırsatım bile olmamıştı.

***

therama club

sohbet grubu

küçük şeytanım

işte bak

diyorum ki

fırsatını bulsam dün ilerleyecektim

ama adam iletişime o kadar kapalı ki suratıma bile bakmadı

bakmayı geçtim beni görmemezlikten geldi

etrafında dört döndüm hyung 

bana mısın demedi

hayatımda hiç böylesine yok sayılmamıştım

çok kırıcı

yersiz yurtsuz

yaniii

belki ilgisini çekmemişsindir

bu da olabilir

küçük şeytanım

sen komik birisin ama bi daha şaka yapma olur mu

yersiz yurtsuz

bazı alfalar omega yerine alfaları tercih edebilir

küçük şeytanım

senin gibi mi 👀 

yersiz yurtsuz

benimle bunun ne ilgisi var 

küçük şeytanım

ne demek ne ilgisi var

yoonginin parmaklarına dokunacağım diye

ter döktün resmen görmedik sanma

yersiz yurtsuz

öyle bi şey yok

küçük şeytanım

var araştırmanı öneririm

taehyung

var bu arada

ben de gördüm

küçük şeytanım

SEN NERDESİN

SEN

NERDESİN

taehyung

evdeyim

reçelli ekmek yiyorum

küçük şeytanım

reçelli ekmek mi yiyosun

taehyung

ebet

noldu ki

küçük şeytanım

noldu mu

ebenin amı oldu

taehyung

sadece reçelle ekmek yiyorum

gördüğüm muameleye bak

küçük şeytanım

kes

KES

DÜN

NE

YAPTIN

NE

OLDU

ÇABUK

ANLAT.

taehyung

hiç oldu

yersiz yurtsuz

nasıl yani

taehyung

hiç oldu işte

kocaman bir hiç

onun için hiçim

ona verdiğim değer de bir hiç uğrunaymış

öyle

küçük şeytanım

burası tam olarak

senin suhoyu savunduğun kısım olmalıydı

kafanı falan mı vurdun

taehyung

onu savunabileceğim hiçbir şeyim yok artık

küçük şeytanım

ay yok

bir şey olmuş

kim bilir bu orospu çocuğu ne yaptı da

bu çocuk böyle davranıyor

yersiz yurtsuz

jimin dur hemen ağlak moduna geçme

taehyung sen de dün olanları düzgünce anlatsana bi

taehyung

dün hayatımın en kötü günüydü

gerçekler hiç bu kadar yüzüme yüzüme vurmamıştı hyung

havalimanında sik gibi davrandı bana

laf da soktu sürekli

yanında bir omegayla gelmiş

bana göstermediği ilgiyi gösterdi ona hep

elini tuttu kokusunu solumasına izin verdi

dışarda ona sırmaşmama bile kızardı

ama ona sadece gülümseyip daha çok yaklaştı

iki sokak üstte de ev kiralamış oraya bıraktırdı kendini

cebinde nakit olmadığı için taksi parasını da bana kitledi

bir de utanmadan biz sonra senle aramızda hesaplaşırız dedi

yersiz yurtsuz

piç

hayatımda gördüğüm en esaslı piç

küçük şeytanım

onu *ldürmek istiyorum

içimdeki nefreti anlatamam

koç burcuydu dimi bu

taehyung

evet koç

küçük şeytanım

etrafıma baktığımda

her burçtan insanı delirip ayrılan insanların 

ortak noktası koç burcu alfa olmaları

kuzenim oğlaktı koç burcu yüzünden perişan oldu

ikizler arkadaşım vardı onun aklıyla bile oynadı koç sevgilisi

koçları yakmak lazım

taehyung

bu düşüncenin arkasındayım

yersiz yurtsuz

aiki koçtu ama melek gibiydi

küçük şeytanım

alfa diyorum zaten

aiki omegaydı

yoongi balık bu arada hyung haberin olsun

yersiz yurtsuz

yani?

küçük şeytanım

sizin ilişkinizde biri üzülecekse bu kişi yoongi olacak yani

yersiz yurtsuz

böyle bir şey olmayacak

küçük şeytanım

inkar etmedin 🙂

yersiz yurtsuz

kabul de etmedim

bekle

sen nereden biliyorsun bu bilgiyi

küçük şeytanım

yine de benim için zaferdir 😌

seni hiç ilgilendirmez nereden bildiğim

taehyung

şey pardon ama

bana dönebilir miyiz acaba

yersiz yurtsuz

özür

devam et

taehyung

nerde kaldım

he tmm

taksiyi ödedikten sonra 

ay sonu olduğu için bursumun yatmasına vardı

param bitmişti eve yürüyerek dönmek zorunda kaldım

yersiz yurtsuz

arasaydın hemen gelirdim aptal

taehyung

o kadar kötüydüm ki hiç aklıma gelmedi 

sadece eve gitmek istedim

bi de alkollüydün araba kullanmanı istemedim

yersiz yurtsuz

o halde bile bunu mu düşündün

taksiye atlardım ki seni tek bırakmamak için

taehyung

düşünemedim 😣

küçük şeytanım

ağladın mı 🥺

tek başına ağlamasaydın

ben gelirdim

birlikte ağlardık

taehyung

planlarım arasında yoktu ağlamak

 ama tek değildim

oturup televizyon izlerken

bir anda kendimi 

jungkookun pembe peluşlu sabahlığının kollarında 

salya sümük buldum

küçük şeytanım

🤦🏻‍♂️

rezil oldun çocuğa

ağlayan taehyung pek güzel birisi değil

taehyung

sence bu ne kadar umrumdaydı

küçük şeytanım

😭😭

taehyung

sus

temiz hava almam için parka indirdi beni

orda sallanırken biraz konuştuk

çay da yapmış

sigarayla içtik

bana biraz sorular sorup aydınlattı

suhonun piçin önde gideni olduğunu

beni kullandığını

değersiz hissettirip 

öz benliğimi suistimal ettiğini

anlamış oldum

yersiz yurtsuz

sonunda başardın mı yani

taehyung

başardım sanırım hyung

hala bazı şeyler zor ama toparlayacağım

küçük şeytanım

ben bunları 1 yıldır söylüyorum zaten 🧍🏻‍♀️

ama sen daha dün tanıştığın alfayla

1 gece konuşunca mı

çözdün bütün olayı

taehyung

konuşmadı ki

bana sadece soru sordu

küçük şeytanım

ben 1 sene uğraştım

sorudan fazlasını yaptım🧍🏻‍♀️

taehyung

odak noktamız 

suhonun piçin önde gideni olduğunu 

anlamam olabilir mi acaba

küçük şeytanım

doğru

bu konuyu şimdilik askıya alıyorum

sonunda suhonun buzluğundaki donmuş pizza

olmayı bıraktığın için mutluyum

taehyung

donmuş pizza derken

anlamadım

küçük şeytanım

buna donmuş pizza teorisi deniyor

işten geldin yorgunsun karnın aç ve yemek yemen gerekiyor

ama ne yemek hazırlamak ne de bulaşıkla uğraşmak istiyorsun

o anda emek ve efor harcamak zulüm gibi geliyor

sonra aklına buzluktaki pizza geliyor

onu çözdürüp pişirip karnını doyuruyorsun

0 enerji harcama

sizin ilişkiniz de suhoyla böyleydi işte

sana hiç emek vermeden sahip oldu

sorumluluk desen 0

anlık olarak sana erişimi o kadar kolaydı ki

bu noktada sen tam olarak suhonun buzluğundaki donmuş pizza oluyorsun

taehyung

bi daha asla pizza yemicem 🧍🏻‍♀️

yersiz yurtsuz

pizza ye ama pizza olma

taehyung

tmm söz

artık akıllandım

şey bi de

yazıyor…

özür dilerim 🥺

yersiz yurtsuz

o niyeymiş

taehyung

suho sizle olunca hep kızıp size laf söylüyordu

ben de yanınıza gelmemek için hastayım diye bahane uyduruyordum ama hepsi yalandı

küçük şeytanım

biliyoruz zaten

bunun için özür dilemene gerek yok aptal

taehyung

bildiğinizi biliyorum ama özür dilemek istedim

neredeyse 1 yıl uğraştırdım sizi

bütün ağlayıp onu savunmalarıma katlandınız

siz çok iyi arkadaşlarsınız ama ben değerinizi bilemedim

yaptığınız ve söylediğiniz her şeyin benim iyiliğim için

olduğunu biliyordum ama o kadar körmüşüm ki

şimdi arkamı dönüp baktığımda 

bana o kadar kötü hissettirmiş ki

sorunu sadece kendimde aramamı sağlamış

beni sizden uzaklaştırmış

ben çok kötü bi arkadaşım

çok da aptalım

kendimi iyi hissettiğim

mutlu olduğum

kalbimin heyecanla attığı

yaşımın en güzel zamanlarını öyle kirletmiş ki

güzel anlarımıza tutunmaya çalışmışım hep ama

durup mantıkla düşününce hepsi teker teker aklıma geliyor

bütün güzel anlarımı nasıl böyle kirletmiş inanamıyorum

yersiz yurtsuz

kötü hep iyiden güçlüdür

şu an böyle hissetmen çok normal

çünkü farklı bakmaya başladın tamamen

taehyung

sanırım bende biraz enayilik var

jiminin söylediği gibi gururumu hiçe saymışım

küçük şeytanım

hayır sen sadece aşık olduğunu sandın

bunu hepimiz biliyorduk

bazen kelimelerimi seçerken aptalca konuşuyorum biliyorsun

ama asla sandığını düşündüğün gibi biri değilsin

s*ho piçi seni kullandı

çünkü o sana böyle hissettirdi

ruh eşi oluşundan faydalandı

kendini bunun için suçlama

taehyung

mahvetti beni

ondan nefret ediyorum

hayatımdan çaldığı bütün anlardan nefret ediyorum

çiçeklerimden de nefret ediyorum

keşke ruh eşim dışardaki çakıl taşı olsaydı

en azından canım sıkılınca göle gidip taş sektirirdim

yersiz yurtsuz

en azından artık biliyorsun ne mal olduğunu

şimdi senin için daha kolay olur

bizim için de endişe etmene gerek yok

hep yanındayız 

kötü hissettiğin her an bi telefon uzağındayız

mahvederim onu

taehyung

teşekkür ederim

sizi çok seviyorum 😭

küçük şeytanım

taehyungummm 😭

biz de seni çok seviyoruz

geliyim mi yanına

dondurma netflix yapalım mı

yersiz yurtsuz

akşam yemeği için yosun çorbası alırım ben de

taehyung

doğum günümüz değil ki yosun çorbası alacaksın

yersiz yurtsuz

yanlış

bugün senin doğum günün

yeniden doğdun kim taehyung oldun

bu sefer daha güçlü

taehyung

DOĞDUM DİMİ

küçük şeytanım

DOĞDUN TABİ

ORTALIĞIN AMINA KOYUCAZ

S*HO BOKUMU YESİN

taehyung

EVET.

AMA DURUN

şimdi kutlama yapmayalım

yapmam gereken şeyler var

suhonun

pardon s*honun dolapta kalan baksırlarını

kapüşonlularını kesicem

çizim defterlerimdeki portrelerini yırtıp atıcam

portresi için en pahalı boyalardan almıştım bi de

anı kutumuz vardı onu da çöpe atıcam içindekileri kesip

ona ait hiçbir şeyi görmek dahi istemiyorum

küçük şeytanım

bugünleri de mi görecektim

duygulu bi anneyim şu anda 

jungkook nerde

alnından öpmek istiyorum

bu başarı onun başarısı

taehyung

sabah kaçtı

bilmiyorum

yersiz yurtsuz

kaçtı derken

taehyung

baya kaçtı işte

küçük şeytanım

hayda

yine ne yaptın gül gibi çocuğa kaçıp gitti

yersiz yurtsuz

şu siniri öfkeyi azalt dedim sana

taehyung

hemen beni suçlayın zaten

toz kondurmayın ona

hiçbir şey yapmadım

dün akşam çift kişilik yatakta bile yatmasına izin verdim

sabah uyandığımda feromonları falan da bi garipti acı acı

ben gidiyorum birkaç gün yokum deyip ceketini alıp çıktı

giderken de bir iki hafta falan da dedi anlamadım

öyle baktım arkasından

küçük şeytanım

aynı odada mı kaldınız yani

verdin mi

verdim de

yersiz yurtsuz

🤦🏻‍♂️

taehyung

ya NE ALAKASI VAR

sadece odaya aldım

iyilik yapmak istedim

sürekli sırtım ağrıyor deyip sızlanıyor

dün de beni iyi hissettirince karşılığını vermek istedim

hem basketbol oynuyor düzgün yerde de yatması gerek

küçük şeytanım

vay be

önceden esip gürlüyordun

şimdi daha pozitifsin

bunu da bir başlangıç olarak görüyorum

taehyung

hiçbir şeyin başlangıcı falan değil

kafanda kurma

ben ölene kadar bekar kalmaya karar verdim

yersiz yurtsuz

büyük konuşmasan mı acaba

taehyung

konuşurum

s*ho benim ruh eşimdi

ilk aşkımdı falan ama

aşk öldü artık

o yüzden bir daha ne aşık olmayı 

ne de aşkla ilgili bir şey yaşamayı düşünüyorum

zaten çiçeklerimin bi boka yaradığı da yok

ruh eşi zırvalığını da kutsal bağını da siktim öldü

one night stand artık

yeterli

yersiz yurtsuz

ilk aşk tatavası hep yalan

insan hayatında 3 kere aşık olurmuş

ilki çocukken peri masalı aşkıymış saçma bir nedenden bitiyormuş

ikincisi en toksik olanı ve bitirmesi en zor olanı 

(ki bitti artık

üçüncüsü gerçek aşkmış

yani jungkook belki de üçüncü aşkındır

küçük şeytanım

z planına geçiyorum o halde

taehyungun üçüncü ve son hakkı için çabalamam gerek

yersiz yurtsuz

diğer harflere ne oldu

küçük şeytanım

onlar s*hodan kurtulma planlarıydı başardık

z planı benim ise son kozum

bu plan işe yaramazsa

taehyung hayatına müzmin bir bekar olarak

devam edecek ama ben kendime inanıyorum

ve arkadaşı olarak

onu bu durumdan kurtaracağım son kozumu oynuyorum

taehyung

beni evlendirmeye falan mı çalışıcan 

annemin favori insanı olmana şaşmamalı

küçük şeytanım

bayan kim 💖

hayır o sonraki aşama

jungkookla aranı yapıcam önce

çöpçatanlık skillerimi açtım

taehyung

o iş yaş

jungkookla ben olmayız

yersiz yurtsuz

sadece merak ettiğimden soruyorum

jungkookla neden olmazsınız

taehyung

bunu hiç düşünmedim|

çünkü çok olmaz gibiyiz

küçük şeytanım

at yalanı sikiyim inananı

sizden var ya 10/10 olur

yaz bunu

yersiz yurtsuz

jimine ilk defa katılıyorum

küçük şeytanım

alfamm 💖💖

yersiz yurtsuz

omegamm ❤️‍🔥

taehyung

yiyişmeyin iki saniye

olmaz diyorsam olmaz

jungkook ve ben ayrı kulvarların insanıyız

o bütün yemekleri karıştırarak yiyor

ben hepsini ayrı ayrı

o acılı ramen seviyor ben sade

o sade kahve içiyor ben vanilyalı latte

nereden baksan elinde kalacak bir ilişki

küçük şeytanım

americano alfa x vanilya latte omega ilişkisi 💖

alev alır buralar

taehyung

hayal dünyandan çık lütfen

küçük şeytanım

bak liste yaptım

işler tıkırında giderse finalde evli mutlu çocuklu olacaksın

kendini bana bırak

yersiz yurtsuz

bu kadar hızlı bir plan beklemiyordum

taehyung

daha mezun olmadım bilmem farkında mısın

küçük şeytanım

seneye mezun olacaksın??

mezun olup evlensen 

yarım yıl sonunda da hamile kalsan

mis

yersiz yurtsuz

jungkook taehyungdan 1 yaş küçük

küçük şeytanım

tamam of

zamanlamada biraz aksama olabilir

ama genel olarak liste bu şekilde

taehyung

👍🏻

başarılar canım

küçük şeytanım

önce alfayı bulmamız gerek ama

nerede olabilir 

taehyung

keşke bilsem|

bilmiyorum

umurumda da değil

küçük şeytanım

bir şey falan mı söyledin de gitti

taehyung

hiçbir şey söylemedim diyorum anlamıyor musun

sabah kahvaltı edecektik

bir anda topukları götüne vura vura kaçtı evden

küçük şeytanım

hmmm…

yersiz yurtsuz

bir ihtimal

kızgınlığa girmiş olabilir mi

küçük şeytanım

EVET

taehyung

o hiç aklıma gelmedi

ama 2 hafta dediğini duydum

çok değil mi

o kadar sürüyor mu ki 🧍🏻‍♀️

yersiz yurtsuz

baskın alfalarda omegası yoksa 1 hafta sürer

omegayla geçirirse 2-3 gün

baskın ve safkansa ve omegası yoksa 2 hafta sürmesi normal

omegayla da 5-6 gün falan sürer

küçük şeytanım

yatakta hayvana dönüşmüyorsa kafama sıksınlar

taehyung

ateş bastı beni|

2 hafta ne aygır mısın alfa mısın|

susar mısınız lütfen

küçük şeytanım

yazsana bi neredeymiş

taehyung

beni ilgilendirmez

küçük şeytanım

sus ve dediğimi yap

şey yaz bak

mingyunun telefonunu verir misin bi arkadaş soruyor falan

taehyung

yazmicam

küçük şeytanım

yazcan

taehyung

yazmicam

defol

küçük şeytanım

yazcan 😌

iletildi

görüldü 18.19

1 hafta sonra

taehyung

1 hafta oldu

sizce yazmalı mıyım 🧍🏻‍♀️

küçük şeytanım

inatçı köpek

hala yazmadın mı

taehyung

yazdım

***

jungkook ve taehyung

enayi

şey

Yoonginin telefon numarasını verir misin

bi arkadaş soruyor da

Chapter Text

jungkook ve taehyung

enayi

şey

yoonginin telefon numarasını verir misin

bi arkadaş soruyor da

dolandırıcı

1 haftadır yokum ve bana yoongiyi mi soruyorsun|

yoongiyi sikerim|

hangi arkadaşın

enayi

bi arkadaş işte

sorgulama

dolandırıcı

yoongi alfalardan hoşlanıyor

kendin için istiyorsan üzülürsün

enayi

ben daha toksik bir ilişkinin içinden yeni çıktım

sence hayatımda yeni birini ister miyim

dolandırıcı

istemez misin|

geldiğimde veririm numarasını

enayi

fırsat bu fırsat|

gelirken 5 litrelik su alsana

ben taşıyamıyorum evdeki 

bitti

dolandırıcı

güçlü ve kaslı kollarıma ihtiyacın var yani

yine 😌

enayi

dışarıdasın diye dedim

kaslarınla ilgisi yok bunun

hemen kendine pay biçme

dolandırıcı

babayı alırsın o zaman

git kendin al

enayi

eve gelirken al işte niye beni yoruyorsun

dolandırıcı

inan bana|

şu an gelmemi hiç istemezsin|

azgınlıkla mücadele içindeyim|

ciddiyim bu arada alamam

enayi

niye alamıyorsun

dolandırıcı

ben gelene kadar susuzluktan ölürsün çünkü

ceset meset uğraşamam

enayi

cıvıtma ya soru sordum

ne zaman geleceksin

ayrıca sen neden gittin ki bi anda öyle

anlamadım gitti

dolandırıcı

bunu bana gerçekten mi soruyorsun

yoksa bilmediğin için mi 

enayi

yani bir fikrim var

kızgınlık? olabilir

dolandırıcı

helal sana

tekledin

enayi

ben nereden bileyim

bunun önce bi belirtisi yok mu

feromonlarından belli etmedin ki hiç

baskın alfa olduğuna emin misin

dolandırıcı

sen az önce

kızgınlıktaki bir alfanın baskınlığını mı sorguladın

enayi

oy kıyamam sana

incindin mi

sadece basit bir soru sormuştum

dolandırıcı

hay sikeyim|

bir daha

foto

atma

soru da

sorma

bana kızgınlıktayken adını bile sorma taehyung

enayi

alt tarafı dalga geçip bi foto attık

ne olacak

dolandırıcı

inlerim

enayi

NE

dolandırıcı

çok sıcak|

adını inlerim

şok olursun

atma bi daha

enayi

çok kötüyüm|

SEN KAFAYI KIRMIŞSIN MANYAK

ADIMI FALAN İNLEYEMEZSİN

SORMADIM SORU FALAN

YAŞANMADI BÖYLE Bİ KONUŞMA

dolandırıcı

keşke giydiğin ceketim yerine|

seni alabilseydim yanıma|

gtimme gerke

enayi

defol

yazma bi daha

iletildi 17.50

görüldü 19.13

dolandırıcı 

su al

bir hafta sonra geleceğim sanırım 

yani öyle umuyorum 

enayi

gerçekten 2 hafta mı sürüyor yani|

zor mu geçiyor

dolandırıcı

ceketi parçaladım|

idare edemeyeceğim kadar kötü değil

enayi

bastırıcı kullanmıyor musun hiç

belki biraz da olsa hafifletir

dolandırıcı

tek düşündüğüm şey|

düğüm vermek|

aptal alfa kimseden asla tatmin olmuyor| 

bastırıcılar son 5 aydır işe yaramıyor

sadece

yazıyor…

yazıyor…

neyse çok önemli değil

idare ediyorum boş ver beni

aldın mı su

enayi

sadece ne|

yok

musluktan içtim

dolandırıcı

iğrençsin

midenin içi mikrop ve hamur yuvası

kalkıp su al kendine

enayi

bir şey olmaz daeguda hep musluktan içiyordum

dolandırıcı

seul ve daegu bir değil

kalk ve su al omega

enayi

otoriter sesinin kulağımda yankılanması şaka mı|

kalkıp su alasım geldi|

hayır

havalar soğudu

yataktan çıkmak istemiyorum

yorganın içi çok sıcak

dolandırıcı

benim yatağım da sıcak|

gelmek ister misin|

sipariş ver o zaman

musluk suyu içme bi daha

enayi

tamam anne 🙄

dolandırıcı

babayı tercih ederim|

ama sen bunu bilmesen de olur|

şimdilik|

haklıyım

enayi

neyse ne

alırım bi ara

dolandırıcı

almayacağına adım kadar eminim|

nasıl oldun sen?

biraz daha iyi misin

enayi

evde tek başına otururken

her şey artık o kadar berrak ki

bazen ağlıyorum

bazen öfkemin içime sığmadığını hissediyorum

bazen de gülüyorum

ruh halim çok karışık ama bildiğim tek bir şey var

artık ağlamak istemiyorum ya da üzülmek

dolandırıcı

yanında olmayı isterdim|

kızgınlığa gireceğim vakti sikeyim|

gözyaşlarını dökmen sorun değil

ama kendini yıpratma

bu bir süreç ve artık bazı şeyleri anladıysan

her şey daha kolay olacak demektir

enayi

zaten uzun bir süreçteydim

bi an önce bitsin istiyorum

dolandırıcı

acele ediyorsun

enayi

inan bana neredeyse 1 senedir bunu yaşıyorum

şimdi her şey böylesine netken

tahammülüm yok

dolandırıcı

bazı şeyler bir anda olmaz

eğer acele edersen

bir parçanı yarı yolda bırakarak ilerlersin

o yüzden acele etme ve bunu yavaş yavaş atlat

enayi

artık gerçekten ağlamak istemiyorum

neden ağladığımı da bilmiyorum

aynaya bakıp kendimi iyileştirmek için

bir ton şey söylüyorum

biliyorum hepsi doğru ve ağlamamam gerek

ama birkaç saat güldükten sonra bir anda gözlerim doluyor

çok aptalca

durduramıyorum kendimi

dolandırıcı 

duygusal iyileşmenin parçalarından biri zaten bu

normal bir tepki veriyorsun

kimse senden bir anda normal hayatına dönmeni beklemiyor

sabret

enayi

offf yine gözlerim doldu|

istemiyorum

ağlamicam

dolandırıcı

ağlıyorsun değil mi|

tamam ağlamayacaksın

iletildi

görüldü

enayi

ağladım 🙂

dolandırıcı

sikeyim ya|

nefret ediyorum bu histen|

sadece tek bir fotoğraf attı|

ölecek gibi hissediyorum|

taehbyng

özğr dilerim ama senden bir şey istemem gerek

inan bana ihtiyacım olmasa bunu istemem ama

skitir

kızgınlığım bitene kadar konuşmayalım

enayi

o kadar mı kötü|

bazen konuşasım tutuyor pardon

kızgınlığın bitince yazarsın

ya da yazmazsın

nasıl istersen

geldiğinde görüşürüz

dolandırıcı

hay sikeyim|

kırıldı işte|

bu seninle alakalı kesinlikle değil

tamamen benimle alakalı

böyle olması gerekiyor

üzgünüm 

enayi

sorun değil

***

Seokjin ve Taehyung

velet

hyung

hyung

hyung

hyung

hyung

yan odadaki avukat

çok merak ediyorum

on kere hyung yazınca neoluyor?

velet

hoşuma gidiyo

yan odadaki avukat

🙄

ne oldu yine paranmı bitti

velet

yok param değil de

bi mesele var

ve yardımın gerek

müsait misin

yan odadaki avukat

sen bi anlat müsaitliğime ona göre karar veririm

velet

ama hyung gerçekten önemli bir şey

yan odadaki avukat

uzatma abicim anlat hadi

velet

geçen senden para almıştım ya

sepet falan yapmıştım derste

şimdi şöyle ki benim birkaç kere alışveriş yaptığım bir butik var

pantolon falan almıştım

kumaşı duruşu vs muhteşem inanılmaz kaliteli

geçen sefer de geç göndermişlerdi kargoyu

bu sefer de dedim bir şey olmaz

yine en fazla geç gönderirler

ama öyle olmadı 🧍🏻‍♀️

alışverişi yaptım üç hafta geçti

mesajlarıma bile dönmüyorlar 

yan odadaki avukat

dolandırıldınmı

yine.

velet

YA ÖYLE DEMESENE GÖNDERECEKLER

yan odadaki avukat

sen benim kardeşim olamazsın

nasıl bu kadar saf olabiliyorsun aklım almıyor

bu kadar hafta aklın neredeydi acaba

velet

ne bileyim geçen de öyle oldu diye ses etmedim

bir şey yapamaz mıyız hyung

korkutsak falan?

ya da şey yazayım mı

dönüş yapmadığınız taktirde hakkınızda yasal işlem başlatacağım

yan odadaki avukat

aynen böyle yaz

korkudan titrerler

velet

şu yaşadığım şeye inanamıyorum

hyungum avukat ama bana hiçbir faydası yok

yan odadaki avukat

terzi şekli işte

velet

😣😣

yan odadaki avukat

tamam ağlama

halledicem 

numarası varmı

arayayım bi

velet

*numara

yan odadaki avukat

tamam dönücem ben sana

velet

bari paramı iade etsinler ya

yakıcam ortalığı 😡 

iletildi 14.30

görüldü 14.30

yan odadaki avukat

enayisin sen

iletildi 16.35

görüldü 16.48

velet

hyunguma çekmişim dersem görürsün

yan odadaki avukat

al işte

burda senin için uğraşıyorum gördüğüm muameleye bak

velet

tamam dur

ne oldu ulaşabildin mi 

ne dediler 

yan odadaki avukat 

bunlar patladılar yüksek ihtimalle

velet

O NE DEMEK HYUNG

yan odadaki avukat

vın turizm

velet

şaka yapıyorsun

NAPICAM

yan odadaki avukat

yapacak bir şey yok

velet

NE DEMEK YOK HYUNG

yan odadaki avukat

mutfağa git bi bardak soğuk su iç

başka yapabileceğim bir şey yok

velet

şikayet etsek

olmaz mı

yan odadaki avukat

etsen ne olacak

uğraştığına değmez

velet

YAKICAM ORTALIĞI

OF OFFFF

yan odadaki avukat

dolandırıldıktan sonra ağlamanın anlamı yok

velet

tadım kaçtı resmen

bütün hevesim falan gitti

zaten moralim bok gibiydi

kendimi camdan atmak istiyorum

yan odadaki avukat

yine ne oldu

manitandanmı ayrıldın hayırdır

ne bu sırtında on kilo yük taşıyan tavırların

velet

bi şey yok

yan odadaki avukat

var var

ben anlarım

senin hayatın yemin ederim kuzey-güney kore

savaşıyla aynı heyecanda seyrediyor 

mutlaka bir şeyler olmuştur

velet

seokjin hyung 🥺

yazıyor…

yazıyor…

yan odadaki avukat

eyvah|

şakanın sırası değilmiş|

gerçekten bir sorun var sanırım|

velet

sence ben yetersiz miyim

bu yüzden mi mutlu olamıyorum

yan odadaki avukat

biri sana böylemi hissettirdi

velet

belki?

yan odadaki avukat

neden böyle düşünüyorsun

velet

bilmiyorum

yan odadaki avukat

neden sana yetersiz hissettiren birine

yeterli gelmek için çabalıyorsun?

velet

artık çabalamıyorum zaten

ama eğer yetersizsem bilmek istiyorum

çünkü ileride yine aynı şeyleri yaşamak istemiyorum

yan odadaki avukat 

insanın kendine yaptığı en büyük haksızlık

başkasının kendine yapmasına izin verdiği

en büyük kötülük özsaygıyı yok etmektir

sana kendini yetersiz hissediyorsa eğer

kendini suçlaman gereken nokta yetersizlik değil

seni böyle hissettiren insana duyduğun sevginin doğruluğudur

sana değer veren insan 

kendini kötü hissettiren duygular vermek yerine

her gün çiçek almışsın gibi hissettirir

seni seviyorsa zaten sen olduğun için seviyordur

bütün kusurlarını kusursuz olarak görür

velet

link at

yan odadaki avukat

ne

velet

eğer böyle bir alfa varsa link at

çünkü bana hep dolandırıcı ve düzenbaz orospu çocukları düşüyor

yan odadaki avukat

yav sana link atsam bu sefer de virüslüsü düşer

sendeki şanssızlık farklı bir boyut

sen en iyisi bekle o seni bulur

velet

doğru dedin onu

tam ağlayacaktım şimdi de gaza geldim

ama dur

beklemek falan yok

tek gecelik çıtır alfalar artık benden sorulur

ruh eşi işleri de bir sikime yaramıyor

yan odadaki avukat

ruh eşi derken 🙂

velet

sen bir geri zekalısın taehyung|

AAAAAAA

FİNAL PROJEMİN SON GÜNÜYDÜ

HADİ BEN KAÇTIM

HYUNGLAR HYUNGU

GÜNEY KORENİN EN DİŞLİ AVUKATI ALFA HYUNGUM

💖💖 

yan odadaki avukat

açıklamanı bekleyeyimmi

yoksa anneme mi sormamı istersin 🙂

velet

HYUNG

SAKIN

yan odadaki avukat

bekliyorum…

velet

bi anlaşma yapalım

yan odadaki avukat

altına imza atılmadığı sürece hiçbir anlaşmayı ciddiye almam

velet

kes

alacaksın

yoksa anneme ilk duruşmanda yaptığın hata yüzünden

kazanmak için savcıya yalvardığını söylerim

(ağlamalı bi yalvarma

yan odadaki avukat

ŞEYTAN

velet

💅🏻 

yan odadaki avukat

elime düşeceksin

bu iş burda bitmedi

velet

çok öptüm canım

iyi duruşmalar 💖

Chapter Text

Hayatımın yaşadığım şu dönemini fırtınalı ve yağmurlu bir zamandan sonra çöken baskın, sisli bir ana benzetiyordum. Nereye gittiğimi bilmeden düşe kalka, yaralarımla mücadele ederek yürüyordum. Soğuktu, üşüyordum ve elimi tutacak kimseye ulaşamıyor, ulaşmak istemiyordum çünkü sadece o mutlu ana ulaşacağıma inanıyordum. Ancak şimdi, bütün sis dağılmış, etraftaki ağaçlar, yabani otlar ve bana zarar verecek şeyler görünmeye başlamıştı. Kuşlar cıvıldıyordu ve güneş bana hiç görmediğim o güzellikleri gösteriyordu. 

Evet her şey netti ama bu farkındalıkların yanında duygusal boşluk da vardı çünkü Suho’dan sonrasında ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. İki haftadır tek yaptığım finaller yaklaştığı için uyumak, uyanmak ders çalışıyor gibi yapmak, Jimin ve Hoseok hyunga iyi olduğumu hissettirip geri uyumaktı. Ve bir de, Suho’ya ait eşyaların hepsini ağlayarak kaldırıp çöpe atmak.

Farkına vardığım tüm şeyler yüzünden hem çok üzgün hem de çok rahatlamıştım. Üstekli ağlayıp durmak, bir anda kendime gelip motive etmek yorucu olsa da, Jungkook’un söylediği gibi bunun bir süreç olduğunu farkına vardığım anda her şey daha kolaylaşmıştı. Ve bu biraz garipti, çünkü aynı şeyleri bana Jimin ve Hoseok hyung da söylemişti ama Jungkook’un sadece soru sorarak bunu başarması, göğsümdeki ağırlığı alarak omegamın kendisine dikkat kesilmesini sağlaması büyük bir etki yaratmıştı.

Başımı dövme koltuğunun olduğu yere biraz daha bastırıp yanağımın gözümü kapatmasını sağlayarak açıkta kalanıyla televizyona bakınıp battaniyeye biraz daha sıkı sarıldım. Son birkaç gündür bankta oturmaktan kıçım düzlemişti ve bomboş duran dövme koltuğunda uzanarak televizyon izlemek fazlasıyla mantıklı gelmişti. Üstelik buna o kadar alışmıştım ki yemek yemek külfet gibi gelmeye başlamıştı, sadece yaşayabileceğim miktarda atıştırmalıklarla günü kapatıyordum.

Karnımın guruldamasıyla birlikte elimi battaniyenin köşesinden çıkartıp dövme koltuğunun önüne çektiğim sehpaya uzandım. Üşeniyorum derken şaka yapmıyordum, ayağa kalkmamak için bütün çikolataları açmış, sehpanın üzerine koymuştum ki keyfim bozulmasın.

Tek elimle paketi ittirip çikolatayı ağzıma götürdüm ve biraz beklettim. Çikolatanın eriyen ve ağızda dağılan tadını damağımda hissederek emerken bir yandan da gözüm belgeselde ekrana yansıyan görüntüdeydi. 

Sürü lideri olduğu belli olan bir kurt, eşinin yüzünü ve çiftleşirken ısırdığı ensesini yalıyordu. Dişi olan ise mayışmış bir şekilde gözlerini kapatıp açarken bulunduğu yerde rahat görünüyordu. Bir sürenin ardından dişi olan, sürü liderine sokularak burnunu çenesine sürttü ve o sırada ekrandan da dişinin hırıldayan keyifli sesleri duyulmaya başladı.

İç çekerek koltuğa istemsizce biraz daha sokuldum ve çikolatanın ağzımda bıraktığı tadı şapırdatarak dağıttım. Neden bu kadar çok çikokata istediğim hakkında bir fikrim yoktu ama sanırım koltuğa sokulduğumda burnuma dolan ve neredeyse iki haftadır evde olmadığından silikleşmiş feromonlar yüzünden anlamıştım. Bu yüzden de ekrandaki cilveleşen iki kurtla ağzımda emip durduğum çikolataya bakarak omegamın zorbalığına maruz kalmıştım.

Aynen öyle, sonunda anlayabildin.

Yattığım yerde doğrulup öfkeli bir şaşkınlıkla neyi anlamam gerektiğini kesinleştirmek için çikolatayı kokladım. Çikolataydı işte?

Kabul et, alfanın kokusunu özledin.

Hayır özlemedim.

O yüzden günlerdir kokusunu anımsamak için çikolata depoluyorsun eve.

Canım çikolata çekiyor çünkü!

Feromonları evin içinde azaldığı için onu özlüyorsun ve kendini ona benzeyen kokular ararken buluyorsun. Uyuduğu yatakta yatmaya cesaretin olmadığı için çikolata yiyerek kendini dizginliyorsun ve iş olsun diye aşk acısına sığınıyorsun. Çünkü hayatında seni sevecek senin de birini sevebileceğin birini istiyorsun. Çünkü artık önünde hiçbir engel yok. Alfayı istiyorsun Taehyung. Daha ne kadar kendini ve beni kandırmaya devam edeceksin?

Battaniyeye sarılarak kaşlarımı çattım ve omegamın içinde biriktirerek aniden nükseden isyanına karşı savunmaya geçtim ama ona söyleyebileceğim tek şey “Aşk acıma sığınmıyorum, canım gerçekten acıyor.” demek oldu. Canımın çikolata istemesine ve alfanın feromonlarını gizliden arayışım için bir bahane bulamamıştım çünkü.

Zamanla geçecek. Sadece…

Daha önce kimseyle gerçekten denemeyi düşünmedin. Bana ve hislerime güven.

Ne hissettiğini hiç bana göstermiyorsun ki? 

Çünkü bir şeyden emin olmak istiyorum.

Ona bir bak. Sadece bir kez olsun, alfaya bak. 

Omegam çaresizce bana fısıldarken dudak büzerek elimdeki çikolataya bakıyordum ki kapının şifre sesiyle başımı çevirip Jungkook’un eve girişini gördüm. Beresiyle gizlediği siyah saçları, ışıltılı gülüşü ve bir omzunun üzerinde duran on dokuz litrelik damacanayla sanki iki haftadır olmayan kendisi değilmiş de dersten çıkıp gelmiş bir rahatlıktaydı. Sağ ayağını sol ayağının topuk kısmına bastırıp botlarını çıkartarak içeri adımladı ve yere diğer elindeki poşeti koymadan hemen önce bana ışıltılı bir gülüşle baktı. Ne diyebilirdim ki, konunun üzerine ani bir şekilde denk gelmesi beni şaşırttığı için dilim tutuk bir vaziyette gözlerimi kırpıştırarak sessizce bekledim.

Beni şöyle bir süzerek işaret parmağıyla boydan boya göstermiş, sonra da “Koltuğun üzerine oturmuş bir gimbapa benziyorsun.” diyerek kahkahayı basıvermişti.

Kendime gelerek koltukta dizlerimin üzerinde doğruldum ve onu cevapladım “Ne var, üşüyorum? İki hafta içinde hava kaç derece soğudu farkında mısın?”

“İnan hiç bilmiyorum. Benim için elli derece falandı.”

“O zaman konuşmayacaksın.”

Jungkook omzundaki damacanayı indirip bir yandan da montunu çıkartırken burnunu kırıştırarak güldü. Fazlasıyla eğleniyor gibi görünüyordu ve fazlasıyla da alaycı. 

“Ben şu anda, kızgınlığa girdiğim için trip mi yiyorum yoksa bana mı öyle geliyor?”

Bu, iki haftadır bir çeşit sessiz depresyon sürecindeki beni sosyalleştiğim için heyecanlandırmıştı. Ve söylediğinde fark etmiştim ki hafifçe kaşlarımı çatmış, biraz da dudaklarımı büzmüştüm. Tam olarak, söylediği gibi yapıyor görünüyordum ama onun bunu bilmesine gerek yoktu. Elbette haklı çıkartacak değildim, yüz ifademi düzelterek hemen toparlandım.

“Her şeyden kendine pay çıkarma.”

“Asla yapmam.” diyerek birkaç adım bana doğru attığında hafifçe eğilerek işaret parmağıyla dudağımı işaret etti “Çikolata mı yedin sen?”

Yüzümü, özellikle de dudaklarımı çok dikkatli izleyişi ve bir de kızgınlıktan henüz yeni çıktığını belli eden o yoğun koku yüzünden kalbim kaburgalarımı kıracak hızda tekledi. Telaşla  elimle ağzımın köşelerini silerek “Yemiştim ne olmuş?” dedim ama Jungkook çoktan doğrulup daha da alaycı, kendinden emin bir ifade takındı.

“Hiç. Afiyet olsun.”

“Sana kendine pay çıkarma ded-Ahh!” sinirle söylenirken elimi battaniyeden çıkartıp ona vurana kadar o beni ittirip dövme koltuğuna düşmeme sebep olmuş ve kahkaha atarak mutfağa doğru ilerlemişti. Yine de peşini bırakmadım ve toparlanıp battaniyeyle peşinden takipledim. Birkaç kez dırdır ettim ama  beni hiç takmadı, şaşırtıcı bir tavır değildi her zamanki haliydi ve ben de alıştığım için üstelememiştim. Sadece sırf gıcıklık olsun diye zıplayıp kafasındaki bereyi kaparak uzun saçlarını serbest bırakmıştım.

Jungkook benim hemen yanında beklememi fırsat bilip yerdeki poşetleri elime tutuşturdu ve “Şunu al bakayım.” dedikten sonra doğrulup yüzüme bakarak kaşlarını çattı. Aynı hızla da yüzüme doğru eğildi.

Bir anda bu kadar yakınlaşması beklemediğim bir şeydi bu yüzden gözlerimi kocaman büyülterek tepki göstermiştim. Heyecanım yüzünden de nefesimi tutmuştum. Bir diğer beklemediğim şey ise gözleri bir an gözlerimdeyken dudaklarıma kayarak elini uzatışıydı ve ben o anda ne yapacağımı bilemediğim için başımı hafifçe geri çekmiştim.

Eli havada kaldı ve gözleri yeniden yukarıya, benimkilere çıktı. Kızgınlıktan henüz çıktığı için mi bilmiyorum, yüzüne dökülmüş saçları arasından kömür karası gözleri bir başka parıldıyordu. Üstelik hafifçe kısılarak tam anlamıyla bana kitlenmiş gibiydi ve ben bu yüzden acemi bir heyecanla kekelemiştim. 

“N-Ne yapıyorsun?”

“Dikkatimi dağıtıyor.”

“Ne?”

“Çikolata.”

İnan benim de.

Omegamla birlikte neyi ima ettiğini elbette anlamıştım ama tepki vermek bana bu kadar yakınken çok zordu. Özellikle kelimelerinden sonra havadaki eli çenemi tutması ve baş parmağının gözlerimi daha da büyültecek şekilde dudağımın köşesine ilişerek bir tüyün yere düşme hızı kadar yavaş bir şekilde oraya sürtünmesi… Tanrım, hayatımda nefesimin bu denli kesildiğini ve etkilendiğimi hatırlamıyordum. Ve bakışları bir an olsun benimkilerden ayrılmamıştı, öyle yoğun, öyle parlaklardı ki… Bir de evdeki yokluğunu bana fazlasıyla sert bir şekilde vuran feromonları vardı ki aklımı anında darmaduman etmişti. Burnuma hala kızgınlığının izleri olan o çekici koku gelirken zaten karşısında normal bir şekilde nefes alabilmem imkansızdı.

Kızgınlığı…

Kendime engel olamayarak refleksle hala dudağımın köşesinde duran elini dişlerim arasına kıstırıp ısırdım ve acıyla bağırmasına neden oldum.

 “Ahh, hırçın kedi yine ortaya çıktı.” dedi elini sallayarak sordu “Bu ne içindi?”

Bir adım geri çekildim ve ellerimle sanki karşısında çıplakmışım gibi kendimi sararak onu baştan aşağı süzdüm. Ve sonra hafifçe ona doğru uzanarak üzerini koklamaya başladım. Üzerinde yalnızca kendi feromonları vardı ve kızgınlığının izleri henüz geçmemişti.

“Sen,” dedim ona şüpheyle “Kızgınlığının bittiğine emin misin?”

Onu koklarken ifadesindeki yoğunluk yumuşamış, dudaklarına hafif bir alaycılık yerleşmişti. Burnunu kırıştırdı ve başını geriye yatırıp bir kahkaha attı “Korktun mu ısırırım diye?”

“Ciddi soruyorum bak, feromonların farklı. Eğer öyleyse-”

“Merak etme bitti.” Güven verici ses tonuyla birlikte yanımdaki damacanayı tek seferde omzuna yükledi ve devam etti “Sadece kızgınlık sonrası bir miktar azgınlığım var.”

“O ne demek öyle?” Birkaç adımda mutfağa geçip damacanayı indirerek bana döndüğünde yeniden fazla yakın olduğumu fark edip bir adım geri çekildim. Jungkook bu halimle oldukça eğleniyor gibiydi bu yüzden yanağındaki ufak gamze hiç düzelmiyordu.

“Arada imalarda bulunup biraz önceki gibi bir şey yaşanabilir demek. Kontrol altına alamayacağım bir şey değil. Ama sen kendine hakim olamayıp üzerime atlarsan kontrol kısmı biraz değişebilir tabii orası ayrı.”

Yüzümdeki ifadeden söylediği şeylerden tatmin olmadığımı anlamış olmalı ki alaylı ifadesinin yerine güvenilir bir ifade takınıp devam etti cümlesine “Şaka yapıyorum omega, kızgınlığım bitmeden eve gelecek kadar bilinçsiz değilim. Kendimi kontrol edebilecek güçteyim.”

Bunun üzerine omzuna bir tane geçirip “Şerefsiz, bir daha böyle bir konuda dalga geçme benimle.” Dediğimde elimdeki poşeti açtım ve içinden birkaç çikolata paketini çıkartıp şöyle bir bakındım.  Normalde olsa direkt atlardım ama nedense artık o kadar da yemek istemiyordum, sanki…

“Bu ne bozulmuş bu? Sen hiç yemek falan yemedin mi?” Jungkook düşüncelerimi bölen bir ses tonuyla açtığı dolapta açık olan sütü koklayıp sebzelikteki çürümüş birkaç poşeti kaşları çatarak kaldırdığında midemin gurultusu iki haftadır atıştırmalık şeyler yediğimi belli edercesine bir sesle evin içine yayıldı.

“Yani…” dedim tezgaha yaslanarak “Bir şey yediğim söylenemez.”

“Orası belli oluyor zaten. Su da almadın?”

Ona dişlerimi gösteren yapmacık, suçlu ve kareye benzeyen bir gülümseme verdim “Almadım.” 

Bir başka çürümüş poşetle muhtemelen küflenmiş olduğunu tahmin ettiğim tencere yemeğini çıkartarak uzunca bir cıklamayla azarlamaya başladı “Gerçekten nasıl hayatta kalıyorsun inanamıyorum. Hem yemek yemiyorsun hem su içmiyorsun hem de evi bok götürüyor.”

Etrafa şöyle bir bakındığımda doğrusu hak vermiştim. Yalnız yaşamamın bir diğer sebebi de Hoseok hyung ve Jimin’in dediği gibiydi, temizdim ama dağınıktım, bir şeyler için üşendiğimden pratik olanları tercih ediyordum. Biraz da agresif birisiydim, tüm bunlar birleşince aynı evin içinde uzun süre biriyle kalacağım insanlarla beni kanlı bıçaklı edebiliyordu. 

Jungkook çürümüş poşetleri çöpe atarken aralarından düzgün olanları da lavabonun içine koyarak bana “Bunlar sağlam, en azından çürümeden yemek yapıp yiyelim, sen de şu dağınıklığı toparla iş birliği yapalım.”

Tezgaha yaslanıp hiç hareket etmeyişime kaşlarını kaldırarak bakarken şirin görüntüsünü altında yatan ve otoritesini az çok belli eden ifadesiyle gözlerimi devirdim. Hareketimi görmeden hemen kolları sıvayıp işe başlamıştı bile, ben de susmuştum tabii. Bu yüzden de haklı olduğu için söylediği şeye uymak amaçlı evin dağınık olan kısımlarındaki eşyalarımı teker teker toplayarak evi tavaf ettim. Önce salondan başladım, giyip çıkarttığım, salonun ortasındaki bankın üzerine astığım kapüşonlularımı kirli sepetine gönderdim, yakın zamanda makine dairesine inmemiz gerekecekti muhtemelen, fazlasıyla dolmuştu sepet. Ardından da tuvaletteki çöpü bağlayıp kapıya koydum. Oradan odama geçtiğimde durum biraz daha vahimdi çünkü yerde küçük tepecikler oluşmaya başlamıştı. Kirli mi değil mi anlamak için hepsini tek tek koklayıp ayırarak bıraktığım dağınıklığa ve Jungkook’a sövdüm. Çünkü birinin bütün küfürleri üstlenmesi gerekiyordu ve Jungkook bana bunları toplattırdığı için ilk seçeneğimdi.

Henüz hiçbir şey bitmemişti ama beni en zorlayan kısım, iki hafta içinde yere oturup türüne göre ayrıştırmak zorunda kaldığım Suho’ya ait üç poşet çöptü. Hepsini alıp tek poşete koymak varken tek tek ayrıştırdığım için Güney Kore hükümetini asla affetmeyecektim.

Yüzümü buruştup poşeti sokak kapısının oraya, tuvalet çöpünn yanına atılmak üzere koyduktan sonra hiç istemesem de süpürgeyi çalıştırıp evin şöyle bir kabasını alıp üstünkörü bütün işi bitirdim, sonra da oflaya puflaya çöpü indirip geri döndüm.

İnip dönme sürem fazla değildi, eve girdiğimde Jungkook’u ritimli bir şarkı mırıldanarak yemeği karıştırırken bulmuştum. Geçen sefer duş alırken bağıra çağıra şarkı söylerken zaten anlamıştım ama artık tam olarak emindim, o kesinlikle k-pop kız grubu hayranıydı “Gözlerini kapat ve odaklan. Vücudum yükseldiğinde sadece içimden gelen sesi dinleyip onu takip edeceğim.*” çubuklarla karıştırdığı yemeğin içine şöyle bir göz atıp boş olan eline aldığı sıvı ginsengi içerken şarkının arasın mırıltılar ekleyerek devam etti “Tüm algılarımı kaybediyorum, bana daha önce yaşamadığım şeyler hissettiriyorsun.”

Pilav makinesi ötünce ben de masaya iki tabak, dolaptan annemin yaptığı pek baharatlı olmayan kimchiyi çıkarttım ve tezgah başında şarkı söylemeye devam eden Jungkook’un yanına ilişerek yemeğe bakındım. Yükselen kokular iki haftadır düzgün beslenmeyen midemin harekete geçmesine neden olmuştu ve bir an önce yemek istiyordum.

“Ne zaman olacak?”

Ginsengin paketini tezgahın üzerindeki çöpe atıp elini yemek çubuğunun altına siper ederek aldığı lokmayı “Oldu sanırım bak bakayım.” diyerek bana uzattığında otomatik olarak tadına bakmak için doğruca ağzıma aldım ama o kadar sıcaktı ki bir kısmını Jungkook’un eline düşürerek sızlandım “Çok sıcak! Of!”

“Pardon pardon.” 

Jungkook ağzımdan siper ettiği eline düşen patatesi tereddüt etmeden kendi ağzına götürdüğünde beni tezgahla arasına alarak yüzüme doğru eğildi ve bana eşlik ederek elini yelpaze gibi kullandı. Aynı anda da ağzıma üflemeye, sıcaklığı dindirmeye çalıştı. İkimiz de farkında olmadan birbirimize o kadar çok yaklaşmıştık ki ağzımın içindeki nefesini hissettiğim ve dikkatimi yüzüne çevirdiğim anda öylece kaldım. Gözümü kırpmaya bile cesaretim yoktu, çünkü yutkunduğumda hareket eden dudaklarıma çevirdiği gözleri yüzünden artık bütün yüzüm alev alevdi, hatta sırtım bile ısınmıştı. Feromonlarımı da kontrol etmekte zorlanıyordum, vücudumun her bir noktası yakınlığına tepki vermek için fırsat kolluyordu.

Jungkook gözlerini üzerime kitlemişken nefesimi kesecek bir yavaşlıkla üzerime doğru eğildi ve ben daha ne yaptığını bile anlayamadan boynuma doğru hafifçe koklayarak “Ödeştik.” diye fısıldadı. Ardından da yeniden geri çekilerek koyulaşmış gözlerini önce dudaklarıma sonra doğruca bana çevirdi.

Benim onu koklamam tamamen kızgınlığının bitip bitmediğini anlamak içinken onun beni koklaması için ödeşebileceğimiz hiçbir neden yoktu. Bu yüzden de yaptığı bu hareket kalbimi öyle bir çarptırmıştı ki gerçekten nefes almayı unutmuş, zar zor yutkunarak nefeslenmeye çalışmıştım. Tabii bu, bütün çikolata kokulu yoğun feromonlarını aynı hızla ciğerlerime dolmasını sağlamıştı. Kesinlikle rahatsız edici düzeyde değildi ancak kızgınlıktan henüz yeni çıktığı için oldukça tatlı ve cezbedici çekiciliği yüzünden düzgün düşünemiyordum.

Dudakları…

Omegamın fısıltısı gözlerimi avucuna düşürdüğüm yemeği yerken yalayarak ıslattığı dudaklarına yönlendirdi… 

Kontrol altına alamayacağım bir şey değil. Ama sen kendine hakim olamayıp üzerime atlarsan kontrol kısmı biraz değişebilir tabii orası ayrı.

Siktir… 

Kızgınlık sonrası için söylediği şeyi hatırlayarak kendimi geri çektiğimde Jungkook’un elleri bel boşluğuma yaslanıp beni kendine yasladı. Sıcak ve büyük elleri, nazik ama kararlı bir şekilde bel boşluğumda sıkıca dururken ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Bakışlarımı dudaklarından gözlerine çıkararak neyi amaçlıyordum bilmiyorum ama belimi kavramasının refleksiyle göğsüne yasladığım ellerimden kalp atışlarının hızına yetişemediğim için üzerindeki kapüşonlusunu parmaklarımla sıkıştırmıştım.

Jungkook’un belimdeki parmakları hafifçe hareketlenerek “Tencere.” dedi boğuk bir sesle bana ama anlamadım.

“Ne?”

“Tencereye çarpacaktın.”

Hafifçe arkama baktığımda söylediği şeyin, geriye gidersem tencreye çarpacağım olduğunu anladığımda kapüşonlusunu tuttuğum ellerimi gevşetip aydınlanmış bir şekilde yüzüne geri baktım. O da elini yavaşça belimden çekti ve başını kaşıyarak bir adım uzaklaştı.

Kalbim çıkacak sandım.

Boğazımı temizleyerek çekmeceden yemek çubukları ve kaşık çıkartırken alt dudağımı dişleyerek omegamın söylediğine sessiz kalmayı tercih ettim. Yanaklarımın kıpkırmızı olduğuna yemin edebilirdim ve çaktırmamaya da çalışsam dizlerimin bağı çözülmüştü. Yükseklik korkusu olup da manzaraya hayran olan birisi gibi hissettirmişti bana yakınlığımız. Nasıl yüzüne bakacağımı bilmiyordum, nabzım hala ağzımda atıyordu.

Bir kez daha boğazımı hafifçe temizledim o tencereyi masaya götürürken ben de pilavı iki orta boy kaseye koyarak peşinden gittim. Masaya oturduğumda Jungkook kapağı açıp hafifçe eğilerek derin bir nefesle kokladı ve uzattığım kaşığın altına tencere kapağını siper ederek yemeği pilavının üzerine koydu. Ardından da kimchileri koyarak üzerine hafifçe soya sosu döktü. Ben ise tam tersini yaptım. Sadece pilavın üzerine yemeği döküp kimchiyi ayrı ayrı yedim.

İkimiz de farklı lezzetlerle yediğimiz yemeği büyük bir keyifle tüketiyorduk ama Jungkook biraz farklıydı. Yemek sanki kötüymüş gibi kaşlarını çatıyor, fakat lezzetli olduğunu belli eden seslerle mırıldanarak gerçek fikrini belli ediyordu. Onu izlemek keyifliydi, hiçbir şey konuşmasak bile her bir hareketini vaktimi dolu dolu geçiriyormuşum gibi hissettiriyordu.

Yemeğin suyunu içerken bana ve kaseme şöyle bir bakınıp kaşıkla beni gösterdi “Soyeon Nuna’ya benziyorsun sen de.” 

“Ablan mı var?”

“En büyük ablam. O da senin gibi, baharatlı yemez, yemekleri de karıştırmadan ayrı ayrı yer. Doyeon Nuna ve Insoo’yla yemek yerken bize iğrenerek bakar.”

“Dört kardeş misiniz?”

Ağzı dolu olduğu için ilk önce başını sallayarak evet anlamında mırıldanıp bitirdikten sonra sesli yanıt verdi “Hı-hım. Soyeon ve Doyeon Nuna en büyük ikiz ablalarım, ikisi de safkan baskın alfa. Insoo da en küçük kız kardeşimiz, pasif omega.”

Bu kadar kalabalık bir aile olmalarını beklemiyordum. Ve sanırım, Jungkook’un feromonlarını bu kadar iyi kontrol edebilmesinin sebebini de anlamıştım. Jungkook ve ikiz ablaları safkandı ve evdeki tek pasif omeganın Insoo olduğunu düşününce yıllarca dikkatli olmak zorundalardı. Bu da, feromonları üzerindeki kontrollerini geliştirmiş olduklarını gösteriyordu.

“Ne güzel… Benim sadece ağabeyim var.” dedikten sonra gözlerimi devirip devam ettim “Ama sen bunu zaten biliyorsun, doğru.”

Burnunu kırıştırarak gülerken büyük bir kimchi parçasını ayırmama yardım etti “Eh, bu doğru, yalan yok. Peki Jimin’le nasıl tanıştınız?”

“Jimin’le lise ikide, Seul’e taşındığımızda tanıştık.”

“Oh, altı senedir tanışıyorsunuz yani.” başımı salladığımda bu kez başka bir soru sordu “Hoseok hyungun peki?”

“Onunla üniversitenin salsa kulübünde tanıştık. Jimin Hoseok hyunga düşmüştü ama sonra birbirimize yakınlaştıkça arkadaşlıklarının takılmalık bir ilişkiden daha değerli olacağını düşündüler.” dediğimde yemek çubuklarıyla ağzına bir tane kimchi alarak kaşlarını şaşkınlıkla kaldırmıştı.

“Dans olanından bahsediyoruz, değil mi?” 

“Evet. İlk senenin ilk dönemi yakışıklı alfa tavlamak için en doğru seçim okulun kulüpleridir. Salsa ve havacılık kulübü de araştırmalarımıza göre başı çekiyordu.”

“Bekle bekle.” Jungkook hem şaşkın hem de eğlenmiş görünüyordu “Gerçekten alfa düşürmek için kulüplere mi girdiniz?”

“Düşürmek değil de, flört etmek diyelim. Biraz hızlı ve alevli zamanlarımızdı.”

“Woaaa… Seoul Shakers’da sojuyu açışından anlamıştım gerçi ama geçmişteki Taehyung şu ankinden cidden farklıymış.”

Hafifçe gülerek yemek çubuklarımla pilavımı karıştırdım ve sessizlikle birkaç tanesini ağzıma götürdüm. Üniversitenin ilk yılı ve üçüncü yılındaki Taehyung arasında ciddi bir fark vardı ve bu ara ara aklıma gelince modum düşebiliyordu.

“Öyle söylemek istememiştim.”

Başımı yemeğimden kaldırıp ona baktığımda bana samimi bir şekilde özür dileyen bakışlarını yakaladım. Uzun süredir birinin, özellikle karşı türün gerçek özrüne şahit olmamıştım bu yüzden Jungkook’un bana bambaşka bir samimi oluşu beni yumuşatmıştı. Karşıdaki kişinin samimi oluşu benim için en önemli olan şeydi çünkü.

“Ama öyle, inkar etmeye gerek yok.” derken biraz da gülerek ortamı yumuşatmaya çalıştım “Flört etmeyi bile unuttum desem doğru olur.”

Sustum ve omuz silktim, omegamsa cümleme ekleme yapmakta geçikmedi.

Hatta sevişmeyi bile unuttun.

Bastırıcılar ve kendi kendime geçirdiğim kızgınlıklar hesaba katıldığında, evet. Uzun süredir cinsel diyette olduğum doğruydu ve Jungkook’u az çok anlayabiliyordum. Onun alfası nasıl tatmin olmak istiyorsa benim omegam da kızgınlıklarında aynısını istiyordu. Ama ondan tek farkım Suho yüzünden omegama bu acıyı ben çektiriyordum.

“Flört etmek unutabileceğin bir şey değil, sadece sana bunu yaptırabilecek birini bulman gerek.”

“Önce şu kendi içimdeki problemleri bir çözeyim de.” diyerek ağzıma birkaç parça şey daha attım. Sonra Jungkook’la biraz daha sohbet ettik, hatta yemekten kalktıktan sonra birer sigara içip anlaşmadaki gibi o bulaşıkları yıkarken ben de yanında uzattıklarını kurulayarak yerleştirdim. 

Tüm bu zaman boyunca, birçok şey fark etmiştim. Hayatım, uzun zamandır öyle yorucu ve öyle aksiliklerle doluydu ki kendimi sürekli düşüp kalkarak bitiş çizgisine koşmaya çalışan bir maratoncu gibi hissediyordum. Fakat bugün, bir oda bir salon evin içinde, asla tahmin etmeyeceğim bir şekilde ev arkadaşı olduğum baskın bir alfayla davlumbaz ışığında kaygısızca sohbet ederken anlamıştım. Kafamdaki bütün karmakarışık düşünceler yok olmuştu, geçmişte yaşadığım bütün kötü duyguları kendimi suçlamak için kullanmayı bırakmıştım ve geriye sadece o anıların ufak tefek bereleri kalmıştı. Benim için uzun bir süreçti bu noktaya gelmek. Şimdi de o berelere birer birer yara bandı yapıştırarak düzelecektim.

Elimdeki tencereyi kurularken Jungkook’un hevesle anlattığı bir şeylere karşı ara sıra gülüşüne, göz devirişine ve tatlı tatlı söylenişine istemsizce dudak kıvırırken buldum kendimi. Sanırım gerçekten, ona alışmıştım ve bunu zorunda olduğum için yaptığım fikri yavaş yavaş silinmişti. Nasıl olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu ama omegamın da dediği gibi, sanırım ona bakmak ve izlemek düşüncelerimin değişmesine sebep olmuştu.

Jungkook kalçasını bana hafifçe vurarak düzgün silmem için uyardığında ben de ona aynı şekilde kalçamla vurarak çemkirdim ve bezi değiştirerek daha düzgün silmeye çalıştım. Sonrasında ikimiz de birer sigara daha içmek için doğruca balkona çıkarak biraz da orada sohbet ettik. Kısa süreli de olsa içeri girip kahve yaptığımız sırada tam da tahmin ettiğim gibi Jungkook kahvesini sade içiyordu ve benim de sütlü içtiğimi öğrenince hiç şaşırmadığını söyleyerek birkaç tokatıma maruz kalmıştı.

Sonrasında yine balkona çıkmıştık. Hava ciddi anlamda soğuk olsa da titreye titreye sigara içerken ettiğimiz o sohbet ve biraz öncekiler uzun zamandır beni iyi hissettiren şeylerden biri olmuştu. Bu yüzden saatin kaç olduğunu bile fark etmemiştik, sadece sıradan şeyler hakkında saatlerce konuşmuştuk.

Birkaç dal sigara ve çokça sohbetten hemen sonra artık esnemeye başladığımda uyumanın en mantıklı seçenek olduğuna karar vererek içeri girdiğimizde Jungkook otomatik olarak battaniyeyi alarak dövme koltuğuna yönelince “Ne yapıyorsun?” Diye sormadan edemedim çünkü ona öncesinde diğer yatağı kullanabileceğini söylemiştim, şimdi neden dövme koltuğuna yöneldiğini anlayamamıştım. 

“Uyuyacağım?”

“Odada uyuyabileceğini söylemiştim.”

“O sadece o güne özel değil miydi yani?”

“Hayır, odayı paylaşabiliriz.” 

“Ben ne bileyim sağın solun belli olmuyor.” gözlerindeki ışıltıdan heyecanını belli etmemek için sözlerimi şakaya vurması belli oluyordu “Elin gerçekten çok ağır, dayak yeme riskini göze alamadım.”

Jungkook bana elimdeki yastıkla ışıltılı gözlerle bakarken ona gözlerimi devirdim ve elimle odaya geçmesini işaret etmeden hemen önce arkamı dönüp kapıyı açtım “Davlumbazın ışığını kapatmayı unutma.”

Üzerimde zaten günlerdir giydiğim pijamalarım olduğu için doğruca soğuk olan yorganların arasına süzülüp sıkı sıkıya sarılarak Jungkook’u bekledim. Çok geçmeden o da gelerek ışığı kapattı ve odayı karanlığa çevirdi. Şimdi sadece siyah gölgesini görüyor, yürüdüğü adımların sesini ve yatağın içine girerken çıkan hışırtıları duyuyordum. Bir süre sonra onlar da kesildi ve ikimizin de nefes sesleri odaya hakim olmuşken Jungkook’un hafif tondaki sesini duydum.

“Busan’a geldin mi daha önce?”

Oda ne kadar yüzünü göremeyeceğim kadar karanlık olsa da sanki görebilirmiş gibi yattığı yere doğru bakmaktan kendimi alamamıştım.

“Gelecektim ama olmadı.”

Jimin’le birkaç kere gitme fırsatımız olmuştu altı sene içinde ama hep bir aksilik çıkmış ve gidememiştim. Ama gitmek istiyordum, anlattığına göre insanları çok eğlenceli, samimiydi, sahilden bolca tarçın kokusu yükseliyordu ve sahilde yürüyüş yapmak insana keyif veriyordu. 

Ufak bir sessizlik oldu, bu süre içinde gözlerim hafifçe kapanmaya başlamış, Jungkook’un hafifçe kulağıma “Bir gün mutlaka gel.” diye dolan sesini işitmiştim ama bu söylediği cümle, asla söylemek istediği asıl cümle gibi durmadığını hayal meyal anlamıştım.

***

Geçtiğimiz iki hafta ne kadar kötüyse, bu güne de bir o kadar güzel başladım demek bence biraz erken olurdu ama şimdilik böyle söyleyecektim. Çünkü günün ilk ışıklarına gözlerimi araladığımda burnuma dolan koku, uyku halinde kontrol edemediğimiz feromonlarımızdı. Jungkook kızgınlığa girmeden hemen önce de böyle karışmış bir şekilde uyanmıştım ama o zaman duygularım ve düşüncelerimin karışıklığının yansıması şimdikiyle farklıydı. Şimdi, daha yoğundu, daha temizdi ve Jungkook’un da öyleydi. Haliyle yatağın içinde bedenimi gererken dudaklarımda huzurlu bir gülümseme vardı.

Arkası dönük ve siyah saçları krem rengi yastığa serili hala uykusuna devam eden Jungkook’a kısa bir bakınıp telefonuma uzandığımda on bir cevapsız arama gördüm. Her zamanki gibi ne alarmımın sesini ne de çağrıları duymuştum. Hoseok hyung ve Jimin’in derse geç kaldığımı söyledikleri mesajları görerek sessiz bir küfür savurduğu gibi yataktan seri bir hızla kalkarak muhteşem hızlı bir duş aldım. 

Tabii ki yine evde iki kişi kaldığımızı, Jungkook’un da artık odada uyuduğunu unutmuş, duştan belime sardığım ve omuzlarıma koyarak sarıldığım havluyla odaya dalmıştım. Şansıma ise Jungkook’u yatakta saçı başı dağılmış bir halde boşluğa bakarken bulmuştum.

Odaya girdiğim anda, ki bu kesinlike sakin bir giriş değildi, bakışları beni buldu, gözleri büyüyerek soğuktan titreyen vücuduma şokla baktı. Gerçekten beş dakika içinde uyanmasını beklemediğim için ve de burada olduğunu unuttuğum için ben de şaşkındım ama derse zaten geç kalmışken daha da fazla kalmamalıydım. Kendimi telaşla sarıldığım havluyu suratına atarken bularak bağırdım “Yaah! Kapat gözlerini sakın bakayım deme!”

Jungkook havluyu nasıl attıysam öyle kaldı ve elleriyle de havlunun üzerinden gözlerini kapadı. Bakmayacağından emindim aslında ama hemen giyinip çıkma telaşında arada sırada refleksle kontrol edip duruyordum. Hiç bir falsosu olmamıştı, feromonları dışında…

Evin içine yayılıp duran yoğun feromonları git gide artıyordu ve bana öyle tatlı, öyle çekici gelmeye başlamıştı ki yavaş yavaş etkilendiğimi fark ederek ona elime geçirdiğim ilk şeyi atmıştım “Feromonlarına hakim ol!”

Üzerinde minik kelebekler ve fiyonklar olan tarağım hızla kafasına ulaşınca o da benim gibi bağırdı “Orada çıplak olduğunu bilirken nasıl hakim olabilirim!”

“Beni ilgilendirmiyor!”

“Kızgınlık sonrası azgınlığım var diyorum sana anlamıyor musun? Yemin ederim açarım gözlerimi bak, beni zorlama, acele et.”

“Hele bir aç, bak bakalım o zaman sana ne yapıyorum!” 

“Buram buram feromon kokan havlunu yüzüme atmadan düşünecektin onu.”

Ona elime geçirdiğim deodorant şişesini de fırlatıp üzerime kapüşonlumu geçirdim. Tam bu sırada da dediğini yapmış, havluyu gözlerinden çekerek kızıl gözlerini açığa çıkarttı ama ben de hazırdım, çantamı alıp odadan çıkmadan el hareketi çekerek kapıyı üzerine kapattım.

Muhtemelen kafamda şapka olsa bile saçlarımın ıslak olması beni hasta edecekti çünkü rüzgar yüzüme vura vura kampüs ringine koşuyordum. Yine de bir dersi daha kaçırmaya niyetim yoktu, sınavlardan önce devamsızlık yapamazdım, en önemli noktalara bu hafta değineceklerdi.

Yarım saat içinde vardığım fakültenin koridorlarında aceleyle dersliği bulup nefes nefese kapının önünde soluklanarak biraz bekledim. Sonra da dersin yirminci dakikasında olmalarına rağmen içeri girdim. Neyseki amfinin girişi en arkadaydı da sessizce sıvışıp Jimin’in yanına geçebilmiştim.

“O telefonunu ağzına sokacağım neredesin sen?” Jimin kalçamı çimdiklerken iki haftadır görüşmememizin intikamını ileride oluşacak ufak morlukla almıştı böylece. Hemen yanağından öpüp onu sevdiğimi söyleyerek yumuşatmaya çalıştım çünkü haklıydı. Bu süreçte sürekli olarak görüşmesek de birkaç kere gelmiş ve beni rahatlamıştı. En son gelişinde ise her şeyi konuşmuş ve kapatmıştık. Sonrasında ben kendi başıma kalmak ve düşünmek istemiştim. Jimin de tam olarak bundan, kendimi kapatmamdan hoşlanmıyordu ama bunu toparlanmam için gerekli olduğunu bildiği için de bana süre veriyordu. Ona bunun için minnettardım. 

Dönemin en yoğun günlerinden biri olduğu için soluk bile alamadan Jimin’le derslere girip çıktık aralarda da sigara içerken sohbet ettik. İki haftadan sonra sosyalleşmek gerçekten iyi gelmişti ama dersler o kadar yorucu ve yoğundu ki… Sadece benim için en zoru kesinlikle son dersimin seçmeli olup Jimin’le birlikte olamamaktı. En azından o yanımda olduğunda sıkılınca internete bağlanıp eşli batak oynayarak dersin son vakitlerini öldürebiliyorduk. Şimdi ise tek başıma yaklaşık bir buçuk saattir acı çekiyordum, göz kapaklarım neredeyse kapanmak üzereydi, acilen de bir sigaraya ihtiyacım vardı. Bir sigara bütün yaralarımı sarabilirdi hatta uykumu bile toparlardı. Gözlerimi ovuşturup sıkıntıyla asla ama asla bitmeyen dersin artık bitmesi için dua ederek telefonumu elime aldım. Tam o anda da Bayan Hyeran beni istediğim sona kavuşturdu ve dersin bittiğini söyledi.

Hiç vakit kaybetmeden çantamı koluma takıp fakültenin koridorunda dersleri bittiği için bana nispet yaparak sigara içerkenki fotoğraflarını atan Hoseok hyung ve Jimin’e gülerek küfür dolu bir mesaj atıyordum ki, kapıdan çıktığım an duraksadım. Önümü görmek için kapıyı ittirirken çok kısa bir andı onları görüşüm.

Suho, kafeteryanın önünde kampüse nasıl soktuğunu bilmediğim o omeganın beline sarılı vaziyette arkadaşlarıyla sohbet ederek sigara içerken kesinlikle yüzünde gülücükler saçıyordu. Onları birlikte ilk gördüğümdeki gibi vurucu bir darbe değildi ama hala iyileşmekte olan yaralarımı ve düşüncelerimi sarsmıştı. Şu anda bir toparlama sürecinde olduğumun bilincindeydim, bu yüzden bir süre onunla karşılaştığım her anda hissedeceğim şeyler beni incitecekti. Sakin olmalıydım, sakin olmalı ve duygularımı kontrol etmeliydim. Özellikle de kırık bir şekilde çarpıp duran kalbimin canımı acıtmasına engel olmalıydım. Ancak engel olmam imkansızdı, zaten uzun zamandır bu duygularla mücadele ederken henüz çok yeniydi ve bir anda beni darmadağın etmişti yıkıcı hisler.

Yutkundum ve çantamın kayışını sıkıştırıp yanlarından yürüyüp Jimin’lerin yanına gitmek için kendime destek olmaya çalıştım. Bir yandan da üzüldüğüm için kontrolünü kaybetmemeye çalıştığım feromonlarımı dizginlemeye çalışıyordum. Tereddütlü bir adım atarak kendimi zorlasam da pek başarılı olduğum söylenemezdi. Sadece…

Hiç beklemediğim bir anda omzumun sağ tarafına, tam da çiçeklerimin olduğu yere bir el sarıldı ve bana zorlandığım o noktada destek olur gibi hafifçe sıktı. Kim olduğuna dönüp bakmama bile gerek yoktu çünkü ceketimin üzerinden hissettiğim sıcak elleri ve arkamdan hafifçe sarılır gibi yaklaşarak göğsünü sırtıma dayadığında burnuma dolan feromonlarını çok iyi tanıyordum. Yine de, incinmiş duygularımla mücadele ederken beni tutan adama dönüp bakma isteğiyle dolduğum için yavaşça başımı yukarı kaldırdım.

Benden biraz uzundu, üzerinde siyah bir ceket vardı ve giydiği kapüşonlusunun şapkasını kapatarak sadece yüzünü açığa çıkartmıştı. Kapüşonlusunu köşelerinden taşan uzun siyah bukleler ise ne kadar gizemli görünmeye çalışırsa çalışsın sert havasına yumuşaklık katıyordu. Kirpiklerim arasından gözlerimi kırpıştırarak ona bakarken hafifçe gergin görünen gülümsemesi genişledi ve içimi rahatlatan çikolatalı feromonlarının bana doğru yoğunlaştırıp gözlerinin içine kadar yansıttı bu gülümsemeyi. Bu hareketiyle gözlerinin köşelerinde minik minik kırışıklıklar oluşmuştu ve oraya özenle kondurulmuş yıldızlara benziyorlardı. Bu da parmak uçlarımla onlara dokunduğumda bana hissettireceğini merak ettirmişti.

Jungkook’un gülümsemesi, ben yüzündeki bütün detayları incelemekle meşgulken daha da arttı ve boşta kalan elindeki karton torbayı havaya kaldırdı ve “Kahve getirdim.” dedi.

Kalbimdeki bütün burukluğa rağmen ona gülümsemekten kendimi alamadım ve vücudumu ona doğru biraz daha çevirerek düz bir çizgi halinde olan dudaklarımı hafifçe kıvırdım. Çünkü gülüşü bulaşıcıydı ve ben o bana böyle içten bakarken karşılık verememezlik yapamazdım.

“Jimin’ler şurada sanırım, onlara da aldım. Hadi yanlarına gidelim.”

Baş salladığımda omzumun tutuşunu hafifletti ve kolunu omzumun üzerinden atarak aşağıya sarkıttı. Şimdi tam anlamıyla kolunun altındaydım ve beni kafeteryaya yürütürken etrafımdaki insanları, özellikle de Suho ve omegasını gözüm bir an olsun görmemiş, yanlarından geçerken kendimi zorlanır gibi hissetmemiştim. Kalbimdeki burukluğun yerini de uzun zamandır eksikliğini hissettiğim ama nedense Jungkook’layken beni sarıp sarmalayan o güven duygusu almıştı. 

Bana neredeyse sarılı bir şekilde yürürken sıcak vücudu ve soğuk hava arasında kaldım. Ancak bir anda baskın sıcaklığı bütün bedenimi ısıtarak sımsıcak etti. Bu sırada ellerimi nereye koyacağımı bilemedim. Beline sarılmak, biraz fazla geldi, öylece durmak ise fazla donuk. Bu yüzden ben de ceketinin köşesini yumruğum arasına sıkıştırmayı seçtim.

Bir sonraki derse girmek için sigara içerek vakit geçiren diğer öğrencilerin en arka tarafında bulunan Jimin ve Hoseok hyungdan bizi fark eden kişi tabii ki Jimin’di. Anlatılan şeye gülerken bir anda beni ve Jungkook’u gördü, gözleri heyecanla büyüyerek hyungu dirseğiyle dürtüp kendini bize doğru çevirdi. 

Yanlarına ulaştığımızda Jungkook’un da burada oluşuna pek şaşırmamalarından ve Jimin’in ellerini çırparak kahve poşetine saldırışından onların çağırdığını anlamıştım “Hihh, kahve de mi aldın?”

“Sabahtan beri derste olduğunuzu söyleyince buna ihtiyacınız olabileceğini düşündüm.”

“Sen muhteşemsin!”

Jimin elindeki karton bardaktaki kahveyi direkt çöpe atıp Jungkook’un aldığı çekirdek kahveye saldırdı ve heyecanla yudumladı. Bu sırada Hoseok hyung da Jungkook’la birbirlerinin omuzlarına bir kere hafifçe vurarak selamlaştılar.

Yoğun kahve kokularının arasında tahminimce hepsi sadeydi ve benim de sade içmediğim düşünülünce doğruca bıkkın bir tavırla yakındım “Off, americano mu bu? Öyleyse içmem.” 

“Hemen yükselme, sana sütlü aldım, bak.”

Jungkook hala omzundan sarkan eliyle koluma iki kere hafifçe vurarak beni çocuk gibi sakinleştirmeye çalışırken elime tutuşturduğu kahveden gelen süt kokusuyla belli belirsiz gülümsemiştim. Dün konusu geçtiğinde kahveyi sütlü içtiğimi unutmaması dikkatimden kaçmamıştı. Demek ki, böyle şeylere önem veriyordu ve bu bence değerli bir şeydi. 

Kahveyi içerken üzerine bir de sigara yakınca, giderek soğumaya başlayan havada sakin sakin keyifli dakikalar geçirdik. En azından böyle olması için çabaladım çünkü arka tarafımdan gelen kahkaha seslerini duymamak elimde olan bir şey değildi, istemsizce modumu düşürüp yüreğimi burkuyordu. 

Her yeni gün, bir başka farkındalıkla daha yüzleşiyordum. Uzaktan olunca anlamıyordum gerçekten ama şimdi o böyle hiçbir şey yokmuşcasına sevgilisiyle eğlenip gülerken ben bütün dönem ağlayıp zırlamış kendimi içime kapatıp durmuştum. Şimdi her şey daha ne daha berraktı, kalbim buruk ve kırık olsa da bu nokta tam olarak anladıklarımdan sonra düzelmeye daha açıktı.

“Ne yapsak ya, dışarı falan mı çıksak. Finaller başlamadan şöyle bir kafa mı dağıtsak? Hm, Taehyungie?”

“Hm?” Dedim sıcak kahvemin üzerindeki elimi hareket ettirip dalgınlığımı bir kenara atarak.

“Itaewon’a gidelim mi?”

“Bilmem… Final projem…” diye mırıldanırken kaşlarımı çattım ve duraksadım. Neden bir şeyleri bahane edip duruyordum ki? Eskiden olsan bu teklifi bile ben yapardım, şimdi final projesi buna bir bahane olmamalıydı çünkü burada o projeyi istesem bir günde bitireceğimi biliyordum. Yani artık hayatımda bir başkasının sözü değil benim sözüm geçerli olmalıydı ve ne istersem onu yapacaktım. Kendimi gereksiz kısıtlayarak hem kendime hem omegama artık zarar vermeyecektim.

“Gidelim.” Dedim kararlılıkla ama Hoseok hyung buna pek inanmamış gibi şaşkınca sordu “Gidelim mi dedin sen?”

“ Evet, Apt Seoul’a gidelim.”

“Apt Seoul? Siktir, Kim Taehyung geri döndü!” 

Jimin üzerime atladığında gülerek ona sarıldım ve bu kadar neşelenmesine abartmaması gerektiğini söyleyerek karşılık verdim. Tabii ki asla umursamadı ve fazlasıyla heyecanlı bir şekilde cümleleri sıralamaya başladı “Hemen kombin yapacağız. Aklımda bir sürü bir sürü şey var. Lütfen her şeyini bana bırak n’olur Taehyung bu fırsatı kaçıramam.”

“Tamam, biraz sakin ol. Herkes bize bakıyor.”

“Umurumda değil. Çok heyecanlıyım!”

“Eh o zaman ben sizi Taehyung’lara bırakayım. Hazır olunca gelir alırım sizi?”

“Olur.”

Hoseok hyunga başımı olumluca sallarken o ana kadar üşüdüğümü hissetmedim ve bunun kaynağının neredeyse bir saattir omzunda olan kolunun artık orada olmayışı olduğunu fark edince kendimi Jungkook’a bakarken buldum. O da bana bakıyordu ve gözlerindeki ışıltı kendi içimdeki düşüncelerin mücadelesinin kazandığımı gördüğü için fazlasıyla parlaklaşmıştı. Hafifçe esen soğuk rüzgar yüzünden kızaran burnuyla bana güldüğünde ben nasıl ona hep yapıyorsam o da çenesini hafifçe kaldırıp ne diye dudaklarını oynattı. Ben de hafifçe bir tıh sesi çıkartıp aynı şekilde asıl sana ne diyerek tepki verdim. İkimizin arasındaki bu saçma ama komik diyalogun iletişimimizdeki yerini böylece oturtmuş olduk.

Ardından Hoseok hyung bizi eve bıraktı ve bir saat hazırlanma süresi vererek Jimin’le tartışma başlattı. Çünkü Jimin için bir saat kesinlikle yeterli değildi ama Hoseok hyung da dakikalar konusunda fazla ciddiydi ve alfa sesiyle konuşmayı Jimin’in adıyla bitirince konu kapanmış bir saatimiz başlamıştı.

Jungkook kıyafetlerini alarak odayı tamamen bize bırakarak salonda beklemeyi tercih etti çünkü başka seçeneği yoktu. Jimin’le beraber dışarı çıkmayalı fazla uzun zaman olduğu için kontrolü eline almış, üzerime ekstra fazla titremişti ve baştan aşağı her şeye el atmıştı. Direktifleri doğrultusunda belime tam oturan mom jean, üzerime de delikleri olan krem rengi bir kazak giymiştim ama Jimin bunun yıldız parçasının iki sene önce aldığım bel zinciri olduğunu söylemişti ki bence de öyleydi. Aynadan kendime baktığımda pantolon ve kazak arasındaki açıklıktan, özellikle de kollarımı kaldırdığımda belimin  kıvrımına oturan ışıltılı zincir göz alıcı görünüyor. O zamanlar takma fırsatım olmamıştı ama kalçamı çevirip uçlarındaki parıltılı taşları olan yıldızları hareket edişine bakmaktan kendimi alamıyordum.

Tabii bununla da kalmamıştı, Jimin göz pınarlarıma hafif parıltılar eklemiş, yanaklarımdan şakaklarıma kadar ıslak ama parıltılı duran simlerden sürüp gözlerimin diplerini biraz belirginleştirerek saçlarıma geçmişti. En kısa süren saçlarımdı, biraz köpük ve hacim vericiyle daha canlı, daha parlaktılar.

Benim işim bittiğinde de Jimin dolabımdan pembe bir saten gömlekle geçenlerde bizde unuttuğu beyaz pantolonu giydi. Sarı saçları zaten çok iyiyken bir de elmacık kemiklerine toz pembe tonlarında ışıltılar sürerek muazzam bir güzelliğe dönüşmüştü. Aynadan kendimize baktığımda orada gördüğüm iki kişi iki sene önce kanları deli akan adamlardı. Yeniden o ruha erişmemiz oldukça uzun sürmüştü.

Jimin hevesle yanağımdan öperek gülümserken “Çok güzel olduk. Ortalığın içinden geçeceğiz.” diyerek var olan heyecanımı daha da körükledi ve elimden tuttuğu gibi salona çekiştirdi. Kendimi bir anda, büyük bir heyecan içinde buldum çünkü Jungkook’un telefonla konuşurken arkasını dönmek üzere olan bedeni beni görünce duraksayarak hızla bana doğru çevrildi. Ben uzun zamandır bastırdığım yönümle kendime ne kadar özendiysem Jungkook da bir o kadar rahat kıyafetleri dışında hafif bol pantolon ve kollarını kıvırdığı beyaz bir gömlek giymişti. İkimizin konumları ayrı olsaydı, inanın ben de onun verdiği gibi bir tepki verirdim ona bakarak ama Jungkook’un bakışlarını geçebileceğimi sanmıyordum.

Boğazını temizleyerek ensesini tuttu ve aceleyle hattın ucuna bir şeyler söyleyip kapattı. Gözleri ikimizin arasında gidip gelmişti ama benim üzerimde durduğunda yutkunarak başını iki yana salladı ve eliyle ağzını şaşkınlığını gizlemek amaçlı kapattı “Biz bugün karakolluk olacağız gibi hissediyorum.”

“Yanımızda iki tane baskın alfa var, eşek değilseniz bizi korursunuz.”

Jimin’in sözlerine kıkırdayarak elimdeki montumu giydim ve Jungkook’un önünden geçerken kısık sesli küfürüne kahkaha atmamak için dudaklarımı içe katladım. Moralim biraz da olsa yerine gelmişti doğrusu, içim kıpır kıpırdı ve omegam da uzun zaman sonra ilk kez kaygılarımdan uzaklaşmak için attığım adımı desteklercesine beni yönlendiriyordu.

Hoseok hyung bizi tam zamanında aldığında Itaewon’un üniversite öğrencilerini en çok ağırladığı kulübü Apt Seoul’a kısa sürede ulaştık. Karanlık ortamı aydınlatan renkli ışıklar ve kalabalık insanların eğlencesi içinde ikinci kata çıkarken uzun zaman sonra bu kadar sesli bir ortamda olduğum için yabancı gibi hissetmiştim. Herkes fazla samimi fazla terliydi ve içeride havalandırmalar olsa bile alfa ve omega feromonları şiddetli bir şekilde ciğerlerime doluyordu.

Nereye oturacağımızı kestiremediğim için etrafıma attığım yabancı bakışlar Jungkook’un bileğimden tutarak beni yönlendirmesiyle son bulmuş, aşağıdaki kalabalığı görebileceğimiz asma kata yerleşmiştik. İlk yaptığımız şey başlangıç olarak hafif içkiler sipariş vermekti ama içki içmek konusunda hala tereddütlerim vardı. Gerçekten iyi bir içici değildim, ağzımın ayarı yoktu ve bambaşka bir insana dönüşüyordum. Duygu geçişlerimi saymıyorum bile… Her açıdan eğlenmek için geldiğim, özellikle içime kapandığım anların her birini aşmak adına attığım bu adımda yokuş aşağıya yuvarlanma niyetinde değildim. Gerçekten de yavaş yavaş ilerleyebilirdim… Ancak içtiğim birkaç alkolden sonra aldığım kararların sağlamlığı tartışılırdı. 

İlk hatam, üniversitenin ilk senesi köpek gibi içerek sabah kalçamdaki pişmanlık dolu dövmeyle uyanmaktı, korkunç ve utanç dolu bir dövmeydi. İkinci ve artık hata olarak nitelendirebileceğim hatam ise, bilincimi yitirecek kadar sarhoş olduğum günün sabahı omzumda ruh eşi çiçekleri ile karşılaşmaktı. Yani tam bugün, eğer kendime dur demezsem inatçı kişiliğim sağ olsun beni yine yanlışa sürükleyecekti.

Ki, tam da o noktaydım.

Sınırdayken içmeyi kesmiştim ama insanların masalarındaki alkol sirkülasyonu, dans ederken ellerinde bulunan bardaklar, içtiklerinde eğlenceyi en üst seviyelerde yaşamaları beni biraz gaza getirmişti. Özellikle Jimin’le aşağıya inerek dans eden insanların arasına karıştığımızda bunu çok fazla hissetmiştim. Müziğin ritmiyle hareket eden bedenimin kontrolü elimdeydi, dudaklarımda eğlendiğime dair bir gülümseme vardı. Etraftaki insanların benden daha fazla eğlendikleri nokta ise benim aksime fazlasıyla içtikleri alkoldu. Zihnim berraktı ve aldığım sınırdaki alkol yüzünden daha cesur düşünebiliyordum ancak biraz daha içmek gibi bir düşüncenin hata yapmaya da meyilli olabileceğim gerçeğini reddediyordum. 

Tam da bu düşünceyle, son bir tane diye garsondan bir şişe kaptım. Bir şişe iki şişe oldu, iki şişe üç… Üçüncü şişede Jimin’le deli gibi dans ettiğimizi hatırlıyordum, dördüncü tam bir muammaydı ve beşinci şişemde birinin bileğimden tutarak kendine döndürdüğünü hatırlıyordum. Sonrası ise koca bir karanlıktı. O koca karanlığın içinde ne oldu ne bitti bilmiyordum ama gözlerimi araladığımda hiç de iyi şeyler olmadığının farkındaydım.

Sızlanarak gözlerimi aralamaya çalışmıştım ama güneş baş ağrımı arttıyordu ve elimle gözlerimi siper almak istediğimde sağdakinin kalkmadığını fark etmiştim. Hiç bozuntuya vermedim sol kolumu yüzüme tuttum ve biraz daha sızlanarak diğer tarafa dönmeye çalıştım. Bu kez de biraz önce kaldıramadığım sağ elime müthiş bir ağrı girmesiyle tıslayarak gözlerimi araladım.

“Uyandın mı?”

Jungkook’un sol tarafımdan gelen sesiyle irkilmiştim ve kısık gözlerle duvara yaslanmış yorgun yüzüne bakmıştım. Aklıma gelen ilk düşünce, biz neden aynı yataktaydık olmuştu ve devamındaki düşüncem çıplak olup olmadığımızdı ama giyiniktim. Yani ikinci soruya geçmeden ilk sorunun cevabı hala yoktu, biz neden aynı yataktaydık?

“Nasıl hissediyorsun, ağrın var mı?”

Yüzüne bir şeyleri anlamaya, anlam vermeye çalışır gibi bakıyordum. Evet, vücudumdaki bir uzvum kopmuş gibi bir ağrım vardı ve bu da, ikinci soruyu ortaya çıkartıyordu. Neden bu kadar çok ağrım vardı?

Yatakta hızla doğrulmaya çalıştığımda sağ kolumda hissettiğim ağrıyla koluma bakma gereği duymuş, tam olarak ikinci sorumun cevabını alarak üçüncü soruyu çığlık çığlığa kendime sormuştum çünkü sikeyim, kolumda kocaman bir alçı vardı. Neden kolumda siktiğimin bir alçısı vardı?!

“Ne oluyor amına koyayım, dün gece ne oldu?” Diye acı dolu bir öfkeyle yatakta doğrulmayı başararak Jungkook’a baktım. Son derece yorgun, son derece bitkin görünüyordu ve fazlasıyla da sakin. Saçları dağılmıştı, elmacık kemiğinin hemen altında ufak bir yara izi vardı. Dün her ne olduysa yaşanmamasını diler gibi bir hali vardı ve tam olarak başını aşağı yukarı sallayarak bana söylediği şeyden bu çıkıyordu.

“Dün, ortalığın amına koydun.”

“Ne?”

Şaşkın tavrıma karşı gözlerini kapatarak başını arkasındaki duvara yaslayıp yorgunluğunu belli edercesine bir nefes bıraktı. Hemen ardından ise şakaklarını ovuşturarak hafifçe kendinin bile inanamadığı bir cümle kurdu.

“Karakolluk olabileceğimizi düşünmüştüm ama hastanelik olabileceğimiz aklımın ucundan bile geçmemişti.”

Chapter Text

1 gün önce

Dünya üzerindeki bütün canlıların tek ortak noktası, hissettiği şeylere karşı tepki göstermesiydi. Bağırıp çağırarak, öfkelenerek, gülerek, ağlayarak ya da susarak... Duygunun her tonu bir yaşam hissiydi ve her canlı mutlaka ama mutlaka yaşadığını belli edercesine tepki gösterirdi. Ancak, bazı duygular o kadar derin ve karmaşık olurdu ki, en küçük bir harekette bile büyük bir sır gibi saklanması gerekirdi. Bu yüzden Taehyung'u uzaktan gördüğümde yüzünü göremesem bile acısını anlamış, yaşadığı kalp kırıklığını sessizliğiyle idare etmeye çalıştığını görmüştüm. Ve bu bir şekilde canımı acıtmıştı.

Elimdeki kahve torbasının sapını daha sıkı tutarak Taehyung'un böylesine kırılmasına sebep olan adama çevirdim bakışlarımı. Yapmak istediğim şey ile yapmam gereken şey birbiriyle çelişiyordu. Eğer gerçekten, tam şu an hakkım olsaydı omeganın kişiliğinin içe dönmesine neden olan o alfayı fakültenin ortasında tanınmayacak hale gelene kadar dövebilirdim. Ama bunun yerine ne olursa olsun önceliğim olacağını bildiğim ve yapmam gereken şeye yöneldim.

Tut onu Jungkook.

Sıkıca tut.

Adımlarım hızlı ve kararlıydı, alfam arkamdaydı ve bu zamana kadar asla beni yanıltmamıştı. Ona güveniyordum, söylediği şeyin ne anlama geldiğini biliyordum ve ne olacağı umurumda değildi, sadece Taehyung'a iyi hissettirmek istiyordum. Onları gördükten sonra düşen omuzlarından tutmak ve bir daha asla düşmemesini sağlamak...

Fakülte binasının köşesinde öylece duran Taehyung'a doğru kararlı adımlarla yürürken yüzüme iyileştirici bir gülümseme kondurdum. Feromonlarımı da çevredeki insanları rahatsız etmeyecek şekilde güçlendirdiğimde omega, doğruca hedefimdeydi.

Yanına ulaştığımda bir an bile tereddüt etmeden ve elimin nereye denk geldiğini bile bile sağ omzuna yavaşça sardım. Kendime engel olamıyordum, orada çiçeklerinin olduğunu bilmek beni içinden çıkamadığım şekilde öfkelendiriyordu. Yanlış hissettiriyordu, bir şekilde doğru olmayan şeyler vardı ve bu beni ona dokunmaya itiyordu. Belki bencilce bir düşünce gibi anlaşılabilirdi ama hissettiği şeyin Suho değil de benim elim, bir şekilde sıcaklığım olmasını istiyordum.

O henüz elimi yeni fark etmişken ben de göğsümü onu rahatsız etmeyecek şekilde sırtına yasladım. Artık neredeyse sarılır vaziyetteydik ve vanilyalı feromonlarının acılığını tam anlamıyla soluyabiliyordum.

Baktığı elimden hemen sonra başını hafifçe kaldırdığında benimle göz göze gelince gülümsememi biraz daha arttırdım ve rüzgar yüzünden gözlerimi kırpıştırdım. Ancak odağımı asla ondan çekmedim, yüzünü sanki ezbere bilmiyormuş gibi bütünüyle hafızama tekrar tekrar kaydettim. Önüne dökülen sarı tutamlarının arasından görünen ceylana benzeyen gözleri ağlamamak için verdiği mücadele yüzünden hafifçe kızarmıştı ve dudaklarını da düz bir çizgi halinde bana teşekkür eder gibi bakıyordu. Sanki buna ihtiyacı vardı ve ben ona iyi hissettirmişim gibi...

Omzuna sardığım elimi biraz daha sıkıştırdım ve ona diğer elimdeki torbayı göstererek "Kahve getirdim." dedim. Önce bakışları yumuşadı sonra dudaklarının köşeleri yavaşça yukarı doğru kıvrıldı ve farkında olup olmadığını bilmiyordum ama feromonları daha tatlı bir hal almaya başladı. Alfam kendini gururla sergileyip kabul gördüğü için mutluydu, Taehyung'un omegası da artık daha sakindi. Bu iyiydi, hatta o şerefsizi göremeyeceği bir yere gidersek çok daha iyi olacaktı.

Bu yüzden doğruca köşede sigara içen ikiliyi gözüme kestirip çenemle işaret ederek konuştum "Jimin'ler şurada sanırım, onlara da aldım. Hadi yanlarına gidelim."

Bana başıyla onay verdiğinde omzundaki tutuşumu hafiflettim ama geri çekilmedim sadece kolumu omzundan aşağıya sarkıtarak ileriye yön verdim. Birbirimize neredeyse sarılmış bir vaziyette onu soğuktan korur gibi kolumun altında tuttum bu yüzden biraz şaşkındı çünkü elini nereye koyacağını bilememişti. İçten içe belime sarılıp bana sokulmasını istesem de bunu yapmayacağını çok iyi biliyordum ki zaten yapmamıştı da. Bunun yerine ceketimde aşağıya çekilme hissettim. Uzun parmaklarını yumruk yapmış, ceketimin köşesine tutunmuştu. Aptal gibi sırıtmamak için dilimi ısırdım ama alfamı kontrol edemedim, heyecanımı fırsat bilip kontrolsüzce onu kendime biraz daha yaklaştırmama sebep oldu. Taehyung ise hiçbir şey fark etmemişti hatta soğuk havaya karşı sıcak olan bedenime sığındığı için memnun görünüyordu.

Hoseok ile Jimin'in yanına ulaştığımızda bizi fark eden ilk kişi Jimin'di ve bakışları ikimizin arasında hızlıca gidip geldiğinde biraz gerilmiştim. Fazlasıyla kafası kırık bir omegaydı ve de Busanlı oluşu karakteri konusunda bana gerekli işaretleri vermişti. Kesinlikle kötü bir niyeti olduğundan değil ama Taehyung'a olan davranışlarımı hep dikkatle izliyordu. Sanırım bunun sebebi Suho yüzündendi ve yanında olan başka bir alfanın yeniden onu üzüp üzmeyeceğinden emin olmaya çalışıyordu. Bu yüzden de olabildiğince beni aynı ortamda göz önünde tutmak istiyordu. Muhtemelen beni fakülte kantininde bizimkilerle otururken aniden arayıp çağırmasının sebebi de yine aynıydı.. Eğer ters bir hareketim olursa eğlenceli tarafının diğer yüzünü bir an olsun göstermekten kaçınmadan agresifliğe dönüşeceğinden emindim. Ama buna gerek yoktu, hiçbir zaman Taehyung'a karşı ters bir hareketimi göremeyecekti. Böyle bir şey benden ona karşı yüzde bir oranında bile imkansızdı.

Elimdeki poşeti gördüğü gibi heyecanla soğuktan pembeleşmiş ellerini çırpan Jimin "Hihh, kahve de mi aldın?" diye büyük bir mutlulukla kahvelere saldırdı.

"Sabahtan beri derste olduğunuzu söyleyince buna ihtiyacınız olabileceğini düşündüm."

"Sen muhteşemsin."

Kafeteryadan aldığı kahvesini direkt olarak gözden çıkartıp keyifli bir tınıyla sesler çıkartarak poşetten çıkarttığı kahveyi yudumlamaya başladığında kısa süreliğine de olsa Taehyung'dan kendimi ayırdım ve Hoseok'la selamlaşıp yeniden eski pozisyonumuza döndüm. Bu sırada Taehyung da iki elinin arasına bir karton bardak sıkıştırmıştı ama pek de memnun görünmüyordu, oflaması nda uzun sürmemişti.

"Off, americano mu bu? Öyleyse içmem."

Aptal, ağzından çıkan tek bir kelimeyi dahi unuturum mu sandın.

Doğruydu, ağzından çıkan her kelime, hakkında bahsettiği her detayı aklımın köşesine yazıyordum. Henüz bunu yeni konuşmuşken kahveyi sütsüz içtiğini nasıl göz ardı edebilirdim ki?

"Hemen yükselme, sana sütlü aldım, bak."

Omzundan sarkan elimle koluna iki kere vurarak sakinleştirmeye çalıştım onu ve tam tepesinden bardağı kokladığında aldığı süt kokusuna gülümsemesini izledim. Böylesine basit bir şey için dudaklarının köşelerinin kıvrıldığını görmek inanılmaz güzeldi. Bu onu mutlu etmek için aslında palyaçoluk gibi absürd şeyler yapılması gerekmediğini gösteriyordu. Orospu çocuğu Suho, böyle bir adamı nasıl olmuştu da üzebilmişti aklım ve mantığım almıyordu. Arka taraftan sesini duydukça bile sinirlerimi zıplatıyor, ellerim kaşınıyordu. Kendimi zapt etmek kolaydı ama alfam için aynı şeyi söyleyemezdim. Eğer gerçekten sinirlenirsem, gözüm dönüyordu.

Taehyung'un saçlarından yükselen tatlı şampuanının kokusu ve feromonlarındaki vanilyayla telkin ettim kendimi. Sonra da sohbetlerine dahil olup bir sigara yaktım. İnanılmaz keyifliydim, Taehyung kollarımın altındaydı, kokusu arada bir burnuma doluyordu ve bazen de sırtını bana yaslıyordu. Biraz da dalgındı ama en azından feromonları keyifliydi.

"Ne yapsak ya, dışarı falan mı çıksak. Finaller başlamadan şöyle bir kafa mı dağıtsak? Hm, Taehyungie?"

Jimin parmak uçlarında bir ileri bir geri giderek kurumuş dudaklarını ıslattığında Taehyung içine kapandığı alandan dış dünyaya geri dönerek "Hm?" dedi ve elinde kahve bardağını saran uzun parmaklarını hafifçe hareket ettirerek göğsüme doğru biraz daha yaslandı. Dalgın olduğu için mi yapmıştı bunu bilmiyordum ama ben memnundum ve hafifçe karşılamaktan geri durmamış, kolumun pozisyonunu sıkılaştırmıştım.

"Itaewon'a gidelim mi?"

"Bilmem... Final projem..." derken birden durunca eğilip ona baktım çünkü arkamızdaki gülüşme seslerini duyduğunu anlamıştım. Kaşlarını çatmıştı, kararsız ve karışık görünüyordu. Kimbilir kafasının içinden neler geçiyordu ve onu nasıl üzüyordu diye düşünmeden edemedim ama inanıyordum ki bütün kötü düşüncelerini def etmeyi başarıp sonunda istediği şey için kendi kararını verebilecek kadar güçlüydü.

"Gidelim." dediğinde sesindeki kararlılık ve gözlerinde ışığı yakaladım. Alfam ve ben biliyorduk memnunduk, Jimin'in gözleri büyümüştü ancak Hoseok biraz şaşırmıştı, bu yüzden de şaşkınca sormuştu "Gidelim mi dedin sen?"

" Evet, Apt Seoul'a gidelim."

"Apt Seoul? Siktir, Kim Taehyung geri döndü!"

Jimin, Taehyung'un üzerine aniden atladığında ve benden uzaklaştığında alfam bundan pek hoşlanmadı. Açıkçası benim de memnun olduğum söylenemezdi, sahiplenme iç güdüme karşı koyamıyordum.

Ondan bu hareketi uzun zamandır bekleyen arkadaşının abartılı heyecanına sakin olmasını söyleyerek gülerken pek fayda etmedi çünkü Jimin hızlıca kafasındaki planları saymaya başlamıştı "Hemen kombin yapacağız. Aklımda bir sürü bir sürü şey var. Lütfen her şeyini bana bırak n'olur Taehyung bu fırsatı kaçıramam."

"Tamam, biraz sakin ol. Herkes bize bakıyor."

"Umrumda değil. Çok heyecanlıyım!"

"Eh o zaman ben sizi Taehyung'lara bırakayım. Hazır olunca gelir alırım sizi?"

"Olur."

Hoseok'un teklifiyle Taehyung başını sallamış ve sonra sağ eliyle sol omzunu sıvazlayarak etrafına bakınmıştı anlamak ister gibi. İlk başta anlamadım ama sonra gözlerimiz birleşince anladım.

Üşüyor.

Yokluğunu hissetti.

Gerçekten hissetmiş miydi ki? Bu onun tarafından hissedilebilir bir şey miydi? Onu sarıp sarmalamam gerçekten fark edebileceği bir sıcaklık mı vermişti? Bana bu kadar dikkatli bir farkındalıkla bakması yüzünden ne yapacağımı bilememiştim. Kendime engel olamadım, ona aptalca bir şekilde gülümseyerek bana her zaman yaptığı gibi çenemi kaldırdım, dudaklarımı oynatarak ne dedim. Kaşlarını çattı ve dudaklarını büzüp benim tepkimin aynısını verdi sessizce, asıl sana ne.

İnanın bana, avuç içimle ağzını kavrayıp beni üzerinden atmaya çalışana kadar onu sevmek istedim. O dudakları, bakışları ve bana gıcık olur gibi yaptığı her sevimli tavrına bayılıyordum. Aramızdaki anlaşma biçimi kimilerine göre tuhaf kaçsa da bence bizim için oldukça yeterliydi.

Eğer dışarı çıkacak olmasak onu, bulunduğumuz yerde saatlerde izlerdim. Soğuktan kızarmış burnunu, elmacık kemiklerinin donuklaşmasını ve dudaklarını ıslatırken kaşlarını çatışını. Her anının tek bir dakikasını kaçırmamak için büyük bir çaba harcardım ama maalesef ki gitmek zorunda kalmıştık.

Hoseok bizi arabasıyla eve bıraktı ve yaklaşık on dakika arabanın içinde hazırlanma süresi hakkında Jimin'le bir tartışma içine girdi. Elbette Jimin'le savaşmak zordu ancak Hoseok da zordu, üstelik baskın bir alfaydı. Anladığım kadarıyla da genelde sözü geçen kişiydi bu yüzden Jimin'in adını alfa sesiyle söylediğinde konu kapanmış tanıdığı 1 saatlik hazırlanma süresi kabul edilmişti.

Hazırlanma süreçlerinde omegaların ne kadare kaotik olduğunu aynı evde yaşadığım iki abla bir de kız kardeşten bildiğim için ayak altından toz olmak en mantıklısıydı. Hemen bir pantolon bir de gömlek alarak salonda giyindim. Saçlarımı da Taehyung kullandığımı bilse beni öldüreceği ona ait olan köpükle şekillendirdim. Sonuçta nereden bilecekti ki?

Tuvaletten çıkarken sol tarafımdaki kapının ardından Taehyung'un kıkırtısını duyunca başımı çevirip bakma gereği duydum ve ardından gelen bir diğer sesle onun Jimin'i ittirken büzdüğü dudaklarını hayal ettim. Ancak bu kısa sürdü, dövme koltuğunun üzerinde çalan telefonum bütün hayalimi yarıda kesti.

Hızlıca yanıtlamak için elime aldığım telefon ekranımda gördüğüm isimle "Soyeon Nuna." diye cevapladım çağrıyı.

"Nerelerdesin hayırsız?"

"Dersler maçlar falan nuna, öyle uğraşıyorum."

"İnsan bir arar sorar öldünüz mü kaldınız mı diye. En son bir omegayla ev arkadaşı olduğunu söyleyip ortalıktan kayboldun."

"Sorma nuna yaa," en son ablamlarla konuşurken ev arkadaşımın olduğundan çok kısa bahsetmiştim ama sonra maç, dersler kızgınlık derken tamamen aklımdan çıkmıştı konuşmanın devamını getirmek. Mesajlaşmayı da pek sevmediğim için gruptan sordukları sorular da askıda kalmış olmalıydı "Öyle bir şeyler oldu işte. Ara tatilde geldiğimde anlatırım."

"Aigoo... Yoksa omeganın cazibesine dayanamadın mı?"

Ailenin en zorba kişisi elbette Soyeon Nunaydı. Özellikle de benimle aşk meşk konularında dalga geçmeye bayılırdı ama yerine göre de durumu fark ederek ciddileşmesini bilirdi. Kısık sesle gülüp suskunlaşınca bir şeyler olduğunu anlamıştı hemen. Eh, onun en sevdiğim yanı da buydu, hemen her şeyi anlayarak zorbalamayı bırakır ve abla ses tonunu kullanırdı.

"Senin şu gönül işlerine ne oldu? Bir ara bahsetmiştin ya hani?"

"O işler biraz karışık." derken sıkıntılı bir nefes bırakarak elimle saçlarımın arasından geçirdim "Boş verelim mi bu konuyu. Halledince anlatırım hm?"

"Peki, nasıl istersen... Halledince onu Busan'a getir."

Sesindeki sinsiliğe karşı hafif bir kahkaha bırakıp "Oldu canım başka? Getireyim de ölene kadar bekar kalayım değil mi?" derken arkamdaki kapının açılma sesiyle dönerek iki omegayı gördüm. Önde olduğu için ilk başta Jimin'i gördüm. Hatlarını gözler önüne seren beyaz pantolonu ve ilk iki düğmesini açık saten, pembe bir gömlek gitmişti. Yüzü ışıl ışıldı ve gerçekten fakültede kulağıma gelen birkaç duyumun hakkını veriyordu. Ciddi anlamda güzel bir omegaydı ama elini tutarak öne çıkarttığı diğer omegayı, bir sıralamaya bile koyabileceğimi düşünmüyordum.

Kalçalarına oturan ama aşağıya doğru dümdüz inen pantolonu ve üzerine giydiği krem rengi, delikli kazağıyla büyüleyici görünüyordu. Hele crop gibi duran o kazağın altında ince belini saran zincir... Zincirin uçlarındaki parıltılı yıldıza benzeyen taşlar... Söyleyecek hiçbir kelimem yoktu, onu ilk kez böyle gördüğüm için şaşırmıştım.

Soyeon Nuna telefonun ucundan bir şeyler söylerken bile inanın duymuyordum. Işıl ışıldı, ciddi anlamda dudakları, elmacık kemikleri ve göz pınarlarına ıslak gibi duran ışıltılar kondurulmuştu. Hafif çenkingen gülüşüyle bana kirpiklerine değen saçlarının arasından bakarken bu görsel karşısında boğazımı temizledım ve ensemi tutup ovuşturdum.

Ne söylemem gerekliydi bilmiyorum ama öncelikle Soyeon Nunaya onu sonra arayacağımı söylemiş ve tekrardan ikisine bakarak elimle ağzımı şaşkın bir tavırla kapatmıştım. Başımı iki yana kaygıyla sallarken en son Taehyung'da durdum ve "Biz bugün karakolluk olacağız gibi hissediyorum." diye duygularımı tek bir cümleye sığdırmaya çalıştım.

"Yanımızda iki tane baskın alfa var, eşek değilseniz bizi korursunuz."

Peki ya bizi kim koruyacak?

Sahi, bizi kim koruyacaktı?

Jimin onlara şaşkınca bakarken kıkırdayarak önümden geçti ve montunu giyen Taehyung da başını öne eğerek tatlı bir tınıda kıkırdadı. Peşlerinden elimle ağzımı kapatarak komik şokla bakmaya devam ettim. Öyle ki, Hoseok bizi arabayla almaya geldiğinde anca toparlandım.

Apt Seoul, çoğunlukla çevre üniversitelerdeki öğrencilerin sıklıkla geldiği bir kulüptü. Daha önce birkaç kere gelmiştim ve işin aslı gürültülü ortamların adamı değildim. Seoul Shakers gibi arka fonda rock müzik çalan ufak barlarda takılmaktan hoşlanırdım ama burada olmamın sebebi Taehyung'u bağlayan duygularından sıyrılarak biraz kafa dağıtmasına yardımcı olmaktı.

Hem de koruyup kollamak.

Koruma ve kollama hissi de vardı tabii, alfama bu konuda engel olamazdım. Nihayetinde bu içgüdüsel bir hareketti. Onca insanın arasında her şey olabilirdi, değil mi?

Kalabalık insanlar ve parlak ışıklar arasında onlardan daha ışıl ışıl olarak etrafa yabancı bakışlar atan Taehyung'u yönlendirmek için bileğinden hafifçe kavrayarak yukarı çıkan merdivenlere ilerlettim. Bu sırada istemsizce bileğimdeki elinden hızlanmış nabzını duymuş ve gülümsemiştim. Uzun zaman sonra kabuğundan çıktığı için fazlasıyla olan heyecanına garip bir şekilde ortak olmuştum.

Asma katta aşağıdaki kalabalığı görebileceğimiz taraftaki bir yere oturduğumuzda hızlıca bir göz gezdirdim. Bakıldığında konum olarak çok iyiydi, Taehyung ve Jimin'in aşağıda olduğu anlarda burada oturarak da onları göz önünde tutabilirdik.

Taehyung ellerini korkuluklara dayayıp aşağıya gülümseyerek bakınırken garsonlardan birinin gelmesiyle döndüğünde biraz kararsızdı ama hafif bir içki söylemekte gecikmedi. Gecenin sonunda ne olacağını kestiremediğim için hislerime güvenip bir bira istedim. Kolay sarhoş olmazdım ama yine de temkinli olmakta fayda vardı.

İçkiler gelene kadar ettiğimiz sohbete kadar keyfim oldukça yerindeydi ancak Jimin, yanımda oturan Taehyung'un elinden tutarak aşağıya dans etmek için kaldırdığında yerimde kıpırdanmadan edememiştim. Sadece... Bilmiyorum, alfam huzursuzdu, etraf çok kalabalıktı ve insanlar birbiriyle fazla temas halindeydi ve benim Hoseok'la oturmak dışında yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Ki Hoseok da içime su serpmemişti çünkü arkalarından giderken sıkıntıyla bir nefes bıkarak "Bugün hiç iyi şeyler olmayacak..." demişti.

"Neden öyle dedin?" diye sordum çoktan gözden kaybolmuş iki omeganın gittiği yerden gözlerimi Hoseok'a çevirirken.

"Kafamın şurasını görüyor musun? Jimin bir tane alfayı ayarttı diye geceyi nezaret ve hastanede geçirdim. Şimdi iki taneler..."

"Başa çıkarız bence." Derken kendime olan inancım Hoseok'un alayla birasını yudumlayarak güldüğünde sıfıra indi.

"Gerilme bu kadar, Taehyung çok içmediği sürece problem olmaz. Uzun zamandır da içmiyor bugün de içeceğini sanmıyorum."

"Çok içince en fazla ne olabilir ki?"

Bu sefer birası ağzındayken dudaklarının köşelerinden akıtacak kadar ani bir şekilde güldü ve onları temizlemek için elinin tersini kullandı. Ardından ise masanın üzerinden bana doğru eğilerek "Ne sen o haliyle karşılaşmak istersin ne de ben. Sadece tanrıya dua et, iki birada sınırlı kalsın." Dedi.

İçimden, hassiktir dedim ve aşağıya baktım. Kalabalık arasında onu bulmam uzun sürmedi, Jimin'le el ele tutuşarak yakın bir şekilde dans ediyorlardı. Etraflarından birçoğu da onları fark etmiş, yaklaşarak eşlik etme yarışına girmişlerdi. Omegalar değil ama alfalara takılmıştım, özellikle karanlık olmasına rağmen keskin bakışlarla Taehyung'u göz hapsine alan sarışın uzun saçlı olanı.

Pekala... Öncelikle sakin olmalıydım.

Sakin olmam için bana tek bir mantıklı sebep göster.

Taehyung'a bir baksana, onu ilk kez böyle uzun süre gülerken görüyorum.

Biramdan bir yudum aldım ve beyaz gömleğimin kolunu biraz daha kıvırarak derince nefeslendim. Alfam deli gibi hırıldayarak dolanıyordu ama yukarıdan onu izlemeye devam ederken bahsettiğim şeyi anlamış olmalı ki sessizleşerek köşesine çekilmişti. Ben de bir nebze rahatlamış Hoseok'la sohbet etmeye devam etmiştim.

Onunla ettiğim sohbetle, bizim çocuklar arasında pek fark yoktu ama fark ettiğim bir şey vardı. Ona bir şeyler anlatırken Yoongi ile olan kısımlara sanki daha ilgili yaklaşıyor ve hakkında bilgi toplamak istiyor gibiydi. Sonra aklıma ben kızgınlıkta acılar içinde kıvranırken Taehyung'un Yoongi'nin numarasını istediği gün geldi ve parçaları yavaş yavaş birleştirip az buçuk anladım. Hoseok Yoongi'ye yürüyebileceği bir açık arıyordu. Yoongi'den ise böyle bir işaret almamıştım, omegalarla pek anlaşamayan bir kurdu vardı, aşk konusunda da hep çok sessiz ilerlerdi ve biraz da ketumdu. Ancak birlikte olduğu türler hep alfa ağırlıklı olduğu için Hoseok'un fazlasıyla şansı vardı.

Uzun zamandır ettiğimiz sohbetin arasında aşağıda dans eden omegalara bakmayı da ihmal etmiyorduk. Temkinliydik ama içtikleri alkolü takip etmek fazlasıyla zordu üstelik alkol eşiğini fazlasıyla geçtiğini ettikleri danstan anlamak mümkündü. Fazla samimilerdi ve bu durum canımı fazlasıyla sıkıyordu. Ellerimle koltuğu sıkmaktan parmaklarım ağrımıştı, her an bir şey olacak diye beklemedeydim.

Bu gerçekten benim normal zamanda yapacağım bir şey değildi ama şimdi durup, işler farklı ilerlerse Taehyung'un ertesi gün ne düşüneceğini düşünüyordum. Her ne kadar kabuğundan çıkmak için farkındalıklarıyla mücadele etse de hızlı ilerlemek istemesi ve sonucunda pişman olup en başa dönmesi en son isteyeceğim şeydi. İçgüdüsel olarak onu yaşadığı bu kötü tecrübeden korumak istemem normal değil miydi ki?

Dikkatimi masaya gelen garson dağıtınca oturduğum yerde doğrulup önüme bıraktığı şişeyi gösterdim "Ben sipariş vermedim." dedim ama garson çocuk kulağıma doğru eğilerek eliyle arka tarafını gösterdi "Şuradaki kısa saçlı omega gönderdi."

Çapraz masaya baktığımda omega kızla göz göze geldim. Jilet gibi küt kesim saçları vardı, bakışları yumuşaktı ve hoş bir görünüşü vardı. Gülümseyerek içtiği bardağını hava kaldırınca başımla karşılık verdim ama masadan şişeyi alıp garsona şişeyi geri verdim ve "Omegaya onunla ilgilenmediğimi ilet lütfen." diyerek kendi içkimden yudumladım.

"Keyfine baksaydın, ben onları gözlerdim sorun yok."

Hoseok rahat davranmam için beni ayağıyla dürtse de başımı olumsuzca salladım "Tek gecelik arayışında değilim. Alfam omegalarla pek geçinemiyor."

Bakışlarından cevabımın onu tatmin ettiğini anlamıştım. Bir şey söylemedi, sadece başını sallayarak onayladı ve sonra omegalara bakmak için başını çevirerek kaşlarını çattı. Zaten o anda da algılarım hemen açılmış, doğrularak ayağa kalktığım gibi korkuluklara eğilmiştim. Taehyung, onunla dans eden alfalardan biri ve garson çocukla üçlü şekilde bir tartışma halindelerdi ve Jimin sendeleyerek onları dinlemeye çalışıyordu. Onca insanın içinde kontrolsüzce feromonları yükselen Taehyung'un sarhoş ve öfkeli hali çevresindeki insanların birer birer onlardan kaçınmalarını sağlamıştı.

"Eyvah," dedi Hoseok ve ayağa kalkmadan devam etti "Bir şeyler olmadan gidelim."

Büyük bir aceleyle merdivenleri inerek kavganın olduğu yere vardığımızda Taehyung'un öfkeli bir şekilde terli saçlarını geriye atarak kınayıcı cıkcıklamasını duydum ve ardından da azarlayan sesini "Sen var ya yalancısın. Gördüm diyorum, bardağa bir şey koydun."

"Sen kafayı kırmışsın, hiçbir sikim koymadım bardağa."

"Bu ne o zaman sikik, kim koydu bunu?" Taehyung, elini bardağın içine sokup içinden bir zeytin parçasını çıkarttı ve öfkeyle alfanın suratına fırlattı. Sanırım zeytinin, alkolün etkisiyle alfa tarafından konulmuş yabancı bir madde sanıyordu "Hepiniz aynı boksunuz işte, sikik it sürüleri sizi!"

"Seni var ya-"

Son bir adım kala Taehyung elindeki içkinin hepsini öfkeyle adamın suratına boşalttı ve aklımın ve hayalimin bunu çevirerek dilime yansıyamayacağı sağlam bir küfür etti. Alfa tam anlamıyla sırılsıklam bir şekilde Taehyung'un üzerine yürümeye başlamıştı, hatta tam tutuyordu ki tam zamanında vararak alfanın eline elimin tersiyle çarpıp, omeganın da bileğinden kavradığım gibi arkama aldım. Diğer elimle de alfanın göğsünden ittirip tıpkı onun gibi göğsümü gere gere diklendim "Yavaş ol, elini çek."

Kendinden düşük bir ırkla kavga ettiği için feromonlarıyla onu baskılaması kolaydı ama aniden karşısında denk birilerini görünce işler değişirdi. Hoseok da geldiğinde daha da değişmişti çünkü ben onu ittirince Hoseok da omzunu sıkıca kavramıştı.

"Ne oluyor amına koyayım, bırak! Sikmeyeyim şimdi sizi de!"

Alfanın yükselişi ve feromonlarını sürekli Taehyung'u baskılamak ister gibi arttırışı beni öyle bir germişti ki ben de duramadım, kendiminkileri kullandım. İki alfanın feromonlarını kullanması açıkça bir savaş ilanıydı aslında ve insanların içinde bunu yapmak da pek doğru değildi ama yaptığı hareketler yüzünden kendime engel olamamıştım.

Alfa bana küçümseyici bir bakış atarak arkamdaki hala daha bir şeyler mırıldanan Taehyung'a doğru ima dolu iğrenç bir tonda konuştu "Ne o, yeni mi aklına geldi omegana sahip çıkmak? Senin gibi geniş bir orospu çocuğu-"

Ben daha tepki vermeye fırsat bile bulamadan kulağımın arkasından "Onunla düzgün konuş senin ağzını sikerim!" diye bir ses geldi ve ben dönmeye kalmadan Taehyung'u alfaya doğru zıplarken gördüm. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki ne ben ne de Hoseok anlayamamıştık. Göz açıp kapama süresi kadardı alfaya kafa atışı. Onu belinden yakaladığımda her şey için çok geçti ve hala bir kere daha kafa atmak için çırpınıyordu.

Alfa sendeleyerek geri gittiğinde en az bizim kadar şaşkındı ve kaşından süzülen kana dokunduğunda algılamakta zorlanmıştı. Ancak üzerindeki o şok etkisi giderek pasif bir omegadan kafa yemenin gururunu üstlenip adeta öfkeyle kükremişti "Seni küçük orospu, seni öyle bir sikeceğim ki ayağa kalkamayacaksın!"

Sonra bir ses daha yükseldi ve başından beri sessizce yalpalayan Jimin çığlık atarak "Sen kimi sikiyorsun piç, o benim altı yıllık arkadaşım!" diyerek kimsenin beklemediği bir hamleyle alfanın üzerine atlayarak tırnaklarını yüzüne geçirdi. Ortalığın bir anda böyle karışacağını asla düşünmemiştim, her şey filmlerdeki gibi oldu, küçük bir kavga olarak başladı, çevredeki insanlara sıçradı ve büyüyerek bütün mekana yayıldı. Hoseok Jimin'i sürükledi ben de kavgalara dahil olmak isteyen Taehyung'u daha fazla tutamayacağımı anlayınca tek seferde omzuma atıp mekandan çaktırmadan sıvıştık. Hatta neredeyse koştuk diyebilirdim çünkü Apt Seoul'dan çıktıktan iki sokak sonra durup nefeslenmiştik.

Kaosun ortasından Taehyung'un kafası hariç sıfır zararla çıktığımız için memnundum ama hala daha tüm bunları kavrayamayacak kadar da şaşkındım çünkü yani... Evet, kalabalık ve kaos dolu bir ailede büyümüştüm dolayısıyla kaos anlarına da o anları yönetmeye de fazlasıyla alışkındım. Ancak Taehyung ve Jimin tahmin edilemezdi, bambaşka bir mevzulardı.Hoşuma da gitmedi değildi bana laf atan alfaya saldırması ama şu an gerçekten yeri değildi, olaylar fazla saldırgan ilerliyordu.

Elimi dağılmış saçlarımın arasında geçirerek kaldırımda sanki biraz önce içlerinden bambaşka biri çıkmamış gibi birbirlerine yaslanmış oturan omegalara kaşlarımı kaldırdım. Sonra da ağzımdan alay dolu bir gülüş çıkartıp başını geriye atarak gülmeye başlayan Hoseok'a döndüm "Ne güzel ya şunlara bak, masum masum oturuyorlar."

"Şimdi neden bahsettiğimi anladın mı?"

"Yahh! Çok konuşuyorsun, sus artık."

Taehyung ayağındaki botuyla baldırıma hızlıca geçirdi ve boşluğa basmışım gibi tökezlememe sebep oldu. Ardından ise dengesini sağlayamayarak kaldırıma devrildi. Başını yere vurmasın diye davrandım ama pek oralı olmadan büzüşüp küçücük olana kadar kendini içeri çekerek gözlerini kapadı.

"Bu saatte taksi bulamayabiliriz, ana caddeden bakalım, hadi."

Bu konuda Hoseok daha tecrübeli olduğu için onu onu onaylayıp Taehyung'u kaldırmak için çöktüm ve hafifçe omzundan sarsarak adını seslendim. Fakat oralı bile olmadı, kaşlarını çatarak mırıldandığı gibi elimi ittirdi. Bu sefer ben de elimi başının altına sokup destek vererek kaldırmaya çalıştım ama beklemediğim bir şekilde elleri bileğime sarılıp gevşekçe tuttu.

Elleri sıcacıktı ve başının altından çekiştirerek yanağına yaslamış, burnunu da bilek içime sürterek hafifçe gülümsemişti. Ne yapmam gerektiğini bilemediğim için ağzım açık bir vaziyette öylece kaldım. Ve muhtemelen arkamızdan bir ses gelmese sonsuza kadar bu şekilde kalabilirdim.

"Pisst... Güzel alfacıklar..."

Jimin'i kucağına almayı başarmış Hoseok'a bakarak isteme istemeye Taehyung'dan uzaklaştım ve bize laf atan biri kadın diğeri erkek omagaya döndüm. İkisinin de kıyafetleri fazlasıyla açıktı ve baskın feromonlarıyla çağrı yapıyorlardı.

Kadın Hoseok'u süzürek sivri tırnağını dişlerinin arasına aldı ve erkek olanın cümlesinin devamını buğulu bir sesle getirdi "Şu iki sarhoşu bırakın da, geceye ayıklarla devam edin."

Erkek olan alfa ise beni baştan aşağı süzerek göz kırptı ve elini yumruk yaparak ağzını yaklaştırıp dilini de iki kere yanağına vurarak istediği şeyi belli etti.

"Yolunuza bakın." Hoseok onlarla ilgilenmeden Jimin'in kucağından pozisyonunu değiştirdiğinde erkek olan zaten benim tarafıma yakınken birden elinin tersiyle elime dokunup dirseğime doğru sürümüştü. İrkilerek hemen "Bana dokunma." dedim ve bir adım geri kaçındım ama omega da benimle bir adım atarak cilveyle kıkırdadı. Sonra da dudaklarını yalayarak konuştu "Eğer pasif omegalardan hoşlanıyorsan, pasif olurum. Beni bağlamana ve ağlatana kadar mahvetmene izin veririm. Şu arkadakinden daha çok eğleniriz, emin ol."

"Ben şimdi seni ağlatana kadar döveceğim asıl eğlenceyi o zaman göreceksin." diye sağımdan yükselen sesle erkek omega bir anda acıyla önümde sendeledi ve sağa doğru çığlık atarak savruldu.

"Hay sikeceğim, Taehyung, bırak çocuğu!" Hoseok da olaya girince saniyeler içinde yeniden kaplan kesilen Taehyung'un öfkesini dindirmeye çalıştık ama deli gücü vardı resmen. Omegayla saç saça girişmişti, fazlasıyla da hırpalıyordu ve bundan birkaç tokat nasiıbimizi de Hoseok'la almıştık.

Taehyung omeganın tuttuğu saçlarından beline kadar indirip sırtına patlatırken elinden tutup bırakması için giriştiğimde bu kez de Hoseok'un kucağında yere atlayan Jimin diğer kıza yerden aldığı taşı atarak uzaklaştırmakta karar kılmıştı. Öylece durduğumuz yerde yeni bir kaosa sürüklenmiştik.

"Dur artık, dur." diye yalvararak Taehyung'un yüzünü ellerim arasına almaya, bir yandan da elinin altında çığlık atan omegayı ittirmeye çalışıyordum ama başarılı olduğum söylenemezdi.

"Neden duracakmışım?" eliyle omeganın sırtına bir tokat patlattı "Bu piçe yanında omegası olan bir alfaya bulaşmaması gerektiğini göstereceğim."

Bir kelime, üzerimde nasıl çarpma etkisi yaratabilirdi bilmiyordum ama fena bocalamıştım. Ağzından çıkan kelimelerin sarhoş bilinciyle çıktığını kendime defalarca hatırlatsam da bu engel olabileceğim bir şey değildi. Alfamın gururu okşanmıştı, hemen göğsünü kabartmış ve moda girerek heyecanla bir şeyler yapmam için kuyruk sallamaya başlamıştı.

Alfamı kullanmaktan hoşlanmazdım ama Taehyung söylediği şeyle beni mecbur bırakmıştı bu yüzden daha önce kullanmadığım bir güçle feromonlarımı arttırdım ve elimle ikisini ayırmak için orantısız bir güç uyguladım. Omega bu güçle kaldırıma düştü, Taehyung ise boş kalan eli yüzünden bana öfkeyle dönerek hırladı ama bir omuzundan tutup diğer elimle de çenesini sıkıca kavrayarak gözlerine dik dik bakıp "Sana dur dedim, omega." dediğimde alfamın kısa süreli ortaya çıkmasına izin verdim ve hemen sonra sesimi yumuşatarak devam ettim "Dur ve eve gidelim artık."

Taehyung birkaç kez öfkeyle tutuşumdan kurtulmaya çalışsa da göz göze geldiğimiz andaki hareketleri yavaşça azaldı ve bana bakarak gözlerini kırpıştırdı. Artık daha sakin ve daha uysal olduğunu görmek içimi rahatlatmış, derince bir nefesle yerdeki omegaya dönmemi sağlamıştı. İkisi de yükselen feromonlarımı duydukları anda apar topar çevremizden uzaklaştılar.

"Bence artık bir taksi bulup gidelim yoksa geceyi gerçekten karakolda sonlandıracağız." diyerek Hoseok'a baktım. O da yorgun görünüyordu. Bana umutsuzca başını salladıktan sonra eli kolu rahat durmadan küfür ederek uzaklaşmaya çalışan ve omegara saldırmak için çırpınan Jimin'i sertçe çekiştirip kontrol altına almaya çalıştı. Ben de Taehyung'un omzundaki elimi gevşetip yürümesi için yön verdim ama yalpaladığı için çareyi sarılarak kendime çekmekte buldum. Hoseok da Jimin'i sırtına almış, rahat durması için büyük bir mücadele içine girmişti.

Arabaların geçtiği işlek caddeye geldiğimizde evlerimizin ters yönde olması sebebiyle iki ayrı taksiye bindik. Hoseok Jimin'i ben ise Taehyung'u aldım ama araca bindikten sonra keşke tam tersi olsa diye düşündüm. Çünkü sikeyim, Taehyung'un içindeki öfkeli ve kavgacı kişiliği bir anda değişmişti ve kıkırdayarak cilve yapan birine dönüşmüştü.

İlk başta anlayamadım çünkü kıkırdayarak omzuma düşen başı bana normal geldi. Sonuçta sarhoştu ve git gide düşmeye başlamıştı gücü. Ama bu gün kaos doluydu ve her şey kontrol edemeyeceğim bir şekilde ilerliyordu.

Taehyung, önce bedenini bana doğru döndürdü, sonra kucağıma doğru kayarak ellerini boynuma sarıp yüzünü boynuma kapattı. Tatlı nefesi boynuma değerken burnunu koku bezime sürterek mırıldanıyordu. Bütün bedenim kaskatı kesildi, gözbebeklerimin büyümüştü ve ellerim iki yanımda hareketsiz duruyordu.

"İyi misiniz?"

Taksi şoförü dikiz aynasından bana bakarken sertçe yutkunarak "Sorun yok. Sadece çok sarhoş, biraz hızlı olabilir miyiz?" dedim ve vanilyalı kokusunu içime çekmemek için nefesimi tuttum. Ancak bunu, boynuma sardığı elleri saçlarımın arasında girerek hafifçe çekiştirene kadar başardım. Sonra bütün cigerlerim onunla doldu.

Sakin ol Jungkook, dedim içimden.

Sen bir savaşçısın sakin ol.

Elimle Taehyung'un ensesini kavrayıp boynumdan uzaklaştırmaya çalıştım ama o kucağıma daha çok yerleşerek bana baskı yaptı ve sonunda boynumdan çekilerek başını geriye attı, taksinin içini nahif kahkahasıyla doldurdu.

"Shhh..." diyerek onu susturmaya çalıştım ama taklidimi yaparak shhh diye fısıldadı ve işaret parmağını dudağımın üzerine kapatarak alnını alnıma dayadı. Sarhoş olduğu için ağzında hala yarım yamalak bir gülüş vardı ama ben kendimi öyle çok kasıyordum ki normalde bu aptal haline gülebilirken tek isteğim yanlış bir şey yapmamaktı.

Alnı alnımdayken gözlerimi açık tutmaya çalışarak bana yeniden "Shhh..." diye fısıldadı ve sonra devam ett "Sana bir sır vereceğim ama kimseye söyleme."

Onu başımla onayladım. Taehyung, sarhoş bir gülüşle birkaç kere gözlerini açıp kapattı ardından ise kulağıma doğru eğilerek orada biraz bekledi.

"Feromonlarını çok seviyorum."

Yutkundum ve ellerimi yumruk yaptım. Ben bugün ölmediysem hiçbir gün ölmezdim. Ben var ya, bu iradeyle Kuzey Kore'yle savaşa girsem net kazanırdım. Gerçekten, irade savaşımın en büyük düşmanı Taehyung'du ve ona karşı çıkmak o kadar zordu ki hayatımın hiçbir noktasında bir daha böyle bir şey yaşayacağımı düşünmüyordum. Sadece tanrıya, eve bir an önce varmak için dua ederek kendimi dizginlemeye çalışıyordum.

Şükürler olsun ki bana yakınlığını daha da arttırmaya başladığı anda taksi frene basmıştı ve ben cebimde kalan son paraları verip Taehyung'un ensesinden tuttuğum gibi kendimden uzaklaştırmıştım. Şimdi mesafemiz biraz daha iyiydi ama hala sırnaşık bir kedi gibi bana sırtımdan sarılarak ayakta kalmaya çalışıyordu dış kapının şifresini girerken.

Sadece merdivenlerden çıkarken arkamda ısrarla arkadan sarılmak istemesi yüzünden zorlanmıştım ama sırtıma çıkıp belime sardığı bacaklarımdan tuttuğumda hemen kabullenmesi kolayca çıkabilmemi sağlamıştı.

"Midem bulanıyor."

Elimle arkaya uzanıp kalçasına vurup "Sakın," dedim ve katları daha hızla çıkmaya başladım "Sakın üzerime kusma seni mahvederim."

"Ama çok bulanıyor."

"Bak her şeye tamamım ama üzerime kusarsan seni eve asla almam."

Hızla çıkarken onu fazlasıyla sarstığımı farkındaydım ama üzerime kusarsa gerçekten işler tatsızlaşırdı. Tek dileğim onu tuvalete yetiştirmekti. Yetiştirmiştim de, hem de tam zamanında.

Evin şifresini girip onu sırtımdan indirdiğim anda kolundan tuttuğum gibi tuvalete sürükledim ve klozetin kapağını açarak son anda öğürmeye başlayan Taehyung'un başını deliğe ittirdim.

Başında çömelerek saçlarına bulaşmasın diye uğraşırken bir yandan da ağlaya ağlaya kusan omeganın sırtına hafif hafif vurarak sakinleşmesine yardım etmek için çabalıyordum. Fazlasıyla uzun bir kusmaydı ve iki kere sifonu çekmek zorunda kalmıştım ama en azından biraz daha rahatlamıştı. Ancak ayılamamıştı, artık ne kadar içtiyse ve gözümüzden kaçtıysa bayılıp ayılana kadar da kendine gelemeyecek gibiydi.

Sızlanarak son bir kez öğürdüğünde dikkatlice onu fayansa oturttum ve ben de karşısına geçerek aldığım tuvalet kağıdıyla ağzını silerken sordum "Daha iyi misin?"

Yüzündeki makyaj dağılmıştı ve saçları birbirime karışmıştı. Büktüğü dudakları da halinden memnun olmadığını ve kusmaktan hoşlanmadığını gösteriyordu.

Omuz silkmeye çalışıp "I-ıhh..." diye mırıldandı ve güçsüzce üzerime doğru düşerek göğsüme koydu başını. Bu kez ben de boş bulunup onu sararken buldum kendimi, sanırım dayanma gücümün sonu da böyle oldu.

Neden bilmiyorum, kollarımda sessizce dururken her şey fazlasıyla iyiydi. İyi hissettirmişti, alfam rahattı, omega sakindi ve feromonlarımız birbirine acelesi yok gibi karışarak ortaya güzel bir koku çıkartıyordu.

"Gider miydin?"

Elimle Taehyung'un sırtını sıvazlamaya devam ederken birden yarım yamalak sorduğu soru yüzünden duraksadım ve ona bakmak için başımı eğdim. Onun da bana baygın gözlerle bakıyor olduğunu fark etmemiştim.

"Nereye gider miydim?"

"O omegayla?"

"Hangi omega?"

"O işte, Itaewoon'da bizi bırakmanızı söyleyen omegayla."

Geceyi birlikte sonlardırma teklifi yapan omegadan bahsettiğini anlayınca hafifçe gülerek tıh diye bir ses çıkartarak başımı iki yana salladım.

"Gördüğün gibi gitmedim."

"Ama biz olmasaydık gider miydin?"

"Gitmezdim. O tarz omegalarla ilgilenmiyorum."

Taehyung'un dudakları mutsuz bir yüz gibi aşağıya kıvrılarak düştüğünde kucağımdaki elimin bileğini tutup başını göğsüme biraz daha yerleştirerek gözlerinmi dudaklarıma indirdi ama odağını pek sağlayamıyordu, hala ayılamamıştı.

"Bir şey denemek istiyorum." ne yaptığını anlamamıştım ama bakışlarındaki parlaklık beni biraz şüphelendirmeye başlamıştı ki "Nabzın çok hızlı atıyor." dedi.

"Ne?"

Bileğimdeki elini nabzımı ölçmek için kullanacağını sarhoş kafasıyla nasıl akıl etmişti aklıma da mantığıma sığdıramıyordum bunu ama asıl konu bu da değildi. Doğrularak kucağıma doğru oturmaya ve dudaklarını büzerek benimkilere doğru davranmıştı, bunu yapmadan önce de "Öp beni, bir şeyi anlamam gerek."

"Ne?!" dedim telaşla ve yüzünü var gücümle ittirip onu üzerimden atmaya çalıştım "Saçmalama, ne öpmesi öyle bir şey yok."

"Var, öpüşeceğiz."

"Taehyung, kendine gel."

Hala üzerime doğru çıkmaya ve ellerimi ittirmeye çalışıyordu ve ben de onu sürekli savuşturuyordum.

"Öpüşeceğiz dedim. Ufacık ya, mini minnacık, şu kadarcık ya bir şey deneyeceğim."

"Olmaz dedim."

Bulunduğum dar alandan bir kaçış yolu bulup Taehyung'un yanından sıyrılmak için mükemmel bir plan yaptım ama işler pek yolunda gitmedi. Çünkü Taehyung'un, ben tam doğrulacakken beni gafil avlaması plan dışıydı, zaten bugün yolunda giden tek şey, bizi eve zamanında getiren taksiydi.

Üzerime atlaması elmacık kemiğim çamaşır sepetinin kırık köşesine sürttü ve çenemi fayansa sertçe vurdum. Daha acıyla baş etmeme fırsat tanımadan Taehyung yüzünden yeni bir acıyla yüzleştim. Kolumu ve ayağımı tutup sırtımı bastırarak "Hoop!" diye bağırdı "Yat aşağı yala taşşağı! Hiçbir yere gidemezsin."

"A-a-a-Ah!"

"Öpüşmeye tamam de."

"Hayır-ah! Hayır saçmalama, bırakır mısın lütfen?"

Hiçbir şey söylemedi ve kolumu sırtıma bastırdı. Sikeyim, diye küfür ettim içimden, çok canım yanıyordu. Beni her açıdan kitlemiş, hareket edemez hale getirmişti. Sadece acı vardı ve her nefes alışımda bütün bedenime yayılıyordu. Yine de sırf bir şey deneyecek diye beni öpmesine izin veremezdim, bu sonradan hatırladığında gerçekten utanıp bir şeylerin ters gitmesine sebep olabilirdi ve bunu istemiyorum. Zaten bir kalp kırıklığı vardı ve henüz atlatamamışken ona yeni şeyler yaşatamazdım.

Pratik düşünmem gerekiyordu ve aklıma gelen tek mantıklı şey yüzde yüz şansımın olduğu bir seçenekti. Dişlerimin arasından tıslayarak "Sikeyim bastırma artık. Bir şartım var dinle beni."

"Şart yok."

"Bilek güreşi yapalım beni yenersen istediğin kadar öpersin."

"Yenemem mi sanıyorsun?"

"Kabul et, deneyelim. Söz veriyorum kazanırsan öpeceksin lütfen artık bırak."

Sırtım, kolum ve bacağımdaki acı verici baskı bir anda kayboldu ve Taehyung emekleye emekleye tuvaletin kapısına ulaştı "Kabul." dediği gibi elimden tutup çekiştirmeye başladı.

Yavaşça ayağa kalkıp omzumu hareket ettirerek beni götürürken sızlandım. Küçücük, sarhoş bir omeganın ansızın beni gafil avlayacağını düşünmemiştim. Resmen canıma okumuştu, kolumdaki sızı dümdüz dururken bile varlığını hissettiriyordu.

Beni masanın bir köşesine kendisi de diğer köşesine oturduğunda ellerimizi birleştirdi ve hevesle sıktı. Bu haliyle kendine olan güveni hayranlık vericiydi. Küçümsemiyordum ama, muhtemelen beş saniye falan sürecekti ve hala sarhoş olduğu için ağlayarak mızıkçılık yapacaktı.

Ellerimizin birleşimine bakıp gözlerini benimkilere çevirince dikkatimi dağıtmasın diye elimi sıkarak sakin bir nefes aldım. Sarhoştu ve fiziksel olarak benden güçsüzdü, yani onu yenememek için hiçbir sebebim yoktu.

"Hazırsan sayıyorum." dediğimde gözleri parıldayarak elimi güçlüce sıktı ve dediğim gibi geriye saydım "Üç, iki, bir."

Eli masaya çok kolay yaklaştı ama aşağı yukarı kırk beş derecelik bir açıda bana direnç göstermeye başladı. Gülümseyerek, eğlencesine yeniliyormuş gibi yapıp yeniden elini masaya yaklaştırdığımda kaşlarını çatarak gözlerime dik dik baktı. Sinirli görünür sanıyordum ama kaybedip öpemeyeceği gerçeğiyle yüzleşmesinin onda üzüntü yaratacağını düşünmemiştim. Kızarmış yanakları, solgun teni ve akmış makyajıyla fazla masum gelmişti gözüme, biraz da çaresiz. O an içimde bir şeyler paramparça oldu, daha doğrusu göğsüme doğru bir acı hissiyle sarsıldım ve fena bir şekilde bocaladım. Taehyung bunu fırsat bildi ve elim bir anda masaya yaklaştı, kartlar tersine döndü.

Kaybedemezdim. Hayır.

Telaşım ve kazanacak olmasının verdiği endişe ile içimde bir güç patlaması oluştu. Kaybeden olan tarafken elime dolan ve feromonlarıma yansıyan güç ile Taehyung'un beni öpmesini engellemek için elimi eline bastırdım ve... Çok kısa sürede oldu her şey. Taehyung elimin gücüyle sağa doğru yalpaladığı anda dirseğinden de bir ses yükseldi.

Tak.

Ve peşi sıra Taehyung'un inlemesi.

"Ah! Kolum!"

İki elimle ağzımı kapatıp yere doğru çökmüş ve artık biçimsizleşmiş kolunu tutan Taehyung'a şok dolu bir ifadeyle baktım.

Hassiktir, kolu... Kolunu kırmıştım.

Kesinlikle böyle bir şey amaçlamamıştım ama kazanacak olmasının verdiği içimdeki güç patlamasına da engel olamamıştım. Yerde kolunu tutarak gözyaşları içindeki adama ne yapacağımı bilemez bir şekilde bakarken telaşla eğilerek koluna davrandım ama sonra geri çekildim. Gerçekten ne yapmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu, hayatımın hiçbir noktasında böyle bir şey yapabileceğimi de düşünmüyordum ama Taehyung gerçekten kolu kırık bir şekilde yerde yatıyordu.

"Kolum acıyor..."

Pekala, sakin olmalı ve önceliklerimi sıralamalıydım. Buzdolabının üzerindeki taksi numarasını hızlıca tuşlayıp acil bir şekilde adresi verdim ve acı içerisinde yerde kıvranan Taehyung'un yanına çökerek kaldırmaya çalıştım. Ancak yanağımın sağına doğru ince ve uzun parmaklarının sızlatan sertliği çarpmış, nevrimi döndürecek kadar ağır olduğu için neye uğradığımı şaşırdım sarsılmıştım.

"Bırak beni!"

Bir kez daha tokat atmaya yeltendiğinde elini tutup hareket etmesini engellemeye çalıştım ama sızlanıp durarak debelenmeye devam etti. Asla rahat durmuyor, üzerine seri halde tehditler savuruyordu.

"Sana adam yaralama suçundan dava açacağım. Benim ağabeyim avukat tamam mı süründüreceğim seni! Canım çok yanıyor!"

"Artık hareket etmeyi kes, daha çok canın yanacak."

"Yanıyor zaten!"

Canı yanıyor...

Görmüyorum mu sanıyorsun?!

Bir şey yap o zaman.

Feromonlarımı kullanmak istemiyordum, zaten bugün sokaktayken kullanmıştım ve kedi gibi oluşuna şahit olmuştum. Bu bana doğru gelmiyordu, isteği dışında kontrol edilmek gibi bir şeydi ve bana göre etik değildi. Ancak başka seçeneğim de yok gibi görünüyordu, daha fazla hareket ederse koluna zarar verirdi. En azından acısını hafifletmek için yapmam gerekiyordu.

Feromonları yavaş yavaş arttırıp doğruca Taehyung'un üzerine yönlendirip omzundan tuttum ve bana dönmesini sağladım. İlk başta küfür ederek beni itmeye çalıştı ama bakışları burnuna dolan feromonlarımla yumuşayarak git gide hareketlerini de sakinleştirdi. Artık gereksiz öfkesi ve savruk hareketleri yerine sadece iç çekerek çekingence ağlaması kalmıştı.

Nefeslendim ve yüzüne düşen dağılmış saçlarını geriye itmek için elimi uzattım. Biraz irkilerek elime baktı ama elin sahibini, beni, bulunca biraz rahatladı ve bana izin verdi. Yüzünü güzelce açtım ve beyaz gömleğimin kolunun makyaj izi olmasını umursamadan gözlerinin altındaki yaşları temizledim.

Sakin bir ses tonuyla "Kucağıma alacağım seni, tamam mı, kolunu sıkıca tut." diyerek kafa sallamadısını bekleyip onu dikkatlice kucakladım ve kendime sıkıca bastırdım. Fazlasıyla dkkatliydim ve feromonlarımla acısını bir nebze dindirmeye çalışıyordum ama yine de fazlasıyla hassastı, taksiye bindiğimizde sarsılan araba yüzünden canı yanmış olmalıydı, kucağımda dizlerini kendine çekerek başını iyice göğsüme yaslamış ve hıçkırarak bir tepki göstermişti buna

"Acıyor."

"Biliyorum," dedim ona doğru sardığım elimle destek olmak için hafifçe okşayarak. Sonra da başının tepesinden belli belirsiz öperek devam ettim "Özür dilerim, benim hatamdı."

"Teşekkür ederim."

Uysallaşması ve sakinleşmesi feromonlarım yüzündendi ama bu fikirlerini ve düşüncelerini değişmezdi. Beni şaşırtmıştı haliyle, sormadan duramadım "Neden canını acıttığım için teşekkür ediyorsun?"

"Özür dilemeye değer gördüğün için."

Kaşlarımı çatıp nefesimi tuttum. Söylediği şeyin içinde hissettiği binlerce üzüntü ve acı olduğunu biliyordum. Benim bile kalbim tuzla buz olacak kadar acımıştı, kimbilir o ne kadar acı çekiyordu da bunu dile getirme şekli teşekkür ederek olmuştu. Fakat benim bu teşekkürün üzerine söyleyebileceğim hiçbir şey yoktu, sadece feromonlarımı biraz arttırıp onu kendime bastırarak karşılık verebilirdim. En azından bir nebze de olsa şu an iyi hissetmesi için yapabileceğim tek şey buydu.

Hastaneye vardığımızda Taehyung biraz daha iyiydi ama hala ayılamamıştı, canı da bir o kadar yanıyordu. Yasal olarak vasisi görünmediğim için beni müdahale odasına almadılar ama hemşireler gerekli bilgilendirmeleri yaptılar. Röntgeni çekildi, söylediklerine göre parçalı bir kırık yoktu, bu iyiydi ve kırık çok kötü durumda olmadığını için dört ya da beş haftalık alçı süreci geçirecekti. Ağrıları için yazdıkları ilaçları alçısı yapılırken vakit kaybetmemek için gidip eczaneden alarak geri geldim.

Bir saat kadar sürmüştü bütün işlemlerimizi bitirmek. Taehyung'u sarhoşluğun ve acının ona kattığı güçsüzlükle teslim aldığımda ayakkabıları olmadığı için acilden kucağımda çıkarttım ve bulduğum ilk taksiye atlayarak eve götürdüm. Yol boyu uykulu bir şekilde alçılı koluyla göğsümde gözleri açık dinlendi. Artık her şey daha sakindi ve feromonları da daha düzenli.

Saat gece üç buçukta eve girdiğimizde onu doğruca tuvalete götürüp klozetin üzerine oturttum ve bir pamuğa temizleme suyundan dökerek yüzündeki makyajı olabildiğince nazik bir şekilde temizlemeye çalıştım. O kadar tatlıydı ki, yüzümdeki hafif sırıtmaya engel olamıyordum ve arada saçlarının tepesini okşayarak az kaldığını, dişlerini fırçaladıktan sonra uyuyabileceğini fısıldıyordum.

Beni güzelce dinleyerek zorluk çıkartmadan dişlerini de fırçalamama izin verdiğinde onu yeniden kucaklayıp odaya götürdüm. Çift kişilik yatağa dikkatle oturttum, güvenliğinden emin olarak yatağının üzerindeki pijamalarına uzandım. Ulaşılabilir olması işimi kolaylaştırdı ve ışığı kapatarak daha rahat bir alan sağladım ona.

Karanlıkta alçıyı görememek elbette beni zorlamıştı ama onu rahat ettirmek ve güvenini sarsmamak istiyordum. Bu yüzden ışığın kapalı olması dert değildi, zaten suskun olsa bile bana yardım etmek için komutlarımı dinliyordu.

İlk önce üzerindeki kol kısmı alçı yaptıkları için kesilmiş kazağını çıkarttım, ve pijamasını giydirdim. Sonra altındaki pantolonun düğme ve fermuarını açarak Taehyung'a "Şimdi birlikte ayağa kalkacağız. Elinle düşmemek için benden destek alacaksın tamam mı?"

"Hı-hm, tamam." dedi sessizce ve sağlam olan elini yavaşça boynuma sardı. Geriye doğru sayıp ayağa kalktım, pantolonunu çıkartıp pijama altını giydirirken ona çok fazla dokunmamaya çalıştım. Tamamen giyindiğinde ise rahatça nefeslenerek hala sıkıca bana tutunan Taehyung'un belini nazikçe patpatladım "Şimdi uyuyabilirsin. Hadi, yatıralım seni."

Geniş bir alana ihtiyaç duyacağını düşündüğüm için planım onu çift kişilik yatağa yatırıp kendim de tek kişiliğe geçecektim ama Taehyung buna izin vermedi. Onu yatırdığımda elimle saçını yüzünden ittirip geri çekilmek için doğruldum ama tişörtümün ucunu sıkıca kavradığı için uzaklaşamadım. Elinden tutup tişörtümü bırakması için çabaladığımda izin vermedi, aksine beni kendine doğru daha çok çekerek uzaklaşmama engel oldu, feromonları da bunu yapmasıyla artmaya başladı.

Yanında kalmanı istiyor.

Gerçekten istediği bu muydu ki, diye düşünürken çoktan düzenli nefesler almaya başlamış omeganın dudaklarındaki gülümsemeyi içeri giren gece ışığında belli belirsiz görerek parmaklarımı dokunmak için götürdüm. Tüy kadar hafif bir şekilde dudak köşelerinin kıvrımlarını takip ederek yüzünün ezberlediğim kısımlarının üzerindenden yavaşça geçtim. Oradan elmacık kemiklerinin üstünde doğru sürüdüm parmaklarımı ve en son, gözlerinin altında narince bir dokunuşla durdum.

O gözlerden kaç kere yaş döküldüğünü, kaç kere kalbinin kırılıp canını yaktığını, kaç kere düştüğünü ve elinden tutan kimsenin olup olmadığını bilmiyordum. Ancak şimdi, biliyordum... O yaşların şimdi ve sonrasında da kimin temizleyeceğini, kimin kalp kırıklıklarını toplayacağını, kimin düşmesine izin vermeyeceğini...

Saçlarını ittirip elimle yanağıyla boynunu arasından dikkatle tutarak üzerine eğildiğimde elmacık kemiğinin üzerine tüy kadar hafif öpücük kondurdum ve geri çekilerek fısıldadım.

"Bir gün seninle tekrar karşılaşacağımızı biliyordum."

Taehyung'un kahve gözlerinin karanlıkta parlayan kehribara dönüşmesini beklemiyordum. Bana doğru pür dikkat bakan omegasının ne hissettiğini anlamak zordu. Çok mu erkendi, çok mu acele etmiştim ya da vereceği tepki olumsuz mu olacaktı emin değildim.

Omegası, beni uzun süre izledi ve dudaklarına kalbimi hızlandıran bir gülümseme koyarak boynuyla çenesi arasında soluklanan elimin bileğine elini sardı. Tek bir dakikasını bile kaçırmamak için gözümü bile kırpmadan tuttuğu elimi almasını ve avuç içime öpen dudaklarını izledim. Bu alfam için bir işaret olmuş, karşılığında feromonlarımın onun vanilyalı feromonlarıyla karışmasını sağlayarak kızıl gözlerle kendini göstermişti.

Chapter Text

...

...

"Ne oluyor amına koyayım, dün gece ne oldu?" diye acı dolu bir öfkeyle yatakta doğrulmayı başararak Jungkook'a baktım. Son derece yorgun, son derece bitkin görünüyordu ve fazlasıyla da sakin. Saçları dağılmıştı, elmacık kemiğinin hemen altında ufak bir yara izi vardı. Dün gece her ne olduysa yaşanmamasını diler gibi bir hali vardı ve tam olarak başını aşağı yukarı sallayarak bana söylediği şeyden bu çıkıyordu.

"Dün, ortalığın amına koydun."

"Ne?"

Şaşkın tavrıma karşı gözlerini kapatarak başını arkasındaki duvara yaslayıp yorgunluğunu belli edercesine bir nefes bıraktı. Hemen ardından ise şakaklarını ovuşturarak hafifçe kendinin bile inanamadığı bir cümle kurdu.

"Karakolluk olabileceğimizi düşünmüştüm ama hastanelik olabileceğimiz aklımın ucundan bile geçmemişti."

Sikeyim, hiçbir şey hatırlamıyordum. Hatırlamadıkça da hem sinirleniyor hem de kafayı yiyecek gibi oluyordum çünkü sarhoş halimin altından çıkan berbat karakterimin neler yapabileceğini az çok tahmin edebiliyordum. Jungkook da sanki dün olanları hatırlamış gibi bıyık altından gülünce hızlıca yatakta dizlerim üzerinde kalkarak alçı olmayan elimi omzuna çarptım "Ne gülüp duruyorsun doğru düzgün anlatsana şunu!"

Oflayarak vurduğum yeri sıvazladı ve yüzünü buruşturarak "Ya şöyle vurma işte kaç kere dedim sana elin ağır diye." deyip yakındı.

"Gülüp durma o zaman sen de."

"Ne yapayım, komik görünüyorsun."

"Alçıyı kafana geçirirsem görürsün kim komikmiş."

Yastığı alıp aramıza koyarak kendini korumaya almaya çalışırken bir eliyle de hesap sorar gibi bana uzatmıştı "Sana yazıklar olsun be, seni kavgalardan korudum, omzumda ve sırtımda taşıdım, acillere götürdüm. Bu mu gördüğüm muamele."

Sıraladığı şeyler yüzünden gözlerim kocaman olmuştu ve çığlık atmak ister gibi saçımı çekiştirmiştim "Kafayı kırmama çok az kaldı, çabuk anlat."

Dudak büzerek bana yandan bir bakış atarken eliyle omzunu ovalamaya devam etmişti, bir yandan ondan istediğimi gerçekleştirmek için dudaklarını aralamıştı. Ancak bir şey onu kısa süreli durdurduğu için bir süre bekleyerek başlamıştı ilk cümlesine "Hangisini anlatayım? Ya da hangisinden başlayayım? Apt Seoul'deki kavgadan mı, yolda yürürken bize laf atan omegayı paralamandan mı yoksa acillik oluşumuzdan mı?

Jungkook konuştukça ve bahsettikçe içimden defalarca küfür ettim. İnanmak istemiyordum ama detaylandırmasa bile o kadar mümkündü ki tüm bunlar... Ve ben söylediği şeylerin zerresini hatırlamıyordum.

Sinir krizi geçirmemek için elimi alnıma iki kere vurup "Sikeyim, bir daha içersem ağzıma sıçsınlar." diye sızlandım.

"Özür dilerim ama, içtiğinde böyle oluyorsan sıçsınlar gerçekten."

Haklıydı... Tanrım o kadar haklıydı ki...

"Hiçbir şey hatırlamıyorum," dedim eğdiğim başımı kaldırarak ekşilttiğim suratımla "Kafamın içi o kadar boş ki inanamazsın."

"En son ne hatırlıyorsun?"

Kafamın içini daha ilerisini hatırlamak için çalıştırmaya uğraşsam da asla Jimin'le dans etmenin ilerisine geçememiştim hatta o kısımlar bile bölük pörçüktü. Sanki yarısı yanmış fotoğraf albümünden bir şeyler çıkarmaya çalışıyor gibiydim ama asla başaramıyordum.

Başımı iki yana sallayarak "En son Jimin'le dans ediyordum, sonrası yok."

Gözlerinden ufak bir ışıltı geçerek bana baktığında dudaklarını içe katlayarak bana umutsuz bir vakaymışım gibi bakınca ben de yüzüme onun gibi bir ifade takınıp umutsuzca baktım "Çok mu kötü?"

"Fazlasıyla."

"Ciddi misin?"

"İnanamazsın."

"Ne, ne yaptım?"

Dizlerimin üzerinde kalkmış olduğum yatağa yıkılmış bir şekilde çöküp deniz kızı pozisyonuna geçtiğimde alt dudağımı ısırarak Jungkook'a bakmayı sürdürdüm. Anlatacağı şeyleri sindirmek için psikolojimi stabil tutmaya çalışıyordum çünkü her an çığlık çığlığa ağlayabilirdim yapmış olabileceğim şeyler için.

Jungkook derince bir nefes alarak kollarını göğsünde birleştirdiğinde dudaklarından dökülen her şeyi can kulağıyla dinledim "Aşağıda dans ederken bir anda alfalardan birine bağırmaya başladığını duyduk ve yanınıza indik. İçkime hap attın diye ortalığı ayağa kaldırdın ama hap sandığın şeyin zeytin parçası olduğunu idrak edemeyecek kadar sarhoş olduğun için alfanın kafasından aşağı boşalttın. Alfa da bu sefer sinirlenip üzerine yürüyünce ben girdim araya. Aslında buraya kadar problem yoktu ama..."

"Ama?" diye atlayarak tırnağımın ucunu kaygıyla dişlerimin arasına alıp yüzümü buruşturdum.

"Alfa orada biraz yükselerek konuşup el kol yapınca küfür ederek arka taraftan kafa atmak için zıpladın. Hayatımın şokuydu bu arada, neyse... Seni havadayken belinden yakaladım ama bu sefer de Jimin o benim 6 yıllık arkadaşım diyerek adamın bacağına botuyla tekme çattı. Sonra Hoseok araya girdi falan derken mekandan tüydük."

Demek alnımdaki ağrının sebebi buydu. Tüm bunları yapmış olmamın utancıyla yüzleşmek fazla sinir bozucuydu ve en kötüsü devamının olduğunu biliyorken Jungkook'a bunu sormaktı "Peki ya yolda ne oldu?"

"Itaewon'dan çıkmaya çalışırken iki tane omega sizi bırakıp kendileriyle devam etmemizi istediler. Sen çıldırmış gibi çocuğun saçını yolup tokat yağmuruna tuttun, Jimin de kaldırım taşı atmaya kalktı." cümlesini bitirdikten sonra gözlerinden şeytani bir parıltı geçerek sırttı ve unuttuğu şeyi hatırlamış gibi işaret parmağını havaya kaldırıp utançtan ölüyormuş hissine tutulmamı sağlayan o cümleyle devam etti "Ha bir de... Seni eve götürürken takside kucağıma çıkıp burnunu boynuma gömerek kulağıma bir sır verdin."

Sağlam elimle ağzımı kapatıp gözlerimi de korkuyla açtığımda "Hay sikeyim!" diyerek utançla yakındım. Sıcaklık yanaklarıma kadar ulaşmıştı ve kesinlikle domates gibi kızarmıştım "Ne söyledim?"

Jungkook parmağıyla kendisine yaklaşmam için gel işareti yaptığında elimi ağzımdan çekmeden ona doğru eğildim ve kulağımı uzattım, uzattığım gibi de koku bezlerinden kendime ait vanilyalı feromonların burnuma doluşuyla karşılaştım. Kucağına çıktığım yetmemişti ve kendimi onun koku bezlerine sürterek üzerinde işaret de bırakmıştım. Gerçekten, utanç duymak fazla hafif kalırdı, içki içen ağzımı da midemi de kopartıp atmak istiyordum.

Dudaklarından çıkacak olan daha da utanç duyacağım cümleyi üzerinden soluduğum feromonlarımla beklerken Jungkook'un nefesi ve fısıltısı kulağıma doğru içi titretecek sıcaklıkta çarptı "Shh... Sana bir sır vereceğim ama kimseye söyleme, feromonlarını çok seviyorum."

"Yalan söylüyorsun!" onu omzundan hızlıca ittirip kendim de alçılı kolumla ne kadar uzaklaşabiliyorsam o kadar uzaklaşarak elimi aramıza siper ettim "Böyle bir şey söylemiş olamam."

Ama yalan değil. Feromonlarını seviyorsun.

Sus, dedim omegama içimden. Çünkü şu an hiç sırası değildi ancak Jungkook'un bulduğu her açıktan bana yüzündeki eğlendiğini belli eder sırıtışı için tam da sırasıydı. Ondan beklediğim gibi dudaklarının köşelerini kıvırmış yanağındaki ufak gamzeyi gözler önüne sererek omuz silkmişti "İnanmamak sana kalmış."

"Ölmek istiyorum." dedim ve kendimi geriye atarak yorganla yüzümü kapadım. Jungkook ise asla durmadı, sesinden bile anlaşılabilecek en çapkın tonla konuşmaya devam etti "Üzülerek söylediğin flört yeteneklerini kaybetmemişsin yani, endişelenmene gerek yok. Etkilendim omega."

Omega diye seslendiğindeki tonlaması bir anda içimde, çok derin bir yerde bir kıpırdanma hissi oluşturdu. Çok tanıdıktı ve ona bakmaya ihtiyacım varmış gibi omegamın kulaklarını havaya dikmişti. Bana daha önce de böyle seslenmişti ama şimdi... Şimdi resmen bütün ruhumu titretmiş sıcacık etmişti.

Uzun zamandır yabancısı olduğum bu hisler yüzünden ödüm koparak deli bir adam gibi yatakta komik bir çığlıkla çırpındım "Sus, sus bana sakın bir daha omega deme. Gerçekten tam şu anda ölmek istiyorum."

Bu olanları aklım almıyordu, bir daha asla ama asla içki içmeyecektim, kendimi bir manastıra kapatacak ve pirinç lkapası yiyerek tanrıya utançlarımı unutmak için yalvaracaktım. Çünkü bu bir değil iki değildi, hayatımdan bir gece eksilmişti ve ben hiçbir şey hatyırlamıyordum. Korkunçtu.

Mücadele içerisinde çırpındıkça keyif alan Jungkook'un odayı dolduran eğlendiği kahkahasıyla yataktan kalktığını ve gittiğini fark edince hızlıca kalktım. Ayaklarım parkelere vura vura peşinden koşturarak dolabın üstünden granül kahveyi alışını izlerken devam etmesi için de dürtükledim "Sonra ne oldu?"

Kahveyi bardağa koydu, bir dal da sigara alıp kulağının arkasına iliştirei ve kettleın da düğmesine bastarak "Sonra eve geldik, bana saldırdın." deyip işaret parmağıyla çenesindeki morluğa iki kere vurdu "Senin eserin."

"Peki ya bu?" gözlerim gösterdiği yerden elmacık kemiğinin üzerinde muhtemelen iz kalacak olan kırmızı çizgiye çıktı ve kendime engel olamadan uzanıp hafifçe altını okşadım "Bu nasıl oldu?"

Dokunuşumla elimin altında gerilen sıcak teni ve alaycı gülüşü donup kaldığında yutkunmuş, dudaklarını aralamıştı. Bakışları yoğundu ve bana baktığı her geçen dakika feromonlarını soluyarak ondan kopmakta zorlanıyordum. Gözlerinde anlamını ve derinliğini yakalayamadığım birçok şey vardı, daha öncesinde de ona bakarken hissettiğim şeyler olmuştu ama artık duygu geçişlerini daha kolay fark ediyor olmam biraz şaşırmama neden olmuştu.

Kettleın kaynadığını belli eden bir sesle hala yüzünde olan elimi hızlıca yakalayıp dudaklarına gergin bir gülüş kondurduğunda kahvesine döndü ve geç de olsa sorumu yanıtladı.

"Sarhoş sarhoş duşa girmeye çalışıp küvette düştün ve kolunu kırdın. Yardım etmek istediğimde de seni ben düşürmüşüm gibi topuk taşıyla yüzümü çizerek benim ağabeyim avukat sana yaralama suçundan dava açacağım diye dövmeye çalıştın. Yüzümde iz kalırsa asıl ben sana dava açacağım bu arada haberin olsun."

Kaşlarımı çattım ve tam bir drama kraliçesi gibi göz devirip önümden kahvesiyle geçip gidemeden kolundan sıkıca tutarak onu durdurup dik dik baktım. Doğru söylemediği hissine kapılıyordum ve bu his o kadar yoğundu ki kafamın içinde biraz önce gözlerinde gördüğün karmaşa dönüp duruyordu. Bu yüzden düz bir sesle "Yalan söylüyorsun." dedim.

Bu kez gözlerime bakmamıştı.

Neden?

Neden bir şeylerin doğru olmadığını hissediyorduk?

"Gözlerini kaçırıyorsun. Söyle." diye üsteledim ve onu tutmayı bırakıp bu kez işaret parmağımla yeniden kaçırdığı gözlerini tehditvari işaret ettim.

Sakladığı bir şeylerin olduğu o histen fazlasıyla emindim hatta biraz daha zorlarsam gerçekten bir şeyler söyleyeceğini düşünüyordum. Ancak Jungkook ona uzattığım işaret parmağımın ucuna kendi işaret parmağıyla minicik dokunup bütün ciddi havayı dağıtarak sırıtmış sonra da "Benden o kadar etkilendin ki öpmek için üzerime atlarken düşüp kolunu kırdın. Oldu mu, rahatladın mı?" deyivererek bende kendimi boğma isteğimi körükleyen bir cümle kurmuştu.

"Siktir git." dedim ve kaşlarımı çatarak elimin tersiyle eline vurdum ama anında sıcak bastı. Her tepkimde beni sinir edercesine eğlenmeyi nasıl başarıyordu bilmiyorum ama hakkını verdiğini itirtaf etmem gerekiyordu. Jungkook gerçekten bu hayata beni sinirlendirmek için gelmişti, varoluş amacının bu olduğuna artık tam anlamıyla emindim.

Kahvesinden bir yudum aldı ve omuz silkti umursamazsa "Madem inanmayacaksın ne diye soruyorsun o zaman?"

"Çünkü," diye söz başladım ve o da bekliyorum der gibi kaşlarını kaldırdı ama devamı gelmedi. Sarhoşken her şeyi yapabilme potansiyelim vardı ve herkes bilirdi, bu bilinçaltıyla alakalıydı, sarhoşken söylenen her söz ayıkken düşünülmüş olan şeylerdi. Jungkook'la ilgili son zamanlarda düşüncelerim karışıktı, bu da yapmış olabileceğim ve de bastırdığım duygularımın çok kolay açığa çıkabileceği ihtimalini arttırıyordu.

Jungkook'dan yükselen rahatlatıcı çikolatalı feromonlar sanki gerginliğimi anlamış gibi evin içini hafif bir esinti gibi doldururken aynı nezaketi sesine de yansıtarak çiçeklerimin olduğu omzumu kavradı. Hafifçe irkildim hissedebileceğim şey için ama kocaman bir hiçle karşılaştım.

"Duş almaya çalışırken düşüp kolunu kırdın, sonra da bana saldırdın. İki yara da bu şekilde oldu. Bana güven omega. Bir şey saklamıyorum, tamam mı?"

Az önce bir şeyler sakladığını düşünüyordum ve rahatsız olmuştum ama şu anda sesindeki bu ton güven vericiydi. Bir şey olsa da bunun önemli olmadığını, belki de beni olduğumdan daha çok utandırıp kabuğuma saklayacağı gerçeğini bilmemek daha iyi hissettireceği anlamlarını taşıyor gibiydi. Güvenmek istedim, belki de bu kez bunu gerçekten istedim ve hiçbir tereddütüm olmadan ona aşağıdan bakarken onaylarcasına başımı salladım.

Dudaklarının köşelerindeki kıvrımlar biraz daha arttı ve "Güzel," diye fısıldayarak yüzüme düşen dağınık saç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı "Şimdi müsaadenle sigara kahve yapacağım. Sen de tezgahın üzerindeki ağrı kesicilerden iç ve yemek ye."

Onu yine onayladım ve arkasını dönüp balkona çıkan bedenini sessizlikle izledim. Uzun bedeni estetik bir şekilde kıvrıldı, balkonun demirlerine dayandı ve kulağının arkasına sıkıştırdığı sigarayı alıp rüzgara siper ederek yaktı. Sonra da nefeslenerek yanaklarının içine çökmesini sağlayarak dumarı havaya üfledi. Onu olduğum yerden bir süre izleyerek düşüncelerimle olan bağını tarttım. Belki bir şey saklıyordu belki de saklamıyordu ama her şekilde sabah ilk kalktığım ana göre daha iyi hissettiğimi söylemem doğru olurdu. Hala bir noktada yaptıklarımdan deve kuşu gibi kafamı toprağa gömüp kaçmak istesem de sanırım bunlara şahit olan kişinin Jungkook olması bir noktada beni şaşırtıcı derecede rahatlatmıştı. Neyin değiştiğini anlamakta güçlük çekiyordum ama beni kötü hissettirmemesi her şeyden daha önemliydi ve bu çok hoşuma gitmişti. Söylemediği şey her ne ise omegam da onu destekliyor olmalıydı.

Boğazımı temizleyip başımı öne eğdim ve hafif hafif sızlayan kolumu mutsuzca bakınıp tezgahın üzerindeki poşeti almak için yürüdüm. Jungkook'un dediği gibi ağrı kesicileri hemen içtikten sonra doğruca mısır gevreğine yöneldim.

Tek elle hareket etmek bir şeyleri açmaya çalışmak çok zordu. Yapabileceğim şeyler kısıtlıydı ve en zoru da sütü açmaktı. Alçıyı hareket ettirmek arada bir kolumu ağrıttığı için gövdemle arasına sıkıştırıp açmaya yeltenmemiştim bile ama imdadıma Jungkook yetişmişti. Balkondan içeri girip abuk subuk hareketlerime ne yapıyorsun bakışı atarak sütü almış açarak tezgaha geri koymuştu. Arkasından banyoya giderken süt kutusunu kafasına geçirir gibi yapıp içimden sövmeden işime geri dönmedim tabii.

Sol kolumu kullanmayı beceremediğim için kaşığı tutarken döke saça yemek durumunda kaldım ve kaşığı kaseye bıraktım çünkü sinirlenmiştim. Alfa karşımda oturuyordu, bir elinde telefonu diğerinde de kaşığı vardı ve arada bir sırıtarak hem yiyip hem de bir şeyler izliyordu. Ve ben, burada mücadele veriyorum. Neden? Çünkü sarhoş bir adamı banyoda tek başına duş almak için bıraktığı için.

Ona ters ters baktım. Kaşığı tutmanın zor olmadığını biliyordum, basit bir kaşıktı işte. Biraz pratikle sol kolumla da her şeyi yapabilirdim ancak kesinlikle sağımdan iyi olmayacağını biliyordum. Ve bir de, Jungkook varken bunu neden yapacaktım ki, sonuçta kolum onun yüzünden kırılmıştı beni tek bırakmasaydı bunlar yaşanmayacaktı.

"Yaah, bana baksana." diye ayağımla aşağıdan ayağına sertçe geçirip zıplayarak bana dönmesini sağladım.

"Ne?" dedi yüzünü buruşturarak vurduğum yeri oluştururken "Ne diye vurup duruyorsun yemek yiyorum sessizce."

"Sorun da bu ya. Ben yemek yiyemiyorum ama sen yiyebiliyorsun."

"Seni durduran ne, sen de ye?"

"Beni durduran ne mi?" derken alçılı kolumu havaya kaldırıp gösterdim "Sarhoş birini duş alması için yalnız bırakan bir adam yüzünden kırılan kolum olabilir mi acaba?"

"Ben mi suçluyum yani?"

"Evet. Yemek yedir bana."

"Az ye de uşak tut kendine."

Kollarımı alçı olduğu için birleştiremediğim için arkama yaslanıp dudak bükerek tabağımı ittirdim ve duygu sömürüsü yapar bakışlarımı yüzüne diktim. Bana ciddi misin der gibi bir süre bakış attı ama pes etmeden omuz silkerek kararlı olduğumu belli edince göz devirerek kaşığını ve telefonunu masaya bıraktı, benim kasemdeki kaşığa uzanarak ağzıma doğru uzattı.

Yüzümdeki somurtkan ifade yerine hafif tatminkar bir gülüşe bıraktı ve ağzımı kocaman açarak kaşıktaki mısır gevreğini kaptım.

"Oldu mu, mutlu musun şimdi?"

Keyifle başımı sallayıp ağzımı bir daha açtığımda Jungkook cıkcıklayarak yeni bir kaşık verdi. Ona arada bir de alçının ne zaman çıkacağıyla, doktorun ne dediğiyle ilgili sorular sorup bilgi aldım. 4 hafta sonra çıkacaktı dediğine göre, önemli bir sınavıma denk gelmiyordu neyse ki, yoksa bir ton evrak işiyle uğraşabilirdim.

Büyük bir tatminle yedirdiği yemeği bitene kadar devam ettim, bir yandan da kafamda farklı şeyler kurguladım. Jungkook bunun sadece bir yemekle sınırlı kalacağını düşünüyorsa yanılıyordu, şu durumu sonuna kadar kullanmak için her şeyi yapacağımdan emin olabilirdi. Eh madem o dolandırıcıydı, benim de birazcık şerefsizlik yapmam onunkinin yanında bir hiç kalırdı.

Yüzümdeki hain planlarla bulaşık yıkayan Jungkook'u kısık gözlerle izlemek oldukça eğlenceliydi ama bir süre sonra boş boş oturuyorum diye beni odayı toplamam için dürtüklediğinde mecbur kalkıp gittim ve dediği şeyi yaptım. Ama önce sınıf grubuna girip dersle ilgili bir mesajları kontrol ettim. Bugünkü ders tamamen resim çizimiyle alakalıydı ve takip etmem gereken pek bir şey yoktu bu yüzden gitmemiş olmam sorun değildi. Sınıf grubundan çıkıp Jimin'lerle olan gruba da şöyle bir göz attım. Kısa bir durum özetlemesiyle birkaç küfürlü mesaj, hayata yakınma ve alkole tövbe mesajları sonrası durum değerlendirmesi için akşam okulun içindeki kafelerden birinde buluşma konuşması sonrası telefonu bir köşeye bırakıp hala alkol kokan kıyafetlerimi yerden toplama kısmına geçtim. Topladıkça Jungkook'un anlattığı rezilliklerim aklıma geldi. Bir şişeden ne olacak diye başlattığım düşüncenin geldiği son duruma hala inanmakta güçlük çekiyordum ve kolum her ağrıdığında kendime yaratıcı küfürler armağan ediyordum. Bir süre bu durumu atlatamayarak düşünceler içinde boğulacağımdan emindim.

Jungkook'un eve yerleşmesinden beri oraya buraya saçtığım kıyafetlerim ve dağınıklığım neredeyse yok denebilecek kadar azaldığı için etrafı toparlamak kısa sürmüştü. Ancak kirlileri sepete doldurunca sepetin kapanmamasının beni ilk başta şaşırttığını itiraf etmem gerekiyordu çünkü bazen gerçekten unutuyordum evde artık iki kişi olduğumuz gerçeğini.

Tuvaletin kapısından geriye doğru eğilip bulaşıkları kurulayan Jungkook'a "Kirlileri yıkamalıyız." diye bilgilendirme geçtim.

Ellerini havluya kurulayıp telefonunun ekranından saati kontrol ettiğinde aklında kısa bir hesaplama yaparak sormuştu "Hemen mi? Akşam yıkasak olur mu, fakülteye uğrayıp Yoongi'den ders notlarını almam gerek."

"Akşam olur. Ben de Jimin'lerle buluşacağım kampüsteki kafelerde."

Baş parmağını kaldırıp gülerek "Tamam." dediğinde kurulama işine geri döndü ve ben de odaya geri gitmek için döndüm ama sonra duraksadım. Ona baktım ve alt dudağımı dişleyerek bekledim. Belirli bir ritimle başını sallıyor ve keyif dolu bir şekilde şarkı mırıldanıyordu. Bizimle gelmesini arzulamam yanlış mıydu, sebebini anlayamadığım bir şekilde Jungkook'un bizimle birlikte olma fikri kalbimi sıcacık etmişti. O da yanımıza gelmek ister miydi ki? Belki notlarını aldıktan sonra doğruca eve geçecekti ve gelmek istemeyecekti belki de her gün görüşmek onu sıkıyor olabilirdi. Yine de sormak istedim, boştaki elimle pijamamın ucuyla oynayarak tezgahın orada oyalanan bedenin bana olumlu bir dönüş sağlaması için heyecanla bekledim.

"Notlarını aldıktan sonra yanımıza gelmek ister misin?"

"Olur, gelirim."

Bezle kuruladığı kaseyi yerine yerleştirirken kaşla göz arasında dudaklarında gördüğüm ufacık gülümsemeye eşlik edip kalp çarpıntımı sakinleştirmek için odaya gittim ve kapıyı kapadım.

Bu neydi şimdi? Alt tarafı yanımıza gelir misin diye sormuştum bunda heyecanlanacak ne vardı ki? Ayrıca, daha önce de gelmişti, gerçekten heyecanlanmamı gerektirecek kadar bir durum yoktu.

Elimin tersiyle yanağımın üzerine bastırıp derince bir nefes aldım ve kendi kendimi azarladım "Sakin ol aptal, böyle bir şey için liseliler gibi tepki vermene gerek yok."

Ama itiraf et, bu aptalca liseli heyecanı hoşuna gitti.

Yani...

İtiraf et işte.

Oradan oraya zıplayan omegamın kabul etmem için defalarca itiraf et demesini göz ardı edemedim ve tamam, hoşuma gitti diye onayladım. Eğer içten söylemeseydim muhtemelen burun kıvırıyor olurdu ama tam aksine kalbimi göğsümden çıkartacak daha büyük sevinçle koşturmaya başlayarak kıkırdamamı sağladı.

Dudaklarımda gülümsemeyle dolabımdan temiz kıyafetlerimi ve iç çamaşırlarımı çıkartırken bir yandan da telefonumdan saati kontrol edip hazırlanmaya başladığımı söyleyen bir mesaj atarak bu kez dolabımın önünde durdum. Ev fazlasıyla soğumaya başlamıştı, geçen gün duştan sonra giydiğim ince havlu yüzünden üşümüştüm bu yüzden de çekmecedeki bornozumu çekip çıkarttım ve banyoya götürdüm, eski havluyu da kirliye attım.

Jungkook bu sırada çoktan işini bitirmiş, evin eskiden kendi tarafına ait olan yerde dövme malzemelerinin olduğu dolabın üzerine koyduğu kağıda notlar alıyordu. Çekmeceden streç filmi alıp yardım etmesi için sordum hemen "Duş almam gerek. Kolumu streçleyelim mi su değmesin?"

"Hı-hm." diyerek aldığı son notlara bakıp dişinin arasına sıkıştırdığı kalemin kapağını kapatarak yanıma geldi ve dikkatlice kolumu sarmaya başladı "Güvenebilir miyiz bilemedim, sen yine de çok kalma."

"Tamam."

"Çok da hareket ettirmemeye çalış."

"Tamam."

"Bir şey olursa da seslen."

"Tamam."

Sadece onu ve alçımın üzerini dikkatle kapatan ellerini izleyerek uslu uslu tamam dediğime ben de inanamıyordum ama ilgilenilmek hoşuma gitmişti. Yani, ilgilenmesi de gerekiyordu sonuçta onun ihmali yüzünden kolum bu haldeydi, tabii ki üzerime titremesine izin verecektim.

Yalancı. Yine bahanelere sığınıyorsun.

Omegama cevap vermedim ama ısrarla imalı konuşmalarını sürdürdü.

O zaman neden ona bakarken heyecanlanıyorsun?

Neden dokunduğu yerler karıncalanıyor?

Neden feromonlarımız artıyor?

Jungkook, omegamın söylediği gibi farkında olmadan arttırdığım feromonlarım etrafa yoğunca dağılmaya başlayınca özenle streçlemeye çalıştığı kolumdan bakışlarını kaldırdı ve doğruca gözlerimin içine baktı. Gözleri daha önce kimselerde görmediğim karanlıkta olmasına rağmen gözbebeklerinin büyüdüğünü görebileceğim kadar yakınımdaydı ve bana anlamaya çalışır gibi bakıyordu.

"İyi misin? Feromonların neden arttı?"

Strecin son katını elinden çekip bir adım geri gittim ve aceleyle ona "İyiyim, her zamanki omegam işte ha-ha, gideyim de duşa gireyim geç kalacağım." diyerek gülüp bir dizi şey geveleyerek ısıtıcının şartelini kaldırdığım gibi kendimi lavaboya attım oradan da düşüncelerimin esiri olmamak için doğruca duşa.

Sıcak soğuk ayarı yüzünden zar zor aldığım duşta fazlasıyla düşünmek için vaktim olduğu için kafamın içi başımı ağrıtacak kadar doluydu. Bir anda neden böyle olduğunu anlamakta zorlanıyordum ve tek tahminim duştayken bile terlemeye başlayan ellerimle kafama balyoz gibi indi. Kızgınlığım yaklaşıyordu ve her kızgınlığım bir öncekinden ağır geçtiği için bundan asla hoşlanmıyordum. Ancak Jungkook'a olan tavırlarımın sebebinin ya da bir anda ilgimi çekmesinin bu olduğunu da düşünmüyordum çünkü ne hissettiğimi biliyordum, ayrım yapmak kolaydı. Daha önce de alfalara yakın olduğum durumlar olmuştu, en basitinden Hoseok hyung vardı ve ona karşı hiç böyle bir şey olmamıştı.

Oflayarak duşu kapattığımda Jungkook'un ağzı kulaklarında bir şekilde taktığı tekir kedi duş perdesini aralayıp bornozumu giydim ve hala terleyen ellerimi üzerime sürterek sinirli bir nefes verdim. Sonra da kalan köpük ve şampuan kalıntıları gitsin diye duş başlığına uzandım ama ellerim gerçekten terlediği için kayıp büyük bir gürültüyle küvetin sert zeminine çakıldı. Aynı anda da bağırarak bir küfür savurdum.

"Siktiğimin eli!"

"Ne?!" Jungkook başından beri bir şey olacağını bekliyormuş gibi tetikte olmalı ki içeriye bodoslama daldı "Ne oldu? İyi misin düştün mü?"

"Düşmedim ama-of! Duş başlığı kırıldı."

"Aptal mısın öyle bağrılır mı ödüm koptu."

"Ne yapayım birden düşünce refleksle bağırdım." diyerek eğildim ve sinirle duş başlığının kırılmış tepesini elime alıp incelemeye başladım. Bu sırada Jungkook da yanıma gelip küvetin içine girdi ve diğer parçayı eline alarak bakındı.

"Yapıştırsak olmaz mı?" bir diğer muhteşem fikrimi de eklemeyi ihmal etmedim "Ya da koli bandıyla bantlasak?"

"Muhtemelen yine düşer, şuradan çatlamış bak." gösterdiği yere baktığımda büyük bir çatlağın delikli köşelere kadar ilerlemiş ve dişlilerinin kırıldığını görmüştüm "Yenisini almamız gerek."

"Of kaç paradır ki ay sonu geldi beş kuruşum yok."

"Bende biraz var akşam dönüşte büyük markete uğrar alırız." parçaları pür dikkat bir şekilde inceliyordu ve neler yapabileceğini anlamaya çalışıyordu. Birbirimize yakın olduğumuz için ilk fark ettiğim şey çok fazla odaklandığında kaşlarını hafifçe çatıyordu ve dudaklarını birbirine bastırarak kendi kendine mırıldanıyordu. Bu haliyle tek başına oyun oynayan çocuklara benziyordu ve çok tatlı görünüyordu.

Öylece durmuş yüzündeki bütün mimik ve detayları izlerken Jungkook beklemediğim bir anda yukarıya doğru uzandı ve başlığı yerleştirmeye çalışarak "Şöyle dursun şimdilik hallerim akşam." dediğinde beni duvarla arasına sıkıştırdığını fark etmedi. Dudaklarım aralandı gözlerim açıldı, yüzü hemen dudaklarımın önündeydi, üzerinden yayılan sıcaklık henüz yeni duştan çıkmış serin bedemi ısıtacak kadar yoğundu.

Islak duvara elimi yaslayıp gözlerimi yakınlığının darmadağın ettiği halimden bihaber alfanın uzandığı için sweatinden bile belli olan sert kollarında dolaştırdım. Yakınlığı nefesimi kesecek kadar heyecanlanmamı sağlamıştı, üzerinden feromonları hariç yükselen kendi kokusu ise çok daha cazip gelmeye başlamıştı.

Gözlerimi kırpıştırarak bakışlarımı yüzüne ve çenesindeki benim yüzümden oluşmuş morluğa, oradan da elmacık kemiğine çıkarttım. Güzel yüzünün benim yüzümden yaralanmasını istememiştim. İz kalacağı o kadar belliydi ki, dayanamadım, çok kısa anda, sonrasında utanacağımı bile bile parmak ucumda yükseldim ve dudaklarımı hızlıca kabuk bağlamış çizgiye dokundurup çektim.

Yanaklarıma yakıcı bir sıcaklık doldu hızlıca. Fazla ileri mi gitmiştim diye telaşa kapıldım ama Jungkook benden daha çok telaşlandı. Onu öylesine şaşırtmış olmalıydım ki yerine oturtmak için çabaladığı duş başlığı elinden kayıp yeniden yeri boyladı ve onu tutacağım derken ayağı kayarak üzerime yalpaladı. Bir anda yüzlerimiz karşı karşıya geldi ve bana gözlerini kocaman açarak kitlendi. Eğer eli yüzümün yanına doğru yaslanmasaydı ve kendini durdurmasaydı...

Sesli yutkunmasına araladığım dudaklarımdan bıraktığım nefesimle eşlik ettim ve yaptığım şeyin belki de onu rahatsız etmiş olabileceği düşüncesine tutulup hızlıca atıldım "Bir anda tutamadım kendimi. Özür dilerim."

Jungkook bir süre yüzüme eğilmiş bir şekilde kaldı ve yoğun bakışlarla birbirimize bakmayı sürdürürken gözleri gözlerim ve dudaklarım arasında mekik dokudu ama sonunda kapatarak "Önemli değil, omega. Hiç önemli değil." diye mırıldandı. Böylece üzerimdeki baskısını da geri çekerek bana kendi alanımı geri verdi. Banyodan çıkmadan önce ise,

"Üzerini giyin üşüteceksin." demeyi ihmal etmedi.

Yarattığım heyecan ve sessizlikle bir başıma kalınca az önceki anı düşünmeden giyinmek için odama geçtim.

Ancak düşünmemek çok zordu, kendimi ona çekilirken bulduğum her an her kıyafet parçasında zihnime doluştu ve bu hiç iyi değildi. Kendime olan güvenim yerinde olmadığı için sürekli onu rahatsız etmiş olduğum, benden uzaklaşacağı düşüncesiyle mücadele ettim.

Üzerimi alçım yüzünden sızlana sızlana giyinmiştim. Sweatim bol olsa bile kol kısmı çok zorladığı için ettiğim küfürün haddi hesabı yoktu ama en azından kıyafetim ince olmadığı için askısı kolumu kesmiyordu. En son montumu giyinmiştim ama o da alçılı kolum içeride kalacak şekilde biçimsiz durmuştu, mecbur gidene kadar elimle önümü tutacaktım.

Aynadan son kez kendime bakıp çıkmak için kapıya ulaştığımda duraksadım ve Jungkook'a baktım. Fazla kararsızdım ve biraz da çekingen, bu yüzden okula gideceğimiz için birlikte çıkıp çıkmayacağımızı sormak korkunç derecede zor geldi. Sadece sessizce yok olmak istemiştim ancak Jungkook bankın üzerinde çoraplarını giyerken bütün olumsuz düşüncelerimi tek seferde atmamı sağlayan bir cümleyle bütün senaryolarımı çöpe attı.

"Acelen yoksa beş dakika bekle beraber çıkarız. Aynı yere gideceğiz zaten kampüste ayrılırız."

Demek ki, o kadar da kafamda büyütebileceğim kadar rahatsız olmamıştı, kaçmak ya da konuşmaktan kaçınmak da istemiyordu, değil mi?

Ellerimi cebime sokuşturup parmak ucumda kalkarak ona kısık sesle tamam dedim ve beklemeye başladım. Gerçekten de beş dakika içinde üzerine krem rengi bir kapüşonluyla mavi bir kot geçirip montunu giyerek hazır bir şekilde kapıya çöp poşetleriyle gelmişti. Önce ben çıktım sonra Jungkook'un elindeki dört tane çöp poşetinden hafif olanını sağlam elimle aldım. O da son bir kez evi kontrol ederek kapıyı çekip merdivenlerde bana eşlik etti. Tam anlamıyla kış geldiği için hava kapamıştı ve başımı kaldırdığımda ileriden gelen kara bulutlar akşam saatlerinde yağmurun habercisi gibi duruyordu. Rüzgar da onu takip ederek yüzüme karşı sertçe esmişti.

"Yağmur yağacak gibi." Jungkook'un aklımı okurcasına söylediği cümleye karşı başımı ona çevirdiğimde kapüşonlusunu kapatıyordu. Bir kolum alçıda diğerinde de poşet olduğu için şapkamı kapatamadım ama Jungkook'un eli beni durdurdu ve sonra önüme geçti.

İlk başta neden durduğumuzu anlamadım, ne oldu diye sorar gibi bakarak bekledim. Ama çöp poşetlerini bırakıp önce şapkamı sonra da montumun önünü boğazıma kadar sıkıca kapatıp "Duş aldın üşüteceksin." diye açıklama yaparak yürümeye devam edince anladım ve hemen burnumu montun içine gömüp gülümsedim. Yaptığı şey çok...

Çok tatlı...

Ve de çok hoştu. Buz gibi havada içimi ısıtacak kadar hem de.Bugün yaptığı bütün hareketler dikkatimi dağıtıyordu ve kalbimi hızlıca çarptırıyordu. Gerçekten her zaman böyle miydi yoksa ben mi bugün ona farklı bakıyordum bilmiyordum, neyin değiştiğini cidden bilmiyordum. Tek bildiğim bu şeyin beni çok heyecanlandırdığıydı.

Aptal gibi gülümseyerek başımı iki yana sallayıp toparlanmaya çalışarak çöpleri atmaya başlamış alfanın yanına koşturdum.

Poşetlerin içindeki çöplerin her birini tek tek önümüzdeki büyük çöp kutularına atmaya başladık ve ben yine Güney Kore hükümetine bize bunu yaptırdığı için sayıp sövdüm. Hatta kolum kırıkken bunu yaptığım için ekstra sövdüm.

Miyav!

"Oh!" diye irkilip çöp kovalarının oradan gelen sese doğru bakındım. Aniden kedi sesleri arttı ve üç tane yavru kedi pıtı pıtı yürüyüşleriyle üzerimize doğru devrilerek gelmeye başladılar. Elimdeki poşeti bırakarak çömeldiğim gibi sarman olan yavruyu elime aldım.

Miyav!

Yüzüme karşı çığlık atar gibi bağırırken dudağımı büküp burnunun üzerinden öperek yanağıma yaslarken alfaya bakındım "Yaa Jungkook şuna baksana! Çok tatlı değil mi?"

O benim aksime eğildi ve tekir olanlardan bir tanesini ensesinden tutarak doğruldu. Kedi onun kocaman ellerinde ufacık duruyordu ve ciyaklayarak çırpınıyordu. Jungkook gülerek kediyi altından destekledi ve bana doğru tutup hafifçe zıplattı "Bak sana benziyor."

"Hayır en çok bu benziyor bir kere."

"Saçmaladın. Baksana cırıl cırıl söylenip duruyor senin gibi." kedi elini ısırdığında da "Ah! Aynı sen işte hemen geçiriverdi dişlerini." diyerek kediyi geri bıraktı yere. Paytak paytak yürüyen kediye bakarken diğer ikisinden ayrı olarak daha ufak kalmış kara yavrunun Jungkook'un botunun üzerine çıkmaya çalışıp tırnaklarıyla çizdiğini fark ettim. Fazla hareketli ve yaramazdı.

Sarmanı bırakmak istemiyordum ama sağlam olan tek kolumla yalnızca bir tanesini alabildiğim için mecburen bıraktım ve kara yavruyu aldım. Ellerini iki yana açarak patilerinin arasından tırnaklarını çıkartıp tiz bir çığlık attığı gibi minik dişlerini gösterdi.

"Daha çok küçükler," alt dudağını büküp kediyi montuma yaslarken aşağıdan Jungkook'a bakarak sordum "Anneleri var mı acaba?"

"Vardır bence, baksana gözleri falan açılmış, çok da hareketliler."

"Ama ya yoksa?"

"Vardır... Gel hadi, hava soğumaya başladı bir an önce gidelim üşüteceğiz."

Eğilip sağlam kolumdan tutarak beni kaldırdığında kediyi alıp yere koydu ve oradan yavaş yavaş uzaklaşmam için eliyle destekledi. Onları orada hiç bırakmak istemiyordum ama tek yapabildiğim giderken arkama bakıp üzülmekti. Soğuk havada dışarıda kalmalarından hoşlnamamıştım, üstelik anneleri var mı yok mu emin de değildim. Okulun içine kadar da dudak bükerek düşünmeyi sürdürmüştüm bu konuyla ilgili. Ama yalan yok, Jungkook biraz da olsa mantıklı konuşarak beni rahatlatmaya çalışmış, dönüşte tekrardan bakabileceğimizi söylemişti. Bu yüzden üzüntüm hafiflemişti diyebilirdim.

Okulun içine girdiğimizde temel derslerin verildiği fakültenin önünde bir saat sonra görüşmek için vedalaşıp iki ayrı yöne ayrıldık ve ben kafelerin olduğu çarşıya doğru yürüyüp her zaman oturduğunuz Milkbar'a girdim.

Dış kısmı gök mavisi brandalarla çevrilmiş kafenin içine girip ısıtıcının önündeki masada oturan biri gözlüklü iki arkadaşımın yanına alçılı kolumla gidince onları şoka uğrattım. Hoseok hyungun gözleri kocaman olmuştu ve üzerimi çıkartmama yardım etmek için ayaklanmıştı.

"Seni en son bıraktığımda sapasağlamdın ne oldu böyle?"

"Biliyorsun ki alkol alan bir Taehyung asla sağlam kalmaz." çenemle kollarını birbirine bağlamış gözlüğüyle dümdüz bir surat takınmış Jimin'i işaret ettim "Buna ne oldu?"

"Utanç köşesine çekildi. Dün gece mesaj atmaması gereken birine mesaj attı da ondan." diye cevapladı beni Hosoek hyung.

"Kime?"

"Kim Namjoon."

Adı söylendiğinde Jimin dudaklarını biraz daha birbirine bastırıp başını brandanın penceresine çevirerek suskunluğunu sürdürdü.

Kaşlarımı kaldırarak koltuğa otururken bakışlarımı Jimin'den Hoseok hyunga döndürdüm "Numarasını nereden buldu ki?"

"Instagramdan sesli mesaj atmış."

"Ne söyledi de bu kadar utanç içinde."

"Aisssh! Susun sakın söylemeyin." diye yükselttiği sesiyle Jimin ellerini başının arasına alıp alnını masaya hafif hafif vurmaya başlayınca Hoseok hyung elini masa ve başı arasına koyarak iç çekti "Sen aseksüel misin benimle neden ilgilenmiyorsun gibisinden ağlamalı zırlamalı bir sesli mesaj atmış. Ne ara yaptı bunu hiç bilmiyorum ama sabah kalktığında onu böyle gözlükle ve düz bir suratla buldum."

"Benimkinden kötüymüş desene o zaman." gelen garsonu bekletmeden her zamanki gibi ballı çilekli sıcak süt sipariş vererek bir çırpıda döküverdim kelimeleri belki arada kaynar diye "Ben de Jungkook'un kucağına çıkıp feromonlarını sevdiğimi falan söylemişim."

Ama tabii ki de yanılmıştım. Jimin'in masada olan başının anında kalkması beni korkutttuğu için irkilip geriye kaçındım. Ne olduğunu anlamadığım bir hızla gözlüğünü bir kenara fırlatıp kıpkırmızı, şişmiş gözlerini büyülterek bana doğru eğildi ve inanamıyormuş gibi sordu "Ne söyledim dedin?"

Aniden böyle bir tepki verdiği için ve ne yapacağını kestiremediğim için az önce söylediğim şeyi yavaşça tekrar ettim "Kucağına çıkıp feromonlarını sevdiğimi söylemişim."

"Sonra?" eliyle masaya iki kere sabırsızca devam etmem için vurdu "Sonra ne oldu? Öpüştünüz mü, yattınız mı ne oldu?"

"Sonrası yok. Hiçbir şey olmadı. Kolumu da banyo yapmaya çalışırken düşüp kırmışım işte."

"Ohh... Tanrıya şükür... Gerçekten güvenimi sarsmadığın için teşekkür ederim Jungkook."

Hoseok hyung Jimin'in ellerini birleştirip tanrıya minnetlerini sunmasına izleyip kınar gibi bir sesle göz devirdi ve kırık koluma üzüntüyle bakarak "Çok canın yanıyor mu?" diye sordu. O sırada onu cevaplamadan evvel garsondan her zaman içtiğim ballı çilekli sıcak süt siparişini vermiştim.

"Sabah kalktığımda ağrı vardı ama doktorun verdiği ilaçları kullanınca hafifledi."

"Ee, ne zaman çıkacak peki finallere az kaldı biliyorsun değil mi?"

Jimin gibi ben de bu konudan dolayı endişe duyuyordum ama Jungkook dört hafta sonra çıkabileceğini ciddi bir kırık olmadığını söylediği için rahatlamıştım. Ki zaten iki hafta sonra doktor kontrole çağırdığı için de tek ağızdan dinleme şansım olacaktı. Durumdan pek etkilenmeyecektim yani. Ve zaten final yerine geçecek ödevlerimin hepsi son hafta teslimdi. En kötü Jimin'den yardım isterdim ya da son çarem Jungkook'du çünkü dövme yapabildiğine göre resmi de iyiydir diye düşünüyordum.

Onlara bunun sorun olmadığını ve sürecin ne kadar süreceğini tek tek anlatıp dün gecenin kritiğini yapmaya başladık. Hepsi bildiğim detaylardı ama Jungkook'un anlatmadığı korumacı ve kıskanç tavırlarımı öğrendiğimde ne yalan söyleyeyim ikinci bir utanç krizine girmiştim. Ona böyle bir sorumluluk yüklediğim için çok utanıyordum, güya eğlenecek final öncesi stres atacaktık. Gerçekten bununla ilgili utanmaktan başka bir çözümüm yoktu, beni gerçekten güzel idare etmişti.

Jungkook'tan bahsediyorken, Milkbar'a geleli neredeyse bir saat olmuştu ama hala ortada yoktu. Bu yüzden konuşmalarımız arasında istemsizce telefonumun ekranını açıyor, mesaj olup olmadığını ya da arayıp aramadığını kontrol ediyordum. Merak etmiştim ama cesaret edip de mesaj atamıyordum çünkü elmacık kemiğine kondurduğum öpücük yüzünden hala utanıyordum. Beklemekten başka çarem yok gibi görünüyordu, saat de ilerlemek bilmiyordu doğrusu. Haliyle biraz modum düşmüştü.

"Selam."

Beklemediğim bir anda sesle birlikte sıcak çikolataya benzeyen feromonlar burnuma doluştu, onunla birlikte de benim feromonlarımın onunkine karışmış kokusu da hızlıca etrafaya yayıldı. Dünden beri yanında olduğum için fark edememem normaldi, onu işaretlediğim için gerçekten de benim gibi kokuyordu. Benim gibi kokuyordu ve omegam anında kulaklarını dikerek ayaklanmıştı.

Sahiplenme hissini baştan aşağı beni ele geçirdi ve sıcak sütümden aldığım yudumu bitirip bardağı masaya koyarken, sol tarafıma atılan birkaç not kağıdıyla ağzı kulaklarına varana kadar gülümseyen sesin sahibine döndüm. Birbirimizden ayrıldığımız gibi krem rengi kapüşonlusu hala kapalıydı ama montunu çıkartmaya başlamıştı. Öne doğru eğildiği için saçlarından birkaç asi tutam aşağı doğru sarkmış yüzünü gölgeliyordu.

"Bir saate geliyorum demiştin nerede kaldın?" diye ağzımdan bir hayıflanma döküldü. Bir an için kendimi tutamayarak kurduğum cümlenin hesap sorar gibi mi olduğunu düşündüm çünkü asla böyle bir amacım yoktu, sadece merak etmiştim.

Ve ona yakın olmak.

Omegamın tamamladığı cümleye herhangi bir karşılık verme fırsatım olmadan Jungkook elini uzatıp parmağıyla dudağımın üzerini sildi ve "Ne o, çok mu özledin beni?" diyerek yanıma yerleşti, aynı anda da masadakilerle selamlaştı.

Elini huysuzca ittirip dudağımın üzerini kendim silmeye çalıştım hemen "Hayır hiç özlemedim."

"Dün feromonlarımı çok sevdiğini söylüyordun bugün de özlediğini söylesen şaşırmam."

"Ya dalga geçmesene! Öyle bir şey yok."

"Nasıl yok, senin gibi kokuyor sevmesen işaretlemezdin."

"Jimin!" diye yakındım ama Jungkook açığı buldu ya, devam ettirmeye yeminli gibi göz kırpıp "Benim hiç itirazım yok bu duruma." beni daha da utandırmıştı.

"Sus, susun ikiniz de!"

Elimle en yakınımda Jungkook olduğu için koluna vurup onu biraz acıdan kıvrandırarak aramızda ufak ve onun bolca güldüğü bir tartışma yarattım. Hoseok hyung anında beni korumak için devreye girdi ve ikisini de savuşturarak beni daha fazla utandırmalarına mani olmaya çalıştı. İkisi çok abartmadan sustuklarında sessizce sütümden yudumlayarak sakinleşmeye çalıştım. Belli etmesem bile bu durum hem hoşuma gitmiş hem de deli gibi kalp çarpıntımı arttırmıştı.

Birkaç sohbet sonrasında Jungkook için sipariş verdik. Okula kayıt olduğundan beri buraya ilk kez geldiği için ne içeceğine dair hiçbir fikri olmayınca ortaya değil de doğruca bana fikrimi sorması beni heyecanlandırmıştı. Hemen qr kodu okutup öneride bulunmak için yanına iliştim. İlk açıldığı zamandan beri mutlaka her hafta buraya geldiğimizden neredeyse bütün içecekleri denemiştim. Haliyle bolca fikrim vardı ve Jungkook'un ilgiyle dinlemesi beni daha çok anlatmaya teşvik etmişti.

Ona hepsinden bahsedip aralarından favorim olan birkaçından da tavsiye vererek seçimi kendi tercihine bıraktığımda favorim olan ballı vanilyalı ve muzlu olanı sipariş vermiş, seçimlerine güveniyorum diyerek içimi çocuksu bir heyecanla doldurmuştu. Sohbet arasında gelen sütü beğenip beğenmediğine baktığımda ise dudaklarındaki minik gülümsemenin sebebi olmak istemsizce beni de gülümsetmişti.

İlerleyen saatlerde ısıtıcının önünde olduğumuz için durgunlaşmıştım ve biraz da kolum ağrımaya başladığı için huzursuzlanmıştım. Gündelik hayatın ve öğrenci yaşamının zorluğundan bahsettiğimiz hararetli sohbetimiz arasında birden suskunlaştığımı fark eden ilk kişi Jungkook olmuştu. Eliyle omzumu tutup Jimin'le Hoseok hyung kendi çaplarından gider hesaplaması yaparken "İyi misin?" diye sordu.

"İyiyim. Sadece biraz kolum ağrıdı askı yüzünden."

"Askıyı çıkartıp bana doğru yaslanmak ister misin?"

"Rahatsız olmaz mısın öyle."

"Sorun değil, gel."

Jungkook askıyı dikkatlice çıkartırken eliyle kolumu desteklemiş ve diğeriyle de belimden kavrayarak beni kendine doğru çekip yaslanmamı sağlamıştı. Bir anda kendimi kolları arasında göğsüne yaslanmış bir şekilde kokusuyla sarmalanmış bi şekilde buldum. Elini belimden çekip arkadan hafifçe sağlam olan koluma doğru sarıldı. Diğer eliyle de kucağında duran alçılı kolumu destekledikten sonra çenesini de başıma yaslayınca yutkundum. Bu yeni pozisyonun bende oluşturduğu rahatlık ve sıcaklık, ben gibi kokan feromonlarıyla birleşince güvenli hissettirmişti.

"Şimdi nasıl, daha iyi mi?"

"Hı-hmm... Daha iyi." diyerek başımı hafifçe göğsüne sürterek mırıldandım "Teşekkür ederim."

Rica ederim der gibi okşadığı kolumdan bedenimin her yerine bir elektriklenme yayıldı ve sakince gülümsememi sağladı. Onlar konuşmalarına devam ederken dinlenmek iyi gelmiş, sakince solumuştum havayı. Aslında, Jungkook'u.

Dalgınca geçenleri izlediğim yolda asla beklemediğim şey, Suho ve yanında getirdiği omeganın el ele yürümesiydi. Birbirlerine yakın yürüyor, hararetli bir konuşma yapıyorlardı ve ikisinin de yüzü gülüyordu.

Bir an için dün yaşananlar eğer Suho ile olsaydı neler olabileceği düşüncesi bana sertçe çarptı. Alkol aldığım zamanlardan nefret ederdi ve her seferinde bana kendimi rezil biriymişim gibi hissettirirdi. Bana çok boş konuştuğumu, çok fazla temas ettiğim için bundan hoşlanmadığını, o zamanlar beni olduğundan daha az sevdiğini de söyleyerek bir daha içersem ayrılmakla tehdit ederdi. Sanırım benim için en zor olanı, beni içki içtiğim zaman daha az sevdiğini söylemesiydi, o zamandan beridir de ne bara gitmiştim ne de alkol almıştım çünkü beni daha az sevmesine tahammül edememiştim.

Şimdi o anları düşündüğümde bugün kendimi iyi hissediyordum çünkü bana dünyanın en kötü şeyini yapmışım gibi hissettiren kişi hayatımda yoktu. Bana yaptığım şeylerden dolayı kendimi kötü hissetmeyeyim diye büyük detayları bile sanki dünyanın en önemsiz şeyini yapmışım gibi alayla anlatıp içimin rahat olması için uğraşan Jungkook vardı. Göğsüne yasladığım omzumdaki çiçeklerin sahibi olmasa bile bana bütün güzel şeylerin varlığını belli etmeden hissettiriyordu, çünkü hassas olduğumu görüyor, anlıyordu. Önceki isimlerinde yerine Jungkook olmalıymış gibiydi. Çünkü eğer o olsaydı, hayatımdaki hiçbir kötü anı olmayaktı.

Jungkook, tam orada olduğunu belli etmek ister ve kanıtlar gibi sweatimin üzerinden belli belirsiz tuttuğu kolumu baş parmağıyla okşadı.

Omegam huzurla gözlerini açıp kapatınca ona bakmak için kendimi göğsünden hafifçe çektim. Jungkook hyungla konuşmaya devam etse bile alçılı koluma destek olmayı bırakmadı ben de dikkatle izlemeyi sürdürdüm. Şimdi omegamın neden ona bakmam ve görmem için ısrar ettiğini anlıyordum.

Konuşurken belirginleşen keskin çene hatları vardı, gülerken önce gözlerinin altı kırışıyor sonra dudakları kıvrılıyordu. Yanağındaki gamzesi terste kalıyor diye göremiyordum ama gülerken en son o son onun çıktığını biliyordum. Ha bir de, kimilerine göre cilt kusuru denebilirdi ama bence gözünün köşesindeki, burun deliğinin oradaki, çenesinin biraz üzerindeki, elmacık kemiğiyle yanağından kulağına doğru dört tane beni yüzünün en güzel detaylarıydı.

Ona uzun süre baktığımı fark edince bakışlarımı çevirdim ve bu kez beni durgunca izleyen Jimin'in gözleriyle karşılaştım. Başka zaman olsa alayla göz kırpar ya da kaşıyla gözüyle işaret ederdi ama sadece bana bakmayı tercih etti. Sonra Hoseok hyungun koluna dokundu ve geç olduğu, gözleri ağrıdığı için kalkıp kalkamayacaklarını sorduğunda hyung ona tamam dedi.

Onlar kalkıp hesabı öderken Jungkook dikkatlice alçımın askısını takıp montumu giydirdi ve döndüklerinde vedalaşarak ayrıldık.

Düşüncelerim beni kara bir delik gibi ele geçirmişti. Geçmişi ve şimdiyi kıyaslamadan duramıyordum. Suskun kalmak da istemiyordum, sadece bir şeylerden emin olmak istiyorduk omegamla çünkü içinden çıkamadığımız bir nokta vardı.

Yol boyunca gelişimizdeki gibi konuşmasak da sohbet etmeyi sürdürmüştük ancak benim aksime o daha fazla bir şeyler anlatmıştı. Yine de söylediği hiçbir şeyi kaçırmamıştım ve beni gerçekten güldürdüğü anlarda kahkahamı sakınmamıştım. Eskiden yapmaktan çekindiğim ve şimdi rahatça yapabildiğim kahkaha bile bana bir şeyler için işaret gösteriyordu.

Yaya geçidine geldiğimizde etraf kalabalıktı ve bir anda insanların arasına karıştığı için gözden kaybolacağını hissettim. Bu fikir hiç hoşuma gitmedi ve birkaç kişiye çarpmayı umursamadan dudağımı ısırıp ona doğru yaklaştım ve bir cesaret serçe parmağımı onunkine doladım.

Tam o anda yayalar için yeşil yandı ve Jungkook kenetlenmiş serçe parmaklarımızı ayırıp elimi sıkıca tutarak karşıya çekiştirdi. Sanki bunu hep yapıyormuşuz gibi rahat oluşu içimi rahatlattı kısa süreliğine. Elini bırakmak istemesem de, tutmak için bir sürü nedenim olsa da karşıya geçtikten sonra ellerimiz yavaşça birbirinden koptu. İç çekerek razı gelmek durumunda kaldım.

Bu an ve diğer tüm anlarda takılı kalmıştım. Kafamın içi Jungkook'un göğsüne yaslandığımda farkına vardığım şeylerle doluydu. O andan bir türlü çıkamıyordum ve düşündükçe sanki bir bataklığa saplanıp kalıyordum. Aslında cevabını çok netti ama bir şey vardı, o korku hep oradaydı, bir türlü aşamıyordum.

"Yumuşatıcıyı sağa mı sola mı ortaya mı koyacağım?"

Kirli bir sarıyla aydınlatılmış ve deterjan kokan çamaşır dairesindeki makinelerden birinin üzerinde dalgınca otururken Jungkook'un sorusuyla düşüncelerimi bir kenara ittirdim.

Eve geldikten sonra planım doğruca uyumaktı çünkü kafamdaki binlerce düşünceden kaçmak için en mantıklı çözümüm buydu. Ancak Jungkook öğleden sonra konuştuğumuz gibi akşam çamaşır yıkayacağımız konusunda ısrar edince mecburen ona eşlik etmek durumunda kaldım. Çünkü burayı sadece dövme yaptığı dükkan olarak kullandığı için aşağıdaki makineleri kullanmasını bilmiyordu.

"Ortaya yumuşatıcı sola da deterjan. Elli derece, altı yüz sıkma." dedim ve elindeki yumuşatıcıyla söylediklerimi belli bir ritimde başını sallayarak tekrar edişini izledim. Sonra dediğim gibi eğildi, dağınık buklelerini eliyle arkaya attı ve düğmelere basmaya başladı. Makine çalışana kadar gözleri kocamandı ve bir an olsun ayırmamıştı, arada bir de kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu.

"Oh, sanırım oldu? Başardım." dediğinde ellerini makineye yaslayıp kocaman gülümsemişti.

Gözlerimi kısa bir an açıp kapatarak nefes verdim ve hafifçe güldüm bu haline. Komikti. Jungkook'u izlemek insanı istemsizce gülümsetiyordu. Beni gıcık ettiği ya da sinirlendirdiği tüm anlarda bile içten içe güldürdüğü ya da utandırdığını itiraf etmek biraz zordu ama düşündükçe inkar etmek de zorlaşıyordu.

Dalmış olmalıyım ki yanıma geldiğini ve ellerini oturduğum makinenin iki yanına koyarak bacaklarımın arasına girdiğini fark etmemiştim. Bir anda karşımda gözlerini görmeyi ve üzerime eğilmesini beklemiyordum. Parmaklarından biri de makinenin üzerindeki elime değiyordu. Kalbim hızla çarpmaya başladı. Bana bu kadar yakın olması aklımın içinde mantığıma oturtmaya çalıştığım her detayı sıfırlamamı sağlıyordu.

"Neyin var omega?" diye yavaş bir tonla sorduğunda ne diyeceğim bilemedim. İlgiyle sorusuna cevap bekleyen gözlerine, kapalı dudaklarına ve yüzündeki bütün detaylarına kısaca göz gezdirdim.

"Yok bir şey." desem de bana pek inanmadığı için yüzünü biraz daha yaklaştırıp içimi okur gibi bir derinlikte gözlerime bakmayı sürdürdü.

"Kolum ağrıyor dediğinden beri tadın yok. Şimdiye elli milyon kere dırdır etmeliydin, anlat, ne oldu?"

Tam o zamandan beri farkında oluşu beni bir kez daha şaşırtmıştı. Yolda fark etmemesi için konuşmaya ve belli etmemeye çalışmıştım, en azından kolumun ağrısından dolayı suskunum sanır diye düşünmüştüm ama Jungkook fazla dikkatliydi. Önünde iki seçenek vardı, ya sessiz kalmamı görmezden gelecek ya da beni görecek, sorarak dinlemek isteyecekti. Bana asla yapılmayan o şeyi yapmıştı Jungkook, bir şeyim olduğunu fark etmiş ve sormuştu. Dikkat ettiği şeyler aslında farkında olmasa bile çok önemliydi. Çünkü tüm bunlar benim için bir yara niteliğindeydi.

Yutkunuşumu çamaşır makinesi seslerinin arasında duymamasını diledim ama Jungkook gerçekten dikkatliydi ve hemen bakışları adem elmamla gözlerim arasında mekik dokumuştu.

Makineye yaslı elimi hareket ettirip parmaklarımızın temasını biraz daha arttırarak konuşmak için dudaklarımı araladım. Ne söyleyebilirdim bilmiyorum, aklımda bir sürü şey vardı yerine oturtamadığım ve de cevabını henüz bilmediğim. Ama aklımda sadece iki kelime belirgindi. Gerçek ve samimi olan o iki kelime.

"Teşekkür ederim."

Dudaklarımı Jungkook'un çenesindeki morluğa hafifçe ve temkinle bastırıp geri çekilerek bakışlarımı kaçırdım. Ancak Jungkook buna izin vermedi ve parmak ucuyla çeneme dokunup gözlerime bakarak ondan daha önce hiç duymadığım, kalbimi çarptıracak kadar tatlı bir ses tonuyla sordu "Ne için?"

Bana farkında olmadıklarımı fark ettirdiğin, 

görmediklerimi gösterdiğin,

ve hissetmediklerimi hissettirdiğin için.

Tüm bunlar ona söyleyebileceklerimin belki de yarısından azıydı ve kelimelere dökemeyeceğim kadar da özel. Jungkook, aptal bir alfa değildi ve aslında teşekkür ettiğimde ne için olduğunu az çok tahmin edebiliyordu. Sadece benden duymak istiyordu ve bunu olabilecek en güzel şekilde de hareketleriyle belli ediyordu. Ve en önemlisi asla zorlamıyordu.

Parmaklarından birini kendi elimin üzerinde hissedip hafifçe okşadığında dudaklarımı birbirine bastırıp bu hareketine çok minikçe gülümsedim.

Benim aksime o kendinden daha emin bir gülümseme kondurdu dudaklarına ve üzerime doğru eğilerek dudağımın köşesine dudaklarını hafifçe bastırdı. Tatlı nefesi ve sıcak dudaklarının baskısı içimi titretecek, karnımdaki binlerce kelebeği uyandıracak kadar heyecan vericiydi. Kalbim deli gibi çarpıyordu ve omegam konuşma yetisini kaybetmiş, sadece bu anın tadını çıkartıyordu.

Jungkook elimin üzerindeki elini bir kez daha hafifçe okşadıktan sonra geri çekildi ve tepkimi ölçmek için pasparlak gözlerle gözlerime baktı.

"İki oldu omega." dedi kalbimi sıkıştıracak kadar derin ve tatlı bir sesle ve sıcak nefesi dudaklarıma çarparken göz kırparak üzerimden çekilip gitmeden önce de ekledi "Bir hakkım daha var."

Chapter Text

Çamaşır dairesinde birbirimizle yakınlaşmamızdan sonra bununla ilgili konuşmamıştık, daha doğrusu kıpkırmızı kesilerek onu doğruca peşinden takiplemiş ve yatağıma girerek saatlerce bu anı düşünmüştüm. Gerçek bir öpücük bile değildi aslında ama heyecanımı, o an hissetiklerimi hatırladıkça sanki bu hisleri ilk kez yaşıyormuşum gibi bütün kan akışım hızlanarak kıpkırmızı kesilmeme neden oluyordu.

Ertesi gün ve onu takip eden birkaç gün ise çok daha zordu, ona bakmak dudaklarımın köşesindeki sıcaklığı, bedeninden yükselen o çekici kokuyu hala hissettiriyordu ama ikimiz de hiçbir şey söyleyemiyorduk. Bütün hislerimiz havada asılı kalmıştı ve ben sürekli o ana giderek kaybolmaya başlamıştım. Onunla her göz göze gelişimde söylenmemiş, yarım kalmış bir şeyler olduğunu bilerek deli gibi düşünüp duruyordum.

Tüm bunların devamındaki günlerde de hiçbir şey yok gibiydi ama var gibiydi de. Her hareketini izliyordum ilgiyle, bana bakışından tutun dokunuşuna kadar her küçük detayı kafamda kurarak belli kalıplara sığdırmaya çalışıyordum ve her seferinde hayır ben yanlış anlıyorum dediğimde Jungkook'un küçük, nazik ve rahatsız etmeyen temasları bacakları güçsüz bir ceylan yavrusu gibi pata küte yere düşmeme neden oluyordu.

Oturduğum masada kıpırdandım ve elimdeki kalemi belli bir ritmi olmadan sallayıp durarak kafamı toparlamaya çalıştım. Düşünmemek zordu. Odaklanmak hayatım boyunca en büyük mücadelelerimden biri olmuştu. Ses, ışık, hareket ya da herhangi başka bir şey... Çevremdeki en ufak şeyde bile dikkatimi dağılır, sürekli odağımdan kayarak başka şeylerle ilgilenirdim ve bu da beni bir noktada çok fazla kitlerdi. Ancak bugün ve geçtiğimiz bir haftadır düşünmemeye çalışmakla odaklanmak her zamankinden daha zordu çünkü evin içindeki varlığı her şeyden daha çok dikkatimi dağıtıyordu. Odanın içinde olmasa bile feromonlarını solumak bile zihnimin sabit kalmasını engelliyor, zaten zayıf olan odaklanma becerilerimin arasına şeytan gibi sızıyordu.

Tamam, şimdi odaklanıyorum ve bu soruyu çözüyorum dediğim noktada Jungkook yine hiçbir şey yapmadan dikkatimi dağıtmayı başardı. Sadece tuvaletten çıkarak dövme malzemelerinin olduğu evin diğer tarafına geçti ve dolabın üzerine koyduğu bilgisayarından tuşlara bastı. Akşamüzeri gelecek olan müşterisi için muhtemelen hazırlık yapıyordu.

Dolaba doğru yaslandığı için uzun kollu tişörtünün üzerinden sırt kasların kasılmıştı. Her hareket edişinde kürek kemiklerini sırtında bir bir çıkıntı oluşturuyor ve o çıkıntının arasından beline kadar uzanan sırt çizgisi görsel bir şölen sunuyordu.

Tırnaklarımız çok yakışırdı.

Yutkundum ve dudaklarımı sıkıca birbirine bastırarak terleyen ellerimi dizlerime sürttüm. Kızgınlığım yaklaşıyordu ve ben düşüncelerime engel olamıyordum. En tehlikelisi ise bu düşüncelerin sadece kızgınlığımdan kaynaklı olmadığını bilmekti.

Kendime gelmeye çalışarak başımı iki yana salladım ve dikkatimi ondan çekmeye çalıştım ancak Jungkook doğrularak dolabın üst rafına uzandı. Boya kutularından birini uzun parmaklarıyla sanki çok hassas bir şeyi tutuyormuş gibi zarifçe alarak üzerindeki yazıları okumak için gözlerini kıstı. Yazıların üzerinde hareket eden parmakları sanki en küçük detayı bile kaçırmak istemez gibiydi ve ah... Arkasında küçük bir topuz yaparak topladığı saçlarından dökülen asi, siyah dalgalar önüne dökülmüştü, gözlerini kırparken hareket ediyordu ama o buna aldırış etmeden okumaya devam ediyordu. Bir boya şişesini bırakıp diğerine geçerken bazen dudaklarından anlamadığım belli belirsiz mırıltılar çıkıyordu.

Eliyle önüne düşmüş birkaç tutamı geri ittirip pozisyonunu değiştirince başımı iki yana sallayarak dalgınlığımı def etmeye çalıştım. Cidden, oturduğum yerde onu sapık gibi izlemeyi bırakmam ve iki hafta sonraki alttan aldığım dersin finaline çalışmam gerekiyordu yoksa yine kalacaktım. Bir şekilde odaklanmanın yolunu bulmam gerekiyordu.

Boğazımı hafifçe temizleyerek kalemimle hiçbir haltından anlamadığım matematik notlarımdaki problemi bilmem kaçıncı kez daha okudum ve altına bir şeyler karalamaya başladım. Ezberlediğim formüle yerleştirdiğim sayılarla tek isteğim doğru sonuca ulaşmaktı ve ters kolumla bile çözerken iyi gittiğimi düşündüğüm, bazen de içinden çıkamadığımı fark ettiğim noktada düğümün kolayca çözülmesi ne yalan söyleyeyim beni heyecanlandırmıştı. Çünkü matematikten bir bok anlamıyordum ve çözüme ulaşıyor olmak benim için büyük bir şeydi. Ne yazık ki, o kadar çözmeme rağmen kesinlikle bir sonuca ulaşamamış, takılıp kalmıştım.

Sinirlenerek kalemi notların üzerine attım ve arkama yaslanarak "Sikerim senin gibi soruyu da çözümünü de ama ya. Of!" diye bağırdım. Gerçekten, zaten zor odaklanıyordum ve bir de çözüme yanlış ulaşınca iyice modum düşüyordu.

"Yine neye sinirlendin?"

"Her şeye."

Jungkook elindeki küçük boya kutusunu bırakıp dövme koltuğu ve bankın etrafından dolanarak masaya yürüdü. Tam karşımdan notlarımın üzerine doğru eğildiğinde dirseğini masaya çenesini de avcunun koydu ve ilgilendiği şeylere karşı takındığı tavır olan kaş çatma hareketini yaparak kağıda şöyle bir göz attı "Bu temel matematik değil mi? Üçüncü yılınızda da mı bunu görüyorsunuz?"

"Alttan almış olamaz mıyım?" derken direkt olarak saldırgan bir tavır takınmayı durduramadım çünkü gerçekten bu dersten iki yıldır 0,1 puanla kalıyordum, üçün kez olamazdı. Veremediğim için aşırı stresliydim ve stresli olduğum zamanlarda daha kolay öfkeleniyordum. Tabii bir de ona karşı bin bir türlü düşüncem vardı, istemsizce hırçınlaşabiliryordum kızgınlığımın verdiği heyecanla.

"Alabilirsin tabii ki, sadece sordum." dedi ve kalbimi çarptıran bir gülümseme kondurdu dudaklarına. Diğer eliyle de beklemeden saçlarımı karıştırdı "Tırnaklarını içeri sok kedicik."

"Üf, yapma."

Burnumdan soluyarak elini ittirirken başımı çevirdim ve somurttum. Bir şeyleri yapamamaktan nefret ediyordum, aptalca bir dersti, ben resim okuyordum ve neden ilk yıl matematik gördüğüm hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tamamen saçmalıktan ibaretti.

Jungkook'un gülümsemesi ona döndüğümde biraz daha artmıştı ve neyle uğraştığımı görmek için önümdeki notta yer alan soruya tersten bakarak gözlerini kısmıştı. Bu sefer her zaman yaptığı gibi mırıltılar çıkartmadı ve kaşlarını çatarak bekledi. Parlak ve kara gözleri soruyu defalarca okur gibi sürekli sağa ve sola yavaş yavaş hareket etti ve otuz saniye kadar bir sürelik sessizliğin hemen ardından "Cevap üç." dedi.

"Ne?"

"Cevap üç."

"Sallıyorsun." dedim burun kıvırarak, eline kalem bile almamıştı ve soruya tersten bakıyordu.

"Hayır cevaba bak, üç olmalı."

Kendinden emin bir şekilde omuz silkerek söylediği cevaba karşı ona gözlerimi kırparak baktım. Bunun hala mümkün olabileceğini düşünmüyordum çünkü öyleydi, trigonometriyi nasıl kafasından çözebilirdi ki tanrı aşkına.

"Sallıyorsun ama yine de bakacağım." derken kaşlarımı kaldırıp notun arkasından yarım sayfalık çözümünü açtım. Gözlerim sayılar ve grafik arasından gidip gelerek en sonunda yuvarlak içine aldığım üçü gördüğünde inanamayarak Jungkook'a baktım ve sonra yeniden cevaba döndüm. Mantığım algılamakta güçlük çekiyordu, cevabın üç olduğunu nasıl bilebilirdi?

"Üç değil mi? Doğru çözdüm?"

Üzerimdeki şaşkınlığı atamadığım için ona aklıma en çok yatan şeyi söyledim "Cevabı biliyordun."

"Hayır çözdüm de buldum."

"Ne zaman?"

"Şimdi," burnunu kırıştırarak gülerken bana göz kırpmış ve işaret parmağıyla başına iki kere vurmuştu "Burada."

Jungkook'la geçirdiğim her gün, yeni bir şey öğreniyor ya da yeni bir özelliğini keşfediyordum ve daha bilmediğim birçok şeyi de olduğundan emindim. Bilgisayar mühendisliği okuduğu için matematiğinin iyi olduğunu tahmin edebiliyordum ama böyle bir şeyi de beklemiyordum doğrusu. Dört işlemleri ve formülleri kafasına not etmesi ve üzerine bunu tersten gördüğü bir soruyu çözmek için kullanması gerçekten çok...

Etkileyici.

Çok fenayım.

Şaşkınca ona bakarken omegam da heyecanla edindiğimiz bu bilgiye karşı kan akışımı hızlandıracak birtakım düşünceleri dolduruyordu zihnime. Bu yüzden de çok etkilendiğim gerçeğini saklamak da oldukça güç oldu, dudaklarımı aralayarak istemsizce "Etkileyici." dememe engel olamadım.

"Hmm..." dudaklarından dökülen mırıltıyla birlikte gamzesinin olduğu dudağının köşesi hafifçe kıvrıldı ve çarpık bir gülüşle fısıldadı "Demek seni böyle şeyler etkiliyor omega?"

"Evet. Ay aman hayır. Kafamı karıştırdın."

"Sen de benimkini."

Nasıl bu kadar çabuk nefesimi kesebiliyordu anlamıyordum ama göğsüm havalanıp soluma ihtiyacıyla dolmuştum ve tam karşımda bana bakarken inanın bu durum beni çok zorluyordu.

Gözleri yüzümün her noktasında hiç acelesi yokmuş gibi yavaşça dolanırken kendimi saklama isteğiyle doldum. Günlerdir dikkat ettiğim bir şeydi bu, benimle ilgili her konuda fazla dikkatli ve ilgiliydi, ben de aynı şekilde onun ilgisini fark etmeye başlamıştım.

En son dudaklarımda oyalanıp gözlerime bakıp aniden "Kafan karışmasın ister miydin?" dediğinde bahsettiği şeyi anlayamadığım için boş bulunup "Ne?" diye sordum.

"Kafan karışmasın ister miydin diye sordum."

"Hangi konuda?"

Çünkü birçok konuda kafam karışıktı ve eğer bunu çözecekse hangi konu olduğunu bilmem gerekiyordu.

"Güzel bir soru omega," Jungkook sanki aklımı okumuş gibi biraz önceki oyuncu ifadesinden sıyrılıp her zamanki alaycılığına geri dönerek eğildiği masanın üzerinden kalktı "Matematik konusunda tabii ki... Kafandaki soru işaretlerini kaldırabilirim."

Peki ya diğer soru işaretleri?

Omuzlarımın düşmesine engel olamadım ve dalga geçtiği sırıtan ifadesine surat asarak omuz silktim "Zaten yine kalacağım gibi. O yüzden gerek yok."

"Hemen negatifi çekiyorsun kendine, aşamadık şu özelliğini."

"Realistik düşünüyorum."

"İyi bir öğretmen olduğumu söylerler ama yine de sen bilirsin."

Aslında bana göstermesini istiyordum ama biraz cesaretim kırıktı. Diğer birçok kırıklığımın sebebi gibi bunun da sebebi bir kişiye aitti. Sayısal derslerim konusunda Suho'dan her yardım istediğimde bu konuda ne kadar noksan olduğumu başıma kaktığı, öfkelenip nasıl anlamadığımı bağırdığı için genelde kendim halletmeye çalışmıştım ve temel matematik hariç hepsini başarmıştım.

Kollarını göğsünde birleştirip ciddi olduğunu belli ettiğinde düşüncelerimle çelişki içindeydim çünkü aynı şeyleri yaşamak istemiyordum. Ve aslında Jungkook'un bağırıp çağıran tiplerden olmadığını da farkındaydım, hiçbir şekilde o, Suho ile karşılaştıramayacağım biriydi. Sadece bazen size zarar veren benzer tip olaylara karşı savunma mekanizması devreye girdiği için aşmak da biraz zor olurdu.

Derince bir nefes alıp sandalyemi biraz yana kaydırdım, kalemi elime aldığımda başımı eğip kaşlarımı da çatarak ona "İyi tamam." dedim ve uyarı niteliğinde bir ekleme yaptım "Ama salaklığımla ilgili tek bir kelime dahi edersen kafana alçıyı yersin. Tamam mı?"

İşaret ve baş parmağını birleştirdi ve "Anlaştık." diyerek sandalyeyi yanıma çekip oturdu. Kolu koluma, bacağı da bacağıma değdi ve sıkıştığımı hissettim. Duvarla arasında kaldığım için ne yapacağımı şaşırdım çünkü şey... Jungkook biraz iriydi. Pekala ben de pasif olmama rağmen çok minyon bir omega sayılmazdım ama o da hem safkan hem de baskın bir alfaydı, kesinlikle boyutlarımız eş değildi.

Masaya attığım köşeden hemen kalemi aldı ve boş bir defter sayfası açtı. O anda yüzüne dikkatle baktığımda hızlı ve kendinden emin şekilde hareket ediyordu "Bak şimdi," derken sesi yumuşak ve etkileyiciydi "X bir reel sayıymış, sin x eşittir x bölü üç... Bu soruda açmaya çalışırsan olmaz, sin x ve x bölü üçün aynı koordinatlarda grafiğini çizmen gerek."

Her kalem darbesi ve her çizgi detayı kusursuzdu, ellerinin hareketlerini izlemekten kendimi alamıyordum. Ve yan yana oturduğumuz için aramızdaki bu yakınlık, biraz daha yakınına sokulup kokusunu daha mı fazla solusam diye düşüncelerimi karıştırıyor, hiçbir şey yapamıyor olmak ellerimin daha da terlemesine neden oluyordu. Ve tabii ki sesi... Kulağımda hafif bir tını bırakıyordu. Ama söylediklerinden hiçbir anlamıyordum.

Göz ucuyla bana kısaca baktığında anlamadığımı fark etmiş olmalı ki daha dikkatli ve detaylı açıklamaya başladı "Sonra bu iki grafikte hangi noktalardan kesiştiğine bakacaksın. Bunların kesiştiği nokta sayısısı çözüm kümesinin eleman sayısına eşit oluyor." Bakışlarımız kısa süreliğine de olsa kesiştikten sonra yine soruya döndü ve bu kez anlamam için başka bir boş kağıt daha alarak "Daha kolay anlaman için sin x ve x bölü üçün ayrı grafiklerini çizeceğim. Ama bir de şöyle bir şey var," dediğinde, sesi biraz daha yumuşadı, "Açı değerleri koordinat sistemine yazılamadığı için radyana çevirmemiz gerek."

Açı değerlerini radyana çevirip grafikleri kolayca çizdiğinde ortaya çıkan görüntüye karşı acımsı bir suratla baktım. Sanki çok basit iş gibi çizmişti, hesap makinesi kullanmaya gerek bile duymadan dört işlemi kafasından halletmişti ve ben sadece hayran kalarak bir bok anlamamıştım. Çizdiği grafik bana göre bir deniz dalgasına benziyordu, söyledikleri ise kulağıma yalnızca bir uğultu, bla bla gibi geliyordu.

Sonra fosforlu kalemi eline alıp, grafikteki dalgalanmaları vurgulamak için sertçe çizdi. "Artık bütün tablo tamam olduğuna göre, kesiştikleri noktaları görmek için, grafikleri öpüştürebiliriz," dediğinde, içimden gelen ani bir sıcaklık dalgasını saklamaya çalıştım. Ayrı ayrı çizdiği grafikleri üst üste koydu ve fosforlu kalemlerin belirttiği üç farklı kesişim noktasını kalemin ucuyla gösterdi "Bir orjinden kesti, iki buradan kesti ve üç, buradan kesti. Yani üç tane çözüm kümesi elemanı var. Anladın mı?"

Geri çekilip anlattıklarından gayet memnun bir şekilde bana gülerek baktığında anlamamıştım ama hevesini kırmamak ve biraz da kırılmamak için anlamış gibi onayladım. Beklemediğim bir kahkahayla gülerek bir anda omzuma doğru alnını yasladı "Anlamadığın o kadar belli ki..."

"Dalga geçme benimle. Gerçekten bütün sayılar birbirine giriyor, of! Ağlamak istiyorum."

"Ağlama tamam çözeceğiz." bana hafifçe kollarını doladı ve göğsüne doğru çekerek omzumu hafifçe okşadıktan sonra hafifçe geri çekildi "Al kalemi, aynı mantıkla daha yavaş anlatacağım ama bu kez anlatırken sen çözeceksin."

"Tamam." dedim ama bana bu kadar yakınlaşmışken nasıl odaklanacaktım bilmiyordum. Çünkü kolu omzumdan doğru diğer tarafıma hafifçe sarkıyordu ve kollarının altındaymış gibi ona fazlasıyla temas içindeydim. Burnuma dolan o tatlı koku yüzünden sürekli yüzüne bakma ihtiyacı duyarken problemi çözmek benim için ekstra zordu.

Jungkook biraz öncekinden daha daha detaylı anlattığı çözümü bana sorular sorarak çözdürmeye çalışırken eksik olduğum, soru içinde işime yarayacak olan konular olduğunu söyledi. Bu yüzden sorunun yarısında bana eksik olduğum, soruyu çözmem için işime yarayacak konuları notlarımı gözden geçirerek anlatmaya başladı.

Nornalinde asla çözmekten memnun olmayacağım ve hatta kaçmak istediğim dersi benim için keyifli hale getirmişti. Anlamakta hala zorlanıyordum, sinirlendiğim noktalar olmuyor değildi ancak Jungkook bana tek bir şekilde ezbere dayalı anlatmıyordu bunu. Herkesin bir anlama biçimi vardı, kimi tek seferde anlardı kimi başka yollarla sonuca ulaşılan o yolu tercih ederdi. Jungkook, eğer birden çok anlatım şekli varsa bana hepsini on kere de olsa göstermekten kaçınmıyor, anlama şeklimi bulmaya çalışıyordu.

Bütün bu zaman dilimi boyunca sabırla bütün salaklıklarıma katlandı ve sesi o tatlı inceliğini asla kaybetmedi. Hatta soru çözümlerinde başarıya ulaşmaya yakın ama takıldığım noktalarda eliyle omzumu okşayıp kulağımın hemen yanında çok güzel gidiyorsun devam et, odaklan demeyi ihmal etmiyordu. Bunu yaptığı zamanlar nefesim kesilip ellerim kalemin üzerinde kaysa da dediği gibi devam etmeye çalışıyordum..

"O kadar da zor değilmiş, değil mi?"

Parıldayan gözlerle kalemi bırakıp bana dönerek sorunca başımı eh işte der gibi iki yana sallayıp "Yanii..." dedim ve tıpkı onun gibi hafifçe gülümsedim "Biraz daha çalışmam gerek ama eskisine göre daha kolay çözebiliyorum."

"Konu ve bilgi eksikliğinden dolayı." masanın üzerindeki telefonumun ekranına dokunup saate bakarak kalemi geri aldığında hem yazdı hem de konuştu "Birkaç sorudan anladığım kadarıyla şu konularda da eksiğin var. Bir yarım saat sonra müşteri gelecek yoksa devam ederdik. Sen yazdıklarıma göz at, biraz kendin anlamaya çalış. Gittikten sonra üzerinden geçeriz olur mu?"

Küçük not kağıdına güzel bir el yazısıyla hızlıca yazarken kalem her hareket ettiğinde alnından dökülen birkaç tutam bukle kaleme değiyordu. Tereddüt etmeden elimi yavaşça uzattım ve o tutamı yavaşça kulağının arkasına sıkıştırarak duraksamasına sebep oldum.

Hafifçe döndü bana, kağıda odaklanmış olan bakışları şimdi benim üzerimdeydi. Gözlerindeki hafif şaşkınlık dalgası yerini ufak bir tebessüme bıraktı. Aramızda sessiz ama bir o kadar da derin bir bağ var gibiydi.

Elimi hala kulağının arkasına doğru hafifçe sabit tutuyorken "Teşekkür ederim," diye fısıldadım yavaşça. Ona ilk teşekkürüm değildi ve o yine bunun ne için olduğunu biliyordu.

Evin içinde büyük bir sessizlik hakimdi ve sadece nefes seslerimiz duyuluyordu. Fakat uzun sürmedi, Jungkook kalemi yeniden kavradı ve dikkatlice yazmaya devam etti "İyi bir öğretmen olduğumu söylemiştim. Bu zamana kadarki en anlamayan öğrencim olsan da başardım diyebilirim."

Göz devirip alçılı kolumla kafasının üzerine çok da ağır olmayacak şekilde vurdum ve bağırarak geri kaçınmasını sağladım. Eliyle başını tutup hemen yakındı "Bu ne içindi?"

"Salaklığımla dalga geçersen kafana alçıyı yersin demiştim."

"İnanılmazsın ya, bedavadan bilgilerimi aktardım sana biraz dalga geçme payı versen ne olurdu sanki?"

"Olmaz." başımı gururla ve gülümseyerek dik tutup sandalyemi geriye ittirdiğimde masanın üzerindeki paketimden son kalan üç dal sigaramdan birini aldım "Sigara molası."

"Tamam sen çık kahvemi alıp geliyorum. Sen içecek misin?"

Balkona çıkmak için kapının kolunu indirip "Olur, s-" diyecektim ki Jungkook benden önce davranıp "Süt de koyuyorum." diye ekledi.

Belli belirsiz gülümseyerek soğuk havaya adımımı attım ve kırık koltuğa bağdaş kurarak oturup küllüğü kucağıma koydum. Bu sırada güçlü bir rüzgar eserek sağ taraftaki çöp evin balkonundan bütün kokuyu etrafa yaydı. Gözlerimi sulandıracak kadar kötü bir kokuydu.

Jungkook elinde kahveler, üzerine giydiği pembe peluş sabahlığı ve omzuna attığı bir ceketle balkonun kapısını ayağıyla açmam için tekmelediğinde hafifçe eğilip kolu indirdim. Koku anında yüzüne çarparak iğrendiğini belli ettiği bir ifade takındı "Şikayet edeceğim burayı gerçekten. Nedir böyle bu, burnumun direği kırıldı. Nasıl yaşıyorlar o evde."

Önce uzattığı kahveyi aldım sonra da fermuarlı kalın sweatini. Omuzlarım üzerine yerleştirmeme yardım ederken ona üşümediğimi aksine kıyafetlerimi çıkartacak kadar yandığımı söyleyemedim. Çünkü feromonlarını üzerimde hissetmek hoşuma gitmişti.

"Elli milyon tane alfa kalıyor ne bekliyorsun ki?" diyerek çöpün kokusunu yok etmek için burnumu sweate sürtüp feromonlarını kokladım.

Jungkook da bu sırada koltuğun karşısındaki dar alana oturup kalçasını korkuluğun mermerine yerleştirdi ve önüne sigara izmaritlerini biriktirdiği kare şeklindeki koliyi yanına çekti. Bütün bunları yaparken gözleri üzerimdeydi ve yanağındaki gamzesini açığa çıkartarak beni ışıldayan gözlerle izliyordu.

"Bunun alfa olmakla ilgisi yok. Eğer olsaydı ben de pis olurdum."

"Tanrıya şükür ki değilsin. Biri pis diğeri dağınık, bir artı bir ev için korkunç bir ikili olurduk."

"Tanrıya şükür!"

Jungkook gülerek ellerini havaya tanrıyı gösterir gibi kaldırdığında sigaramı yakıp kahvemle eşit gitsin diye kısa bir hesap yaptım. Son sigaralarım olduğu için iyi değerlendirmem gerekiyordu, ay sonları asla denk getiremiyor, sigarasızlıktan otlakçılık yapmak zorunda kalıyordum. Jungkook'un da benden kalır yanı yoktu, bütün kampüs final döneminde olduğu için müşterisi azalmıştı ki zaten el altından gizlice yürüttüğü için sık sık almıyordu müşteri.

"Shhh," Jungkook sigarasının külünü kartona silkeleyip telefonundan bir fotoğraf gösterdi "Sence hangisi daha güzel?"

Üç tane dövme makinesi gösterdi. Hepsi güzeldi aslında ama bir tanesi diğerleri içinde kendini en çok belli ediyordu. Siyah çeliktendi ve makinenin büyük kısmında çeliğe incecik işlemeler yapılmıştı. Bakıldığı zaman kaliteli ellerden çıkmış görüntüsü için kesinlikle tercihim o olurdu.

"Kesinlikle bu."

"Of değil mi? Bence de bu ama işte rotary makineler o kadar pahalı ki alamam. Mecbur coil olanlardan alacağım."

Dudak büzerek derince bir iç çekti. Modunun düştüğü her halinden belli oluyordu ve ses tonu da fazla netti.

"Kaç para ki?"

"Çok para Taehyung..."

Makineye içinin giderek bakması benim de dudak bükmemi sağladı. Onu tanıdığımdan beri ilk kez bir şeyi bu kadar çok istediğini ve bunun için kırıldığını görüyordum ve onun gibi benim de içimde bir burukluk oluşmuştu.

"İkisi arasında ne fark var?"

"Coiller daha geleneksel bir mekanizmaya sahip, kötü asla değil hatta el yapımı pahalı olanları mükemmeldir. Benim şu anda kullandığım makine coil zaten ama rotary... Muazzam bir şey." eliyle sanki makineyi tutar gibi yaparak bileğini oynattı ve gözlerini kapatarak hayali bir çizim yapıyorcasına havaya bir şeyler çizdi "Tutuşu o kadar hafif ki, dövme yaparken çizimi aşırı konforlu hale getiriyor. Makine sistemi de gelişmiş, iğrenin derinliğini ve hızını kolayca kontrol etme imkanı sunuyor."

O kadar yaşayarak anlatıyordu ve akşamın karanlığında gözleri öylesine bir ışıkla parlıyordu ki sanki ben de onunla aynı şeyi yaşamış gibi "Woaaa..." diyerek kaşlarımı kaldırdım ve koltukta arkama yaslandım "Öyle bir anlattın ki, gerçekten ben de almak istedim."

"Değil mi, delireceğim! Bir de ben özel tasarım el yapımı istiyorum, siyah titanyum, motor kısmının üzerinde de küçük işlemeler olacak falan. Yani daha da pahalı... Ah, ahh..." sigarasından bir duman çekip üflerken dudakları arasından bir cıklama bırakıp başını hafifçe yana yatırarak ekledi "Başka bahara artık."

Güldüm onun gibi ve sigarasının ucundaki kızıllığa bakarak ileride alabilmesini umdum. Çünkü Jungkook dövme yapabiliyordu ve bundan keyif alıyordu. İnsanın sevdiği işi yaparken kullandığı malzemeleri kendi isteğine göre seçip kalitesinden istemesi çok normaldi, onu çok iyi anlıyordum ve alamamasının ona hissettirdiklerini de biliyordum.

Resim çizmeye ilgimin başladığı ilk zamanlar, annemle çok fazla kavga ederdik. Düşünceleri fazla katıydı, pasif bir omega olduğum için hayatımın zor olabileceğini defalarca başıma kakmıştı. Çünkü kendisi pasif alfa olmasına rağmen zorlanırken benim zorlanmamı istemiyordu. Ona göre güçlü ve sağlam bir şekilde hayatla mücadele etmem için mevkii olarak yüksek olan savcı, hakim gibi meslekleri seçmem gerekiyordu. Babamla da bu yüzden defalarca kavga etmişlerdi.

Babam ise deniz albayıydı, bu yüzden onu çok sık görmezdim ama görev dönüşü bana hep istediğim boyalardan alırdı, o yokken çizdiğim bütün resimlere tek tek bakarak fikrini belirtirdi. Ama en güzeli, bir gün yaptığım resimleri ona kolayca gösterebilmem için bana oldukça kalın bir albüm almıştı. O gün gerçekten kendimi dünyanın en mutlu insanı gibi hissetmiştim.

Zaman geçtikçe, evin içinde bir noktadan sonra inanılmaz bir güç savaşı oluşmuş, bu da boşanmalarıyla sonuçlanmıştı. Ama babam hala büyüdüğümde bile bana istediğim ve çok pahalı olan o boyalardan almaya devam etmişti. Sonra da zamanla bilinçlendikçe önemli olan şeyin benim ne istediğim olduğuna karar vererek resme yönelmiştim.

Jungkook'a bakınca hatırladığım anılar beni hafifçe gülümsetti. Üniversiteye başladığımdan beri pek sık eve gitmediğim için uzun zaman olmuştu görmeyeli, belki de yanına gitmem için bir işaretti bu.

Aniden çiselemeye başlayan yağmurla dikkatimi dışarı verip sigaramı hemen söndürdüm. Jungkook da benimle birlikte ayaklandı hemen "Ne oldu?"

"Kedilere mama verecektim, yağmur bastırmadan verip geleyim hemen."

"Dikkatli ol. Birazdan müşteri gelir ara perdeyi kapatmış olurum muhtemelen haberin olsun"

"Tamamdır!" diye koşturarak dolaptan püre şeklinde olan mamayı biraz sulandırdım. Tek elimle biraz zor oldu ama alışmıştım bu duruma. Merdivenlerden dikkatle inerek apartmanın biraz ilerisindeki çöp kutularının orada kedileri çağırmak için pisi pisi diyerek çömeldim.

Çok geçmeden kediler çığırtkan sesleri ve paytak yürüyüşleriyle çıkıp geldiler. O gün onları gördükten sonra her akşam yemek vermek için çıkıyordum, annelerini birkaç kere görmem haricinde asla ortalarda olmadığı için yemek yiyorlar mı yoksa yemiyorlar mı emin değildim. Bu yüzden de çıkıp yoklamak biraz da olsa yediklerini görmek içimi rahatlatıyordu.

Yemek yerken gurultular çıkartan kedileri parmak uçlarımla hafifçe sevmiş gülümseyerek izlemiştim. Tekirle sarman çok canlı ve büyük duruyordu ama siyah olan fazla minikti, sanırım diğerlerine göre en az gelişmiş olandı. Biraz onun ilgilendim ve alçılı kolumun üzerine koyarak ısınmak için göğsüme sığınmasına izin verdim.

Ne kadar vakit geçirdiğimden emin değildim ama yirmi dakika kadar onlarla oynamış ve üşüdüğümü hissedince gitme vaktimin geldiğini anlayarak onlara veda etmiştim. Dudak büküp ara sıra arkama döndüm, onlarla vedalaşmak çok zordu ve mecbur olduğumu bilmek de fazlasıyla üzüyordu.

Merdivenleri çıkarken burnuma dolan tanıdık koku yüzünden kaşlarımı çattım ve evimin olduğu kata ulaştığımda kafam karışmış bir şekilde bekledim. Zihnim ya da hafızam bana oyun oynuyor olmalıydı sanırım, çünkü Suho'nun kokusunu evimin önünde almam çok mantıklı değildi.

Karışık bir zihinle kendi tarafımın şifresini girip kapıyı araladığımda hala aynı düşüncedeydim ama henüz kapanmamış ara perdenin orada bulunan üç tanıdık yüze bakınca pek de öyle olmadığını anladım. Suho'yu sevgilisiyle birlikte evimde, hayatıma yeniden sızarken bulmayı beklemiyordum. Jungkook'un evimde olmasına alışmıştım, iyi hissettiriyordu fakat Suho'nun varlığı bir bıçak gibiydi. Burada ne işi olduklarını bilmiyordum ama Jungkook'la konuştuklarına göre bir tahminim vardı. Muhtemelen dövme için gelmişlerdi yoksa burada olmalarının mantıklı bir sebebi yoktu.

Yüzüne ilk baktığım kişi Jungkook oldu. Sert ifade ve gözlerindeki öfke çok tazeydi ve henüz yeni geldikleri anlaşılıyordu. Gözlerini Suho'nun üzerinden ayırıp benimkilerle buluşturunca orada bir yumuşama gördüm ama bu çok kısaydı. Sadece benim anlamam ve bilmem içindi. Onun da bazı şeyleri bilmediğini anladım ve zaten Jungkook da bunu bilerek yapacak bir insan değildi.

"Ah, Taehyung," Suho'nun sesindeki o sahte nezaketi duymak kapatmaya çalıştığım yaralarımın ağrısını arttırmıştı "Kokun tanıdıktı ama şu eski koltuğu göremeyince emin olamamıştım, bir an evleri karıştırdım sandım." sonra alayla güldü ve başını iki yana sallayıp devam etti "Anılara çok düşkündün nasıl oldu da attın hayret."

Gözlerimin içine bakarken, o eski bakışlarını gördüm. Soğuk, küçümseyici ve alay dolu... Yine aynı kişiyle karşı karşıya olduğumu hissettim. Bana karşı hep aynıydı zaten...

Tam karşısında, kendimi tekrar o kırılgan, Suho'nun iplerinde oynayan bir oyuncak gibi hissediyordum. Jungkook bana bakarken bir şeylerin farkındaydı, ama bunu dile getirmiyordu. İçimde bir yerde hâlâ Jungkook'un sıcaklığını hissediyor, bana uzanmasını istiyordum. Suho'nun varlığı, aramıza bir duvar örüyordu sanki. Ama bunu istemiyordum, onun gibi birinin hayatımda olması acı veriyordu. Suho'yu yavaş yavaş hayatımdan çıkarıp özgürlüğümü geri kazanıyordum. Ona hala kırgındım, evet, ama ona karşı olan hislerim bitmek üzereydi. Onun bu kibirli tavrı, sadece ne kadar doğru bir karar verdiğimi gösteriyordu.

Bu yüzden evimde olmasına katlanmıyordum. Hele kokusu... Jungkook'un kokusunun yakınından bile geçmesini istemiyordum, özellikle de evimde, benim bölgemde bir omeganın kokusuna tahammülüm yoktu. Midemi bulandırıyordu.

Yağmurluğumu Jungkook'un tarafındaki askılığa asarken çenemi sıkıp yüzüne bile bakmadan "Sadece beni mutlu eden anıları hayatımda tutmaya karar verdim." dedim.

Hala o kibirli gülümsemesiyle başını hafifçe yana eğdi ve alaycı bir ses tonuyla, "Garip, çocuksu saplantılarından vazgeçemezsin sanıyordum." dedi.

Yine her zamanki gibi, her şeyin merkezinde kendisinin olduğuna inanıyordu. Buna karşılık güldüm ve evin diğer tarafına geçerken "İnsanlar genelde kendilerini görmeden başkalarına laf söylermiş." dedim. Artık ona kendimle ilgili koz vermek istemiyordum.

Suho birkaç duymadığım şey mırıldanıp Jungkook'a döndüğünde Jungkook bana bakıyordu. Ona her şey yolunda der gibi gözlerimi açıp kapattım ve ders çalışmak için masaya oturdum. O da Suho'ya dönerek anlattığı şeyi dinlemeye başladı. Jungkook'un kaskatı olan bedeni pek rahat görünmüyordu ama onu kovamıyordu da. Çünkü Kore'de dövme yapabilmek için doktor diplomanızın olması gerekiyordu ve yaptığı şey yasal değildi, yani şikayeti halinde yüksek bir para cezası alıp eşyalarına el konulurdu.

"Matthias sana ulaşıp modeli atmıştı zaten."

Tahmin ettiğim gibi Jungkook müşteri olarak gelecek olan kişiyi bilmiyordu, omega onu bulmuş ve randevu almıştı. Dünyanın en kötü tesadüfüydü ve şu an buna katlanmak dışında yapabileceğimiz hiçbir şey yoktu.

"Evet," dedi Jungkook düz bir ses tonuyla ve bilgisayarının başına geçti "Beşe beş, sağ kürek kemiğinin orası."

"Evet. Para işi-"

"Omega parayı iletti. Eğer boyutlarda tamamsan başlayabiliriz. Bastırıyorum."

"Tekrar bakayım bir..."

Suho bilgisayar ekranına bakıp birkaç direktif verdiğinde Jungkook ses çıkartmadan söylediklerini yaptı. Ancak hareketleri ne kadar sakin olsa da feromonları fazla agresifti, beni boğmuyordu ama evin içindeki baskınlığını daha önce hiç hissettirmediği kadar hissettiriyordu. Bu bana değildi, bir alfa için karşı tarafa uyarıydı, kendi bölgesini işaretleyerek belli ediyordu.

"Tuvalet nerede?" Matthias, oturduğu sandalyeden kalkarak kibarca sorduğunda Jungkook perdeyi kapatmak için elini atarak omegaya cevap vermek için ağzını açamadan Suho atladı "Soldaki ilk kapı."

Önümde oturduğumdan beridir bomboş baktığım notlardan başımı kaldırıp evin bütün detaylarına hakim olan alfaya baktım. Ben ve benimle ilgili her şeyi bilmesinden, evime gelip dilediği gibi rahatça konuşabilmesinden ve feromonlarını evimin her yerine yaymasından nefret ediyordum. Beni mahvedip hiçbir şey olmamış, tek suçlu benmişim gibi davranmasından da nefret ediyordum, Ama her şeyden önce onu her gördüğümde bana kötü hissettirmesinden ölesiye nefret ediyordum.

Jungkook'un ağır ve baskın kokusu burnuma dolunca gözlerimi Suho'dan, ona çevirdim ve bana karşı olmasa bile öfkeli bakışlarıyla yüzleştim. O gerçekten, tek bir bakışıyla duygularını belli edebilen biriydi ve ben oradaki kalp kırıklığını yakaladığımda yüreğimin sızısını hiç hissetmediğim bir acıyla bütün bedenimde hissettim. Yine de verdiği tepki yumruk yaparak sıkıştırdığı perdeyi çekerken sert ve kararlı ses tonu olarak kaldı.

"Evin o kısmını kullanamazsınız."

"Hangi sebeple?"

"Evin diğer yarısının özel alanım olması sebebiyle." ve perdenin en sona kadar çekilmesiyle görüşüm kapandı, sadece sesleri kaldı "Omegaya gelmeden kural listesini ilettim."

Sonra sadece sessizlik oldu ve bir süre Jungkook'un artık alıştığım malzeme seslerini duydum. Ardından da dövme makinesinin sesi yükseldi. Kendime gelmek için son kalan sigaramı aldım ve bir süre balkona çıktım, soğuk havayı derince soludum. Havanın güzel olmasını dilemiştim, belki o zaman onlar gidene kadar balkonda kalıp rahatça nefes alabilirdim ancak yarım saatin sonunda o kadar üşümüştüm ki parmak uçlarım uyuşmuştu.

Mecburen içeri girdim ve direkt aradaki perdeye baktım. İçerideki feromonların çoğu Jungkook'a aitti, hala Suho'ya ait kırıntılar vardı ama Jungkook öylesine baskındı ki bilmeyen biri için anlamak zordu. Ne yazık ki ben biliyordum, Suho'ya ait hiçbir kokuyu duymak bile istemiyordum.

Masaya sakince oturup elime kalemimi aldım ama kulağım hep onlardaydı. Ne soruya ne de başka bir noktaya odaklanabiliyordum. Odanın içinde bazen dövme makinesinin sesi bazen de omegayla Suho'nun sesi geliyordu. Neredeyse bir saate yakın zamanın sonunda omega, dövmeye bakmak için ayaklandığında Jungkook'un içimdeki omeganın tir tir titremesini sağlayacak kadar sert sesi yükseldi.

"Yerine otur, omega. İş yaparken birinin izlemesinden hiç hoşlanmam."

Bu cümlesinin üzerine bir kıpırdanmayla omeganın yerine oturduğunu anladım. Ancak hemen sonra Suho, gevşek ve ukala konuşmasıyla atladı "Bu kadar agresif olmana gerek yok, sadece bakmak istedi."

"Ne isteyip ne istemediği umurumda değil. Burası benim stüdyom, kurallar belli."

Dövme makinesinin sesi kesildi ve makineyi metal sehpaya bıraktığı şangırtı duyuldu. Hemen ardından da eldivenlerin çıkartılma sesiyle Jungkook "Bitti. İki güne kadar üzeri kapalı kalsın su değmesin. Açtığında nemlendiriciyi düzenli kullan." dedi.

"Yaptığın şeyi göstermen gerekmiyor mu?"

"Gerekmiyor. Yaptığım işler belli iki gün sonra görürsün."

Suho öfkeyle bir şeyler söylemeye başladı ve gidene kadar da buna devam etti ancak Jungkook'un sesi hiç duyulmadı. Kapının kapanmasıyla oturduğum yerde sırtımı dikleştirip perdenin köşesine baktım. Hafifçe oynayan köşesinden parmak ucunu gördüğümde açmasını bekledim ama açmadı. Uzun bir süre orada dikilerek beklerken feromonlarındaki karışıklığın bütün odayı kaplayışını hissediyordum.

En sonunda perdeyi açtı ve sona kadar yavaşça yürüyerek iki daireyi yeniden birleştirdi. Adımlarını dikkatlice atıyordu, omuzları düşüktü. Şakaklarına doğru çıkmış uzun bukleler yüzünün keskin hatlarını biraz da olsa yumuşatıyordu ve dudağındaki halka piercing ise tam aksine bir tezatlık katıyordu. Gözlerindeki duygular ise ne kadar saklamaya çalışsa da apaçık ortadaydı ve bana doğru kaçamak bakışlar atışı...

Kalbimde bir sıkışma hissettim, Jungkook'un öfkesi gerçekti ama kırgınlığı daha derindi.

"Sigara içeceğim."

Alfa üzgün.

Jungkook'un masanın üzerinden sigarasını alışını takiplerken omegam üzgün sesle dile getirmişti durumu. Üzgün olması hoşuma gitmemişti, dudaklarının köşesindeki her daim yüzüne neşe katan o kıvrımların oluşmasını istiyordum.Bir şey yapmam gerektiğini biliyordum ama ne yapsam bilemiyordum.

Alt dudağımı kanatacak şekilde dişlerken kararsızdım. Gözlerime karşımdaki sandalyede pembe peluş sabahlığının asılı olduğu çarptı. Hava soğuk olduğu için dışarı incecik bir uzun kolluyla çıkmıştı. Hemen kalkıp onu kaptığım gibi balkona çıktım. Onu dumanı sertçe üfleyerek her zamanki yerine otururken buldum. Bana çok kısa ve temkinli bir bakış attı, bir duman daha çekti. Bu seferki biraz iç çekiş gibiydi ve omuzlarına sessizce sabahlığı bırakırken bakışlarını gözlerimden ayırmamıştı. Ben de kaçırmadım, koltuğa oturmak yerine aynı onun gibi mermere çöküp parmaklarının arasındaki sigarayı kısa süreli aldım ve birkaç duman çekerek geri verdim. Ardından ise başımı yavaşça omzuna yasladım.

Ondan bir tepki olarak hoş kokulu ama hala gergin feromonlarını almayı kendimi ufak bir cesaret göstergesi olarak bildiğim için yanağımı omzundaki sabahlığa sürtüp bir dudak büzmeyle bel boşluğundan dürtükledim.

"Ne?" dedi hemen. Sesi yanaklarını şişirmiş de öyle konuşuyor gibi hafif peltek ve tatlı çıkmıştı. Ben de tıpkı onun gibi aynı tepkiyle karşılık verdim.

"Ne?"

"Asıl sana, ne?"

"Hiç." burnumu sabahlığının peluşuna gömerek kokusunu daha net bir şekilde ciğerlerime doldururken bir bahane sıraladım "Sabahlığın çok yumuşakmış. Nereden aldın?"

Jungkook hafifçe yüzüme bakmak için geri çekilince çenemi omzuna yaslayıp ona tatlı tatlı gülümsedim ve bu halimle kaşlarını kafası karışmış bir şekilde çatmasına sebep oldum.

"Ciddi misin?"

Yüzünün yakınımda oluşunun üzerimde yarattığı heyecanı hissettirmemek için bu küçük tatlılığı devam ettirmek istedim "Tabii ki. Ama önce senin şu ciddiyetini düzeltmemiz gerek. Bir de kızgın ifadeni."

Dudaklarının arasından hafif bir gülüş ses sesi çıktı ve gözlerindeki ifade anında yumuşayarak bana "Kızgın değilim, Taehyung." diye fısıldadı.

"Peki bu dudak büzme, bakış kaçırmak ne? Feromonların da aynı şekilde." biraz daha cesaretten bir şey olmaz diye düşünerek parmağımın ucunu dudağının köşesine dokundurarak hafifçe yukarı kaldırmaya çalıştım "Bu evin öfke ve üzüntü ihtiyacını ben yeterince karışılıyorum. Rolleri değişmeyelim lütfen."

Bakışlarım zorla tuttuğum dudağının köşesiyle gözleri arasından gidip gelirken Jungkook birden bileğimi kavradı. Bileklerimden doğru hafifçe yukarı çıkan ellerinden başparmağı avuç içimde olacak şekildeydi ve hafifçe okşuyordu. Vücudumun her noktasına ateşten daha yakıcı bir sıcaklık etki etmişti ve cayır cayırdım.

"Ellerin..." fısıltısıyla başparmağını avuç içime yeniden sürtmüş, kırgın feromonları yerini çekici bir kokuya bırakmıştı "Son zamanlarda çok fazla terliyor."

"Bazen böyle oluyor." derken yutkunup dudaklarım arasından yüzüne doğru hafif bir nefes bıraktım. Gözlerim farkında olmadan gözlerine çıktı, aramızdaki mesafe neredeyse yarıdan aza inmişti. Kalbim hızla atarken nefesi nefesime karışıyordu.

Varlığını daha önce hiç bu kadar yoğun hissettiğimi hatırlamıyordum. Nefesindeki sıcaklığın yüzümde bıraktığı o yakıcı etki ise zamanın durmasını dilememe neden olmuştu. Çünkü birbirimize yaklaşırken uzaktan gelen bir araba kornası sesiyle ikimiz de irkilmiştik ve ben sıçrayarak geri çekilmiştim refleksle.

Senin ben araba kornası gibi!

Eli avucumdan kayarken başı diğer yana, araba sesinin geldiği yöne çevrildi. Ben de sırtımı dikleştirip derin bir nefes aldım, kalbimin hızını bu nefesle dengelemeye çalıştım ve ayağa kalkarak elimi üzerime sildim. Gerçekten, gerçekten sırılsıklam olmuşlardı.

Jungkook ayaklandığımı görünce hemen döndü ve aşağıdan bana baktı. Yanaklarım alev alevdi ve kekelemeden edememiştim çünkü telaşlandığımda hep saçmalıyordum "Ben-şey... İçeri geçeyim, evet, molam bitti."

Dudaklarını aralamıştı ama konuşamadan kendini içeri attım perdeyi de çekerek sandalyeye yığıldım. Feromonlarım kafayı yemiş gibi evin her yerine yayılmaya başladı heyecanım yüzünden. Tanrım... Neredeyse dudaklarımız birleşecekti.

Kolumu masaya, alnımı da üstüne koyup salak salak sırıttım ve heyecanımı dizginlemek için düzenli nefesler almaya çalıştım. Bu heyecanı daha önce tatmıştım ve kesinlikle aynısı olmadığına yemin edebilirdim. Başka bir şey vardı, bana dokunduğunda, nefesi nefesime değdiğinde ve gözlerimiz kesiştiğinde hissettiğim her şey misliyle fazlaydı. Beni hem öldürebilecek hem de yaşatabilecek kadar güçlüydü.

İçsel düşüncelerim o kadar fazlaydı ki sakinleşmem çok uzun sürmüştü ve Jungkook'un içeri girmemesi benim için iyi bir şanstı yoksa kalp çarpıntısından hastaneye kaldırılabilirdim. Ya da omegamla delirerek üzerine atlayabilirdik.

Keşke delirip üzerine atlasak...

Lütfen yapma, dedim omegama, çünkü birimizin sakin olması gerek.

İnan bana deniyorum.

Sızlanarak yüzümü koluma sürterken derince bir iç çektim ve omegama cevap vermek için hazırlandım. Ancak o an önümde duran telefon ekranıma sesle birlikte düşen mesaj bildiriminde gördüğüm isim yüzünden bütün tadım kaçtı.

Bir yeni mesaj

suho 🌼

Önceden olsa önümde aşamayacağım engel bile olsa o mesajı açmak için mücadele verirdim, şimdi içimden açmak bile gelmiyordu. Bu yüzden telefonu ters çevirdim görmemek için ancak gelen iki tane daha mesajla dudaklarımı birbirine bastırarak sabır dolu bir nefes çektim. Muhtemelen bakmasam daha iyi olacaktı ama bildirime çoktan basarak mesajı açmıştım.

suho 🌼

poşet kaldı

onu getirir misin

taehyung

ne poşeti

suho 🌼

matthias'ın oturduğu yerin yanında

poşet unutmuş

önemli

onu getir

taehyung

bir de emir veriyor|

emredersin paşam|

yazıyor...

yazıyor...

suho 🌼

ya da dur getirme

tamam

ben sana gel dediğimde getirirsin

şimdilik gerek yok

taehyung

ben sana gel dediğimde mi?

eskort mu çağırıyorsun sen ya

gel dediğimde gel

git dediğimde git

suho 🌼

off başladın yine dırdıra

alışkanlıkların değişti sanmıştım

taehyung

gerçekten mi

yani gerçekten bu konulara mı girmek istiyorsun

suho 🌼

sen yine içtin mi?

taehyung

yazıyor...

yazıyor...

beklesene sen bi

Telefonumu kilitleyip sandalyeyi düşürürcesine bir öfkeyle kalktığımda Jungkook'un dövme malzemelerinin olduğu tarafa giderek etrafta dolaştırdım gözlerimi. Önceden de tavırları gel ya da git nasıl isterse öyle şekildeydi ve bu o zamanlar bana normal geliyordu ki... Şimdi anlıyordum Suho'nun nasıl bir insan olduğunu ve artık buna tahammülüm yoktu. Bana böyle davranmasına, hala eskisiymişiz gibi beni kullanması izin vermeyecektim. Beni suçlamasına ise asla ama asla izin vermeyecektim. Tek sorun kendisiyken, düşüncelerim benim değilmiş de tek sebebi alkolmüş tavırlarına katlanamıyordum.

Sandalyenin yanında beyaz poşeti görünce burnumda soluyarak bir hışımla aldım. Cidden, içinde ayağına kadar getirmemi istediği en fazla ne olabilir diye sinirle şöyle bir bakınmıştım ama gördüğüm şey yüzünden sinirlerim tepeme zınk diye öyle bir vurdu ki.

"Hah!" diye bir öfke nidası döküldü dudaklarımdan. Ardından da bir küfür "Sik kafalı piç."

Benden uçkurunun sonucunda bir kaza olmasın diye alıp unuttuğu poşetteki prezervatifleri istediğine inanamıyordum. Onu mahvetmek istiyordum, prezervatiflerin hepsini kafasından geçirip onu boğmak istiyordum.

Ama önce evden çıkana kadar sakin olup Jungkook'u halletmeliydim, zaten kırıldığını biliyor, hissediyordum. Şimdi ne olursa olsun gittiğimi öğrenirse daha çok kırılabilirdi.

Nefes aldım ve feromonlarımı düzenledim. Hemen sonra da balkondan kapısından başımı uzatarak sigarasının yarısına gelmiş alfaya sakinlikle nahif bir gülümseme vererek "Ben son kez kedilere bakacağım olur mu?" dedim. İçimden de umarım benimle gelmek istemez diye geçirdim ve tam da istediğim gibi şans benden yana oldu. Jungkook başını olumluca salladı "Tamam ben de ablamla konuşacağım. Dikkat et."

"Tamam."

Askıdan Jungkook'un fermuarlı sweatini aldım ve tek kolunu giyerek diğerini omzumdan attığım gibi ayağıma muhtemelen Jungkook'un olduğunu düşündüğüm kolayımda olan botları geçirip hızla merdivenlerden indim. Koşmuyordum ama yürümüyordum da. Sadece bir an önce evine varmak ve onu mahvetmek istiyordum.

Hangi katta olduğunu fakültede ortak arkadaşlarımızdan birinden öylesine duymuştum ama emin değildim. Bu yüzden apartmanındaki merdivenleri çıkarken bütün dairelere baktım ve en üst katta bir terlikle Suho'ya ait ayakkabıları gördüm.

"Bekle sen bekle." diyerek alacaklı gibi kapıyı yumrukla bütün binayı inletecek şekilde çaldım ve açana kadar da devam. En sonunda içeriden büyük bir bağırış koptu ve kapı açıldığında bir ses yükseldi.

"Bu ne böyle, ne oluyor?!"

"Ebenin amı oluyor canım. Mesajla olmuyordu bir de böyle deneyelim dedim." diyerek onu bütün gücümle ittirdiğim gibi içeriye dalarak şok ettim. Suho geriye doğru tökezlemişti, ayıcıklı pijamalarıyla ağzını şok içinde kapatan omega ise bir adım gerilemişti. Korkmuş görünüyordu.

Güzel, dedim içimden. Bana yaklaşmasa iyi ederdi, şu an patlamaya hazır bir volkan gibiydim ve her şeyi yok etmek istiyordum. Kendi iyiliği için ötede durup izlemek kendi yararınaydı.

Gözlerimle evin açık olan kapılarının hepsini dolaşmaya ve tuvaleti aramaya başladım. Bu sırada Suho kolumdan çekiştirerek beni engellemeye çalışıyordu.

"Sen kafayı mı yedin? Ayakkabılarınla giriyorsun bir de çık evimden."

"Ah özür dilerim, benim kabalığım." ayağımı havaya kaldırıp hızlıca öne doğru savurarak büyük gelen botun havaya fırlamasını ve rastgele bir yerlere uçmasını sağladım. Sonra da diğerini aynı şekilde fırlattığım gibi "Oldu mu, mutlu musun şimdi?" diye sordum.

Suho ve omega botlardan korunmak için kollarını siper ettiklerinde bu korkularından faylandım ve hızlıca tuvaleti aramaya devam ettim. En sonunda bulduğumda ise poşetteki prezervatif kutusunun içindekilerin hepsini klozete boşalttım. Bütün paketler tuvaletin kirli suyunun içine birer birer muhteşem bir görüntüyle döküldüler.

Suho onları yakalamak ister gibi koşmuştu ama pek bir faydası olması. Hepsi artık kullanılmayacak durumdaydı ve ben bu durumdan inanılmaz keyif alıyordum. Çünkü Suho gibi cimri bir alfa için bu savurganlık öfke nöbeti sebebiydi.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?! Taehyung kendine gel, bırak onları!."

"Aa neden ki?" derken masum masum gözlerimi kırpıştırdım ama biliyordum ki alev almış bir şekildeydi bakışlarım "Poşetini istemiştin onu getirdim."

"Sonra dedim sana. Ev basmak ne demek?" kolumdan sertçe tutup beni banyodan çıkartmak için iteklerken ekledi "Haddini bil, çık evimden yoksa polis çağıracağım."

"Bırak kolumu!" alçılı kolum biraz acımıştı ama yine de bu noktada acımı pek umursamadım. Ondan kurtulup bağırmaya devam ettim "Gel Taehyung git Taehyung, onu yapma bunu yapma Taehyung. Ben senin eskortun değilim duydun mu beni, neyi ne zaman istersem o zaman yaparım."

Suho öfkeli ve alay dolu bir gülüşle kahkaha atarken dünyanın en arsız en pislik alfası olduğunu bana açıkça gösterir gibi "Cidden, senin en büyük problemin bu, kafanda kurmayı bırakman gerekiyor." dedi ve küçümseyici bir bakış takındı.

"Siktir git sen asıl kafanda kurmayı bırak. Sikik manipülatif piç kurusu, bir daha aynı şekilde aklıma girmene izin verir miyim sanıyorsun."

"Omega." Suho yeşil gözleriyle alfasını ortaya çıkarttı ve feromonlarını üzerime doğru yönlendirdi "Alfanla düzgün konuş."

Kasıldım ve öfkeyle ona baktım. Omegam boyun eğmemek için direniyordu ki o her zaman direnmişti Suho'ya. Ona direnemeyen sadece bendim, omegam hep biliyordu onun ne olduğunu ve ne olamayacağını. Artık ben de biliyordum, ona direniyordum.

Bu yüzden sağlam elimle yakasını kavrayıp sertçe kendime çekerek dudaklarımı kulağına yaklaştırdığımda bu kez üzerimde kullanmaya çalıştığı feromonların işe yaramadığını ona sert bir dille hatırlattım "Sen benim alfam değilsin. Bir boka yaramayan ruh eşi zırvalığından ibaretsin."

Onu kendimden ittiğimde feromonları beni cidden zorluyordu ama pes etmiyordum. Omegamın ona karşı olduğu bu gücüne ilk kez eriştiğim için bırakmaya niyetim yoktu ancak Suho'nun şaşkınlıktan eli ayağına dolaşmıştı. Çünkü artık karşısında oyuncağı olan bir omega yoktu.

"Alfanın o olduğunu mu düşünüyorsun? O yüzden mi onu işaretledin?" ona ne saçmaladığını sorar gibi yüzümü buruşturduğumda başıyla sanki buradaymış gibi hayali bir köşeyi işaret etti "Evindeki alfa. Bir hafta önce bizim fakülteden geçerken üzerinden kokunu aldım, işaretlemişsin."

Bahsettiği şey muhtemelen sarhoş olup kolumu kırdığım gün kampüste Jimin'lerle buluştuğumuz zamana aitti. O gün Jungkook duş almamıştı ve bütün gün üzerinde kokumla dolanmıştı.

"O mu alfan? Sevgilin mi?" yeniden ısrarla sorduğu soruya çarpık bir gülüşle kaşlarımı çatarak cevap verdim "Belki öyle belki değil. Seni ne ilgilendirir?"

"Omega-"

"Hani bana demiştin ya seni arkadaş olarak görüyorum sen de beni öyle gör artık diye." omzumu tuttuğu elinden kurtulmak için silkindim ve ona iğrenç bir yaratıkmış gibi bakarak konuşmaya devam ettim "Ben seni arkadaşım olarak bile görmüyorum. Sen benim hesap vereceğim en son insansın Suho. Bizim artık seninle ruh eşi zırvalığı dışında hiçbir ilişkimiz yok. O yüzden alfamın kim olduğu seni zerre ilgilendirmez."

Ardından arkamı döndüğüm gibi geldiğim hızla evden çıktım ve ayağıma oradaki bir terliği geçirerek eve doğru koşturdum. Çok bir vakit geçmemişti, yirmi dakika içinde ortalığın içinden geçip yolda sakinleşerek evime varmıştım. İnanılmaz bir şeydi ama, tek ihtiyacım buymuş gibi rahatlamıştım. Her şeyi olmasa bile içimdeki birçok şeyi yüzüne karşı tükürmüş ona hayatımda artık yeri olmadığını en iyi şekilde söylemiştim.

Eve girdiğimde Jungkook'un hala balkonda olmasını fırsat bilerek hızlıca duşa girmek için mutfaktan streç film kaptım ve ısıtıcının şartelini açıp kendimi banyoya attım. Kıyafetlerimi bile almamıştım, tek istediğim şey Suho'ya ait feromonların üzerimden gitmesiydi. Ona ait olan hiçbir şeyi üzerimde istemiyordum, çiçeklerimi bile... Ama mecbur kaldığım tek şey de onlardı.

Streçle hızlı ve acemice kapladığım kolumla duşa girip koku bezlerimi iyice yıkayarak en sevdiğim duş jelimi yarıya inene kadar kullandım. Ne kadar kullanırsam kullanayım az geliyordu ama yine de denemiştim. Eğer sonunda kokudan kurtulacaksam değerdi.

Kısa süren duş sonrası asılı olan havluya kendimi kurulayıp odaya geçtim ve alçılı koluma dikkat ederek önce iç çamaşırlarımı sonra da pijamalarımı giydim. Kendi feromonlarım ve duş jelim koksam da gün içinde her zaman Jungkook'un kokusunun üzerimde olduğu zamanlar olmuştu ve eksik hissettiğim için kapının arkasında asılı duran ona ait fermuarlı sweati giymeden duramamıştım.

Çikolata kokulu feromonları anında burnuma doldu ve omegamın canlandığını hissettim. Suho'ya karşı koymak benim gibi pasif bir omega için çok zordu ama pasif bir alfa olmasaydı muhtemelen bitkinlikten bayılabilirdim. Ama iyiydim, omegam iyiydi ve evimdeydim. Güvenli alanımdaydım ve... Jungkook vardı.

Çıplak ayaklarımla balkona doğru ona uyuyacağımı haber vermek için yürüdüm ve biraz da, uyuyacağımı bilirse belki o da gelir diye düşündüm. Ancak kapıyı açmak için yaklaştığımda balkonun aralık olduğunu kulağıma ulaşan durgun sesinden farkına vardım. İnsanları dinlemek gibi bir huyum asla olmamıştı ama Jungkook'un sesi ve duyduklarım omegamla beni derin bir hüzne boğacak kadar üzgün gelmişti.

"Haklısın noona... Ama..." demişti ve derince çektiği içli nefesin ardından sıralamıştı kelimeleri "Ruh eşi olan bir omegaya tutulmak ne kadar mantıklı?"

Dudaklarımı birbirine bastırarak yutkundum ve pijamamın ucunu yumruğumun arasına sıkıştırdım. Jungkook da bu sırada devam ederek tam olarak tahmin ettiğim kırıklığını dile getirdi.

"Kalbinin diğer yarısında bir başkası varken onun için ben ne ifade edebilirim ki? Bu durumdan nasıl üstün olabilirim ki? Bu doğamıza aykırı değil mi?"

Ne söylemeye çalıştığını biliyordum, bana olan ilgisini artık fark etmeye başlamıştım ve bugün Suho geldiğinde onda yarattığı hüznün sebebini anlamıştım. Bu bir noktada bana da tuhaf ve anlamsız geliyordu çünkü ruh eşi kavramı özeldi ancak Suho bana özel hissettirmiyordu. Hiçbir açıdan da doğru hissettirmiyordu.

"Ama-evet. Doğru söylüyorsun, tamam. Teşekkür ederim noona."

Konuşmalarının bittiğini düşünerek irkildim ve toparlanarak birkaç adım geri gittim. Sonra dinlediğimi fark etmesin diye geldiğim sessizlikle yatak odasına geçtim. Aklım karmakarışıktı, Jungkook'un düşüncelerinin bu kadar net olmasını beklemiyordum. En azından böyle olmasını beklemiyordum. Evet, bu kalbimi ölesiye çarptırmıştı ama incitmişti de. Bu şekilde düşünmesini istememiştim, düşünmemeliydi de çünkü Suho'yla doğru hissettirmiyordu belki ama Jungkook'la hiçbir zaman yanlış hissettirmemişti. Bana olan tavırları, dokunuşu, bakışı ve yakınlığı... Omegam hiçbir zaman Suho için ölüp bitmemişti hep de temkinliydi ve ben hep şımarıktım, ona karşı çıkmış, kendi kendimi bitirerek tek aşkım Suho'ymuş gibi davranmıştım. Ama öyle değildi, asla da olmamıştı ve ne kadar yanlış, doğamıza aykırı olması da önemli değildi.

Jungkook'un böyle hissetme sebeplerini ortadan kaldırmak istemiştim. Her zaman bana karşı hissettirdiği o sıcak hisleri ben de ona hissettirmek istemiştim çünkü emin olmak istiyordum. Belki de bu ona yakın olmak için bir bahaneydi ama yavaş ilerlemek istemem bir hata mıydı ki?

Değil. Asla değil.

Alfanın yanında olmamız gerek.

Bir şey yapmamız gerek.

İçeriden balkonun kapanma sesi geldiğinde gerilmiş ve streslenmiştim. Böyle zamanlarda ise gerçekten mantıksız hareket ediyordum. Ne yaptığımı bilmeden baş ucumda duran su şişesini almış ve yatağıma döküp ıslatarak bunu doğrulamıştım. Bir de aptal gibi geldiğini hissedip sanki elim çarpmış gibi şişeyi yatağa fırlatıp yalandan "Hay ben böyle işin yaa, of!" diye hayıflanmıştım.

El çabukluğuyla yorganları kaldırdığımda çoktan yatağın üzeri sırılsıklamdı ve Jungkook hemen yanıma gelerek ne olduğunu sormakta gecikmemişti.

"Ne oldu nasıl becerdin bunu?"

"Elim çarptı tam kapatamamışım."

Dudakları arasından birkaç küçük cıkcık çıktı ve çarşafları sökmeme yardım ederek bir köşede topladı. Arada bir bana bakarak kaşlarını ufak ufak çattığında bakışlarımı ondan kaçırmış, ıslak yatağa şöyle bir bakınmıştım "Çok ıslanmış ya nasıl yatacağım burda ki?"

"Çift kişilikte yat," dediğinde acemi planımın başarıya ulaştığını düşündüm ama Jungkook bunu bozacak cümlesini hemen ekledi "Ben içeride yatarım problem değil."

"Olmaz, gerek yok!" diye çıkışınca bana şaşkınca kaşlarını kaldırarak baktığı için beceriksizce bir açıklama sundum ona "Yani şey, yatak büyük beraber uyuyabiliriz bence. Dövme koltuğu sırtını ağrıtıyor falan." daha ne kadar aptalca bir bahane üretebilirdim bilmiyordum ama kaşlarını kaldırınca kendimi konuşmaktan alamamıştım "Sonra dırdır ediyorsun içeride uyudun diye. Uyuruz işte bir şey olmaz."

Benden böyle bir teklif beklemediği için şaşırmış görünüyordu. Bana şaşkın ve dikkatlice bakarak gözlerini üzerimde gezdirdi ve hemen ardından anlamadığım bir şekilde bana doğru bir adımla mesafemizi kapatarak tam önümde durdu.

Başımı kaldırıp dikkatle bana bakan gözlerine çevirdim gözlerimi. Kendimi geri çekme isteğime karşı koydum, ondan kaçmak istemiyordum ama bana bu kadar dikkatli bakarken acaba Suho'nun kokusunu mu aldı diye düşünmeden de edemiyordum.

Uzunca bir süre baktı, baktı ve baktı... Ne düşündüğünü anlayamasam da gözlerindeki parıltıda bir üzüntü kırıntısı gördüğüm için ondan ilk kaçınan kişi ben oldum. Bakışlarındaki anladığını belli eden ifade yüzünden ona daha fazla bakamadım, doğruca koluma zarar vermeden yatağa yerleştim.

Jungkook ben yatağa yerleşene kadar bulunduğu yerden biraz bana bakmayı sürdürdü ve en sonunda sakince bir nefes aldı. Kendini ve feromonlarını dizginlemekte gerçekten iyiydi ve bunu sadece gözlerine yansıttığı için hala yapmam gereken şey konusunda emin değildim.

Kapıyı kapatıp ışığı söndürerek etrafı karanlığa gömdüğünde içeriyi perdenin arkasından hafifçe doluşan gece ışığı doldurdu. Ardından yatağın sol tarafı hafifçe çökünce alfanın sıcak bedenini hemen arkamda hissettim. Sırtım ona dönüktü ama bütün bedenim sanki beni izliyor gibi karıncalanıyordu, nefesim tekliyordu ve yutkunmakta zorlanıyordum.

Terleyen elimi yastığa bastırıp sürterken Jungkook'un arkamda rahatsızca kıpırdandığını ve feromonlarındaki agresifliğini hissettiğimde sessizliği incinmişliğiyle karışıyordu.

"Dışarıda," diyerek aramızdaki sessizliğe durgunca bir kelime bırakarak devam etti "Sadece kediler mi vardı?"

Alfa biliyor.

Kokusu hala üzerimizde.

Kelimelerini dikkatle seçmişti ama sormak istediği şeyi üstü kapalı bile olsa belli ederek dudaklarından dökmüştü. Onun için bunun ne kadar zor olduğunu biliyordum, Jungkook gerçekten incinmiş olmalıydı. O beni incitmemek için her şeyi yaparken incinmesinin biraz bile sebebi olmak hoşuma gitmemişti.

"Evet," derken sesim fazlasıyla kısıktı. Bu cevabın onun kırgınlığını geçirmeyeceğini biliyordum bu yüzden tıpkı onun anlayacağı şekilde üzeri kapalı bir cümleyle devam ettim "Birkaç çöp parçasına değdiğim için duş aldım."

"Anladım..."

Elbette anlamıştı ama kırgınlığını hala geçmemişti.

"Kokusu pek geçmemiş gibi duruyor."

Zar zor yutkunarak saklamaya çalıştığım şeyin mahcubiyetinde boğulmamaya çalıştım. Elbette geçmemişti, benimki sadece kendimi kandırmaktı, Suho üzerimde üstünlük kurmaya çalışırken nasıl tamamen geçebilirdi ki zaten. Geçmesi için gereken tek şey bir başka alfanın kokuyu bastırmasıydı. Ve genelde alfalar, omegası olarak görmediği hiçbir omegayı işaretlemeye yeltenmezdi.

"Jungkook..." diye adını bir nefes gibi bırakırken tek elimle yorganı sıkıştırdım ve alacağım cevaptan korkarak cesaretle sordum "Son kalan hakkını, beni işaretleyerek kullanır mısın?"

Tek nefesle sormak mı zordu yoksa cevabın ne olacağını duymak mı derseniz, beklemekti. Dakikalar süren bir sessizlik olmuştu, feromonlarındaki karışıklık bütün odayı kaplamıştı. Kontrolünü bu şekilde kaybettiğini ve duygularının anlaşılamaz şekilde yansıdığını ilk kez görüyordum. Onu içinden çıkamadığı bir bilmeceye soktuğumu farkındaydım, bu kadar zor olmayı ben de istemiyordum ama ben de karışıktım. Ama bu şey her ne ise çözmek istiyordum. Onunla çözmek...

Arkamda ufak bir hareketlenmeyle tuttuğumu bile fark etmediğim nefesimi bıraktım. Jungkook'un eli yorganın altından hafifçe belimi kavradı ve yavaşça kendine doğru çekmeye çalıştı. İstese bunu tek seferde yapardı ama gerçekten isteyip istemediğimden emin olmak için o kadar nazikçe tutup çekmişti ki, eğer açılmış olan belimden sıcak eli tenime değmese muhtemelen anlamazdım.

Ona bunu gerçekten istediğimi belli etmek için yardımcı oldum ve kendimi ona doğru ittirdim. Parmakları tenimi hafifçe okşadı ve sırtım göğsüne yaslandı. Jungkook bir kolunu belimin tamamına sarıp diğer elini de omuz hizamdan geçirerek diğer omzumu tutacak şekilde kavradığında elimi koluna sardım. Yakınlığı nefesimi kesmeye yetmişti ve sıcak nefesi boynuma, koku bezlerime doğru vurarak gözlerimi kapatmama sebep olmuştu.

Jungkook, burnunun ucuyla kulağımın altını dürterken kolunu sıktım ve kesik bir nefes bıraktım. Dudakları önce tüy kadar hafif bir dokunuşla boynumu öptü ve hemen sonra alfalara özgü sivri köpek dişlerini koku bezlerime sürterek feromonlarını salgılamaya başladı.

Bir anda bütün odayı feromonları kapladı ve ağız sıvının ıslaklığı tüylerimi diken diken etti. Üzerimdeki bıraktığı kokusunun baskınlığını hissediyordum. Omegam, Suho'ya ait feromonlardan kurtulduğu ve onu yeniden canlanmış gibi hissettiren alfanın çikolatalı feromonlarına sahip olduğu için mutluydu. Ben de öyle.

Geri çekileceğinden korkarak ona daha çok yaslanmaya çalıştım ve tuttuğum kolunu kendime bastırarak gözlerimi sıkıca yumdum. Sandığımın aksine geri çekilmedi, boynuma ve boynumu takip eden o alana defalarca nazik, küçük öpücükler kondurmaya devam etti. O öpücüklerin tenime her değişi içimi bir sıcacık etti. Her bir dokunuşuyla bedenimdeki tüm gerginlik yavaş yavaş çözüldü ve yerine bir huzur yerleşti.

Kalp atışlarım bir maraton koşucusu gibiydi. Her nefes alışımda, o çikolata kokusunu içime çekiyor, feromonlarının etrafımı sarmasına izin veriyordum. Varlığı, beni güvende hissettiren bir kalkan gibiydi. Alfanın yanında her şeyin yolunda olduğunu hissediyordum.

Bir şey söylememize gerek yoktu, feromonları yeterliydi ve omegamı mayıştıracak kadar da yoğun. Yavaşça bilincim ağırlaştı, nefesim derinleşti. Sıkıca tutuşu, güven verici kolları ve kokusuyla, en güvendiğim sığınakta, sessizce uykuya daldım.

Chapter Text

therama club

sohbet grubu

küçük şeytanım

@taehyung hemen buraya geliyorsun

ve bana neden jungkook gibi koktuğunu

açıklıyorsun

hemen.

taehyung

DÜŞÜNDÜĞÜNÜZ GİBİ DEĞİL

küçük şeytanım

aynen inandık

taehyung

fırsatım olmadı ki

zaten iki gün oldu

bugün de okula geldim işte

nolur kızmayın 😭😭

yersiz yurtsuz

yani kızma kısmını geçtim

kaç gündür sesin sesin soluğun çıkmıyordu

olaya jimin gibi yaklaşmamak için

kendimi çok zor tutuyorum ama

verdin mi?

taehyung

HYUNG HAYIR

DÜŞÜNDÜĞÜNÜZ GİBİ OLMADI DİYORUM SİZE

küçük şeytanım

BİLEMEM KARDEŞİM

BİLEMEM

ÇÜNKÜ HİÇBİR ŞEY ANLATMIYORSUN

taehyung

ya dur bi hemen yükselme

her şey çok karıştı

neler neler oldu bir bilseniz

yersiz yurtsuz

başka bir şey de mi oldu

taehyung

olmaz mı oldu tabii

offf

kafam allak bullak ve işin içinden çıkamıyorum

ne yapacağımı da bilmiyorum

sadece

yazıyor...

yazıyor...

eve s*ho ve o omega geldi

küçük şeytanım

NE

yersiz yurtsuz

ne sikim işi varmış sizin evde??

taehyung

aslında tam olarak benimle işi yoktu

dövme yaptırmaya gelmişler

omega bir şekilde

jungkook'un dövme yaptığı bilgisine ulaşmış

yani ben böyle düşünüyorum

jungkook da randevuları sadece mesajla aldığı için

kim olduğunu anlamamış

randevuyu oluşturmuş

kedileri beslemek için çıkıp geri geldiğimde

ikisi de evdeydi

küçük şeytanım

hay senin bahtını ya

e jungkook suhoyu biliyor

neden kovmamış?

yersiz yurtsuz

kovamaz ki

yaptığı dövmeler

doktor diploması olmadığı için yasal değil

şikayet ederse polis ceza keser

taeyung

heh işte

tam olarak bu yüzden kovamadı

bir de üstüne evdeki bankı görünce

laf sokmaya çalıştı kendince şerefsiz

nasıl attın koltuğu anılara değer verirdin

çocuksu saplantılarından kurtulmuşsun herhalde bıdı bıdı

küçük şeytanım

o bankı alıp götüne sokmak için neler verirdim...

jungkook bunun üzerine s*honun

ağzını yüzünü kırmış olsun diyeceğim ama

jungkook bugün fazla sağlam görünüyordu

yersiz yurtsuz

sağlam olur tabii

görmedin mi

bizim oğlanı nasıl işaretlediyse

taehyungun yanından geçen herkes

ikinci kez dönüp bakmaya cesaret bile edemiyordu

taehyung

o kadar yoğun muydu ki|

hiç fark etmedim|

utançtan öleceğim|

susar mısınız daha bitmedi

o kısma gelene kadar bin tane şey oldu

küçük şeytanım

tamam devam et hadi

taehyung

dövme faslında jungkook fazla gergin ve agresif tavırlar

sergiledi ama bunun bana karşı olmadığını biliyorum

daha çok rahatsız gibiydi

yersiz yurtsuz

sana karşı mı?

taehyung

hayır bana karşı asla böyle bir tutum sergilemedi

duruma karşı rahatsızdı

böyle olmamalıydı diye düşündürecek bir rahatsızlık

onun için kırıcı olduğunu hissettim

aynı anda birden çok duygu hissettim aslında ama

bilmiyorum

jungkook her zaman evin içinde neşe saçan taraf oldu

şimdi bir anda yüzünde canı sıkkın bir ifade görünce

kendimi çok kötü hissettim

yersiz yurtsuz

sen de kendini işaretlettin?

taehyung

tam olarak öyle değil

önce s*honun ağzına sıçtım

küçük şeytanım

sen?

taehyung

eveet 🥰

küçük şeytanım

ciddi misin yoksa şaka mı yapıyorsun?

taehyung

hayır ciddiyim

evden gittikten bir yarım saat sonra mesaj attı

poşeti kalmış onu getir dedi

sonra getirme ben sana getireceğin zamanı söylerim dedi

küçük şeytanım

hayırdır amına koyayım

eskort mu çağırıyor

taehyung

EŞİM

BEN DE ÖYLE DEDİM

poşette de prezervatif varmış bu arada

şaka gibi

yersiz yurtsuz

karaktersiz puşt

taehyung

bunu görünce iyice cinlendim tabi

jungkook'a çaktırmadan çıkıp gidip evini bastım

çko havalıydım keşke görebilseydiniz 🥰

küçük şeytanım

CİDDEN BASTIN MI

VE BEN GÖREMEDİM Mİ

taehyung

bastım 🥰

sanki tek sorun ayakkabılarımmış gibi

bir de bana çıkart dedi

gelmişine doğru ayağımı bir salladım

oraya buraya saçıldı botlar

sonra da gittim prezervatifleri klozete boşalttım

nasıl kudurdu görseniz

küçük şeytanım

ananıskm nasıl keyiflendim anlatamam

cimri puşt

taehyung

SONRA

BAK YİNE SİNİRLENDİM

sonra bu sik kafalı

bana böyle yükselerek alfanla doğru konuş diye kükredi

jungkookla aramdaki ilişkiyi sorgulamaya başladı

feromonlarına karşı çıkmak zordu ama başardım

tuttum bunun yakasından

çektim kendime

sen benim alfam değilsin

seni ilgilendirmez dedim ve eve geçtim

küçük şeytanım

YA BEN BU OLAYIN ŞAHİDİ NASIL OLAMAM

YERİMDE DURAMIYORUM ÇOK İYİ

SENİNLE GURUR DUYUYORUM

YILLARDIR BU ANI BEKLİYORDUM

yersiz yurtsuz

kim taehyung exinin evini bastı...

inanılmaz bir olay

asla inanmazdım

taehyung

off keşke yüzünün halini görseydiniz

feromonları üzerimdeki etki etmeyince

alfasının gururun zedelenmesi suratına yansımıştı

yersiz yurtsuz

bu biraz garip geldi bana

taehyung

umrumda değil

havalı bir çıkış yapıp evime döndüm

üzerimdeki kokusu gitsin diye de duşa girdim

sonra jungkook'un yanına çıkacaktım balkona

ama ablasıyla konuşuyordu

birazcık mini minnacık dinlemiş olabilirim

küçük şeytanım

yani dinledin

taehyung

çok azıcık 🤏🏻

küçük şeytanım

çok azdan fazla olduğuna eminim

taehyung

of sesi üzgün geliyordu o yüzden dinledim tamam mı

başka çarem yoktu merak ettim

ruh eşi olan birine tutulmanın ne kadar mantıklı olduğunu

kalbinin diğer yarısında bir başkası varken

onun için kendinin ne ifade edebileceğini

ve bu durumdan nasıl üstün olabileceğini sordu

küçük şeytanım

jungkook

üzümlü kekim 🥹

taehyung

içeri girer gibi olunca hemen tüyüp odaya geçtim

ama bir şeylerin çok yanlış olduğunu hissettiğim için

jungkook'u iyi hissettirmek istedim

o an aklıma hiçbir şey gelmedi jungkook da odaya giriyordu

heyecanlanıp yatağa su döktüm

küçük şeytanım

tüh elin mi kaydı ☺️

yersiz yurtsuz

sen bir şeytansın

taehyung

HEYECANLANDIM NE YAPAYIM

bi anda suyu döküverdim işte uzatmayın

salonda yatarım falan dedi de çift kişiliğe yatarız

ne olacak diye bahane uydurdum

küçük şeytanım

ağız ağıza yattığınıza eminim|

tabii canım arazi gibi yatak ☺️

taehyung

evt

bi anda üzerimdeki kokuyu mu aldı ne yaptıysa artık

suratı düştü

yıka yıka da geçmedi sikik herif

küçük şeytanım

s*honun kokusu bakkallardaki 1000 wonluk gofretlere benziyor

yersiz yurtsuz

iğrenç

anlık gofret damağıma yapıştı 🤢

taehyung

ıy gerçekten iğrenç

lütfen sus devam ediyorum

yürüdü bana doğru baya uzun baktı

ben de kaçtım yatağa hemen

feromonları böyle çarpıp duruyor bana

o kadar karışıktı ki ne düşünmem gerektiğini bilemedim

sadece çok üzüldüm

ışığı kapatıp yanıma yattığında da çok rahatsız oldum

çünkü böyle olmaması gerekiyor gibi hissettim

yersiz yurtsuz

nasıl olmalı gibi hissettin?

taehyung

üzerimde s*honun kokusu yerine jungkook'un olmalı gibi

ve bunu o kadar çok istedim ki kendimi durduramadım

küçük şeytanım

BİLİYORDUM

O GÜN O BAKIŞINDAN ANLAMIŞTIM

taehyung

beni işaretlemesini istedim

başta bi duraksadı ama sonra

yavaşça belimden kavradı kendine çekti

dişlerini koku bezlerime sürtüp boynumu öptü

küçük şeytanım

ortama bak

kafayı yersin

yersiz yurtsuz

bunun ne demek olduğunu biliyorsun değil mi

bilinçli bir şekilde seni işaretlemesinin

küçük şeytanım

biliyordur herhalde

o telefon konuşması fazla belli ediyor

taehyung'dan bahsettiği çok bariz

taehyung

evet ama of

gerçekten kafam çok karışık

bir de birkaç kere öpüşmenin kıyısından döndük

küçük şeytanım

NE ZAMAN

SEN NEDEN HER ŞEYİ EKSİK ANLATIYORSUN

DÖVÜCEM SENİ

taehyung

ya kafamı karıştırdığı için emin olamıyorum

emin olamadığım için de yanlış mı anlıyorum diye

defalarca sorguluyorum

bu hafta sesimin çıkmamasının sebebi de

jungkooku izledim

her hareketini gözlemledim

yersiz yurtsuz

peki ne fark ettin

küçük şeytanım

ne fark edecek

jungkook'un taehyung'a olan davranışları

en başından beri aynı ilgideydi

evde nasıllar bilmiyorum ama

dışarıdan bakıldığında cicim aylarında gibi

görünüyorlar

taehyung

bunu nasıl anlayabiliyorsun ya 😭

ben daha yeni anlamaya başladım

küçük şeytanım

kolunu kırdığının ertesi günü

ona bakarken anladın sandım

o yüzden hyunga kalkalım mı dedim

eve gidince bir şeyleri çözersin diye düşündüm

nereden bilebilirdim anlamanın bu kadar süreceğini

bazen kafanın çalışmadığını unutuyorum

özür aşkım

taehyung

bilmiyorum

hiç o şekilde düşünmemiştim

benim için aşk faslı s*hodan sonra kapandı gibiydi

ev arkadaşlığından daha öte bir şey aklımın ucuna

bile gelmezdi yani kafama yeni yeni dank ediyor

küçük şeytanım

salakk

bir kişide aşkı bulamamış olabilirsin

ama başka bir kişide hem aşkı hem de arkadaşlığı bulabilirsin

jungkook bunu mümkün kılabilecek bir alfa

taehyung

bana da tam olarak böyle hissettirmeye başladı işte

nasıl başarıyor bilmiyorum ama

özellikle beni işaretlerken

alfasının omegamı sıkıca sardığını hissettim

baskın ve safkan olmasına rağmen beni

hiç rahatsız etmedi feromonları sıcacık olmamı sağladı

küçük şeytanım

alfası seni benimsemiş işte

yersiz yurtsuz

zaten öyle olmasa işaretlemezdi

en azından bu kadar güçlüce işaretlemezdi

ama aklıma bir şey takılmadı değil yalan yok

taehyung

neden hyung ne takıldı aklına

çok bir şey de söylemedin zaten

yersiz yurtsuz

apt seoul'a gittiğimiz gün

yan masalardan bir omega jungkook'a içki gönderdi

açıkça takılalım mesajıydı yani

ben de size göz kulak olacağımı

eğlenmeye bakmasını söyledim

küçük şeytanım

pü

koynumuzda yılan beslemişiz

taehyung

ya hyung

inanılmazsın

yersiz yurtsuz

ne var canım yanlışlıkla test etmiş oldum işte

taehyung

çatlayacağım|

jungkook ne dedi peki hyung

yersiz yurtsuz

tek gecelik arayışında olmadığını

alfasının omegalarla geçinemediğini söyleyerek reddetti

küçük şeytanım

düştük kardeşim yalan mı söyleyelim

alfalar nasıl olsun bakınız

jeon jungkook gibi olsun

boşuna ben bu adama güveniyorum demedim

bir şey biliyoruz da konuşuyoruz

taehyung

ama alfası benimle iyi geçiniyor 🥹

yersiz yurtsuz

öyle görünüyor

taehyung

kızgınlığını da omegasız geçirmişti

küçük şeytanım

bu alfasının omegalarla geçinemediğini açıklayabilir

taehyung

bastırıcı da kullanamıyormuş

5 aydır işe yaramıyormuş

yersiz yurtsuz

yani bastırıcı kullanamaması garip

biriyle ruh eşi ya da mühürlü olmadığı sürece

alfanın bir omegayı reddetmesinin mantıklı bir açıklaması yok

doğamız gereği alfa da omega da birbiriyle olmalı

küçük şeytanım

mühürlü olsa belli olurdu

geriye bir tek ruh eşi kısmı kalıyor

ama çiçekleri de yok?

görünürde yok yani

üzerinde başka bir omeganın kokusunu da duymadık hiç

çok garip

hiç birinden bahsetti mi ki

taehyung

modum düştü şu anda|

ağlicam|

çok mutsuz hissediyorum|

hayır takım arkadaşları hariç kimseden söz etmedi

başka omega da kokmuyordu

küçük şeytanım

AAAAA

AAAAAAAAAAAAAAAA

taehyung

NE

NE VAR NE OLDU

küçük şeytanım

Bİ TANE KIZ ARKADAŞI VARDI

AYRILMIŞLARDI

taehyung

EVET

küçük şeytanım

5-6 ay önce olduğunu söylemişti

tarot baktığımda hatırladın mı

o kızla alakalı olabilir mi

taehyung

🤡

yersiz yurtsuz

sen bana o kızın başka ruh eşi olduğunu

o yüzden ayrıldıklarını söylemiştin

onunla ilgili olamaz bence

taehyung

EVET

KIZIN RUH EŞİNİ BULDUĞU İÇİN AYRILMIŞLARDI

KIZ ALDATMIŞTI JUNGKOOK'U

EVET

küçük şeytanım

tamam sakin ol sarı şeker

jungkook'un ruh eşi yok

kimse kapmayacak alfanı

taehyung

suscan

küçük şeytanım

👀

yersiz yurtsuz

ama sana karşı da bir rahatsızlığı yoksa

bilmiyorum garip

tam olarak çözemedim

küçük şeytanım

ruh eşi mevzusu fazla derin bir konu

ruh eşi çiçekleri de öyle

yersiz yurtsuz

doğru o yüzden lisede her sene

bununla ilgil bir ders de olsa işleniyor

her çiçeğin bir hikayesi var her aşkın olduğu gibi

kader misali bedenlerimize de böyle kazınıyor

taehyung

şey

ben hiçbir zaman bulamayacağımı düşündüğüm için

o konuşarı pek dinlediğim söylenemez

zaten bula bula da orospu çocuğunun tekini buldum

genel olarak ruh eşi çiçekleri olanlar

arasındaki aşkın özel olduğunu biliyorum

çiçeklerin de aradaki aşkı temsil ettiğini

yersiz yurtsuz

öyle zaten

sadece hikayesel kısımları kişiye özel olur genelde

çoğu bir sebepten çıkar anlamını da genelde

konunun uzmanları daha detaylı açıklar

sen hiç gittin mi

taehyung

hayır

doktor kaydı olarak işlenmesini istemedim

çünkü işlenirse biliyorsunuz devlet tarafında

resmileşir ve babam başımın etini yer

annem zaten başlı başına sorun

seokjin hyungu siktir ettim kendi durumuna yansın

bir de zaten çiçeklerimiz çıktıktan sonra işler boka sardı

ben bile bakmak istemedim açıkçası

o yüzden de sergilemekten kaçındım hep

sadece internetten okuduğum kadarıyla

menekşeler saf ve gerçek aşkı temsil ediyormuş

kıçımın kenarları bir boku temsil ettiği yok da neyse

zaten bu nasıl iş anlamadım

küçük şeytanım

yani gerçekten çiçeklerin hakkında

tek bir yorumum bile yok

anlamakta zorlanıyorum

yersiz yurtsuz

ben bile anlamakta zorlanıyorum

ruh eşinin feromonlarına karşı çıkabilmen bile

başlı başına ayrı bir garip

imkanın olursa doktora git taehyung

ya da bir şekilde konunun uzmanına danış

ve çiçeklerini göster

taehyung

tamam hyung

fırsatını bulduğum an göstereceğim

küçük şeytanım

kolun için doktora ne zaman gideceksiniz peki

finaller başlayacak

taehyung

bir de o konu var doğru

bugün gideceğiz de

ben biraz kaçıyorum 😬

yersiz yurtsuz

tam olarak neyden?

taehyung

hastaneye gitmeyi sevmiyorum

o yüzden oyalanıyorum

bir de jungkookla hiçbir şey olmamış gibi devam etmek

tuhaf geliyor aramızda bir şey var ama yok gibi

ikimiz de konuşmamayı tercih ediyor gibiyiz

ama bir şey var o kesin yani

birbirimize fazla dokungaç yaklaşıyoruz

yersiz yurtsuz

belki zaman kolluyordur

ya da emin olmak istiyordur

taehyung

bilmiyorum ki

off jungkook mesaj attı

sonra konuşuruz

Jungkook ve Taehyung

dolandırıcı

nerdesin

doktora geç kalacağız

enayi

kedileri seviyorum

baksana çok tatlı değiller mi

EVE Mİ ALSAK

ALALIM MI

NOLUR 🥺

dolandırıcı

şu emoji başımı yakacak|

aynı böyle bakıyordur ekrana kesin|

ay sonu geldi sigara paketi alacak paramız bile yok

kendi götümüzü zor topluyoruz

bir de onlara nasıl bakacağız saçmalama

enayi

ya ne olacak bakarız işte

minicik kedi ölsünler mi

YA ÖLÜRLERSE 😭

dolandırıcı

saçmalama ne ölmesi

anneleri geliyor tosun gibi olmuşlar baksana

süt içiyorlardır daha yazık

annelerinden ayırmayalım üzülürler

gel hadi geç kalacağız

enayi

gitmesek olmaz mı

dolandırıcı

şimdi belli oldu derdin

enayi

hastaneleri sevmiyorum

dolandırıcı

olabilir ama gitmemiz gerek

sonsuza kadar alçıyla kalamazsın

enayi

yoo kalırım

izle ve gör

dolandırıcı

taehyung

enayi

bir irkildim adımı söyleyince|

bana taehgung deme

dolandırıcı

ne diyeyim

hyung mu diyeyim

enayi

siktir git ya|

dizlerim titredi|

SUS

GELİYPRUM TAMAM

***

Terleyen ellerimle zar zor tuttuğum telefonumun ekranını kapatıp elimi enseme götürdüm ve derince bir nefes aldım. Mesajla adımı söylemesi bile kalbimi deli gibi çarptırıp terlememe sebep oluyordu. İki gündür ne yaşıyordum bilmiyordum, ikimiz de tek kelime etmiyorduk ancak birbirimize olan tavırlarımız daha samimi olmaya başlamıştı. Bana bakışları, iması ve ufak temasları... Düşündükçe...

"Off..." diyerek soğuk havada bile ısınarak sağlam elimi yelpaze olarak kullandım. Gerçekten düşündükçe ateş basıyordu, her şeyimle ona çekildiğimi hissediyordum.

Tekrardan oflayarak bir nefes bıraktım ve kendime gelmek için başımı iki yana sallayarak kedileri son kez sevdim. Nasıl bu kadar hızlı büyüdüklerini anlamamıştım, sarman ve tekir olan fazlaca tombuldu, siyah olansa diğerlerine göre fazla küçük, çelimsizdi. Muhtemelen son doğan ve az süt içen yavru olduğu için böyleydi, biraz da keyifsiz duruyordu.

Gidecektim ama onları kucağıma almam için uzunca bir ciyaklama koparmalarına dayanamayıp biraz daha sevdim ve ısınsınlar diye alçımın üzerinde koyup kazağıma bastırdım. grr grr ettiği sesleri öyle çok hoşuma gidiyordu ki yüzümdeki gülümsemeyi durduramıyordum. Her birinin mutlu olup ısındığını bilmek beni inanılmaz bir şekilde rahatlatıyordu.

Yine de gitmek zorundaydım, her ne kadar onlarla vedalaşmak benim her gün çok zordu olsa da mecburdum. Ay sonuydu ve neredeyse paramız kalmamıştı. Temel ihtiyaçlarımızı karşılamak için bir paket sigaradan feragat etmiştik, o derece wonumuz yoktu anlayacağınız. Bunun üzerine bir de eve kedi almanın sorumluluğuna giremezdik, Jungkook haklıydı. Yine de üzülmek elimde olan bir şey değildi.

Kedileri bırakıp apartmandaki merdivenleri hızla aşarak eve girdiğimde Jungkook'u dövme dolaplarının rafını karıştırırken buldum. Kafası karışık görünüyordu, kaşları hafif çatıktı, ne zaman bir şeylere anlam veremese takındığı o ifadeyi yerleştirmiş yüzüne.

"Ne arıyorsun?" diye sordum montumu askıya asarken. Dolabının içine şöyle bir bakındı ve bıkkınca doğrularak ellerini beline yerleştirdi "Krem rengi sweatimi bulamıyorum."

"Yeni yıkananlardaydı katladık diye hatırlıyorum."

"Baktım yok."

"Kirli sepeti?"

"Orada da yok. Senin dolabına karışmış olabilir mi?"

"Sanmıyorum. Yani sadece ben katlamış olsam tamam ama beraber katladık." diyerek odaya geçerek dolabıma yöneldim "Ama yine de bakayım dolabıma."

Önce dolabımın raflı kısmını açtım ve krem rengi sweat aradım. Orada olmadığından emin olduktan sonra da askılıkların olduğu sağ tarafı açarak Jungkook'a orada olmadığını bağırmak için hazırlandım ancak laf ağzıma tıkıldı. Gözlerim büyüdü ve omegamın heyecanını hissettim.

Sikeyim, hayır.

Hızla dolabı kapadım ve sırtımı kapağa yasladım. Gerçekten böyle bir şey yapmış olabileceğim gerçeğini kabul etmiyordum ancak uzun zamandır kızgınlıklarımda yanımda bir alfanın olmadığını varsayarsak... O kadar olanaksız değildi ki. Jungkook'un markete gittiği, okula uğradığı yani evde olmadığı iki gün içindeki zamanlar yaklaşan kızgınlığım yüzünden omegam tarafından kontrol edildiğim tüm o anlar zihnime doluştuğunda bunu çok daha iyi anladım.

Hayır. Hayır, hayır, hayır...

Üzgünüm...

Omegam kıkırdayarak yaptığı şeyin tadını çıkartırken sızlanarak başımı iki kere arkamdaki dolaba yavaş bir şekilde vurdum. Çok, çok utanç vericiydi, evet doğamız gereği bunu yapıyorduk ama yani Jungkook'un kıyafetlerini çalmak ne demekti.

İçeri gelip gelmediğine kısaca bir göz atıp sırtımı dolaptan ayırdım ve yeniden açarak doğru görüp görmediğimi her ne kadar çok açık bir cevabı olsa da sorgulama gereği duydum. Krem rengi dahil diğer birkaç sweat içine kıvrılmak için bir yuva gibi özenle oluşturulmuş bir şekilde dolabın içine yerleştirilmişti. Vanilyalı feromonlarımla karışmış çikolata kokusu, öylece içine uzanmam için beni çağırıyordu. Bunu buradan yok etmeliydim ve Jungkook'a çaktırmamalıydım yoksa benimle dalga geçerek utançtan ölümüme neden olurdu.

"Bulabildin mi?"

Yaklaşan sesiyle krem rengi sweati kaptığım gibi dolapla konsolun arasındaki boşluğa atıp sanki oradan bulmuşum gibi eğilerek tam içeri girdiği anda cıklayarak sweat çıkarttım ve "Al bak burada işte." diyerek şaşkınca bana bakan alfanın göğsüne doğru sweati bastırıp önünden geçtiğim gibi odadan çıkmaya yöneldim. Giderken de söylenmeyi ihmal etmedim "Savruk savruk üzerini çıkartmazsan nereye koyduğunu bulursun."

Elindeki sweat ve şaşkınlığıyla peşimden gelerek dünyanın mantıklı cümlesin kurdu "İyi de yıkandıktan sonra giymedim ki."

"Orasını bilemem."

"Senin gibi kokuyor sanki." bir yandan da burnunu sweate gömüp anlamak ister gibi koklarken hafifçe kaşlarını kaldırmıştı.

Saklamaya çalıştığım gerçekle henüz yüzleşmeye ve bunu açıkça söylemeye hazır değildim. Bu yüzden de inkar aşaması şu an için en mantıklı olandı. Ve tabi onu zihniyetiyle yargılamak da ikinci mantıklı şeydi.

"Yok artık ya, bu nasıl bir ima? Hem dolandırıcısın hem iftiracı hem de pis zihniyetli." hızla sarf ettiğim kelimelere karşılık olarak şok içerisinde bana baktı ve suçsuzluğunu ispat etmek ister gibi ellerini havaya kaldırdı "Hiçbir şey söylemedim."

"Tamam neyse of," sağlam elimle önüme gelen saçları sinirle geriye attım ve doğruca diğer taktiğe geçiş sağladım. Yani konuyu değiştirdim "Çağırdın beni gidelim diye hala oyalanıyorsun. Giyineceksen giyin de gidelim."

Jungkook sweati bir kez daha koklayarak anlamaya çalışırken hemen oradan tüydüm. Daha fazla kalırsam saçmalayacak ve kendimi açığa çıkartacaktım çünkü.

Dolaptan kendime rahat ve bol bir eşofman takımı çıkartıp kolumun izin verdiği hızda giyindikten sonra da salona geri geçtim. Jungkook da o sırada montunu giyiniyordu ve işi bitince benimkini giymeme yardım edip "Tamamdır, çıkabiliriz." dedi ve ayakkabı dolabına yöneldi. Ben henüz girdiğim için kapıdaki ayakkabılarımı giyinip onu beklemeye başladım.

"Harley botlarım nerede benim? Daha geçen gün giymiştim."

"Bilmem, orada yok mu?"

"Yok, sabah da bakındım da bulamadım."

Bilmediğimi göstermek için omuz silktim ama sonra Suho'nun evinde ayakkabıları fırlattığım o an aklıma gelerek elimle ağzımı kapatıp arkamı döndüm. Tamamen aklımdan çıkmıştı botların ona ait olup öfkeyle fırlattıktan sonra orada bırakarak eve terlikle gelmiş olmam. Ve onu tanıdığım kadarıyla çoğunlukla o botları giyiyordu, farkına varması da bu yüzden erken olmuştu.

"Neyse şunları giyeyim bugün sonra bakarım."

"Hı-hı." diye destekledim onu onaylarcasına. Bir yandan da aklımdan bununla hakkında yapabileceğim şey şeyin Suho'ya mesaj atarak ayakkabıları istemek olduğunu bildiğim için içimden sayıp sövüyordum. Kürkçü dükkanı gibi olacaktı biraz ama sonuç olarak bir şekilde o botları almam gerekiyordu.

Jungkook kapıyı kapattığında elini hafifçe sırtıma doğru bastırıp beraber inerken destek oldu. Bu hareketi birçok kez yaptığı için artık yabancı gelmiyordu ancak yine de onun tarafından böyle bir dokunuş görmek, liseli aşıklar gibi kalbimi çarptırıyordu.

Beraber durağa kadar yürüdük ve otobüsü beklemeye başladık. Çıkmadan önce saate bakmadığımız için on beş dakika kadar beklemiş ve tam iş saatlerinde olduğumuzdan da kalabalık gelen otobüse binmek zorunda kalmıştık. Sıkış tıkış bir şekilde koridor kısmından yürürken tek kolumda alçıyla tutunmak çok zordu ama Jungkook beni hep destek olarak tutup kendiyle birlikte düzgün bir yere yerleşmemiz için çabalamıştı.

İnsanların arasından sıyrılıp arka taraflara geçtiğimizde tutunabileceğim tek yer koltukların baş kısmıydı ama o kadar dengesizdi ki tek elimle kavramak. Tam bu noktada Jungkook arkamdan doğru kulağıma eğilerek hafifçe "Koluma tutunabilirsin." fısıldadığında başımı sallayarak havadaki tutamaçı kavramış olan koluna parmaklarımı sardım ama dengesiz duruşumu görmüş olacak ki bu kez de "Sırtını yaslayarak destek de alabilirsin, problem değil." diye fısıldayınca yutkundum ve onu yavaşça onayladım.

Sırtımı ona yaslarken kalbimin sesini duyacağından endişe ettiğim için hala pek rahat değildim. Ona geçtiğimiz bir hafta içinde bundan daha fazla yakın olmuştum ama her seferinde ilk kezmiş gibi çarpıntıma engel olamıyordum. Her seferinde yanaklarım kızarıyor, omegam alfanın yakınlığına delirircesine tepkiler veriyordu.

Sırtım ona tamamen yaslandığında başımın üstünde önce çenesini sonra da tatlı, sıcak nefesini hissettim. Sonra o tanıdık çikolata kokusu burnuma çalındı. Sıcak, rahatlatıcı ve güven verici. İki gündür bu kokusuyla dolanıyordum ama doğruca üzerinden solumak daha iyi hissettiriyordu. Aynı zamanda tarifi zor bir heyecan yaratıyordu.

Otobüsün ani freni yüzünden öne doğru savruldum ancak Jungkook'un tek eli güçlü refleksle belime sarıldı ve beni kendine doğru çekerek düşmeme engel oldu. Tek eliyle beni öyle bir kavramıştı ki otobüsün bir sonraki freninde kılımın bile kıpırdamayacağıma yemin edebilirdim. Kesinlikle itirazım yoktu, iki gündür aramızdaki yakınlık bariz bir şekilde artmıştı ve ufak tefek temaslarımızı arttırmak için gösterdiğim acemi çabanın yerini bu sarılma çok iyi doldurmuştu.

Halimden memnun bir şekilde hafif bir tebessümle camdan dışarıya baktığımda bir an için gözüm yansımasına kaydı. İkimizin, daha doğrusu beni kolları arasında tutarkenki yansımasına. Çenesi başımın üzerindeyken yusyuvarlak gibi görünen, etrafa rahat bakışlar atan iki simsiyah göz, bej rengi beresinin yanlarından çıkarak yüzündeki bütün hatları keskince ortaya çıkaran kuzguni saçları ve o adamın kolları arasında küçücük duran ben. Çift gibi duruyorduk ve Jimin'in dediği gibi dışarıdan bakınca cicim aylarında gibiydik. Gerçekten öyle miydik?

Alt dudağımı ısırıp gözlerimi kokusundan mayışmış bir şekilde ağır ağır açıp kapadım ve yansımamızı izlemeye devam ettim. Normalde uzun gelebilecek tüm o yolculuk öyle kısa sürmüştü ki hastanenin ışıklarını görüp Jungkook elini belimden çekince ne oldu der gibi dönüp bakma gereği duymuştum. Neyseki hemen toparlanmıştım da peşinden takiplemiştim.

Bir on dakika kadar bekledikten sonra kontrol için doktorla görüştük. Alçıyı çıkartıp gerekli kontrollerden sonra tam olarak iyileşmediğine iki hafta daha kalması gerektiğine karar verdi hatta süre uzayabilirdi ama bu ikinci seçenekti. Çünkü ilk seçenek, kurt formuna dönüşmekti. Ellerimin çok fazla terlemesini ve feromonlarımdaki düzensizliği fark ederek kızgınlığımdan önce dönüşmemin iyileşmek açısından insan formundan daha etkili olduğunu vurgulamıştı. En son ne zaman dönüştüğümü bile hatırlamıyorken sürpriz yumurtadan çıkar gibi doktorun bunu önüme sunması hiç hoşuma gitmemişti. Üstelik Jungkook yanımdayken sürekli ondan alfam olarak bahsedip feornonlarının dönüşüm sırasında yardımcı olacağını belirtmişti.

Sonuç olarak ben, doktorun verdiği ilaçları kendi kafama göre kesip kullanan biriyken Jungkook'un tam tersi bir görev adamı olduğuna kanaat getirmiştim. Çünkü odadan çıktığımızda direkt Mingyu'yu arıyorum arabasını getirir ormana gideriz demiş ve kafamda elediğim dönüşüm planını gerçekleştirmeye doğru bir adım atmıştı. Her ne kadar ona dönüşmenin gereksiz olduğunu söyleyip hararetli bir kavga başlatsam da iki hafta daha alçılı kalmak istemiyordum. Ama omegam da dönüşüm konusunda pek uzlaşmacı değildi. Yine de Jungkook'la bunu istemediğime dair savaşmayacak değildim.

Savaştım.

Ve yenildim.

Şimdi çok uzun zaman sonra devletin güvenli dönüşüm alanları ilan ettiği ormanlık alanların birinde, arabanın içindeydim. Yüzüm asık ve son derece mutsuzca ön koltukta sessizce oturarak ağaçlık alana bakıyordum.

"Burada somurtarak dönüşemeyeceğini biliyorsun değil mi?"

"Kendimi hazır hissetmiyorum."

"Yarım saattir ağaçlara bakıyorsun?"

"Demek ki yarım saattir hazır hissetmiyormuşum."

"Taehyu-"

Arabanın iç lambasını kapatım hızlıca ve bakışlarından kaçmak için cama doğru dönüp "Benim için çok zor tamam mı?" diye sızlandım "Küçüklüğümden beri de zordu, pasif olduğum için omegam kendini göstermekten hoşlanmıyor. İnsan formunda daha cesaretli ama etrafında bir alfa varken işler tam tersi oluyor. Bana biraz zaman ver."

"Tamam o zaman ben dışarıda bekliyorum. Kendini hazır hissedince gelirsin. Ben de sonra uzaklaşırım."

Jungkook beni daha fazla zorlamadan arabadan inip kaputun üzerine yaslanarak beklemeye başladığında ağzından çıkan dumanlardan havanın ne kadar soğuk olduğunu özellikle bölge olarak daha da hissedilir olabileceğini biliyordum. Elimde olan bir şey değildi, pasif omegalarda dönüşüm her zaman zor olurdu her ne kadar kendime güvensem de kurt formunda kontrol omegamdaydı yani herhangi bir alfaya yenilmesi fazla olasıydı. Güvenli bölgede olsak da içgüdüsel olarak kendini tehlikede hissediyordu ve alfası yanında olmadığı için de dönüşmeyi reddediyordu. Ancak sorun şu ki, Suho'yu alfam olarak görüp benimsediğim zamanlarda da hiç dönüşmek için çaba göstermek istememiştim. Zaten alfasını hiç hissedememiştim..

Bir süre dönük bir şekilde oturduğum koltukta dik bir konuma geçerek Jungkook'un sırtına baktım. Gerçekten de bana süre vermek için soğuğu dert etmeden öylece beklemeyi sürdürüyordu. Tabi biraz da alındığına emindim, alfa olduğu için dönüşemediğimi söyledikten hemen sonra beni tek başıma bırakmıştı..

Yanaklarımı şişirip kemerimi çıkartarak kolumdaki askıya mutsuz bir bakış attım ve derin bir nefesle kapıyı açtım. Soğuk hava anında yüzüme çarptı ve dönüşmek için bu zamanı seçmemize bin tane küfür saydım. İnsan formuna geçtiğimde çıplak olacağım için donacaktım muhtemelen.

Jungkook'un kaputun üzerine yaslanmış bedenin karşısına geçerek doğruca yüzüne baktığımda kırgın ifadesiyle karşılaştım. Aslında mimikleri normaldi ama gözleri ve feromonları onu ele veriyordu.

Kaputtan ayrılıp bana "Eğer hazır hissediyorsan arabanın arkasına geçeceğim." dediğinde gitmesini engellemek için montuna tutundum ve durmasını sağladım. Ardından ise sesimi yumuşatarak "Seninle ilgisi yok, gerçekten Jungkook... Bu benim için çok karmaşık bir durum." dedim ama sesimin titremesine engel olamamıştım.

Beni anlayacağını biliyordum, ki öyle de olmuştu. Kaputa hafifçe yaslanarak gözlerindeki ifadesini yumuşatmıştı. Ama benim için bu yeterli değildi, Jungkook'un tek düze ve solgun gözleri yerine gülümseyen, pasparlak bir şekilde bana bakmasını istiyordum bu yüzden de açıklamaya devam ettim "İçimde sürekli omegamla savaş halindeyim ama söz konusu dönüşmek olunca ortadan kayboluyor. Cesur olmak istesem de bir noktada onunla aynı içgüdüleri paylaştığım için o güven korkusunu yenemiyorum." Başımı eğerek yutkunurken "Omegam alfanın gücünü ve ağırlığını hissediyor, ona alışması için zaman tanımam gerek." diye ekledim.

Sözlerimle birlikte Jungkook'un gözlerindeki ifade biraz daha yumuşadı ancak bir kere o cesareti almıştım ya, gülümseyerek başımı yana yatırdım ve tatlı tatlı gözlerimi kırpıştırdım "Bu yüzden gitmeni istemiyorum. Hm, olur mu?"

"Olur," derken ses tonu ağır ve anlayışlıydı "İstersen yanında istersen arabada beklerim. Nasıl rahat edeceksen."

"Yanımda kal, lütfen gitme."

Jungkook, gözlerimin içine derin ve anlayışlı bir bakışla bakarken hafifçe yeniden başını salladı. Tüm varlığıyla beni anlamaya çalıştığını biliyordum ve bunu gerçekten başardığını da görüyordum. Bir alfa olarak baskın ve safkan olabilirdi, ama Jungkook'un bana karşı hep anlayışlı bir sabrı vardı.

Pasparlak gözlerle bana bakışlarını sürdürürken ellerini usulca cebine soktu ve kaputa tekrardan yaslandı. Ben de birkaç adım geri giderek kendime alan tanıdım ve gözlerimi kapattım. Soğuk esen rüzgar tenime çarparak uğuldarken bambu ağaçlarının birbirine çarpan dallarına konsantre oldum.

Burnuma birçok korku geliyordu ancak Jungkook'un feromonları en baskın olanıydı. Tam karşımda hissettiğim enerjisiyle orada olması içgüdülerimi sakinleştirse de omegamla aramdaki kopukluk yüzünden asla istediğime erişemiyordum. Haliyle bu da yüzüme yansıyor olmalıydı, gergin bir ifadeyle dişlerimi sıkıp yüzümü buruşturarak elimi yumruk yapınca bir süre bu şekilde bekledim ama çok geçmeden alfadan bir soru yükseldi.

"Ne yapıyorsun?"

Gözlerimi açarak yüzündeki anlamaya çalışır, garip ifadesine dikkatimi dağıttığı ve saçma bir soru sormuş gibi bir ses tonuyla cevap verdim "Dönüşmeye çalışıyorum?"

"Emin misin? Daha çok sıçacakmış gibi duruyorsun."

"Ya!" İki adımda Jungkook'a koşup seri hareketlerle rastgele vurup yumruk attım ve yükselen kahkahasına kendim de gülmemeye çalışarak "Siktir git arabaya geç, bende kabahat iki güvenelim dedik burnumuzdan geldi. Yürü eve gidiyoruz." diye azarladım.

"Ya ah-tamam vurma. Ne yapayım?" onu döve döve sürücü kapısına kadar onu sürükleyip kapıyı açtım ve itekledim. Bana engel olup geri çıkmaya çalıştı hemen "Tamam tamam söz uslu uslu oturacağım."

"Sus! Geçti artık çalıştır arabayı eve gidiyoruz."

"Çok ciddi görünüyordun biraz rahatlatmak istedim, ciddiyim bir daha yapmayacağım."

Kahkahalarına kınayıcı bir cıklamayla karşılık verip yanındaki koltuğa oturdum. Ardından kemerimi takıp hala aynı tavırla sırıtan alfaya kaşlarımı kaldırdım ve hayretler içinde bakakaldım "Sen hala gülüyor musun?"

"İtiraf et komikti."

"Hayır değildi. Tüm dikkatimi dağıttın."

"Gergin olmasan güleceğini biliyorum." ona cevap vermeden camdan dışarı bakmak için kafamı çevirdim ama Jungkook eliyle çenemden tutup hafifçe çevirdiğinde bana ağzı kulaklarında bir gülümseme sundu "Bakayım, gülecek gibisin. Bak güldün işte."

"Of çek elini." diyerek elini ittirdim ve cama doğru dönerek gülmemek için dudaklarımı içe katladım. Ancak ona bakmaktan kaçınışım kısa sürdü çünkü gözlerini üzerimde hissettiğim için bakışlarımı çevirme gereği duymuştum.

Yüzünde hala o ışıltılı sırıtışla direksiyona doğru eğilmiş bana bakıyordu ve açıkçası gülmemek için bastırdığım bütün o duygular bir göz devirmeyle öylece konuvermişti dudaklarıma. Bir şekilde, beni hep güldürmeyi başarıyordu işte böyle.

Kaşlarını kaldırıp bak güldün işte der gibi gülüşünü daha da büyültünce söz hakkı bana doğmuş ve ona "Tamam komikti, güldüm işte." dedim ve işaret parmağımı doğrultup yine de kendimden ödün vermeden ekledim "Ama bu dikkatimi dağıttığın gerçeğini değiştirmiyor."

Gözlerinden garip bir heyecan geçti ve ittirdiğim eli yeniden yüzüme uzandı. Fakat bu kez dudağımın köşesindeki kıvrımı hafifçe okşayıp göz kırparak "Olsun, bunun için değerdi." diyerek oturduğı koltuktaki sürüş pozisyonuna geri döndü.

Başımı iki yana sen uslanmazsın der gibi sallarken gülümsememi sürdürdüm ve içimdeki sıkıntıların bir anda uçup gidişine şaşırdım. Hayatım boyunca bir insanın varlığının nasıl başka bir insanı rahatlattığını merak etmiştim. Deneyimlerimin sonunda ise hep hata yaptığımı anlamıştım. Ancak Jungkook'un varlığı hayatımın öyle bir noktasına yerleşmişti ki farklı olduğunu belli ediyordu, kalbimi bile çok farklı çarptırıyordu ve beni rahatlatıyordu. Onun yanında gergin olmama gerek yoktu, yanında mutsuz olma gibi bir durum söz konusu bile olmuyordu olsa bile bu hep geçici oluyordu.

Bir süre sonra eve yaklaştığımızda arabayı sokaktaki parkın biraz gerisine çekerek motoru kapattı ve inmek için ikimiz de kemerlerimizi çıkarttık. Kafamda doğruca eve gitmeye odaklanmıştım ama Jungkook cebinden birkaç bin wonluk para çıkartıp "Hadi gel seni market dateine çıkartayım." dedi yarım ağız gülüş ve çapkın bir göz kırpışla "Biraz enayi parası harcayalım."

"Enayi parası mı?" diyerek anlamadığımı belli edecek bir tonla ona sorduğumda Jungkook bir kez daha göz kırptı bana ve üstü kapalı bir şekilde açıkladı "Dövme parası."

Yüzündeki sırıtış Suho'nun yaptırdığı dövmenin parası ve hınzır bir gülüş olduğundan tam olarak sebebini çözememiştim ama beni eğlendirdiği için ona takılmadan edememiştim "Beni dolandırırken de böyle eğlendin dimi?"

Dudaklarını alınmış gibi büktü ve dramatik bir şekilde elini göğsüne yaslayarak "Hiç yapar mıyım öyle bir şey, günahımı alıyorsun." dedi.

"Çok kötü birisin."

"Hayat şartları diyelim, güzelim."

Güzelim...

Hiç beklemediğim bir anda sarf ettiği kelimeyle pata küte düşeceğimi bilmediğim için kalbim tekleyince dudaklarımı aralayıp nefesimi tuttum. Basit bir kelimeydi sadece ama uzun süredir sessizlikte olan omegamı saklandığı yerden çıkartmaya yetmişti. Feromonlarımı tutamamıştım.

Jungkook'un gülüşü artık nasıl bir ifadem varsa genişledi ve bana doğru kendini çevirdi. Bu sırada beresinden çıkan siyah bukleleri yüzüne doğru düşerken yıldızlarla dolu bir evren gibi parlayan gözleriyle bana daha dikkatli baktı. O kadar parlak ve canlıydılar ki bakışları karşısında bir an nefes vermeyi unuttum.

"Ne?" dedi yaramaz bir gülüşle "Düştün mü?"

Tutacaksan her türlü.

Sus. Tanrı aşkına sus arabadayız ve alanım çok dar.

İnan nerede olduğumuz hiç fark etmez.

Yüzümde beliren sıcaklığı bastırmakta gerçekten zorlanıyordum ve heyecanımı durduramıyordum. Jungkook çok fena birisiydi, konuya nereden gireceğini ve nereye çekebileceğini çok iyi yönetiyordu, hemen anlamıştı neye düştüğümü. Gizlemek için uğraşsam da bir yandan da bu hissin tadını çıkarma isteğiyle yanıp tutuşuyordum. Karşılık versem ne olurdu ki?

"Belki de düştüm?" dedim onun gibi arabanın içinde ona doğru dönerek. Arabanın içindeki ısıyı da böylece daha çok yükseltmiş oldum.

Jungkook'un gülüşü verdiğim cevaba karşılık aynı kaldı ama kaşlarını hafifçe kalkarak "Bana böyle cevaplar vermeye devam edersen, daha fazlasını duyma isteğimi bastıramam."

Parlak gözlerinden bir kıvılcım geçti, hem beni hem de kendini yakabilecek bir kıvılcım olduğunu biliyordum. Bunu hissetmemek imkansızdı çünkü sözlerinin ötesinde saklı olan şeyi de hissetmiştim. Ama bir şey yapamamıştım. Sadece dudaklarımı aralamış, gözlerinin içine bakarak içimden dene demiştim dene Jungkook, ilk adımı atmak için cesaretim çok kırık.

Ancak sessizliğim yüzünden konuşmanın devamı gelmedi ve Jungkook derince bir nefesle arkasına yaslanarak başını arkasındaki koltuğa yasladı. Yan profilinden hala yüzünde bir gülümseme olduğunu görebiliyordum. Bana döndüğünde gözlerindeki ışıltı eksilmeden anlayışlı gözlerle hafifçe süzdü ve sakin bir tonla "Market dateine cevap vermedin." dedi.

Ben de tıpkı onun gibi bir nefes aldım ve nahifçe gülümseyerek başımı eğip onu onayladım "Peki, gidelim."

İçerideki sıcak ortam hala devam ediyordu ve feromonlarımız bütün arabanın içine doluşmuştu. Muhtemelen Jungkook, biraz önceki konuşmaya devam etseydi işler daha farklı ilerlerdi ama bunu tek başına üstlenmek istemediğini devam etmeyerek anlamamı sağlamıştı.

Arabadan inerek hemen yanına koşturdum ve bizim sokağa doğru birlikte yürümeye başladık. O sıra hangi markete gitsek diye kararsız kalsak da en yakın olan sokağın başındakinden karar kıldık çünkü böylece kedileri de görmüş olacaktım hatta onlara mama da verebilirdim.

"Kafanı kapat üşüteceksin."

Jungkook eliyle şapkamı kapatarak karışıp duran saçlarımın rüzgarını kestiğinde ona teşekkür etmek için ağzımı aralamıştım ama tam apartmanımızın önünde bize doğru sağlam bir küfür savurarak gelen bir alfa vardı, yanında da kuyruğu gibi dolaşıp duran omega.

"Seni sikik orospu evladı bilerek yaptın değil mi?!"

Suho yumruk yaptığı elini kaldırarak Jungkook'a savurduğunda Jungkook'un adını bağırıp koluna tutundum. Diğer omega ise geride öylece durmuş ve yapma diye bağırarak eliyle ağzını kapatmıştı.

Jungkook hızlı bir refleksle yumruktan kaçındı, ben de bir küfür savurdum dengemi sağlayarak. Sonra Jungkook tökezleyen Suho'nun ceketinden doğru ittirerek sırtına tekme atıp yere yuvarlanmasını sağladı. Suho umrumda bile değildi, Jungkook'un darbe alıp almadığına baktım telaşla ve tek nefeste sordum "İyi misin?"

Jungkook başından hafifçe kaymış beresini düzelterek en ufak bir telaş göstermeden başını bir şey yok dercesine bir kez kaldırıp omzumu hafifçe okşadı. Belki de cevap verecekti ama buna fırsat bulamadan Suho beni ittirip Jungkook'u yakasından kavradığı gibi duvara yapıştırdı.

"Piç kurusu!"

Nefes nefese ve kıpkırmızı olmuş öfkeli bir suratla tükürükler saçarak hala küfürlerini sürdürüyordu. Çünkü Jungkook onun aksine çok sakindi, bu da öfkesini körüklüyordu. Alçılı olan koluma lanet ederek onları ayırmak için çekiştirdim ama tek kolla bunu yapmak oldukça zordu ve ikisi de alfaydı. Gücüm iki elimle bile onları ayırmaya yetmezdi muhtemelen ve yükselen feromonları da çoktan omegamı etkilemeye başlamıştı.

"Bırak onu," diye bağırıp daha güçlü çekiştirerek son kez şansımı denedim ve diğer omegaya karşı öfkeyle bağırdım "Aptal mısın orada duracağını ayırmama yardım et de siktirip gidin."

Omega birkaç tereddütlü adım atarak Suho'nun kolunda tutup çekiştirdi ama tabii ki hiçbir işe yaramadı. Zaten yardım istemekle hata yapan bendim, bomboş bir herif olduğu Suho'yla birlikte olmasından belliydi.

"Öylece susup kalacağım mı sandın?" Jungkook'un tuttuğu yakalarından iyice kendine çekti dişlerini sıkarak devam etti "Sırtıma çizdiğin o rezilliği düzelteceksin, paramı da iade edeceksin. Duydun mu beni?"

Jungkook'un dudakları arasından bir cık sesi duyuldu ve peşinden bana arabada gösterdiği wonları Suho'nun başından aşağıya dökerek alay dolu sesi yükseldi "Paranı da al siktir git, cover up yapmıyorum."

"Orospu çocuğu seni polise şikayet edeceğim."

"Etmezsen hatrım kalır, nolur et."

Jungkook Suho'nun tehditlerine karşı en ufak bir öfke belirtisi göstermeden küçümseyici bakışlarla konuşmasını sürdürdüğü için Suho'dan yükselen feromonlar artmaya başladı ve öfkesinin patladığını hissettim. Ama güç dengesi ortadaydı, Suho'nun bu savaşı fiziksel olarak bile kazanma şansı yoktu. Pasif bir alfanın baskın ve özellikle de safkan bir alfaya kafa tutması demek alfasının bıçak üzerinde yürümesiyle eş değerdi. Bunu o da anlamış olmalı ki Jungkook'un yakalarından doğru ittirip bıraktı ve üzerini düzelterek hırslı bakışlarla son kez "Seni mahvedeceğim." diyerek gitmek için döndü ama sonra durdu.

Oradaki varlığımı öfkesinden yeni fark etmiş olmalıydı ki bedenini bana döndürüp tepeden tırnağa süzdükten sonra iğrenç bir ifade takınıp yüzüme dokunmak için elini kaldırdı. Kaşlarımı çatıp doğruca bir adım geriledim ama zaten Jungkook ikimizin arasına girmiş, Suho'nun elini tuttuğu gibi bükerek bağırtmıştı. Kırıp kırmadığını anlamamıştım ama Suho'yu geri ittirip teması kestiğinde iğreti edici bir şekilde çıkan gülüşten kırılmadığı belli olmuştu.

"Çek elini."

Jungkook'un daha önce hiç duymadığım kadar ağır olan öfkeli feromonları sarsıcı bir şekilde yükselirken dudakları arasından tüyler ürpertici bir tonla sesi yükseldi "Ona bir daha dokunmaya çalışırsan-."

"Anlamadığın şey ne biliyor musun?" sesi tahrik edici derecede çıkıyordu ve Jungkook'un yükselen feromonlarını daha da öfkeyle tutuşturuyordu "Ben ona defalarca kez dokundum. O benim ruh eşim, benim omegam."

Jungkook'un birkaç gün öncesinde Suho eve geldiğindeki kırıklığının sebebinin ruh eşim oluşundan, ayrı olsak da böyle bir durumda arada kalışından olduğunu biliyordum ve şimdi söylenen sözler tam da o kırık noktaya dokunuyordu. Feromonlarındaki öfkenin arasında süzülen o kalp kırıklığı hisleri tıpkı onun gibi benim de omegamı darmadağın etmişti.

O sırada Suho, elini kaldırıp bana doğru dokunmak için yeniden hamle yaptığında Jungkook bu kez biraz önceki kadar sakin kalamadı. Suho'yu elinden yakaladığı gibi ters çevirip dizlerinin arkasına tekme atarak yere çökmesine ve oradan da yüzünün asfaltı boylamasına sebep oldu. Kolunu ters bir şekilde sırtına bastırdığı için de yerde acıyla debelenmeye başladı.

"Cümlemi bitireyim ki daha iyi anla," Jungkook'un sesi bu kez boğuk ve fazla tehditkardı. Kelimeleri ise adeta bir bıçak gibi keskin ve soğuktu "Eğer, ona bir daha dokunmaya çalışırsan bu kadar sakin kalmam. Beni sınama alfa, işleri çirkinleştirirsen dişlerimi boynuna geçirmekten gocunmam."

Jungkook eliyle yetinmeyip bir de diziyle Suho'nun üzerine bastırdığında Suho küfür ederek kalkmaya çalıştı. Aynı anda da baskın alfa feromonları her yanımızı sararken, Jungkook'un kontrolünü yitirdiğini fark ederek işlerin daha kötüye gitmesini engellemek için hemen araya girdim, koluna tutundum.

"Jungkook, sakin ol."

Gücü karşısında zayıf kalacağımı biliyordum ama beni zorlamamış, tek seferde geri çekilerek rahat bir nefes bırakmamı sağlamıştı.

Suho'nun üzerinden tamamen çekildiğinde tek isteğim eve gitmekti ama yerden pislikçe gülerek doğrulurken bu pek mümkün görünmüyordu. Yine de o anda bunu umursayacak durumda değildim. Tek istediğim Jungkook'u bu ortamdan uzaklaştırmaktı.

Jungkook'un kolunu kısa süreli de olsa bırakıp karşıda sendeleyerek bize gülen alfayı tek elimle öfkeyle ittirip bağırdım "Sana omegan olmadığımı söylemiştim" sonra da omeganın kolundan tutup Suho'ya doğru ittirdim "Alfanı da alıp siktirip gidin buradan."

İkisine arkamı dönüp pek de sakin olmayan nefeslerle kırık bakışlara sahip alfanın elinden tutarak apartmana doğru çekiştirmeye başladım "Eve gidelim, Jungkook, lütfen."

Onun da burada kalmak istemediğinin farkındaydım ve zaten gidelim dediğimde çoktan tek hamlede ellerimizin pozisyonunu değiştirip benimkileri kendi ellerinin arasına alarak apartmana yöneldi. Hızlıydık ama beni sürüklüyor gibi de değildi, sadece öfkeliydi. Öfkesinin sebebinin ben olmadığımı belli etmek için de beni bırakmıyordu.

Şifreyi hızlıca tuşlayıp içeri girdiğimizde beresini çıkartıp eliyle saçlarını şekilli bir şekilde dağıttı. Açıkçası ne söylemem gerektiğini bilmiyordum ve Jungkook'u ilk kez bu kadar öfkeli görüyordum. Eve geldiklerinde bile böyle değildi, sadece feromonları yüksek ve kırgındı. Şimdi ise ne söyleyeceğimi bilemeyeceğim kadar gergin görünüyordu, alfasından yayılan o enerji yüzünden o kadar kararsızdım ki ağzımı açıp bir kelime söylersem ters tepecek diye çekiniyordum.

Kapının girişinde Jungkook'un kıyafetlerini asışını öylece durarak izlediğim sırada eli askıda kaldı ve başını eğerek derince bir nefes aldı. Saçları yüzüne dökülüyordu, gözlerini de kapatmıştı.

"Bir şey yapabilir miyim?" diye başladığı cümlesine devam etmeden hafifçe bana döndü ve gözlerini ağır ağır kapatıp açtı "İzin verirsen..."

Ne olduğunu söylememesi önemli değildi, onay verdiğim anda zaten iki adımla beni kendine çekip eliyle başımı desteklerek başını boynuma gömdü ve derince soludu.

Sıcaklığıyla sarmalanırken koku bezlerine istemsizce burnumu sürttüm. Varlığı her zaman güven verici olsa da, o an daha da derindi. Eli hala başımın arkasında, uzun parmakları saçlarımın arasına hafifçe karışmıştı. Nefes alıp verişi hızla yavaşladığında alfasının sakinleştiğini hissettim. Aynı anda da içime bir rahatlama yayıldı. Çikolatalı feromonları yumuşak bir dalga gibi etrafa yayılmaya başladı.

Aramızdaki sessizlik her zaman garip bir hava oluştursa da bu kez o kadar doğal ve huzurluydu ki, hiçbir kelimeye ihtiyacımız yoktu. Sadece hislerimiz vardı.

Sağlam olan elimi belinden doğru yukarı sürükleyip kürek kemiklerinin orada sweatini avcumun içine alarak sıkıştırdım. O da beni daha sıkı sararak hafifçe gülümsetti ve artık kelimeleri kullanabilmemi sağladı.

"Bu kadar öfkeleneceği ne çizdin ki?" diye temkinle sorarken merakıma yenik düşmüştüm ancak Jungkook temkinimi boşa çıkardı ve koku bezime doğru nefesini bırakırken daha fazlasını söylemeyeceğini belli edecek netlikte cevapladı "Hayatı boyunca utanç duyacağı bir şey."

Ben de üstelemedim, konuyu değiştirerek "Şimdi daha iyi misin?" diye sordum ona.

"Bir tane de sigara içsem tadından yenmez."

"Paketim bitti." dedim ve sıkıntıyla iç çektim. Böyle demiştim çünkü onun da paketinin olmadığını biliyordum. O da benim gibi iç çekmişti sözüme karşılık.

"Hay sikeyim ya, enayi parasından da olduk iyi mi, mecbur benim zulaya kaldık."

Güldüğünde ben de güldüm ve ayrılmam için bollaştırdığı kollarından çıkarken "Zula?" diye sorup montumun fermuarını indirdim. Alçıdan dolayı zorlanmamam için hemen bana yardım etmeye girişti ve sorumu yanıtladı.

"Görürsün. Hadi üzerine rahat bir şeyler giyin de de balkona geçelim."

Jungkook'u onaylayıp odaya geçtim ve ne kadar çabuk giyinebiliyorsam o kadar çabuk hareket edip üzerime bir polar almak için dolabımı açtım. Hazır Jungkook da yokken dolabımın içindeki ondan çaldığım iki kapüşonluyu dürüp çift kişilik yatağın altına fırlattığım gibi aynadan kendime şöyle bir bakıp hiçbir şey olmamışcasına odadan çıktım. Jungkook da bu sırada giyinmiş üzerine pembe peluş sabahlığını geçirmiş kemerini sıkıyordu.

Onu böyle pembeler içindeki sabahlıkla görmek komiğime gittiği için güldüm ve kettleın düğmesine basarak kalçamı tezgaha yasladım. O da bu gülümsememin sebebini anlamamış olmalı ki hemen sordu.

"Niye gülüyorsun?"

"Hiç, sadece..." dedim ama içten gelen kahkahamı durduramamış, aniden patlamıştım "Özür dilerim. Şimdi seni pembe sabahlıkla görmek... Komiğime gitti."

"Yoksa sen, pembe rengin sadece omegaların giyeceğini savunanlardan mısın?"

"Hayır, sadece biraz önce aşağıda o kadar korkutucuydun ki şimdi çok tatlı görünüyorsun."

"Yah!" diye çıkışarak ellerini cebine soktuğunda kaşlarını da minikçe çatmıştı "Havalı göründüğümü itiraf et. Ayrıca on sekizinci yüzyılda soylu alfalar da pembe giyerdi çünkü kırmızının alt tonlarından olan pembe gücün ve cesaretin simgesiydi. Bunu sana sanat tarihi dersinde öğretmediler mi?"

Pembe sabahlık giydiği yetmiyormuş gibi bir de bana sanat tarihinden ders vermeye çalışıyordu. Kaşlarımı şaşkınlıkla kaldırdım ve kettleın sesini bastıran bir kahkaha daha patlattım "Bu kadar şey biliyorsan bilgisayar yerine moda tasarımı okusaydın."

"Eğer okusaydım, inan bana güç ve cesaretin öncüsü olurdum. Benden ilham alırlardı."

Tekrardan güldüm ama komik bir şekilde etkileyici olduğu gibi hem havalı hem de tatlıydı. Bugünün en güzel şeyiydi desem yeri olabilirdi.

Tam o sırada kettle'dan buhar yükselip suyun kaynadığını fark ettim. Kendisi atmadan önce davranıp kapattım ve iki fincan alarak tezgaha koydum "Çay mı, kahve mi istersin?"

"Bu nasıl bir soru böyle, kahve tabii ki. Sigarayla en iyi kahve gider." dedi göz kırparak.

Kahveleri hazırlayıp ikimize de doldurduktan sonra, kendiminkine dolaptan çok az bir süt ekleyip yumuşattım ve fincanlardan birini ona ona uzattım. Birlikte balkona çıktık, ben koltuğa o da mermere yerleşti.

Sonra büyük bir hevesle sigara zulasını çıkartmayı bekledim çünkü en son fakültede Hoseok hyungdan otlakçılık yapmıştım. Ancak Jungkook, eve geldiğinden beri sigara izmaritlerini biriktirip asla atmamamı söylediği orta boyutlardaki küçük koli şeklindeki kutuyu kucağına alarak ışıldayan gözlerle bakındı ve "İşte, ay sonu acil durum zulası." dedi.

Gözlerim kutu ve Jungkook arasında gitti geldi, gerçekten anlamak için çok çaba sarf ettim ama gördüğüm tek şey dik konumda duran bitmiş sigara izmaritleriydi.

"Tam olarak ne görmem gerekiyor?" diye sorma gereği duydum çünkü ne kadar bakarsam bakayım tahmin edebileceğim hiçbir şeyim yoktu.

"Bak şimdi," sigaralardan birini aldı ve dudakları arasına koyarak her zaman balkonda bıraktığımız çakmakla yakarak içine çekti ve üfledi "İki nefeslik kadar çıkıyor, o yüzden paketim varken hepsinin dibinde iki nefeslik kala düzgünce söndürüyorum ki ay sonunda değelendirebileyim."

Gerçekten de dikkat ettiğim kadarıyla benim sigaralarım hariç hepsi muntazam bir şekilde iki nefeslik kala söndürülmüşlerdi. Zaten böyle bir fikir çıkacaksa ancak Jungkook'dan çıkabilirdi çünkü bu kesinlikle benim aklıma gelemeyecek boyutta bir şeydi.

Şaşkınca ikinci nefesi keyifle çekip havaya üflerken gülüşünü izledim. Kutunun içinden bir tane daha aldı ve bana uzattı "Burslar yatana kadar bizi idare eder kalanını da otlakçılıkla tamamlarız."

"Daha önce hiç öğrenci olduğumu iliklerime kadar hissetmemiştim." dedim ç ve elime tutuşturduğu bitik sigarayı dudaklarım arasına alarak yaktım. Her zaman içtiğim sigaradan daha ağır bir tadı vardı çünkü sönmüş ve diğer izmaritlerle beklemişti bu yüzden içime çektiğim an öksürmeye başlamıştım.

"Yavaş çek ağırdır."

"Sağ ol, biraz daha geç söyleseydin."

Gülerek sırtıma vurdu ve izmaritlerden yeni bir tane yakıp içmeye başladı. Ben de öksürüklerim dindikten sonra bir sonrakileri daha dikkatli yaktım.

Birlikte sessizce sigaralarımızı içmeye devam ettik. Bazen de sohbet edip birbirimizi dinledik. Onunla sohbet etmek beni dünyadan soyutluyorduk. Beni ilgiyle dinleyişi, kelimelerini özenle seçişi... Konuşma bittiğinde de dudaklarında hoş bir gülümseme kalıyordu.

Hafif bir rüzgar yüzümü sertçe okşayıp geçerken göz ucuyla başını sola çevirmiş apartmanların arasındaki yolu izleyen Jungkook'a baktım. Yüzündeki asılı kalmış tebessümün beni ne kadar rahatlattığını fark ettim. Aşağıda yaşanan gerginlikten hiçbir iz kalmamıştı ve aramızdaki konuşmanın içine hiçbir tedirginlik girmemişti.

Jungkook izmaritteki son kalan nefesi çekerek bakışları kapıya yönelince ben de istemsizce baktım ve sonra birbirimize döndük. Bu sessizliğin birkaç gün kalmış finallerimize yönelik olduğu barizdi ve çok geçe kalmadan ders çalışmamız gerektiğinin de işaretiydi.

"Sanırım artık ders çalışmalıyız." diyerek ayaklandığında ben de sızlanarak elimdeki izmariti kolinin köşesine doğru bastırıp söndürdüm ve onu takip ettim. Dışarının serinliğinden odanın sıcaklığına adım attığımızda ikimiz de rahatlamıştık ve doğruca yemek masasına yerleşmiştik.

Jungkook bilgisayarına odaklanmış, klavyesinde parmaklarını dolaştırıyordu. Benim dikkat dağınıklığımın aksine o hemen ders moduna geçiş sağlayabilmişti. Yüzü ciddi görünüyordu ve gözlerinin üzerine oturan ince, metal çerçeveli gözlüklerine yansıyan ışıklardan anladığım kadarıyla epey kalabalık bir ekrana sahipti. Ben de ilk başta sözel olan derslerimin notlarını çıkarttım. Sözel dersler benim için çöp adam çizmek gibiydi, kolayca zihnime kazıyabiliyordum ve çalışırken de oldukça eğleniyordum çünkü ilgimi çekiyordu öğrendiklerim. Ancak belli bir saatten sonra haliyle kafam bir noktada almayı reddettiğinden final yerine geçecek proje çizimimi halletmek için malzemelerimi hazırladım.

Bir yandan göz ucuyla ona bakarken, ders notlarımı toparlamaya çalıştım. Dikkatimi dağıttığı için her hareketinde onu takip etmek gibi bir huy edinmiştim. En son notlarımı düzene sokup eskiz defterimle projemi önüme çektiğimde Jungkook'u ders çalışırken kullandığı lastik tokalardan biriyle saçlarını hafifçe dağınık bir şekilde toplarken yakaladım. Dalgalı siyah saçları ensesinde serbestçe kaldı ve gözlüğünü düzelterek oturduğu yerde diz kapağına çenesini yaslayabileceği bir pozisyonda sandalyesinde yeniden yerleşti. Ardından bakışları çok kısa benimkilere kaydı ve göz kırparak hafifçe gülümsediği gibi ekrana geri döndü. Nasıl öylece odağını toplayabiliyordu bilmiyorum, ben ona baktığımda darmadağın oluyordum resmen.

Bir nefes aldım ve kendime defalarca odağımı korumam gerektiğini söyleyerek projemi dosyamı açtım. Oturduğum sandalyede bağdaş kurarak sağlam olan elimle çizim yapmaya çalışmak beni gerçekten zorladığı için asıl çizimi yaptığım kağıt bozulmasın diye eskiz defterimde alıştırma yapmaya başladım. Her zaman kullandığım sağ elimin yerini asla tutmuyordu ve çizgilerimde ufak da olsa titremeler olabiliyordu. Bu da çizimimi kararsız gösteriyordu ve asla kabul edilemezdi.

Seslice ofladım ve yeni bir sayfa açıp ayaklanarak kahvemi tazelemek için bardağımı aldım. O sırada Jungkook'un boşalmış bardağını da almayı ihmal etmedim.

"Çizmekte zorlanıyor musun?"

Omzumun üzerinde çizimime bilgisayarının üzerinden bakmak için uzanan Jungkook'a kısa bir bakış atıp bardağa granülden kahve eklerken "Sol elimi alıştırmam gerek." dedim.

"Hmm... Evet çizgiler titremiş gibi duruyor."

"Birkaç güne düzeltirim diye umuyorum."

"Düzeltemezsen de sorun değil, çizimim iyi asıl projen için yardım ederim."

"Çok iyi olur."

"Bu eskiz defterin değil mi? Diğer çizimlerine bakabilir miyim?" diye sorduğunda bardağıma sütü koyarken onu onayladım ama en son o defterin içinde Jungkook'u ilk gördüğüm zaman sağ bacağından kasıklarına uzanandövmenin devamını kendi hayalimdeki şekliyle çizdiğim aklıma geldi. Sütü fırlatıp çığlık atarcasına bağırdım.

"Hayır bakma!"

Jungkook defter elindeyken dondu ve bakışları bana döndü "Neden?"

"Bakma. Bakma işte sebebi yok."

Sandalyesinde bana dönerek telaşıma gözlerini kısıp keskin bakışlarla yanıt verirken dudaklarına da hafif alaycı bir gülüş kondurmuştu "Çok şüpheli konuşuyorsun ve bakasım geliyor omega. Yoksa içinde fantezi dünyana ait çizimler mi var?"

Öyle de denebilir.

"Hayır yok. Defteri bana ver." Elinde tuttuğu defteri almak için hızla üzerine yürüdüm ama oturduğu yerde benden kaçırdı ve kıkırdadı "Gülme! Defteri ver alfa."

"Baktıktan sonra veririm."

"Nah bakarsın, verir misin şunu lütfen."

Çocukla oynar gibi bir elinden diğerine geçirdiği defteri yakalamak için çırpınıp durdum ama sonunda bileğini tuttum. Fakat bu kez de beni çekiştirdiği için dengem şaştı ve düştüm. Tam da Jungkook'un kucağına oturur vaziyette klişe bir film sahnesi gibi.

Elim havada defteri tutan elinin bileğindeydi. Onun boştaki eli ise refleksle düşmemi engellemek için kalçamın hemen altından destek oluyordu. İçinde bulunduğumuz pozisyon ve dudaklarımızın neredeyse değmeye yakın olduğunu idrak ettiğimiz anda şaşkınca ona baktım ve Jungkook'un irislerinin büyüyüşüne şahit oldum. Aynı hızla da dudaklarından çıkan kesik bir nefes dudaklarıma çarptı ve kalçamdaki elini sıkılaştırmasıyla aramızdaki yakınlık daha da belirginleşti. Ve hatta karmaşıklaştı.

Nefes alışverişlerimiz birbirine karışırken, dudaklarımızın bu kadar yakın olması... Tanrım... Hiç iyi değildim, içimde kopan fırtınalar yüzünden bayılacak gibi hissediyordum. Kalbim hızla çarpıyor, tüm düşüncelerim birbirine giriyordu. Ama daha da kötüsü lanet olasıca eskiz defterim hala elindeydi. Eğer bir şekilde içine bakarsa ve hayal gücümün ona dair çizdiği şeyi görürse büyük rezil olurdum. Utançtan kendimi aşağıdaki çöp evin içine atar metan gazından zehirlenmeyi beklerdim.

Zihnimde dolanan paniği bastırmaya çalıştım. Çözüm bile düşünemeyecek haldeydim kalçamdaki eli ve dudaklarıma değen nefesi hiç yardımcı olmuyordu. Hele birbirimizden ayrılmayan gözlerimiz dudaklarımıza gidip gelirken daha da kafam karışıyordu. Jungkook'un feromonlarıyla aynı anda yükselen feromonlarım, bir an için tüm mantığımı uçurdu.

Bu yüzden de aklım ve mantığım kötü bir işbirliği içine girdi. Düşünmeden tam önümde duran dudaklara hızlıca eğildim ve öptüm. Dudaklarımız birbirine dokunuyorken gözlerimiz açıktı ve Jungkook şaşkınca gözlerini büyültmüştü. Böyle bir şeyi beklediğini düşünmüyordum, zaten ben de ne yaptığımın farkında bile değildim.

Aptal. Sen bir aptalsın.

Omegamın acele düşünüp mantıksız kararlar verdiğimi öfkeyle söylemesiyle kendime geldim ve dudaklarımızın temenasını kopararak geri çekildim. Ne yaptığımı farkına vardığımda çok geçti ve geri döndüremeyeceğimi de bildiğim için daha çok telaşa kapılmıştım, onu böyle şok etmek istememiştim ancak bir anda oluvermişti.

Jungkook'un kalçamdaki eli yaşadığımız andan dolayı bollaşmıştı, bileğine sarılı eli de hafifçe aşağıya düşmüştü. Tam da bu boşluğun verdiği fırsatı kullanarak, hızla elindeki eskiz defterimi kapıp kucağından fırladım.

Jungkook'un eli göğsünün üzerindeydi, gözleri de benden bir an olsun ayrılmıyordu. Ben onun aksine daha telaşlıydım, alçılı kolumun üzerinden defteri göğsüme bastırmıştım ve sıcaklamış, muhtemelen de kızarmış yanaklarımla etrafa bakınarak ona bakmaktan kaçınıyordum.. Ben böyle olmasını istememiştim, sadece... Sadece o anda her şey çok fazlaydı. Yakınlığı, sıcaklığı, feromonlarımızın iç içe geçmesi... Mantıklı düşünememiştim. Ama şimdi, ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum.

"D-defteri alacaktım sadece." heyecandan titreyen sesimle defteri göğsüme daha sıkı bastırdım ve rastgele konuşmaya başladım "Sen-sen bana öyle bakarken ne yapacağımı şaşırdım. Bir anda oldu, böyle olmasını istemiyordum, gerçekten... Bir anda..."

"Omega..."

Yumuşak sesi ve aynı tonlamaya uyumlu anlayışlı bakışlarına yakalanınca elimi havaya kaldırıp başımı iki sallayarak kelimeleri sıralamaya devam ettim "Hayır hiçbir şey söyleme. Biliyorum çok saçmaydı, haklısın ama daha fazla utanamam tamam mı, ben odaya gidiyorum, uyuyana kadar gelme."

Eğer omegam, bir insan olsa benden pişman olduğunu belli etmek için eliyle alnına vurur, bir de üzerine bana sağlam dayak atardı. Çünkü hak ediyordum. Onu üstün körü öpmüştüm, üzerine de başımdan savmışım gibi salonda bırakıp odaya kaçmıştım. Neredeydi hoşlandığı alfaya ilk açılacak kadar cesaretli, alfaları peşinde koşturan cilveli Kim Taehyung?

Öldü. Onu bugün sen öldürdün.

Omegam haklıydı, içimdeki flört yeteneklerini de o cesaretli adamı da bugün onu telaşla öpüp kaçarak öldürmüştüm. Çift kişilik yatağın önünde diz çöküp kafamı yatağa vurarak sızlandım ve hafızamda defalarca onu öptüğüm anı yaşadım. Çok kötüydü, gerçekten onu böyle öptüğüme inanamıyordum ve onu öylece bıraktığıma. Aramızda yeni yeni yeşermeye başlayan hislerin üzerine sırf çizdiğim resmi görmemesi için onu öpmek en son isteyeceğim şeydi. Hele telaşla konuşup ve öpüp kelimeleri ağzına tıkmak...

Gerçekten kendimi öldürecektim yaptığım şey yüzünden.

İçime içime ağlayarak kendimi yatağıma sürükledim ve yorganı kafama kadar çekerek düşündüm durdum. Uyumaya da çalıştım ama hayır, hiçbir şekilde başaramıyordum. Yatakta ne kadar dönüp durursam durayım bir türlü düşüncelerimi durduramıyordum.

Omegam, Jungkook'u, alfayı, arıyordu sanki. Ne kadar acele, üstünkörü bir öpücük olsa da omegamı uyarmıştı ve alfanın karşımdaki yataktan yükselen kokusunu hatırladıkça omegamı tutamıyordum..

İçerideydi ve tam da ihtiyacım olan kişiydi. Kokusu, varlığı ve beni saran o güvenli sıcaklık... Her an ona ihtiyacım artıyordu. Nefes alış verişim bile değişmişti, daha derin, daha hızlıydı. Bedenim onun yakınlığını arıyordu, zihnim ise savaş veriyordu.

Odanın sessizliğinde, başımı yastığa gömüp gözlerimi kapatmaya çalıştım ama burnuma gelen o tanıdık koku beni tekrardan irkiltti. Nereden ve bana neden çekici geldiğini biliyordum, öğleden sonra dolabımın içine yaptığım yuvayı bozarak yatağın altına attığım sweatti.

Gözlerimi araladığımda tam da oraya bakıyordum. Omegam onu almamı istiyordu ve açıkçası ben de almak istiyordum. Ellerim terlemeye başladı, Jungkook'un kokusuyla sarmalanıp yumuşak kumaşlara sürtünerek sanki onun kollarındaymışım gibi uyuyabilirdim.

Ya da içeri gidip birlikte uyumayı teklif edebiliriz.

Yapamam. Onu öpüp kaçtıktan sonra beraber uyuyalım diyemem.

O zaman yuva yapacağız.

Hayır, diye içimden omegama bağırdığımda buna engel olamayacağımı biliyordum. İçgüdülerime engel olamıyordum ve önümde iki seçeneğim olduğu da aşikardı. Ya yakalanma riskini alarak yuva yapacaktım ya da Jungkook'a birlikte uyumayı teklif edecektim.

Omegamla muhteşem zorlu bir savaş içindeydik.

Alfa içeride ve ağzından çıkacak tek kelimeyle istediğini yapacak ama sen bunu itiraf edemeyecek kadar cesaretsizsin. Burada aptal gibi iki seçenek arasında seçim yapmaya çalışıyorsun. İki kere beraber uyuduk Taehyung, şimdi işler ilerlerken artık ondan kaçma, biraz cesaretini topla ve ona gidip sor.

Yatakta yorganı tekmeleyerek kalktım ve alt dudağımı ısırarak kapıya ilerledim ancak kolu tutarken yine kararsız kaldım. Artık eskisi gibi bir şeyleri yaparken cesaretsiz hissetmiyordum ama ikili ilişkilerde özellikle hisler beslemeye başladığım birine karşı yeniden aynı cesaret kırıklığını yaşamak korkutucu geliyordu. Ve Jungkook farklıydı, bütün telaşımın sebebi onu kaybetmek istemememdendi.

Şu git gelleri bırak, alfa kırık cesaretini toplayabilir ama onun kırdığın gururunu yalnızca sen toplayabilirsin.

Yutkundum ve derince bir nefesle kapıyı açarak küçük adımlarla salonla mutfağın köşesinden Jungkook'a baktım. Gözlüğünü hafifçe yukarı ittirip bilgisayar ekranına bakıyordu ve arada bir de önündeki defterine notlar alıyordu.

"Ne zaman uyuyacaksın?" diye sordum elimle pijamamın ucunu sıkıca tutarken. Başını not aldığı defterden kaldırmadan cevapladı "Sen uyuduktan sonra."

Yalan yok, kaçıp gitmeme kırıldığını anlamamak için aptal olmak gerekirdi. Yoksa Jungkook konuşurken yüzüme bakmayacak bir adam değildi. Ama bir kere adım atmıştım, yani durmayacaktım.

"Yok," dedim hemen ve bir adım daha atarak mutfağın ortasına geldim "Şimdi uyu."

Biraz daha mı kibar olsan?

Bu kibar değil miydi?

Jungkook'un eli durdu ve eğildiği defterden doğrularak hafifçe bir nefes alarak sandalyesinde dönüp gözündeki gözlüğü masaya bıraktı. Sonra da bana bakarak yavaş bir tonda sordu "Birbirimize isteklerimizi mi söylüyoruz?"

Tam buradan yürüyebilirdim evet!

"Belki?"

"Peki. Sadece şimdi uyumamı mı istiyorsun?"

"Benimle uyumanı?" dediğimde Jungkook'un gözlerinden yumuşak bir ifade geçti başını olumluca salladı. Henüz sevinmeme fırsat bırakmadan devam ettiğinde ise çok fena duvara toslamıştım.

"Peki. O halde ben de deftere bakmak istiyorum, bir anda kaçıp gitmeni gerektirecek ne varmış görmüş olurum."

Siktir ya, çok sağlam yerden girmişti konuya.

"Ama-" dedim fakat Jungkook omuz silkip devamında gelecek olan şeyi kabul etmeyeceğini sözsüz ifade edince yutkundum. Bu noktadan dönmek istemiyordum ama çizimi görmesini de istemiyordum. Hangisi ağır basıyordu diye düşündüğümde omegam bana gereken desteği verdi.

Siktir et ve göster.

Pijamamın ucunu biraz daha çekiştirip dudaklarımı içe katladım ve yutkunarak içeri gidip eskiz defterini aldığım gibi tekrardan salona geçtim. Jungkook'un tam önünde durduğumda her ne kadar defteri uzatmak istemesem de hızlıca masaya bırakıp başımı öne eğerek yavaşça açmasını bekledim.

İlk sayfadan itibaren yavaşça çevirdi, ilgiyle bütün çizdiklerime bakarak diğer sayfalar arasında dolaşmaya başladı. Ta ki, bacağındaki dövme çiziminin olduğu sayfaya kadar. Sayfayı çevirirken gördüğüm köşeden o anın geldiğini görüp nefesimi tuttum ve yüzüne ciddi ifadesine baktım.

Gözleri çizime odaklanmıştı. Ne düşündüğünü ya da hissettiğini anlayamayacağım nötr bir ifadesi vardı. Ama sonra yüzünde hafif bir gülümseme belirdi, o tanıdık, alaycı bakış gözlerinde parladı ve "Yani..." diyerek bana bakmadan, siyah ve kırmızı örümcek çiziminde dolaştırdı bakışlarını "Böyle olduğunu mu düşünüyorsun?"

"Sadece hayal ettim."

Kelimeler ağzımdan çıkar çıkmaz Jungkook elindeki defteri bırakmadan bana döndü ve keskince baştan aşağı süzerek "Göremediğin şeyleri böyle hayal ediyorsan, hayal gücün bayağı kuvvetliymiş omega." dedi ve göz kırparak gülümsemesini genişletti "Ama isteseydin, gerçeğini de gösterebilirdim."

Olur?

"Ya da bazen dokunmak hayal gücünü daha iyi çalıştırır. Hangisini tercih edersen..."

Utançtan kıpkırmızı kesildim ve elimle omzuna vurup defteri elinden alarak arkama sakladım. Karşı binadaki çöp eve girip intihar etmek istiyordum tam şu anda. Eğer gerçekten yapabilsem yapardım.

"Sus artık. Gördün işte yorum yapma."

Jungkook sandalyesinde başını geriye atarak kahkaha attı ve "Çok tatlısın omega, sadece takılıyorum, rahatla." dedikten hemen sonra bilgisayarındaki şeyleri kapatarak ekranı indirdiğinde ayağa kalkıp eliyle çenemin altına dokundu "Benimle ilgili hayal dünyanı gördükten sonra seninle uyumak biraz tehlikeli olacak gibi görünüyor ama neyse, bir kere laf ağızdan çıktı."

Sessizce başımı çekip çenemdeki elini ittim ama Jungkook, bileğimden tutup beni odaya doğru çekiştirdi. Onun büyük adımlarına minik adımlarla hızlıca uyum sağlayıp son anda salonun ışığını kapattım.

Odaya geçtiğimizde Jungkook ışığı kapatmadan önce yatağa geçmem için ittirdi. İstediği gibi hemen çift kişilik yatağın içine geçtim, o da hızlıca geldi ve yanıma uzandı. Şimdi odada perdenin arasından süzülen ay ışığı, feromonlarımız ve nefes seslerimiz vardı.

"Oldu mu istediğin?"

Yan yana yatıyorduk ve hiç temasımız yoktu. İstediğim şey kesinlikle bu değildi hatta yakınından bile geçemezdi. Bana sarılmasını, kendine çekerek sıkıca sarmasını istiyordum. Tıpkı beni işaretlediği gün yaptığı gibi alfasının omegama sıcacık hissettirmesini istiyordum. Ama biliyordum ki Jungkook bu kadar atak gösterirken artık her şeyi ondan beklememeliydim. Omegam haklıydı, Jungkook kırık olan cesaretimi toplamam için bana sürekli orta açıyordu.

Bu yüzden de yatağın içinde ona hafifçe döndüm ve sıcak bedenine doğru kayarak başımı göğsüne yasladım. Jungkook bu hareketimle işareti almış, kendini döndürerek bir elini başımın altından geçirip omzumu, diğer eliyle de belimi kavramıştı. Çenesini de başımın tepesine yasladığında, tam da istediğim gibiydi. Sıcaklığı, büyük ellerinin beni kavraması, güven veren o his ve alfasının iyileştiren enerjisi.

"Şimdi oldu." diye mırıldandım. Alfa güler gibi sesli bir nefes verdi ve bu bende başımı çenesine doğru sürtme isteği doğurdu.

Yavaça, başımı oynatıp çenesine sürtündüm. Ve sonra bir anda boğazımın derinliklerinden gelen sesle irkildim. Doğal, kontrol edemediğim, derin bir hırıltı gibi bir sesti. Gözlerimi aralayıp şaşkınlıktan nefesimi tuttum ve engel olmaya çalıştım ama istemsizce yaptığım bir şeydi, durmadan grrlamaya devam ediyordum.

Onun da benim gibi şaşırdığını kollarının bir an için hafifçe gevşemesinden anladım. Ancak kısa sürdü, kolları beni yeniden hatta bu kez daha sıkıca sardı ve bir nefes bıraktı.

"Bu da ne?" diye sordu, sesi heyecanlı çıkmıştı ve kalbi hızla atıyordu.

"Öylesine bir ses işte." diye fısıldadım ama öylesine olmadığını biliyordum. O da biliyordu.

İkimiz de ne olduğunu biliyorduk.. Boğazımdan yükselen bu grrlama, içgüdüsel bir tepkiydi. Omega olarak içimdeki doğanın bir yansımasıydı ve Jungkook'un varlığı bu yanımı ortaya çıkartıyordu.

Daha önce hiç böyle tamamlanmış gibi hissettiğim olmamıştı. Başımı çenesine sürtmek benim ve omegam için, sadece fiziksel bir temastan ibaret değildi. Jungkook'un bana olan bütün davranışlarıyla bağdaştırdığım bir kabullenmeydi. Kendimi ona tamamen bırakmanın, ona güvenmenin ve onun yanında olduğumda içgüdülerimin yüzeye çıkmasının bir ifadesiydi. Kelimelere dökülmeyen bir iletişimdi hatta bir itiraftı.

"İçindeki kedinin bu kadar güçlü bir ses çıkardığını öğrendiğim iyi oldu."

Sadece gülümsedim ve başımı yeniden çenesine sürterek konuşmak yerine grrlamayı tercih ettim. Bu nasıl olabiliyordu bilmiyorum ama Jungkook farklıydı. Sıradan bir alfa değildi.

Beni her şekilde tamamlayan, diğer yarımı bulduğumu hissettiren kişiydi...

***

Chapter Text

Güven hayatta en zor kazanılan ve en kolay kaybedilen şeylerden biriydi. Taehyung'a baktığımda bunu çok kolay hissedebiliyordum, bana güveniyordu. Bakışlarında, kelimelerinde ve en belirgini feromonlarında belli ediyordu kendini ancak şu an bulunduğunuz noktada onun ürkekliğini görmek bana bazı şeyleri sorgulatıyordu.

Şafak vaktinden önceydi ve biz bir önceki gün Taehyung'un dönüşmesi için geldiğimiz güvenli dönüşüm alanı olan ormandaydık. Dönüşebilmesi için kafamda basit bir mantık kurmuştum ve birkaç saat uyuduğundan emin olduktan sonra onu zorla kaldırarak yeniden ormana sürüklemiştim çünkü biz bir noktada gece hayvanlarıydık. Gecenin bütün sakinliğiyle avlanır ve gerektiğinde karanlıkta gizlenirdik. Bu yüzden de düşünmüştüm, belki de omega, kendini gece daha rahat hisseder ve dönüşmek için gerekli cesareti yakalardı. Belki de akşam kurduğumuz bağ ile daha da kolay olurdu.

Ancak ona baktığımda beklediğim hareketliliği alamamış, yaklaşık yarım saat boyunca dudaklarını dişlemesini izlemiştim. Gerçekten nerede yanlış yaptığımı anlamaya çalışıyordum, gerçekten deniyordum, çözüm yolu bulmak için fazlaca düşünüyordum. Bu yüzden de Mingyu'dan aldığım pick up arabanın arkasına battaniye ve yorgandan sıcak bir alan bile yaratmıştım, sabaha kadar kalacağımızı düşünerek de termosa sıcak çay doldurmuştum. Dönüşümden sonrası için de yanıma aldığım temiz kıyafetler sıcak kalsın diye aralarına sıcak su torbası koymuştum ama bir şey eksikti ve ben ne olduğunu bulamıyordum.

Pasif omegalar için temelde yatan zorlukları anlıyordum ve onu fazla zorlamak istemiyordum. Onun için dönüşümün, sadece fiziksel bir değişim değil, ruhunun derinliklerine inmek olduğunu biliyordum. Korkusu kendi doğasıyla yüzleşmekti. İnsan formundayken bir alfaya kafa tutabilecek kadar güçlüydü, ama dönüşünce... İşler farklılaşıyordu. Bir omega olarak başka bir alfayla karşılaştığında güçsüz kalacağından ve kontrolü kaybedeceğinden korkuyordu. Haklıydı da.

Sadece... Bir noktada hepimiz insandık ve çıkmaza sürüklenebilirdik. Yapabildiklerimi yaptığım halde, zaman geçtikçe sorunun benden, alfamın enerjisinden kaynaklı olup olmadığıyla ilgili çelişkiye düşüyordum.

"Of... Çok soğuk, üşüyorum ve uykum var. Jungkook..." elini kendine sarıp mutsuzca dudak bükerek bana baktığında ufak bir adım attı ve montumdan çekiştirdi "Eve gitsek olmaz mı?"

Orman cidden soğuktu ve benim üzerimdeki montun aksine onunkinde dönüştüğünde kolay parçalansın diye ince bir eşofman takımıyla lastik terlik vardı. Kısa kollu tişörtle üşümesi elbette normaldi ama vücut ısısını düşürmesi gerekiyordu. Böylece omegası onu ısıtmak için açığa çıkardı ve dönüşüm kolaylaşırdı. Fakat işe yaramadığı da bir gerçekti...

Elimle çıplak dirseğini okşayıp "Olmaz güzelim. Yapman gerektiğini biliyorsun." dediğimde biraz yumuşar gibi oldu ve başını eğip bir adım gerileyerek benden uzaklaştı.

"Olmuyor işte boşuna çabalıyoruz omegayı böyle kandıramazsın."

"Daha geleli bir saat olmadı, sabret."

İtiraz etmek için dudaklarını araladı ama sonra derince iç çekerek arkasını döndü sessizce. Feromonlarındaki artan stresi ve omegasının ürkekliğini hissedince kendimi kötü hissettim bir an için. Onu bu kadar zorlamamalıydım, varlığım ona bu süreçte daha fazla ağırlık yüklüyorsa yanında olması gereken kişi olmamalıydım belki de diye düşünmeden edemedim.

Taehyung, omuzlarını içe doğru düşürüp elini ensesine götürerek hafifçe ovaladığında onu izliyordum. Her hareketi, her bakışını detaylıca izleyerek nasıl bir yol izlemem gerektiği hakkında etraflıca düşünmeye çalışıyordum.

Aramızda farklı bir şey vardı, alfa ve omeganın bir araya geldiğindeki gibi oluşan doğal etkiden farklıydı bu. Çok daha yoğundu. Sanki onu biraz daha zorlasam kabuğundan çıkartabilecek tek güç bendeydi ama arada bir bariyer vardı ve onu bir türlü aşamıyordum.

Belki de tüm bunlar yerine farklı bir yol denemeliyiz?

Nasıl, diye sordum alfama çünkü bütün yolları denediğimi düşünüyordum.

Bir şeylerin farklı olduğunu biliyorsun.

Evet ama baksana... Soğuktan titrediği halde omegası kılını bile kıpırdatmıyor.

O zaman ısıt onu. Gücümüzün ona zarar vermeyeceğini göster, güvenini kazan.

Alfamın cümlesi, zihnimde yankılandı. Güvenini kazan... Taehyung bana güveniyordu ama alfama değil. Henüz değil... Bulunduğum yerde Taehyung'un gittikçe küçülüyor gibi duran bedenine baktığımda sıkıntılı feromonlarını duymak tam da meselenin bu olduğunu sertçe yüzüme çarptı. Ne olursa olsun omega baskın bir alfanın karşısına çıkmadan önce güvenmek isterdi. Taehyung o yüzden dün de, bugün de hem bana yakın olmak istiyor hem de geri adım atıyordu. Bütün tereddütü omegasının alfamdan bir hamle beklemesiydi. Haliyle aramızdaki bu bağı derinleştirmeden, onun omegayla bütünleşmesini beklemek bir balıktan karada yaşamasını istemekle aynı şeydi.

Yutkunarak ona doğru ufak bir adım attım ve soğuktan titreyen omuzlarından hafifçe tutarak irkilmesini sağladım. Vücudu önce gerildi sonra hafifçe dönüp beni gördüğünde gevşedi.

Yumuşak bir sesle "Taehyung..." diye adını fısıldadığımda arkasını dönmesini engellemek için omuzlarından tutup devam ettim "Bir şey denememe izin verir misin?"

Gözlerinde bir tereddüt vardı ama aynı zamanda bir tür merak. Bana güveniyordu, ona zarar vermeyeceğimi biliyordu, ama bu dokunuşun ne anlama gelebileceği konusunda kararsızdı. Sözlü bir cevap vermedi ama dudaklarının arasından çıkan nefes sesinden ve yan profilinden gördüğüm gülümsemesinden sessiz bir izin olduğunu anladım.

Elimi yavaşça ve dikkatlice kalçasının hemen yanında duran sağlam eline uzattım. Bileğini kavrayıp bilek içini parmak ucumla hafifçe okşarken derisinin soğukluğunun altındaki sıcaklığı ve enerjiyi hissetmek beni gülümsetti. Parmak uçlarımı hafifçe yukarıya doğru sürüyerek yukarı ve aşağıya hareket ettirdim ve kendimi ona doğru aramızda mesafe kalmayacak şekilde yaklaştırıp diğer elimle boynuna dokundum. Dokunuşlarımın nazik ve içini titretecek kadar sakin olmasına olabildiğince özen gösteriyordum ve Taehyung'un bütün tepkilerini dikkatle tartıyordum.

Parmak uçlarım boynunda ilerlerken nefesi hızlanmıştı ve bana karşı koymadan, okşadığım boynunu yana düşürerek devam etmem için bir işaret vermişti. Dokunuşumu kabul ediyordu, bedeni parmaklarımla canlanıyordu sanki.

Feromonları artmaya başladığı o an, koku bezlerine yakındım. Tatlı, hoş vanilya kokusunu derin derin solumak ve belki de dişlerimi hafifçe geçirerek onu yeniden işaretlemek... Dudaklarımı boynuna yaklaştırma isteğiyle dolup taştım. Alfam, ona daha fazla temas etmem için beni zorluyordu, ama henüz bu kadarı fazlaydı. Onu rahatlatmak, güvende olduğunu hissettirmek istiyordum. Bu belki de Taehyung'a en özel şekilde temas ettiğim andı ve bu anı bozmamak için dikkatli davranmalıydım. Tek bir yanlışım omegayı da Taehyung'u da rahatsız edebilirdi.

Kendimle mücadele içerisinde verdiğim savaşı sürdürmeye de kararlıydım ancak Taehyung'un göğsüme yaslamak için bir adım gerilemesi işleri biraz değiştirdi. Kolunu okşayan elimi refleksle beline götürdüm ve hafifçe sıkıştırarak kendime çekip bana iyice yaslanmasını sağladım.

"Jungkook..."

Titreyen sesi ormana karıştı ve kafamın içinde güzel bir melodi gibi yankılandı. Beni fazla zorluyordu, ona böyle dokunuyor olmak zaten fazla zorlayıcıyken bir de adımı böylesine bir tonda fısıldaması kalbimi tekletiyordu. Ancak sırf bu yüzden de geri çekilme niyetinde değildim çünkü omeganın alfama güvenini hissediyordum. Tam göğsümün üzerinde bana sıkı sıkıya tutunarak bekliyordu.

Taehyung'un belini hafifçe okşarken boynundan yükselen o tatlı kokuya karşı koyamadım ve dudaklarımı usulca kulağının altına değdirdim. Feromonları aniden değişti, kalp atışları hızlandı ve kesikçe nefeslendi. Omegaya daha da yaklaştığımı hissediyordum.

"Shhh..." diye sakinleştirici bir tonla onu telkin ederken boynundan aşağıya tişörtünün açıkta bıraktığı bronz tenine dudaklarımla minik bir öpücük bıraktım "Sakinleş omega." sonra bir tane daha "Güven bana," ve bir tane daha "Sana zarar vermeyeceğim."

Bu sadece bir söz değil, bir vaatti. Taehyung'un güvenini kazanmak için tüm sabrımla onu sarmalıyordum. Omega, en zayıf olduğum anda bile irademe hakim olup olamayacağımı bir güven meselesi haline getirdiyse ben de bunu yapmaya hazırdım. Aramızdaki bağ o kadar güçlüydü ki, sadece fiziksel değil, ruhsal olarak da birbirimize dokunuyorduk ve bu irademi kontrol etmemdeki en önemli etkendi.

Ona böyle dokunurken, dudaklarımın altındaki teninin alev alev yandığını hissederken ve feromonları deli gibi artarken Taehyung'un bedenine yayılan titremeyi hissettim. Ona zarar vermeden, yavaşça sınırlarını ve sınırlarımı zorlamaya devam ettim. Her hareketimde, her dokunuşumda onu rahatlatarak içindeki omegayı açığa çıkarmak için ona ihtiyacı olan zamanı ve güveni vermeye çalışıyordum.

Alçılı kolunun tişörtünün kol kısmındaki açıklıktan elimin tersini tenine değdirerek nazikçe okşarken Taehyung dudaklarının arasından bana seslendi. Sesindeki titreme, hissettiği duyguların karmaşıklığını yansıtıyordu.

"Alfa..."

Tek bir hitabın göğsümde yankılanacağını, kalbimi bu denli hızlandıracağını tahmin etmemiştim. Daha önce de defalarca bana alfa demişti ama bu sefer başkaydı, doğrudan ruhuma, alfama dokunuyordu. Beni tanımlıyor, ona ait kılıyordu. Basit bir hitaptan öteydi, aramızdaki bağın derinliğini hissettiriyordu aslında ve sesindeki titreme, içindeki karmaşayı olduğu gibi dışarı vuruyordu.

Bir şeyler söylemek için kıvranıyordu, ama kelimeler yetersiz kalıyordu. Arkasını dönüp yüzüme bakmak istediğini hissettim ancak henüz dikkati dağılsın istemediğim için belinden sıkıca tutarak onu yerinde tuttum. Bedenimiz arasında hissettiğim bu yakınlık, bir alfa olarak derin bir sahiplenme duygusunu da beraberinde getiriyordu.

"Benim, omega. Yanındayım ve güvendesin." Dudaklarımı yeniden koku bezlerine bastırıp burnumun ucuyla kulağının altını hafifçe dürttüm. Bu sırada ellerimle de onu hafifçe okşayarak telkin etmeye çalışıyordum "İşte böyle... Sakinleş..."

"Alfa..."

Bir an için her şey durdu, rüzgarın sesi bile kesilmiş gibiydi. Taehyung'un dudaklarından yankılanan hitap, bu kez daha keskin, derin ve boğuktu. Elimin altında Taehyung'un akıl almaz bir güçle dolduğunu ve hızla gevşediğini hissettim. Aynı anda alfamın yükselen feromonlara karşı tepkisi de açığa çıkmak için beni zorlamak oldu ama tepki vermek zordu. Dudaklarım öylece boynundaki ince tenine değerken hareketsizce beklemekteydim.

Taehyung'un kırık olmayan eli yukarıya, yüzüme doğru kaydı ve yanağımı hafifçe okşarken kollarım arasından sıyrılıp yüzünü döndü. Şaşkınlık ve büyük bir heyecan içinde gözlerinden ayrılamadım. Gözlerinin çevresindeki halkalar alev alev yanan kehribar rengiyle gecenin karanlığında parlayarak bana bakıyordu ama en önemlisi omeganın burada oluşuydu.

Gözleri ağır ağır kapanıp açıldı ve yanağıma yasladığı elinin parmak uçlarıyla ipek kadar yumuşak bir şekilde okşadı. Soğuk bir rüzgarın sarı saçlarını dağıttığını fark ettim ama o halinden memnundu, dudağının bir köşesinde hafifçe bir gülümseme belirmişti.

Bir adım atarak mesafemizi kapattığında yüzüme detaylıca bakındı. En çok da yanağımın üzerinde sarhoşken sebep olduğu iz kalan ince çizgide oyalandı. Aklından ne geçiyordu, ne düşünüyordu bilmiyorum ama çılgınca salgıladığı feromonlarının tatlı kokusunu sakince solumaktan başka çarem yoktu. Sadece bekliyor, bana istediği şekilde dokunmasına, bakmasına izin veriyordum. Çünkü bu benim için neredeyse bir hediye sayılırdı. Omeganın da Taehyung'un da bana güvendiği için sunduğu muhteşem bir hediye.

Sonra yanağımdaki eli yavaşça aşağıya kaydı ve tam göğsümün üzerinde soluklanıp bastırdı, gözlerini kapattı. Sakin nefesleri ve elinin hafif ama bir o kadar da kararlı baskısıyla kalp ritmim hızlandı. Kalbim de, hislerim de avucunun içindeydi, bana bir insanın başka bir insana dokunamayacağı, hissettiremeyeceği şekilde gerçek hislerle dokunuyordu. Oradaydı, göğsümde, bütün damarlarımda akan sıcak kanda, zihnimde, ciğerlerimde... Sanki ruhumun her bir zerresi onunla bütün haline gelmeye çalışıyordu. Bu his bambaşkaydı.

Göğsümde hafif bir sızlama hissettim ve bu acının sesi dudaklarım arasından kaçınca Taehyung gözlerini araladı. Kehribar rengi gözleri doğruca bana odaklandı. O da bu bağlantının yoğunluğunu hissediyordu ve benim kadar da şaşkın görünüyordu.

Alfamı kontrol etmek neredeyse imkânsız hale gelmişti ve feromonlarım Taehyung'un etrafını sarmaya başladığı anda karşımdaki yüz ifadesi daha da şaşkın bir hale dönüşerek sorar gibi kaşlarını kaldırmıştı.

"Sendin," diye fısıldayarak devam etmeden hemen önce havayı kokladı "O gün oradaki sendin değil mi?"

Ne söyleyeceğimi bilemedim, gözlerini öyle bir kilitlemişti ki benimkilere, bakışlarımı ondan kaçırmam imkansızdı. Dokunuşunun altındaki kalbim deli gibi atıyordu ve ben kelimelerimi bir türlü toparlayamıyordum. Omeganın bu kadar dikkatli olduğunu tahmin etmemiştim, nefesinin göğsüme çarptığı ilk an dün gibiydi ve omega bunu bana dokunduğu anda anlamıştı.

"Ben..." diye başladım cümleme ama devamı gelmedi. Ne diyebilirdim ki, henüz bir şey söylemek için doğru muydu? Çözemediğim hala emin olamadığım o kadar şey varken... Korkmak hakkım değil miydi?

"Ona söylemeyeceğim."

Omega ellerini göğsümden yavaşça çektiğinde bir an içimde soğuk bir boşluk hissettim. Nefesimi tuttum, sakin kalmaya çalıştım. Kızmış mıydı? Ya da güvenini mi sarsmıştım?

Ona doğru telaşla bir adım attığımda omeganın sesiyle olduğum yerde kaldım.

"Arkanı dön ve bana bakma, alfa. Sana güveniyorum."

Sanırım bu şu an için yeterli diyebilirdim. Sesinden bana güvendiği o yumuşaklığı ve aynı zamanda Taehyung'un da öfkesini nereden aldığını belli eden sert ses tonunu anlamıştım. Emir almaktan hoşlanmasam bile dediği gibi yaptım, arkamı döndüm ve sadece bekledim.

Taehyung'un varlığını, omegasını ve gittikçe artan feromonlarını duyumsuyordum. Henüz kurda dönüşmediğini biliyordum ama yakındı. Beklediğim gibi de oldu bu yakınlık.

İlk önce bir hırıltı, ardından acıyla dolu bir nefes sesi duyuldu. Kalbim acısıyla sıkıştı. Bir an geri dönüp ona yardım etmeyi düşündüm ama kendimi tuttum. Bana güveniyordu ve ben bunu boşa çıkarmamak için kendimi tutmalıydım.

Sonra daha acı dolu bir ses geldi. Taehyung'un kemiklerinin yer değiştirdiği, yeniden şekillendiği o çatırtılar geceye karıştı. Ses her seferinde daha da sertleşerek yankılandı ve sonra bunu kumaş parçalarının yırtılma sesleri takip etti.

Ve birden, o acı dolu sesler kesildi. Geriye sadece ormanın sessizliği, rüzgârın melodisi, bambu yapraklarının hışırtısı kaldı. Derin bir nefes aldım ve dinlemeye devam ettim, hiçbir hareket ya da ses yoktu, ta ki...

Elimin altındaki bir ıslaklığa kadar. Önce ne olduğunu anlayamadım, ama ardından hafif, sıcak bir nefes ve kalın bir kürkün temasıyla irkildim. Kalbim göğüs kafesimden çıkmak ister gibi güm güm atmaya başladı. Yaptığı şeyi idrak etmekte zorlandım çünkü burnuyla elimi dürtüp bana sürtünmesini beklemiyordum. Az önce çektiği acıyı düşündüğümde o kadar narin bir hareketti ki, sıcacık olup gülümsemeden edemedim.

Yavaşça elimi oynattım, parmaklarım tüylerinin arasından geçti. Taehyung bu hareketimle kendini sevdirmek için biraz daha yaklaştı, başını elime doğru iterek, yumuşak bir hırıltıyla temasımızı koparmadan kendini bana göstermek için adımladı.

Gördüğüm manzara bir an nefesimi kesti. Karşımda duran kurt, Taehyung'a aitti. O kadar büyüleyici ve narin görünüyordu ki ondan başka hiçbir şeyi gözüm görmüyordu. Çok büyük değildi ama bir insan boyutuna yakındı. Fakat bu küçüklük onu zayıf ya da kırılgan yapmıyordu, aksine, pasif bir omega olmasına rağmen gücünü ve direncini misliyle hissettiriyordu.

Kürkünün beyaz uçları, gece ışığının altında hafif bir gri tonuna bürünmüştü ve tüylerinin her teli rüzgarla salınırken bir karahindibanın pamukçukları gibi dağılacak görünüyordu.

"Çok güzelsin, omega." diye fısıldarken oldukça temkinliydim. Başını okşuyordum ve tüyleri arasında kaybolan parmaklarıma hafifçe gülümsemiştim. Bu sırada omeganın kapanmış gözlerini aralayışıyla o tanıdık bakışı yakaladım. Taehyung'un kendisi, derinlerde bir yerde saklıydı, onu o parlak kehribarların ardından görebiliyordum, bu gerçekten büyüleyiciydi.

Ona doğru adım attım, dikkatli ve yavaştım. Tek amacım başından sırtına doğru ellerimi tüylerinin arasından geçirip ensesini okşamak, onu rahatlatmaktı ama o Taehyung'du. Huysuzca kendini geri çekmiş, beni geriye sıçratacak şekilde arkasını dönerek yere düşmeme sebep olmuştu. Aynı hızla da ayaklarıyla yerdeki toprağı eşeleyip beni baştan aşağı toprağa bulamıştı.

Elimle yüzümü kapatıp oturduğum yerde kahkaha atarken Taehyung bu tavrıma sinirlenip arka ayağıyla biraz daha eşelendi ve daha çok toprağa bulanmamı sağladı.

"Baş belasısın, biliyorsun değil mi?" diye alayla gülmeye devam ederken Taehyung'dan bir hırıltı koptu ve meydan okur gibi bana dönüp kulaklarını havaya diktikten sonra hızla koşturarak uzaklaştı. Peşinden ayağa kalkıp üzerimi bile silkelemeden birkaç adım koşmuştum ama kurt formunda fazla hızlıydı ve onu yakalamam imkansızdı.

Bambu ağaçlarının arasındaki karanlığa uzun uzadıya bakarak beklediğim sürenin sonunda pick upın arkasına oturdum. Dediği gibi uzun süre dönüşmediği için şimdi özgürce dolaşması onu fazlasıyla rahatlamış olmalıydı. Çünkü ileride bir yerde sıcaklığını, az da olsa mutluluk dolu feromonlarını hissediyordum ve bu beni ister istemez gülümsetiyordu.

Geçen sürenin ardından omeganın hızla toprağı döven seslerini duyunca ben de alfam da dikkat kesildik ve bambu ağaçlarının arasından güçlü bacaklarıyla attığı adımlarla çıkan yaprakları dövüş seslerini dinledik. Beni gördüğünde gözleri parıldadı ve adımlarını bana doğru yönlendirip yavaşlattı.

Yürürken ağzında bir şey tuttuğunu fark ettim. İlk başta ne olduğunu anlamadım, gördüğüm kadarıyla dişlerinin arasından sarkan, kahverengi bir şeydi ama tam anlamıyla yanıma geldiğinde arabanın üzerine yasladığım elime burnunu hafifçe sürttü. Elimi açıp ona doğru uzattım ve avcumun içine bıraktığı kozalağa baktım.

Gözlerim Taehyung'un kehribar gözleriyle buluştu ve şaşkınca sordum "Bu... Benim için mi?"

Onay verir gibi dilini elimin üzerinde gezdirip yaladı ve gülümsememe neden oldu. İçimde bir şeyler kıpırdanmış, kalbim de teklemişti çünkü inanamamıştım. Henüz Taehyung da omega da bana olan güvenini yeni oluşturmuşken bana olan bağlılığını bir hediyeyle dile getirmesi çok beklenmedikti. Üstelik çam ağaçları güvenli bölgenin sınırında fazlasıyla uzakta kalıyordu ve benim için, bana bir hediye vermek için yapmıştı bunu.

Dudaklarımda bir gülüşle teşekkür etmek, ona dokunmak için elimi uzattığımda Taehyung yeniden arkasını döndü ve hızla koşarak ormanın içinden kayboldu. Aynı süre içinde ağzında yeni bir kozalakla geldi ve onu da avcumun içine koyarak elimi yaladı.

Bu kez ona teşekkür etme fırsatım oldu ama Taehyung durmadı. Defalarca kez o yolu bana kozalak getirmek için arşınlayıp durdu. Pick upın arkasında her getirdiği kozalak için başını okşayıp gülümsedim ancak bir süre sonra sabah ayazı vurdu ve her ne kadar çaktırmamaya çalışsam da Taehyung yeni bir kozalak almaya gitmek için döndüğünde soğuk havanın vücuduma işlediğini hissettim. İstemsizce kollarımı göğsümün üzerinde kavuşturup bir nefes bıraktım.

Taehyung'un adımları durdu. Geriye dönüp baktığında, gözlerimiz buluştu ve neden durduğunu anlamaya çalıştım, ama o kadar derin bir sessizlik ve anlaşma vardı ki aramızda sözlere gerek yoktu. Birbirimizi kelimeler olmadan da anlayabiliyorduk ve o havaya bıraktığım nefesten üşüdüğümü anlamıştı.

Yavaşça bana doğru yürüdü, gözlerindeki keskin bakışları yumuşadı. Tam yanımdan pick upın arkasına tek hamlede atladı ve battaniyelerin üzerine oturdu. Sağ ve sol patisini hafifçe aşağı yukarı yaparak hırıldarken yanına gelmemi istediği o kadar belliydi ki ve ben her ilerleyen dakika daha da şaşırıyor, heyecanla doluyordum. Omega gerçekten bana güvenerek kendini bütün çıplaklığıyla sunuyordu. Sunduğu gibi benim için bir şeyler de yapmak istiyordu.

Oturduğum yerden emekleyerek hemen yanına geçtiğimde omega ağzıyla yorganı üzerime çekiştirdi ve ıslak burnunu yanağıma sürterek kucağıma doğru uzandı. Henüz tam olarak ısınamamıştım ama sıcak tüyleri yüzünden eskisinden daha iyi olduğum kesindi. Üstelik omega da elimin altındaydı, parmaklarımı bu kez daha cesaretle ensesinden geçirip onu dikkatle okşamakta gecikmemiştim. Tıpkı bana sarılırken çıkarttığı o küçük grrlamanın daha yoğun ve daha seslisini çıkartmaya başladığında ona biraz daha yaklaşıp burnumu küçük kulaklarına sürterek gözlerimi kapadım.

Artık daha sıcaktım ve geceden beri yarım yamalak uyuduğum için de fazla uykulu. Oturduğum yerde biraz daha kayarak Taehyung'un kürküne daha çok sarıldım ve gözlerimi kapatıp vanilyalı feromonlarını soluyarak derince bir uykuya sürüklendim.

Sabahın ilk ışıkları, ufuktaki gri bulutların ve bambu ağaçlarının yaprakları arasından üzerimize vuruyordu. Hava kapalı, ama artık karanlık değildi. Uyurken hissettiğim sıcaklığın aksine de artık o tüylerle sarılmadığım için bedenimi titreten hafif soğukla gözlerimi aralamıştım.

Her şey bir rüya gibi geldiği için ilk fark ettiğim şey, bir pick upın arkasında ve battaniyelerin arasında bana sıkıca sarılarak göğsümde uyuyan Taehyung olmuştu. Kurt formundan insan formuna geçtiği için çıplaktı ve ısınmak için bana doğru sokulmuştu. Elimin altındaki teni hafifçe titrediğinde sırtındaki elimi ısınmasını ister gibi okşayıp omzuna tutundum.

Hafifçe mırıldandı ve bedeni gevşeyerek rahatladı. Ağır ağır gözlerimi kapatıp açarak üzerime yayılmış, toprak ve yaprak içindeki sarı saçlarında dolaştırdım gözlerimi. Bu an, içinde bulunduğumuz durum inanılmazdı. Kendimi özel hissediyordum, Taehyung'un düzenli nefesleri, kalp atışı sesleri ve bana sarılışı... Duygularımın hepsi iç içeydi ve ifade edemeyeceğim kadar kuvvetliydi.

Onu daha sıkı sarıp gülümserken gözlerim parmağımın hemen yanına, omzunun arkasındaki soluk renklerdeki menekşe çiçeklerine takıldı. İçimdeki mutluluk aniden gölgelendi ve öfkeyle karışık bir üzüntü göğsümde yükselmeye başladı. O çiçeklerin bir başkasına ait olması ve bir başkası için çıkmış olduğu gerçeğini kabullenemiyordum.

Dişlerimi sıkarak alfamın öfkesine mani olmaya çalıştım ama gözlerimi ayıramıyordum. Orada olmamalıydı, o kadar yanlış geliyordu ki baktığımda gördüğüm şey ve ona kitlenmiş bakarken her geçen saniye kalbimi o kadar kırıyordu ki... Omega biliyordu, ben de biliyordum bunu ama nasıl sorusunun cevabı yoktu.

Hemen onu tuttuğum omzunun orada, parmaklarımın ucundaydı, küçük ve mor renkteydiler. Her ne kadar acı verse de bakmaktan kendimi alamıyordum ve baktığım her saniye, çiçeklerin olması gerektiğinden farklı olduğu hissine kapılıyordum. Gerçekten fazlasıyla solgun ve renksizlerdi, canlı değil gibiydiler ama şu an Suho'yla olan ilişkileri bittiği için solmuş görüntüleri ihtimaller dahilinde mümkündü.

Onları görmek istediğim gibi gördüğümü, zihnimin beni yanılttığını düşünüyordum ama yanılmamayı da diliyordum. Bu yüzden de hafifçe çiçeklerine yakından bakmak için eğildiğimde Taehyung kıpırdanıp pozisyonumuzu bozdu ve sardığı kollarını çekerek doğrulmaya çalıştı. Sıkıca tuttuğum omzundaki elimi gevşettim ve ona izin vererek bitkin yüzüne bakındım. İnsan formuna alışmak için biraz zaman gerektiğini etrafda attığı şaşkın bakışlardan anlayabiliyordum, garipsememiştim.

Yorgana sarılarak titriyordu ve saçları birbirine karışmıştı, yüzü de toprak içindeydi. Ama böyle bile dünyanın en güzel omegası diyebilirdim. Taehyung her haliyle gerçekten eşi benzeri bulunmayan bir omegaydı ve ben bunu sesli bir şekilde dile getirmeyi dört gözle bekliyordum.

Düşüncelerim yüzünden gülerek yüzündeki toprakları elimle dikkatlice silmeye çalışırken hemen sordum "Nasıl hissediyorsun, iyi misin?"

"İyiyim ama çok üşüyorum."

Gerçekten iyi görünüyordu, yorganı sıkıca tutarken kırık olan elinin de düzeldiği belliydi. Üşümesini çözmek içinse pick upın arkasına yerleştirdiğim çantadan kalın, yünlü kıyafetleri çıkartarak kazaklardan birini aldım. Hemen ısınsın diye başından geçirip kollarını sokmasını sağladım. Sıcak su torbası kıyafetleri fazlasıyla ısıtmış olmalı ki yüzünden rahatladığı belli oluyordu ve dişleri artık birbirine çarpmıyordu.

"Şimdi nasıl?"

"Daha iyi."

"Peki ya kolun? Hareket ettirebiliyor musun?"

Taehyung, kolunu yavaşça hareket ettirerek kontrol ederken buruşturduğu yüzünden hala sızısının olduğunu belliydi ama kırığı geçmiş gibi görünüyordu.

"Biraz ağrıyor."

"Dönüşümün de etkisi vardır, birkaç saate daha iyi hissedersin." dedikten sonra ona kıyafetleri verdim "Şimdi bunları da giyin. Ben de etrafı toparlayayım ve gidelim olur mu?"

"Olur." diyerek bana gözlerini kırpıştıra kırpıştıra bakarken bir şeyler söylecek gibi duruyordu ama beklemedim onu. Bir an önce arabanın içine girip ısıtıcıyı çalıştırmak ve eve vararak Taehyung'un rahatlamasını istiyordum.

Hızlıca kalkıp arabayı ve ısıtıcıyı çalıştırarak etrafı toplamaya başladım. Kozalakların birini cebime diğerlerini ormandaki ağacın dibine bırakıp yerlerdeki kıyafet parçalarını çöp poşetine koydum. Bu sırada Taehyung da arkada üzerini rahatça giyinmiş, hatta bir ara kendine gelmeye başladığını belli edecek şekilde söylenmeye başlamıştı.

Çevrenin temizliğinden sonra giyindiğinden emin olunca Taehyung arabaya binmişti ben de arabanın arkasındakileri çantalara koyarak arka koltuğa bırakıp sürücü koltuğuna oturmuştum. Ve içsin diye de termosu uzatmıştım.

"Kendine geldiysen bunu iç."

Termosu hızlıca aldı ve içip dudaklarını yalarken sızlanmayı da ihmal etmedi "Bütün kemiklerim ağrıyor."

"Olur o kadar. Eve gidince sıcak bir duş alır rahatlarsın."

"Önümüzdeki on beş sene dönüşmek istemiyorum. Duydun mu, beni bir daha bunun için zorlarsan seni çok fena döverim."

"Bu, önümüzdeki on beş sene boyunca benimle görüşeceksin anlamına mı geliyor?"

"Bunun onunla ne ilgisi var?"

"Yok mu?"

"Yok."

"Neden yanakların kızardı o zaman?"

Biraz eğlensin biraz da gülümsesin diye ortaya alayla attığım cümleye yanaklarının kızaracağını düşünmemiştim. Agresifçe yaklaşıp sinirle kaşlarını çattığı zamanlardan, utanıp kızardığı anlara geçtiğimiz için memnundum. Gerçi, kaşlarını çattığı zamanlar da fazlasıyla eğlenceli oluyordu ama zaten ben, Taehyung'un bütün hallerinden memnundum.

Elinin tersiyle boynuna birkaç kere bastırıp sessiz kalmayı seçtiğinde artan feromonları aslında çok fazla şey söylüyordu bu da onunla daha fazla uğraşmam için beni zorluyordu.

"Tamam tamam, bugün çok tatlı olduğun için üzerine daha fazla gelmeyeceğim."

"Güzel. Biraz daha konuşmaya devam edersen seni arabadan atarım."

"Ben de Kim Taehyung nerede diyordum, hoş geldin güzelim. Omegan sana nazaran daha sevecen birisiymiş bu arada," gülerek cebimden kozalağı çıkartıp görmesi için aramızda tuttum "Bana bir sürü güzel kozalak bile verdi."

"Sanki sadece o verdi."

"Efendim, bir şey mi söyledin?"

"Hiç. Önüne bak." diyerek kısa süreli çevirdiğim başımı önüme dönmem için eliyle ittirmek için yanağıma dokunduğunda dayanamadım, eline denk gelen herhangi bir yere çekinmeden öpücük kondurdum.

"Ya of, uğraşma benimle."

Arabanın içini dolduracak bir kahkaha bırakıp dediği gibi onunla uğraşmayı bırakıp sessizce oturmasına izin verdim ve doğruca eve sürdüm. Yolculuk boyunca yolu izledi, bazen de gözlerini kapatarak uyuklayıp durdu ama varmamıza yakın uykusu açılmış olmalı ki kalan çayından yudumlayarak etrafı izledi.

Evin çevresindeki boş alanlardan birine aracı park edip hızlıca Mingyu'ya arabayı alabileceğine dair mesaj attığımda Taehyung çoktan inmiş beni bekliyordu. Ona ağır olmayan kıyafet çantasını verdim, diğerlerini de kendim sırtlanarak evin yolunu tuttuk.

Apartmana girmeden önce Taehyung kedilere bakacağım diye tutturdu ama onu ensesindeki şapkadan yakalayıp önüme doğru ittirerek engel oldum. Çünkü zaten dışarıda fazlaca kalmış ve üşümüştü, şimdi de hava kapanmaya gök gürüldemeye başlamıştı ıslanıp hasta olmasını istemezdim. Eve geçip sıcak duş alarak rahatlaması daha sağlıklıydı.

Sızlanarak da olsa dediğimi yapıp eve yürüdü ama ben ne olur ne olmaz ona güvenmediğim için şapkasından tutmaya devam ettim eve girene kadar. Planı tam olarak neydi bilmiyorum ama içeri girdiğimizde ilk işim onu banyoya iteklemek olmuştu çünkü toz toprak içindeyken odaya girmesini istemiyordum.

Taehyung banyodan çıkmasın diye siper ettiğim koluma tutunup hafifçe dürterek "Birazcık uyuyup duşa öyle girsem olmaz mı?" dediğinde başımı iki yana sallayıp net bir şekilde cevapladım onu.

"Hayır olmaz."

"On dakikacık?"

"Hayır dedim. Çok pissin salon kirlenir."

"Sen de pissin ama burada oturacaksın. O zaman sen de duşa gir."

Sinirlenip inatlaştığı için kelimelerini düşünmeden dudaklarından çıkartmış bir süre anlamamış gibi yüzüme bakmıştı. Tabi ben de onun toparlamasına fırsat vermeden kaşlarımı kaldırıp gülerek atlamıştım "Bana birlikte duşa girmeyi mi teklif ettin az önce?"

Ve sonra kapı suratıma hızlıca kapanmıştı. Ardından Taehyung'un vanilya kokusunun öfkeli söylenmelerine tezat şekilde yükselişini duymuştum. Gülerek elimi kapıya yasladım ve başımı iki yana yaslayarak kapının önünden çekildim. Gerçekten onunla uğraşmaya bayılıyordum ve derinlerinde yavaş yavaş ortaya çıkan gerçek Kim Taehyung'un, balkonunda değmeyecek biri için ağlayarak kendini mahvedecek bir adamdan çok daha fazlasına sahip olduğunu biliyordum. Sadece gözlem ve hisler değildi konu, bunu bugün göğsüme nefesi ilk değdiğinde biliyordum, omega kalbime dokunduğunda ise emin olmuştum.

Banyodan suyun sesi geldiğinden emin olunca kıyafetlerimi dövme koltuğunun üzerine çıkarttım ve aç bir şekilde uyumasın diye sevdiği gibi çilek reçelle ekmeği tabağa koyup sıcak süt ısıttım. Bütün bunları yapmamdan beş dakika sonra su sesi kesilmiş, Taehyung kapıyı açarak odaya geçmeden çıktığını bağırmıştı.

"Çıktım ben."

"Tamam." diyerek tepsinin içine tabağı ve sütü yerleştirdim, sonra da banyoya girip kapıyı kapatmadan seslendim "Tezgaha reçelli ekmekle süt koydum, yemeyi unutma. Girdim ben duşa."

"Tamam, unutmam."

Ondan onayını aldığım gibi ben de kıyafetlerimi omzuma asıp doğruca duşa girdim. Isıtıcının 1 ve 3 ayarında gidip gelmek beni bazen delirtiyordu, gerçekten durmaksızın akan sıcak suya hasret kalmıştım. Şu durumu Busan'da bile yaşamazken Seul'de yaşamayı inanın mantığıma sığdıramıyordum.

Sıcak ve ılık arasında git gelli mücadele sonucu banyoyu etraflıca toplayıp çıktım ve üzerimi değiştirerek salona geçtim. Ev sessizdi, birkaç kere seslendiğimde alamadığım cevabı belki balkonda bulurum diye baktığımda da göremeyince odayı da kontrol etmiştim ama yoktu.

Kafam karışmış bir şekilde etrafta dolanırken tezgahta kemirilmiş reçelli ekmeği ve üzerindeki notu görerek adımlarımı oraya yönlendirdim.

Kedilere gittim geleceğim.

-K.T (❁ᴗ͈ ˬ ᴗ͈)

Taehyung'un kargolarımın kendisinde olduğunu not olarak yazıp kapıma astığı bloknotlardan birisini yeniden görmek beni gülümsetti. Düzgün ve özenli el yazısını birkaç kez daha okuduktan sonra kalan reçelli ekmeği ağzıma atıp iki parmak kalmış sütü kafaya dikerek sudan geçirip süzülsün diye bıraktım. Hemen ardından da çantaların içindeki kirli eşyaları ayırıp bir köşeye koydum ki diğer kirlilere toprak bulaşmasın.

Tüm bunların tuttuğu zaman neredeyse yarım saat kadardı ve Taehyung'un eve henüz gelmemiş oluşu beni tedirgin ediyordu. Hiç bu kadar geç geldiği olmamıştı, telefonu da burada olduğu için cevap veremeyeceğini biliyordum bu yüzden gidip bakmak en doğru şeymiş gibi geliyordu.

Üzerime pembe sabahlığımı geçirip askıdan küçük şemsiyeyi alarak merdivenleri hızlıca indim ve etrafa bakınıp tanıdık yüzü bulmaya çalıştım. Apartmanın bahçesinden çıktığımda kedilere her zaman yemek verdiğimiz yerde görünmüyordu, bu da beni daha çok endişelendiriyordu.

Sokak boyunca yürürken yağmur kokusunun arasında Taehyung'a ait olan vanilyalı feromonları, biraz ilerideki duvarın dibinde duyunca adımlarımı hızlandırıp takip ettim ve onu gördüm.

Yere çömelmişti ve bir elini dizlerine sarmış bir şekilde elindeki şemsiyeyi ıslanmak uğruna yan tarafındaki boşluğa tutuyordu. Biraz daha yaklaştığımda şemsiyeyi aslında boşluğa değil de önündeki ıslatılmış ekmek parçasını kemiren siyah yavruya tuttuğunu fark ettim. Kedi titreyerek öylece duruyordu ve yemek için ufakça mücadele veriyordu.

Taehyung yüzüne akan suları temizlemek için saçını geriye attığında sudan rahatsız olmuştu ama kediyi korumaktan da vazgeçmiyordu. Hafifçe bir nefes alıp aramızdaki boşluğu sessizce kapatarak şemsiyemi daha fazla ıslanmasın diye ona tuttum, şimdi yağmur damlalarının hepsi beni ıslatıyordu..

Bir anda kesilen yağmur yüzünden başını kaldırıp bana kocaman olmuş gözleriyle boncuk boncuk bakarken biraz üzgün görünüyordu. Sürekli onları görmek istemesinden kedilere çok fazla bağlandığı anlaşılıyordu ama hasta olmak uğruna kendini yağmurda bırakacak kadarını tahmin etmemiştim.

"Jungkook..." diyen sesi hafifçe çatlayıp biraz da titrerken dudaklarını büküşüyle kalbimin acıdığını hissettim "Onu bırakmışlar."

Küçük kara kediyi yerden alarak sanki onu bu dünyadan korumak ister gibi göğsünün üzerine sımsıkı bastırıyor, elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordu. Ne yaparsam yapayım düzeltemeyeceğimi hissettirir cinstendi ve elimi kolumu bağlamıştı.

Tıpkı onun gibi çömelip ikimizi de şemsiyenin içine alarak kedinin başını okşadım ve devam etmesi için bekledim.

"Şurdaki teyze söyledi, diğer yavruları alıp götürmüşler ama bu çok cılız, ölecekmiş gibi durduğu için bırakmışlar. Çöpün altında titreyerek duruyordu." Sonlara doğru gözlerinden birer damla yaş süzülürken burnunu çekmesiyle ona üzüntüyle bakıp yanağını elimin tersiyle temizledim ama konuşmaya devam ederken bir yenisi sessizce akıverdi tekrardan "Onu nasıl bırakırlar."

"Ağlama." demekten ve içten içe minik yavruyu bırakanlara küfür etmekten başka bir şey gelmiyordu elimden.

"Minicik Jungkook, şuna bak..."

Gözlerim onun parmaklarına, minicik kedinin zayıf bedenine takılı kaldı. Gerçekten Taehyung'un elinden daha küçüktü, kuyruğu kıl gibi incecikti ve tüyleri de tel teldi. Zayıftı da, zaten ilk bulduğumuzdan beri küçük oluşundan en son doğan yavru olduğu belli oluyordu ancak şimdi daha da küçük ve çelimsiz görünmüştü gözüme.

Akmaya devam eden yaşlarını temizlerken parmağımın ucundaki damlaların sıcaklığı kalbimi titretti. Yağmurun altında, onun bu saf hüznünü görmek... bana Taehyung'un sadece fiziksel olarak değil, ruhen de ne kadar incinebilir olduğunu göstermişti.

Kollarımı yavaşça onun omuzlarına doladım, şemsiyeyi biraz daha üzerine eğdim ki en azından yağmur onu daha fazla ıslatmasın. Sonra omzunu hafifçe ovuşturarak derince bir nefes aldım, konuşmak zor geldi çünkü bu üzerine teselli edemeyeceğim bir şeydi.

Taehyung, kollarım arasında göğsüne yasladığıı kediyle bana döndüğünde ıslanmış gözlerini ve su içinde kalmış yüzüne baktım. Sadece yüzünü değil, kalbini de görüyordum o an. Yüreğindeki kırılganlık, sanki göğsümde yankı buluyor, beni olduğum yere mıhlıyordu.

"Ölmesin Jungkook... Eve alalım..."

Dünyanın durduğunu hissettim. Islak kirpiklerinin arasından bana bakan gözleri, kelimelere dökülmeyen bir çaresizlik taşıyordu. Taehyung'un bakışı, beni tamamen sarıp sarmalayan bir derinlikteydi. Öylesine saf, öylesine gerçek...

Onun hüznü, benim hüznümdü.

Bizim hüznümüz.

"Lütfen..."

Küçük yavru, sanki aramızda geçen konuşmayı anlamış ve Taehyung'a destek çıkmak ister gibi incecik bir sesle miyavlamıştı. Gözlerim önce kollarındaki cılız yavruya kaydı sonra da hüzünle bakan omegaya. İncinmesin ya da tek bir damla gözyaşı dökmesin diye her şeyi yapabilirdim ve eğer ki o, ben bunu yaparken yanında bir kedi istiyorsa, o zaman onu da korurdum.

"Etrafı kirletirse, sen temizleyeceksin."

Kelimeler ağzımdan çıktığı anda Taehyung'un gözleri ışıldadı ve neredeyse beni düşereceği bir hızda boynuma sıkıca sarılıp geri çekilirken de yanağımdan hızlıca öptü, geri çekildi. Ardından beni daha da şaşırtarak bir daha ve bir daha sulu sulu öperek bana sanki ona dünyaları vermişim gibi gülümsedi.

"Temizlerim, her yeri temizlerim. Tek bir pislik bile olmayacak söz veriyorum." beni ikna etmek ister gibi seri halde konuştuktan hemen sonra kediyi yüzüne bakacak şekilde kendine çevirip bu kez onunla tatlı bir pelteklikle konuşmaya başladı "Bak gördün mü, izni kaptık. Artık bir evin var, sıcacık da yatağın. Birlikte kocaman bir aile olacağız, çok mutlu olacaksın."

Aile.

Ağzından çıkan bu sıcak kelime içimde tuhaf kıpırtı yarattı. Kalbim hızlandı ve istemsizce gülümsedim. Bazı kelimeleri onun dudaklarından çıkmasını ve onun sesinden kulağıma dolmasını sevdiğimi fark ettim.

Yağmurun yağışını bile umursamadan ayağa kalktığında dudaklarımda hala bir gülümseme vardı. Islanmasını engellemek için hem kendi şemsiyemi hem onun şemsiyesini tutarak peşinden koşturup apartmana girene kadar siper ettim ona. Kediyle o kadar meşguldü ki, duvar, merdiven ve basamak görmeksizin bir an önce eve doğru koşturuyordu. Neyseki dikkat etmesi için elimden geleni yaparak düşüp kafasını gözünü yarmadan eve girmemizi sağlamıştım.

Taehyung doğruca odaya gitti ve birkaç havlu parçasıyla birlikte iki büyük ayakkabı kutusu getirdi. Bir tanesini elime tutuşturdu "İçine toprak doldurur musun saksının dibinden. Yarın kum alırız şimdilik idare etsin. Sonra da sıcak suyu torbaya ekle ben de yatak yapayım ona."

Dediği gibi, ikinci elciden pazarlıkla aldığım kurumuş bitkinin dibindeki topraktan yeteri kadar koydum kutuya. Sonra da kaynasın diye bastığı kettleın yanındaki sıcak su torbasını doldurmak için tezgaha yürüdüm.

Gözüm hep üzerindeydi, bir an olsun ayrılmamıştı Taehyung'dan. O kadar dikkatliydi ki, yavruyu hala göğsünde tutarken rahatsız etmemek için elindeki kutuya havlulardan sıcak bir yatak yapmaya çalışıyordu. Havluyu yerleştirirken yüzünde beliren sevgi dolu bakış, dünyanın en önemli varlığıyna sahipmiş gibi hissettiriyor olmalıydı.

Bana su torbası için elini uzattığında hemen yanına gittim ve verdim. Sırılsıklam saçlarından damlayan suyu bile umursamadan önce torbanın sıcaklığını kontrol etti sonra da üzerini havluyla kapatıp kucağındaki kediciği yerleştirdi. Dudaklarındaki o güzel gülüş hiç gitmemişti ve mutluluk dolu tatlı vanilyalı feromonları bütün evi kaplamıştı. Onu bu kadar mutlu görmek, içimi tarif edemediğim bir hisle doldurmuştu. Hissettiği bütün duyguları göğüs kafesimin içinde de hissetmek, alfamı ve beni iyi mutlu ediyordu.

"Anne yatağı yaptım sana bak, beğendin mi?"

Taehyung sessizce ufaklığın başını okşamaya başlayınca sıcaklığı hisseden yavru, grrlayarak patileriyle minik bir masaj yapmaya başladı havluya. Çok geçmeden de birkaç küçük miyavlamayla kıvrılıp gözlerini kapattı.

Yanında olduğunu bilerek elini arkaya atıp, ıslak sabahlığımı tutarak "Baksana, ne kadar mutlu oldu. Bebek gibi hemen uyudu sıcağı görünce." dedi ve çekiştirdi. Elimi omzuna yaslayıp eğilerek tıpkı onun gibi gülümsedim ve kutuyu dikkatlice tutarak masadan kaldırdım. Hemen bileğimi tuttu ve gitmemi engelledi "Nereye?"

"Sakin ol, odaya götüreceğim. Karanlıkta daha rahat uyur."

"Hih, doğru. İki yatağın ortasına koy o zaman."

Dediği gibi onu iki yatağın ortasına koydum ama soğuk çekmesin diye de altına iki kalın battaniye yerleştirip, temiz iki havlu alarak geri içeri geçtim. Birini boynuma astım, diğerini de masaya yaslanmış üzerindeki ıslak polarını çıkarmaya çalışan omeganın yüzüne atarak "Yavru kediyi kurutup uyuttuğumuza göre şimdi büyük kediyi kurutalım ve uyutalım." dedim hafif bir alayla ve Taehyung'un saçlarına havluyu nazikçe sürtmeye başladım.

Saçlarını kuruturken her dokunuşumda burnuma o tatlı, yumuşak vanilya kokulu feromonları doluyor, şampuanının o hafif ama etkileyici kokusu her nefesimde ciğerlerimi sarıyordu. Onun kokusuyla sarmalanmak, asla şikayet edeceğim bir şey değildi. Hatta bunun ona yakın olmak için bir bahane olması da umrumda değildi ve bilerek yavaş kurutmaya çalışmam da bir gerçekti.

Kendimi kandırmak için "Hasta olacaksın." dediğim sırada sessizce hareketlerime izin veren Taehyung, havluyu yüzünden çektiğim kısa bir anda bakışlarını üzerimde dolaştırıp kendini geri çekti. Islak saçları alnına yapışmıştı, yüzüne kaçan birkaç telin ardından bana bakmaya başladı. Gözlerinde hala dönüşümünden kalan yorgunluk vardı.

"Sen de hasta olacaksın." diye yavaşça mırıldanıp boynuma astığım havluyu aldı ve saçlarıma doğru uzandı. Parmakları dikkatli ve özenliydi, her dokunuşu da nazikti. Gözlerini saçlarını kuruturken bir an olsun benden ayırmadı. Her hareketi yavaş, her bakışı derin ve yoğundu. Saçlarımı kuruturken, gözlerimi Taehyung'dan alamadım, zaten ezberlerdiğim yüzünün bütün detaylarının üzerinden tekrar tekrar geçtim.

Tüm dikkatim ondaydı ve burnumun dibindeki feromonları bana biraz daha yakınlaştığı için daha da yoğunlaşmış, alfamı dikkat kesilerek benim de kalbimi hızlandırmıştı. Gözlerimi dudaklarının yumuşak hatlarında yavaşça gezdirdim. İçimde bir yerde, ona bu kadar yakın olup hiçbir şey yapamamanın ağırlığı vardı. O kadar yakındık ki, sadece tek bir adım atmam yeterliydi...

Aramızdaki hava, her zamankinden daha sıcak, daha ağırdı, dayanmak gerçekten zordu. Elimle yavaşça onun bileğini kavrarken buldum kendimi, tam saçlarımı kuruttuğu yerden, narin bir şekilde bilek içlerine parmaklarımla dokundum. Yumuşacık teni, nabzının o hafif ritmi... Bir anlığına duraksadı ve gözleri gözlerimin içine kilitlendi.

İkimiz de donakaldık. Sanki dünya durmuş, yalnızca biz kalmıştık. Dudaklarıma ve dudaklarına bu kadar yakın olmak dayanılmazdı ve hiçbir şey yapmamak ise fazlasıyla zorlayıcıydı. Mantıklı düşünemiyordum, aramızdaki birkaç santimlik mesafe, beynimde yankılanan düşüncelerimi daha da güçlendiriyordu. Ona dokunmak, onu hissetmek... Sadece minik bir hareket, o birkaç santimi kapatmaya yeterdi.

Kalbim deli gibi çarpmaya başladı. Artan ve birbirine karışmaya başlamış feromonlarımızın yarattığı çekim yüzünden bedenim ısındı. Aramızdaki o elektriği iliklerime kadar hissediyordum.

Taehyung'un kirpikleri ağır ağır açılıp kapanırken araladığı dudaklarından çıkan sıcak ve titreyen nefesi bu zamana kadar kendimi tuttuğum bütün anların yanında beni en zorlayanıydı. Bana bakıyordu, gözleri gözlerim ve dudaklarım arasında mekik dokuyordu ve feromonları bana altından kalkamayacağım sinyaller yolluyordu. Alfam çoktan ona kapılmıştı.

Aramızdaki çekim daha da yükselirken, kendimi bir an kontrolsüzce ona daha da yakınlaşırken buldum. Altından kalkamadığım hislerle başa çıkamadım, dudaklarımızı birleştirmek için hızlıca eğildim ve onu öptüm.

Dudaklarım birkaç saniye sıcak ve kurumuş dudaklarının üzerinde beklerken Taehyung'un tepkisiz kalışı beni kendime getirdi. Korkuyla atan kalbim ve erken davranmış olmanın verdiği endişeyle geri çekilerek kocaman olmuş gözlerini görüp telaşlı bir şekilde kendimi açıklama girişiminde bulundum.

"Ben... Bir anda oldu."

Alfa endişe içindeydi. Onu incitmek ve sınırlarını zorlamak en son isteyeceğim şeydi. Aramızdaki bu şeyin sağlam temellerle ilerlemesi ve Taehyung'un geçmiş endişelerini yok etmek için bu kadar uğraşmışken bir anda fazla ileri gittiğimi sanmıştım. Bu da beni derin bir telaşa sokmuştu.

Ancak Taehyung, bütün endişelerimi bir kenara atmamı sağlayarak bütün kararlılığıyla bileğini elimden kurtardı ve yanağıma yasladığı gibi dudaklarını benimkilerin üzerine kapattı.

Sıcak dudakları istekle hareket ederek dudaklarımı aralamam için beni zorlarken kendimi toparladığım anda kulağıyla boynu arasından kavrayarak ona istediği şeyi verdim. Dudaklarımı aralayıp öpüşmemizi derinleştirdim.

Taehyung'un yanağımdaki eli yavaşça enseme doğru ilerleyerek saçlarımı sıkıştırdığında öpüşme seslerimiz salonu dolduruyor ve feromonlarımız birbirine giriyordu. Tatlı nefesinin onu şiddetli öpüşümden dolayı bazen kontrolsüzleştiğini fark ediyordum ama bu anı uzun zamandır bekliyordum. Onu öpmeyi, dudaklarını hissetmeyi, kalbimi çarptırışını gerçekten uzun zamandır bekliyordum ve kendimi kontrol etmek için deli gibi mücadele veriyordum. Şimdi bu an gerçekleşmişti, onu öpmek, dudaklarının ucundaki bütün dünyamı tutuyormuşum gibi hissettiriyordu. Göğüs kafesimi delip geçecek bir histi.

Taehyung öpüşmemizin arasına ufak ısırıklar bırakırken dilimle damağına ufak darbeler attığımda saçlarıma asılarak refleksle bana yaslanmasına sebep oldum. Böylece durumu içinden çıkamayacağımız bir hale getirmiştim.

Hala bileğini tutmakta olduğum elini serbest bırakıp kalçasından destek alarak onu tek hamlede kaldırdım ve masadaki eşyaların üzerine sertçe yatırarak üzerine eğildim. Bacaklarını belime sarmıştı ve beni kendine bastırıyordu.

Sırtına batan kalemler yüzünden kesik bir tıslama bıraktı ve çok kısa ayrılmış dudaklarımla o sesi keserek yeni, hararetli bir öpüşme başlattım. Taehyung'un feromonları bütün evi kaplamıştı ve ben, benimkileri kontrol etmek için öfkeli bir çaba harcıyordum bu yüzden de dudaklarını biraz fazla hırpalıyordum.

Gerçekten o kadar uzun zamandır alfam, omegaya kavuşmak için bekliyordu ki onu kontrol etmeye çalışmak güçtü. Ve Taehyung, bunu bilmediği için belime doladığı bacaklarından kendini bana doğru ittirerek sürterken hiç yardımcı olmuyordu. Hele bir eliyle ensemdeki saçları çekiştirirken, diğer eliyle omzuma asılması durumu daha da zorlaştırıyordu.

Nazik bir öpüşmeyle başlayıp birbirimizin dudaklarını talan ettiğimiz andan güzel boynunu kaldırarak öpücüğümü çenesine yönlendirmesine uyum sağladım. Hafif ısırıklar kattığım öpücüklerimle yetinmeyip dudaklarımı ve dişlerimi koku bezlerine sürtmeye başladım. Benim gibi kokmasını istiyordum, yoldan geçen herkes Taehyung gibi mükemmel bir omegayı benim işaretlediğimi bilsin istiyordum. Elinden tutamadığım ve yalnız olduğu her anda kokumu soluyarak hiçbir zaman onu bırakmayacağımı bilsin istiyordum.

Sanki düşüncelerimi duymuş gibi boynunu açarak başımı bastırınca bu hareketinden aldığım cesaretle koku bezlerini boylu boyunca yaladım ve köpek dişlerimi sürterek onu bir öncekinden daha kuvvetli bir şekilde işaretledim.

Feromonlarım onun tatlı vanilyalarıyla birleşirken omeganın altımda kıvranan bedeninin rahatladığını fark ettim ve eş zamanla da nefeslerinin sıklaşarak incecik bir inleme bıraktığını duydum.

Öyle güzel bir sesti ki, bu ses dudaklarından dökülürken yüzünün halini görmek için yanıp tutuşmuştum ama geri çekilirsem bir daha onu öpemeyeceğimden korktuğum için dudaklarındaki yerimi geri aldım.

Ellerimle kalçasını hafifçe sıkarak ince uyluklarını okşadım ve dakikalardır kendini bana ittiren omegayı şiddetle öperken kasıklarımdaki büyüyen sıcaklığı tam anlamıyla hissetmesi için gerçek anlamda kendimi ona bastırdım. İkimiz de birbirimizden kötü durumdaydık ve ben kendimi toparlayamayacak kadar kontrolü kaybetmiştim. Eğer şimdi, şu anda durmazsak, eğer bana engel olmazsa daha ileri gitmemem için hiçbir sebep göremiyordum.

Taehyung'un tuttuğum bacağını sıkarak göğsüne doğru bastırıp beni hissetmesi için daha sert bastırdığımda ağzımın içine doğru inleyerek enseme tırnaklarını bastırdı.

Durmayacaktım, yemin ederim o bana dur diyene kadar durmaya niyetim yoktu ama siktiğimin evreni, kapının çalmasını layık görmüştü. Kapıya vurulan ritimli sesle dudaklarımızı birbirinden ayırarak nefes nefese birbirimize bakmış idrak etmeye çalışmıştık durumu.

Taehyung'un ellerinin ensemden kayarak bedeninin de doğruluşuyla orantılı ben de kendimi geri çektim ve bir kere daha alacaklı gibi tıklayan kapıya doğru dönerek tanıdık sese kulak verdim.

"Benim, Mingyu."

Siktiğimin araba anahtarı, sanki acelesi vardı da alması için bugün mesaj atmıştım. Mingyu da her zaman üşenirdi ama bugün gelesi tutmuştu.

"Ve, Jimin."

Kaşlarımı kaldırarak Taehyung'a döndüm hala nefes nefese bir şekilde bana bakarken dağılmış görüntüsünü göz ardı etmeye çalışarak fısıldadım "Bekliyor muydun?"

"Hayır. Ya sen?"

"Evet ama... Sikeyim böyle işi." diyerek elimi saçlarımın içinden geçirdim ve kapıya doğru bağırdım "Geliyorum!" sonra da Taehyung'un masadan inmesine yardım ettim "Üzerine kuru bir şeyler giyin ben açarım kapıyı."

Taehyung koşturarak giderken ben de üzerimdeki peluş sabahlığı çıkartıp bir kenara attım ve tezgahtan anahtarı almayı ihmal etmedim. Neyseki içimdeki kıyafetlerim ıslanmamıştı da değiştirmeme gerek olmadığı için hızlıca kapıyı açabilmiştim.

Mingyu siyah yağmurluğuyla elleri cebinde kapıda dikilirken beni gördüğü anda toparlanıp elini hesap sorar gibi bana salladı "Cebindeki o telefon ne boka yarıyor acaba sadece soruyorum."

"Doğru söylüyorsun, kafama sokayım keşke telefonum olmasa."

"Şey bölüyorum ama, Taehyung'la çöpçatanlık yapmamız gereken minik bir mesele var."

Jimin, eliyle tırnak ucunu gösterip gözlerini kırpıştırarak gülümserken oldukça heyecanlı ve istekli bir şekilde sallanıp duruyordu. Yani gerçekten, biri oturduğu yerden götünü kaldırmaya üşenirdi ama buradaydı ve Jimin de aklına bir mesele geldiği için bir anda gelivermişti, öyle mi? Evren bana öfkeden kuduracağım bir plan kurmuştu. Ve başarmıştı da...

Evrenin amına koyayım.

Hepsini gönder ve Taehgung'u öpmeye devam et.

Bütün planım bu yöndeydi hatta yüzlerine kapıyı kapatıp hiçbir şey söylemeden doğruca Taehyung'la kaldığımız yerden devam etmemek için kendimi zor tutuyordum. Ancak bu elimde olan bir şey değildi. Mingyu benim en yakın arkadaşım, diğeri de Taehyung'un en yakın arkadaşıyken tesadüfi gelişen bir olay için vereceğim tepkinin de bir sınırı vardı.

İçeri girmesinler diye yaslandığım kapıdan arkadan Taehyung'un koluma dokunmasıyla çekilip onun için alan yarattım. Taehyung yavaşça önüme geçip hiçbir şey yokmuş gibi sakin bir tonla konuşsa da üzerinden buram buram gelen feromonları ve göremesem de kiraz kırmızısına dönmüş şiş dudakları ikimizi de ele veriyordu.

Belinden tutup kapıyı da kapatmaman için hiçbir sebep yok.

Var, nezaket.

Aynı nezaketi sıkıyorsa yatakta da göster.

Denemeyeceğimi kim söyledi?

Doğru, deneyeni sikmiyorlar.

"Jimin-ah, bir şey mi oldu, haber vermeden gelmezdin?"

Jimin Taehyung'a yüzünü buruşturup ne saçmalıyorsun der gibi bakarak "Birbirimize gelirken ne zamandan beri haber veriyoruz?" dediğinde gözlerini arkadaşının üzerinde dolaştırarak bir süre bekledi ve ardından bana bakarak bir süre ikimizin arasında mekik dokudu. Kaşları kalktı ve gördüğü şeyi idrak etmiş olmalı ki arkaya uzanarak Mingyu'yu çekiştirdi "Ay biz geçerken uğramıştık da, neyse gidelim bence."

Güzel, dedim içimden, en azından aramızda akıllı birileri var.

"Yoo, yolda karşılaştık?"

"Ahahaha, işte onu diyorum ben de, şimdi de gidiyoruz. Gel bakayım şöyle."

"Yoo, gitmiyorum." diyerek kendini Jimin'den kurtararak üzerini silkeledi. Bugün Mingyu'yu dövmeyeceğim diyerek içimden sabretmek için defalarca kez kendi kendimi telkin ettim ve derince bir nefes alarak yapmacık bir gülüşle inatçı tavrına karşılık verdim "Yok yok, git bence işin vardır. Arabanın anahtarını vereyim, Jimin'i de evine bırakırsın."

"Yav yok, seni almaya geldim. Hazırlan gidiyoruz."

Sakin olacaktım. Sakin olmalıydım.

"Hangi sebeple?"

"Bir zahmet telefonla arabayı alabilirsin diye mesaj atacağına üstteki yazdığıma baksaydın görürdün. Koç finallerden önce son bir antrenman ekledi."

"Ne zaman ekledi, şaka yapmıyorsun değil mi?"

Hızlıca etrafa şöyle bir baktım ve tezgahtaki telefonumu alarak cevapsız çağrılarla mesajlara bastım. Ormandan sabah saatlerinde döndüğümüzde akşamüzeri için koç bir antrenman eklediğine dair ciddi bir yazı paylaşmıştı. Cidden bu kocaman bir şaka olmalıydı.

"Gelmeyenleri ve performansı düşük olanları yedeklere alacakmış."

"Hay sikeyim böyle işi." Elimle alnıma vurup sinirle yakındım. Gitmek istemiyordum. Gerçekten şu an hiçbir şekilde antrenmanın sırası olduğunu düşünmüyordum ancak mecburdum, yedeklerde kalamazdım ve takımı final maçından önce riske atamazdım.

Onaylayarak "Bekle çantamı alıp geliyorum." dediğimde Taehyung arkasını dönerek bana bakmamıştı ama omuzlarının düştüğünü görmüştüm ve az çok feromonlarının değişen kokusu burnuma dolmuştu.

Tam şu an arkasından sarılarak ellerimi beline dolamak ve boynundan yükselen kokuyu derince soluyup hafifçe kulağının altından öpmek istiyordum. Fakat şimdi bunu yaparsam ortamdaki garipliği daha da fazlalaştırmış olurdum. Bu yüzden başımı iki yana sallayarak kapıdan ayrıldım ve spor çantamı almak için yatak odasına geçtim.

Henüz yeni bir dolap almadığım için yatağın altındaki valizimden temiz bir basket takımı çıkartıp yan tarafa koyduğum çantama özensizce doldurarak fermuarı kapattım. Başka bir gün olsa kesinlikle daha düzenli olurdum ama o kadar isteksizdim ki buruşması umrumda bile değildi. Sadece gitmek ve bir an önce geri dönmek istiyordum.

Düşüncelerim arasında arkamdaki kapanan kapıya bakmak için döndüğümde dudaklarıma hızla kapanan sıcak dudaklarla bir an için bocaladım ve şaşkınca gözlerimi açtım. Taehyung'un ellerinden biri yanağıma diğeri de omzuma yerleşip oradan enseme kaydı.

Beklediğim bir şey değildi ama hızlıca toparlanıp kolumu beline sararak diğer elimi yanağına yasladım. Dudaklarının her hareketi kalbimi yerinden çıkacak kadar hızla attırıyordu ve dilinin ağzımın içindeki her darbesi odanın içini ıslak seslerle dolduruyordu.

Baş parmağımla elmacık kemiğini hafifçe okşayarak ona uyum sağladım. Sonsuza kadar öpebilirdim onu. Dudaklarının ucunda nefesime karışan nefesinde hayat vardı, beni hem yaşatacak, hem de öldürebilecek güçteydi.

Taehyung, alt dudağımı hafifçe ısırarak geri çekildiğinde gitmesini istemediğim için burnumu burnuna sürttüm ve ondan hızlıca birkaç ufak, ıslak öpücük daha kazandım.

Sardığım belini istediği zaman gidebilsin diye bollaştırsam da alfamın deli gibi etrafta koşturmasına sağlayarak kollarım arasında ayrılmadı ama yüzüme de bakmayı reddetti. Başını eğerek ensemdeki saçlarla oynayıp hafifçe fısıldadı "Şans öpücüğü."

Hafifçe güldüm ve çenesinden tutarak gözlerinin etrafında hafifçe belirginleşmiş kehribar rengi güzelliklerden ayrılmadan uzun uzun baktım. Omegayı Taehyung'la aynı anda görmek hoşuma gitmişti ve bu artık tamamen bana karşı açık olduğunun göstergesiydi. Bu yüzden ben de, dakikalardır kendini omegaya göstermek isteyen alfama izin verdim. Gözlerindeki yansımadan kızıllığın ortaya çıktığını gördüğümde ise dudağının köşesinden öpüp geri çekildim ve "Maç günü," diye fısıldadım, bu sırada da yüzünün tüm detaylarını yeniden gözden geçirmeyi de ihmal etmedim "Bu öpücüğe daha çok ihtiyacım olacak."

Dudaklarını birbirine bastırıp bana güzel bir gülüş verdi ve yavaşça sordu "Ne zaman?"

"Yarın, omega. Saat dörtte."

"Yarın..." dedi ama devam edemeden iki yatağın ortasından yükselen cılız miyavlamayla sözü kesildi. Bugün, anlaşılan o ki hiçbir şekilde şans bizden yana değildi ve kaderime razı gelerek başımı iki yana sallayarak çantamı koluma asmaktan başka çarem yoktu.

Taehyung kapıya kadar peşimden geldi ve botlarımı giyerken istemsizce beş karış takındığımı suratımı gören Mingyu ayağıyla baldırıma vurarak sendelememi sağladı.

"Yavaş ol!" diye geri tekmeledim onu.

"Ne bu surat? Sen var ya bi değiştin ha, önceden böyle değildin. İki güzel omega görünce götü başı dağı-"

"Aa-aaa!" diye gürleyerek Mingyu'ya sarılıp kolumla kafasını sıkıştırarak susması için sessizce tehdit ettim onu "Tek kelime daha edersen seni potanın direğine oturturum."

"Sen daha dur, yeni başlıyoruz."

"Bak sakın..."

"Böldüğün bütün sekslerimin acısını çıkartacağım."

Kolumla kafasını daha çok sıkıştırıp yerden çantamı alarak Taehyung'a el salladığım gibi Mingyu'yu merdivenlerden sürüklemeye başladım. Şerefsiz herif kaçmak için debelenmedi bile, apartmandan çıkana kadar da pis pis gülüp durdu.

Onu hızlıca ittirip kalçasına doğru tekme savurdum "Daha başlamayan ilişkimi bitirteceksin, sen başıma bela mısın."

"Sen on seksimden sekizini böldün, bir tane ilişkinin lafını mı yapacaksın canım."